บทพิจารณาสังขาร
Credit : Mindcyber.com
สัพเพ สังขารา อะนิจจา,
สังขารคือร่างกายจิตใจ,
และรูปธรรม นามธรรม ทั้งหมดทั้งสิ้น,
มันไม่เที่ยง;
เกิดขึ้นแล้วดับไป มีแล้วหายไป.
สัพเพ สังขารา ทุกขา,
สังขารคือร่างกายจิตใจ,
แลรูปธรรม นามธรรม ทั้งหมดทั้งสิ้น,
มันเป็นทุกข์ ทนยาก;
เพราะเกิดขึ้นแล้ว, แก่, เจ็บ ตายไป.
สัพเพ ธัมมา อะนัตตา,
สิ่งทั้งหลายทั้งปวง,
ทั้งที่เป็นสังขาร และมิใช่สังขาร ทั้งหมดทั้งสิ้น,
ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน;
ไม่ควรถือว่าเรา ว่าของเรา
ว่าตัวว่าตนของเรา
อะธุวัง ชีวิตัง,
ชีวิตเป็นของไม่ยั่งยืน;
ธุวัง มะระณัง,
ความตายเป็นของยั่งยืน;
อะวัสสัง มะยา มะริตัพพัง,
อันเราจะพึงตายเป็นแท้;
มะระณะปะริโยสานังเมชีวิตัง,
ชีวิตของเรามีความตายเป็นที่สุดรอบ;
ชีวิตัง เม อะนิยะตัง,
ชีวิตของเรา เป็นของไม่เที่ยง;
มะระณัง เม นิยะตัง,
ความตายของเรา เป็นของเที่ยง.
วะตะ,
ควรที่จะสังเวช;
อะยัง กาโย,
ร่างกายนี้;
อะจิรัง,
มิได้ตั้งอยู่นาน;
อะเปตะวิญญาโณ,
ครั้นปราศจากวิญญาณ;
ฉุฑโฑ,
อันเขาทิ้งเสียแล้ว;
อะธิเสสสะติ,
จักนอนทับ;
ปะฐะวิง,
ซึ่งแผ่นดิน;
กะลิงคะรัง อิวะ,
ประดุจดังว่าท่อนไม้และท่อนฟืน;
นิรัตถัง.
หาประโยชน์มิได้.
เกิด แก่ เจ็บ ตาย
หนี ไป ไม่ พ้น
หญิง ชาย ทุก คน
ไม่ พ้น ความ ตาย
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้
จะตายทั้งที ฝากดีเอาไว้
ในโลกนี้มีอะไรที่ไหนแน่
ที่เที่ยงแท้คงทนสุดค้นหา
ล้วนกลิ้งกลอกหลอกให้วิ่งไปมา
เจ้าจงอย่ายึดมั่นในสันดาน
โอ้ปทุมพุ่มพวงดวงดอกนี้
เช้าบานคลี่รับแสงแห่งสุรีย์ฉาน
พอตกบ่ายหายพับยับกลีบบาน
ชีพเราปานดอกบัวเกลือกกลั้วภัย
ถึงกายตาย ใจไม่ตาย ตามกายหนา
ใจจะลากายเน่าเข้าใจไหม?
เพราะฉะนั้นหมั่นตัดฝึกหัดใจ
ปล่อยไถลใจเราไม่เข้าที
ใจหมกมุ่นขุ่นมัวใจชั่วช้า
มันจะพาให้เราเข้าเมืองผี
ใจหมดจดสดใสไร้ราคี
จะเปรมปรีดิ์ในสวรรค์นิพพานเอย
-บานเย็น ลิ้มสวัสดิ์-
