ความซื่อสัตย์ สำคัญที่สุด
เรื่องราวดีๆ จากเรื่องจริง ของ อดีตประธานาธิบดี อับราฮัม ลินคอล์น
***เทคนิคการค้าขาย***
พ่อค้าชื่อ ปาล์มเมอร์และวูด เป็นเพื่อนกัน ทั้งคู่มีนิสัยขึ้โกงและเห็นแก่เงิน ค้าขาย
ไม่ซื่อสัตย์กับลูกค้าเพื่อให้ได้กำไรมากๆ เริ่มแรกการค้าไปได้ดีมาก แต่เมื่อค้าขาย
หลอกลวงคนไปนานๆ เข้าก็เริ่มมีข่าวลือแพร่สะพัดออกไป จนกระทั่งกิจการใกล้
ล้มละลาย
"ตอนนี้ไม่มีใครเชื่อใจเราอีกแล้ว ทำยังไงดีละ?"
วูดถามขึ้น ปาล์มเมอร์จึงตอบว่า
"ฉันคิดอะไรดีๆ ออกแล้ว เราหยุดหลอกลวงใครๆ สักพัก เพื่อให้คนกลับมาเชื่อใจ
เราอีกครั้ง เมื่อถึงเวลานั้นเราค่อยกลับไปตลบหลังครั้งใหญ่ในแนบเนียน"
วูดภูมิอกภูมิใจในความคิดดีๆ ของตน ทั้งคู่จึงแยกกันทำการค้า เพราะเกรงว่าคนจะ
ไม่เชื่อถือถ้ายังจะค้าขายร่วมกัน
ราว 1 ปีผ่านไป ปาล์มเมอร์ไปหาวูด
"ไม่ดีเลย คนเขายังไม่เชื่อใจเราหรือยังไงก็ไม่รู้ เฮ้อกลับไปทำเหมือนเดิมดีกว่ามั้ง"
''อย่าเพิ่งเลย ทนเอาหน่อยเถอะ ถ้าคิดจะอ่อยเหยื่อครั้งใหญ่ก็ตอ้งแสร้งทำเป็น
ซื้อสัตย์ไปเรื่อยๆ ก่อน อาจเหนื่อยหน่อย แต่จะได้ผลคุ้มค่าในภายหลัง"
สองคนแยกกันค้าขายกันต่อไป จนกระทั่ง 5 ปี ผ่านไป ปาล์มเมอร์กับวูดก็มาเจอ
กันตามสัญญา
"วูด ตอนนี้ลูกค้าเชื่อใจเราแล้ว เชื่ออย่างสนิทใจเสียด้วย"
"เราก็เหมือนกัน 5 ปีเต็มๆ ที่ค้าขายแบบซื่อสัตย์ตอนนี้ของก็ขายดี ลูกค้าก็ไว้เนื้อ
เชื่อใจ"
เมื่อพูดจบทั้งคู่ก็นิ่งเงียบ มองหน้ากันไปมา วูดเอ่ยขึ้นมาก่อนว่า
"วันนี้ครบปีที่ 5 ที่เราแกล้งค้าขายอย่างซื่อสัตย์ ถึงเวลาที่ต้องตลบหลังครั้งใหญ่
แล้ว แต่เรามีเรื่องจะมาบอกและขอโทษนาย เราคิดว่า การค้าขายเหล่านี้เหมาะ
กับเราดีแล้ว จะไม่กลับไปค้าขายแบบหลอกลวงอีกต่อไป"
ปาล์มเมอร์ได้ยินก็หัวเราะออกมาอย่างมีความสุข แล้วพูดว่า
"ไม่เป็นไร ความจริงเราก็จะมาบอกเรื่องนี้กับนายเหมือนกัน ความซื่อสัตย์ไม่ใช่แค่
เป็นผลดีกับผู้อื่นเท่านั้น แต่ยังดีกับตัวเราเองด้วย ไม่มีกลยุทธ์การค้าข้อไหนจะดี
ไปกว่านี้อีกแล้ว"
วิตามินบำรุงหัวใจ
ประธานาธิบดีเอบราแฮม ลิงคอล์น ประธานาธิบดีคนที่ 16 ของสหรัฐอเมริกา ผู้
ประกอบคุณประโยชน์อันยิ่งใหญ่ด้วยการเลิกทาส สมัยที่ลิงคอล์นยังหนุ่มๆ ทำ
งานที่ร้านค้า เย็นวันหนึ่งหลังปิดร้านแล้วตรวจนับเงิน เขาพบว่ามีเงินเกินกว่าราคา
ของที่ขายไปอยู่ 3 เซนต์
"เราต้องลืมทอนเงินไปแน่ๆ"
เมื่อลองคิดทบทวนแล้ว ก็นึกขึ้นได้ว่มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาซื้อของไปเมื่อสักครู่
ลิงคอล์นกำเหรียญ 3 เซนต์ไว้ในมือ รีบปิดร้าน แล้วออกตระเวณหาผู้หญิงคนนั้น
ไปทั่วเมือง เขาสอบถามผู้คนแล้ดูป้ายหน้าบ้านไปเรื่อยๆ เพราะเป็นย่านที่ไม่คุ้น
เคย ในที่สุดก็ค้นหาบ้านผู้หญิงคนนั้นจนเจอ
"ขอโทษนะครับ เมื่อกี้ผมลืมทอนเงินให้ครับ"
หญิงสาวอุทานด้วยน้ำเสียงตกใจ
"โอ้โห คุณตามหามาตั้งไกลเพราะเงิน 3 เซนต์เหรอค่ะ"
ผู้หญิงคนนั้นประทับใจในความซื่อสัตย์ของลิงคอล์นที่เพียรพยายามค้นหาบ้านเธอ
อยู่นานหลายชั่วโมง เพราะเงินทองเพียง 3 เซนต์ เธอจึงกลายเป็นลูกค้าประจำ
ของร้านตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ระหว่างดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี ความซื่อสัตย์คือสิ่งที่ลิงคอล์นยึดถือและภาค
ภูมิใจเป็นที่สุด
สิ่งหนึ่งที่เราไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงบัญชีกำไรขาดทุน
ก็คือ ความสัมพันธ์ระหว่างคนกับคน
ที่มา หนังสือ Vitamin Story เขียนโดย พาก ซอง ซอล ขอบคุณค่ะ
