[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                        คัมภีร์อริยะตะวันเดือน  เถาเอวี๋ยนหมิงเซิ่งจิง

                                            บทที่  ๑

                                         คัมภีร์ บทนำ

                                          (จิงซวี่ตี้อี)   

ฮั่น ฮั่นโซ่วถิงโหว                                       ราชวงศ์ฮั่น...... เจ้าเมืองฮั่นโซ่ว ...........

เลวี่ยเจี๋ยเถาเอวี๋ยนจิง                                  (กวนอริยมหาราชเจ้า) เกริ่นกล่าว " เถาเอวี๋ยนจิงคัมภีร์" ว่า

ซูอวี๋๋อวี้เฉวียนซื่อ                                       เขียนที่วัดธารหยก ( ......................... อวี้เฉวียนซื่อ )   

เยี่ยเมิ่งอวี่ฝันเหยิน                                     โดยนิมิตให้แก่คน

อวั้นจิงเชียนเตี่ยนโหย่ว                                หมื่่นคัมภีร์พระสูตรมากมายมี

อู่  ( ตี้ )  จิงเอว้ยจวี่สิง                                แต่คัมภีร์แห่งเรานี้ยังมิได้ถ่ายทอด

จั๋วเอ่อฉวนเฉินซื่อ                                       จึงกำชับเจ้า บอกกล่าวแก่ชาวโลก

ปู้เข่อซื่อเอว๋ยชิง                                         อย่าดูแคลนด้วยเห็นเป็นธรรมดา

ไท่ซั่งเหล่าจวินซันเจี้ยหลิง                            จอมอริยพรหมราชเจ้าเหลาจื่อ  ( ไท่ซั่งเหล่าจวิน )

                                                            ทิพย์ญาณสูงส่งบนไตรภูมิ

จ้งเซิ่งอู่เอวี้ยเหลยเตี้ยนเสิน                           สิ่งศักดิ์สิทธิ์ชั้นฟ้าในโลกหล้าทุกแห่งหน

อู่หูปิ้งซื่อไห่                                             ห้าทะเลสาบอีกทั้งสี่คาบสมุทร

ยื่อเอวี้ยโต่วซิงเฉิน                                     ตะวันเดือนเหล่าดวงดาวนักษัตร

เทียนเซี่ยเฉิงหวงทิงเฮ่าลิ่ง                           ขุนหลักเมืองพระกาฬ ทั้งหมดโปรดฟังบัญชา

อวั้นฟังถู่ตี้เก้อจุนสิง                                    เจ้าที่ทุกทิศาจงต่างรับสนอง  บัดนี้

อวั้นเซิ่งเฉาเจินจวินโจ้วอี้                             หมื่นเซียนพุทธะอริยะทูลเสนอ

ผู่เทียนจือเซี่ยจิ้นปันสิง                               ให้ทั่วโลกดำเนินการฉุดช่วยอุ้มชูมวลจิตญาณ

อวี๋ซื่อ   จิ้วขู่ต้าเซียน                                 ดังนั้น  มหาโพธิสัตว์ผู้เปลื้องทุกข์ ( จิ้วขู่ต้าเซียน คือ พระโพธิสัตว์กวนอิน )

ไท่ซั่งเจินจวิน                                        จอมอริยะพรหมราชเจ้าเหลาจื่อ  ( ไท่ซั่งเจินจวิน )

ไท่ไป๋จินซิง                                           พรหมราชเจ้าดาวทอง  ( ไท่ไป๋จินซิง )

กงถงจู้เจี่ย                                            ร่วมกันแจกแจงศัพท์คำด้วยธรรมเที่ยง

ฟู่โจ้วหมิงจัง                                          จากนั้นถวายสาส์นสมบูรณ์มายังเรา

สิงอวี๋ซื่อไห่                                            ให้ดำเนินตามไปทุกคาบสมุทร

หวงถูก่งกู้                                              เพื่อทุก ๆ บ้านเมืองเรืองรุ่งมั่นคง

อวั้นหมิงอย่งล่าย                                     ประชาราษฏร์ทั่วหล้าได้อิงอาศัยไปชั่วกาลนาน

                                              ~  จบบทที่ ๑ ~           

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                        คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                บทที่ ๒

                         คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที 

                        ( เอวี๋ยนสื่อตี้เอ้อ )

อู๋  (ตี้) ไหน่จื่อเอว๋ยกงหลี่                        เดิมทีมหาราชเราคือ ทิพยเจ้าฉลองพระองค์สีแดง

จูอีเสิน                                               แห่งทิพยปราสาท " จื่อเอว๋ยกง " 
                                                       
เสียก่วน                                               ดูแลเทพเจ้าดวงดาววิชญรุจน์เหวินชังจางเซิ่ง กับ

เอวิ๋นชัง  อู่ฉวี่ซิง                                    จางเซียนอู่ฉวี่ 

จื่ออินจางเซียนอู๋จู่เสีย                               ด้วยเหตุจางเซียนไร้องค์ที่เป็นหลักสังกัดร่วม   

ซื่อลิ่งสุยอู๋  (ตี้)  เอว๋ยจ้งเสิน                      จึงบัญชาให้เป็นเทพเจ้าติดตามเรา

เจี๋ยนเตี่ยนเส้าหนันอวี่เส้าหนวี่                      ให้ทำหน้าที่ตรวจสอบคนหนุ่มสาว

                                                         หรือมีใครผิดทำนองครองธรรม

ฮั่วสุ่นอินจื้อเจวี๋ยจื่อซุน                               ให้ดำเนินการตัดทอนลูกหลาน   

                                                          การเร่งเกิด  การคลอดวิบาก

ซ่ง่ซิงซุยเซิงจี๋หนันฉั่น                                หรือถูกรบกวนจากภูตผีปีศาจ

เม่ยเยาซังฉันปันโต้วเจิ่น                             หรือบาดเจ็บพิการ  ออกหัดพุพอง

หยูโหย่วเฝินเซียงเฟิ่งซ่งเจ่อ                        หากจุดธูปสวดท่องอธิษฐาน

จ่วนฮั่วเอว๋ยเสีงเสี่ยนเซิ่งหลิง                       ที่ลูกหลานเลวร้ายกลายมงคลด้วยบุญฤทธิ์

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                          คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                บทที่ ๒

                         คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที 

                        ( เอวี๋ยนสื่อตี้เอ้อ )

จินโหย่วซุ่ฮว่าอู๋  (ตี้)   เซี่ยงเจ่อ                             ปัจจุบันมีการสร้างรูปสถิตบูชาเรา

เซ่อลี่จางเซียนฉือตั้นกง                                        ได้สร้าง " จางเซียน " มือถือลูกดอกคันศรไม่ใฝ่

                                                                     ประทับยืนอารักขาไว้  ณ  ด้านขวา

เจี้ยนจือจั้วกั๋วซินหลิงล่วน                                      ด้วยเบื้องบนทรงเห็นบ้านเมืองรบพุ่งยุ่งเหยิง

มิ่งหว่อ  (ตี้)  หลินฝันจิ้วอวั้นหมิน                            จึงบัญชาเราสู่โลกช่วยทวยราษฏร์

อวี้หวงซื่อหว่อ  (ตี้)  หมิงเหอซิ่ง                             ท้าวสักกะ  (พระองค์ก่อน)  โปรดประทานชื่อซื่อให้แก่เรา

จื่อซวีอู่จ่วนจั้วจงเฉิน                                           จากชื่อ อู่จื่อซวี           ที่เป็นขุนนางตงฉิน

                                                                    ชาติที่ห้ากลับมาเกิดใหม่เป็นกายเราในชาตินี้

หลินถงเจี่ยซื่อจูโหวนั่น                                         อู่ซื่อซวีครั้งนั้นที่หลินถง

                                                                     เราอาจจองขจัดภัยให้แก่เหล่าเจ้าเมือง

เจวี๋ยเซวี่ยเจียนฉินปิ้งกั๋วซิน                                     ปฏิเสธเมืองฉิน        ให้สินบนร่วมกับหุบรวบแผ่นดินไว้

ฉุ๋อู๋เต้า  จิ่วฮวงอิ๋น                                                เจ้าเมืองฉู่         (เหนือหัว)  ไร้ธรรม ร่ำสุราบ้ากาม

เจากวนกั้วฉื่อนั่น                                                 เราอู่จื่อซวีหนีข้ามด่านเจากวน           (แต่บิดาถูกฆ่าตาย)

อู๋เอว้ยต้งเตาปิง                                                 จากนั้นเจ้าเมืองอู่-เอวี้ย            เริ่มก่อกรรมทำสงครามกัน

เต้าอู๋  (ตี้)  อี้เซิงเอว๋ยเซี่ยวจื่อ                                ด้วยว่าเราเป็นลูกกตัญญูชั่วชีวาตม์

ซู่ซื่อจั้วจงเฉิน                                                   หลายชาติเรื่อยมาเป็นตงฉิน                                                                             

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                       คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                บทที่ ๒

                         คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที 

                        ( เอวี๋ยนสื่อตี้เอ้อ )

ซื่อลิ่งหว่อ  (ตี้)  ก่วนเฉียนถังซื่อ                               เบื้องบนจักโปรดบัญชาให้เราบริหารแม่น้ำเฉียนถัง

โ๗้วเอี้ยหลิ่งเฉาสิง                                               ทำหน้าที่คุมเทพเจ้านำน้ำขึ้น-ลง ทั้งคืนวัน

ฮั่นซื่อตัวเจียนตั่ง                                                 ราชวงศ์ฮั่นมากด้วยกังฉิน

ไก่ซิ่งเซี่ยฝันเฉิน                                                  เราเกิดใหม่เปลี่ยนแซ่ใหม่

ซุนซิวจั้งฟูจื้อ                                                      ในสมัยชุนซิวใจแกร่งกล้า

เซิงจั่งเซี่ยเหลียงเฉิง                                             อุบัติมา  ณ  เมืองเซี่ยเหลียงเฉิง

จื่อกวนเอว๋ยหว่อ (ตี้) ซิ่ง                                        เบื้องบนโปรดให้ใช้แซ่กวน

เซี่ยเจี้ยอิ้วเชิงเฉิน                                                เป็นขุนนางอีกต่อไปในชาตินี้

อิ้วเอ๋อหลีเซียง                                                   เมื่อเยาว์วัยเราไปจากบ้าน

จ้วงเอ๋อซุซื่อ                                                      วัยฉกรรจ์เป็นนักรบ

ต้าจั้งฟูอี่ซื่อไห่เอว๋ยเจีย                                          ชายชาตรีมีนิวาสทั่วไปในโลกกว้าง

เหอฮ่วนฮูอู๋ (ตี้) อู๋ชยงตี้                                         เป็นไรไปด้วยเราไม่มีทั้งพี่น้อง (ให้ต้องพะวักพะวง)

ยู่เถาเอวี๋ยนตู่เหลี่ยงเหยินฉีอี้                                  (วันหนึ่ง) เข้าสวนท้อเห็นสองท่านแปลกตา

ฉิ่งเอวื้นอิงสยงเหอชู่                                             จึงขอถามว่า "ท่านผู้กล้ามาจากไหน"

                                                                      คนสูงใหญ่สง่าว่า

สยงจิ๋วจิ่วหลั่งเอวียจางเฟย (หวนโหว)                        เราจางเฟย         (เตียวหุย  หวนโหว       )

                                                                      คนภูมิฐานอ่อนโยนว่า

เม่าถังถังเอวินเอี๋ยนหลิวเป้ย (หลิ่วจู่)                          เราหลิวเป้ย         (เล่าปี่  หลิวจู่              )                 

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                       คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                บทที่ ๒

                         คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที 

                        ( เอวี๋ยนสื่อตี้เอ้อ )

ชูเซินโถวตี้จินเฝิงจู่                                    ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งค้นพบเจ้าชีวิต (เจ้าเหนือหัว)

ซวีไต้อวั่นเทียนเหอสุ่ยไหลตั้งตี๋                     พึงรอวันน้ำจากฟ้ามาชำระ (รอวันแสดงความจงรักภักดี)

เฉิงไจหลงหู่เฟิงอวิ๋นฮุ่ย                              ถึงวาระมังกรเสือเช่นวายุเมฆา (ผู้กล้า) มาบรรจบ

ไจ่หนิวหม่า                                            จึงทำพิธีฆ่าวัว (ฆ่าใจพยศ)

เจาเก้าเทียนตี้                                         บวงสรวงกราบทูลต่อฟ้าดิน

เจี๋ยอี้ควงฝูฮั่นซื่อ                                      ขอร่วมเป็นพี่น้องพ้องพุ่มเพื่ออุ้มชูแผ่นดินฮั่น   

ผ้อหวงจิน                                              จากนั้นได้ทะลายกองโจรโพกผ้าเหลือง

จูต่งจั๋ว                                                  ล่มต่งจั๋ว           (ตั๋งโต๊ะผู้ก่อการ)

หลวี่ปู้ปี้                                                 หล-วี่ปู้สิน         (อีกทั้งพิชิตลิโป้คนใจคด)

เจี๋ยไจ้เจี่ยวเฉาเจียน                                  บุกยึดค่ายเฉาเชา (โจโฉ)  ทรราช

จ้วนยู่คงอิ๋งเน่ย                                        แต่เกิดผิดพลาดหลงเข้าค่ายกลลวงของเฉาเชา

เอี้ยนหลวี่ชั่นสวีโจว                                  พี่น้องสามคนจึงเกิดพลัดพรากที่เมืองสวีโจว

ชีเส่า (โฮ่ว) อู๋ฉุนตี้                                  เรานั้นหอบหิ้วพี่สะใภ้ไม่มีที่ไป

                                                        (ถูกจับจึงต้องกลับอาศัยค่ายศัตรู)

เจี่ยนจู๋จางเหลียวโหมว                             ลดเทียนไฟอุบายของจางเหลียว

                                                        (ใช้ความมืดล่อใจให้ล่วงเกินพี่สะใภ้)

ผ้อปี้ออวิ๋นฉัง (เซิ่งตี้)  อี้                            เรารู้ทัน จึงทะลายกำแพงกั้นให้มันโจ่งแจ้งใจ

                                                         อัน  อวิ๋นฉัง (กวน) อริยราชเรานั้น

เสียงฮั่นปู้เสียงเฉา                                    สวามิภักดิ์ต่อฮั่นมิต่อเฉา

จงเฉินปู๋ซื่อเอ้อ                                        ด้วยขุนนางภักดีจะไม่มีสองเจ้าเหนือหัว (สองฝักสองฝ่าย)

                                                          เฉาเชาเอาใจเราให้ฮ่องเต้แต่งตั้งปูนบำเหน็จ

เฟิงฮั่นโซ่วถิงโหว                                    เป็นเจ้าเมืองสำเร็จ "ฮั่นโซ่วถิงโหว"

อิ้นอู๋ฮั่นฉงจู้                                           (ขาดอีกหนึ่ง "ฮั่น" ไม่แสดงความเป็นคนของแผ่นดิน

                                                          "ฮั่น"  จึงไม่ขอรับตราตั้งนั้น)

ซันยื่อฮว๋าเอี๋ยน                                         ทุกสามวันจัดอาหารเลี้ยงใหญ่เอาใจเรา

เฉาหมันเหม่ยอี้                                         เฉาเชาแสร้งเจตนาว่าหวังดี       

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                         คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                บทที่ ๒

                         คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที 

                        ( เอวี๋ยนสื่อตี้เอ้อ )

เอี๋ยนเหลียง  เอวิ๋นโฉ่ว                               ระหว่างนั้น เอี๋ยนเหลียง  กับ เอวิ๋นโฉ่ว

ถ่งปิงเอว๋ย                                             บุกล้อมเฉาเชา

กั่นตุ้ยลี่กง                                              เราหาญกล้าช่วยสู้รบเพื่อกลบหนี้ (ที่เป็นเฉลยศึกอยู่)

เข่อโฉวเฉากุยจี้                                       จึงเป็นไทไถ่ตัวได้กลับคืน

เฟิงจินเซวี่ยอิ้นซันฉือเซา                             ก่อนจากไปห่อทองตราตั้งไม่รับไว้

                                                           มอบคืนให้เฉาเชาถึงสามครั้ง

เชื่อเจวี้ยนสวินซยงอี้เตี่ยนจง                        จากนั้นจึงพาครอบครัวพี่ (พี่สะใภ้) ไปส่งคืนพี่ภักดีจริง

เซียนหลี่สวินซยงเทียนอี้ชี่                           พันลี้ตามหาพี่ เพิ่มศักดิ์ศรีมโนธรรม

อู่กวนจั่นเจี้ยงโหย่วเอวยเฟิง                         ฟาดฟันแม่ทัพทั้งห้าที่ขัดขวางข้ามห้าด่านน่าคร้ามนัก

หลีเหออิงสยงเฉียนคุนเน่ย                           ใต้หล้าฟ้านี้ชายชาตรียังต้องมีจากพราก

เซียงเฝิงซยงตี้กู่เฉิงจง                                สุดท้ายได้พบพี่ชายในกู่เฉิง

จื้อซั่งซุยเกาอู๋เจวี๋ยเซิ่ง                                แม้ปัญญายิ่งแต่มิอาจชนะศึก

อวิ้นโฉวกู้ซื่อเส่าจิงหลุน                               แม้วางแผนตรองตรึกแต่ขาดความรู้แท้

ซันเยี่ยเหมาหลู                                        จึงสามครั้งย่างเยือนกระท่อมหญ้าคาหาอาจารย์

อั้วหลงเอี้ยนฉี่                                           ท่านข่งหมิง      แสร้งตื่นสาย เปรยให้ปริศนาว่า

ต้าเมิ่งเสยเซียนเจวี๋ย                                   "ฝันครั้งใหญ่ใครตื่นก่อน (ตื่นใจไม่หลับหลง)

ผิงเซิงหว่อ (เซี่ยง)  จื้อจือ                             เรารู้ดีในชีวิต  (แจ้งในสัจธรรม ชะตากรรม )

เฉ่าถังชุนซุ่ยจู๋                                            หลับสนิทในบ้านหญ้าคา (ไม่อนาทรร้อนใจ)

ชวงไอว้ยื่อฉือฉือ                                        ตะวันยังขึ้นช้า ๆ นอกหน้าต่าง ( เป็นไปตามครรลอง )

เอว้ยชูเหมาหลู                                          ยังมิทันออกจากกระท่อม ( รู้โดยมิพึงเห็น )

ซันเฟินอี่ติ้ง                                               สามฝ่ายสามก๊กกำหนดไว้ในใจแล้ว"

                                                            ( รู้สภานการณ์ต่อไปล่วงหน้า )       

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                          คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                บทที่ ๒

                         คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที 

                        ( เอวี๋ยนสื่อตี้เอ้อ )

ข่งหมิง  (อู่โหว)  เอวี๋ยนซื่อ                            ข่งหมิง  ( ขงเบ้ง )   เดิมที

ก่วงฮุ่ยชิง                                                 "เทพเจ้าดวงดาวกว้างปัญญา     ก่วงฮุ่ยซิง"

จี๋ซื่อเฉียนเฉาเอี๋ยนจื่อหลิง                               ต่อมาคือ "เอี๋ยนจื่อหลิง"    ราชวงศ์ก่อน

ฉื่อเซิงจูเก่อเลี่ยง ( เซี่ยง )                              ชาตินี้เป็น  " จูเก่อเลี่ยง  "

ไจ้ซ่งจูเอวิ๋นกง                                            ต่อไปเป็น "จูเหวินกง    " ราชวงศ์ซ่ง

หลุนหุยซันซื่อเซี่ยง                                       เวียนเกิดเป็นมุขมนตรีสามชาติ ( ฝ่ายบุญฤทธิ์วิชญรุจน์ )

อย่งปู๋เซี่ยฝันเฉิน                                          จะไม่อุบัติใหม่ในโลกอีกต่อไป

                                                             ( ประจำการทิพยปราสาทวิชญรุจน์ )

ติ่งจู๋ซันเฟินเสียนตี้ไจ่                                      ผู้มักใหญ่ได้แผ่นดินหนึ่งส่วนสามยังติว่าไม่กว้างใหญ่

เจียงซันจินฮ่วนสวีตัวเหยิน                               บ้านเมืองจึงต้องเปลี่ยนมือไปหลายคนมา

ต้าเกอ ( เซียนจู่ )                                        พี่ใหญ่  ( เล่าปี่  เซียนจู่   หลิวเป้ย )

อี่ไจ้ชิงซวีฝู่                                               บัดนี้เสวยสวรรค์อยู่ทิพย์ตำหนักชิงซวี

กวนโหม่ว  ( เซิ่งตี้ )  จินจั่งซันเทียนเหมิน          บัดนี้เราแซ่กวนคุมสามทวารฟ้า  ( สามโลก )

ซันตี้  ( หวนโหว )                                      น้องสาม ( เตียนหุย  หวนโหว )

ซื่อชวนเอว๋ยถู่กู่                                          เป็นเจ้าที่ใหญ่ ณ เมืองซื่อชวน     เสฉวน

เหมยฉี่จงเหลียงฮุ่กั๋วซิน                                เรามักบังเกิดจิตจงรักอยากช่วยชาติ

ไจ้ซ่ง                                                      สมัยราชวงศ์ซ่ง จึงเกิดอีก

อี้ซิ่งเอวี้ยเฟย  ( อู่มู่ )  เจี้ยง                           เป็นจอมทัพงักฮุย เอวี้ยเฟยอู่มู่

ไจ้ถังไก่ฮุ่ยเอวียจางสวิน  (กง )                       สมัยราชวงศ์ถัง เกิดเป็นจางสวิน     

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                         คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                บทที่ ๒

                         คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที 

                        ( เอวี๋ยนสื่อตี้เอ้อ )

หลุนหุยซันจ่วนเจียจงเลี่ย                               เวียนเกิดสามชาติล้วนจงรักแกล้วกล้า

ซั่งตี้เฟิงเอว๋ยฮู่กั๋วเสิน                                   เบื้องบนโปรดบัญชาให้รับหน้าที่เจ้าหลักเมือง

เสียวเข่อปิงเกอปู้ไซหยู่  ( เซิ่ง )                      หากการศึกเล็กน้อย

                                                             เบื้องบนจะไม่มอบหมายงานแก่อริยะ

ต้านั่นเอว๋ยปังไจ้เซี่ยเฉิน                                ภัยใหญ่ทำร้ายบ้านเมืองจึงโปรดบัญชามา

เทียนเซี่ยเฉิงหวงเจียเจี้ยงเซี่ยง                       เจ้าหลักเมืองในโลกล้วนมาจากอดีตยอดขุนพล ฯ 

เจิ้งจื๋อเอว๋ยเสินกู่จื้อจิน                                  เที่ยงตรงเป็นเทพพรหมมิเปลี่ยนผัน

เอว๋ยเหยินจงเซี่ยวกั่นเทียนตี้                           เมื่อครั้งเป็นคนจงรักกตัญญูรู้ถึงดินฟ้า

ฉี่ไจ้ฉือไจฝอเสี่ยนหลิง                                  หาใช่สักแต่กินเจพุทธะภาวะจะศักดิ์สิทธิ์

อิ่นสืออีฝูซิวฮว๋าเหม่ย                                    สุจริตชน จับจ่ายเสื้อผ้าอาหารอย่าเลิศหรู

สุยจั๋วสุยชันม่อเอี้ยนเจิง                                 กินอยู่เรียบง่ายไม่รังเกียจ

ฉินโซ่วอีเซี่ยเจียซิ่งมิ่ง                                  สัตว์ทั้งหลายเป็นชีวิตมีจิตญาณ

อู๋กู้จื้อสือไจ่เซิงหลิง                                     ไม่มีเหตุอันต้องฆ่าอย่าทำร้าย

อี๋เซี่ยฮว่าเซิงเจียหัวมิ่ง                                  มดแมลงล้วนหมาย รอดตายอยู่

เหอขู่จางกงปู่อวั่งสวิน                                  เหตุใดจึงยิงธนูเหวี่ยงแหจับ

เฉ่ามู่ฮวากั่วซิวเจ๋อไฉ่                                   ต้นไม้ใบหญ้าดอกผลอย่าหาญหัก

เอี๋ยนตงหลิงลั่วฟาหยางซุน                             หน้าหนาวหนักผลัดใบผลิใหม่อีก   

อวั้นอู้ซีหันเทียนตี้ฮว่า                                   สรรพสิ่งฟ้าดินอุ้มชูอยู่เป็นนัย

อีสือเซิงจั่งอวี่เหยินหลิง                                 เกิดโตตามควรได้เช่นคนเรา