[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

18.  สุดยอดแห่งความศรัทธา คืออะไร?.

พระอาจารย์จี้กง ตออบ  :
     คำว่า  "สุดยอด"  เป็นสภาวะที่สูงสุด ความศรัทธาระดับนี้ สามารถร่วมคุณธรรมกับฟ้าดิน  สามารถร่วมแสงสว่างกับตะวันเดือน สามารถร่วมเกณฑ์การผันแปรของฤดูกาลทั้ง 4  และยังสามารถร่วมความดี ร้ายกับเทพผี  นอกจากนี้แล้ว สุดยอดแห่งความศรัทธา ยังมีความกลมเกลียวสมานฉันท์ ในทุก ๆ เรื่องและดำรงอยู่เหนือกาลเวลาทั้งในอดีตและในปัจจุบัน  ดังเช่น คัมภีร์มหาบุรุษ ที่กล่าวว่า  "ให้สิ้นสุดที่คุณากร"  (บ่อเกิดแห่งความดี)  หากกระทำได้เช่นนี้ ก็จะบังเกิดรัศมีธรรมที่เปล่งประกายเจิดจ้า  ดังที่พระพุทธองค์ตรัสว่า  "อนุตตรสัมมา สัมโพธิญาณ"  อันเป็นพุทธปฏิปทาอันประเสริฐสุด  สุดยอดแห่งความศรัทธานี้ ยังมีส่วนร่วมในการอุ้มชูและพัฒนาสรรพสิ่งภายใต้ฟ้าดิน เป็นการพรั่งพรูออกมาซึ่งสัญชาตญาณเดิมของมนุษย์ ที่เรืองรองรุ่งโรจน์ที่สุด สัญชาตญาณเดิมนี้ ได้ผสมผสานกลมกลืนอยู่ในอากาศธาตุทั่วจักกรวาล  จึงกล่าวได้ว่า ผู้บรรลุสภาวะนี้ ภายในไร้ซึ่งอัตตาที่จะฉุดช่วย ภายนอกก็ไร้ซึ่งบุคคลที่ต้องฉุดช่วย พุทธอริยเจ้าเรียกสภาวะนี้ว่า  "สภาวะที่ฟ้าดิน และสรรพสิ่งได้สมานเป็นหนึ่งเดียว"

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

19 .  ในอาณาจักรธรรม หากมีผู้ที่มีใจออกห่างจากวิถีธรรม แล้วยังยุยงให้ญาติธรรมแยกตัวจากอาณาจักรธรรม หรือหลอกล่อให้ญาติธรรมไปยังลัทธินอกรีตนอกทาง เช่นนี้เบื้องบนจะพิจารณาโทษอย่างไร ?.

พระพทธจี้กง ตอบ   :
     พยายามหาวิธีช่วยเหลือให้ถึงที่สุด ส่วนพวกที่ไม่สามารถช่วยเหลือ  "ก็จนปัญญา"  เขาเหล่านั้น จะต้องแบกรับผลกรรมด้วยตนเอง ในอนาคต  แม้แต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่อาจช่วยได้  สำหรับผู้ที่ยุยงให้ญาติธรรมแยกตัวจากอาณาจักรธรรม หรือหลอกล่อให้ญาติธรรมเข้าสู่ลัทธินอกรีตนอกทางนั้น ผลกรรมที่จะได้รับนั้นไม่อาจประมาณได้  แม้นต้องตกลงสู่เดรัจฉานภูฒิ ในอนาคตก็ยากจะชดใช้ผลกรรมที่ก่อได้หมด

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

20.  วิธีที่ดีที่สุดในการฉุดช่วยคนมารับวิถีธรรมคือวิธีใด ?.

พระอาจารย์จี้กง  ตอบ  :
     วิธีที่ดีที่สุดในการฉุดช่วยคน  คือ   การฉุดช่วยตนเองก่อน  เพราะเหตุที่โลกียชนมีความเฉลียวฉลาด หากนำพาให้มารับวิถีธรรมโดยอาศัยมนุษย์สัมพันธ์ ซึ่งวิธีทั้งหลายนี้ เป็นธรรมวิถีที่ไม่ได้จัดอยู่ในยาน(พาหนะที่ขนสัตว์ข้ามทะเลทุกข์)ระดับสูง  ในที่สุด  เขาเหล่านั้นก็จะย้อนกลับมาพิจารณาและประเมินคุณค่าของวิถีธรรม  โดยจะสังเกตุจากความประพฤติ และ การปฏิบัติของผู้ที่จะมาฉุดช่วยเขา
     ฉะนั้น การบำเพ็ญตัวเราให้ดีก่อน จึงเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการฉุดช่วยคนมารับวิถีธรรม

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

21.   เหตุใดวิถีอนุตตรธรรมจึงลงโปรดสู่โลกมนุษย์ ?.

พระอาจารย์จี้กง ตอบ :
     วิถีอนุตตรธรรมลงโปรดสู่โลกมนุษย์ก็เพื่อปลดเปลื้องภับพิบัติ  กอบกู้จิตใจมนุษย์ที่เสื่อมทราม  ผลักดันให้โลกเอกภาพแห่งสันติสุขอุบัติขึ้นในเร็ววัน  แปรเปลี่ยนโลกโลกีย์ให้เป็นแดนสุขาวดี  และให้วิมานเกิดขึ้นบนแดนดิน

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

22.  เหตุใดวิถีอนุตตรธรรมกับภัยพิบัติจึงลงมาพร้อมกัน ?.

พระอาจารย์จี้กง ตอบ  :
     วิถีอนุตรรธรรมลงโปรดเพื่อฉุดช่วยคนดี และให้มนุษย์ได้ประจักษ์แจ้งในโฉมหน้าเดิมแท้แห่งตน  ส่วนภัยพิบัติลงมาเพื่อตักเตือนคนชั่ว และให้มนุษย์ไม่กล้าทำในสิ่งที่ชั่วร้าย


23.  การทานเจทำให้สำเร็จธรรมได้หรือไม่ ?

พระอาจารย์จี้กง ตอบ  :
     การทานเจไม่ทำให้สำเร็จธรรม การทานเจเป็นเพียงพื้นฐานของผู้บำเพ็ญธรรม เป็นการไม่สร้างหนี้เวรกรรมเพิ่มขึ้นอีก  เพราะฉะนั้น นอกจากต้องทานเจแล้ว ยังจะต้องประพฤติปฏิบัติตนในธรรมอย่างจริงจัง ช่วยผลักดันงานธรรมโดยไม่ยึดติดในบุญกุศล เมื่อกระทำสิ่งใดไว้ก็ย่อมได้รับสิ่งนั้นตอบแทนในที่สุด

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

24.  ชาวโลกต่างลือกันว่าในสมัยที่องค์พุทธะเดินดิน(พระอาจารย์จี้กง)บำเพ็ญปฏิบัติธรรมนั้น มีการดื่มสุราและฉันเนื้อสุนัข อยากทราบว่ามีความเป็นจริงหรือไม่ ?.

พระอาจารย์จี้กง ตอบ  : 
     การบำเพ็ญปฏิบัติธรรมในโลกโลกีย์นั้น มักมีคำครหานินทามากมาย อนึ่ง เพื่อเป็นการเยาะเย้ยและถากถางผู้บำเพ็ญธรรมที่ไม่รักษาระเบียบวินัย ในกาลนั้น จึงได้แกล้งทำจริตดื่มสุราและฉันเนื้อ  แต่หากมาพินิจพิจารณาให้ดีก็จะรู้ว่า การดื่มสุราและฉันเนื้อ จะสำเร็จธรรมได้อย่างไร  แม้กระนั้นข่าวลือในโลกมนุษย์ก็ยังมีอยู่ทั่วไป


25.  ผู้บำเพ็ญธรรมควรเริ่มต้นบำเพ็ญอย่างไร ?.

พระอาจารย์จี้กง ตอบ  :
     ผู้บำเพ็ญธรรมควรเริ่มต้นจากการ  "เข้าถึงจิตใจ"  ของตนเองก่อน ต้องหมั่นพินิจพิจารณาว่าจิตใจของตนมีสภาพเป็นอย่างไร  เช่น หากมีข้อบกพร่องต้องรีบแก้ไข และขจัดส่วนไม่ดีให้หมดไป หากมีข้อดี ก็ควรดำรงรักษาไว้  เช่นนี้เรียกว่า  "ย้อนมองส่องตน"

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

26.  การบำเพ็ญปฏิบัติธรรมในเพศของบรรพชิตที่ไม่ครองเรือนจะเหมาะกว่า การบำเพ็ญปฏิบัติธรรมแบบฆราวาสที่อยู่ในครัวเรือนหรือไม่ ?.

พระอาจารย์จี้กง ตอบ  : 
     

ผู้ออกบำเพ็ญและปฏิบัติธรรมในเพศบรรพชิต เพื่อมุ่งในการหลุดพ้นจากการเกิดตายของมวลเวไนยทั่วหล้า หากไม่บรรลุมรรคผลเป็นอริยเจ้าอย่างน้อยก็เป็นถึงปราชญ์เมธี จึงเป็นเรื่องที่น่ายินดียิ่ง  แต่ทว่าการออกบำเพ็ญและปฏิบัติธรรมในเพศของบรรพชิต เพียงเพื่อต้องการแสวงหาความวิเวก และการหลุดพ้นเฉพาะตน  ก็ไม่ต่างอะไรกับเวไนยนั้นเอง แม้จะออกบวชก็ไม่มีประโยชน์อะไร ลองพิจารณาถึงความเกี่ยวพันด้านเหตุต้นผลกรรมที่ว่า เมื่อได้ฉันอาหารที่ได้รับจากโยมอุปัฏฐากแล้ว  จะตอบแทนโยมอุปัฏฐากอย่างไรเล่า  โยมอุปัฏฐากถวายอาหารอุปการะเรา เมื่อเราสำเร็จธรรมแล้ว โยมอุปัฏฐากจะไปที่ไหนเล่า เช่นนี้ยุติธรรมหรือไม่ ทุกคนลองมาวิเคราะห์ตัดสินด้วยเหตุและผลเถิด

  ขอตรวจสอบต้นฉบับอีกครั้งก่อนนะครับ-Admin

     ด้วยเหตุนี้ หากมีผู้ที่สามารถบำเพ็ญปฏิบัติธรรม เพื่อการหลุดพ้นของเวไนยทั่วหล้าแล้ว ไม่ว่าเขาผู้นั้นจะอยู่ในเพศของบรรพชิต หรือเพศฆราวาสต่างก้ดีทั้งนั้น  เพราะการออกบวชที่แท้จริง คือการบุกเบิกธรรม คือการเผยแพร่ธรรม และคือการฉุดช่วยมวลเวไนยให้หลุดพ้นจากทะเลทุกข์ กลับคืนสู่ฝั่งนิพพานต่างหาก ส่วนการออกบวชเพื่อตบตาผู้อื่นนั้น เป็นการฉวยโอกาสเพื่อสุขสบายแห่งตน

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

27.   การบำเพ็ญปฏิบัติธรรมในเพศของฆราวาสมีประโยชน์อย่างไร ?.

พระอาจารย์จี้กง ตอบ   : 
     ประโยชน์มีมากมาย  เพียงแต่จะลำบากกว่าเพศบรรพชิตเล็กน้อยเท่านั้น  อาทิ
1.  สามารถบำเพ็ญปฏิบัติธรรม และยังอยู่ดูแลครอบครัวได้
2.  สามารถบำเพ็ญปฏิบัติธรรม และไม่ต้องอาศัยโยมอุปัฏฐากในการดำรงชีวิต
3.  สามารถบำเพ็ญปฏิบัติธรรม และอุทิศเสียสละตน เพื่อประโยชน์ของมวลมนุษย์ได้
4.  สามารถบำเพ็ญปฏิบัติธรรม และไม่ผิดต่อหลักมนุษยธรรม ซึ่งมีความกตัญญูกตเวทีเป็นพื้นฐาน ทั้งยังมีโอกาสช่วยส่งเสริมสมาชิกในครอบครัวให้บำเพ็ญปฏิบัติธรรมได้อีก
5.  สามารถบำเพ็ญปฏิบัติธรรม และช่วยพัฒนาประเทศชาติโดยการชำระภาษีอากร และแสดงความจงรักภักดีด้วยการรับใช้ชาติบ้านเมืองได้อีก

     อนึ่ง เราทุกคนต้องทราบดีว่า ธรรมะไม่ได้อยู่ ณ ดินแดนแสนไกล แต่ธรรมะอยู่ที่การปฏิบัติต่อผู้อื่น ธรรมะอยู่ในตำแหน่งหน้าที่การงาน ธรรมะอยู่ในตัวเรา ธรรมะอยู่ในครอบครัวของเรา ธรรมะอยู่ในสังคมระหว่างผู้คน และธรรมะอยู่ในประเทศชาติบ้านเมือง  ฉะนั้น ทุกแห่งทุกหนจึงมีธรรมะดำรงอยู่