มีแต่ผู้รู้จักชีวิตและรู้จักเมตตาอย่างเป็นสัจจะเท่านั้น จึงจะรักและเมตตาชีวิตสัตว์อื่นได้อย่างจริงใจ มีแต่ผู้ศึกษาเข้าใจเรื่องกฏแห่งกรรมอย่างแจ่มแจ้งเท่านั้น จึงจะไม่กล้าโหดร้าย เบียดเบียน ทำร้าย ทำลายชีวิตสัตว์อื่น เพราะเขารู้สัจจะ นั่นคือ การทำร้ายทำลายชีวิตของตนเอง อย่างโหดร้ายเช่นกัน เพราะเขารู้สัจจะว่าทุกสิ่งที่ได้รับ คือ สิ่งที่เรากระทำลงไป เพราะเขามีความเชื่อว่า กรรมมีจริง วิบากกรรมมีจริง ส่งผลจริง
ความรู้สัจจะทั้งหมดนี้ มีอยู่แล้วในโลกอันคือ "" สัจธรรม "" คำสอนของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า กว่า ๒๐๐๐ ปีมาแล้วแต่ชาวพุทธส่วนใหญ่ไม่รู้ ไม่รับรู้ ชาวพุทธส่วนใหญ่จึงยังกระทำการโหดเหี้ยม ทั้งต่อชีวิตผู้อื่นและสัตว์อื่น

น้อมจิตกราบไหว้อาหารเจ ผลไม้ และให้กินเจ
ประนมกราบ แทบบาทพระ อธิษฐาน
ขอพบพาน แต่สิ่งดี ที่ประสงค์
ก้มสักการ ไม้ดอกผล จิตมั่นคง
หากปลิดปลง ชีพสัตว์ อย่าหวังบุญ
เรื่องเวียนว่าย ตายเกิด เจ้าไม่เชื่อ
ญาติมิตรเมื่อ สิ้นชีพลง กรรมนำหนุน
ก . ฆ่าไก่ เหมือนฆ่าลูก สุดทารุณ
ข . ฆ่าหมู สุดเนรคุณ ฆ่ามารดา
พระกวนอิม โปรดเจ ไม่ใช้เหล้า
พุทธเจ้า ทรงบัญญัติ ห้ามฆ่าสัตว์
พระเจ้า ล้วนมีจิต โพธิสัตว์
จงปฏิบัติ ตามรอย พุทธธรรม
เว้นแต่ เจ้ามาร หลงลาภปาก
แต่ทำบาป หลอกลวง ผิดศีลธรรม
ขอเตือนอย่า เซ่นไหว้สัตว์ ทำบาปกรรม
น้อมจิตนำ จุดธูป เพียงสามดอก
บริจาค ทรัพย์สิน ช่วยคนยาก
บุญจะมาก ลูกหลาน สุขสบาย
กินเจ มีประโยชน์ ทั้ง กาย ใจ
หมดมารร้าย อยู่สุข ทุกฤดู

เมตตาธรรมค้ำจุนโลก ทุกแห่งทุกหน เปี่ยมเมตตากรุณา
เสียงร้องขอชีวิตจิตหวาดหวั่น เสียงห้ำหั่นเข่นฆ่าน่าสยอง
เสียงซวบซาบคมดาบเชือดเลือดไหลนอง เสียงกรีดร้องสะท้านจิตสะกิดใจ
เสียงสัพเพสัพตาพาให้คิด ว่าชีวิตนี้มีค่ากว่าสิ่งไหน
อเวราอย่ามีเวรอย่ามีภัย ชีวิตใครใครก็หวงอย่าล่วงเกิน
ท่องสัพเพสัพตามาแต่ไหน ยังเข้าใจในเนื้อแท้แค่ผิวเผิน
ยังฆ่าบ้างกินบ้างอย่างเพลิดเพลิน ยังใช้เงินซื้อชีวิตอนิจจา
สัตว์เิกิดกายมาใช้กรรมที่ทำไว้ เป็นเป็ด ไก่ กุ้ง ปู เป็นหมู หมา
ตามเหตุต้นผลกรรมที่ทำมา มิใช่ฟ้าประทานไว้ให้คนกิน
มีปัญญาแต่ไฉนจึงไม่คิด มองชีวิตกลับเห็นเป็นทรัพย์สิน
เสียงกรีดร้องก่อนตายใครได้ยิน น้ำตารินเมื่อถูกเชือดเลือดกระเซ็น
พูดว่าเขาเกิดมาเป็นอาหาร เขาลนลานหนีตายมีใครเห็น
เขาจนใจสู้ไม่ได้เถียงไม่เป็น ช่างเลือดเย็นเข่นฆ่าไม่ปราณี

มีพืชผักมากมายนับไม่หมด ทุกกลิ่นรสสดใสหลายหลากสี
ธรรมชาติจัดวางไว้อย่างดิบดี สัตว์วิ่งหนี...พืชเต็มใจให้กินมัน
เพราะเรากินเขาจึงฆ่าเอามาขาย เราสบายแต่สัตว์โลกต้องโศกศัลย์
ท่องสัพเพสัพตามาทุกวัน เมตตากันโปรดอย่าฆ่า... และอย่ากิน