[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                                พระโอวาท อนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ

                                        (หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย) 

                                              นำบทข้อสี่

จริงหรือสมมุติ        แยกให้ออก        สมมุติหรือจริง
สมมุติหรือจริง        หากสำนึกรู้         จะอยู่เหนือโลก
สร้างกุศล      ประกาศธรรม          เป็นพุทธโฆษก
เปลี่ยนแปรโลก      หาชีวิตจริง          ร่วมกลับกำเนิดเดิม

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                              พระโอวาท อนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ

                                      (หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย) 

                                                ข้อสี่

เตือนพุทธบุตร        รุดบำเพ็ญ        ให้แข็งขัน
คลื่นป่วนปั่น       ในทะเลทุกข์       ของโลกกว้าง
ชีวิตสั้น       เหมือนแมลง     เพียงโมงยาม
มีใครบ้าง          หลุดรอดพ้น    พญายม 

สู้ตรากตรำ           ย้ำเท้าทน       จนจรดค่ำ
แบกงานกรำ           คร่ำเหมือนควาย      วิ่งวนป่า
ไม่นานนัก       สักกี่สิบปี    เกิด  เจ็บ  มรณา
ที่ผ่านมา       เหมือนน้ำค้าง     จางหายไป

เพื่อชื่อเสียง          ลาภฐานะ        กระเสือกกระสน
ลูกเมียตน        เคยหลงรัก       จักเหมือนฝัน
โลกโลกีย์        น่าเวทนา      เกินกว่ารำพัน
หลงพัวพัน           ตัณหาหก      เจ็ดอารมณ์ฉุดจมไป

ต่อให้ลูก         มีธนสาร        อันล้นเหลือ
ข้าวเหลือเฟือ        นาพันไร่          กินได้แค่อิ่ม
ต่อให้ลูก        มีตึกระฟ้า       ครองแผ่นดิน
ที่นอนจริง        เตียงแปดศอก      เท่านั้นเอง       

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                               พระโอวาท อนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ

                                        (หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย) 

                                                  ข้อสี่

ต่อใ้ห้ลูก        มีเงินทอง        กองเท่าภูเขา
ไม่ได้เอา         ไปสักบาท         เมื่อตักษัย
ต่อให้ลูก       สรวมแพรพรรณ              งามเพียงไร
ร้อนหนาวได้        คุ้มแดดลม     พอสมควร

ต่อให้เจ้า      เสพอาหาร        พิศดารเหลือ
อร่อยเนื้อ      ชีวิตเขา      เจ้ารับบาป
ต่อให้เจ้า     เล่นสำราญ        หวานกำซาบ
เหมือนฝันลับ     ชั่วเวลา       ไม่ช้านาน

ต่อให้ลูก      มีลูกเมีย      สวยเลิศเลอ
ต่างกระเจิด       ไม่ร่วมไป      ในเมืองผี
ต้องหลั่งน้ำตา       ให้มลทิลห้า*     ของโลกีย์
ตรองให้ดี      อย่าหลงไหล      นะลูกยา

โลกโลกีย์     เหมือนสถาน      สำราญเล่น
ใครที่เป็น      ปู่ลูกหลาน     กันมาก่อน
หากสำนึก         ร่วมบำเพ็ญ    อย่านิ่งนอน
สร้างบุญพร้อม        กลับบ้านเดิม      แดนนิพพาน

มลทิลห้า  คือ  ความไม่ดีงามทั้งห้าของสภาวะโลกโลกีย์ คือ การเกิด การเห็น การวิตกทุกข์ร้อน ชะตากรรม และภัยพิบัติที่เป็นมลทิล         

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                               พระโอวาท อนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ

                                        (หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย) 

                                                ข้อสี่

บำเพ็ญอนุตตรฯ        จะเป็นมงคล        ทั้งครอบครัว
ตายแต่ตัว         ญาณร่วมอยู่       ณ แดนสวรรค์
แยบยลวิเศษ          ไม่เคยพบ     แต่โบราณ
เป็นวิเศษกาล         ใครหลับหลง       น่าเวทนา

คนบ้ายศ         ยิ่งยศแล้ว       ยังอยากทะยาน
บ้าเงินล้าน          กี่สิบหมื่น         ว่าไม่มาก
โลภหลงใหล         ไม่คิดถึงวัน        พลันต้องตายจาก
กรรมจำพราก            ไม่เหลืออะไร         ไปพบพญายม

ตื่นตัวได้          รีบเพียรกลับ        บ้านนิพพาน
น่าสงสาร            ลงนรก      เพราะจิตหลง
ฟ้าดินแยก           สองหนทาง      ด้วยจิตส่ง
จิตพลาดหลง          ชั่วขณะ   จะเศร้าโศรกชั่วกาลนาน   

ทุกข์ทรมาน            ในนรกร้าย     ไม่อาจบอกกล่าว
มีกระจกเงา             ส่องกรรมเจ้า     เอาออกเผย
หากทำดี         ชาติหน้ามี      สุขชมเชย
สุขเสวย         หมดบุญแล้ว       ยังไม่แคล้วกลับลงมา

กรรมชั่วมาก         ยากที่เจ้า        จะเถียงได้
ตนทำไว้       โทษอย่างไร        ต้องได้รับ
ภูเขามีด      กะทะน้ำมัน         เครื่องบั่นสับ
โม่เลื่อยสลับ        บดเนื้อเลือด       เชือดให้หมากิน       

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                             พระโอวาท อนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ

                                   (หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย) 

                                            ข้อสี่

ทั้งแก่เฒ่า        ตกสะพาน         แม่น้ำเวทนา*
ทุกข์หนักหนา        ในนรกใหญ่         สิบแปดขุม
พูดถึงทุกข์นี้     สาหัสนัก         น้ำตารุม
เสื้อเปียกชุ่ม     มิอดใจ      ยากที่จะแก้ไขความ

ก้าวพลาดพลั้ง         ไม่ยกเว้น       เป็นเช่นว่า
สิ้นกายา         ยากกลับสรวง       ต้องตกต่ำ
ฟังแม่เืตือน          บำเพ็ญอนุตตร ฯ      สุขเหลือล้ำ
มุ่งใจกรำ        ตรงต่อนิพพาน       จิตมั่นเกรียงไกร

ในวัฏสงสาร         บรรพบุรุษเก้าชั้น         ชะเง้อหา
เมื่อไรหนา        เจ้าจะส่งบุญ        หนุนช่วยฉุด 
เจ้าผิดพลาด         ตกลำพัง    ยังพอพูด
แต่บรรพบุรุษ          ตกอเวจีตาม       น้ำตานอง

หมกอเวจี      หกหมื่นปี        ทุกข์เพียงไหน
รอโปรดใหม่*         ธรรมกาลหน้า        เวลาเหมาะ
ได้ขึ้นเรือธรรม         จะมาทันหรือ        กาลจำเพาะ
จะเกิดเหมาะ   ได้รับธรรมใหม่             ใครกล้ารับรอง

เร่งคืนนิพพาน        โอกาสนี้       จะดีกว่า
ตามแม่มา      คืนวิสุทธา     อย่าหลับใหล
ถึงเพียงนี้      จบโอวาท     ให้พักไว้
หยุดเขียนไข       ทบทวนซ้ำ     ย้ำความนัย

แม่น้ำเวทนา เป็นเขตแดนระหว่างโลกมนุษย์กับนรก ซึ่งวิญญาณผีทุกตนจะต้องข้ามสะพานไปด้วยความลำบากแสนสาหัส
รอโปรดใหม่ ฯ คือ รอจนกว่าเบื้องบนจะโปรดประทานวิถีธรรมให้ใหม่อีกครั้งหนึ่ง                 

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                              พระโอวาท อนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ

                                       (หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย) 

                                             นำบทข้อห้า

ชะตาฟ้า        ดำเนินมา        ถึงปลายยุค
เภทภัยทุกข์       ลำบากทั่ว       หัวระแหง
เก้าเก้าภัย     ใครรอดพ้น          ความรุนแรง
ธรรมนาวาแล่น    ช่วยชาวโลก         โดยทั่วกัน

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                             พระโอวาท อนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ

                                       (หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย) 

                                              ข้อห้า

ขอเตือนลูก        พุทธบุตรเดิม        น้อมบำเพ็ญ
รู้กำหนดเกณฑ์        เจตนาฟ้า        เป็นปราชญ์ได้
กัปล์สุดท้าย      เกิดคู่กัน       ธรรมกับภัย*
เปลี่ยนหญิงชาย     ทั้งฟ้าดิน        สิ้นยุคกาล

อันที่จริง           องค์มารดา    เมตตาจิต
แต่ใยลิขิต           มหันตภัย    ลงกวาดล้าง
เจ้าคิดดู         ไม่เคยมี       แต่บรรพกาล
ร่มเมืองบ้าน           "เหยา"  "ซุ่น"  "อวี่"*  ปกครองโดยธรรม

ใจคนตรง        ใจฟ้าเรียบ      ภัยมีหรือ
ใจไม่ซื่อ        คิดชั่วร้าย      ภัยมหันต์
โลกโลกีย์         บัดนี้ทราม      ต่ำสุดประมาณ
จารีตงาม          อริยธรรม      คนหมางเมิน

        ธรรมกับภัย  ครั้งนี้เบื้องนได้โปรดประทานถ่ายทอด วิถีอนุตตรธรรมหนทางกลับคืนนิพพานโดยง่าย เพราะเหตุที่มหันตภัยจะเกิดขึ้นเพื่อล้างโลกแล้ว จึงกล่าวว่า   เป็นธรรม๕ุ่กับภัย   

        เหยา  ซุ่น  อวี่  คือพระนามกษัตรย์จีนโบราณผู้ทรงคุณธรรมยิ่งใหญ่ ปกครองบ้านเมืองร่มเย็นเป็นสุขสมัยสี่พันปีก่อนตามลำดับ บัดนี้พระองค์ทั้งสามได้รับพระอริยฐานะเป็น "ซันกวนต้าตี้" ตรีเทพพิทักษ์มหาราช           

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                            พระโอวาท อนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ

                                  (หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)

                                          ข้อห้า

เรียนโลภเก่ง        เล่ห์เหลี่ยมร้าย        อุบายหลอก
จริยะกรอบ         คุณสัมพันธ์         พูดกันลำบาก
ผู้ใหญ่ไร้ธรรม          ผู้น้อยไม่ซื่อ       ปรับปรุงยาก
พ่อลูกขัด          ไม่เหมาะสมกัน      นับวันต่ำลง

ผัวไม่สัตย์ซื่อ          เมียไม่ดีสม         คุณธรรมเสื่อม
ต่งเอาเรื่อง        พี่น้องกัน          ฟาดฟันอาฆาต
คบเพื่อนฝูง       ไร้สัจจะ           ไม่ถือคำสัตย์
อู่หลุน*       ขาด  "ปาเต๋อ" * สื้น      ไม่ยินดีกัน

นักวิชาการ        พูดทฤษฏีได้          แต่ไม่ทำ
ฝ่ายกสิกรรม          ไม่ใฝ่ธรรม         หวังแต่ผล
พวกกรรมกร           ทำลวกหยาบ        ขาดอดทน
ค้าฉ้อฉล         เอาแต่ได้     ไม่สัตย์จริง

        อู่หลุน  คือ  คุณสัมพันธ์อันดีงามต่อกันระหว่างผู้ใหญ่กับผู้น้อย  พ่อกับลูก  สามีกับภรรยา  พี่กับน้อง  และเพื่อนกับเพื่อน

        ปาเต๋อ  คือ  คุณธรรมแปดประการ  คือ กตัญญุตาฯ  พี่น้องมีคุณสัมพันธ์  ซื่อสัตย์จงรักฯ  สัตยธรรม  จริยธรรม  มโนธรรมสำนึก  สุจริตธรรม  และละอายต่อบาป     

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                              พระโอวาท อนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ 

                                       (หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย) 

                                                 ข้อห้า

สาวกเต๋า        เอาแต่กระพี้        พิธีหลากหลาย
สาวกปราชญ์*      อวดวิชา       หารู้จริงไม่
สงฆ์สาวก      ตกศีลห้า      รัตนตรัย
แม่เศร้าใจ     อดไม่ไหว      ได้แต่ตรอม

หากบัดนี้      ไม่มีภัย        ลงเก็บกวาด
จะไม่เหลือปราชญ์          สักคนเห็น     เป็นแก่นสาร
จึงให้เกิด      น้ำลมไฟ        มารอนราญ
แปดภัย* ผลาญ        พร้อมทำลาย       ภัยสงคราม

กำหนดเก้าเก้า          แปดสิบเอ็ดภัย     กระจายทั่วโลก
ส่งรากษส*         พญามารห้า     มาก่อเรื่อง
หมื่นพันวิธี           เก็บคนชั่ว    อยู่เนืองเนือง
ดินฟ้าเสื่อม          ครบกำหนด      หมดสิ้นชะตากาล

สาวกปราชญ์ คือ ผู้เรียนรู้คุณธรรมคำสอนของท่านจอมปราชญ์ขงจื้อ
แปดภัย คือ ภัยจากน้ำ  ไฟ  อาวุธ  ทหาร  แห้งแล้ง  น้ำหลาก  อดอยาก  ขาดแคลน
ราษส  คือ  ยักษ์ร้าย  ในที่นี้หมายถึงยักษ์ร้ายในคราบของคน     

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                                พระโอวาท อนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ

                                          (หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย) 

                                                  ข้อห้า

อีกเพระาเหตุ        คนก่อกรรม        คร่ำอาฆาต
ถึงโอกาส      งบบัญชี       หกหมื่นปีแล้ว
หยกกับหิน        ชั่วกับดี     ถึงทีแบ่งแนว
แม่เห็นแล้ว        เลือดน้ำตา          พาพรั่งพรู

เห็นบรรยายกาศชั่ว           ดังควันหมอก        พลุ่งรอบจักรวาล
ทุกสถาน     พล่านลมร้าย           ไม่สงบสุข
สงครามโจรภัย        เก้าในสิบ          ต้องทนทุกข์
โรคลุกลาม        ขาดแคลนอดอยาก        น้ำหลากกันดาร

พืชธัญญา         ทั่วโลกตาย        ไม่เหลือสักต้น
ทุกข์ภัยระคน           เช่นดังว่า         ยังไม่น่าตื่น
หวาดสยอง       น้ำ  ไฟ  ลม            จมโลกกลืน
วันเป็นคืน        ไร้ตะวันเดือน              มืดสนิทเจ็ดเจ็ดสี่สิบเก้าวัน

ประตูนรกเปิด       ปลดปล่อยผี              ทวงหนี้ชีวิต
มืดสนิท        น่าสะท้าน      วิญญาณวาบวูบ
ใช้หนี้เคยทำ        เวรกรรมเงินทอง          เคยจองพันผูก
โลกจะถูกสูบ        ด้วยลมมหันต์        ถอนรากถอนโคลน     

ชำระหนี้        ทั้งสามโลก        เปลี่ยนแกนกลาง
แม้กายร่าง        จะแกร่งเป็น            เช่นเหล็กไหล
ไม่พ้นไฟ       ประลัยกัลป์        รอดไปได้
กำหนดภัย         แม่สั่งความ     แต่น้ำตาเป็นเลือดนอง