[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                            ธรรมะกับภัยพิบัติ 

                        คุณค่า...ที่แท้จริงของชีวิต

                       พระโอวาทพระพุทธจี้กง

        ชีวิตคนเรามีค่าแค่ไหน !  ตายไปแล้วก็หมดสิ้นกันไปเป็นอย่างนี้หรือ?... หลายคนคิดว่าตายแล้วก็หมดสิ้นเวรสิ้นกรรม ชีวิตตายแล้วจะต้องเวียนไปตามบุญบาปที่ตนเองสร้างไว้ เพราะฉะนั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ จะต้องสร้างคุณค่าให้กับตัวเอง วันนี้หลายคนตายอย่างไร้ค่า เหมือนผักเหมือนปลา อย่างนี้น่าเสียดาย เกิดมาทั้งทีเรียกได้ว่าเสียชาติเกิด  วันี้ได้กายสังขารเป็นมนุษย์แล้ว จะต้องอิงอาศัยกายสังขารของมนุษย์  "บำเพ็ญปฏิบัติธรรม"  เพื่อสร้างบุญสร้างกุศล ชดใช้เจ้ากรรมนายเวร และอิงอาศัยบุญกุศลนี้ ได้มีมรรคผล  ณ  เบื้องบนต่อไป

                      พระโอวาทพระโพธิสัตว์กวนอิม

              โลกใบนี้จะสงบสุขได้ก็อยู่ที่มนุษย์กระทำกัน
                เราร่ำร้องอยากจะอยู่กันอย่างมีความสุข
                  อยากจะปลอดภัยไไม่เกิดภัยพิบัติ
          ก็ต้องดูที่การกระทำของพวกท่านแต่ละคนดูว่า
                   จิตใจของพวกท่านจะใสสะอาด
                  จะทำเพื่อส่วนรวมกันมากแค่ไหน
                หวังว่าความเห็นแก่ตัวจะไม่มีเกิดขึ้น
     คิดเพื่อส่วนรวมทำเพื่อส่วนรวมสิ่งที่ได้จึงจะประเสริฐที่สุด   

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                            ธรรมะกับภัยพิบัติ 

                        บำเพ็ญธรรม...ดีอย่างไร ?.

                         พระโอวาทพระพุทธจี้กง   

        ทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเจ้ากำลังประสบอยู่นั้น ไม่ว่าเรื่องที่น่ายินดีหรือเสียใจ สมหวังหรือผิดหวัง ฯลฯ  "ทั้งหมดล้วนมีเหตุมาจากกรรมในอดีตทั้งสิ้น" หากในขณะนี้ เจ้าได้รับผลของกรรมดี การงานนั้นจะราบรื่น ไม่มีอุปสรรค ทำอะไรก็เทพไปหมด ถ้าเป็นเช่นนี้ เจ้าจะต้องสำนึกถึงพระคุณฟ้า ยิ่งต้องถนอมโอกาสสร้างบุญสร้างกุศล  แต่ในขณะที่เจ้ากำลังประสบปัญหา เผชิญขวากหนามที่พวกเจ้ามักจะกล่าวว่าชะตาไม่ดี มีเรื่องปวดหัวมากมาย  ถ้าเช่นนั้นก็อย่ากล่าวโทษฟ้าดิน  "เมื่อมีอุปสรรคสวนทางเข้ามาเราก็ต้องยอมรับและอย่าสร้างกรรมกับสรรพสัตว์หรือผู้คนรอบข้าง"  เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่จะมากระทบชีวิตและขัดขวางการปฏิบัติธรรมของเราในอนาคต

         ฉะนั้น อย่าสร้างเหตุใด ๆ ที่เกิดจากความโกรธ  ความเกลียด  ความอาฆาตแค้น  ความเป็นศัตรูต่อกัน  บำเพ็ญธรรมก็คือ การสลายกรรมเก่า ไม่สร้างกรรมใหม่ หลุดพ้นสิ้นเวรสิ้นกรรม  บาปทั้งหมดที่ทำผ่านมาจะต้องขอขมาสำนึก และรำลึกถึงบุญคุณสวรรค์

        และในขณะที่อะไร ๆ มันไม่สามารถแก้ไขหรือดึงกลับมาได้ แต่ว่าเจ้ายังมีโอกาสในวันข้างหน้า ฟ้าต้องการให้เจ้าเป็นคนใหม่  เปลี่ยนโฉมหน้าและจิตใจใหม่ ก็เพื่อที่จะแก้ไขชีวิตและดวงชะตาเจ้าให้ดีขึ้น 

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                               ธรรมะกับภัยพิบัติ 

                       บำเพ็ญธรรม...รอดพ้นภัยพิบัติ

                          พระโอวาทพระพุทธจี้กง

        ภัยที่ใหญ่ที่สุดคือ การเวียนว่ายตายเกิด !  เวไนยทั้งหลาย ทุกภพทุกชาติต้องผจญกับภัยพิบัติ มีใครบ้างที่เกิดมาในโลกนี้ ไม่เคยได้รับเคราะห์กรรมใด ๆ เลย เรามักได้ยินข่าวร้ายบ่อย ๆ คนนั้นถูกรถชนตาย  คนนี้เป็นโรคนั้น คนนั้นเป็นโรคนี้ หรือเพื่อนของเราประสบอุบัติเหตุ  ที่กล่าวมานี้ล้วนเป็นภัยพิบัติทั้งสิ้นอันว่าภัยพิบัติใช่เพียงแต่การได้รับความทุกข์เข็ญลำบากใจ ความเจ็บไข้ได้ป่วยทางกายสังขารเท่านั้น  ภัยพิบัติที่แท้จริงคือ การที่วิญญาณต้องออกไปเวียนว่ายตายเกิดในวัฏฏะสงสาร  นี่เป็นสิ่งที่พวกเจ้าน่าจะกลัวที่สุด เพราะเป็นภัยพิบัติที่ใหญ่ที่สุด ฉะนั้น  การหยุดวัฏจักรแห่งการเกิดตาย ถึงจะเป็นการหลุดพ้นจากภัยพิบัติที่แท้จริง 

         ภัยพิบัติในสงสารวัฏ
มนุษย์   เทพ เทวดา  เดรัจฉาน  อสูรกาย  เปรต  นรก (สรรพสัตว์ทั้งหลายย่อมเวียนว่ายอยู่ในบ้านทั้งหกหลัง)   ด้วยเหตุนี้ ฟ้าเบื้องบนและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย จึงคอยเตือนให้รีบเร่งสร้างบุญกุศล  ชดใช้หนี้กรรม เจริญปณิธาน  เป็นการผ่อนผันหนี้กรรมเก่า เร่งฉุดช่วยเวไนยขึ้นธรรมนาวา ให้พวกเขามาปฏิบัติธรรม  ซึงเป็นหนทางแห่งการหลุดพ้น จากวัฏฏะสงสาร ไม่ต้องกลับมารับทุกข์ทรมานจากภัยพิบัติอีกต่อไป

        เหตุเพราะเวไนยยังมีหนี้กรรมเก่าที่ยังไม่ได้ชำระ ตราบใดที่ยังคงเวียนว่ายในวัฏฏะสงสาร  ภัยพิบัติก็ยังไม่หมดสิ้น  เพราะเหตุใดเล่า ?...เพราะกฏแห่งกรรม !  สาเหตุของภัยพิบัติทั้งหลายล้วนมาจาก "กรรม"  ฉะนั้น  พวกเจ้าอยากจะรอดพ้นจากภัยพิบัติไหม อยากจะหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดไหม ?...(อยาก)  ถ้าอย่างนั้นก็ต้อง  "บำเพ็ญธรรม"  ไม่ต้องพูดมาก พูดมากก็รังแต่จะหาความทุกข์มาใส่ตัว  พระวิสุทธิอาจารย์ได้ชี้หนทางให้แล้ว แต่การปฏิบัตินั้นอยู่ที่ตัวของเจ้าเอง   

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                               ธรรมะกับภัยพิบัติ 

              เงินทองกาเมไม่บริสุทธิ์ไซร้ พูดไปก็ไร้ประโยชน์

คำติฉินนินทา   เป็นข้ออ้างที่จะเอาชนะ
คำโกหก        เป็นรากเหง้าแห่งภัยบพิบัติ
คำใส่ร้ายป้ายสี    เป็นการทดสอบจริง - เท็จในการบำเพ็ญ
คำส่อเสียดเหยียดหยาม   เป็นแรงเสริมสร้างขันติในจิตใจ
คำด่าว่าหยาบคาย   เปรียบมีดดาบแหลมคมทิ่มแทงจิตใจ
คำสุภาพอ่อนโยน   ชโลมจิตใจให้บานสะพรั่งดั่งลมฝนในฤดูใบไม้ผลิ
คำชี้แนะในพระวจนะ   เป็นแสงแห่งปัญญาแก่เวไนย์ทั้งหลาย
คำที่ประเสริฐล้ำค่า   ควรแก่การจดจำจารึกไว้ในใจตลอดกาล

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                            ธรรมะกับภัยพิบัติ 

                     ปฏิบัติธรรมะ...ชนะโรคร้ายได้

                        พระโอวาทพระพุทธจี้กง

        หากวันนี้เจ้าไม่อยากมีโรคภัยไข้เจ็บ จะป้องกันอย่างไร ?. โรคร้ายต่าง ๆ มันวิ่งขนานไปกับความพัฒนาของมนุษย์  ร่างกายของมนุษย์ยิ่งมีความต้านทานโรคมากเท่าไร เชื้อโรคมันก้พัฒนาตัวเองเก่งยิ่งกว่าเดิม  มนุษย์ยิ่งก้าวหน้า เชื้อโรคยิ่งพัฒนา  ดังนั้น หากว่าเจ้าจะป้องกันไม่ให้มีโรคภัยต่าง ๆ มารังควานจะต้องทำอย่างไร ?. อาจารย์เคยบอกกับพวกเจ้าแล้ว มีทางเดียวคือ ขจัดสามอสรพิษร้ายโลภโกรธหลงออกจากใจให้หมด ทำไมจึงต้องกำจัดสามอสรพิษร้ายด้วยเล่า ?. ทั้งนี้กฌพื่อป้องกันไม่ให้มันไปประสานงานกับเชื้อโรคข้างนอกนั่นเอง นอกจากนั้นแล้วยังต้องสร้างบุญสร้างกุศล เจริญปณิทานกินเจ อุทิศบุญกุศล หมั่นออกกำลังกายดูแลสุขภาพ  กราบไหว้พระกลับมาสถานธรรมเพื่อขอขมา ยังมีอะไรอีก ?. 

        จะต้องมีจิตสำนึกคุณ ต้องพยายามทำให้ได้ทุกอย่างจึงจะมีภูมิต้านทานเป็นวัคซีนป้องกันกายและใจ  จิตวิญญาณจึงจะแข็งแรง หากจะป้องกันการเกิดโรคจะต้องทำควบคู่กันระหว่างมีรูปลักษณ์และไร้รูปลักษณ์  เพราะว่าเชื้อโรคบางอย่างมีโครงสร้างที่เหนียวแน่นและแรงต้านทานสูง ดังนั้น หากเจ้าต้องการข้ามพ้นวิกฤติการณ์ครั้งนี้ไปอย่างราบรื่นและปลอดภัย เจ้าจะต้องปฏิบัติตามขั้นตอนคือ  บำเพ็ญธรรม  ขัดเกลากิเลสในจิตใจ  กินเจ  ไหว้พระ  สำคัญที่สุดคือ "สามทาน"  (ทรัพย์เป็นทาน - วิทยาทาน - แรงกายเป็นทาน)  อุทิศให้กับเจ้ากรรมนายเวร

        โรคร้ายที่เกิดขึ้น ล้วนมีต้นเหตุมาจากวิบากกรรมและกรรมร่วมที่เคยก่อไว้ ดังนั้น  จะต้องลดแรงกรรมแห่งความอาฆาตแค้นของเจ้ากรรมนายเวรเพื่อให้ไอแห่งความแค้นของเหล่าวิญญาณยอมสลายไป

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                                ธรรมะกับภัยพิบัติ 

                         เมตตาธรรม กับ ความอยาก

            พระโอวาทหนึ่งในแปดเซียนมหาเทพหลันไฉ่เหอ

        เมตตาธรรมจะค้ำจุนโลกนี้ให้สงบได้  เป็นเพราะความอยาก เมตตาธรรมจึงถูกลบเลือน เป็นเพราะความอยากถึงกับฆ่าเขาได้ลง ถึงกับกินเขาได้ลงคอ !หากเราถามทุก ๆ ท่านว่า ในที่นี้คนทุกคนล้วนทนไม่ได้ที่เห็นคนตกทุกข์ได้ยาก เมื่อเห็นเขาตกทุกข์ได้ยากเดือดร้อน  ท่านทนได้ไหมที่จะนิ่งเฉย ไม่สนใจไยดี ?. (ทนไม่ได้)  แปลว่าทุกคนล้วนมีจิตเมตตา  มีจิตโอบอ้อมอารี เห็นใครตกทุกข์ได้ยาก ไม่อยากให้เขาเดือดร้อน ไม่อยากให้เขาต้องตายไปต่อหน้าต่อตา  แต่ว่าความเมตตาของเรานั้นกลับเป็นเมตตาแค่ความคิดหรือ ?. ต้องเป็นได้ทั้ง คิด พูด และการกระทำ  ตอนนี้เวลาเราเห็นสัตว์ร้อง  ในใจเรารู้สึกเป็นอย่างไร?. (สงสาร)   เมื่อตอนเห็นสัตว์มีชีวิตแล้วต้องตายไปต่อหน้า  ท่านรู้สึกอย่างไร?.  นึกถึงหม้อแกงหรือกระทะร้อน ๆ

        มนุษย์เรานั้นเวลาเห็นคนอยู่ด้วยกัน  เราก็อยากให้เขามีชีวิตอยู่  เวลาเราเห็นสัตว์ที่อยู่ร่วมกับเรา ตาย !  เราก็ยังอดสงสารไม่ได้ใช่หรือไม่ ?. หรือ
แม้สัตว์ตัวนั้นจะไม่ได้เป็นเราเลี้ยงก็ตาม แต่ทำไมกลายเป็นเรารู้สึก "อยากกินเขา"  ทำไมเราไม่เกิดความสงสารให้ต่อเนื่องจนถึงที่สุด แสดงว่าความสงสารของเราเป็นแค่เพียงชั่วครู่ชั่วขณะหนึ่ง ไม่ใช่ของจริงแท้หรือ ?.   เป็นเพราะความอยากของเราถึงกับฆ่าเขาได้ลง ถึงกับกินเขาได้ลงคอ !  ความโลภของเราถึงกับประหัตประหารเขาได้ต่อหน้า่อตาอย่างนั้นหรือ?.  แปลว่าในใจของเราทุกคนก็ไม่อยากจะมีสิ่งนี้ แต่เพราะว่ากินมาจนติดแล้ว เบียดเบียนจนเคยชินแล้ว อำนาจของความชั่ว ย่อมเป็นอำนาจอันศักดิ์สิทธิ์

        เมื่อใดที่มนุษย์กับมนุษย์ลงโทษกันไม่ได้ เมื่อนั้นฟ้าดินจะช่วยจัดการ  เมื่อใดที่คนกับคนไม่สามารถตัดสินให้เที่ยงธรรมได้ เมื่อนั้นฟ้าดินจะเที่ยงธรรมอย่าเห็นว่าการฆ่ากันเป็นเรื่องที่ไม่มีผลตอบสนอง ย่อมมีผลตอบสนอง  ทำไมเราอยู่กับบางคน เรารักเขา  แต่ทำไมบางคนเราถึงเกลียดเขา  นั่นเป็นอำนาจที่เรามองไม่เห็น ใช่หรือไม่ ?.  ทำไมคนปัจจุบันจึงใช้การฆ่าสัตว์มาฆ่าคนได้ลงคอ นั่นเป็นเพราะว่าเกิดจากความชั่วที่ก่อตัวเล็ก ๆ  ความชั่วที่ทำไว้ เมื่อเห็นสัตว์ตัวเล็ก ๆ ตาย  แล้วนับประสาอะไรกับสัตว์ตัวใหญ่ ๆ ที่จะพอกพูน แล้วทำให้ลงมือฆ่าเขาได้ จริงหรือไม่?. ฉะนั้น เวลาเราเกิดเคราะห์ร้ายเคราะห์กรรมที่เราไม่รู้สาเหตุที่เกิดขึ้นกับเรา เราต้้องถามตัวเองว่า ได้สร้างกรรมดีมาแค่ไหน เราได้เคยเบียดเบียนคนอื่นมาบ้างหรือเปล่า?. หากตลอดมาเราได้ทำดี จะไปกลัวอะไรกับกรรม เราย่อมสามารถหลีกหนีได้ แต่ถ้าคนทำชั่ว ทำอย่างไรก็หนีไม่พ้น

                              พระโอวาทพระโพธิสัตว์อนุศาสน์

                       การทำให้ร่างกายไม่มีโรคนั้น  ง่านนิดเดียว
                                   คือโรคเข้าทางปาก   
                       ถ้าสิ่งที่ท่านทานเข้าไปทุกวันมีแต่เชื้อโรค   
                                   ก็ย่อมเกิดโรคขึ้นได้
                       มนุษย์ยังเจ็บป่วยด้วยโรคต่าง ๆ มากมาย
คิดว่าสัตว์จะป่วยเป็นโรคต่าง ๆ บ้างไหม  เราทานโรคเข้าไปหรือเปล่า พิจารณาให้ดี ๆ   

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                               ธรรมะกับภัยพิบัติ 

                        ยอมรับชะตา ก้มหน้ารับกรรม

                พระโอวาทหนึ่งในแปดเซียนมหาเทพฮั่นจงหลี่

        อยากเป็นคนโชคดีมีสุข แต่ทุกวันเอาแต่เบียดเบียนทำร้ายคน จะมีความสุขได้อย่างไร?. อยากมีความสุขหรือเปล่า  เบียดเบียนทำร้ายใครได้หรือ?. ไม่ทำร้ายเขา แต่พรากชีวิตเขา พรากอย่างไรบ้าง?.  (กินเนื้อเลือดเขา)  ทำร้ายเขา เบียดเบียนเนื้อเขา หรือบอกว่าสัตวเล็กเกิดมาให้สัตว์ใหญ่กิน เป็นเช่นนั้นหรือเปล่า ช้างเปลี่ยนจากกินอ้อยมากินท่านก็โกรธไม่ได้ ถ้าเสือออกมากินคน ท่านก็โทษเสือไม่ได้ เพราะเล็กกว่าให้คนที่เข้มแข็งกว่าข่มเหงคนที่อ่อนแอกว่าให้คนที่ไม่มีทางสู้ ถูกรังแก  ถูกพรากชีวิต ท่านเองก้ไม่ต้องการให้ใครมาทำกับท่านอย่างนี้ใช่หรือเปล่า ทำไมจึงทำ  เขาไม่มีแรงต่อสู้ ไม่มีเสียงให้ท่านได้ยินก็เลยพรากเขาไป  โดยพื้นฐานของจิตใจ เมื่อเห็นเขามีชีวิตเป็นอย่างไรก็ทนไม่ได้ที่ต้องเห็นเขาตายต่อหน้าต่อตา เมื่อเห็นเขาตายไม่อาจกินเนื้อเลือดเขา แต่ทำไมคนบางคนแม้เขาตายต่อหน้าก็สามารถทนเห็นได้ แม้เขาโอดครวญต่อหน้าต่อตาก็ทนเห็นได้ เพราะอะไร?. เพียงเพราะเสียงท้องร้อง ท้องจึงใหญ่กว่าความมีเมตตา

        บางครั้งก็ติดรสเพียงแค่ลิ้นที่สั้น ๆ นี้ จึงยอมแม้กระทั่งทำร้ายและเบียดเบียนคนอื่น เวลาคนอื่นทำร้ายเรา การที่จะให้เรายอมอภัยให้ง่าย ๆ  จะยอมไหม?.   กำปั้นมา  กำปั้นตอบ  ขามา ก็ขาตอบ  เมื่อตัวเองเคราะห์ร้ายบ้าง เราอย่าได้โทษเขาเลย ต้องรู้จักให้อภัยและยอมรับชะตากรรมกับสิ่งที่ตนเองเคยกระทำมา ต้องยอมรับความจริง  ผู้ที่ยอมก้มรับ ความเป็นริง ผู้นั้น จะมาสามารถยืนอยู่บนโลกนี้ได้อย่างแท้จริง

        หากคนที่อยู่บนโลกนี้ไม่ยอมรับอะไรได้ง่าย ๆ ยึดมั่นแต่ความเป็นตัวของตัวเองและความสามารถของตัวเองก็ยากที่จะมีชีวิตอย่างปกติสุข หรืออยู่บนโลกนี้ร่วมกับผู้อื่นได้อย่างสันติสุข

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                              ธรรมะกับภัยพิบัติ 

                       ผนึกกำลัง ทำดีต้านภัยพิบัติ

                         พระโอวาทพระพุทธจี้กง

        ชะตาของคนมาจากไหน?.  ชะตาของคนมาจากชะตากรรม ใช่หรือไม่ ?. หากชะตาคนไม่ดี คนในประเทศมีกี่ล้านคน ?.  แต่ละคนในที่นี้หากชะตาไม่ดีในจังหวัดจะเป็นอย่างไร ?.  หาก 70 กว่าจังหวัดชะตาไม่ดีแล้ว ชะตาของประเทศจะเป็นอย่างไร ?. ในโลกนี้มีประเทศตั้งมากมาย แต่ละประเทศก็ล้วนแต่ชะตาไม่ดี  แล้วชะตาของโลกจะเป็นอย่างไร ?.  ในโลกใบนี้เราอาศัยอยู่ด้วยหรือเปล่า หากเราเป็นส่วนหนึ่งของโลก นั่นแสดงว่าเราเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ชะตาของโลกขึ้นหรือลงใช่หรือไม่ ?. แล้วเราจะทำอย่างไรกันดี ?.

        สิ่งศักดิ์สิทธิ์กับคนนั้นแม้กายแยกกัน แต่จิตนั้นไม่เคยแยก คนเราหากไม่มีร่างกาย ยังจะมีโอกาศสร้างบุญกุศลอีกหรือเปล่า ?.  อย่าลืมว่ากรรมนั้นแบ่งออกเป็นสองชนิดทั้ง  "กรรมดี"  "กรรมชั่ว"  พวกเราสร้างบาปเวรกรรม ไม่ว่าจะโดยทางกาย วาจา ใจ  จะต้องระวังให้ดี หากวันนี้คนมาด่าเราทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด เราจะโกรธไหม ?. 

        วิญญาณอาฆาต ล่ะ !  พลังอาฆาตร้ายแรงมาก อาจจะไปสิงอยู่ที่ตัวใครก็ได้ หรืออาจมาสิงอยู่ที่ตัวเรา เพราะฉะนั้น พลังสว่างต้องชนะพลังมืด เข้าใจไหม ?. ชะตาประเทศญี่ปุ่นสำคัญยิ่ง เพราะเราเป็นส่วนหนึ่งในประเทศ หลายคนมักคิดถึงปัญหาของโลกใบนี้อยู่เสมอ แต่เวลาไม่แน่นอนเสมอไป บางครั้งในสิ่งที่เราคิดว่ามันใกล้เข้ามา มันอาจจะยังไม่ถึงเวลา หากเราคิดว่ามันไกล มันอาจจะใกล้ก็ได้  เพราะฉะนั้น  ขึ้นอยู่กับการรวมพลังกันทำความดี การที่  "มาเช้า"  "มาทัน"  "มาช้า"  ความหมายต่างกันมาก
"มาช้า"   เราอาจทำอะไรได้เยอะแยะ
"มาทัน"   เราอาจได้มาเพียงคนเดียว
"มาช้า"   เราอาจไม่ได้มาเลย !