[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                      ร้อยขันติ   

                     ร้อยขันติ  :  สำเร็จได้ร้อยขันติ เกียรติปรากฏ (3)

        กงอี้จึงเล่าเรื่องเง็กเช็งที่เท็จทูลฮ่องเต้ให้ภรรยาฟัง ฮูหยินฟังแล้วถึงกับเป็นลมล้มพับไป พวกสาวใช้ประคองตัวแล้วช่วยกันแก้ไขให้ฟื้น ลูกสาวทั้งสองรีบออกมาถามไถ่มารดาว่าเป็นเรื่องอะไรจึงโกรธจนเป็นลม ฮูหยินว่า ลูกพี่ลูกน้องตั้งเง็กเช็งกับพี่ชายของเจ้าอยู่ที่วังหลวง ถูกฮ่องเต้แต่งตั้งเป็นแม่ทัพให้ไปรบที่ปักไห้ ก็เป็นเพราะเง็กเช็งเป็นผู้ถวายรายงานทั้งนั้น เพื่อที่จะทำลายเราทั้งบ้าน แค่นี้เง็กเช็งยังไม่สาแก่ใจ ก็ยังต้องเท็จทูลฮ่องเต้ว่า บ้านเราซ่อนของวิเศษ เท็จทูลให้พ่อเจ้ากงอี้เอาไปถวายที่วังหลวง ถ้าไม่เช่นนั้น ก็จะต้องตายกันทั้งบ้าน เง็กเตียงถามว่า ของวิเศษอะไรช่วยบอกหน่อยได้ไหม ต้องไปถามพ่อเจ้าก็จะรู้ เง็กเตียงคุกเข่าต่อหน้าพ่อแล้วถามว่า ลูกได้ยินมารดาพูดว่ามีคำสั่งให้บิดาเข้าเฝ้าถวายของวิเศษ ไม่ทราบว่าของวิเศษอะไร  กงอี้ว่าเจ้าเป็นเด็กอยู่จะรู้จักอะไร  เง็กเตียงพูดว่า บิดาพูดให้กระจ่างอย่าหาว่าลูกไม่เข้าใจ  ตั้งเง็กเช็งเท็จทูลฮ่องเต้ว่า บ้านเรามีของวิเศษ 3 อย่างคือ เสื่อหนวดมังกร  พรมหนวดกุ้ง  และมุกราตรี  เง็กเตียงพูดว่าของวิเศษ 3 อย่างนี้ ที่อื่นไม่มีนอกจากที่วังบาดาล กงอี้ว่า ข้าบำเพ็ญกุศลด้วยความลำบาก ตั้งใจปฏิบัติความซื่อสัตย์การุณยธรรม ใครจะคิดว่าวันนี้จะมาพบกับจุดจบเช่นนี้ เง็กเตียงว่า ขอบิดาท่านอย่ากังวล ลูกขอรับอันตรายนี้ กงอี้ว่าลูกผู้หญิงจะทำอะไรได้ เรียนท่านบิดาโปรดฟังลูกพูดก่อน คือลูกเป็นลูกสาวคนที่ 3 ของพญานาคเป็นเพราะทำผิดต่อการให้ฝน พระเจ้าฟ้าจึงลงโทษให้ลูกออกจากวัง 10 ปี  ลูกจึงออกมาท่องเที่ยวพร้อมกัลขุนพลปลาไน มาถึงแม่น้ำโชคไม่ดีถูกชาวประมงจับได้ โดยการเหวี่ยงแห ชีวิตคงม้วยมรณาถ้าไม่ได้บิดาท่านมาช่วยเหลือ มาซื้อลูกปล่อยลงน้ำไป  พระเจ้าฟ้าก็ให้ลูกเปลี่ยนหน้าตาเป็นหญิงเพื่อมาตอบแทนพระคุณของบิดา รอจนกว่ากุศลบารมีของพ่อสมบูรณ์ ฟ้าได้เผยทั้งเกียรติและอัปยศในคราวเดียวกัน  ให้มาช่วยแก้ไขอัปยศไปเป็นเกียรติยศเสร็จแล้วจึงจะได้รับโองการให้กลับวังได้ แต่ของวิเศษทั้ง 3 อย่างนี้ ลูกสามารถตอบสนองบิดาได้  กงอี้ว่า ฟ้าสามารถให้ลูกมาช่วยเหลือได้หรือ เง็กเตียงว่า ลูกมิพูดเท็จ บิดาท่านคอยดูลูกไปที่วังบาดาลเพียงโบกแขนเสื้อ ลมเย็นก็พัดสบัด เมฆมงคลก็มาถึง เง็กเตียงเหยียบบนหัวเมฆ ชั่วครู่เดียวก็ไม่เห็นแล้วชั่วครู่ใหญ่ก้กลับมาพร้อมกับของวิเศษทั้ง 3 มาวางไว้ที่หน้าบิดา บิดามองดูของทั้ง 3 ทั่ว ๆ แล้วพูดว่า ของทั้ง 3 ไม่มีแล้วในโลกนี้ แล้วเรียกให้เง็กเตียงให้นั่งเพื่อรับการคารวะของข้า 3 ครั้ง เพื่อขอบคุณในการช่วยเหลือ เง็กเตียงก็คารวะตอบ แล้วพูดว่า บิดาท่านไปเอาของวิเศษนี้ที่เมืองหลวง ลูกเอาธูปให้ 3 ดอก ถ้าไปถึงเมืองหลวงแล้วให้ไปหาเง็กเช็งที่จวนแล้วร้องขอเง็กเช็งพาเข้าเฝ้าฮ่องเต้ เมื่อบิดาท่านพบฮ่องเต้แล้ว ก็เล่าเรื่องให้ฟัง เสร็จแล้วก็จุดธูป 3 ดอก ลูกจะลงมาจากฟ้าเพื่อถวายของ 3 อย่างก็ประจักษ์แจ้ง  แล้วลูกจะไปที่ปักไห้ เรียกจิวเทียนอ๋วง หยุดรบ เพื่อช่วยให้พี่ชายทั้งสองกลับมาเข้าเฝ้า เพื่อรับเกียรติยศจับไว้ให้ดี ๆ  ร้อยขันติจะสำเร็จจะได้เป็นเซียน

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                        ร้อยขันติ   

                        ร้อยขันติ  :  สำเร็จได้ร้อยขันติ เกียรติปรากฏ (4)

        กงอี้ถามว่า จะไปช่วยพี่ชายที่ปักไห้ได้อย่างไร  เง็กเตียงว่า จิวเทียนอ๋วงก็คือขุนพลปลาไนของข้า ลูกจะนำกลับวัง ทุกอย่างก็สงบ บิดาท่านรีบไปเมืองหลวงอย่าได้ช้าไป พอพูดจบทั้งคนทั้งของวิเศษก็หายไป กงอี้ก็รีบเก็บสัมภาระแล้วออกเดินทางไปเมืองหลวง ผ่านไปสิบกว่าวัน ก็มาถึงเมืองหลวง แล้วมาแวะที่จวนเง็กเช็งก่อน เมื่อคารวะเง็กเช็งแล้ว เง็กเช็งก็พูดว่า ท่านอาเขยเอาของวิเศษมาถวาย หลานจะพาเข้าเฝ้าฮ่องเต้ กงอี้ว่า เข้าเฝ้าฮ่องเต้ขอหลานกรุณาสงสาร ช่วยปกป้องชีวิตข้าด้วย เง็กเช็งว่า หากไม่มีของวิเศษก็ปกป้องยาก กงอี้ว่า ของวิเศษมาจากไหน หวังว่าหลานจะสมเพทเวทนาช่วยเหลือ อย่างน้อยก็ให้เหลือไว้สักคนเพื่อสืบสกุลก็เป็นบุญวาสนาแล้ว เง็กเช็งกลอกลูกตาแล้วกระทืบเท้า ฮ่องเต้ทำลายบ้านท่านไม่เกี่ยวข้องกับข้า เง็กเช็งก็แต่งตัวเตรียมเข้าเฝ้า พอถึงเที่ยงจึงไปเข้าเฝ้า พอมาถึงหน้าประตูต้องห้ามก็เรียกให้กงอี้รออยู่ พอระฆังกับดนตรีดังขึ้น  ขุนนาง  บุ๋นบู๊ก็พากันเข้าเฝ้า เมื่อม่านไข่มุกม้วนขึ้นก็เห็นองค์ฮ่องเต้ชัด เหล่าขุนนางก็ร้องว่า ทรงพระเจริญหมื่นปี 3 ครั้ง ฮ่องเต้ตรัสว่า ขุนนางบุ๋นบู๊ มีกิจธุระให้รายงานมา ถ้าไม่มีก็เลิกได้ ฝ่ายบุ๋นมีตั้งเง็กเช็ง ก็ก้าวออกมารายงานว่า ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทบิดาของจอหงวนคนใหม่ จางกงอี้ที่เก็บของวิเศษขอเข้าเฝ้า เง็กเช็งรายงานต่อว่า วันนี้กงอี้มามือเปล่าทั้งยังให้กระหม่อมพาเข้าเฝ้าฝ่าละอองธุลีพระบาท ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด ฮ่องเต้ว่า กงอี้มีของวิเศษมาถวายก็จะได้รับแต่งตั้งทั้งครอบครัว ถ้าไม่มีของก้ไม่ให้เข้าเฝ้า ขุนนางฝ่ายบู๊คนหนึ่ง
ชื่อเตียไตขวย ก้าวออกมารายงานว่า จางกงอี้เข้าเฝ้าย่อมมีสาเหตุ ขอทรงพระกรุณาให้เขาเข้าเฝ้า เพื่อเห็นแก่จอหงวนคนใหม่ จะได้ซักถามให้กระจ่าง จะฆ่าเสียเมื่อไรก็ไม่สาย ฮ่องเต้ว่ามีเหตุผลดี  จึงถ่ายทอดคำสั่งให้พากงอี้เข้าเฝ้า  เหล่าขุนนางเห็นหน้ากงอี้หมองคล้ำ เมื่อมาถึงหน้าพระแท่นก็คารวะกล่าวทรงพระเจริญหมื่นปี 3 ครั้ง แล้ว ฮ่องเต้ตรัสว่า จางกงอี้ได้นำของวิเศษมาถวาย กงอี้รายงานว่า ผู้น้อยเลี้ยงตนด้วยการทำนา ขยันสั่งสอนลูก ๆ ตงหยิ้ง ตงหงี  ได้รับพระมหากรุณาธิคุณเป็นจอหงวน ท้ำฮวย  ทั้งยังรับราชโองการนำทัพไปรบที่ปักไห้ ผู้น้อยยังได้รับราชโองการจากการรายงานของตั้งเง็กเช็งเท่านั้น มือไม้ก็หมดแรงโชคดีที่เจ้าหญิงองค์ที่ 3 ของวังพญานาคที่มาฝากตัวอยู่ที่บ้าน ได้ข่าวว่ามีโองการให้ผู้น้อยถวายของวิเศษ เจ้าหญิงจึงกลับไปที่วังบาดาลเพื่อนำเอาของวิเศษสามอย่างเตรียมพร้อมกับประทานธูป 3 ดอก  เมื่อมาเข้าเฝ้าพระองคืแล้ว ก็ให้จุดธูป 3 ดอก นี้ปักบนกระถางธูป เจ้าหญิงก็จะปรากฏตัว ฮ่องเต้ว่ากงอี้พูดจาส่งเดช เจ้าเป็นคนสามัญชน มีเจ้าหญิงที่ไหนมาอยู่ที่บ้านเจ้า พูดจาเช่นนี้รนหาที่ตายเอง  เตียไต่ขวย รีบคุกเข่าพูดว่า ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทโปรดอย่าพิโจธ เพียงถามว่าธูป 3 ดอกอยู่ที่ไหน กงอี้ก็นำธูปออกมาจากแขนเสื้อแล้วถวายขึ้นไป ฮ่องเต้มองดูแล้วเปลี่ยนพระพักตร์เป็นยิ้ม แล้วสั่งให้เจ้าหน้าที่เอาไปจุดแล้วปักลงกระถางธูป เกิดลมเย็นวูบหนึ่ง เมฆรวมเป็นก้อนทอเป็นบันไดทอง บนเมฆมีนางฟ้ายืนอยู่ เหล่าขุนนางต่างเปล่งเสียง เจ้าหญิงลงมาถึงหน้าที่ประทับแล้วกราบบังคมทรงพระเจริญหมื่นปี 3 ครั้ง แล้วนำของวิเศษทั้ง 3 อย่าง มาบอกให้ฮ่องเต้มาดูของวิเศษทั้ง 3 ด้วยความปิติยินดี เจ้าหญิงตรัสว่า ฝ่าบาทดูของทั้ง 3 แล้วว่าในโลกนี้มีหรือเปล่า ฮ่องเต้ว่า โลกนี้หาได้ยาก วิเศษจริง ๆ ถ้าไม่ใช่วังบาดาลก็หามีไม่  เจ้าหญิงว่าหม่อมฉันได้รับโองการจากฟ้า เหตุด้วยจางกงอี้บิดาท่านเป็นผู้มีเมตตากรุณามาก ความดีซาบซึ้งสวรรค์ หม่อมฉันมาอยู่ที่บ้านท่านเพื่อช่วยเหลือให้สำเร็จคุณธรรม กุศลประจักษ์ ฟ้าปรากฏ มีขุนนางบ้าตั้งเง็กเช็งมารายงานฝ่าบาท เพื่อจะทำลายครอบครัวเขาทั้งหมด มิใช่จะมาช่วยเสริมบารมีของพระองค์ ก็รู้อยู่ว่าของวิเศษนี้ บ้านตระกูลจางไม่มี แม้แต่วังบาดาลก็มีเพียงสอง หากหม่อมฉันไม่ช่วยครอบครัวตระกูลจางก็ถูกทำโทษทั้งหมด หวังให้ฝ่าบาทแยกแยะบุญบาปให้ชัดเจน เพื่อให้สังคมสงบ บุญบารมีฝ่าบาทก็ไร้ขอบเขต ฮ่องเต้ฟังว่่าก็กริ้วจัด ตรัสว่า เกือบทำให้ข้าต้องฆ่าคนดีมีคุณธรรมไปแล้ว จึงเรียกให้องครักษ์ถอดยศตั้งเง็กเช็งแล้วนำออกไปตัดหัว เง็กเช็งร้องเรียกท่านอาเขยช่วยด้วย ทหารพาออกไปแล้วแค่ครู่เดียวเลือดก็ไหลเป็นลิ่ม ๆ  นี่แหละหนาให้ร้ายแก่ท่านร้ายนั้นถึงตัว

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                     ร้อยขันติ

                     ร้อยขันติ  :  สำเร็จได้ร้อยขันติ เกียรติปรากฏ (5)

        เจ้าหญิงก็อำลาฝ่าบาทและกงอี้ กลับขึ้นบนก้อนเมฆ ชั่วแพลบเดียวก็หายไป บรรดาขุนนางต่างพูดว่า ฮ่องเต้มีบุญกุศลมหาศาล  ฮ่องเต้ตรัสกับเตียไต่ขวยว่าข้าจะแต่งตั้งเจ้าเป็นขุนนางประจำหน้าพระแท่นแทนตั้งเง็กเช็ง ไต่ขวยกราบขอบคุณพระมหากรุณา แล้วก็ปูนตำแหนงให้แก่ครอบครัวจางกงอี้ แล้วรับสั่งให้บรรดาขุนนางช่วยกันไปส่งจางกงอี้ที่จวนจอหงวน กงอี้ก็จัดโต๊ะเลี้ยงแขก เตี่ยไต่ขวยกับกงอี้เกี่ยวดองเป็นอาหลานกัน เมื่องานเลี้ยงจบก็พากันกลับไป ทุกคนพอใจอย่างยิ่งกล่าวถึงตงหยิ้ง  ตงหงี ไปปราบกบฏเสร็จแล้วก็กลับมารายงานที่วังหลวง ฮ่องเต้ถึงกับออกมาต้อนรับด้วยพระองค์เอง แล้วบรรดาญาติของกงอี้พากันเข้ามาเมืองหลวง แล้วสั่งออกว่าราชการในวันรุ่งขึ้นเพื่อปูนบำเหน็จ ทั้งหมดมาพักอยู่ที่จวนจอหงวน ครึกครื้นกันทั้งคืน กงอี้ถามตงหยิ้ง  ตงหงี ว่า ไปปราบกบฏทำไมจึงเสร็จแล้ว ตงหยิ้งว่า โชคดีที่พบน้องเง็กเตียงมาหาลูกที่ตั้งทัพ มาเล่าความจริงให้ทราบว่านำของวิเศษมาถวายเพื่อช่วยเหลือบิดาเพื่อขจัดกังฉิน บอกให้ลูกรีบเดินทางกลับ เง็กเตียงก็ไปหาจิวเทียนอ๋วงตามให้กลับไปที่วังบาดาล ความสงบเกิดขึ้นด้วยบุญบารมีของบิดาท่านคุ้มครอง จึงไม่มีเรื่อง รอจนตี 5 เข้าเฝ้าฮ่องเต้ กงอี้ก็พาครอบครัวทั้งหมดเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ๆ ตรัสว่า ตำแหน่งของกงอี้อยู่เหนือซำกง ส่วนฮูหยิน ได้รับแต่งตั้งเป็นท่านผู้หญิงอันดับหนึ่ง ตงหยิ้งได้เป็นราชบุตรเขย ตงหงีได้เลื่อนขั้นหนึ่งขั้น ที่เหลือก็ได้เป็นข้าราชการ ทั้งหมดกล่าวขอบพระมหากรุณาธิคุณฮ่องเต้ ฮ่องเต้สั่งให้จัดโต๊ะเลี้ยงแล้วรับสั่งถามกงอี้ว่าเธอทำดีตลอดชีวิตทั้งบ้านได้ดิบได้ดีไปหมด เธอมีความพอใจหรือไม่ กงอี้ว่า ครอบครัวของกระหม่อมได้รับความเมตตาจากพระองค์ ใจมีความพอเพียงแล้ว แต่การทำกุศลยังไม่หมด ฮ่องเต้ตรัสว่า เป็นคนดีที่จริงแท้ สถาปนาให้ครอบครัวเธอมีบุญวาสนาเพื่อจะได้ทำกุศลให้สำเร็จ กงอี้คุกเข่าขอบพระทัย หลังงานเลี้ยงฮ่องเต้กลับเข้าราชวังขุนนางทั้งหลายก็แยกย้ายกันกลับไป กงอี้พำนักอยู่ที่จวนจอหงวนนานเป็นแรมเดือน   มีวันหนึ่ง กงอี้ก็เขียนใบฏีกาต่อฮ่องเต้ว่า ขอลากลับบ้านเพื่อใช้ชีวิตที่เหลือ ฮ่องเต้แปลกใจ จึงเรียกเตียไต่ขวยมาซักถามว่า จางกงอี้เจริญทั้งหมดปรากฏชัดแล้ว หรือข้าปูนบำเหน็จน้อยไป วันนี้มีฏีกาขอกลับบ้านทำไมหรือ ไต่ขวยตอบว่า ทั้งครอบครัวของเตียกงอี้ล้วนเป็นคนดี อาจจะไม่คุ้นเคยกับชีวิตในเมืองหลวง ขอให้ฝ่าบาทอนุญาตตามที่ขอเถิด พวกเขาอยู่ที่เมืองหลวงไม่มีงานกุศลให้ทำ คงไม่มีเรื่องอื่นหรอก ฮ่องเต้ว่ากงอี้เตือนข้าว่าดูแลเขาน้อยไปมั้ง ไต่ขวยตอบว่า ดีจังเลย ฮ่องเต้อนุญาตให้กงอี้เข้าเฝ้า อนุญาตให้ราชบุตรเขยกลับไปพร้อมกัน  พร้อมทั้งประทานทองคำหนึ่งหมื่นสองพันตำลึง แพรต่วนและของมีค่าอีกมากมายนับไม่หมด ทั้งฮ่องเต้และขุนนางพากันมาส่ง ฮ่องเต้จับมือกงอี้แล้วตรัสว่า ข้าดูแลเจ้าน้อยไป กลับไปก็ขยันบำเพ็ญมหากุศลต่อ กงอี้คุกเข่าถวายบังคมลา ฮ่องเต้ก็เสด็จกลับเข้าวังไปพร้อมกับข้าราชบริพาล

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                        ร้อยขันติ   

                        ร้อยขันติ  :  สำเร็จได้ร้อยขันติ เกียรติปรากฏ (6)

        กงอี้ขึ้นรถกลับภูมิลำเนาเดิมอย่างสมเกียรติ เมื่อมาถึงบ้านญาติมิตรก็พากันมาแสดงความยินดี กงอี้จัดโต๊ะเลี้ยงอาหารกันอย่างครึกครื้นอยู่หลายวัน ญาติมิตรต่างสรรเสริญถึงคุณธรรมความดีของกงอี้เป้นที่ซาบซึ้งสวรรค์ คือได้รับผลตอบสนองเต็มสมบูรณ์ กงอี้ว่า มนุษย์เกิดท่ามกลางฟ้าดิน ทำความดีมีความสุขที่สุด มีการสร้างเหตุที่ดีก็จะได้ผลตอบสนองที่ดี ถ้าสร้างเหตุที่ชั่วก็ย่อมได้ผลตอบสนองที่เลว การตอบสนองดีชั่วเหมือนเงาตามตัวไม่ใช่ไม่ตอบสนอง เพียงแต่เวลายังไม่ถึงเรื่องผลกรรมตอบสนองเป็นเรื่องจริง สมมุติว่าบ้านตระกูลจางไม่สร้างประโยชน์แก่ผู้อื่นและยอมรับความอัปยศต่าง ๆ และการซื้อสัตว์ปลดปล่อยแล้ว จะมีเกียรติยศอย่างวันนี้หรือ ชาวบ้านว่าต่างถูกต้องแล้ว เมื่อการเลี้ยงสิ้นสุดลง เวลาผ่านไปสิบกว่าวัน ตกค่ำมีพระสงฆ์รูปหนึ่งมาหาแล้วพูดกับยามประตูว่า ให้บอกคุณจางผู้ใจบุญว่าข้านอกมีสงฆ์รูปหนึ่งขอเข้าพบ ยามประตูจึงเข้ามารายงานกงอี้ว่ามีอาจารย์พบรูปหนึ่งขอเข้าพบ  กงอี้ว่าเชิญท่านเข้ามา ยามประตูจึงนำพระสงฆ์เข้ามาถึงห้องโถงกลางกงอี้เห็นหน้าตาอัปลักษณ์เหลือเกิน กงอี้ถามว่าท่านพระอาวุโสมาถึงที่นี่มีธุระอันใด พระสงฆ์ตอบว่า เกือบมืดแล้วจะขอค้างคืนสักคืนหนึ่งและยังจะขอร้องอีกเรื่องหนึ่ง ขอท่านใจบุญอย่าตระหนี่เลย กงอี้ว่าเรื่องอะไร  พระสงฆ์ว่า ตลอดชีวิตของสงฆ์ยังไม่เคยแต่งงาน อยากขอให้บุตรีของท่านเป็นเพื่อนนอนสักคืน อมิตตพุทธ !  กงอี้ได้ยินเช่นนั้นก็พิโรธขึ้น แล้วหันกลับเข้าด้านใน ใบหน้ากังวล ฮูหยินตั้งเห็นหน้าไม่ดีของสามี จึงถามว่า นายท่านมีเรื่องอะไรจึงหน้าตาเศร้ากังวลเช่นนี้  กงอี้ว่า บังเอิญมีสงฆ์รูปหนึ่งออกปากขอคุณหนูนอนเป็นเพื่อนคืนหนึ่ง ข้าเห็นลามกจกเปรตจึงบันดาลโทสะ ฮูหยินได้ยินก็ฉงนจึงบอกให้สามีทำใจให้กว้างคิดรอบคอบ หนังสือร้อยขันติจดมาถึง 99 เรื่องแล้ว เพียงอดทนอีกครั้งเดียวก็จะครบร้อย เกรงว่าจะเป็นเซียนพุทธะแปลงกายมาสอบ กงอี้พยักหน้าว่าใช่แล้ว ฮูหยินกล่าวว่า ธรรมดาสงฆ์ทั่วไปมีหรือจะขาดหลักธรรม กงอี้ว่าตามความเห็นของฮูหยินจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร ฮูหยินว่า ให้ฉันปรึกษากับคุณหนูลับ ๆ กลไกเซียนเปิดเผยไม่ได้ บอกคุณหนูให้รู้ตัว ให้คุณหนูเรียกสาวใช้มาแต่งตัวเป็นคุณหนู แล้วไปที่ห้องนอนเป็นเพื่อนสงฆ์คืนหนึ่ง  ดูสิว่าผลจะออกมาอย่างไร กงอี้ว่า ฮูหยินรีบ ๆ ทำไปตามแผน แล้วกงอี้ก็ออกมาที่ห้องโถงอีกครั้ง พร้อมกับเตรียมน้ำชามาถวาย สงฆ์นั้นไม่แตะต้องเลย นั่งพูดคุยจนถึงตี 2
ตงหยิ้งก็มาพาสงฆ์ไปนอน พอเข้าห้องสงฆ์ก็เห็นมีคุณหนูรออยู่จึงปิดประตูห้องนอนแล้วดับเทียน พอรุ่งเช้าตงหยิ้งเห็นสงฆ์ยังไม่ตื่น จึงไปที่ห้องนอนก็ไม่เห็นสงฆ์เลย เห็นแต่ทองคำเต็มเตียงไปหมด จึงถามหญิงใช้ สาวใช้ตอบว่า ตอนขึ้นเตียงนอนลมหนาวพัดเข้ามา ฉันก็นอนหันหน้าเข้าฝา ยังไม่เห็นสงฆ์เลย ตงหยิ้งจึงเรียกบิดามารดามาดูก็เห็นทองคำเต็มเตียงพร้อมตัวอักษรว่า ""กวนอิมขันติเต็ม"" กงอี้สะดุ้งพูดว่าสงฆ์ที่มาเมื่อคืนคือ พระโพธิสัตว์กวนอิมแปลงกายเป็นสงฆ์มาส่งเสริมข้าให้ครบร้อยขันติ จึงเตรียมอาหารเจ ดอกไม้ ธูป เทียน จัดโต๊ะบูชาแล้วกราบไหว้ พร้อมกล่าวว่าท่านโพธิสัตว์กวนอิมและบรรดาเซียนพุทธะที่คอยกำกับดูแลศิษย์กงอี้ตลอดชีวิต ที่กระทำโดยมีใจคออดทนผ่อนปรน เวทนาสงสารผู้ยากไร้ บาปทั้งหลายไม่ทำ บุญทั้งหลายให้สร้าง ปฏิบัติมาได้ 99 ครั้งเมื่อคืนยังได้รับการทดสอบ มีฮูหยินตั้งช่วยเหลือฉันให้สำเร็จเป็สร้อยขันติ คติว่า """บุญถึงจิตญาณ"" ขอบคุณโพธิสัตว์ อีกบรรดาเซียนพุทธะที่ส่งเสริมให้บ้านจางจนสำเร็จ แล้วก็หันหน้าสู่ทิศใต้กราบร้อยครั้ง เสร็จแล้วก็พูดกับคนในบ้านว่า เป็นคนพึงปฏิบัติต่อโลก เอาข้าเป็นแบบอย่าง ข่มตนให้ประโยชน์เขาคือกุศล คนเสียหานตนได้ประโยชน์คือบาป  การตอบสนองไม่ผิดเพี้ยน ผู้ฝืนทำผิดคือเคราะห์ อดทนผ่อนปรนคือบุญวาสนา ความชั่วทั้งหลายผิดประเวณีชั่วที่สุดความดีทั้งหลายกตัญญูเป็นที่หนึ่ง สืบทอดจากโบราณเป็นเช่นนี้ จากการสำรวจผู้ปฏิบัติต่อโลกที่ผ่าน ๆ มา มนุษย์ที่ทำบาปทำบุญย่อมได้รับการตอบสนองทั้งนั้นเพียงแต่จะช้าหรือเร็วเท่านั้น ไม่ใช่ทำชั่วแล้วไม่ตอบสนองเป็นเพราะเวลายังไม่ถึง จงระมัดระวัง นี่คือโอวาทของบ้านจาง หนังสือร้อยขันติใช้ถ่ายทอดครอบครัว"" ภายหลังท่านกงอี้ก้ไปที่เขาเม้งซัวไปเยี่ยมเพื่อนค้นหาปราชญ์ อาจรย์และกัลยาณมิตร ถือศีลเจ เรียนพุทธธรรม ตระกูลเราจางที่หยิ้งเรียนอย่างปราชญ์จัดทำหนังสือคัดลอก ทำเป้นเล่ม เพื่อให้สังคมใช้เป็นหลักการเป็นแบบอย่าง ภายหลังได้เล่าเพิ่มเติมว่า กงอี้กับเซียนท่องเที่ยวด้วยกันและมีชีวิตยืนยาวถึง 9 ชั่วโคตรหลุดพ้นทั้งตระกูล ได้ตำแหน่งเซียนพุทธะเป็นประจักษ์ที่สืบทอดกันมา หนังสือร้อยขันตินี้ภายหลังคนก็แต่งกลอนสรรเสริญคุณธรรมกงอี้ว่า

หนังสือคัดเป็นเล่มร้อยขันติ             ร้อยขันให้ท่านสำเร็จสมบูรณ์
ใจกว้างบารมีมากเพิ่มพูน               เยาว์แววปราชญ์เฒ่าเพิ่มคูณยิ่งปราชญ์
ทั้งเรือนพร้อมใจให้ผ่อนปรน           เกียรติระบือสืบมาหมื่นกาล

                                 จบบริบูรณ์