[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                                 พระโอวาท อนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ

                                          (หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย) 

                                                 ข้อสอง

โอวาทฝาก        ผู้นำตำหนักพระ        พุทธบริกร*
อย่านิ่งนอน       อ่อนกำลัง      วิริยะ
ช่วยคนหลง      ส่งขึ้นฝั่ง     อุตสาหะ
ไม่ลดละ    หาทางปลุกฟื้น       ตื่นศรัทธา

ใจจะต้อง    ละมุนนุ่ม      เหมือนกลุ่มเมฆ
เจตนาเฉก     เช่นสายน้ำ       ไม่ขาดสาย
สมัครสมาน      เคารพกัน       ทั้งน้อยใหญ่
จะก้าวไป    หรือยั้งไว้     ให้เห็นควร

ถ้าคล้อยตาม     คนทำผิด    โทษมหันต์
บรรทัดฐาน     คือหลักธรรม       นำเป้าหมาย
ความโลกโกรธ     รักลุ่มหลง      จงตัดไป
ธรรมกาย        จะใสสด     หมดจดกัน

บุญยิ่งล้ำ   ตำแหน่งสูงยิ่งมีภัย      ให้รอบคอบ
เหมือนอยู่ขอบ      เหวหมื่นวา     ตกมาหนัก
ปีนยิ่งสูง     ตกยิ่งนัก        ประจักษ์ชัด
เคยฉลาด      ไม่ควรผิด     คิดโง่งม

ผู้นำตำหนักพระ (ถันจู่)  คือเจ้าของหรือผู้รับผิดชอบพุทธสถานนั้น ๆ
พุทธบริกร  คือญาติธรรมที่ยินดีปฏิบัติหน้าที่ช่วยเหลือดูแลญาติธรรม ซึ่งเปรียบเสมือนพระพุทธะทั้งหลาย     

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                                  พระโอวาท อนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ

                                          (หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย) 

                                                   ข้อสอง

บำเพ็ญตนให้        "เกรงสาม"*        โบราณว่า
เกรงเบื้องบน         อาญาฟ้า           เกรงผู้เป็นใหญ่
สำรวมด้วย           เกรงอริยะ        โอวาทไว้
เกรงทั้งใจ          วาจากาย     ให้พร้อมกัน   

 "พิจารณ์เก้า"*       เข้าใจคิด      สะกิดตน
ที่เห็นผล       พิจารณ์ดู        ให้รู้แท้
ได้ยินแน่       พิจารณ์หู        ให้รู้ชัด
รู้ระงับ          สีหน้าตน        ให้ดูดี

พิจารณ์สี่       ท่าทีตน         ให้นบนอบ
วาจาชอบ      เคารพงาน         หมั่นถามไถ่
พิจารณ์แปด     รู้โทสะ        ระงับไว้
ไม่หลงใหล     สิ่งที่ได้       ให้รู้ควร

"สำรวมตนสาม"*    ใครก็ตาม         เป็นอริยบัณฑิต
ความนึกคิด       ในวันนี้     ซื่อดีไหม
กับเพื่อนพ้อง      ผิดคำสัตย์      ต่อผู้ใด
ทบทวนใหม่     วันนี้เรียน    พากเพียรมา

"สี่ละเว้น"*        พูดระวัง       อย่าพลั้งเผลอ
ไม่บำเรอ         นัยน์ตามอง         ของบัดสี
คุมให้อยู่        หูไม่ฟัง    คำอัปรีย์
ไม่ข้อสี่        ไม่ล่วงกาย     ไร้จรรยา

ทำตามโอวาท       เสวยวิมุติ      สุขนิรันดร์
คนดื้อรั้น      เอาแต่ใจ    ได้นรก
อีกท่อนหนึ่ง        แด่พุทธบุตร     แม่จะโปรด
เป็นสาธก     สามคุณ*    พักสักครู่       จึงต่อความ
                                                                     พัก

เกรงสาม  คือ  ซันอุ้ย  ๑ อุ้ยเทียนมิ่ง  ๒ อุ้ยต้าเหยิน  ๓ อุ้ยเซิ้งเหยินเอี๋ยน
พิจารณ์เก้า  คือ  จิ่วซื่อ
สำรวมตนสาม  คือ ซันสิ่ง
สี่ละเว้น  คือ  ซื่ออู้
สามคุณ  คือ  เด็กหญิงพรหมจารีผู้บำเพ็ญดี สัญลักษณ์ ฟ้า ดิน และคน  ซึ่งเบื้องบนอาศัยเป็นร่างประทับทรง                             

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                              พระโอวาท อนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ

                                      (หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย) 

                                            นำบทข้อสาม

เลิศล้ำคือ        อนุตตรธรรม        ธรรมคือแม่
ธรรมปรกแปร           ทุกรูปลักษณ์       ทุกสถาน
ทั้งสามโลก     ทั้งสิบทิศ           แม่เกิดการ
แม่อภิบาล     เทพคนทุกชั้น           กำเนิดเดียวกัน   

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                             พระโอวาท อนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ

                                      (หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย) 

                                               ข้อสาม

เตือนพุทธบุตร        รุดรู้แจ้ง        จิตตัวนำ
เป็นสัจธรรม         อนุตตรฯ       กลางดินฟ้า
เป็นความว่าง        ไม่ว่างเปล่า     ตลอดมา
เป็นสูญญตา         ไม่สูญเปล่า    จงเข้าใจ

มีคือไม่มี        ไม่มีคือมี        มีไม่มีเริ่มที่เดียวกัน
รูปคือว่าง         ว่างคือรูป       ไม่ใช่รูปไม่ใช่ว่าง
โลกครั้งนั้น         แยกไม่ออก      เป็นแบบอย่าง
เป็นกลุ่มพลัง        ปราศกลิ่นเสียง       รูปลักษณ์ใด

เมื่อภาวะ        อนุตตรฯ         เคลื่อนขยับ
รูปภพปรับ        ปรากฏเห็น         เป็น " อินหยาง"
เกิดฟ้าดิน       เกิดมีคน     อยู่ท่ามกลาง
อากาศต่าง       ผลัดเปลี่ยนเป็น    สี่ฤดู

อีกกำเนิด        ดาวทั้งห้า*     มาเป็นหลัก
สัญญลักษณ์        หนึ่งสัปดาห์     เป็นจุดหมาย
ดาวธาตุน้ำ      ทอง  ดิน  ไม้   และธาตุไฟ
โคจรไป     กับอาทิตย์จันทร์    ร่วมกันเป็นเจ็ดหลักดาว

ดาวทั้งห้า  คือ  ดาวธาตุต่าง ๆ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของสัปดาห์ คือดาวอังคาร พุธ พฤหัส ศุกร์ เสาร์               

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                           พระโอวาท อนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ

                                     (หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย) 

                                               ข้อสาม

ชั้นรูปภพ*        อากาศธาตุ        เคลื่อนตัวไว
มีขุ่นใส      อากาศเปลี่ยน      ทุกห้าวัน
ในหนึ่งเดือน      มีหกอากาศ*      ไม่หยุดผัน
โป๊ยก้วยนั้น     แปดเหลี่ยมหนึ่งปราสาท   รวมเป็นเก้าเข้าตำรา
 
ชั้นรูปภพ       อากาศธาตุ      มี  "อินหยาง"
โปร่งเป็น  "หยาง"     "อิน"   อึดอัด   ขัดและข้อง
"หยาง"  เสริมช่วย    ชีวิตงาม      ตามทำนอง
"อิน" บกพร่อง     ให้ซบเซา    อับเฉาตาย

แยบยลอย่าง        ความว่างเปล่า        ใครเข้าถึง
อนุตตรฯ ลึกซึ้ง            พลังแสง    แห่งชีวิต
เป็นอจินไตย        เป็นอสงไข        อันศักดิ์สิทธิ์
ดังเนรมิต       ด้วยองค์ธรรม          กำเนิดการ

ชั้นอนุตตรฯ         สภาวะ       ไร้ "อินหยาง"
ภาวะกลาง        ไม่มีเพิ่ม        เติมหรือลด
ไม่มีรูป        สมมุติร่าง       ต่างกำหนด
ไม่ปรากฏ         แต่มิใช่     ความไม่มี

ไม่มีสี          ไม่หนาวร้อน        คลอนหรือหยุด
วิเศษสุด          เป็นกำเนิด       กำหนดหมาย
แผ่ไพศาล        เล็กซ่อนเร้น*        แฝงรูปกาย
ไม่อาจไข     วิเศษสุด        อนุตตรธรรม

มองไม่เห็น       ไม่ยินเสียง       แต่ครอบคลุมซอนแทรก
จะแปรแปลก        การใดใด         เป็นไปตามธรรมชาติ
พระผู้ให้*         ดุจแกนนำ       ประสาธน์สรรพ
เป็นศักยภาพ         พลังวิเศษ        อันยิ่งยง

อนุตตรฯ          เหนือโลกใด     ในจักรวาล
นรกโลกันตร์          ก็ครอบคลุม      ไปทั่วถึง
ทั้งฟ้าดิน        ทั้งสามโลก       อนุตตรฯ เป็นพื้น 
เป็นจุดยืน       ของสรรพสิ่ง        คือ  หลักธรรม

ชั้นรูปภพ   คือ ชั้นที่มี อิน - หยาง  มีทวิภาคความต่างกัน
หกอากาศ คือ ภาวะอากาศที่แปรปรวนไปเป็น อิน หยาง ลม ฝน คลื้ม และสว่าง
แผ่ไพศาล  เล็กซ่อนเร้น  คือ อนุตตรธรรมไม่มีขีดจำกัดของความกว้างใหญ่ไพศาลและความลึกซึ้ง แม้ในเม็ดทรายเล็กละเอียดก็มีธรรมะแฝงอยู่
พระผู้ให้  หมายถึง ศูนย์พลังธรรมชาติที่ทุกศาสนากำหนดหมายถวายพระนามต่าง ๆ กัน เช่น พระผู้เป็นเจ้า  เหลาหมู่  พระอนุตตรธรรมเจ้า  พระแม่องค์ธรรม  ฯลฯ  เป็นต้น             

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                            พระโอวาท อนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ

                                     (หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย) 

                                               ข้อสาม

หลักธรรมนี้         แต่เดิมที         ไม่มีชื่อ
ท่านเหลาจื้อ      จำใจตั้ง           ชื่อว่า "เต๋า"
หรือ "เจินอี       = เอกวิสุทธิ์"          ให้เรียกกล่าว
เพื่อโน้มน้าว      ให้โลกเดิน           สู่หลักธรรม 

"เต๋า"  หลักธรรม        แต่เดิมคือ         ต้นกำเนิด
แหล่งก่อเกิด      ความดีงาม         จุดสร้างสรรพ์
"เต๋า" อยู่กับฟ้า        ฟ้าสดใส        มีพลัง
ดาวเดือนต่าง     โคจรกัน            บรรยายกาศก็ไหวตัว

"เต๋า" อยู่กับ      ผืนแผ่นดิน          ก็อิ่มอาบ
มีที่ราบ    ภูเขางาม        ลำธารใส
สรรพชีวิต      อาศัย "เต๋า"       เจริญวัย
"เต๋า"  อยู่ใน     สรรพสิ่ง    ทั่วฟ้าดิน

"เต๋า"  อยู่กับ     กายมนุษย์    จุดชีวิต
รู้นึกคิด       พฤติกรรม       ทำการได้
คนไม่รู้       ตนมี "เต๋า"       เป็นอย่างไร
จึงเวียนว่าย       ไม่หลุดพ้น      วนก่อกรรม

สามศาสนา         หลักฯ เดียวกัน      แม่บัญชา
อุบัติมา      ถ่ายทอดนำ        เหนือสังขาร
ศาสนาเต๋า         เหลาจื้อเรียก      ว่า  "จิตตัน"*
พุทธศาสน์นั้น            เรียก "สริสัมภวะ"       สัจธรรม

ศาสนาปราชญ์          ขงจื้อเรียก  ว่า "เทียนซิ่ง"*   
คือ  "จิตแท้จริง"      เป็นภาวะ     จิตจากฟ้า
ทุกศาสนา      มีชื่อเรียก       กันนานา
แต่ที่มา     คือแสงธรรมญาณ        เช่นเดียวกัน

บรรพกาลมา        สัทธรรม     ไม่มีสอง
ไม่มีรอง    เป็นสองเต๋า     แยกออกได้
พระพุทธะ        อริยเจ้า   ถ่ายทอดไว้
ประทับใจ       เป็นหนึ่งเดียว   สืบพงศาธรรม

จินตัน  ท่านจอมปราชญ์เหลาจื้อ ศาสดาแห่งศาสนาเต๋า  ให้บำเพ็ญด้วยการทำสมาธิจนเห็นจิตของตนเองเป็นดวงธรรมญาณสีทอง เรียกว่า "จิตตัน"   
เทียนซิ่ง  คือ  จิตเดิมแท้ซึ่งเป็นพลังธรรมชาติที่มาจากเบื้องบนโดยตรง   

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                           พระโอวาท อนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ

                                     (หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย) 

                                               ข้อสาม

เมื่อเห็นใส        ในอนุตตรธรรม        ความเป็นหนึ่ง
อีกหมื่นหมื่น         ธรรมขันธ์      พลันรู้ถ้วน
อีกหมื่นพัน        คัมภีร์ศาสน์      จัดกระบวน
ทั้งหมดล้วน      หลักเดียวเป็น      เช่นแนวตรง

เมื่อสามศานา          กลับนิพพาน       หยุดการทอดถ่าย     
จึงขาดสาย     เหลือเพียงคำ     "สำรวมมั่น"
จนบัดนี้     สามพันปี      จึงไม่รู้กัน
ทุกศาสน์ทาง      ไม่รู้หลัก     อันแท้จริง

บัดนี้ฟ้า      มาฉุดช่วย    ด้วยกำหนด
จะปรกโปรด       คัดเลือกคน    ร่วม  "หลงฮว๋า"*
สืบทอดหลัก     ความลับอนุตตร ฯ   ของสามศาสดา
เบิกปัญญา    สาธุชน    ร่วมขึ้นเรือธรรม

อนุตตร ฯ      รหัสวิเศษ*    ใครเลยรู้
จะมุ่งสู่      วิถีใหม่       ให้กราบ  "กงฉัง"
เมื่อได้รับ      อนุตตรวิถี      เร็วรี่กัน
อาศัยร่าง      ตัวสมมุติ     บำเพ็ญเพียร

หลงฮว๋า  คือ  ชื่อของงานชุมนุมปราชญ์อริยะ ที่เบื้องบนจะโปรดประทานแด่ผู้บำเพ็ญดี
รหัสวิเศษ  คือ พระคาถาห้าคำ  อันเป็นรหัสวิเศษที่เบื้องบนได้โปรดถ่ายทอดแด่พุทธบุตรสาธุชนที่ขอรับวิถีธรรมโดยเฉพาะในครั้งนี้                     

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                            พระโอวาท อนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ

                                     (หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย) 

                                               ข้อสาม

" เต๋า "  ไร้รูป       แต่เป็นจริง        อันยิ่งใหญ่
สิ่งทั้งหลาย       ที่มีรูปลักษณ์           ไม่เที่ยงแท้
ชีวิตคน      ดังข้าวเปลือก      กลางทะเล
เที่ยวร่อนเร่       เหนือใต้ไป       ในคลื่นเกลียว

สุรานารี      ทั้งพาชี        กีฬาบัตร
มันผูกมัด     มอมเมาเจ้า        เหล่าพุทธจิต
อารมณ์เจ็ด*     กามคุณหก *       เข้าใกล้ชิด
มันปกปิด     อนุตตรญาณ      อันดั้งเดิม               

ทะเลอยาก       กระชากคลื่น      ไม่เคยหลับ
ความหลงรัก         เหมือนขื่อคล้อง   จองจำเเจ้า
ความฟุ้งเฟ้อ         เหมือนขื่อกรัด      ผูกมัดเอา
ลาภยศเล่า         เหมือนแหอวน     ล้อมกายใจ

ทุกอย่างเหมือน           หินเหล็กไฟ      สว่างวาบ
แล้วก้ดับ        ไม่คงอยู่      นานนักได้
เหมือนดอกมะเดื่อ        บานฉาบฉวย         โรยราไป
สร้างกรรมไว้     ให้แมลง        ไชผลพรุน

อารมณ์เจ็ด  คือ  ความยินดี  โกรธ  เศร้า  สุข  รัก  แค้น  และอยาก
กามคุณหก  คือ  รูป  เสียง  กลิ่น  รส  สัมผัส  อารมณ์