[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                        พรหมวิหารธรรม ตราบเท่าชีวิตเฉินเฉียนเหยินต้ากู  : 

                                 ปีติธรรมเกินประมาณ ธรรมกิจทะยานบิน

                                        (ฝ่าสี่อู๋เซี่ยน  เต้าอู้เฟยเถิง)

                            ด้วยจงรัก  ศรัทธาจริงใจ  ดำเนินกรุณามโนธรรม

                                  ( ปิ่งจงเฉิงจือซิน  สิงเหยินอี้จือเต้า )

        ฝนตกหนักผ่านไปย่อมมีฟ้าใส เดินทางผ่านขวากหนามที่เจ็บปวดถึงขั้วหัวใจ... ปีหมินกั๋วที่เจ็ดสิบสาม (ค.ศ. 1984) สถานธรรมศูนย์กลางที่ถนนจิ่นโจว ไทเป สร้างเสร็จเปิดใช้ท่ามกลางเสียงอวยชัยจากผู้หลักผู้ใหญ่ในสังคม เดินผ่านภาวะวิกฤติของธรรมกิจ ต้ากูเฉียนเหยินใคร่ครวญถึงความเจ็บปวด หลังจากเจ็บปวดว่า "แต่โบราณกาลมา ขุนนางซื่อสัตย์ ชายชาตรีผู้พลีชีพ เป็นที่สรรเสริญยอมรับนั้น เหตุด้วยเพราะเขาแยกแยะถูกผิดชัดเจน เกร่งกล้าอดทนไม่ถอดถอน ในหมู่เหล่านั้น คนซื่อสัตย์ ชายชาตรีมียิ่งมาก ยิ่งสามารถทำความเป็นจริงแก่ความคิดของศูนย์กลางได้ ผู้บำเพ็ญคนหนึ่ง ชั่วชีวิตไม่ผิดต่อซื่อสัตย์จงรักมโนธรรมได้ ก็จะบำเพ็ญบรรลุมรรคผลแท้จริง นี่คือรากฐานการเป็นคน และเป้าหมายการปฏิบัติบำเพ็ญของอาณาจักรธรรม ก็คือให้บรรลุเป็นจริงต่ออุดมการณ์โลกมหาเอกภาพสันติสุข ดังนั้น ยิ่งจะต้องมีรากเป็นฐาน มีลำต้นเป็นหลัก มาค้ำคานอาณาจักรธรรมใหญ่นี้ จึงจะแตกกิ่งก้านสาขาพุ่มใหญ่ ตกผลมากมาย  ต้ากูเฉียนเหยินได้คิดอีกว่า ชีวิตจิตญาณของมวลเวไนยฯ ไม่เพียงเกี่ยวข้องเฉพาะตน ยังสะท้อนผลถึงบรรพชนเจ็ดชั้น ลูกหลานเก้าชั่วคนของเขา  จำจะต้องให้พวกเขาเติบโตแข็งแรงในอาณาจักรธรรม อย่าต้องแกว่งไกวไม่คงที่จากลมภายนอกพัดพาดั่งหญ้าลู่ลม ในปีเดียวกันนั้น ต้ากูเฉียนเหยินเปลี่ยนวิธีการส่งเสริมซึ่งเคยรับผิดชอบสายเดียวให้เป็นหน้าที่ส่งเสริมดูแลร่วมกันของอาณาจักรธรรมใหญ่ ดังนั้น จึงลองดำเนินงานกลุ่มอักษรจงอี้ (จงอี้จื้อปัน) ที่อาณาจักรธรรมไทเปปฏิบัติมา ก่อตั้งศูนย์กลางร่วมช่วยธรรมกิจ (เต้าอู้ปังปั้นจงซิน) ทำให้การผลักดันธรรมกิจยิ่งรวดเร็วและมีประสิทธิภาพ ต้ากูเฉียนเหยินยังหวังให้ใจของทุกคน อาศัยศรัทธาจงรักดำเนินกรุณามโนธรรม ท่านกล่าวว่า "ชั้นจงอี้ คืือจงรัก มโนธรรม จะต้องสมัครสมานร่วมงานสามัคคี ตอบสนองใส่ใจ อุ้มชูรักใคร่ซึ่งกัน จะต้องเจริญตามกวนอริยมหาราชเจ้า ที่ซื่่อตรง จงรักภักดี ถึงที่สุดแห่งมโนธรรม ยังจะต้องมีขวัญวิญญาณอันไม่ยึดหมายใคร่ได้ บริการให้ด้วยจริงใจศรัทธา อย่างนี้ จึงอาจนำเนื่องมวลผู้น้อยมากมาย กับมวลเวไนยฯไม่อาจประมาณจึงจะนับได้ว่า จงอี้ นี่คือสถานภาพของพวกเรา อีกทั้งเป็นภาระศักดิ์สิทธิ์ และหน้าที่อันพึงรับผิดชอบ"  เนื่องจากการดำเนินงานจงอี้ปันที่ไทเป ได้รับความสำเร็จ  ปีหมินกั๋วที่เจ็ดสิบห้า (ค.ศ. 1986) ต้ากูเฉียนเหยินจึงได้นำรูปแบบนี้ แผ่กว้างไปยังอาณาจักรธรรมต่าง ๆ ภายในประเทศ ปีหมินกั๋วที่เจ็ดสิบแปด (ค.ศ. 1989) ขยายออกไปอีกทุกอาณาจักรธรรมโพ้นทะเล บัดนี้ อาณาจักรธรรมภายในประเทศ ลำดับก่อนหลังมี อวิ๋นหลิน  จังฮว่า ไถเป่ย  ไถจง  เหมี่ยวลี่  เกาสยง  ไถหนัน เจ็ดมหาอาณาจักรธรรมโพ้นทะเลลำดับก่อนหลังมี ญี่ปุ่น  สิงคโปร์  กัวลาลัมเปอร์  อลอว์สตาร์  ไทย  ลอสแองเจลิส  หกมหาอาณาจักรธรรมผลักดันโครงสร้างจงอี้จื้อปัน ไปพร้อมกันแล้ว ทำให้อาณาจักรธรรมเกาะกลุ่ม แน่นแฟ้นและแกร่งตัน  การสื่อขารสารรวดเร็วกว้างไกล วางรากฐานอาณาจักรธรรมมั่นคงไม่อาจล้มล้าง

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                        พรหมวิหารธรรม ตราบเท่าชีวิตเฉินเฉียนเหยินต้ากู  : 

                                 ปีติธรรมเกินประมาณ ธรรมกิจทะยานบิน

                                        (ฝ่าสี่อู๋เซี่ยน  เต้าอู้เฟยเถิง)

                                     เปลที่ปลูกฝังบำรุงเลี้ยงกัลยาณชน

                                  ( เผยหย่างเจิ้งเหยินจวินจื่อเตอเหยาหลัน )

        เพื่อการปลูกฝังบำรุงเลี้ยงบุคลากรอาณาจักรธรรม  ต้ากูเฉียนเหยิน คิดถึงขวัญวิญญาณบรมครูขงจื่อ ที่สอนให้โดยไม่เลือกชั้นวรรณะ ต้ากูเฉียนเหยินครุ่นคิดพิจารณาค้นหาสาเหตุ ค้นคว้าวางแผนไม่หยุดนิ่ง  ปีหมินกั๋วที่เจ็ดสิบห้า (ค.ศ. 1986) เอาชั้นศึกษาธรรมระดับว่าที่อาจารย์บรรยาย (เจี่ยงเอวี๋ยนปัน) กับชั้นปั้นซื่อพุทธบริกร (ปั้นซื่อเหยินเอวี๋ยนปัน) เปลี่ยนเป็นหลักสูตรศึกษาห้าปี ข้อมูลการศึกษาเป็นหนึ่งเดียวกันทั้งทั้งไต้หวันเพื่อให้งานปลูกฝังการศึกษาของอาณาจักรธรรมทั้งหมดเป็นระบบเครือข่ายในสายหลักหนึ่งเดียวกัน  ตั้งแต่ชั้น ซินหมิน  จื้อซั่น  เผยเต๋อ  สิงเต๋อ  จนถึงฉงเต๋อ  แบ่งเวลาศึกษารวมห้าปี ท่านหวังจะปลูกฝัง บำรุงเลี้ยงให้ได้กัลยาณชนคนดีเป็นเสาคานหลักอาณาจักรธรรม อีกทั้งหวังให้ทุกคน ศึกษาบำเพ็ญธรรมตามขั้นตอน ให้สำนึกรู้มหากรุณาธิคุณของอริยธรรม ปักใจในคุณวิเศษสูงส่งของวิถีธรรม กับอริยภาพพิเศษวิเศษยิ่งของเทียนมิ่งให้การปรกโปรดปรับแปรสามโลกของซือจุนซือหมู่ปรากฏเป็นจริงได้ในเร็ววัน ต้ากูเฉียนเหยินได้จัดตั้ง ชั้นศึกษาของทูตสวรรค์องค์น้อย (เสี่ยวเทียนสื่อจิ้นซิวปัน) นำพาเด็ก ๆ เรียนรู้ปฏิบัติตนต่อใคร ๆ ในชีวิตประจำวัน เสริมส่งครอบครัว ใกล้ชิดสมานฉันท์  ให้โอกาสพ่อแม่พัฒนาตนด้วยตนเอง เมื่อทูตสวรรค์องค์น้อยค่อยเติบใหญ่ ก็มีชั้นศึกษาธรรมของเยาวชน (ชิงเส้าเหนียนจิ้นซิวปัน)  ชั้นมัธยมฯ (เกาจงกั๋วเสวียเอี๋ยนสีปัน) ต่อไป สร้างทัศนคติชีวิตที่ถูกต้องเที่ยงตรงขึ้นไปทีละก้าว ปลูกฝังการสำรวมศึกษา คุณธรรมความดีให้คงอยู่ เพื่อคุณสมบัติของความเป็นคนเพียบพร้อมมุ่งสู่ชีวิตสูงส่ง ก้าวไกล  นอกจากชั้นศึกษาหลักสูตรห้าปีของวงการสังคมแล้ว ผู้สูงวัยหกสิบปีขึ้นไปก็มีชั้น ต้นสนเขียวสดยาวนาน (ฉังชิงปัน)ชั้นศึกษาธรรมที่สอนให้ตามคุณสมบัติของเขาเหล่านั้น จุดประสงค์เพื่อชำระปรับแปรจิตใจ  อบรมคุณสมบัติของคนเพื่อปลูกฝังคุณธรรมความประพฤติเช่นกัลยาณชน อีกขั้นหนึ่ง ให้สนิทญาติ ให้เป็นคนใหม่ ให้ชิดใกล้ปวงประชา  ให้เผื่อแผ่ความดีทั่วหน้า ให้ศึกษาเรียนรู้กาลเทศะมารยาทสังคมกับวิธรผูกบุญสัมพันธ์กว้างขวาง ให้รู้ชัดพระมหากรุณาธิคุณฟ้าดิน พระคุณผู้คุ้มครองแผ่นดิน บุพการี  ครูอาจารย์  เข้าใจความหมายแท้จริงของจิตสำนึกคุณ  รักบุญวาสนา ทำให้ทุกคนเข้าใจคุณวิเศษและพิเศษสูงส่งของวิถีธรรม  วางรากฐานทัศนคติชีวิตที่เป็นปากเสียงแทนฟ้า สงเคราะห์ชาวโลก ฉุดช่วยเวไนยฯ  นับตั้งแต่ ต้ากูเฉียนเหยินบุกเบิกแพร่ธรรมยังไต้หวัน ด้วยขวัญวิญญาณของชาวปราชญ์ มุ่งหมายให้สุขต่อผู้สูงวัย  ใส่ใจผู้เยาว์เป็นที่ตั้ง แพร่หลักคุณธรรม  คุณสัมพันธ์  วัฒนธรรมจีน  ปรับแปรสังคมให้ดีงาม  ทุ่มเทการศึกษาแก่สังคม  ท่านกล่าวว่า "วิถีอนุตตรธรรม เป็นแก่นธรรมสามศาสนาที่ถ่ายทอดมาจริง  เป็นพงศาธรรมโดยตรงของศาสนาปราชญ์  อีกทั้งเป็นกระแสหลักที่ฟื้นฟูวัฒนธรรมดั้งเดิมของชาวจีน ฉันเห็นความสำคัญอย่างยิ่งต่อการอบรมคุณสมบัติของความเป็นคน ยิ่งเห็นความสำคัญของการปลูกฝังเสริมสร้างบุคลากร หวังให้ผู้บำเพ็ญล้วนเป็นคนยุคนี้ที่พร้อมด้วยคุณธรรมแปดประการ  สำหรับญาติธรรมใหม่ พอเริ่มต้นก็ได้รับการอบรมปรับแปรจากธรรมะ ต่อไปจะต้องเป็นคนเที่ยงตรง มีความประพฤติดีเป็นแน่ เป็นแกนแกร่งแก่สังคม  เป็นหลักคานแก่บ้านเมือง  ร่วมสร้างโลกเอกภาพในอุดมการณ์"

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                         พรหมวิหารธรรม ตราบเท่าชีวิตเฉินเฉียนเหยินต้ากู  : 

                                 ปีติธรรมเกินประมาณ ธรรมกิจทะยานบิน

                                        (ฝ่าสี่อู๋เซี่ยน  เต้าอู้เฟยเถิง)

                                         กุศลสงเคราะห์แก่มวลชน

                                         ( กงอี้ฉือซั่นซวี่หลีหมิน )

        ต้ากูเฉียนเหยิน รักษากตัญญุตาธรรมรำลึกไม่เสื่อมคลาย จริงจัง เจริญตามขวัญวิญญาณบิดา ก่อตั้งกองทุนกุศลสงเคราะห์ ยังมีผู้เจริญในสังคมเสนอความคิดเห็น "ให้ก่อตั้งกองทุนสงเคราะห์เพื่อขยายธรรมกิจ จัดกิจกรรมวัฒนธรรมกับสาธารณประโยชน์  ได้จากสังคม  ใช้ให้แก่สังคม ไม่เพียงมีสถานภาพ ยังเป็นที่ยินดีของคนทั้งหลาย อีกทั้งนักเรียนนักศึกษาจะทำกิจกรรมธรรมะ ก็จะไม่เป็นด้วยวิถีอนุตตรธรรมยังไม่เป็นที่ยอมรับจากทางการแล้วก็จะปฏิเสธแจกทุนการศึกษา นับเป็นอีกอย่างหนึ่งที่จะกระตุ้นนักเรียนนักศึกษาให้ใฝ่ใจต่ออาณาจักรธรรม ซึ่งทุกอย่างให้คุณไม่ให้โทษ คำเสนอแนะนี้ กระทบใจต้ากูเฉียนเหยิน เพราะท่านคิดถึงวัยเรียนที่ต้องลำเค็ญอยู่บนหนทางปฏิบัติบำเพ็ญ ตัวท่านก็จะเหมือนพ่อแม่ที่ไม่ได้ดูแลลูกให้ดี ท่านปวดใจและตำหนิตนเอง ดังนั้น จึงกราบเรียนของคำชี้แนะจากหันเต้าจั่งเหล่าเฉียนเหยิน และได้รับอนุญาต อีกทั้งผู้เจริญในสังคมร่วมช่วยเหลือ เตี่ยนฉวนซือทางไทเปสมทบทุน เจี่ยงซือร่วมวางแผนเตรียมงาน  ในที่สุด ปีหมินกั๋วที่เจ็ดสิบห้า คณะบุคคลกองทุนการศึกษาวัฒนธรรมเทิดคุณธรรม (ไฉถวนฝ่าเหยินฉงเต๋อเหวินฮว่าเจี้ยวอวี้จีจินฮุ่ย) กราบเรียนเชิญท่านหันเต้าจั่ง เป็นประธานกองทุน ปีต่อมา เหนือใต้หลายแห่งในไต้หวัน ท่านต้ากูเฉียนเหยินไปก่อตั้งกองทุนวัฒนธรรมการศึกษา ฉงเหยิน  ฉงหลี่  ฉงอี้  กวงฮุ่ยเป็นต้น ขึ้นอีกห้าแห่งตามลำดับทุกปี  จะมอบรางวัลการศึกษาแก่ลูกกตัญญู  และสนับสนุนมารดาที่ครองม่าย  ส่งเสริมให้นักเรียนนักศึกษาประเทืองคุณธรรมร่ำเรียนแต่ละกองทุน ล้วนได้รับประกาศเชิดชูเกียรติคุณจากกระทรวงศึกษาธิการให้เป็นหมู่คนผู้ให้คุณประโยชน์ผลักดันส่งเสริมการศึกษา (ทุยสิงเซ่อฮุ่ยเจี้ยวอวี้โหย่วกงถวนถี่) นอกจากนี้ ท่านยังได้ก่อตั้งกองทุนสงเคราะห์ฟาอีฉงเต๋อ (ฟาอีฉงเต๋อฉือซั่นจีจินฮุ่ย) สำแดงคุณของงานสงเคราะห์ อีกร่วมช่วยหันเต้าจั่ง ก่อตั้งบ้าน แสงสว่างการุณย์รักที่ผูหลี่ (ผูหลี่กวงหมิงเหยินไอ้จือเจีย) กับ )ซิ่นอี้อวี้อิ้วเอวี้ยน) บริบาลสงเคราะห์เด็กเล็ก  กับงานกุศลสงเคราะห์อื่น ๆ อีกสร้างประโยชน์สุขแก่ปวงชนโดยเฉพาะ นักศึกษามหาวิทยาลัยมากมายต่างประทับใจต่อขวัญวิญญาณของต้ากูเฉียนเหยิน พากันเข้าร่วมขบวน ปฏิบัติบำเพ็ญเป็นหมื่น ส่วนที่ก่อตั้งชมรมโภชนาธรรมตามมหาวิทยาลัยนั้นมีร้อยกว่าแห่ง ท่านสร้างบุคลากรไว้มากมาย