....พรจากท่านพุทธทาส:
....ความสุขปีใหม่ กลิ้งให้ดีกว่าปีเก่า....
“ในทางพุทธศาสนาโดยตรง...แท้นั้น
ชีวิตคือ Compounded thing อันหนึ่ง
... ซึ่งหมุนกลิ้งไปตามอำนาจของส่วนผสมส่วนหนึ่ง ๆ ของมันเอง
ซึ่งปรุงแต่งมันขึ้นและเป็นปัจจัยให้มันตั้งอยู่...และหมุนกลิ้งไป...
ตามเหตุตามปัจจัย...กระท้อนไปมาเหมือนลูกตะกร้ออยู่เสมอ
มันจะเป็นสุขจริง ๆ ได้ก็ต่อเมื่อมันหยุดหมุน
หยุดกระเด็นไปมาโดยหมดเครื่องหนุนหลังและผลักใส
และในที่สุด Compounded thing นั้นแยกสลายออกจากกัน ไ
ม่กลับผสมกันได้อีก ดุจเรือนที่รื้อลงเสียแล้ว
ไม่มีใครประกอบให้เป็นเรือนขึ้นอีกฉะนั้น.
ทั้งหมดนี้คือลักษณภาพโดยสิ้นเชิงของชีวิต
เพราะฉะนั้นเราเกิดมาก็เพื่อเรียนรู้เรื่องชีวิตแล้วหยุดเกิดหรือหยุดกลิ้ง”
“ถ้าเรายังมีความรู้สึกว่าเราเป็นเรา และชีวิตของเราจะต้องหมุนกลิ้งไป...
เราก็ต้องยอมกลิ้ง แต่พยายามกลิ้งให้งดงาม
เหมือนตัวละครที่พยายามทำบทบาทของตนให้เรียบร้อยที่สุด
เพราะการกลิ้งที่งดงามนั้นช่วยให้เราหยุดกลิ้งได้เร็วเข้า...
คุณจึงต้องพยายามกลิ้งให้ดีกว่าปีเก่า
ถ้าก่อนนี้เคยกลิ้ง(คือมีชีวิตอยู่ด้วยความอยากดิ้นรนร่าน[ตัณหา]...
คุณจะต้องปราบให้มันมี energy น้อยลง
หรือถ้าเหวี่ยงมันลงเสียได้จากบัลลังก์ผู้บัญชาการของชีวิตก็ยิ่งดี
แล้วทำตนให้กลิ้งไปด้วยอำนาจความรู้สึกที่สะอาด...
สรุปอย่างสั้น ๆ ก็คือ เรามีชีวิตล่วงไปวันหนึ่ง ๆ
ด้วยการบรรเทาความอยากในสิ่งยั่วอยากให้น้อยลงทุกที ๆ
ถึงปีใหม่ก็สะสางเทคนิคของมันให้ดียิ่งขึ้นไปทุกปี
ความสุขปีใหม่ก็เป็นอันหวังได้อย่างแน่...
ถ้าเรารู้จักชีวิตดี เราก็รู้จัก Art ของการครองชีวิตได้ดี
เช่นเดียวกับถ้าเรารู้จักเครื่องยนต์ของรถเราละเอียดลออ
เราก็ใช้รถนั้นได้ดีตามความประสงค์ของเราเหมือนกัน.”
(จดหมายส่งความสุขของท่านพุทธทาสที่เขียนถึง
อาจารย์สัญญา ธรรมศักดิ์ เมื่อ พ.ศ.๒๔๗๙
ขณะที่ทั้งสองท่านเพิ่งมีอายุเพียง ๒๙ – ๓๐ ปี)
...ธรรมเล่มน้อยจากหอจดหมายเหตุพุทธทาส
กราบนมัสการขอบพระคุณค่ะ
