[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                  ลังกาวตารสูตร   :  ทุกข์ทรมานจนตาย

        ความเจ็บปวด             รวดร้าว             ถูกเชือดคอ
จะร้องขอ                          ความปราณี        ได้ที่ไหน
ต้องด่าวดิ้น                        หลายนาที         จึงสิ้นใจ
โอ้เป็ดไก่                          ยามถูกเชือด       เลือดไหลนอง
ช่างเป็นภาพ                       ที่เวทนา            น่าเศร้านัก
โปรดตระหนัก                      ภาพพจน์           สยดสยอง
เมื่อรับประทาน                     สัตว์ทุกครั้ง        ควรตรึกตรอง
เขาทั้งหลาย                        คือพี่น้อง          ร่วมโลกเรา

                      ได้โปรด !  ไว้ชีวิตฉันเถิด

        เสียงทอดถอน               โทมนัล            พ่อโคเฒ่า
นั่งคุกเข่า                             วอนเพชรฆาต     ขอชีวิต   
มีดขาววับ                             ระดับคอ           รอชีพปลิด
ในดวงจิต                             ปวดร้าว            น้ำตาริน
เคยรับใช้                             ไถนา               มานานปี
ไม่เคยมี                              ความชอบ          ช่างลืมสิ้น
ต้องถูกฆ่า                            เป็นอาหาร         ให้เขากิน
ชั่วชีวิน                                วัวควาย            คืออาหารคน

                        รู้คุณไม่เบียดเบียน

        คนในภาพ                    เป็นชาวนา          กัลยาณจิต
ชั่วชีวิต                                มีสัจจะ              จิตใจสูง
มีเมตตา                              กรุณา                คอยชักจูง
ใจนั้นมุ่ง                              แทนพระคุณ        การุณธรรม
เมื่อเยาว์วัย                          ได้อาศัย             ดื่มนมโค
ยามเติบโต                           เลี้ยงไว้              ให้อิ่มหนำ
อันโคนี้                               เคยใช้งาน           อย่างตรากตรำ
ถึงแก่เฒ่า                            ก็ไม่นำ               ไปฆ่ากิน
เขาเข้าใจ                            ในหลัก               กฏแห่งกรรม
ไม่กระทำ                            ชั่วซ้ำ                 ให้ผิดศีล
เขารับประทาน                      มังสวิรัติ               เป็นอาจิณ
ชั่วชีวิน                               กตัญญู                รู้พระคุณ                     

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                  ลังกาวตารสูตร   :  ลูกจ๋า !  แม่ลาก่อน

        ภาพแม่แกะ             ถูกจูง             ไปเข่นฆ่า
เหมือนรู้ว่า                       ต้องพราก        จากลูกขวัญ
แม่กับลูก                        ต่างมองหน้า      กันและกัน   
ต่างโศกศัลย์                    เศร้านัก            ความรักเรา
แม่จ๋าอย่าไป                    อย่าไป             ให้เขาฆ่า
จงกลับมา                       อยู่กับลูก           ให้คลายเหงา
ในที่สุด                         แม่ต้องไป           จากพวกเรา
เป็นเรื่องเศร้า                  พลัดพราก           ตายจากกัน
ถ้ามนุษย์                       หยุดฆ่า              หยุดรับทาน
คงไม่ต้อง                      ถูกประหาร           อย่างหฤหรรษ์   
คงไม่ต้อง                      เห็นภาพ             บาดชีวัน
ด้วยยึดมั่น                     ศีลข้อหนึ่ง           พึงจดจำ

                        อาลัยเจ้าเพื่อนยาก
        โอ้เพื่อนเอ๋ย             เคยเห็น             ทุกเช้าค่ำ
ฉันเคยนำ                        เอาหญ้า             มาเลี้ยงเจ้า
เจ้าแพะน้อย                    ตัวนิด                 เพื่อนชิดเรา
เคยคลอเคล้า                   เคลียขา              พากันเดิน
เราคือเพื่อน                     รู้ใจ                   กันนานปี
คงไม่มี                          ใครมาพราก          ให้ห่างเหิน
เคยวิ่งเล่น                       ทุกเย็นเช้า           อย่างเพลิดเพลิน
ช่างบังเอิญ                      มีเหตุการณ์          ประหารใจ
อนิจา                            เจ้าโดนฆ่า            คอถูกเชือด
เห็นกองเลือด                  และศพเจ้า            เศร้าไฉน
เจ้าต้องกลาย                  เป็นอาหาร             ทำทานไป
ตั้งสัจจะไว้                     ไม่กินเจ้า               เราเพื่อนกัน

                           น้ำมือคน
        เกล็ดของปลา           เปรียบเสมือน           เล็บมนุษย์
ถ้าเล็บหลุด                      สุดเจ็บปวด              อย่างมหันต์
ต้องหาหมอ                     ทำแผล                  ดูแลกัน
แต่สัตว์นั้น                       ไม่มีปัญญา             รักษาตน
เราขอดเกล็ด                    ปลาเป็น                เห็นธรรมดา
แต่อนิจา                         หารู้ไม่                  เขาเจ็บล้น
ต้องเกลือกกลิ้ง                 ดิ้นหนี                  น้ำมือคน
สุดจะทน                        ภาพเช่นนี้              มีทุกวัน
ถ้ามนุษย์                        หยุดทำร้าย            ทำลายสัตว์
โลกคงจัด                       อยู่ในทาง              ที่สร้างสรรค์
ยึดมั่น                            อยู่ในศีล               ชั่วชีวัน
รับทาน                           มังสวิรัติกัน             ทั้งครอบครัว             

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                    ลังกาวตารสูตร   :  ลานประหาร 

        สัตว์น้ำ             ทุกชีวิต             ถูกปลิดชีพ
ต่างก็รีบ                    เอาตัวรอด         ดิ้นรนหนี
มีดฟันขาด                 สองท่อน          ยังอยู่ดี
แหวกว่ายหนี              มือมาร             กลัวการตาย
บางชีวิต                   นำไปทอด         ในกระทะ
ก็ยังจะ                    ดิ้นได้               น่าใจหาย
เขารักชีวี                 หวงชีวิต             ห่วงร่างกาย
โปรดละอาย             อย่าฆ่าสัตว์          วิรัติกรรม

                      เสียงจากกันชั่วนิรันดร์
        ยามสายัณห์             ตะวันรอน          จวนลับฟ้า
เจ้าปักษา                        ผัวเมีย              บินเริงร่า
ช่างไม่รู้                          อันตราย            ติดตามมา
ต่างปรารถนา                    ในรัก                สลักใจ
ธนูพิษ                            มือเพชฌฆาต     บังอาจนัก
มาพรากรัก                       พวกเรา            เศร้าไฉน
เสียงบอกเจ้า                     บาดเจ็บ           จนขาดใจ
เสียงร่ำไห้                        พี่จ๋า               น้องลาที

                     แม่ใกล้จะกลับแล้ว
        สิ้นเสียงปืน              ดังลั่น               สนั่นป่า
ถูกแม่นก                        ตกลงมา            ชีวาสิ้น
เหตุมัวมอง                      หาเหยื่อ            เพื่อลูกกิน
กายพังภินท์                     เพราะมนุษย์       สุดบรรยาย
แสนสงสาร                      ลูกนกน้อย         เฝ้าคอยแม่
ต่างชะแง้                        ชูคอร่อน           รอรอหาย
พี่ปลอบน้อง                     อย่าร้องไห้        ใจวุ่นวาย
ตอนสายสาย                    แม่คงกลับ         รับขวัญเรา
โปรดยุติ                         การสร้างกรรม      และทำร้าย
สัตว์ทั้งหลาย                   คงเป็นสุข           ไม่โศกเศร้า
ช่วยพิทักษ์                     รักสัตว์ด้วย          สองมือเรา
คนรุ่นเยาว์                      คงเอาอย่าง         ในทางดี

                        เพชฌฆาตเลือดเย็น
        ผ้าต่วนแพร             ต่างถักทอ             ด้วยใยไหม
เราสวมใส่                      ด้วยนิยม               สมศักดิ์ศรี
ถ้าจะคิด                        ให้ลึกซึ้ง               คงทราบดี
ผ้าสวยนี้                        กรรมวิธี                มีเช่นไร
เขาใช้ไหม                     มีชีวิต                  ใส่หม้อต้ม
สัตว์ตายล้ม                    เพราะแพรพรรณ      ให้สมใจ
โปรดคิดใหม่                  ใช้ใยรัก                 ถักทอแทน                       

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                        ลังกาวตารสูตร   :  ชีวิตใคร ใครก็รัก

        กิเลน             สัตว์โบราณ             จิตเมตตา
มักกรุณา                สัตว์ตัวน้อย              อยู่เสมอ
ยามเดินไป             ในถนน                   ได้เจอะเจอ
เขาไม่เผลอ            เหยียบตาย               ให้วายปราณ
มนุษย์เรา               ยกตน                     เป็นคนฉลาด
เหตุไฉน                จึงพิฆาต                  อย่างอาจหาญ
มนุษยธรรม             นั้นอยู่ไหน               ใครต้องการ
โปรดไขขาน            คำตอบ                   จะขอบคุณ

                     เห็นผิดเห็นชอบ 
        พวกเด็ก          ไร้เดียงสา               ทรมานสัตว์
ชอบใช้พัด                ตบตี                     พวกผีเสื้อ
แม้หิ่งห้อย                ตัวเล็ก                   ตายเป็นเบือ
เขาไม่เชื่อ                บาปเวร                   เพราะเยาว์วัย
พ่อแม่                    ควรสอนลูก               ปลูกความคิด
ให้มีจิต                   เมตตา                     อย่าสงสัย
สัตว์ทั้งหลาย            รักชีวี                      ล้วนหนีภัย
สร้างปัจจัย               คือความดี                มีคุณธรรม

                    ฉุดช่วยเขา เราพ้นเคราะห์     
        ไม่สมควร           จับแมลง               มาฆ่าเล่น
เป็นบาปเวร                 ก่อกรรม                อันยิ่งใหญ่
เมื่อเห็นสัตว์               จะจมน้ำ                 รีบช่วยไว
ด้วยจิตใจ                  เมตตา                   พ้นภัยพาล
สัตว์หรือคน               รักชีวิต                    เช่นเดียวกัน
ต่างหนีพลัน              ความตาย                 กลัวประหาร
โปรดพิทักษ์              อนุรักษ์ไว้                ให้อยู่นาน   
พวกลูกหลาน            ตามแบบอย่าง            ทางที่ดี

                    เพรียกพร้องร้องร่ำ
        เห็นนกน้อย         ถูกขัง                  คงโศกเศร้า
ด้วยตัวเจ้า                  นั้นยังมี                 ซึ่งพี่น้อง
มีพ่อแม่                     เมียลูก                 เคยคุ้มครอง
แต่เจ้าต้อง                  มาพราก               จากมือคน
เขาฟังเสียง                 นกร้อง                 รื่นรมย์หู
เขาไม่รู้                      ว่าเจ้านี้                ช่างสับสน
คิดถึงลูก                    คิดถึงแม่               แสนมืดมน
ต้องทุกข์ทน                เหมือนนักโทษ       โปรดเห็นใจ
ถ้ามนุษย์                    ถูกพราก               จากของรัก
คงต้องจัก                   เจ็บจน                  ทนไม่ไหว
กรุณาให้                    อภัยทาน               สราญใจ
ปล่อยเขาไป                จากกรง                คงหมดกรรม

                   สำนึกขอขมา 
        มีเมตตา               ไม่ฆ่าสัตว์           ตัดชีวิต
ด้วยดวงจิต                    แน่วแน่่              ไม่แปรผัน
จะรับทาน                      มังสวิรัติ             ชั่วขีวัน
เปิดศักราช                     อันแจ่มจรัส         เพื่อตัดกรรม
มีหิริ                             โอตตัปปะ          สละชั่ว
ไม่เกลือกกลั้ว                 กลัวบาปเก่า        มากลายกล้ำ
ตั้งแต่นี้                         แต่ไป               จะใฝ่ธรรม
อโหสิกรรม                    ชาตินี้                อย่ามีเวร             

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                    ลังกาวตารสูตร   :   บทกลอนเตือนใจให้กินเจ

        ประนมกราบ             แทนบาทพระ             อธิษฐาน
ขอพบพาน                      แต่สิ่งดี                     ที่ประสงค์
ก้มสักการ                       ไม้ดอกผล                  จิตมั่นคง
หากปลิดปลง                   ชีพสัตว์                      อย่าหวังบุญ
เรื่องเวียนว่าย                   ตายเกิด                     เจ้าไม่เชื่อ
ญาติมิตรเมื่อ                    สิ้นชีพลง                   กรรมนำหนุน
ก. ฆ่าไก่                        เหมือนฆ่าลูก               สุดทารุณ
ข. ฆ่าหมู                        เหมือนฆ่าลูก               ฆ่ามารดา
พระกวนอิม                      โปรดเจ                     ไม่ใช้เหล้า
พุทธเจ้า                          เกลียดที่สุด                คือฆ่าสัตว์
พระเจ้า                           ล้วนมีจิต                    โพธิสัตว์
จงปฏิบัติ                         ตามรอย                     พุทธธรรม
เว้นแต่                           เจ้ามาร                       หลงลาภปาก
แต่ทำบาป                       หลอกลวง                   ผิดศีลธรรม 
ขอเตือนอย่า                    เซ่นไหว้สัตว์                ทำบาปกรรม
น้อมจิตนำ                       จุดธูป                        เพียงสามดอก
บริจาค                           ทรัพย์สิน                    ช่วยคนยาก
บุญจะมาก                       ลูกหลาน                    สุขสบาย
กินเจ                             มีประโยชน์                  ทั้งกายใจ
หมดมารร้าย                     อยู่สุข                        ทุกฤดู   

                  คำเตือนจากพระอินทร์ พระผู้เป็นเจ้าบนสรวงสวรรค์ (พระเจ้ากวนอู)
        ข้ากวนอูผู้เลิศ               ในทางรบ
ได้ค้นพบสัจธรรม                   ล้ำสดใส
แม้ทางวิทยาศาสตร์                อันเกรียงไกร
ยอมรับให้ชาวโลก                  บริโภคเจ
        ถือศีลห้ากินเจ               จะจำเริญ
อย่าเพลิดเพลินหลงทาง           ที่หักเห
เบียดเบียนสัตว์ไร้สุข                ทุกข์ทั้งเพ
อย่ารวนเรเร่งทำ                     แต่กรรมดี
        อันเนื้อสัตว์สะสม            อมเชื้อโรค
ควรบริโภคพืชผัก                    จักสุขี
ข้ากวนอูรับประกัน                   ในความดี
เพราะข้ามีเมตตา                    จึงกล้าเตือน
        ข้าเป็นชายนักรบ             เจนจบสิ้น
น้ำตารินไหลอาบ                     ดังดาบเฉือน
การกระทำของมนุษย์                สุดแชเชือน
จักตักเตือนใช่หลอก                 บอกความจริง
 
       ดูกรภิกษุทั้งหลาย :  สัตว์กลับมาเกิดในหมู่มนุษย์มีประมาณน้อย สัตว์เกิดในกำเนิดอื่นจากมนุษย์มีมากกว่า มากทีเดียวฉันนั้นเหมือนกัน  โอ มหาบัณฑิต !  ในวัฏสงสารอันไม่มีใครทราบที่สุด สัตว์ผู้มีชีพได้พากันเวียนว่ายในการเกิดอีกตายอีก ไม่มีสัตว์แม้แต่ตัวเดียวที่ในบางสมัยไม่เคยเป็น พ่อแม่พี่น้องชาย พี่น้องหญิง ลูกชาย ลูกหญิง หรือเครือญาติอย่างอื่น ๆ แก่กัน

                                            จบเล่ม