บทที่หก ชั่วบาป : ตีงูฆ่าเต่าไร้สาเหตุ
อธิบาย : ไม่มีสาเหตุอะไรก็ไปตีงูฆ่าเต่า อริยเจ้าสนองชาติกล่าวว่า "ชีวิตทั้งปวงฆ่าไม่ได้ ยิ่งเต่าและงูเป็นพวกปีศาจอย่างหนึ่ง อดีตชาติที่สนองกับเทพเจ้าดาวเหนือ (ไปย๋จี๋เจินอู่เสียนเทียนซั่งตี้) เราจะเห็นใต้บาทของเทพเจ้าเจินอู่จะมีงูและเต่า (ไปดูได้ที่รูปของท่าน) เพราะฉะนั้นจะฆ่าโดยไม่มีเหตุผลไม่ได้ ถ้าทำอาจได้รับกรรมตอบสนองรุนแรง" เพราะฉะนั้นคนที่เมตตาจะช่วยเหลือปล่อยชีวิต !
นิทาน : ชาวนาแถบเมืองเหย่โจว พากันวิดน้ำในสระจนแห้งเพื่อจับปลา แต่ก็มีเต่าจำนวนมาก พวกเขาแคะเอาเนื้อเต่าออกหมด แล้วส่งกระดองเต่าไปขายที่เมืองเจียงหลิง ดังนั้นจึงได้กำไรมาแยะ หลังจากกลับมาบ้าน ทั่วตัวเกิดเป็นฝีเจ็บปวดร้องครวญคราง คนได้ยินก็ให้สงสาร พวกเขาต้องใช้น้ำอ่างใหญ่แล้วใช้มือนวดถูในน้ำจึงค่อยทุเลาอาการเจ็บ ทำอยู่เช่นนี้จนกระดูกโผล่ออกมาเหมือนกระดองเต่า เนื้อหนังร่อนแตกจนตาย
นิทาน : มีเศรษฐีคนหนึ่ง ข้าง ๆ บ้านที่อยู่มีต้นไม้แห้งเฉาต้นหนึ่ง เศรษฐีเตรียมให้คนโค่นทิ้ง ในคืนนั้นเขาก็ฝันเห็นคนหนึ่งนำคนมาหลายคนมาร้องขอ ขอให้เศรษฐีชลอเวลาสักระยะหนึ่งก่อน รอให้พวกเขาย้ายออกก่อนค่อยโค่นทิ้ง หลังจากเศรษฐีตื่นจากฝัน ก็ใช้ให้คนไต่ขึ้นบนดูบนต้นไม้ ปรากฏว่าบนต้นไม้มีงูจำนวนมากพันกันเป็นกลุ่ม เศรษฐีใช้ให้คนจุดไฟเผาต้นไม้จนงูตายกันหมด ไม่นานนักที่บ้านของเศรษฐี พอตกดึกก็มีคนเห็นลูกไฟลอยเข้าไปในบ้าน พอคนในบ้านลุกขึ้นมาดูก็ไม่เห็นมีอะไรเลย สภาพเช่นนี้เกิดขึ้นบ่อยครั้งมาก จนทุกคนรู้สึกเฉย ๆ คืนหนึ่งสาวใช้ในบ้านไม่ระวังใช้ฟืนเผาไฟจนเกิดไฟลุกไหม้ขึ้น ไฟไหม้บ้านขึ้นมาจริง ๆ ก็ไม่มีใครลุกขึ้นมาดับไฟ ต่างคิดว่าเหมือนสภาพแล้ว ๆ มา จึงนอนต่อหลับสนิท เมื่อรู้สึกตัวอีกที คิดจะหนีก็หนีไม่ทันเสียแล้ว คนทั้งบ้านถูกไฟเผาตายเรียบหมด
นิทาน : บิดาของนายหลิวเอี้ยน เป็นผู้ตรวจราชการเมืองหูโจว มีคนขึ้นมาจากเหวไปย่ขิง เขาเอาเต่ามาให้บิดาตัวหนึ่ง เป็นเต่าตัวใหญ่มาก แล้วพูดว่า "ถ้าทานเนื้อมันแล้วจะมีอายุยืนถึงพันปีเชียวนะ !" บิดาก็นำเอาเต่าตัวนี้แอบไปปล่อยไว้ที่เดิม ภายหลังเมื่อบิดาของหลิวเอี้ยวถึงแก่กรรมไปแล้ว หลิวเอี้ยวได้เป็นตุลาการเมืองฝังโจว ได้เกิดอุทกภัยฉับพลัน น้ำท่วมหลายฟุต หลิวเอี้ยวไม่มีทางหนีน้ำได้เลย ก็ให้มีเต่าตัวหนึ่งมานำทางพาไปจนถึงที่ตื้น ดังนั้นคนทั้งบ้านจึงพ้นจากอุทกภัยได้ ในคืนนั้นก็มีคนใส่อาภรณ์ขาวคนหนึ่งมาบอกเขาว่า "ข้าคือคนที่บิดาท่านปล่อยชีวิตที่เหวไปย่ขิง เป็นเต่าตัวใหญ่ ข้ามาที่นี่เพื่อตอบแทนบุญคุณที่บิดาท่านช่วยชีวิตเอาไว้ !"
นิทาน : ในสมัยถัง ท่านอริยเจ้าซุน ครั้งหนึ่งเดินอยู่ในป่าเห็นชาวบ้านกำลังรุมตีงูเขียวตัวหนึง ดังนั้นจึงขอซื้องูตัวนั้นจากชาวบ้าน แล้วก็ปล่อยมันไป ไม่นานนัก ก็มีคนหนุ่มคนหนึ่งมาต้อนรับให้ไปถึงวันแห่งหนึ่ง คนทรงอาภรณ์สีแดงออกมาต้อนรับอริยเจ้าซุน และกล่าวว่า "เมื่อวานลูกน้อยประสบภัย โชคดีที่ท่านเมตตาช่วยชีวิต ดังนั้นจึงส่งลูกคนโตไปต้อนรับท่านเข้าวัง เพื่อแสดงความขอบคุณ" เมื่ออริยเจ้าซุนเข้าถึงวังลึกก็ให้มีเจ้าจอมนางหนึ่งพาลูกน้อยใส่อาภรณ์เขียวออกมาออกมาพบและกราบไหว้ขอบคุณอริยเจ้าซุน ราชานาคราชขอให้อริยเจ้าซุนอยู่ในเมืองบาดาลถึง 3 วัน และขอนำอาหารอย่างดีมาต้อนรับพร้อมกับให้แพรไหมมุกต่าง ๆ แก่อริยเจ้าซุน อริยเจ้าซุนปฏิเสธไม่รับทั้งหมด เพียงขอรับตำรับยาทิพย์ 30 ขนานมาสู่โลก เพื่อช่วยชีวิตมนุษย์ เวลานี้ตำรับยายังใช้กันมาถึงปัจจุบัน.
