บันทึกปรากฏการณ์ นรกคนเป็น นำโดยพระอรหันต์จี้กง
ตอนที่ 7 : เคราะห์ภัยไข้เจ็บสิ้นสุดโดยกุศลส่ง ศรัทธาสร้างบุญสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง
เฟยหลวน : มาซิ ! เธอมีความศรัทธาดี ! วันที่สองเธอก็มาอีก แต่ครั้งนี้ไม่ต้องหาม แต่ก็ยังต้องมีคนคอยพยุง อาจารย์จ๋วงซิวได้ถามเธอว่า รู้สึกดีขึ้นบ้างไหม เป็นเพราะเธอยังมีอาเจียนอยู่ จึงตอบกลับมาว่า "ยัง" อาจารย์จ๋วงซิวจึงทำพิธี "ไกล่เกลี่ย" ให้อีกครั้งหนึ่ง เธอก็เดินได้โดยไม่ต้องมีคนต้องคอยพยุง มิหนำซ้ำเธอยังสามารถเดินไปถึงหน้าพระพุทธรูป ไปกราบขอบพระคุณได้ด้วยตนเอง ท่านอาจารย์คะนี่เป็นเรื่องที่เหลือเชื่ออีกเรื่องหนึ่งใช่ไหมคะ
พระจี้กง : ที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกประหลาดอะไร เป็นเพราะวิญญาณเธอถูกจับไปที่นรกคนเป็น ถูกลงโทษให้ " กรอกท้อง " ดังนั้น ไม่ว่าอาหารใด ๆ ก็รับประทานเข้าไปไม่ได้ พอเข้าท้องก็ให้อาเจียนออกมา ภายหลังได้ทำบุญทำกุศลเพื่อชดใช้กรรมเวรที่ผ่านมา ทำให้วิญญาณเป็น ๆ ของเธอไม่ถูกจับไปรับโทษในนรกคนเป็นอีก สิ่งนี้เป็นหลักฐานใช้ยืนยันที่ดีว่า บุญกุศลใช้ชดเชยกรรมที่ผ่านมาได้ แต่ที่น่าสมเพชก็พวกที่หลงคิดว่า พอได้สร้างกุศลบ้าง ก้หวังขอให้ได้ผลในทันที แต่กลับไม่รู้ว่าผู้ที่มีกรรมเวรที่หนัก วิญญาณเป็น ๆ ถูกทำโทษนานวัน ไม่อาจฟื้นคืนสภาพได้ในทันที จำเป็นที่ค่อย ๆ เจริญกุศล ก็จะทำให้ค่อย ๆ ฟื้นคืนสภาพได้ ก็อย่างที่เจ้าพูดว่า ในวันแรกที่ได้ทำบุญแล้ว ก็ได้ลดแรงกรรมลงไปบ้างแล้ว แต่เนื่องจากยังมีอาการเจ็บไข้อยู่ จึงตอบว่า " ยังไม่ดีขึ้น " ดังนั้น จึงหวังว่าชาวโลกควรเข้าใจในจุดนี้้ให้ดี ต่อมาเป็นอย่างไร
เฟยหลวน : ผ่านไปได้ครึ่งปี ที่โรงเจมีงานพิธีปล่อยชีวิตสัตว์ ก็บังเอิญได้พบเธออีก โอ้ ! พวกเรารู้สึกตกใจกัน
พระจี้กง : ฮือ! เป็นไรหรือ เธอหายดีแล้วไม่ใช่หรือ
เฟยหลวน : ใช่ค่ะ ! เธอหายแล้ว ! แต่ตอนที่เธอมาครั้งแรกซิ รูปร่างผอมโซเหลือแต่กระดูกเหมือนไม้เสียบผี สภาพความเจ็บป่วยทำให้ทุกคนอดเวทนาไม่ได้ แต่เมื่อได้เห็นเธอในงานพิธีปล่อยสัตว์นั้น หน้าตาเธอเปล่งปลั่งมีรัศมี มีร่างกายอ้วนท้วมอะไรอย่างนั้น ! ดูราวกับว่าเป็นคนละคนเลยทีเดียว ดังนั้น พวกเราจึงรู้สึกตกใจกันทั่ว จึงพากันอวยพรให้เธอ แต่ก็ไม่คาดคิดว่าเธอจะพูดออกมาคำหนึ่ง จนทำให้อาจารย์จ๋วงซิวและคนทั้้งหลายต่างพากันสะอึกไปตามกัน และนี่ก็
เป็นสาเหตุหนึ่ง ที่ทำให้อาจารย์จ๋วงซิว ถึงกับไม่ยอมทำพิธีไกล่เกลี่ยให้ใครอีก
พระจี้กง : เอ๊ะ ! รุนแรงขนาดนั้นเชียวหรือ ! เธอพูดว่าอะไรบ้าง
เฟยหลวน : เธอพูดว่า " ร่างกายของฉันดีแล้ว มาทำบุญทำกุศลที่โรงเจท่านได้ผลดีหรอก แต่ว่าแพงเหลือเกิน........"
พระจี้กง : นี่เป็นโรคธรรมดาของชาวโลก ค่ารักษา ค่ายา ที่จ่ายทุกวันไม่บ่นว่าแพง ยาที่รับประทานเอย ยาฉีดเอย ล้วนเป็นสิ่งที่มองเห็นได้ เป็นของที่ใช้มารักษาตน ถึงแพงก็ไม่พูด กลับไม่รู้ว่ายาเหล่านั้นกลับค่อย ๆ กัดกร่อนทำลายเนื้อเยื่ยของตนทีละน้อย หากแต่การทำบุญก็เป็นเพียงแต่ใบอนุโมทนาเพียงแผ่นเดียวที่นำไปเผาเท่านั้น ไม่เห็นมีอะไรแม้แต่น้อยที่ใช้รักษาเหมือนพวกหยุกยาเหล่านั้น น่าเวทนาที่ชาวโลกกลับไม่รู้ว่า ด้วยบุญที่ทำนี้จึงไม่ทำลายเนื้อเยื่ยของกายเรา ในทางตรงข้ามกันเป็นผลดีต่อการซ่อมแซมของเนื้อเยื่ย เพราะฉะนั้นชาวโลกอย่างไง ๆ ก็ยังสงสัยอยู่ดีว่า บุญกุศลนั้นมีอานิสงส์จริงหรือ ทำไมง่าย ๆ อย่างนี้หนา