[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

น๊อตตัวน้อยกับเรือลำใหญ่

บนเรือลำใหญ่มีน็อตเล็กๆอยู่ตัวหนึ่ง เล็กมากจนมันคิดว่ามันไม่มีความหมาย
มันและน็อตตัวอื่นๆ ทำหน้าที่ยึดแผ่นเหล็ก 2 แผ่นเข้าด้วยกัน

วันหนึ่ง ในระหว่างการเดินทางข้ามมหาสมุทรอินเดีย น็อตตัวน้อยก็ตัดสินใจ
ว่าพอกันทีสำหรับชีวิตที่มืดมนและไม่มีใครเห็นคุณค่า ไม่มีใครเคยขอบคุณ
ในงานที่มันทำ น็อตตัวน้อยประกาศก้องว่า
“ฉันจะไปล่ะ”

ทันทีที่น็อตตัวนี้เริ่มขยับตัวในรูของมัน น็อตตัวอื่นก็เริ่มสั่นคลอนไปด้วยความ
สั่นสะเทือนแต่ละครั้งก็ยิ่งทำให้มันขยับตัวมากขึ้น พวกตะปูซึ่งทำหน้าที่ยึด
กาบเรือไว้ต่างพากันคัดค้านว่า
“ถ้าเป็นอย่างนี้เราก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหลุดไปจากตำแหน่งของเรา”
แผ่นเหล็กตะโกนบอกน็อตตัวน้อยว่า
“หยุดเถอะ เพื่อเห็นแก่ความรักบนสวรรค์ ถ้าไม่มีใครยึดพวกเราให้ติดกันก็ถึง
การอวสานนะ”

การตัดสินใจของน็อตตัวน้อยที่จะละทิ้งหน้าที่ของตน ก็มีผลกระทบไปทั่วเรือ
ลำใหญ่นั้น โครงสร้างของเรือที่เคยท้าทายคลื่นด้วยความมั่นคงแข็งแรง ก็
เริ่มส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดและสั่นคลอน แผ่นเหล็กทุกแผ่น ข้อต่อทุกข้อ น็อตทุก
ตัว และแม้แต่ตะปูตัวเล็กๆ จึงตัดสินใจส่งสารไปยังน็อตตัวน้อยให้ล้มเลิก
ความคิดเสีย
“เรือจะหลุดออกจากกันและก็จะจมลง และจะไม่มีใครในพวกเราได้เห็นแผ่น
ดินอีก”
เพราะคำพูดนี้…น็อตตัวน้อยรู้สึกว่าตัวเองมีความสำคัญ มันเข้าใจได้ทันทีว่า
มันมีความสำคัญมากกว่าที่มันคิด และมันก็บอกให้ทุกคนรู้ว่า …มันจะอยู่ในที่
ที่ของมันต่อไป….
.
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การทำงานจะไปสู่ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ได้ต้องอาศัย
ทุกคนในองค์กร แม้แต่คนที่ได้ชื่อว่าเป็นน็อตตัวน้อย ก็มีความสำคัญไม่ด้อย
ไปกว่าน็อตตัวใหญ่ … เราจะนำเรือไปถึงฝั่งอย่างงดงาม… ร่วมกัน!!!

ที่มา : http://blog.rmutp.ac.th/sukumal.w/2010/07/25/  ขอบคุณค่ะ