[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                               ธรรมะกับภัยพิบัติ 

                      เบียดเบียนสัตว์..นำมาซึ่งภัยพิบัติ

              พระโอวาทหนึ่งในแปดเซียนมหาเทพหันเซียงจื่อ

        ท่านได้เหยียบย่ำทำร้ายสิ่งใดบ้าง เคยนึกบ้างไหม?.  ความเมตตา... อย่าคิดแค่ใจสงสารเมตตา แต่ต้องออกมาจากทุกส่วนของการกระทำส่วนลึกในใจ ไม่ใช่แค่คำพูด หรือแค่แผ่เมตตาปล่อยสัตว์ ถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์บังคับได้ ท่านก็อาจจะบอกว่า "อย่าทานเนื้อสัตว์เลย" แต่ทำไมท่านไม่กล้าที่จะออกกฏบังคับนั่นเป็นเพราะว่าความเมตตานั้นไม่ได้เกิดจากการบังคับการกดขี่ข่มเหง แต่เมตตาที่แท้จริงหรือเมตตาที่บริสุทธิ์ ต้องออกมาจากส่วนลึกของจิตใจ จากมโนธรรมสำนึกที่เรามีอยู่ นั่นถึงจะเรียกว่าเป็นเมตตาที่แท้ เป็นเมตตาที่สว่างไสว !  ฉะนั้น ตอนนี้เรารู้แล้วว่า การเบียดเบียนสัตว์เป็นสิ่งที่ไม่ไดี มีแต่ทำร้ายเขา ทำให้เขาเจ็บปวดน้ำตาไหล เราอาจจะมองไม่เห็น แต่ใจส่วนลึกของสรพสัตว์ต่างก็ต้องมีความเจ็บปวดด้วยกันทั้งนั้น สิ่งศักดิืสิทธิ์ไม่ได้ต้องการบังคับให้เลิกทานเนื้อ แต่ต้องการเรียกร้องความเมตตา เรียกร้องมโนธรรมสำนึกที่อยู่ในจิตใจให้ย้อนมองดูว่า ความเจ็บปวดที่เราโดนนั้นเป็นอย่างไร แล้วที่สรรพสัตว์เจ็บปวดกับที่เราโดนนั้นแตกต่างกันอย่างไร ?..  แค่เราโดนมีดบาดนิดหน่อย เราก็เป็นเดือดเป็นแค้น แต่ถ้าโดนพรากชีวิตทั้งชีวิต พรากจากพ่อแม่ลูกหลาน เราจะรู้สึกอย่างไร ?. การสูญเสียนั้นมีแต่ความเสียใจ ความหดหู่ !.. ฉะนั้น เราลองมาถามตนเองว่าถ้าเราไม่อยากสูญเสีย ไม่อยากพลัดพราก  แล้วเราได้เป็นต้นเหตุให้คนอื่น หรือสรรพสัตว์ต้องสูญเสีย หรือ พลัดพรากบ้างหรือเปล่า ?.

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                               ธรรมะกับภัยพิบัติ 

                เกี่ยวกรรมกับชีวิตสัตว์ผลสนองคือภัยพิบัติ 1

                     พระโอวาทพระโพธิสัตว์กษิติครรภ์

        เวไนยทั้งหลายเคยชินกับการกินเนื้อสัตว์เป็นเวลาพันหมื่นปีมาแล้ว เวียนว่ายไม่จบสิ้น ตราบใดหนี้กรรมยังชดใช้ไม่หมด ก็จะต้องตกอยู่วัฏฏะสงสารไปตลอดชั่วกาลนาน เมธีทุกท่านคงไม่มีใครรู้ว่าตนเองเมื่อชาติที่แล้วเคยเกิดเป็นเดรัจฉานมาหรือเปล่า เคยถูกกินมาแล้วใช่หรือเปล่า?..  มนุษย์โลก ขณะที่ปากกำลังเคี้ยวเนื้อสัตว์อย่างเอร็ดอร่อย ไม่คิดว่า ชิ้นเนื้อในปากแลกมาด้วยความตายของหนึ่งชีวิต  คนทั่วไปมักคิดไม่ถึง สัตว์ต้องตายอย่างน่าอนาถ ทำไมสัตว์เหล่านั้นถึงต้องมารับโทษทัณฑ์อย่างทารุณโหดร้ายที่มนุษย์มนุษย์เป็นผู้หยิบยื่น ถึงแม้ชะตากรรมในชาตินี้ ต้องเกิดกายได้ร่างเป็นสัตว์ แต่มนุษย์ยังไปเพิ่มความเจ็บปวดให้กับสัตว์เหล่านั้น จนกระทั่งกรรมตามสนอง !  พันหมื่นปี เวไนย์เคยชินกับการกินเนื้อสัตว์ ยากตัดได้ ในโลกนี้ มีคนจำนวนมากยึดติดการกินเนื้อสัตว์เป็นสิ่งจำเป็น ไม่เชื่อว่าเป็นการประพฤติผิด แม้รู้ว่ากินเจนั้นดี แต่กลับคิดว่าความอยากปากท้องสำคัญกว่า บางคนคิดว่าสัตว์เกิดมาเพื่อให้มนุษย์ใช้สอย สัตว์กินเนื้อสัตว์ได้  ทำไมคนจะกินเนื้อสัตว์ไม่ได้ เป็นความคิดที่เบาปัญญาของมนุษย์  มนุษย์จะกินเนื้อสัตว์ หรือสัตว์กินสัตว์ ล้วนเป็นกฏแห่งกรรมทั้งสิ้น  "จะหยุดการเวียนว่าย ต้องหยุดสร้างกรรม"  การกินเจเป็นการตัดกรรม  หากในปากยังกินเลือดเนื้อสัตว์ ยิ่งเพิ่มความเกลียดชังเคียดแค้นแก่สัตว์ร่ำไป ภัยพิบัติและไอแห่งความแค้นไม่หยุดที่จะเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง แล้วโลกนี้จะเกิดสันติได้อย่างไร?.. ธรรมจะเก็บงานสมบูรณ์ได้อย่างไร?..  ธรรมญาณจะกลับคืนเบื้องบนได้อย่างไร?...  คนที่กายใจสะอาดบริสุทธิ์อย่างแท้จริง จะต้องไม่บริโภคเนื้อสัตว์ และไม่พูดมักง่ายตามใจปากไม่พูดนินทาว่าร้าย  ไม่พูดคำโกหกหลอกลวง  โลกกำลังประสบภาวะคับขัน " ความเคียดแค้นของสัตว์  ทำให้เกิดภัยพิบัติทั่วโลก"  ยิ่งมาก็ยิ่งมาก  โรคภัยไข้เจ็บในตัว  โรคแปลก ๆ นับวันก็ยิ่งมาก เพราะว่าไอแห่งความแค้นไม่อาจลบล้างได้ คนทั่วไปไม่เกรงกลัวบาปกรรม สร้างกันไม่หยุดหย่อน ฆ่ากันทำร้ายกัน  ถึงแม้การกินเนื้อสัตว์มิใช่การฆ่าโดยตรง แต่บาปกรรมที่ก่อขึ้นนั้น รับผลกรรมสนองด้วยกัน นี่คือ "กรรมร่วมของการทวงหนี้"  พันหมื่นปีที่เวไนย์กินเนื้อสัตว์ ทำให้เกิดหนี้กรรมทับถมดั่งทะเล แต่ึวามอาฆาตแค้นของสัตว์นั้นสูงเทียมฟ้า  จึงเป็นเหตุให้เกิดกฏแห่งกรรมไม่จบสิ้น

                           สาเหตุของการเสัยชีวิตของคนไทย

        สาเหตุของการเสียชีวิตสูงสุด 10  อันดับแรก เกิดจากโรคร้ายต่าง ๆ รวมถึงการเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ
1.  มะเร็ง  และเนื้องอกทุกชนิด
2.  อุบัติเหตุ
3.  โรคหลอดเลือดในสมอง และ ความดันเลือดสูง
4.  โรคหัวใจ
5.  ปอดอักเสบ และ โรคอื่น ๆ ของปอด
6.  โรคเกี่ยวกับไต
7.  โรคเกี่ยวกับตับ และ ตับอ่อน
8.  โรคภูมิคุ้มกันบกพร่องเนื่องจากไวรัส
9.  การบาดเจ็บจากการฆ่าตัวตาย  ถูกฆ่าตาย
10.  วัณโรคทุกชนิด         

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                             ธรรมะกับภัยพิบัติ 

                เกี่ยวกรรมกับชีวิตสัตว์ผลสนองคือภัยพิบัติ 2

                     พระโอวาทพระโพธิสัตว์กษิติครรภ์

        ความแค้นของสัตว์เดรัจฉานยากจะสงบ ผลปรากฏให้เห็นในโลกนี้คือ น้ำท่วม  พายุ  แผ่นดินไหว  ภัยแล้ง  อดอยาก  โรคระบาด  อุบัติเหตุยานพาหนะโรคที่รักษาไม่หาย  ปัจจุบัน มนุษย์มีวิธีการกินเนื้อสัตว์พิสดารมากขึ้น ดังนั้น โรคภัยไข้เจ็บยิ่งปรากฏก็ยิ่งแปลกประหลาด  โรคแปลก ๆ ที่เกิดขึ้น แม้แต่แพทย์ก็ไม่สามารถรักษาให้หายขาด ผู้ป่วยต้องรับทุกข์แสนทรมานสาหัส เหตุเพราะมนุษย์ก่อกรรมทำเข็บขึ้นมาเองทั้งสิ้น คนสมัยนี้ไม่สนใจเรื่องกฏแห่งกรรม ปล่อยชีวิตตามกระแส ให้เวียนเกิดเวียนตายไม่มีสิ้นสุด โดยไม่คิดที่จะแสวงหาทางหลุดพ้นการเวียนว่าย ไม่เพียงแต่มนุษย์เท่านั้น สัตว์เดรัจฉานก็เช่นกัน ทำอย่างไรจึงจะหลุดพ้นจากกายเดรัจฉาน ช่างน่าเวทนาเสียจริง  นอกจากตัวเราไม่รับประทานเนื้อสัตว์แล้ว ต้องตักเตือน ขอร้องอย่าให้คนอื่นรับประทานเนื้อสัตว์ ในโลกนี้ยังมีคนอีกมาก ที่มีอาชีพเกี่ยวข้องกับการฆ่าสัตว์ ?...

1.  อาชีพเลี้ยงสัตว์เพื่อส่งไปฆ่า                     
2.  อาชีพฆ่าสัตว์
3.  อาชีพขายปลา  ขายเนื้อสัตว์
4.  อาชีพค้าส่งค้าปลีกเนื้อสัตว์ในตลาด และ หุ้นส่วน
5.  อาชีพเปิดร้านอาหารและภัตตาคาร ล้วนใช้เนื้อสัตว์ปรุงอาหาร ทั้งเจ้าของร้าน หุ้นส่วน พ่อครัว แม่ครัว คนเสิร์ฟอาหาร คนล้างจาน คนงาน
6.  อาชีพขนส่ง รับจัดการขนย้ายสัตว์ไปโรงฆ่า หรือ ส่งเนื้อสัตว์ที่ฆ่าแล้วไปตลาด

        อาชีพดังกล่าว เกี่ยวกรรมกับการฆ่าทั้งสิ้น เพราะเป็นเหตุให้สัตว์เหล่านั้นต้องตาย บางคนยังไม่เคยประสบกับเคราะห์ร้าย จึงไม่เชื่อเรื่องกรรมตามสนอง  กรรมตามสนองหากไม่ปรากฏแก่ตัวเรา ต้องป่วยเป็นโรค ก็จะต้องตกเป็นภัยแก่ลูกหลาน ตายไปยิ่งน่าสงสาร เพราะโทษกรรม ที่ได้รับยิ่งร้ายแรงกว่า ตายไปแล้วเป็นวิญญาณ  เมื่อนั้น คิดที่จะให้ใครช่วย หรือ ขอความช่วยเหลือจากลูกหลานยิ่งยาก เพราะว่า ตอนนั้นอยู่ในโลกแห่งวิญญาณ เสียงร้องขอความช่วยเหลือใครบ้างจะได้ยิน  ลูกหลานไม่ได้ยิน "จะเข้าฝันต้องมีบุญกุศล จึงเข้าฝันได้" โอกาสเช่นนี้มิใช่จะได้ง่าย ๆ ดังนั้น เมื่อตายแล้ววิญญาณต้องไปรับทุกข์เวทนาอย่างน่าสงสาร  โลกวิญญาณ ตลอดเวลาต่างรอคอย...

รอคอยว่า...  เมื่อไหร่จะได้กลับตัวอีกครั้ง ?..
รอคอยว่า...  วันไหนจะได้แก้ไขอีกครั้ง ?...
รอคอยว่า...  เมื่อไหร่ลูกหลานจะแผ่ส่วนบุญไปให้ ?...   
       
         เพราะว่าโลกวิญญาณ ยากที่จะช่วยจิตวิญญาณของตนเอง ได้  คิดที่จะสร้างบุญกุศลจะต้องอาศัยบุญสัมพันธ์ บางวิญญาณหรือเทวดา ที่โชคดีสร้างบุญกุศล โดยดลจิตดลใจให้คนทำความดี ช่วยคนให้รอดพ้นจากเคราะห์ร้าย  แต่  นรก  เปรต  อสูร  เดรัจฉาน  เหล่านี้คิดจะขอส่วนบุญยังยากยิ่ง  มนุษย์ในโลกยากที่จะเข้าใจพวกเขาเหล่านั้น  ยาหที่จะเข้าใจทุกข์เวทนาของพวกเขา?...

        เมธีทั้งหลาย  เคยอุทิศบุญกุศลให้แก่สรรพสัตว์บ้างหรือไม่ เกิดมาชาตินี้เคยกินเนื้อเขา ถ้าเรากินเจมาตั้งแต่อยู่ในท้อง อย่างนั้นก็ไม่ต้องอุทิศ เพราะไม่ได้ก่อกรรมในชาตินี้  แต่ในอดีตชาติล่ะ ไม่เคยกินเนื้อสัตว์เลยหรือ ?... หนี้กรรมที่ติดตามเรามา ในชาตินี้ก็จะต้องอุทิศบุญกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวรในอดีตชาติที่เรากินเนื้อเขา เป็นการลบล้างหนี้กรรม และป้องกันเจ้ากรรมนายเวร ตามราวีอันเป็นสาเหตุของอุปสรรคในชีวิต  หากเจ้ากรรมนายเวรตามทวง  สถานเบาก็เจ็บป่วย ถ้าหนักก็เสียชีวิต ชาตินี้หากไม่เร่งชดใช้กรรม แล้วอีกเมื่อไหร่จึงจะหมดสิ้น  ต้องอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลชดใช้กรรม นี่คือเบื้องบนให้โอกาสครั้งยิ่งใหญ่ ผู้บำเพ็ญธรรมจะต้องมีความมุ่งมั่น

        เรากษิติครรภ์โพธิสัตว์  อยู่ในยมโลกได้รับฏีกาอุทิศเพื่อขอลบล้างหนี้กรรมก็มาก ขอให้เมธีทุกท่านพึงระวังและจดจำไว้ว่า ยังมีหนี้กรรมเก่ายังไม่ได้ชดใช้ จะต้องอุทิศแผ่ส่วนบุญอยู่เสมอ เพราะในอดีตชาติเราได้ก่อกรรมทำเข็ญไว้เมื่อไหร่ไม่รู้  นอกจากกินเนื้อสัตว์แล้ว ยังทำร้ายชีวิตเขาอีกจะชดใช้อย่างไร?... ดังนั้น จะต้องบังเกิดจิตสำนึกอยู่ทุกขณะ สำนึกขอขมาต่อความผิดที่กระทำไว้ในอดีต และสำนึกขอขมาต่อความผิดที่กระทำไว้ในชาตินี้ ?...

ท่อง  "สัพเพสัตตา" มาแต่ไหน                        ยังเข้าใจเนื้อแท้แค่ผิวเผิน
ยังฆ่าบ้างกินบ้างอย่างเพลิดเพลิน                     ยังใช้เงินซื้อชีวิตอนิจจา
สัตว์เกิดกายมาใช้กรรมที่ทำไว้                        เป็นเป็ดไก่กุ้งปลาและหมูหมา
ตามเหตุต้นผลกรรมที่ทำมา                            มิใช่ฟ้าประทานมาให้คนกิน
มีปัญญาแต่ไฉนจึงไม่คิด                               มองชีวิตกับเห็นเป็นทรัพย์สิน
เสียงกรีดร้องก่อนตายใครได้ยิน                       น้ำตารินเมื่อถูกเชือดเลือดกระเซ็น
พูดว่าเขาเกิดมาเป็นอาหาร                            เขาลนลานหนีตายใครมองเห็น
เขาจนใจพูดไม่ได้เถียงไม่เป็น                        ช่างเลือดเย็นเข่นฆ่าไม่ปราณี   

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                           ธรรมะกับภัยพิบัติ 

               ไฟแค้นยังคงลุกโชน !    ตราบใดที่ยังไม่หยุดฆ่าสัตว์  เพื่อสังเวยปากท้องมนุษย์ที่เห็นแก่กิน ภัยพิบัติก็ยังไม่หยุดเพียงเท่านี้

                            สิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้เผยความลับสวรรค์ให้โลกประจักษ์  ถึงสาเหตุที่แท้จริงของการเกิด "ภัยพิบัติ"

วิญญาณสัตว์   : 
                 พวกมันต้องพินาศให้หมด !  ตายให้หมด !  ฮือๆๆ...  ต้องพินาศให้หมด ฉิบหายให้หมดทุกคน รู้บ้างไหม ! รู้ไว้ด้วยไม่ใช่แต่ข้าตัวเดียวที่มา ใครที่ทำพวกข้ามันต้องพินาศวอดวาย ไม่ปล่อยให้เหลือ !  อย่านึกว่ามีกายเป็นคนแล้วทำอะไรก็ได้ ! ไม่ใช่เฉพาะที่นี่เท่านั้น  ทั้งประเทศ !  บุญกุศลใกล้จะหมดกันอยู่แล้ว วาสนาพูนสุขใกล้จะหมดแล้ว รู้หรือเปล่า !  อีกหน่อยพวกข้ามีพรรคพวกจะแบ่งไปทางน้ำ  ทางบก  ทางอากาศ  เดินทางระวังให้ดี  ไม่แปลกใจเลยหรือว่าแค้นเรื่องอะไร?.. ลองถามตัวเองดูก่อนสิ ชั่วชีวิตนี้อย่านึกว่าไม่ได้ฆ่าคน แล้วเป็นคนดี ฮึ่ม !  เห็นแก่ตัวที่สุด ! ไม่มีมนุษยธรรมแม้แต่น้อย ทำไมในโลกนี้ไม่มีใครเป็นคนดี ! ถึงแม้ว่าโอกาสของข้าจะได้เป็นคนเพียงน้อยนิด แต่ว่าถ้ามันจะตกนรก ก็ให้มันตกด้วยกัน ! มันจะพินาศก็ให้มันพินาศด้วยกัน  ข้ามีโองการของข้าเหมือนกันที่มาทวงหนี้ พวกแกมีโองการเผยแพร่ธรรมะ  ข้าก็มีโองการมาทวงหนี้เหมือนกัน ! ไม่มีใครเห็นใจเลย มีแต่คนเห็นแก่ตัวที่สุด ! 

พระอาจารย์ ฯ   : :     
                  มีความแค้นอะไร ให้กล่าวออกมา อย่าดุร้ายเกินไป...

วิญญาณสัตว์   :
                 อย่างนี้หาว่าข้าดุร้าย  ที่เวลาพวกเจ้า  แต่ละคำ แต่ละคำ  กินลงไปไม่เคยคิดถึงความดุร้ายเลยหรือยังไง มีดแต่ละเล่มลับแล้วลับอีก ฮือๆๆ มันแทงลงไป  เชือดลงไป  ถึงแม้ว่าเราทำความผิด เราต้องเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน  แต่เราก็มีจิตสำนึก "เราก็อยากบำเพ็ญธรรม"  เราอยู่ของเราดี ๆ ทำไมต้องมาทำกันด้วย ฮือ ๆ ๆ  สัตว์ก็บำเพ็ญธรรมได้รู้หรือเปล่า  เราเคยเป็นทั้งไก่ เป็นทั้งวัว ปลา หมู รู้กันหรือเปล่าเวลาทำ เอามีดมาแทง  มันเจ็บปวด มันทรมาน ไม่รู้จะบอกยังไง ฮือ ๆ ๆ  เวลาถอดเกล็ดปลามันเจ็บรู้มั้ย !  เคยคิดกันหรือเปล่า หากเป็นผิวหนังของตัวเอง เป็นเลือดของตัวเอง เป็นเนื้อของตัวเอง มันจะเจ็บปวดแค่ไหน ในที่นี้ใครเคยคิดบ้างห่ะ !  หรือว่าเอาแต่กิน กิน กิน  เพื่อความสำราญ กินเพื่อปากเพื่อท้องของตัวเอง ไม่เคยคิดถึงสัตว์เพื่อนร่วมโลก ฮือ ๆ ๆ ความเคียดแค้นได้ลอยตัวขึ้น มันลอยตัวขึ้น  คอยดู  มันลอยตัวมากขึน ประเทศชาติต้องวินาศ  ภาคใต้ต้องน้ำท่วม  มีกิน มีใช้ฟุ่มเฟือยดีนัก นึกว่ามีเงินแล้วจะใช้ได้ตามใจชอบ "เผาผลาญบุญกุศลตัวเองไม่รู้อีก"  ไม่ต้องรู้หรอกว่าชาติก่อนทำอะไรไว้  ที่มานี่ก็เพื่อจะมาเตือนให้รู้ว่า "ประเทศชาติใกล้ถึงกาลวิบัติ" ถ้าหากไม่รีบทำความดีแล้วละก็ !  ถ้าไม่รีบทำความดี ไม่มีทางชนะไออาฆาตของข้าได้ ฝนที่ตกลงมา เป็นหยดน้ำตาของพวกพี่น้อง ฮือ ๆ ๆ 

อาจารย์ ฯ  : : 
             ที่เข้ามานี่ คือสัตว์ประเภทไหน ?...     

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                              ธรรมะกับภัยพิบัติ 

               ไฟแค้นยังคงลุกโชน !  2   ตราบใดที่ยังไม่หยุดฆ่าสัตว์  เพื่อสังเวยปากท้องมนุษย์ที่เห็นแก่กิน ภัยพิบัติก็ยังไม่หยุดเพียงเท่านี้

                            สิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้เผยความลับสวรรค์ให้โลกประจักษ์  ถึงสาเหตุที่แท้จริงของการเกิด "ภัยพิบัติ

วิญญาณสัตว์  :
                จะรู้ไปทำไหม ?... ก็บอกแล้วไงว่าเป็นมาหลายชนิดแล้ว ไม่ว่าจะเกิดเป็นสัตว์อะไรก็หนีไม่พ้นมนุษย์นั่นแหละ ฮือ ๆ ๆ รู้หรือเปล่าว่าสัตว์ก็บำเพ็ญได้  แล้วทำไมต้องมาทำกันด้วย

อาจารย์ ฯ  :  :
             ลดความอาฆาตลงก่อนเถอะ

วิญญาณสัตว์   :
                 นึกว่าข้าลดแล้วตนอื่นเขาจะลดหรือ  นึกว่าความแค้นนี้มีข้าตนเดียวรึ ฮึ่ม !  อย่านึกว่ามันจะง่ายแค่นี้ ถึงแม้ว่าพวกข้าเป็นวิญญาณ ก็ยังมีความรักพี่รักน้องยิ่งกว่ามนุษย์ ถ้าให้บุญกับข้าตนเดียวไม่ยุติธรรม แล้วสิ่งที่ตั้งใจทำ ที่เป็นการก่อกรรมมันเยอะ จะชดใช้กันหมดได้ยังไง ชีวิตแกตายไปสิบครั้งก็ใช้ไม่หมด ไหนลองพูดมาดูซิว่า จะทำอะไรให้พวกเรา อย่าบอกนะว่าพิมพ์หนังสือธรรมะ อย่าบอกนะว่าชวนคนมารับธรรมะ  ฮึ !  ชวนคนมารับธรรมะ แล้วมีประโยชน์อะไร ชวนคนมาไม่ส่งเสริม นึกว่าข้าไม่รู้หรือไง

            (วิญญาณสัตว์ต้องการให้ทุกคนที่กินเนื้อเขาตั้งปณิธานเพื่อสร้างบุญชดใช้ให้กับวิญญาณสัตว์ทั้งหลาย ตามข้อต่อรองทั้งหมดนี้)             
วิญญาณสัตว์   :
ข้อที่ 1.   เปิดสถานธรรม 3 แห่งในเขตพัทลุง
ข้อที่ 2.   ญาติธรรมเก่าจะต้องส่งเสริมให้เป็นนักบรรยาย 8 คน ต้องบรรยายได้จริงๆ มิใช่แค่ไตรรัตน์
ข้อที่ 3.   ญาติธรรมใหม่ต้องส่งเสริมให้เป็นนักบรรยายไตรรัตน์ อย่างน้อย 10 คน
ข้อที่ 4.   ส่งเสริมคนอุทิศตนเพื่อธรรม อย่างน้อย 3 คน 
ข้อที่ 5.   ทุกคนในที่นี้ จะต้องงดจากการกินเนื้อสัตว์
         
        แต่ละข้อใช้เวลาครึ่งปี ในเขตพัทลุงทั้งหมด  เวลาจะกินเนื้อเขา ให้นึกถึงว่าเนื้อที่อยู่ในช้อนเป็นเนื้อของตัวเอง เป็นเนื้อของพี่น้อง เป็นเนื้อของลูก ของสามี ของปู่ย่าตายาย ฮือ ๆ ๆ  จะกินลงหรือเปล่า ?...

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                           ธรรมะกับภัยพิบัติ 

               ไฟแค้นยังคงลุกโชน !  3   ตราบใดที่ยังไม่หยุดฆ่าสัตว์  เพื่อสังเวยปากท้องมนุษย์ที่เห็นแก่กิน ภัยพิบัติก็ยังไม่หยุดเพียงเท่านี้

                            สิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้เผยความลับสวรรค์ให้โลกประจักษ์  ถึงสาเหตุที่แท้จริงของการเกิด "ภัยพิบัติ

อาจารย์ฯ   :  :
            ญาติธรรมทุกท่าน พวกเราตั้งแต่เล็กจนถึงขณะนี้ เราทุกคนเคยไปก่อหนี้สร้างกรรมกับสัตว์น้อยใหญ่เหล่านั้น ทั้งในอดีตและชาตินี้ หนี้กรรมมากมายชดใช้ชาตินี้ชาติเดียวก็ไม่หมด เรามาดูกันว่า ประเทศไทยที่เกิดวิกฤติการณ์ร้ายแรงและภัยพิบัติเกิดมาจากอะไร ?. เกิดมาจากเราไปก่อหนี้กรรมกับสัตว์ต่าง ๆทำให้ภัยพิบัติต่าง ๆ เกิดขึ้นมากมายเช่น น้ำท่วม  แผ่นดินถล่ม  เครื่องบินตก  อุบัตเหตุรถชนกันมากมายเหลือเกิน สิ่งเหล่านี้ก็เกิดจากอำนาจหนี้เวรกรรมของคนเรานั่นเอง  ดังนั้น วิญญาณเจ้ากรรมนายเวรเหล่านั้น เข้ามาเพื่อขอส่วนบุญส่วนกุศล ไปเผื่อแผ่ให้เพื่อนพี่น้อง แม้แต่สัตว์ด้วยกันยังรู้จักแบ่งปัน ไม่เหมือนมนุษย์ที่รักแต่ตัวเอง ไม่ยอมแผ่ส่วนบุญให้กับผู้อื่นบ้าง  วันนี้ ขอความร่วมมือกับทุกคน เพื่อเอาบุญกุศลอันนี้ อุทิศให้กับสัตว์ทั้งหลายเหล่านั้นได้หรือไม่ ทางหนึ่งก็เอาบุญกุศลชดใช้ให้กับสัตว์ที่เรากินลงไป  ทางหนึ่งก็ลดหนี้กรรมให้กับตัวเอง  อีกทางหนึ่งก็พูดให้คนได้เข้าใจ  ถ้าหากวันนี้เราไม่ชดใช้ วันหน้าเราก็ต้องชดใช้อยู่ดี  พวกเราจะยินยอมชดใช้หรือไม่ ?... (เงียบไม่มีเสียงตอบ)

วิญญาณสัตว์   :
                 รู้สึกว่าทำคนอื่นนะมันง่าย แต่พอจะให้ช่วยผู้อื่นล่ะ มันยาก ! ใช้ปากกินเนื้อสัตว์ล่ะกินได้ ทีใช้ปากพูดหลักธรรมล่ะ ทำไมมันพูดยากอย่างนี้ ระวังไว้เถอะ ชาตินี้ไม่ทำความดี ชาติหน้าปากจะไม่มี หรือมีก็อาจจะพูดไม่ได้  พวกเรานั้น เป็นวิญญาณที่เคียดแค้น ไม่ต้องรู้หรอกว่าเป็นสัตว์ประเภทไหนหากจะอุทิศต้องเขียนว่า "วิญญาณที่อาฆาตแค้น"  เพราะว่าเราเป็นแค่ตัวแทน จะให้บอกว่าชื่อะไร ชาติก่อนเกิดที่ประเทศอะไร แล้วทำอะไรมาบ้าง รู้แล้วได้อะไร ?... จำเอาไว้นะ !  สัญญาต้องเป็นสัญญา  รับปากต้องเป็นรับปาก  ตอนนี้ศรัทธารับปากว่าได้ รับปากว่าทำ ออกนอกสถานธรรมหากไม่ทำตามที่รับปาก ถึงแม้ว่าข้ายอมปล่อย แต่ก็บอกให้ว่าไม่ใช่มีแต่ข้าเพียงตนเดียว ถึงแม้ว่าข้ายอมอโหสิ วิญญาณตั้งมากมาย ไม่ใช่ว่าเขาจะอโหสิให้ง่าย ๆ ตอนนี้ทั่วโลกกำลังพบกับภัยพิบัติ รู้ไว้ซะด้วย ฮึ่ม ! จริงอยู่มันเกิดจากธรรมชาติ แต่พลังความแค้นนี่เหนือกว่าพลังธรรมชาติ ความเคียดแค้นที่สะสมไว้ในจิตใจมานาน ไม่ใช่เพียงแค่ 5 นาที 10 นาที จะมาลบความแค้น  ทุกครั้งที่เปิดประชุมมีวิญญาณปรากฏ  พูดได้แต่ให้อโหสิกรรม อย่าเคียดแค้น อย่าเคียดแค้น เมตตาเถิด แล้วมีใครคิดถึงบ้าง มีใครเคยสำนึกบ้างว่าสิ่งที่ตนทำลงไปนั้นมันให้โทษกับผู้อื่นยังไง มีใครเคยคิดบ้าง !

             วันหนึ่ง 3 มื้อ หรืออาจมากกว่านั้น ล้วนแล้วแต่คิดถึงปากท้องของตัวเอง คิดถึงแต่ว่าตนเองอยากกินอะไร คิดแต่ว่าสัตว์นี้มันน่ากิน  เคยคิดบ้างไหมว่าตัวเองกินลงไป สัตว์พวกนั้นก็มีชีวิตเหมือนกัน เขาก็รักสงบ เขาก็ชอบสบายเหมือนกับคนนั่นแหละ ไม่ชอบให้ใครมาเบียดเบียน ไม่ชอบให้ใครมาทารุณ  รู้รึเปล่า รู้มั้ย !  บอกให้อีกครั้งหนึ่งก็ได้ ตอนเวลาฆ่าสัตว์นั้นมันทรมานแค่ไหน แต่ละมีดที่เชือดเฉียนลงไปบนเนื้อของสัตว์ ฮือ ๆ ๆ  มันร้องออกมาให้ได้ยินหรือเปล่า เขาร้องแล้วเรารู้สึกยังไง เราอาจจะคิดว่ามันสนุกกับการทรมานสัตว์ เราอาจจะคิดว่าเราเป็นนักฆ่าที่เยี่ยม ไก่ถูกถอนขน ไก่ถูกเชือดคอแล้วถูกไปทอดในน้ำมัน แค่ผิวหนังของตัวเองโดนน้ำมันกระเด็นนิดหน่อย ก็ร้องด้วยความเจ็บปวด รีบหายามาใส่  รู้จักรักษาผิวหนัง รู้จักถนอมร่างกายนี้ ฮึ มิได้คิดถึงชีวิตสัตว์เลยแม้แต่น้อย ในวันนี้ ข้าอุตสา่ห์ได้มาต่อรอง ข้าฯเป็นแค่ตัวแทนเพื่อน ๆ ของข้าทุกตัว อย่าลืม ! เวลาทำอะไรให้นึกถึงพวกพ้องสัตว์ทั้งหลาย อย่าไปเบียดเบียนกับเขาอีกเลยนะ ขอร้องเถอะ ขอร้องเถอะ ฮือ ๆ ๆ  วันนี้ทุกคนรับปาก ขอให้ใช้ปากนี้เป็นบุญกุศล ช่วยนำข่าวไปบอกกับคนอื่น เขาจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม ให้เราบอกกับเขาว่า "สัตว์ทุกตัวก็มีชีวิต" เพื่อที่จะเป็นบุญกุศลให้กับตัวเราเอง พวกวิญญาณเขาก็อยากบำเพ็ญเหมือนกัน แต่เขาไม่มีโอกาส เพราะเขาไม่มีกายสังขาร  เวลาของเรามาถึงแล้ว เราขอดื่มน้ำได้ไหม พ้นทุกข์แค่ชั่วขณะ แต่ก็ต้องกลับไปรับทุกข์ ขอให้ทุกคนบำเพ็ญธรรมให้ดี เวลามาถึงแล้ว  อย่าลืมคำที่รับปาก เราจะกลับไปบอกกับเพื่อนให้พวกเขาลดแรงอาฆาต แต่จำไว้ หากว่าไม่ทำตาม อะไรเกิดขึ้นไม่รับประกัน !     

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                              ธรรมะกับภัยพิบัติ 

                คิดบัญชีทวงหนี้กรรม พัทลุงจม ทะเลหนุน ดินยุบตัว หนีตายวุ่น

สงขลา  ประสบกับน้ำท่วมฉับพลัน ขณะนี้สงขลาประกาศภัยพิบัติน้ำท่วมทั้งจังหวัดแล้ว จากประเมินเบื้องต้นได้รับความเสียหายไม่ต่ำกว่า10,000ล้านบาท

พัทลุง  ต้านไม่อยู่ พายุฝนถล่มพัทลุง น้ำท่วมขัง 11 อำเภอ ซึ่งทางจังหวัดได้ประกาศเป็นเขตภัยพิบัติฉุกเฉิน ถนนหลายสายทั้งสายหลักสายรองจมอยู่ใต้น้ำ

สตูล  น้ำได้ท่วมทั้งจังหวัด 7 อำเภอ 21 ตำบล 163 หมู่บ้าน ประชาชนได้รับความเดือดร้อน 23,313 ครัวเรือน 92,116 คน ถนนสายหลักถูกตัดขาด สถานการณ์น้ำท่วมในครั้งนี้ถือว่าหนักสุดในรอบ 20 ปี

นราธิวาส  น้ำท่วม 11 อำเภอยังอ่วม ส่งผลทำให้ประชาชนที่อาศัยอยู่ได้รับความเดือดร้อนจำนวน 10,014 ครัวเรือน รวม 38,446 คน พื้นที่ทางการเกษตร ถูกน้ำท่วมขังกว่า 9,000 ไร่

นครศรีธรรมราช  ขณะนี้มี 12 อำเภอที่ได้รับผลจากอุทกภัย จำนวน 30 ครัวเรือน กว่า 2,000 คนได้รับความเดือดร้อน  ประกาศเป็นเขตภัยพิบัติ ภูเขาที่พังถล่มลงมา กวาดสวนยางชาวบ้านหายไปกับธารโคลนจำนวนราว 100 ไร่ ประชาชนได้รับความเดือดร้อนประมาณ 300 ครัวเรือน หรือประมาณ 1,000 คน

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                            ธรรมะกับภัยพิบัติ 

                    ธรรมะฉุดช่วยโลกให้พ้นภัยพิบัติ

                  โลกกำลังไม่มีสันติสุข  ไม่มีสันติภาพ
                      เพราะว่าไม่มีธรรมะครองโลก
              เราจะต้องจัดการทุกอย่าง ให้ธรรมะครองโลก 
 
          ธรรมะ...จะช่วยอะไรเราได้ ?.
             หลวงปู่อดุลย์  อตุโล 

         เมื่อสมัยไฟไหม้จังหวัดครั้งใหญ่ได้ผ่านไปแล้ว ผลคือความทุกข์ยากสูญเสีย เสียสติไปก้หลายราย วนเวียนมาลำเลิกให้หลวงปู่ฟังว่า อุตส่าห์ทำบุญกุศล ปฏิบัติธรรมตั้งแต่ปู่ย่าตายาย ทำไมบุญกุศลจึงไม่ช่วย  ทำไมธรรมะจึงไม่ช่วยคุ้มครอง ไไฟไหม้บ้านวอดวายหมด แล้วเขาเหล่านั้นเลิกทำบุญเข้าวัดไปหลายรายเพราะธรรมะไม่ช่วยให้เขาพ้นจากไฟไหม้บ้าน?... หลวงปู่ว่า "ไฟมันทำตามหน้าที่ของมัน ธรรมะไม่ได้ช่วยใครในลักษณะนั้น หมายความว่า ความอันตรธาน ความวิบัติ ความเสื่อมสลาย ความพลัดพรากจากกันนั้น สิ่งเหล่านี้มีประจำโลกอยู่แล้ว ทีนี้ ผู้ที่มีธรรมะ เมื่อประสบกับภาวะเช่นนั้นแล้ว  "จะวางใจอย่างไรจึงไม่เป็นทุกข์อย่างนี้ต่างหาก"  ไม่ใช่ธรรมะช่วยไม่ให้แก่ ไม่ให้ตาย ไม่ให้หิว ไม่ให้ไฟไหม้ ไม่ใช่อย่างนั้น 

             เสียวเสี่ยวฝอถง

        พระพุทธองค์ท่านทรงสอนคน ๆ หนึ่งว่า ลองไปถามทุก ๆ บ้าน มีบ้านไหนบ้างที่ไม่มีคนเจ็บ นี่เป็นเรื่องที่ไม่แน่นอน เป็นความจริงของตัวมนุษย์ทุกคนต้องมีเรื่องเกิด - ดับ  เกิดขึ้นกับชีวิต เราต้องปลงได้ เขาจะสามารถรักษาคุณค่าแห่งชีวิต และดำเนินชีวิตอย่างเป็นสุข แม้จะเจอเรื่องเกดิ แก่ เจ็บ ตาย  ก็ปลงได้และเข้าใจอย่างแท้จริง