collapse

ผู้เขียน หัวข้อ: ลังกาวตารสูตร  (อ่าน 22374 ครั้ง)

ออฟไลน์ หนึ่งเดียว หลุดพ้น

  • Elder
  • มิตรนักธรรม
                     ลังกาวตารสูตร   :   หนังสือร้องทุกข์ของสัตว์เดรัจฉาน

        ดังนั้น จึงใคร่วิงวอนผู้คนที่อยากกราบไหว้เจ้าแม่ จงประพฤติแต่กรรมดี อ้อมอกสวรรค์แผ่กรุณา โดยเฉพาะผู้ที่จะตอบแทนเจ้าแม่ ควรประพฤติดีต่อสังคม สร้างคุณงามความดี ตัดโลภ โกรธ หลง เคารพฟ้าดิน เคารพเจ้าเทวดา เคารพพ่อแม่ เคารพบัณฑิต ต้องไม่พูดกล่าวร้าย พูดแต่ความดี อย่าพูดปลิ้นปล้อน อย่าพูดส่อเสียด จงพูดแต่หลักธรรมตักเตือนผู้อื่นประพฤติดี รักษาศีล ประกอบความเพียร ถ้าจะสร้างบุญบารมี ก็จงบริจาคข้าว โลงศพ สร้างสะพาน สร้างทาง ซ่อมสร้างศาลเจ้า วัดวาอาราม สร้างพระ พิมพ์หนังสือธรรมะ "บริจาคทรัพย์อย่าขี้เหนียว ออกแรงก็ไม่บ่น ไม่คิดให้ผลตอบแทน ไม่ต้องให้คนรู้" ทำบุญอยู่ตลอด ถ้าหากอวยพรให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ก็ใช้แต่มังสวิรัติ เช่น ขนมท้อ เส้นหมี่ ผลไม้ ถ้าหากใคร่ใช้สัตว์ก็ใช้ถั่วจำลองร่างสัตว์ ไม่ควรฆ่าสัตว์ต่าง ๆ เหล่านี้ แม้จะไม่ขอพรสวรรค์ก็บันดาลให้ เจ้าแม่ก็คุ้มครองด้วย  ถ้าหากจิตศรัทธา ก็ใช้ "อาหารเจและผลไม้"  ถ้าหากท่านอยากจะเลี้ยงแขก ที่กินเจสักคนหนึ่ง แต่ท่านก็เอาอาหารเนื้อสัตว์มาเลี้ยง ท่านลองคิดดูซิว่า แขกผู้นั้นจะกล้ากินหรือ ? การกระทำเช่นนี้จะมีความเกรงใจหรือไม่?  เหตุผลก็เช่นเดียวกัน ถ้าหากเธอรู้ว่าเจ้าแม่เป็นผู้ถือมังสวิรัติ แล้วเราเอาอาหารเนื้อไปเซ่นไหว้ เธอคิดดูว่่าเจ้าแม่จะรับหรือ ? แต่ก็มีคนพูดว่า ลูกศิษย์ลูกหาของเจ้าแม่อาจกินเนื้อ แต่ชื่อที่เราเซ่นไหว้ก็คงเป็นชื่อของเจ้าแม่ มิใช่หรือ? ดังนั้น "ถ้าหากเป็นเทพเทวา ก็ต้องไม่เสพเนื้อสัตว์" เทพเทวาที่เที่ยงธรรม ย่อมพอใจลูกศิษย์ลูกหากราบไหว้แต่ของเจ งดเว้นการฆ่าสัตว์ เพื่อตอบแทนฟ้าดินที่รักทุกชีวิต เมื่อเจ้าแม่ถือเจ ลูกศิษย์ลูกหาย่อมได้รับการขัดเกลาอบรมบ่มนิสัยจากเจ้าแม่มานานแล้ว  ก็ย่อมไม่ชอบเสพเนื้อ มิฉะนั้นจะได้รับเป็นลูกศิษย์เจ้าแม่หรอกหรือ ดังนั้น เมื่อเธอมีจิตศรัทธาจริงก็จงใช้อาหารเจไหว้พระ ย่อมได้รับการคุ้มครองจากพระแน่นอน "ถามไม่ตอบ เนื่องจากไม่ควรใช้ซากสัตว์"  ประมาณ ๒ ปี ได้ยินเขาเล่าว่า ในหมู่บ้านฮกเฮง มีบ้านแซ่อึ้ง เป็นครอบครัวที่ซื่อสัตย์ และประพฤติธรรมอันดีงามมีแม่ผัวและลูกสะใภ้ ๒ คน ใช้อาหารเจไหว้พระ เนื่องจากในครอบครัวมีคนกินเนื้ออยู่มาก ปีนั้น วันคล้ายวันเกิดของเจ้าแม่ ลูกสะใภ้คนเล็กของตระกูลอึ้ง ได้เตรียมเป็ดไก่ไปไหว้เจ้าแม่ชุดหนึ่งไปไหว้เจ้าแมีที่ศาลเจ้า พอไหว้เสร็จก็เอาไม่ปวย ( คือไม้คู่รูปร่างคล้ายรูปไต่ผ่าซีกมักวางไว้บนโต๊ะบูชา ใกล้ ๆ กับกระบอกเซียมซี  มีไว้ถามเจ้าว่าดีหรือว่าไม่ดี ได้หรือไม่ได้ โดยการโยนไม้คู่ขึ้นไปบนอากาศแล้วปล่อยให้ตกลงมายังพื้น ถ้าไม้ข้างหนึ่งหงายอีกข้างหนึ่งคว่ำ ก็ถือว่าเจ้าเห็นด้วย หรือว่าดีหรือได้ แล้วแต่คำถาม ถ้าไม้ออกมาในรูปคว่ำทั้งสองอัน แสดงว่าไม่ตอบ ถ้าไม้หงายทั้งคู่ แสดงว่าไม่เห็นด้วย ) ขึ้นมาทำท่าไหว้ แล้วก็ถามเจ้าแม่ไปว่า ของที่นำมาไหว้นี้ พอใจหรือไม่ ผลปรากฏว่าไม่ทรงตอบ แม้จะโยนสักี่ครั้ง ๆ ก็คงเหมือนเดิม เลยถามว่ากระดาษเงินกระดาษทองน้อยไปหรือ? ก็ไม่ใช่ เพราะลืมเอาเหล้ามาถวายใช่หรือไม่? ก็ไม่ตอบ หรือไก่ที่นำมาไหว้เล็กไปหรือ ? ก็ไม่ใช่ หรือเพราะของนำมาไหว้น้อยไปหรือ? ก็ไม่ใช่ ถามไปถามมาคิดไม่ออก ฉับพลันจิตใต้สำนึกก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ เลยตอบไปว่า "เป็นเพราะว่าศิษย์กับแม่ย่ากินเจ แล้วนำอาหารสัตว์มาไหว้ เจ้าแม่ไม่พอใจใช่หรือไม่ ถ้าใช่ก็โปรดตอบ " พอถามเสร็จก็โยนไม้ปวย ปรากฏว่าไม้คว่ำหงายอัน แสดงว่า "ใช่" เธอรู้สึกกลัว เลยบอกว่า ถ้างั้นก็ขออภัยและคราวต่อไปจะงดอาหาร เธอรู้สึกกลัวเลยบอกว่า ถ้างั้นก็ขออภัยและคราวต่อไปจะงดอาหารสัตว์มาไหว้ จะนำอาหารเจมาไหว้ ดังนั้น สองปีที่ผ่านมานี้ ลูกสะใภ้บ้านแซ่อึ้ง ก็นำแต่ของเจมาไหว้ "อาหารเนื้อสัตว์ หมูเห็ดเป็ดไก่ เต็มโต๊ะ เจ้าได้รับแต่เพียงอาหารเจชุดเดียว" มีตระกูลแซ่จัง  ในเมืองจั้งฮัว ตั้งแต่ปู่ ย่า จนถึงลูกหลานต่างก็กินเจทั้งสามชั่วโคตร ทั้งครอบครัวมีสุข บุญบารมีล้นฟ้ามีวันหนึ่งเป็นวันคล้ายวันเกิดของเจ้าองค์หนึ่ง ผู้คนนำหมู เห็ดเป็ดไก่ ไปไหว้กันเต็มโต๊ะไปหมด ยังกับแข่งขัน แสดงอวดกัน คุณนายจังไปทีหลัง เนื่องจากครอบครัวกินเจ ก็เลยใช้ถั่วลิสงทำเป็นรูปสัตว์ต่าง ๆ กัน ชุดเล็ก ๆ หนึ่งชุดมาไหว้ ตอนนี้บนโต๊ะก็เต็มไปด้วยเป็ดไก่ ไม่มีที่จะวางได้ คนเฝ้าศาลเห็นดังนั้น ก็เลยนำอาหารเจชุดนี้ไปไว้เหนือโต๊ะ พอดีลูกสะใภ้ตระกูลจังมาถึง แลเห็นว่า อาหารข้างบ้านตนเป็นอาหารชุดเล็ก ๆ เป็นที่สนใจของผู้พบเห็น ในใจรู้สึกไม่ค่อยสบายใจแต่ว่าไม่นานนัก พอเจ้าเข้าทรงเขียนออกมาว่า ในบรรดาของที่นำมาไหว้มากมาย เจ้าได้รับเพียงอาหารเจชุดเดียว เป็นของศิษย์ตระกูลจัง ทำให้บรรดาเทพเทวาต่างยินดีเป็นอย่างยิ่ง  จากจุดนี้เอง ทำให้รู้ว่าเทพเทวาไม่ต้องการให้ผู้คนฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ดีใจที่คนเอาอาหารเจมาไหว้ ดังนั้น ที่ ๆ เทพเทวาอยู่จะปราศจากคาวโลกีย์ ก็ย่อมพอใจ ความสะอาดของอาหารเจ เกลียดอาหารเหม็นคาวของเนื้อสัตว์

ออฟไลน์ หนึ่งเดียว หลุดพ้น

  • Elder
  • มิตรนักธรรม
ลังกาวตารสูตร : สารจากยมบาล
« ตอบกลับ #21 เมื่อ: 31/08/2011, 03:06 »
                    ลังกาวตารสูตร   :   สารจากยมบาล

        ผู้คนอย่าดูชาตินี้เพียงชาติเดียว ควรพิจารณาว่ากฏแห่งกรรมนั้นมีจริง ผลที่ได้รับในชาตินี้ สืบเนื่องจากการกระทำในชาติก่อน ดังนั้นผู้ที่ยากจน หรือมีโรคมากก็จงอย่าโทษฟ้าดิน หรือคนอื่น ควรรีบสร้างบุญสร้างกุศล ผู้ที่มีบุญวาสนา ก็ยิ่งต้องรักบุญกุศลสะสมบุญบารมีอีก มิฉะนั้นพอหมดบุญลง "เคราะห์กรรมมาถึงก็จะได้ลิ้มรสผลชั่วของตนเอง" ตลอดชีวิตของคน ตอนที่ใกล้จะตายได้สังเกตุอวัยวะทั้งห้าว่าเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร ร่างกายแข็งทื่อหรืออ่อนนิ่ม ใบหน้าปกติหรือไม่จะได้รู้ว่าผู้ตายจะไปสู่สุขคติหรือลงสู่ขุมนรก ให้พิจารณาดูดังนี้  : 
        ๑. ตอนตายใหม่ ๆ ถ้าหากหน้าตาปกติร่างกายอ่อนนิ่ม สีหน้าเหมือนคนมีชีวิตอยู่ก็เนื่องจากได้บรรลุธรรมดวงวิญญาณไปสู่สุขคติ
        ๒. ตอนตายใหม่ ๆ ถ้าหากร่างกายแข็งทื่อ หน้าตาซีดเผือดเหมือนคนตกใจ นั่นแสดงว่า วิญญาณได้ตกสู่นรกแล้ว
        ๓. ถ้าตอนตายใหม่ ๆ ร่างกายแข็งทื่อ หน้าตาน่ากลัวเพราะความตกใจกลัว ทำให้เนื้อกายเปลี่ยนไป ซึ่งเรียกว่าเปลี่ยนลักษณะ จะไปเกิดเป็นสัตว์สี่ชนิดด้วยกัน เราก็ดูได้จาก " ตา  หู  จมูก  ปาก " เป็นทวารทั้งสี่ ที่ดวงวิญญาณจะไปเกิด เพราะตามีน้ำตา หูก็มีขี้หู จมูกก็มีน้ำมูก ปากก็มีน้ำลาย เป็นทวารที่ไม่สะอาดสี่ช่องทาง ดังนั้นเมื่อตายลงแล้ว ถ้าวิญญาณออกจากทวารต่าง ๆ นี้ ชาติหน้าไปเกิดเป็นสัตว์สี่ประเภทคือ สัตว์เกิดจากรก  เกิดจากไข่  เกิดเป็นสัตว์น้ำ  และเกิดเป็นพวกแมลง
       
         " ตา "  พวกที่หลงกามคุณมากเกินไป พอจวนจะตายดวงตาจะเบิกกว้าง วิญญาณจะออกจากร่างทางทวารตา ชาติหน้าจะไปเกิดเป็นสัตว์ปีก (เกิดจากไข่) เช่นพวกนกต่าง ๆ อันได้แก่ นกเหยี่ยว นกพิราบ นกนางแอ่น ฯลฯ เป็นต้น พวกนี้ ตาจะได้เห็นทั่วทั้งสี่ทิศ
       
         " หู "  พวกที่ชอบฟังเรื่องราวไม่ดี เรื่องร้าย ๆ ต่าง ๆ มากมาย พอตายลงหูทั้งสองข้างจะชันขึ้น วิญญาณออกจากทวารหู ชาติหน้าก็เกิดเป็นสัตว์ที่เกิดจากรก ได้แก่ ช้าง ม้า วัว ควาย หูจะเข้าใจภาษาคน ให้คนได้เรียกใช้สอย
       
         " ปาก "  พวกที่กล่าวร้ายทำลายผู้อื่น พูดจาเสียดสีนินทา กล่าวหาเกินเลย ก่อนจะตาย ปากจะอ้ากว้างไม่หุบ วิญญาณออกทวารปาก จะไปเกิดเป็นพวกสัตว์น้ำ เช่น กุ้ง หอย ปู ปลา เป็นต้น ปากจะลิ้มรสของเหม็นของสกปรก
       
         " จมูก "  พวกที่ชอบหลงไหลกับกลิ่นหอม ชอบหาเงินที่สกปรก ก่อนจะตายจมูกจะเบิกกว้าง วิญญาณออกทางจมูก ชาติหน้าจะเกิดเป็นพวกแมลง เช่น ยุง แมลงวัน มด หนอนต่าง ๆ เป็นต้น เพราะจมูกชอบดมของเหม็นที่สกปรก ชอบอกชอบใจตนเอง พวกนี้เกิดในที่ชื้นแฉะ มีการเปลี่ยนแปลง เนื่องจากบาปหนักวิญญาณจะถูกตีแตกกระจายไปเกิดเป็นแมลงต่าง ๆ

        เวลาคนตายลง วิญญาณที่ออกทางทวาร ตา  หู  จมูก  ปาก  นี้ล้วนมีเคราะห์ร้ายมากกว่าเคราะห์ดี เนื่องจากทวารทั้งสี่เป็นทวารสำลอง ที่คอยช่วยเหลือ "เจ้าของธาตุแท้"  ถ้าหากใช้ทวารทั้งสี่ไปในทางที่ถูกต้อง ก็จะเป็น "ผู้เที่ยง ตรงทั้งสี่" หากใช้ในทางตรงข้ามก็จะกลายเป็น "สี่มหาโจร" ซึ่งจะทำลายเจ้าของในเวลาปกติ ถ้าใช้ทวารทั้งสี่ในทางเลวร้าย พอตายลง วิญญาณก็จะออกทางทวารเหล่านี้ โดยธรรมชาติ ทำให้ไปเกิดเป็นสัตว์ต่าง ๆ  ๔ ประเภท จากหน้าตาของผู้วายชนม์ ก็สามารถหยั่งรู้ทางไปของเขา แต่ก็ต้องอาศัย เหตุต้นผลกรรม และบาปบุญคุณโทษที่มีอยู่ มาชำระคดีความ จึงสามารถได้ผลที่ถูกต้อง แต่ส่วนใหญ่แล้วจากรูปลักษณ์ก่อนตายก็สามารถจะรู้ได้ถึงที่ทางที่เขาจะได้ไปดีหรือร้ายอย่างไร  ดังนั้น ทิศทางหมุนเวียนของคน ก็ขึ้นอยู่กับตัวของคนเอง ผู้ที่มีตาทิพย์ย่อมเห็นได้เองโดยตลอด ขอให้ผู้คนเดินในทางตรง (สร้างบุญกุศล) อย่าเดินทางอ้อม (ก่อกรรมทำเข็ญ) ตอนจะจากโลกนี้ไป จะได้เดินทางโดยสวัดิภาพ

ออฟไลน์ หนึ่งเดียว หลุดพ้น

  • Elder
  • มิตรนักธรรม
ลังกาวตารสูตร : ภาพแห่งความเมตตา
« ตอบกลับ #22 เมื่อ: 31/08/2011, 03:26 »
                    ลังกาวตารสูตร   :  ภาพแห่งความเมตตา

        ภาพแห่งความน่ารักของเพื่อน (เกิด แก่ เจ็็บ ตาย)  หยุดการเข่นฆ่ากินเจกันเถอะ !  สัตว์ก็มีหัวใจ   
สัตว์ก็แสดงความรักได้   
สัตว์เขามีครอบครัวน่ารัก 
สัตว์ก็รักลูกเหมือนเรา   
เขาก็ง่วงนอนเหมือนเรา 
เขาก็เพื่อนเหมือนเรา

            เวไนย์คือเรา  เราคือเวไนย์

สุกรและ         มนุษย์นี้               มีชีวิต
ถูกลิขิต          จากกรรม             ที่ทำไว้
มีเจ็บปวด        มีกลัวตาย            มีจิตใจ
เหตุไฉน         จึงประหาร            ทุกวารวัน
เป็นอาหาร       ของมนุษย์           สุดอร่อย
เพื่อบำรุง         น้ำย่อย               ช่างหฤหรรย์
เป็นร้อยพัน       สรรมาฆ่า            พรรวยกัน
แต่กรรมนั้น       ใครได้รับ            ไว้กับคน
ยามสิ้นชีพ        ทรมา                น่าอดสู
ต้องมาร้อง        เสียงเหมือนหมู     ดูสับสน
มีสภาพ            คล้ายสัตว์            ไม่เหมือนคน
กรรมให้ผล        ในชาตินี้              นี่ของจริง
                                                        บทกลอน  :  ประภาพรรณ  เสน่ห์มิตร   

ออฟไลน์ หนึ่งเดียว หลุดพ้น

  • Elder
  • มิตรนักธรรม
                      ลังกาวตารสูตร   :   รักสัตว์  ไยจึงกินเนื้อสัตว์

        สุกรไก่             แพะโค             กุ้งเป็ดปลา
ต่างต้องมา                เป็นอาหาร          รับทานลิ้น
สัตว์ทั้งหลาย             ถูกฆ่าตาย           กายถมดิน
ช่างชาชิน                  กินเลือดเนื้อ        ไม่เบื่อกัน
คนกับสัตว์                 มีชีวิต                 รักชีวี
ต่างก็มี                     ความรู้สึก             มีโศกศัลย์
เปลี่ยนพฤติกรรม         การกิน                เสียใหม่พลัน
รับทาน                     มังสวิรัติกัน           ไม่ก่อเวร

                      ค่ำคืนอันเงียบเหงา

        ทุกราตรี            มีไก้ขัน               กันเซ็งแซ่
ช่างเงียบแท้               ตีห้า                  พาเปล่าเปลี่ยว
เจ้าคงเลือดนอง           เปื้อนมีด             พันเล่มเทียว
เขาคงเคี้ยว                แกล้มสุรา            พาเพลิดเพลิน
เป็นเพราะว่า               คืนนี้                  ส่งปีเก่า
สังหารเจ้า                  ทุกครัวเรือน         ไม่ขัดเขิน
ชีวิตสัตว์                    น่าสงสาร             เสียเหลือเกิน
เพราะบังเอิญ              คนเห็น                เป็นธรรมดา
ถ้ามนุษย์                   หยุดฆ่าสัตว์          ตัดชีวิต
เปลี่ยนความคิด            ที่ผิด                  กันทั่วหน้า
รับทาน                      มังสวิรัติ              ชั่วชีวา
มีศีลห้า                     บริสุทธิ์                หยุดสร้างกรรม

                      ขนของแม่   

แม่เพิ่งคลอด              ลูกนี้                   สี่ชีวิต
คนอำมหิต                 ปลิดชีวี                แม่ดับดิ้น
เหลือแต่กอง              ขนไก่                  บนพื้นดิน
ลูกจำกลิ่น                 แม่ได้                  ไม่คลายจาง
ต่อไปนี้                    จะมีใคร                 กางปีกปก
ลูกมีอก                    แม่อุ่น                   ไม่เคยห่าง
โอ๋แม่จ๋า                   ลูกมีแม่                  เคยนำทาง
ลูกอ้างว้าง                เพราะใครหนอ          เขาก่อเวร

                       ลูกแม่

โอ้ลูกแม่                  อยู่ไหน                 ใครรู้บ้าง
แม่อ้างว้าง                ว้าเหว่                   ถวิลหา
เคยกกไข่                 ด้วยยินดี                เสมอมา
อนิจจาเขา                เอาไปกิน               กันอิ่มใจ
เห็นเปลือกไข่            จำได้                    ใช่ลูกฉัน
ทุกคืนวัน                  เคยกอดกก             และชิดใกล้
มีมือมาร                   ประหารลูก              จากแม่ไป
มนุษยธรรม               อยู่ที่ไหน                ช่วยบอกที                                                                           

ออฟไลน์ หนึ่งเดียว หลุดพ้น

  • Elder
  • มิตรนักธรรม
                  ลังกาวตารสูตร   :  ทุกข์ทรมานจนตาย

        ความเจ็บปวด             รวดร้าว             ถูกเชือดคอ
จะร้องขอ                          ความปราณี        ได้ที่ไหน
ต้องด่าวดิ้น                        หลายนาที         จึงสิ้นใจ
โอ้เป็ดไก่                          ยามถูกเชือด       เลือดไหลนอง
ช่างเป็นภาพ                       ที่เวทนา            น่าเศร้านัก
โปรดตระหนัก                      ภาพพจน์           สยดสยอง
เมื่อรับประทาน                     สัตว์ทุกครั้ง        ควรตรึกตรอง
เขาทั้งหลาย                        คือพี่น้อง          ร่วมโลกเรา

                      ได้โปรด !  ไว้ชีวิตฉันเถิด

        เสียงทอดถอน               โทมนัล            พ่อโคเฒ่า
นั่งคุกเข่า                             วอนเพชรฆาต     ขอชีวิต   
มีดขาววับ                             ระดับคอ           รอชีพปลิด
ในดวงจิต                             ปวดร้าว            น้ำตาริน
เคยรับใช้                             ไถนา               มานานปี
ไม่เคยมี                              ความชอบ          ช่างลืมสิ้น
ต้องถูกฆ่า                            เป็นอาหาร         ให้เขากิน
ชั่วชีวิน                                วัวควาย            คืออาหารคน

                        รู้คุณไม่เบียดเบียน

        คนในภาพ                    เป็นชาวนา          กัลยาณจิต
ชั่วชีวิต                                มีสัจจะ              จิตใจสูง
มีเมตตา                              กรุณา                คอยชักจูง
ใจนั้นมุ่ง                              แทนพระคุณ        การุณธรรม
เมื่อเยาว์วัย                          ได้อาศัย             ดื่มนมโค
ยามเติบโต                           เลี้ยงไว้              ให้อิ่มหนำ
อันโคนี้                               เคยใช้งาน           อย่างตรากตรำ
ถึงแก่เฒ่า                            ก็ไม่นำ               ไปฆ่ากิน
เขาเข้าใจ                            ในหลัก               กฏแห่งกรรม
ไม่กระทำ                            ชั่วซ้ำ                 ให้ผิดศีล
เขารับประทาน                      มังสวิรัติ               เป็นอาจิณ
ชั่วชีวิน                               กตัญญู                รู้พระคุณ                     

ออฟไลน์ หนึ่งเดียว หลุดพ้น

  • Elder
  • มิตรนักธรรม
                  ลังกาวตารสูตร   :  ลูกจ๋า !  แม่ลาก่อน

        ภาพแม่แกะ             ถูกจูง             ไปเข่นฆ่า
เหมือนรู้ว่า                       ต้องพราก        จากลูกขวัญ
แม่กับลูก                        ต่างมองหน้า      กันและกัน   
ต่างโศกศัลย์                    เศร้านัก            ความรักเรา
แม่จ๋าอย่าไป                    อย่าไป             ให้เขาฆ่า
จงกลับมา                       อยู่กับลูก           ให้คลายเหงา
ในที่สุด                         แม่ต้องไป           จากพวกเรา
เป็นเรื่องเศร้า                  พลัดพราก           ตายจากกัน
ถ้ามนุษย์                       หยุดฆ่า              หยุดรับทาน
คงไม่ต้อง                      ถูกประหาร           อย่างหฤหรรษ์   
คงไม่ต้อง                      เห็นภาพ             บาดชีวัน
ด้วยยึดมั่น                     ศีลข้อหนึ่ง           พึงจดจำ

                        อาลัยเจ้าเพื่อนยาก
        โอ้เพื่อนเอ๋ย             เคยเห็น             ทุกเช้าค่ำ
ฉันเคยนำ                        เอาหญ้า             มาเลี้ยงเจ้า
เจ้าแพะน้อย                    ตัวนิด                 เพื่อนชิดเรา
เคยคลอเคล้า                   เคลียขา              พากันเดิน
เราคือเพื่อน                     รู้ใจ                   กันนานปี
คงไม่มี                          ใครมาพราก          ให้ห่างเหิน
เคยวิ่งเล่น                       ทุกเย็นเช้า           อย่างเพลิดเพลิน
ช่างบังเอิญ                      มีเหตุการณ์          ประหารใจ
อนิจา                            เจ้าโดนฆ่า            คอถูกเชือด
เห็นกองเลือด                  และศพเจ้า            เศร้าไฉน
เจ้าต้องกลาย                  เป็นอาหาร             ทำทานไป
ตั้งสัจจะไว้                     ไม่กินเจ้า               เราเพื่อนกัน

                           น้ำมือคน
        เกล็ดของปลา           เปรียบเสมือน           เล็บมนุษย์
ถ้าเล็บหลุด                      สุดเจ็บปวด              อย่างมหันต์
ต้องหาหมอ                     ทำแผล                  ดูแลกัน
แต่สัตว์นั้น                       ไม่มีปัญญา             รักษาตน
เราขอดเกล็ด                    ปลาเป็น                เห็นธรรมดา
แต่อนิจา                         หารู้ไม่                  เขาเจ็บล้น
ต้องเกลือกกลิ้ง                 ดิ้นหนี                  น้ำมือคน
สุดจะทน                        ภาพเช่นนี้              มีทุกวัน
ถ้ามนุษย์                        หยุดทำร้าย            ทำลายสัตว์
โลกคงจัด                       อยู่ในทาง              ที่สร้างสรรค์
ยึดมั่น                            อยู่ในศีล               ชั่วชีวัน
รับทาน                           มังสวิรัติกัน             ทั้งครอบครัว             

ออฟไลน์ หนึ่งเดียว หลุดพ้น

  • Elder
  • มิตรนักธรรม
                    ลังกาวตารสูตร   :  ลานประหาร 

        สัตว์น้ำ             ทุกชีวิต             ถูกปลิดชีพ
ต่างก็รีบ                    เอาตัวรอด         ดิ้นรนหนี
มีดฟันขาด                 สองท่อน          ยังอยู่ดี
แหวกว่ายหนี              มือมาร             กลัวการตาย
บางชีวิต                   นำไปทอด         ในกระทะ
ก็ยังจะ                    ดิ้นได้               น่าใจหาย
เขารักชีวี                 หวงชีวิต             ห่วงร่างกาย
โปรดละอาย             อย่าฆ่าสัตว์          วิรัติกรรม

                      เสียงจากกันชั่วนิรันดร์
        ยามสายัณห์             ตะวันรอน          จวนลับฟ้า
เจ้าปักษา                        ผัวเมีย              บินเริงร่า
ช่างไม่รู้                          อันตราย            ติดตามมา
ต่างปรารถนา                    ในรัก                สลักใจ
ธนูพิษ                            มือเพชฌฆาต     บังอาจนัก
มาพรากรัก                       พวกเรา            เศร้าไฉน
เสียงบอกเจ้า                     บาดเจ็บ           จนขาดใจ
เสียงร่ำไห้                        พี่จ๋า               น้องลาที

                     แม่ใกล้จะกลับแล้ว
        สิ้นเสียงปืน              ดังลั่น               สนั่นป่า
ถูกแม่นก                        ตกลงมา            ชีวาสิ้น
เหตุมัวมอง                      หาเหยื่อ            เพื่อลูกกิน
กายพังภินท์                     เพราะมนุษย์       สุดบรรยาย
แสนสงสาร                      ลูกนกน้อย         เฝ้าคอยแม่
ต่างชะแง้                        ชูคอร่อน           รอรอหาย
พี่ปลอบน้อง                     อย่าร้องไห้        ใจวุ่นวาย
ตอนสายสาย                    แม่คงกลับ         รับขวัญเรา
โปรดยุติ                         การสร้างกรรม      และทำร้าย
สัตว์ทั้งหลาย                   คงเป็นสุข           ไม่โศกเศร้า
ช่วยพิทักษ์                     รักสัตว์ด้วย          สองมือเรา
คนรุ่นเยาว์                      คงเอาอย่าง         ในทางดี

                        เพชฌฆาตเลือดเย็น
        ผ้าต่วนแพร             ต่างถักทอ             ด้วยใยไหม
เราสวมใส่                      ด้วยนิยม               สมศักดิ์ศรี
ถ้าจะคิด                        ให้ลึกซึ้ง               คงทราบดี
ผ้าสวยนี้                        กรรมวิธี                มีเช่นไร
เขาใช้ไหม                     มีชีวิต                  ใส่หม้อต้ม
สัตว์ตายล้ม                    เพราะแพรพรรณ      ให้สมใจ
โปรดคิดใหม่                  ใช้ใยรัก                 ถักทอแทน                       

ออฟไลน์ หนึ่งเดียว หลุดพ้น

  • Elder
  • มิตรนักธรรม
                        ลังกาวตารสูตร   :  ชีวิตใคร ใครก็รัก

        กิเลน             สัตว์โบราณ             จิตเมตตา
มักกรุณา                สัตว์ตัวน้อย              อยู่เสมอ
ยามเดินไป             ในถนน                   ได้เจอะเจอ
เขาไม่เผลอ            เหยียบตาย               ให้วายปราณ
มนุษย์เรา               ยกตน                     เป็นคนฉลาด
เหตุไฉน                จึงพิฆาต                  อย่างอาจหาญ
มนุษยธรรม             นั้นอยู่ไหน               ใครต้องการ
โปรดไขขาน            คำตอบ                   จะขอบคุณ

                     เห็นผิดเห็นชอบ 
        พวกเด็ก          ไร้เดียงสา               ทรมานสัตว์
ชอบใช้พัด                ตบตี                     พวกผีเสื้อ
แม้หิ่งห้อย                ตัวเล็ก                   ตายเป็นเบือ
เขาไม่เชื่อ                บาปเวร                   เพราะเยาว์วัย
พ่อแม่                    ควรสอนลูก               ปลูกความคิด
ให้มีจิต                   เมตตา                     อย่าสงสัย
สัตว์ทั้งหลาย            รักชีวี                      ล้วนหนีภัย
สร้างปัจจัย               คือความดี                มีคุณธรรม

                    ฉุดช่วยเขา เราพ้นเคราะห์     
        ไม่สมควร           จับแมลง               มาฆ่าเล่น
เป็นบาปเวร                 ก่อกรรม                อันยิ่งใหญ่
เมื่อเห็นสัตว์               จะจมน้ำ                 รีบช่วยไว
ด้วยจิตใจ                  เมตตา                   พ้นภัยพาล
สัตว์หรือคน               รักชีวิต                    เช่นเดียวกัน
ต่างหนีพลัน              ความตาย                 กลัวประหาร
โปรดพิทักษ์              อนุรักษ์ไว้                ให้อยู่นาน   
พวกลูกหลาน            ตามแบบอย่าง            ทางที่ดี

                    เพรียกพร้องร้องร่ำ
        เห็นนกน้อย         ถูกขัง                  คงโศกเศร้า
ด้วยตัวเจ้า                  นั้นยังมี                 ซึ่งพี่น้อง
มีพ่อแม่                     เมียลูก                 เคยคุ้มครอง
แต่เจ้าต้อง                  มาพราก               จากมือคน
เขาฟังเสียง                 นกร้อง                 รื่นรมย์หู
เขาไม่รู้                      ว่าเจ้านี้                ช่างสับสน
คิดถึงลูก                    คิดถึงแม่               แสนมืดมน
ต้องทุกข์ทน                เหมือนนักโทษ       โปรดเห็นใจ
ถ้ามนุษย์                    ถูกพราก               จากของรัก
คงต้องจัก                   เจ็บจน                  ทนไม่ไหว
กรุณาให้                    อภัยทาน               สราญใจ
ปล่อยเขาไป                จากกรง                คงหมดกรรม

                   สำนึกขอขมา 
        มีเมตตา               ไม่ฆ่าสัตว์           ตัดชีวิต
ด้วยดวงจิต                    แน่วแน่่              ไม่แปรผัน
จะรับทาน                      มังสวิรัติ             ชั่วขีวัน
เปิดศักราช                     อันแจ่มจรัส         เพื่อตัดกรรม
มีหิริ                             โอตตัปปะ          สละชั่ว
ไม่เกลือกกลั้ว                 กลัวบาปเก่า        มากลายกล้ำ
ตั้งแต่นี้                         แต่ไป               จะใฝ่ธรรม
อโหสิกรรม                    ชาตินี้                อย่ามีเวร             

ออฟไลน์ หนึ่งเดียว หลุดพ้น

  • Elder
  • มิตรนักธรรม
                    ลังกาวตารสูตร   :   บทกลอนเตือนใจให้กินเจ

        ประนมกราบ             แทนบาทพระ             อธิษฐาน
ขอพบพาน                      แต่สิ่งดี                     ที่ประสงค์
ก้มสักการ                       ไม้ดอกผล                  จิตมั่นคง
หากปลิดปลง                   ชีพสัตว์                      อย่าหวังบุญ
เรื่องเวียนว่าย                   ตายเกิด                     เจ้าไม่เชื่อ
ญาติมิตรเมื่อ                    สิ้นชีพลง                   กรรมนำหนุน
ก. ฆ่าไก่                        เหมือนฆ่าลูก               สุดทารุณ
ข. ฆ่าหมู                        เหมือนฆ่าลูก               ฆ่ามารดา
พระกวนอิม                      โปรดเจ                     ไม่ใช้เหล้า
พุทธเจ้า                          เกลียดที่สุด                คือฆ่าสัตว์
พระเจ้า                           ล้วนมีจิต                    โพธิสัตว์
จงปฏิบัติ                         ตามรอย                     พุทธธรรม
เว้นแต่                           เจ้ามาร                       หลงลาภปาก
แต่ทำบาป                       หลอกลวง                   ผิดศีลธรรม 
ขอเตือนอย่า                    เซ่นไหว้สัตว์                ทำบาปกรรม
น้อมจิตนำ                       จุดธูป                        เพียงสามดอก
บริจาค                           ทรัพย์สิน                    ช่วยคนยาก
บุญจะมาก                       ลูกหลาน                    สุขสบาย
กินเจ                             มีประโยชน์                  ทั้งกายใจ
หมดมารร้าย                     อยู่สุข                        ทุกฤดู   

                  คำเตือนจากพระอินทร์ พระผู้เป็นเจ้าบนสรวงสวรรค์ (พระเจ้ากวนอู)
        ข้ากวนอูผู้เลิศ               ในทางรบ
ได้ค้นพบสัจธรรม                   ล้ำสดใส
แม้ทางวิทยาศาสตร์                อันเกรียงไกร
ยอมรับให้ชาวโลก                  บริโภคเจ
        ถือศีลห้ากินเจ               จะจำเริญ
อย่าเพลิดเพลินหลงทาง           ที่หักเห
เบียดเบียนสัตว์ไร้สุข                ทุกข์ทั้งเพ
อย่ารวนเรเร่งทำ                     แต่กรรมดี
        อันเนื้อสัตว์สะสม            อมเชื้อโรค
ควรบริโภคพืชผัก                    จักสุขี
ข้ากวนอูรับประกัน                   ในความดี
เพราะข้ามีเมตตา                    จึงกล้าเตือน
        ข้าเป็นชายนักรบ             เจนจบสิ้น
น้ำตารินไหลอาบ                     ดังดาบเฉือน
การกระทำของมนุษย์                สุดแชเชือน
จักตักเตือนใช่หลอก                 บอกความจริง
 
       ดูกรภิกษุทั้งหลาย :  สัตว์กลับมาเกิดในหมู่มนุษย์มีประมาณน้อย สัตว์เกิดในกำเนิดอื่นจากมนุษย์มีมากกว่า มากทีเดียวฉันนั้นเหมือนกัน  โอ มหาบัณฑิต !  ในวัฏสงสารอันไม่มีใครทราบที่สุด สัตว์ผู้มีชีพได้พากันเวียนว่ายในการเกิดอีกตายอีก ไม่มีสัตว์แม้แต่ตัวเดียวที่ในบางสมัยไม่เคยเป็น พ่อแม่พี่น้องชาย พี่น้องหญิง ลูกชาย ลูกหญิง หรือเครือญาติอย่างอื่น ๆ แก่กัน

                                            จบเล่ม               

Tags: