[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

นกแสนสวยกับถั่วของอาบัง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีนกแสนสวยตัวหนึ่ง มีขนสวยงามมาก มีคนอยากได้ไว้
ครอบครองเป็นจำนวนมาก แต่ไม่เคยมีชาวบ้านคนไหนจับนกตัวนั้นได้เลย มีอยู่
มาวันหนึ่งมีอาบังขายถั่ว มานั่งใต้ต้นไม้ที่มีนกแสนสวยอยู่ พอนกแสนสวยเห็นถั่ว
ของอาบังก็เกิดอยากกินขึ้นมา จึงร้องบอกอาบังว่า


ทุกวันนี้ เราได้ยอมมอบ “เวลาของเรา” ให้กับ “นายจ้าง”
เหมือนกับที่ “นกแสนสวย” ได้ถอน “ขนปีก” ให้กับ “อาบัง”
และ “นายจ้าง” ก็ได้ให้ “เงินเดือน” อันน้อยนิด เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน เช่นเดียว
กับที่ “อาบัง” ให้ “ถั่ว” เพียงไม่กี่เม็ด กับ “นกแสนสวย” ตัวนั้น
“ขนปีกแสนสวย” ที่เคยมีอยู่อย่างมากมายนั้น ค่อยๆลดจำนวนลง เช่นเดียวกับ
“เวลาอันมีค่า” ที่ค่อยๆเหลือน้อยลงทุกขณะ

ความคล่องแคล่วว่องไวในการ “บิน” ที่เคยมี ก็ลดน้อยถอยลง ตามจำนวน “ขนปีก”
ที่สูญเสียไป นั้นก็คงเหมือนกับ “ความสามารถ หรือ พลังในการทำงาน” ของเราที่
กำลังลดน้อยลงตาม “กาลเวลา” ที่ผ่านไป

หากสถานการณ์ยังคงเป็นเช่นนี้ต่อไปเรื่อยๆ เราก็คงจะเหมือนกับ “นกแสนสวย”
ที่ไม่สามารถหนีไปไหนได้ ถูกจับ ถูกกักขัง เหมือนดั่ง “นกน้อยแสนสวยในกรง”
หรือ เป็นเพียง “สัตว์เลี้ยงของอาบัง” อีกหนึ่งตัวเท่านั้นเอง

เพียงแต่วันนี้ เรายังโชคดีที่เราได้ “คิด” ในขณะที่เรายังคงมี “เวลา และ ความ
สามารถ” คงเหลือมากพอ ที่จะออกไปแสวงหาสิ่งใหม่ๆให้กับชีวิต ดั่งเช่น นก
น้อยที่มี “ขนปีก” มากเพียงพอที่จะโผบินสู่ท้องฟ้าอย่างอิสระได้

ถึงเวลากางปีกแล้วโผบิน
สู่ชีวิตใหม่ที่คุณจะเป็นผู้ลิขิตชีวิตตัวเองได้แล้ว

หรือว่าเวลานี้ คุณคือนกที่เหลือขนปีกน้อยเกินไปเสียแล้ว?

ที่มา : http://phalachai2011.wordpress.com/2011/04/10