ลังกาวตารสูตร : ความเจ็บปวดของสัตว์ โดย ลี่อี้เอ๋ง
๑. คุณธรรมอันยิ่งใหญ่ของฟ้าดิน คือ "ชีวิต" ความโหดร้ายอันมหันต์ของมนุษย์โลก คือ "ฆ่า" ซึ่งเป็นคำกล่าวที่กระจ่างที่สุดของคนโบราณเป็นคำพูดที่สั่นและเข้าใจง่ายที่สุด เป็นคำพูดที่เจ็บปวดที่สุด พวกเราควรจะรู้ว่าชีวิตเป็นสิ่งที่มีคุณค่าที่สุด การฆ่าเป็นสิ่งที่โหดร้ายเจ็บปวดที่สุดเหมือนกัน พวกเราเคยอ่านหนังสือถึงโทษทัณฑ์ที่หนักที่สุดของมนุษย์ก็คือ "ตาย" เท่านั้น ก็จะรู้ถึงความชั่วร้ายที่ก่อไว้ ความโหดร้ายแม้จะท้วมท้นเลวทรามที่สุด เมื่อตายลงแล้วทุกอย่างก็สิ้นสุด ไม่สามารถจะเพิ่มโทษได้มากกว่านี้อีกแล้ว แต่กลับกัน พวกสัตว์ที่ไม่มีพิษร้ายต่อผู้คน ถึงมีโทษก็ไม่ถึงตาย ฟ้าดินยังอภัยให้โทษ ผู้คนกับไม่คำนึงถึงสิ่งใด ๆ จับมาฆ่าแกงทารุณกรรมอย่างโหดร้าย แล้วก็กินมันเข้าไปแทบถือเป็นเรื่องธรรมดา เฮ้อ ! โลกนี้ช่างโหดร้าย ไร้เหตุผล ยังมีอะไรหนักมากยิ่งไปกว่านี้บ้างไหม?. ทุกชีวิตของสัตว์ที่มีอยู่ในโลกนี้ ตั้งแต่มนุษย์จนกระทั่งสัตว์บกสัตว์น้ำ ถึงแม้จะมีความแตกกันทางรูปร่าง และน้ำหนัก แต่วิญญาณนั้นเหมือนกัน หรือจะกล่าวอีกแบบหนึ่งคือ สัตว์แม้ไม่มีรูปร่างเหมือนกัน แต่ก็มีน้ำจิตน้ำใจเหมือนคน ต่างก็รู้จักรักชีวิตตน รู้จักกลัว รู้จักเจ็บปวด ดังนั้น คนควรมีอัธยาศัยต่อสัตว์ เหมือนมีอัธยาศัยต่อคน ไม่ควรเห็นความแตกต่างจากร่างกายสังขาร เป็นข้ออ้างในการแบ่งแยกที่จุดนี้ อย่างน้อยที่สุดพวกเราต้องจดจำว่า มูลฐานของชีวิตต่างก็มีชีวิตขึ้นตรงต่อฟ้าดิน ต่างก็ส่งกระแสจิตต่อกันได้ ไม่อาจที่จะดูหมิ่นเหยียดหยามกันได้ เธอลองคิดดูซิว่า เวลาเราถอนขนสักเส้นหนึ่ง เราก็จะรู้สึกสะดุ้งสะเทือนไปทั้งตัวเพียงไร เข็มแทงอันเดียว ซึ่งเป็นเพียงส่วนหนึ่งของร่างกายเท่านั้น หาใช่ร่างทั้งร่างก็ไม่ นั้นก็คือ ทุกชีวิตก็มีชีวิตเหมือนตัวเราเอง เลือดเนื้อก็เหมือนกัน ความเจ็บปวดทรมานจะต่างกันอย่างไร ?. ที่ยกย่องกันว่า มนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐ มีคุณธรรม ย่อมไม่มีเหตุผลที่จะกินสรรพสัตว์ได้ ควรจะรู้ว่าฟ้าดินได้ให้กำเนิดชีวิตที่โง่เขลา เฉลียวฉลาดตั้งชื่อว่า "มนุษย์" แล้วก็ให้กำเนิดชีวิตที่โง่เขลาเบาปัญญา ตั้งชื่อว่า "สัตว์" ทั้งสองอยู่ร่วมกัน เพียงแต่ต่างกันเหมือนกับชีวิตของคนที่มีลูกคนโต ล้วนมีลูกคนเล็กถัด ๆกันไป แม้มีความต่างกันเป็นพี่เป็นน้อง แต่ก็มีเลือดเนื้อ มีความสนิทสนมดุจเดียวกัน หากแต่ว่า คนมีสติปัญญาและพละพลังสมบูรณ์ สมกับชีวิตสัตว์ประเสริฐ พวกที่หลงงมงาย และเข้าข้างตัวเอง็ทึกทักเอาว่า สวรรค์ส่งสรรพสัตว์มาให้คนกิน คำพูดเหล่านี้มีหลักฐานอะไร?. ถ้าอย่างนั้น เวลาเสือมาเจอคนเข้ามันก็กินคนเลย ก็น่าจะพูดว่า สวรรค์ส่งคนมาให้เสือกินบ้าง การดำรงชีพของคน จำเป็นต้องพึ่งชีวิตสัตว์อีก พูดถึงคำว่า "ทุกชีวิตคือร่างเดียวกัน" ผู้คนคงรู้สึกว่าตนเองใหญ่ที่สุดแล้ว แต่ละคนก็มีร่างของแต่ละคน จะเป็นร่างเดียวกันได้อย่างไร?. ที่แท้แ้แล้วในครอบครัวหนึ่ง ก็เหมือนร่างเดียวกัน เช่นแม่ลูกเป็นต้น นี่เป็นความจริงที่แน่แท้ แต่ปัจจุบัน จะไปแลดูได้อย่างไรว่า ทุกชีวิตจะมีร่างกายอันเดียวกัน?. ถ้าอย่างนั้น เมื่อร่างของแม่เห็นลูกน้อยดีใจ แม่ก็ดีใจด้วย ถ้าลูกน้อยเกืดเจ็บป่วยและตายไป ถ้าเป็นไปได้แม่ก็พร้อมจะเจ็บป่วยและตายแทน
