[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                อภัยทาน ( การให้แรงกายเป็นทาน )

        ทำให้ไม่ต้องรู้สึกหวาดเกรง ไม่ต้องกลัว นั่นเรียกว่า ไม่ต้องกังวลกลัว หรืออภัยทาน (ความรู้สึกปลอดภัย ไร้ภัย) สำหรับอาจารย์บรรยายที่เพิ่งฝึกหัดใหม่คนหนึ่ง ต้องอาศัยการช่วยเหลือสนับสนุนจากทุกท่าน ดังนั้นทุกท่านนั่งฟังอยู่ขณะนี้ก็คือ การให้ทานด้วยตา  หู  ใจ  และอภัยทาน พระโพธิสัตว์ปฏิบัติได้ถึงมหาอภัยทาน ทำให้มวลเวไนยรู้สึกสงบ เป็นสุข  เมื่อก้าวเข้ามาให้สถานธรรมใหม่ ๆ จะรู้สึกยังมีเรื่องกังวลในใจมากมายที่ยังไม่คลี่คลายหน้านิ่วคิ้วขมวดกันมา แต่เมื่อมาสถานธรรมนานวันเข้า บุคลิกภาพรวมถึงสีหน้าก็ค้่อย ๆ เปลี่ยนไป เมื่อเข้าสู่อาณาจักรธรรม  คุณธรรมความประพฤติก้าวหน้าขึ้นเพราะใจของเราเปลี่ยนแปลง ธรรมลักษณ์ดูน่าเกรงขาม จิตใจแห่งความเมตตากรุณาปรากฏออกมา เมื่อทุกคนได้เห็นธรรมลักษณ์ของพระศรีอาริย์จะรู้สึกปลาบปลื้มยินดี ใช้รอยยิ้มต้อนรับทุกคน ผูกบุญสัมพันธ์อย่างกว้างขวาง ใช้ใบหน้า ดวงตาที่เมตตา และแสดงออกถึงความรักต่อทุกคน ในวันนี้เราได้ศึกษาบำเพ็ญธรรม จะต้องหมั่นพูดคำว่า เชิญ  ขอบคุณ  ขอโทษ" การพูดคำว่าขอบคุณเพียงคำเดียวก็นับว่าเป็นการให้ทานทางวาจา มีอาวุโสเคยกล่าวดังนี้ "หลักธรรมต่าง ๆ เราก็รู้ดีแล้ว  แต่ทำไมเรายังไปสถานธรรมอยู่บ่อย ๆ " นั่นเป็นเพราะว่าเราต่างรู้ในหลักธรรม แต่เรากลับปฏิบัติไม่ได้ ดังนั้นเราต้องไปสถานธรรมเพื่อรับแสงแห่งธรรม การให้ทานทางใจ  สายตา  หู  และสีหน้า  ต่างเป็นการให้ทานโดยไม่ต้องใช้จ่ายเงินทอง และสามารถปฏิบัติได้ถึงอภัยทาน