[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

พร้อมใจผนึกกำลังร่วมล่องธรรมนาวา
แปลและเรียบเรียงโดย ศุภนิมิต

คณะผู้จัดทำ
ศุภนิมิต

นายวีเกียรติ มารคแมน
นายปรีชา  อัศวกาญจนา
นางสาวชลาลัย  วงศ์วิญญูตระการ

จัดพิมพ์โดย
สำนักพิมพ์ส่งเสริมคุณภาพชีวิต
23 ถนนจรัญสนิทวงศ์ ซอย 44 แขวงบางยี่ขัน  เขตบางพลัด  กรุงเทพฯ 10700

และ
ไท่ถงสถานธรรม
19 หมู่ 9 บ้านเขาพระ ตำบลกลางดง อำเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา 30320 0-4432-2087-8

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                                      คำนำ

     อาจารย์ท่านที่รวบรวมพระ โอวาทฉบับนี้ เคยปรารถไว้นานแล้วว่า หนังสือธรรมะภาคภาษาจีนทั้งหมดที่ท่านจัดทำ ปรารถให้ข้าพเจ้าแปลเป้นภาษาไทย เพื่อญาติธรรมไทยจะได้ศึกษา ขอขอบพระคุณที่ท่านให้เกียรติ

     เมื่อได้ภาคภาษาจีนเล่มนี้มา ข้าพเจ้าพิจารณาเห็นคุณค่าแต่ละพระโอวาท แต่ละถ้อยคำ ซาบซึ้งน้ำพระทัยจากทุกพระองค์ที่โปรดห่วงใย รู้เห็นความผิดพลาดที่เป็นจริงของพวกเราส่วนใหญ่...

     ชั่วขณะที่สำนึกผิด ความสะเทือนใจ สะท้าน หวาดหวั้น ... รวมเป็นพลังใจ

    ปรารถนาให้เพื่อนผู้ปฏิบัติบำเพ็ญได้สดับรุบรู้เสียงสวรรค์นี้ ได้ชุบชีวิตกันใหม่กลับเข้าสู่เส้นทางที่เดินค้างไว้ ให้ถึงจุดหมาย ด้วยฝีก้าวที่มั่นใจ ชัดจริงกว่าเดิม

    ข้าพเจ้าวางหนังสือที่แปลยังไม่เสร็จ ลงมือแปลเล่มใหม่นี้ทันที  ด้วยความปรารถนาอย่างแรงกล้าว่า เผื่อจะทันการณ์กับสิ่งอันอาจจะต้องเสียหายไปมากกว่านี้ของอาณาจักรธรรม

     ขอบพระคุณทุกท่านที่โปรดพิจารณา

                            ศุภนิมิต

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

              สารบัญ

บทนำ
เหตุเนื่องนำของการประชุมอบรมธรรม
ในหัวข้อ
"พร้อมใจผนึกกำลัง ร่วมล่องธรรมนาวา"

เกริ่นกล่าว
ตั้งปณิธานยังเบื้องบน สำเร็จผลในโลกา

หัวข้อหลัก ๑
น้อมรับตำแหน่งหน้าที่จากฟ้า
ร่วมเวียนธรรมจักร

หัวข้อหลัก ๒
สืบทอดปัญญาญาณ
ความนัยฟ้าปรากฏใหม่

หัวข้อหลัก ๓
สุดใจต่ออาณาจักรธรรม
สุดกำลังต่อเวไนย์

สรุป
จบสิ้นปณิธานที่ยังมิได้จบสิ้น
ถึงที่สุดแห่งกุศลที่ยังไม่ถึงที่สุด 

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                    เหตุเนื่องนำ
              ของการประชุมอบรมธรรม
                     ในหัวข้อ
                " พร้อมใจผนึกกำลัง
                 ร่วมล่องธรรมนาวา" 

                                        รัตนคัมภีร์ยุคขาวนี้
                                        เป็นต้นฉบับยอดยิ่ง
                                ที่จัดวางความสงบมั่งคงแก่จักรวาล
                       (ไป่หยางเป่าเตี่ยน  ซื่ออันติ้งอวี่โจ้วจุ้ยเอว่ยต้าเตอปั่นเปิ่น

     อมตะพุทธะพระอาจารย์โปรดว่า นี่คือ :
"รวมคัมภีร์ยุคขาวจากยอดปราชญ์ประพันธ์
ยุคนี้วิชญกาลงานยิ่งใหญ่ให้บทความ"

(จี๋จวี้จวี้หยูเปียนไป่หยางเตี่ยน
เหวินอวิ้นฉิอเปยเสี่ยเอว๋ยเยี่ยเพียน)

     รัตนคัมภีร์ยุคขาว เป็นจดหมายทางบ้านจากองค์ธรรมมารดา ณ ฟ้าไกล แสดงให้เห็นชัดต่อคำมั่น ณ ซันซันพอ ของพวกเรา เป็นคติพจน์เตือนใจที่บรรพอริยะเซียนพุทธะ พระบรรพจารย์ บรมครูปราชญ์ กระอักโลหิตไว้ให้ พระอาจารย์โปรดว่า : พระโอวาทเป็นรัตนคัมภีร์ยุคขาว อันจะสืบต่อแพร่ไปอีกหลายร้อยหลายพันปี ให้ชนรุ่นหลังมีแนวทางดำเนินปฏิบัติบำเพ็ญตาม ให้พวกเรามีหลักฐานจากการทุ่มเทของบรรพชน ดังนั้น รัตนคัมภีร์ยุคขาว จะสืบต่อแพร่ขยายออกไปอีกนานมาก นานมาก รัตนคัมภีร์ยุคขาว
"รวมเอานับพันอริยะอยู่ในหนึ่งองค์ สิ่งพิมพ์ยิ่งยงมั่นคงจักรวาล"
(จี๋เซียนเซิ่งอวี่อี้เซิน ติ้งอวี่โจ้วจือหงคัน)     
จึงเป็นเข็มทิศของการปฏิบัติบำเพ็ญ  บนหนทางปฏิบัติบำเพ็ญ มีสิ่งสำคัญยิ่งสามประการ คือ
"ตั้งปณิธาน  บรรลุปณิธาน
เผชิญหน้ากับการถูกทดสอบ
สำนึกพระคุณ สำนึกขอขมา"

(ลี่เอวี้ยนเหลี่ยวเอวี้ยน)
(เมี่ยนตุ้ยเข่าเอี้ยน)
(กั่นเอิน ซั่นหุ่ย)

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                                ตั้งปณิธานมาจากเบื้องบน สำเร็จผลในโลกา

                                (หลี่เทียนลี่เอวี้ยน เหยินเจียนเหลี่ยวเอวี้ยน)

     ต่อการตั้งปณิธาน บรรลุปณิธานนั้น เจริญตามซือหมู่ที่ยอมแบกรับ ปี ค.ศ. ๑๙๔๙ ซือหมู่ทุลักทุเลสู่ฮ่องกง  ปี ค.ศ. ๑๙๕๔ ท่านผู้เฒ่าน้ำใสรับซือหมู่สู่ไต้หวัน เวลานั้นวิถีอนุตตรธรรมยังไม่อาจขยายงาน เห็นอยู่ว่านาวาทองกู้โลกใกล้จะอับปาง ซือหมู่จึงกักขังพระองค์เอง กราบวอนเหลาหมู่โปรดเมตตา ถวายปณิธานว่า "...ได้โปรดอย่าคุมขังศิษย์ผู้มีจิตศรัทธาของข้าพเจ้าเลย จะคุมขังก็คุมขังข้าพเจ้าคนเดียวเถิด ให้ทุกคนล้วนมีความสามารถออกไบุกเบิกสร้างสรรค์ ข้าพเจ้าไม่เป็นงานอะไรเลย จะคุมขังก็จงคุมขังข้าพเจ้าเถิด มีเหตุเจ็บป่วย ข้าพเจ้าขอน้อมรับก็แล้วกัน ความทุกข์ยากของศิษย์ ซือหมู่แบกรับให้ ความเจ็บปวดรวดร้าวของศิษย์ ซือหมู่ขอรับไว้ หวังเพียงศิษย์ทั้งหลายผู้ศรัทธาปฏิบัติบำเพ็ญ ทุกคนล้วนปลอดภัย บุกเบิกแพร่ธรรมให้ดี ๆ ...ถ้าจะต้องตาย ข้าพเจ้ายอมตายก่อน  ต้อกลืนกล้ำช้ำใจ ขอให้ข้าพเจ้าเป็นผู้รับ มีทุกข์ยากวิบากภัย ข้าพเจ้าจักขอแบกรับเอง" ซือหมู่ถวายปณิธานอีกว่า "ภายหน้าหากทุกคนจะบรรลุธรรม กลับคืนเบื้องฟ้า ก็จะขอกลับเป็นคนสุดท้าย ยังไม่เห็นทั้งหมดกลับคืนไปจะวางใจลงได้อย่างไร"  

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                    พร้อมใจผนึกกำลังร่วมล่องธรรมนาวา
                     ฟูฟื้นจริยาสำรวมตน มั่นคงธรรมดำริ

                        (เค่อจี่ฟู่หลี่ เจียนกู้เด้าเนี่ยน)

     ต่อการหันหน้าให้กับการทดสอบนั้น จะต้องเคร่งครัดรักษาโอวาทสอนสั่งจากพระอาจารย์ สามบริสุทธิ์เป็นรากฐานของการบำเพ็ญ พระอาจารย์กำชับเฉพาะเรื่องหญิงชายกับเรื่องเงินทองสองประการ พระอาจารย์โปรดว่า : วิถีธรรมของเบื้องบน ไม่ยอมให้ใครคนใดผิดพลาดได้ ในอาณาจักรธรรมแสลงที่สุด ก็คือ ขอบข่ายหญิงชายไม่บริสุทธิ์ แม้ผู้อื่นไม่รู้ได้ แต่เบื้องบนสิเห็นชัด อย่าด้วยเหตุที่หนึ่งเท้าก้าวผิด ด้วยเหตุความคิดวูบหนึ่งไม่ตรง ยอมให้คุณความดีทุกอย่างที่ทำมาหมดสิ้นไป อาจารย์ไม่อยากเห็นสิ่งไม่ดีเล็กน้อยของเจ้า ต้องทำให้ทั้งหมดที่ทำมาหายนะหมดสิ้น  การสั่งความ มอบหมายเรื่องเงินทองไม่ชัดเจน อาจเป็นเหตุให้หกคว่ำอาณาจักรธรรม (เฉียนไฉเจียวไต้ปู้ซิง เข่อเหนิงจิ้วซื่อฟันฟู้เต้าฉังเต๋อเอวี๋ยนอิน) เงินทองของญาติธรรม อย่าปะปนกับของตนจนไม่ชัดเจน ไม่มีผู้เห็น แต่เบื้องบนรู้ทะลุปรุโปร่ง บัดนี้ ข้อสอบทุกประเภทเบื้องบนส่งลงมาหมดแล้ว จุดพร่องที่สุดของเธอ ตรงไหนผิดง่ายที่สุด จะสอบจากตรงนั้น (หนี่หนาหลี่จุ้ยปู้จู๋ จุ้ยหยงอี้ฟั่นซั่ว จิ้วฉงน่าเก้อตี้ฟังเข่าฉี่)   

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                        พร้อมใจผนึกกำลังร่วมล่องธรรมนาวา 

                          สำนึกพระคุณฟ้า สำนึกแก้ไขตน

                           (กั่นเซี่ยเทียนเอิน หุ่ยไก่จื้อจี่)

     ต่อการสำนึกพระคุณ สำนึกขอขมากรรมนั้น ให้เจริญรอยตามที่พระโพธิสัตว์กวนอิมได้โปรดสอดส่องห่วงไยว่า "ผู้บำเพ็ญธรรมล้วนจะต้องทุกข์ยากจนถึงที่สุดจึงจะมีวันได้ฟื้นตัว บรรพพุทธาเราเองนั้นเคยสูงส่งเป็นถึงพระะธิดาในโลกมนุษย์ แต่พระธิดาก้ไม่พ้นต้องเกิด แก่ เจ็บ ตาย ความสูงศักดิ์ร่ำรวยเหล่านี้เป็นเพียงสิ่งสะท้อนตอบของวาสนาเท่านั้น มิใช่สิ่งยั้งยืนถึงที่สุด เราจึงไม่คิดว่าชีวิตความเป็นคนมีเพียงเท่านี้ ภายใต้การถูกทดสอบต่างๆ เราจึงสำนึกคุณ สำนึกขอขมากรรม สำนึกพระคุณที่เบื้องบนยังเลือกเราเอาไว้ ยังยินดีทดสอบเรา แต่ที่ละอายแก่ใจคือ ปัญญาของเราไม่พอ สอบไม่ผ่าน"  ในท่ามกลางการย้อนมองส่องตนกลับไปกลับมานั้นเราคิดได้ว่า แท้จริงพุทธภูมินั้นอยู่ในโลก ความคิดวูบนั้นเพื่อเวไนย์ก็คือ ปรากฏการณ์ของความเมตตากรุณาธรรม การปราศจากความขัดเคือง ปราศจากสิ่งน่าละอาย ก็คือ แดนวิสุทธิ์ในมนุษยโลก ดังนั้น แม้จะอยู่ในโลกวุ่นวาย สำนึกพระคุณ ขอขมากรรม มิใช่คำขวัญและก็มิใช่คำติดปาก ขณะราบรื่น เราสำนึกคุณ  ขณะขัดข้อง เราขอขมากรรมสำนึก ราบรื่น ฝืนขัดสองสภาวะ เจ้าล้วนมีสองดวงแก้วให้ได้ใช้  ห่วงไปไยว่าจะเดินได้ไม่ยาวไกล บนหนทางนี้เดินดีดี เบื้องบนไม่ละเลยใครเป็นแน่ ปฏิบัติบำเพ็ญจะต้องลำบากแต่ทว่าสุขสันต์แน่นอน หากบำเพ็ญธรรมแล้วไม่สุขสันต์ แสดงว่าใจเกิดปัญหา ที่ใฝ่ใจนั้นไม่ถูกต้อง วันนี้เราจะนำพาเวไนยฯกลับคืนไป เราจะต้องพบผ่านความทุกข์ของเหล่าไวนย์เสียก่อน จึงจะรับความรู้สึกนั้นได้ จึงจะช่วยเหลือเขาได้ หากแม้แต่ ""ทดลอง"" น้อยๆยังไม่ผ่าน อย่างนั้น ก็อย่าคิดว่าจะบรรุลเซียนพุทธะ จำต้องลอยคอในทะเลทุกข์ต่อไป

พระอาจารย์โปรดว่า : พ่ายแพ้ล้มลง ใครเลยไม่เคยมี พ่ายแพ้ล้มลงเริ่มใหม่ได้ ล้มลงลุกขึ้นมาก้เท่านั้นเอง หรือเจ้าล้มลงแล้วเลยคว่ำหน้าพังพาบอยู่นั่น อย่างนั้นหรือ"   
พระอาจารย์โปรดว่า : พวกเจ้ารุ่นนี้ ล้วนดำรงอยู่ได้ในหยดเลือดสดๆจากเฉียนเหยินทั้งหลายของพวกเจ้า การปลูกฝังความสำเร็จของพวกเจ้ารุ่นนี้ ก็ใช้ชีวิตระดับเฉียนเหยินของพวกเจ้าแลกมา"

     ตั้งปณิธานกลับบรรลุปณิธาน เจริญรอยตามปฏิบัติจริงของซือหมู่ สำนึกคุณกับสำนึกขอขมากรรม เจริญรอยตามพระบรรพพุธา )โพธิสัตว์กวนอิม) อันได้ปรากฏเผชิญการทดสอบผ่านมา จงจดจำคำพระวจนะกระตุ้นเตือนจากพระอาจารย์ มีธรรมะให้ได้บำเพ็ญ ให้ได้ทำ เป็นสุขวาสนานัก โชคดีนัก หากมิใช่เหลาหมู่โปรดนิรโทษ โปรดกรุณา เราจะมาทันการนี้และกาลหน้าหรือ

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                       พร้อมใจผนึกกำลังร่วมล่องธรรมนาวา  :

                  ถ่ายทอดวิถีธรรม อยู่ที่แรงปณิธาน อุทิศเสียสละ

                  ประกาศแพร่ธรรม อาศัยได้รับการกล่อมเกลามา

                             ศึกษา ฟูมฟักมา

                (ฉวนเต้า ไจ้เอวี้ยนลี่ ซีเซิง เค่าซิวหย่าง เสวียหย่าง)

     พระแม่องค์ธรรมโปรดวิถีธรรมลงมา ซือจุนซือหมู่เบิกทางแพร่ธรรม เหล่าเฉียนเหยิน เฉียนเหยินระบัดระบือธรรม วิถีอนุตตรธรรมที่ปรกโปรดรวดเร็ว กับการเผยแพร่ยาวไกลของห้าศาสนา ประจักษ์ต่อข้อเห็นพ้องว่า "การถ่ายทอดวิถีธรรม การอรรถาธรรม ผลสำเร็จคือ บุคลากรก่อเกิดโดดเด่น"  วันนี้วิถีธรรมถ่ายทอดไปทั่วโลก ประหนึ่งคนสวยได้แผ้วถางแผ่นดินที่รกร้าง ปลูกสร้างสวนรุกขชาติ ฟ้าเบื้องบนโปรดประทานเมล็ดพันธ์ ต้นอ่อนได้เติบโตแล้วในภายหลัง การก่อเกิดเติบโตที่จะต้องใส่ใจดูแล แรงใจที่จะต้องทุ่มเทให้ ยิ้งจะต้องเกินกว่าการเพาะปลูกบำรุงเลี้ยง ประคองรักษากล้าอ่อนให้เติบใหญ่ ต้องการสัจธรรม ต้องการอมฤตธรรมชุ่มฉ่ำ  ใครจะเป็นผู้รดน้ำ บุคลากรผู้ทำหน้าที่จรรโลงธรรม ทำคุณประโยชน์โปรดบุคลากร  บุคลากรมาจากไหน...ปลูกฝังบำรุงเลี้ยงได้มาจากอาณาจักรธรรม เมล็ดพันธุ์อนุตตรธรรมตกอยู่ที่ใด ที่นั่นก็ต้องการคนสวนที่ "อบรมกล่อมเกลาด้วยหลักสัจธรรม" การหว่านเมล็ดพันธุ์นั้นง่าย การเจริญเติบโตนั้นยาก การปลูกฝังบุคลากรประกาศกล่อมเกลาแทนฟ้ายิ่งยาก เมื่อขาดบุคลากรผู้ประกาศกล่อมเกลา การบุกเบิกแผ้วถางจะเก็บเกี่ยวผลได้ คงไกลเกินรอ