[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                          เที่ยวเมืองนรก

               ครั้งที่ 36  วันที่  18  สิงหาคม  พ.ศ. 2520

                                 ขุมที่ 6

                 ตอน  สนทนากับยมบาลเปียงเซี้ยอ๊วง

        ท่านอรหันต์จี้กงเสด็จปรากฏกาย ตรัสเป็นกลอนมีความว่า  :

            กลางเดือนแปด        เวียนมาถึง        อย่างง่ายดาย
วุ่นมิคลาย                          ตั้งแต่เช้า          ยันค่ำมา
หงอกขึ้นเต็ม                       ศรีษะ              ด่วนชรา
มัวชะล่า                           ไม่ชำระ            สะสางใจ 

ยมบาล   :  ชาหยาบ ๆ เท่านั้นเอง ของมันมีน้อยค่ามันก็สูงท่านจึงมีความรู้สึกอย่างนี้แหละ ท่านทั้งสองมายังที่นี่ในวันนี้ข้าพเจ้ามีความชื่นชมยินดีมาก พูดถึงเหตุการณ์ในโลกมนุษย์ของทุกวันนี้แล้วแทบไม่อยากกล่าวถึงเลย  ดังนั้นพระทัยของเง็กเสียงอ๊วงตี่ท่านทรงสลดยิ่ง จึงได้ตรัสสั่งมายังสำนักของท่านให้แต่งหนังสือ เที่ยวเมืองนรก" เพราะเหตุว่าชาวโลกไม่เชื่อว่าผู้ที่ทำชั่วสร้างบาปเมื่อตายลงแล้วต้องไปรับโทษยังแดนนรก จึงได้สั่งอาจารย์นำพาหยางเซิงล่องลงยมโลก เยี่ยมชมเหตุการณ์ของชาวโลกที่ตายลงแล้ว โดนแดนนรกทำโทษอย่างไรบ้าง โดยให้ เง็กฮือท่งจื้อ เทวดาองค์หนึ่ง ใช้ตาทิพย์ถ่ายทอดสดจากสถานที่ปัจจุบัน แล้วนำเอาสภาพจริงที่หยางเซิงพบเห็นในระหว่างท่องอยู่ในนรก ถ่ายทอดออกโดยอาศัยพู่กันจากร่างทรง เชื่อว่าหนังสือเล่มนี้สำเร็จลง จะได้ช่วยกอบกู้ผู้คนได้ไม่น้อย ทุกวันนี้ชาวโลกสนใจแต่วิทยาศาสตร์ดูหมิ่นดูแคลนต่อภูติผีเทพเจ้า จึงเกิดการปล้นจี้  ฆ่าแกง  ข่มขืน  ฉ้อฉล  ขโมยต่าง ๆ  ขึ้นทุกแห่งหนและบ่อยครั้ง ชาวโลกถือแต่เหตุการณ์เฉพาะหน้า ในใจคิดว่าเมื่อได้รอดพ้นจากเงื้อมมือกฏหมายไปได้แล้วก็จะเรียบร้อยลง ดังนั้นบรรดาที่หาช่องโหว่แห่งกฏหมายหรือเสี่ยงต่อกฏหมายนั้น จะเห็นมีอยู่ทั่วไป บรรดาพวกทำลายความทำนองคลองธรรมไม่เคารพต่อศีลธรรมทางการค้า ตอมเต็มอยู่ในเมืองมนุษย์เป็นเรื่องที่น่าอนาถใจยิ่ง นี่แหละคือผลที่ติดตามมาอันเลวร้ายของการนิยมวัตถุ โลกทุกวันนี้มีสภาพอย่างที่เห็นนี้ ทำให้จิตใจข้าพเจ้าเจ็บปวด ผู้ที่ไปเชื่อถือผีเจ้าทั้งเหตุและผล แล้วไปก่อกรรมทำเข็ญ เมื่อตายลงแล้วไม่มีแม้คนเดียวจะรอดจากการลงโทษของยมโลกที่เรียกว่า "แม้กฏสวรรค์จะหละหลวม แต่ก็ไม่มีใครรอดได้" คือหมายถึงเรื่องนี้ล่ะ ข้าพเจ้าควบคุมขุมที่ 6 คือ "นรกใหญ่ตะโกนร้อง" บรรดาผีที่ถูกตัดสินโทษจากขุมที่ 6 ความเจ็บปวดทรมานไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าขุมที่ 5 ดังนั้นจึงเรียกว่า "นรกใหญ่ตะโกนร้อง" โดยเอาสถานที่การลงโทษจาก 16 นรกน้อย ชาวโลกที่กระทำสิ่งชั่วร้ายอุบาทว์หนักหนา ผู้ที่ไม่เคารพระเบียบประเพณีศีลธรรมนั้น ต้องถูกทำโทษอย่างลึกซึ้งหนักหน่วงอเนจอนาถยิ่ง เมื่อท่านหยางเซิงกลับสู่โลกมนุษย์แล้ว ควรปลอบเตือนชาวโลกสงบอารมณ์ หล่อหลอมจิตใจบำเพ็ญกาย ประพฤติปฏิบัติอยู่ในขอบเขตของตน ท่านทั้งสองมาเยี่ยมชมในนรกวันนี้ข้าพเจ้าขอแสดงความยินดีต้อนรับอย่างสูง การรับดื่มน้ำชาทิพย์ผิดแปลกแตกต่างกับนักโทษที่รับการทำโทษอยู่นั้นราวฟ้ากับดิน ชาวโลกจะลงเอยกันอย่างไร ตัวเองต้องตระเตรียมการไว้ก่อน เชิญท่านทั้งสองดื่มน้ำชาเถิด

อรหันต์จี้กง   :  วันนี้หมดเวลาลงแล้ว อาตมาว่าวันอื่นค่อยมาเยี่ยมชมสภาพการณ์ของคุกต่าง ๆ กันใหม่

ยมบาล   :  ก็ดีเหมือนกัน ยินดีต้อนรับท่านทั้งสองมาเยี่ยมใหม่ ให้ข้าราชการทั้งหลายตั้งแถวนมัสการส่งท่านอาจารย์

หยางเซิง   :  ขอบคุณมากที่ท่านยมบาลประทานน้ำชาทิพย์ และวาจาอันมีค่าเท่าเทียมหยกทองปลอบโยนให้ เนื่องจากเวลาดึกมากแล้ว จำเป็นต้องกราบลาละครับ

อรหันต์จี้กง   :  เจ้าหยางเซิงเตรียมขึ้นดอกบัวเร็ว

หยางเซิง   :  กระผมนั่งลงเรียบร้อยแล้ว เชิญท่านอาจารย์กลับสำนักได้.....

อรหันต์จี้กง   :  ถึงสำนักเซี้ยเฮี้ยงตึ้งแล้ว หยางเซิงลงจากดอกบัว วิญญาณกลับเข้าสู่ร่างดังเดิม

                         นรกขุมที่หก

        ขุมที่หก             นรกร้าง             ไว้คอยปราบ
คอยขนาบ                  ผู้ชาย                ที่มั่วกาม
นรกตัดไต                  ตัดไอ้จ้อน            จะได้ปราม
หนูคุกคาม                 กัดถอนราก           ให้สิ้นซาก
        พวกรถซิ่ง          สิงห์มอเตอร์ฯ        ชอบปาดหน้า
ชอบแข่งท้า               ผลาญทรัพย์สิน      ชนคนตาย
ในนรก                      ถูกรถทับ             โทษเหลือหลาย
จะได้คลาย                ความบ้าคลั่ง          ครั้งอดีตมา
        พวกพูดจา         สามหาว               อวดแบ่งใหญ่
แสดงใคร่                  พูดอ่อนหวาน         กล่าวมดเท็จ
ถูกแหวกปาก             ยัดหนามเหล็ก        คงแสนเผ็ด
จะได้เข็ด                  กลับตัว                เปลี่ยนนิสัย
        ท่านตุลา          พิพากษา              คดีความ
อย่าวู่วาม                 ตัดสิน                  ไม่ยุติธรรม
รับสินบน                  ดำเป็นขาว            ก่อเวรกรรม
ตาข่ายตำ                 ตั๊กแตนเจาะ          เพราะขาดธรรม

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                          เที่ยวเมืองนรก

               ครั้งที่ 37  วันที่  1  ตุลาคม  พ.ศ. 2520

                  ตอน  ท่องแดนตัดไตหนูนรกน้อย

        ท่านอรหันต์จี้กงเสด็จปรากฏกาย ตรัสเป็นกลอนมีความว่า  :

             ดวงประทีป        ลอยเด่นใน        ราตรีกาล
นำหยางเซิง                    ท่องบาดาล       แดนประหาร
ครบรอบปี                      แต่งหนังสือ        ตามโองการ
ดลบันดาล                      ผู้หลงทาง         ทั่วแดนไกล 

อรหันต์จี้กง   :  สำนักของท่านรับเทวโองการแต่งหนังสือ "เที่ยวเมืองนรก" ถึงวันนี้ได้ครบหนึ่งปีแล้ว อาตมารับเกียรตินำพานายหยางเซิงไปเที่ยวชมรายละเอียดในแดนนรก และรวบรวมหลักฐานแห่งความผิดนั้น ๆ รู้สึกว่าเป็นภาระหน้าที่ที่หนักหน่วง และยาวนานมาก เฉพาะอย่างยิ่งถนนหนทางในแดนนรกน้อยขรุขระกันดาร ก่อให้เกิดความลำบากในการท่องเดินยิ่ง "เที่ยวเมืองนรก" เป็นหนังสือที่แปลกประหลาดพิศดารอันยิ่งใหญ่ในพิภพนี้ ซึ่งจุติลงด้วยการสนองรับความมุ่งมาตรแห่งสวรรค์ เนื่องจากสำนักเซี้ยเฮี้ยงตึ้งแห่งเมืองไถ่ตงได้รับเทวโองการให้รับประทับทรงบรรยายธรรม มีผลงานกอบกู้ช่วยเหลือผู้คนนับได้เป็นอันดับหนึ่ง ดังนั้นท่านเง๊กเสียงอ๊วงตี่มีความพอพระทัยเป็นที่ยิ่ง จึงตรัสสั่งมอบหมายภาระกิจพิเศษอันใหญ่หลวงนี้ ทั้งนี้ก็เป็นความสามารถแห่งพู่กันศักดิ์สิทธิ์ จึงจะสามารถบรรลุผลงานอันศักดิ์สิทธิ์นี้ อาตมาก็รู้สึกพลอยสุขใจไปด้วย การเขียนแต่งของหนังสือ "เที่ยวเมืองนรก" ได้สำเร็จลงไปแล้วกว่าครึ่งเล่ม ระยะทางก็ยังห่างไกลมากอยู่ ขอศิษยานุศิษย์ทั้งหลายจงมุมานะงานอย่างได้หน่ายแหนง เมื่อกาลเวลาที่หนังสือนี้สำเร็จลง ผลบุญของศิษย์ทั้งหลายจะสามารถช่วยได้ถึง 3 ชั่วคน (ปู่  พ่อ  และลูก)  ได้เวลาท่องนรกแล้ว หยางเซิงเตรียมขึ้นบนดอกบัวเร็ว

หยางเซิง   :  ขอรับคำบัญชา ขอขอบคุณท่านอาจารย์ที่ลำบากมาตลอดทั้งปีแผ่บารมีช่วยปกป้องคุ้มครองในทางลับ อย่างถี่ถ้วนละเอียดทุกประการ รู้สึกว่าตนเองนี้มีสติปัญญาไม่ผ่องแผ้ว ยังไม่สามารถเข้าใจบรรลุถึงขั้นลึกล้ำพิศดาร ขอท่านอาจารย์โปรดประทานรัศมีแห่งศักดิ์สิทธิ์ให้แก่กระผมด้วยเถิดขอรับ เนื่องจากกระผมเพิ่งรีบเดินทางกลับจากสำนักธรรม "กำซิวตึ้ง" ทางใต้รู้สึกว่ามีอาการอ่อนเพลียบ้างเล็กน้อย อาจารย์ท่านจะให้ยาวิเศษผมสักเม็ด เพื่อปลุกกระตุ้นประสาทได้หรือไม่ไฉน?.

อรหันต์จี้กง   :  เจ้าลำบากมามาก เนื่องจากเจ้ามีความตั้งใจแน่วแน่บริสุทธิ์ ฉันจึงได้ให้ยาวิเศษไปหลายหน เจ้าก็รู้แก่ใจแล้วหลังจากเริ่มแต่ง "เที่ยวเมืองนรก" ร่างกายเจ้าแข็งแกร่งล้ำสันขึ้นทุกวัน พุทธเทพเจ้าท่านได้ประทานช่วยเจ้าด้วยพลังแห่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่น้อยเลย วันนี้ฉันจะให้ยาทิพย์อีก 3 เม็ด กินเร็วเข้า เพื่อเตรียมท่องนรก

หยางเซิง   :  ขอขอบคุณท่านอาจารย์เป็นที่ยิ่งที่ได้แผ่บารมีปกป้องคุ้มครองกระผม โรคกระเพาะที่เรื้อรังมานานปี หลังจากรับเทวโองการแต่งหนังสือแล้ว ค่อย ๆ หายไปโดยมิได้ทานยา วันนี้ได้รับทานยาทิพย์จากท่านอาจารย์อีกครั้ง รู้สึกจิตใจและสติผ่องใสกระปรี้กระเปร่า ขอบพระคุณมากครับ

อรหันต์จี้กง   :  เพราะเวลาน้อยมากแล้ว ขึ้นบนดอกบัวเร็ว

หยางเซิง   :  ขอรับคำบัญชา  กระผมนั่งเรียบร้อยแล้วเชิญท่านอาจารย์ออกเดินทางเถิด.....

อรหันต์จี้กง   :  ถึงแล้ว รีบลงจากดอกบัวเร็ว 

หยางเซิง   :  เบื้องหน้าคือคุกอะไร?. ไฉนจึงได้ยินเสียงคนร้องอย่างเจ็บปวดและมีเสียงหนูด้วย

อรหันต์จี้กง   :  คุกข้างหน้าเป็น "แดนตัดไตหนูกัดนรกน้อย" ซึ่งเป็นคกหนึ่งในจำนวน 16 นรกน้อยที่อยู่ในความปกครองของขุมที่ 6 พัศดีและนายทหารได้มาแล้ว รีบเข้าไปแสดงความเคารพ

หยางเซิง   :  ขอรับกระผม ขอแสดงความเคารพต่อท่านพัศดีและนายทหารทั้งหลาย ข้าพเจ้านายหยางเซิงแห่งสำนักเซี้ยเฮี้ยงตึ้งเมืองไถ่ตง วันนี้ได้ติดตามท่านอาจารย์มาเยี่ยมชมคุกของท่าน ขอได้ให้คำแนะนำชี้แจงและความสะดวกด้วย

พัศดี   :  มิต้อง ลุกขึ้นเร็ว !  คุกของเราได้รับคำสั่งจากท่านยมบาล ทราบว่าท่านอาจารย์และท่านหยางเซิงจะมาเยี่ยมชมเพื่อแต่งหนังสือ เชิญตามข้าพเจ้าเข้าไปในคุกเถิด

หยางเซิง   :  ขอบคุณท่านพัศดีให้การรับรองอย่างดี แต่ว่าในคุกเห็นหนูเกลื่อนกลาดไปทั่วพื้น บุกจู่โจมเข้าเล่นงานวิญญาณโทษ วิญญาณโทษแต่ละตนถูกล่ามติดอยู่กับพื้น มือทั้งสองข้างมิสามารถป้องกันตนเองได้ ได้ยินแต่เสียงร้องตะโกนอย่างเจ็บปวด อันที่จริงแล้วพวกมันต้องโทษอย่างไร?. 

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                        เที่ยวเมืองนรก

               ครั้งที่ 37  วันที่  1  ตุลาคม  พ.ศ. 2520

                  ตอน  ท่องแดนตัดไตหนูนรกน้อย

        ท่านอรหันต์จี้กงเสด็จปรากฏกาย ตรัสเป็นกลอนมีความว่า  :

             ดวงประทีป        ลอยเด่นใน        ราตรีกาล
นำหยางเซิง                    ท่องบาดาล       แดนประหาร
ครบรอบปี                      แต่งหนังสือ        ตามโองการ
ดลบันดาล                      ผู้หลงทาง         ทั่วแดนไกล 

พัศดี   :  คุกนี้มีนักโทษชายล้วน ๆ เพราะเหตุว่าตอนมีชีวิตอยู่ล้วนชอบมั่วหญิงมักมากในกาม หรือผู้ที่ผิดศีลธนนมวินัยเป็นเสือผู้หญิง โดยที่ตอนมีชีวิตอยู่นั้นชอบเสพกามเสื่อมเสียทำลายศีลธรรม นอกจากตัดเอาไอ้จ้อนออกแล้ว ยังให้พวกหนูแทะกัดขั้วของมันอีกด้วย ซึ่งมีความมุ่งหมายจะ "ขุดรากถอนเหง้า" นั่นแหละ

อรหันต์จี้กง   :  ลงโทษแบบนี้เหลือที่จะทนทานได้ ไอ้จ้อนมันเกี่ยวเนื่องกับหัวใจ เมื่อโดนตัดหรือถูกกัดจะเจ็บปวดหาที่เปรียบมิได้ คำพังเพยกล่าวว่า "ตัดหญ้าไม่ถอนราก ลมอุ่นโชยมาก็จะงอกขึ้นอีก" พวกนี้มันลุ่มหลงในการเสพเมถุนเกินไป จึงต้องรับการลงโทษวิตถารแบบนี้

พัศดี   :  ข้าพเจ้าจะพาวิญญาณโทษ 2 - 3 ตนออกมาเล่าเรื่องที่มันทำความผิดอย่างไรในตอนมีชีวิตอยู่ด้วยตัวมันเอง จึงต้องมาลงเอยกันอีกแบบนี้

หยางเซิง   :  ดีมากครับ !วิญญาณโทษพวกนี้มือทั้งสองข้างถูกมัดไว้ พวกหฯุจู่โจมบุกเข้ากัดจากเบื้องล่าง บ้างก็โหยหวนคร่ำครวญ ไม่สามารถหลบหลีกเลยกลิ้งเกลือกอยู่กับพื้น หนูพวกนี้ตัวโตเท่าแมวมองดูแล้วรู้สึกดุร้ายเหลือหลาย เวลากัดคนคล้ายกับกินอาหารอย่างนั้น

อรหันต์จี้กง   :  พวกหนูชอบแทะกัดถุงผ้ายิ่งนัก ชอบกินถั่วลิสง ก็คือภาพที่ได้เห็นอยู่อันนี้แหละ เห็นแต่เลือดสด ๆ ทะลักเรี่ยราด น่าสมเพสที่มวลมนุษย์หลงในการเสพสุขชั่วครั้งชั่วคราว เลยก่อความทุกข์ยากอย่างน่าเวทนาในวันนี้

พัศดี   :  ข้าพเจ้าได้พาวิญญาณโทษ 2ตนออกมาแล้ว วิญญาณโทษฟังคำสั่งนี้ ท่านรูปนี้คือพระอรหันต์จี้กง อีกท่านหนึ่งคือหยางเซิงแห่งสำนักเซี้ยเฮี้ยงตึ้งเมืองมนุษย์ สองศิษย์อาจารย์รับเทวโองการท่องนรกเพื่อแต่งหนังสือ พวกแกจงรีบสารภาพความชั่วที่กระทำไว้ในปางก่อนเพื่อที่จะลงในหนังสือ "เที่ยวเมืองนรก" เพื่อปลอบเตือนชาวโลก

วิญญาณโทษ   :  ภพก่อนผมได้สละตนเป็นศิษย์แห่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ บำเพ็ญธรรม และได้ถือศีลกินเจ ได้แต่งงานมีลูกเต้าต่อมาเกิดมีจิตใจรวนเรไม่มั่นคง ได้เกิดได้เสียกับหญิงผู้บำเพ็ญธรรมซึ่งเป็นศิษย์คณะเดียวกัน ทำลายล้างกฏวินัยข้อบังคับซึ่งเป็นการล้างผลาญความตั้งใจจากแรกเริ่ม เมื่อตายลงแล้วไม่เพียงไม่มีแต่ทางไปสวรรค์ กลับโดนยมทูตขาวดำคุมตัวมาแดนนรก ผ่านการฉายร่างเดิมจากหอกระจก (กรรม) วิเศษ มองเห็นเหตุการณ์อันบัดสีโดยตลอดอายจนพูดไม่ออก และแล้วส่งมอบขุมที่ 6 เปียงเซี้ยอ๊วงท่านโกรธมาก ด่าผมว่าตัวอยู่ในธรณีสงฆ์แห่งศักดิ์สิทธิ์รู้กฏเองทำลายเอง ต้องลงโทษเพิ่มขึ้นอีกขั้นหนึ่ง ตัดสินให้ตกเข้าไปยัง แดนนรกตัดไตหนูกัด" โดยโดนยมทูตตัดเอาไอ้จ้อนออกก่อน แล้วถูกมัดอยู่กับพื้นปล่อยให้หนูแทะกัดเอาตามใจชอบ ทุกวี่ทุกวันจิตใจหวั่นไหวเจ็บแสบอย่าบอกใครเชียว จึงโทษตัวเองพลาดพลั้งหนเดียวกลายเป็นความขมขื่นตลอดกาล ขอผู้คนในแดนมนุษย์เมื่อเข้าอยู่ในธรณีศักดิ์สิทธิ์แล้ว จงรักษาปฏิบัติกฏระเบียบแห่งศักดิ์สิทธิ์นั้น มิเช่นนั้นแล้วบุญกุศลใด ๆ ที่ตนสร้างไว้ก็ไม่สามารถจะชดเชยความผิดนี้ได้

อรหันต์จี้กง   :  คำพังเพยกล่าวว่า "การถือศีลกินเจไปหมดเขตที่ตรงสะดือเท่านั้น" ก็คืออย่างที่ว่านี้แหละ เมื่อท่อนล่างไม่บำเพ็ญให้สะอาดหมดจด บัดนี้ให้ยมทูตและหนูช่วยรักษาให้ ทำให้แกสะอาดขึ้น เวรนั้นต้องรับเอาเอง

พัศดี   :  ตนที่ 2 รีบเล่าการกระทำในปางก่อนเร็ว

วิญญาณโทษ   :  เพราะเหตุว่าตอนที่ผมเรียนอยู่ในชั้นมัธยมนั้น ถูกลวงจากเพื่อนชั่วไปเที่ยวโสเภณีจากสถานเริงรมย์ ต่อมาพอมีเงินบ้างก็ไปเที่ยวหย่อนใจตามสถานที่นั้น ๆ แล้วยังชวนเพื่อนนักเรียนไปเปิดหูเปิดตาหลายครั้งด้วย เป็นเหตุให้เสียตัวในขณะร่างกายกำลังอยู่ในความเจริญของวัย บ้างก็ติดกามโรค เนื่องจากความสำส่อนวัยหนุ่ม ทำผิดเรื่องพรรค์นี้ ตายลงแล้ว จึงถูกตัดสินให้มารับโทษยังที่นี่ ทุกข์ทรมานอันนี้หามีผู้ใดเข้าใจไม่ ตอนเป็นมนุษย์ก็เสพสุขอย่างสุโข เมื่อตายแล้วมาอยู่ที่นี่อย่างอยากที่จะทนต่อวันเวลานึกขึ้นมาทีไรจึงเสียใจไม่รู้วาย

พัศดี   :  ตอนเป็นหนุ่มเป็นแน่นไม่ประพฤติดี หลงใหลแต่นารีหญิงสาว ยังไม่ทันแต่งงานก็เสียความเป็นโสดเสียแล้ว จะเรียกได้ว่า "ไม่รักศักดฺ์ศรี" และยังลวงเพื่อนให้เสื่อมเสียอีก ไอ้จ้อนมันสร้างเวร จึงต้องตกคุกนี้ เป็นเหตุที่สมควรแล้ว

หยางเซิง   :  ดู ๆ แล้วพวกนี้น่าเวทนามาก ในกรงขังยังมีวิญญาณโทษอีกมากหลาย ที่จริงมันทำผิดอะไรบ้าง จึงมารับการลงโทษที่นี่

พัศดี   :  คุกนี้วิญญาณโทษใหม่เข้ามาวันละเป็นพันตน ดังนั้นคุกนี้จึงมีขอบเขตแห่งความผิดกว้างขวางมาก บรรดาผู้ที่ชอบเที่ยวผู้หญิง จนเกินความต้องการ ผู้ที่มีไอ้จ้อนไม่สะอาด หรือผู้ที่ยังไม่ได้แต่งงาน ก็ไปเสียตัวในซ่องผู้หญิง หรือผู้ที่เที่ยวไปหลอกลวงผู้หญิง หรือผู้ที่แต่งงานแล้วเป็นชู้กัน หรือผู้ที่ปวารณาตัวถือศีลอยู่ในบรรพชิตหรือสำนักศักดิ์สิทธิ์แล้วยังมั่วกามลามก หรือผู้ที่สมสู่กันขัดต่อระดับชั้นวรรณะ หรือพวกโทรมหญิง (ลงแขก)  ไอ้จ้อนมันร้ายมาก ล้วนตัดสินให้ตกเข้ามาคุกนี้รับโทษอย่างทารุณทั้งสิ้น

อรหันต์จี้กง   :  อาตมาขอเตือนชาวโลก อย่าได้ทำผิดในเรื่องกามเป็นอันขาด โทษนี้หนักที่สุด เฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่บำเพ็ญธรรมอยู่ยิ่งสมควรระวังให้จงหนัก ผู้ทำผิดทางนี้ไม่มีทางให้อภัยเลย นอกจากต้องเกี่ยวข้องกับ "นรกพร่าหัวใจ" แห่งขุมที่ 5 แล้ว บางพวกยังต้องโทษที่ขุมนี้อีก แต่สวรรค์ท่านมีความเมตตาปราณีต่อชีวิตของมวลมนุษย์ แหวกช่องให้รอดเปิดโอกาสให้ ถ้าได้อ่าน "เที่ยวเมืองนรก" แล้วได้ตั้งใจปลงบาปสำนึกตัวและพิมพ์แจก "เที่ยวเมืองนรก" ให้มากเพื่อเตือนชาวโลกและไม่ทำผิดในเรื่องนี้อีก แล้วท่านเง็กเสียงอ๊วงตี่่จะได้ตรัสสั่งให้อภัยลงโทษ เนื่องจากเวลาดึกมากแล้ว เจ้าหยางเซิงเตรียมตัวกลับสำนัก

หยางเซิง   :  ขอบคุณท่านพัศดีและนายทหารที่ให้การต้อนรับอย่างดี เราขอลาก่อนละ

พัศดี   :  ให้นายทหารตั้งแถวนมัสการส่งท่านอาจารย์

อรหันต์จี้กง   :  เจ้าหยางเซิงขึ้นบนดอกบัวเร็ว เตรียมกลับสำนัก

หยางเซิง   :  กระผมนั่งลงเรียบร้อยแล้ว เชิญท่านอาจารย์กลับสำนักได้.....

อรหันต์จี้กง   :  ถึงสำนักเซี้ยเฮี้ยงตึ้งแล้ว หยางเซิงลงจากดอกบัว วิญญาณกลับสู่ร่างดังเดิม 

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                        เที่ยวเมืองนรก

               ครั้งที่ 38  วันที่  18  ตุลาคม  พ.ศ. 2520

                      ตอน  ท่องนรกสอนขับรถ

        ท่านอรหันต์จี้กงเสด็จปรากฏกาย ตรัสเป็นกลอนมีความว่า  :

              แพร่หลักธรรม        มิหวั่นไหว        ทางกันดาร
ราตรีกาล                           ปลื้อมปิติ         ศักดิ์สิทธิ์ปวง
วัฒนธรรม                          รุ่งเรืองศรี         กลางเมืองหลวง
กลิ่นธรรมอวล                     พวยพุ่ง            สู่นภา

อรหันต์จี้กง   :  ฤดูร้อนผ่านไป ฤดูใบไม้ร่วงเข้ามาแทนรู้สึกว่ามีความเย็นประปราย ผู้คนเริ่มนุ่งห่มเสื้อผ้าหนาขึ้น พวกนกกาก็เพิ่มขนขึ้นบ้างแล้ว สี่ฤดูกาลผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนไปไม่หยุดยั้ง นึกถึงก่อนโน้นสมัยเด็ก ๆ เวลานี้ลูกหลานเต็มบ้านสายตาพร่ามัว มือไม้เฉื่อยชา เวลาเดินเหินก็โยกเยกไม่มั่นคง รู้สึกเสียดายเวลาที่ผ่านพ้นไป ขณะนี้มาหวนคิดถึงกาลเวลาที่ล่วงลับไปแล้วนั้น ชีวิตคนคล้ายความฝัน จึงขอเตือนชาวโลก ควรยึดมั่นในกาลเวลาขณะหนึ่งก็คือชีวิตหนึ่งขณะ ควรรีบบำเพ็ญตน ปฏิบัติธรรมในธรณีแห่งศักดิ์สิทธิ์ เป็นผู้ปฏิบัติดีของสังคม เป็นศิษย์มีความสามารถในธรณีแห่งศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นแล้วจะไม่เกี่ยวข้องกับพวกนรก ถึงแม้ว่าจะมาบ้างก็อยู่ในฐานะของผู้ท่องเที่ยว มิต้องรับโทษทรมาน การท่องนรกในวันนี้ได้เวลาแล้ว หยางเซิงเตรียมตัวขึ้นดอกบัวเร็ว

หยางเซิง   :  มิทราบว่าเราจะไปคุกใดในวันนี้ ?.

อรหันต์จี้กง   :  ฉันจะไม่ขอพูดก่อน ชั่วพริบตาเดียวเจ้าก็จะได้รู้เองโดยตลอด

หยางเซิง   :  ครับผม กระผมได้นั่งลงเรียบร้อยแล้ว เชิญท่านอาจารย์ออกเดินทางได้.....

อรหันต์จี้กง   :  ถึงแล้วละ เจ้าลงจากดอกบัวเร็ว

หยางเซิง   :  ท่านอาจารย์ครับ ! ไฉนท่านจึงพาผมมายังไหล่เขาลูกนี้ ข้างหน้ามีเสียงร้องพัดผ่านมาคล้ายเสียงที่มีคนถูกฆ่าฟัน หรือถูกทุบตีฉันนั้น ทางเล็กเบื้องหน้ายังมีวิญญาณโทษที่ถูกคุมโดยยมทูตเดินรุดหน้าไป เราจะตามหลังมันไปชมดูให้ถึงที่สุดหรือไฉน?.

อรหันต์จี้กง   :  การเดินทางของเราในวันนี้ก็คือจะไปเยี่ยมชมนรกน้อยที่ตั้งอยู่ไหล่เขาเบื้องหน้านี่แหละ รีบตามยมทูตข้างหน้านั้นไป

หยางเซิง   :  เรากวดทันยมทูตมาแล้ว เขายังหันกลับมาทำความเคารพเราด้วย มิทราบว่าพวกวิญญาณโทษเหล่านี้ต้องโทษอะไรไว้บ้าง ที่ได้ถูกคุมไปดำเนินคดีในเวลานี้?.

อรหันต์จี้กง   :  วิญญาณโทษเหล่านี้คือพวกโชเฟอร์ (คนขับรถ) หรือพวกขับรถมอเตอร์ไซค์ เพราะว่าภพก่อนเคยทำผิดเรื่องรถชนคนตาย ดังนั้นจึงต้องมารับการลงโทษจากแดนนรก

หยางเซิง   :  ผู้ที่เป็นโชเฟอร์หรือนักขับมอเตอร์ไซค์เมื่อขับชนเขาตายแล้วยังหาที่สิ้นสุดยุติมิได้หรือ?. 

อรหันต์จี้กง   :  เมื่อมีเรื่องถึงกับคนตาย ยมกฏยังมีการทำโทษอีกวาระหนึ่ง ถึงหน้าประตูคุกแล้ว ประเดี๋ยวเจ้าจะสอบถามรายละเอียดจากพัศดีได้

หยางเซิง   :  เบื้องหน้าได้ปรากฏคุกหนึ่ง ข้างประตูคุกมีเวรรักษาการณ์ยืนอยู่ รู้สึกองอาจเคร่งขรึมมาก บนประตูคุกเขียนไว้ว่า "สอนขับรถนรกน้อย" พัศดีและนายทหารได้ตั้งแถวรอรับเราอยู่แล้ว

อรหันต์จี้กง   :  เจ้าจงรีบเข้าไปทำความเคารพ

หยางเซิง   :  ขอแสดงความคารวะต่อท่านพัศดีและนายทหารทั้งหลาย วันนี้ข้าพเจ้ากับท่านอาจารย์รับคำสั่มาเยือนคุกท่านและรวบรวมข้อมูลเพื่อเตือนชาวโลก ขอท่านพัศดีโปรดให้ความสะดวกในการค้นหาหลักฐานความผิด

พัศดี   :  มิต้อง ท่านทั้งสองโปรดตามข้าพเจ้าไปชมดูภายในเถิด

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                          เที่ยวเมืองนรก

               ครั้งที่ 38  วันที่  18  ตุลาคม  พ.ศ. 2520

                      ตอน  ท่องนรกสอนขับรถ

        ท่านอรหันต์จี้กงเสด็จปรากฏกาย ตรัสเป็นกลอนมีความว่า  :

              แพร่หลักธรรม        มิหวั่นไหว        ทางกันดาร
ราตรีกาล                           ปลื้อมปิติ         ศักดิ์สิทธิ์ปวง
วัฒนธรรม                          รุ่งเรืองศรี         กลางเมืองหลวง
กลิ่นธรรมอวล                     พวยพุ่ง            สู่นภา 

หยางเซิง   :  ขอเรียนถามท่านพัศดี คุกของท่านอยู่ในความปกครองของขุมใด?.

พัศดี   :  คุกนี้มีชื่อว่า "สอนขับรถนรกน้อย" อยู่ในความควบคุมของท่านเปียงเซี้ยอ๊วง แห่งขุมที่ 6 เป็นคุกที่สร้างขึ้นใหม่ มวลชนชาวโลกล้วนไม่เคยรู้จัก ที่สำนักท่านรับเทวโองการแต่งหนังสือ "เที่ยวเมืองนรก" คุกเราทราบมานานแล้ว วันนี้ได้รับสาส์นจากเจ้านายขุมที่ 6 จึงทราบว่าพวกท่านจะมาเยี่ยมชม คุกนี้ยินดีต้อนรับเป็นที่ยิ่ง ท่านหยางเซิงมีข้อปัญหาอะไร ถามได้โดยละเอียดทุกอย่าง

หยางเซิง   :  ผู้ที่ถูกทำโทษในคุกของท่าน ล้วนเป็นพวกอะไรบ้าง?.

พัศดี   :  บรรดาพวกที่ขับรถแล้วเกิดอุบัติเหตุ ถึงแก่ความตาย หรือบาดเจ็บสาหัส หรือถึงกับทุพพลภาพไม่ว่าจะเป็นคนขับรถเครื่อง  รถยนต์  รถจักรยาน เมื่อตายลงแล้วต้องมารับกรรมสนองลงโทษ ณ ที่นี้ เชิญท่านตามข้าพเจ้าเข้าไปชมดูภายในเถิด

อรหันต์จี้กง   :  ขอบคุณมาก 

หยางเซิง   :  ไหล่เขาข้างหน้าฝูงชนมากมาย มีทางเล็ก ๆ หลายสายบนถนนล้วนเป็นหินทรายดินกรวดขรุขระไม่ราบเรียบ วิญญาณโทษแต่ละตนต่างลากรถคนละคันเหมือนดั่งลากรถลาก (รถเจ๊ก) ในสมัยก่อนฉันนั้น บนรถบรรทุกเต็มไปด้วยอิฐแดงเคลื่อนลงช้า ๆ จากไหล่เขา หนทางก็แคบพอรอรับล้อรถสองข้างเท่านั้น หากล้ำเส้นไปนิดเดียว ก็จะตกไปในล่องลึกสองข้างทาง เท้าวิญญาณโทษทั้งสองข้างเปลือยเปล่า เนื่องจากอิฐแดงบนรถหนักมากลงจากไหล่เขาก็ไม่มีที่ห้ามล้อ (เบรค) ต้องอาศัยเท้าทั้งสองข้างยันไว้ แต่ละคนต้องเดินอย่างแช่มช้าระมัดระวัง ใช้เท้าทั้งสองข้างยันพื้นแบบเบรครถอย่างนั้น ดังนั้น อุ้งเท้าทั้งสองข้างจึงมีผิวหนังขาดเลือดออกเรี่ยราดไปทั่วพื้นดิน บ้างก็ไม่ระวังจนพุ่งลงไปในร่อง เนื่องจากตัวรถหนักมากต้องขนเอาอิฐลงก่อน และแล้วจึงรีบเข็นรถขึ้นมาบนถนน ใช้อิฐหนุนไว้ ตรึงล้อรถให้อยู่กับที่ ต่อจากนั้นจึงเก็บเอาอิฐทีละก้อนขึ้นไปบนรถแล้วลากลงเขาอีก มีบางคนกำลังกายต้านไม่ได้เท้าเหยียบพลาดล้มลง โดนรถแล่นทับผ่านไปบนร่างกาย ร้องตะโกนได้เพียงคำเดียวตัวก็สลบเหมือดไปเลย เหมือนดังเกิดอุบัติเหตุโดนรถทับตายฉันนั้นแหละ เลือดสด ๆ ทะลักเต็มพื้นที่ การลงโทษแบบนี้แปลกประหลาดทันสมัยมาก แต่ทารุณมากเกินไป

อรหันต์จี้กง   :  ผู้ขับรถในมนุษย์โลกที่ไม่มีความระมัดระวังจนเกิดอุบัติเหตุถึงกับทำให้ผู้อื่นต้องตายลงนั้น เมื่อตัวเองตายลงแล้วจะกลับกลายเป็น "ผู้ถูกทำร้าย" และยังต้องมารับโทษทรมานจากสถานที่นี้อีก ซึ่งเป็นการตอบสนองกันถึงที่สุดที่ไม่สามารถจะรอดพ้นจากการตอบสนองของเหตุและผล

พัศดี   :  ข้าพเจ้าจะสั่งวิญญาณโทษ 2 - 3 ตนให้เล่าเรื่องเกิดเหตุการณ์ขึ้นในตอนมีชีวิตอยู่นั้นให้ท่านหยางเซิงฟัง

หยางเซิง   :  ขอบคุณท่านพัศดีที่ไม่ทอดทิ้ง

พัสดี   :  วิญญาณโทษมาแล้ว รีบสารภาพต่อท่านอาจารย์กับท่านหยางเซิงถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปางก่อน เพื่อท่านหยางเซิงนำกลับไปเผยให้ชาวมนุษย์รู้ต่อ ๆ ไปในโลกมนุษย์

วิญญาณโทษ   :  ตอนผมยังเป็นมนุษย์อยู่นั้น มีอาชีพเป็นคนขับรถประจำทาง อยู่มาวันหนึ่งขณะที่เลี้ยวรถหักมุมนั้น เกิดมีเด็กหญิงวิ่งพุ่งออกมาจากตรอกอย่างปัจจุบันทันด่วน ผมเบรครถไม่ทันเลยทับผ่านร่างเด็กคนนั้นถึงกับ ตายคาที่  ระหว่างเวลาที่ผมขับรถอยู่ก็เกิดอุบัติเหตุหลายครั้ง แต่ยังไม่เคยถึงกับเสียชีวิตลง เพียงแต่ตัวรถเสียหายไปบ้างบวกกับเรื่องนี้อีกจึงถูกบริษัทไล่ออกเมื่อตายลงแล้ว ถูกตัดสินให้ตกเข้า "นรกสอนขับรถ" มีกำหนดโทษ 1 ปี แต่ละวันฝึกฝนการขับรถอยู่ที่นี้ถนนล้วนลาดลงไปทางตีนเขาทั้งสองเท้าทำหน้าที่เบรครถ แม้ว่ากำลังกายยังพอไปไหว แต่ต้องขึ้นลงร้อยเที่ยวทุกวี่วัน จึงทำให้พลังกายพลังใจสูญสิ้นไปหมด พื้นเท้าแหลกและทรมานยิ่งนัก

พัศดี   :: ตนที่ 2 รีบสารภาพขับรถแล้ว เกิดเหตุอะไรขึ้นตอนที่อยู่ในเมืองมนุษย์ 

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                       เที่ยวเมืองนรก

               ครั้งที่ 38  วันที่  18  ตุลาคม  พ.ศ. 2520

                      ตอน  ท่องนรกสอนขับรถ

        ท่านอรหันต์จี้กงเสด็จปรากฏกาย ตรัสเป็นกลอนมีความว่า  :

              แพร่หลักธรรม        มิหวั่นไหว        ทางกันดาร
ราตรีกาล                           ปลื้อมปิติ         ศักดิ์สิทธิ์ปวง
วัฒนธรรม                          รุ่งเรืองศรี         กลางเมืองหลวง
กลิ่นธรรมอวล                     พวยพุ่ง            สู่นภา 

วิญญาณโทษ   :  ตอนผมมีชีวิตอยู่มีอาชีพขับรถแท็กซี่ อยู่มาคืนหนึ่งไปร่วมวงกินเหล้ากับเพื่อนฝูง เมื่อกินเหล้าแล้วก็ไปขับรถต่อเพราะเหตุเมาเหล้าตามัว ไม่เพียงแต่ขับรถเร็วเกินอัตราที่ทางการกำหนดไว้แล้วยังแซงรถคันอื่น ๆ ไปอีก ด้วยความประมาทเผลอเรอเลยชนเอาคนเดินถนนตายไปคนหนึ่ง ผิดทางคดีฆ่าคนตายโดยประมาทเลินเล่อ ต้องชดใช้เงินทองเขาและติดคุกอีก เมื่อตายลงแล้ว ท่านยมบาลสอนผมว่า "ขับรถแล้วยังเมาเหล้าอีก ล้อเล่นชีวิตคน" เลยตัดสินให้ตกเข้ามาอยู่ใน "นรกสอนขับรถ" 3 ปี ทุก ๆ วันลากรถทดลองขับดู ถูกข่มเหงรังแกเหลือหลาย เท้าทั้งสองก็บวมเป่งเจ็บปวดเพราะเหตุกำลังใจกำลังกายสูญเสียไปมากเกินควร ร่างกายจึงผอมแห้งเหลือแต่กระดูก ขอให้ผู้ขับรถในแดนมนุษย์ควรเตือนสติให้ดี เมื่อมอมเมาจากการร่ำสุราแล้วจงอย่าขับรถเป็นอันขาด เพื่อหลีกเลี่ยงการเกิดอุบัติเหตุ มาอยู่ที่นี่ไม่มีน้ำเหล้าให้ดื่ม มีแต่น้ำขม (น้ำหนอง) ไหลพรากออกจากเท้าทั้งสองข้าง

พัศดี   :  วิญญาณโทษตนที่ 3 รีบสารภาพเกิดเหตุร้ายอย่างไรในตอนมีชีวิตอยู่

วิญญาณโทษ   :  ตอนผมอยู่ในแดนมนุษย์เป็นพ่อค้า แต่ละวันขึ่รถเครื่องออกไปส่งของ มักจะขับรถเร็วเกินอัตราไม่ปฏิบัติตามกฏจราจรเพลิดเพลินสุดยอดจนเกิดเรื่องโศกเศร้าขึ้น ในวันหนึ่งไปชาเอาคนเดินถนนเข้า ตัวเองก็ล้มลงได้รับบาดเจ็บทั้งสองคนถูกนำส่งโรงพยาบาล ผมเพียงแต่ขาหัก อีกฝ่ยหนึ่งหัวสมองกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง ผมรักษาครึ่งปีจึงหายเป็นปกติ ฝ่ายตรงข้ามนั้นก็ไม่ถึงกับตาย แต่กลายเป็นสติฟั่นเฟือน ผมก็โดนฟ้องร้องจนต้องชดใช้ค่าเสียหายเป็นจำนวนเงินมหาศาลก็เพราะเหตุนี้แหละ เมื่อตายลงแล้วถูกส่งตัวมายังขุมที่ 6 เปียงเซี้ยอ๊วง ตัดสินผมตกเข้าคุกนี้รับความทรมานมีกำหนด 3 ปี ความทุกข์ที่ได้รับ คนทั่วไปไม่มีทางที่จะเข้าใจได้

พัศดี   :  วันนี้เอาวิญญาณโทษ 3 ตนนี้ เป็นหลักพิสูจน์บรรดาผู้ขับรถในแดนมนุษย์ ควรเป็นเยี่ยงอย่างต้องขับรถโดยตั้งใจระมัดระวังทั้งคนและรถก็จะปลอดภัย เมื่อตายลงแล้วก็มิต้องมารับทุกข์ทรมานอยู่ที่นี่ ผู้ที่ตกเข้ามาอยู่คุกนี้ โทษที่ตัดสินไปนั้น มีหนักมีเบาไม่เท่ากัน หากเป็นพวกที่ไม่เจตนาทำร้ายคน นับว่าความผิดที่เกิดจากความเลินเล่อ ก็ตัดสินให้เบาหน่อย ถ้าเมาเหล้าขับรถเร็วเกินอัตรา หรือไม่ปฏิบัติตามกฏถึงกับเกิดเหตุร้าย ก็ตัดสินให้หนักหน่อย ถ้าเกิดเรื่องแล้วไม่หยุดรถ เจตนาจะหลบหนีโดยไม่รู้ว่าฝ่ายถูกชนจะตายหรือไม่?. เมื่อตัวเองตายลงแล้วท่านยมบาลจะตัดสินลงโทษหนักที่สุด จึงขอเตือนชาวโลก เมื่อเกิดอุบัติเหตุรถแล้วอย่าหลบหนี ต้องรับผิดชอบตามความสามารถ เพื่อภาระหน้าที่และศีลธรรมของตนเองแล้วโทษนั้นก็จะได้เบาบางลงได้

อรหันต์จี้กง   :  "นรกสอนขับรถ" เป็นคุกใหม่ของยมโลก เสมือนหนึ่งโรงเรียนสอนขับรถยตน์ในแดนมนุษย์ วิญญาณโทษที่มายังที่นี้ทุก ๆ ตนต้องทำตามขั้นตอน ต้องดูทิศทางให้มั่นแม่นเร็วเกินอัตราไม่ได้ หรือผิดเพี้ยนแม้แต่นิดเดียว พลาดพลั้งไปตัวเองตาย จึงเตือนผู้ขับรถเป็นพิเศษ จงขับขี่อย่างระมัดระวัง อันชีวิตของคนนั้นผูกพันธ์กับฟ้าสวรรค์จะเมาเหล้าไม่ได้ ขับรถเร็วเกินอัตราไม่ได้ ถ้าไม่ปฏิบัติตามกฏ เมื่อตายลงแล้วต้องมายึดอาชีพเก่าในแดนนรกอีกครั้งหนึ่ง วันนี้เนื่องจากเวลาดึกมากแล้ว เจ้าหยางเซิงเตรียมตัวกลับสำนัก ขอบคุณมากท่านพัศดีและนายทหารที่ให้การแนะนำชี้แจง

หยางเซิง   :  ขอบคุณยิ่งที่ท่านพัศดีและนายทหารให้ความสะดวก ขอลาก่อนละ

พัศดี   :  สิ่งใดที่บกพร่องแล้ว ขอท่านทั้งสองอภัยให้ด้วย ให้นายทหารทั้งหลายตั้งแถวนมัสการส่งท่านอาจารย์

หยางเซิง   :  กระผมนั่งลงเรียบร้อยแล้ว เชิญท่านอาจารย์กลับสำนักได้แล้ว.....

อรหันต์จี้กง   :  สำนักเซี้ยเฮี้ยงตึ้งถึงแล้ว หยางเซิงลงจากดอกบัว วิญญาณกลับเข้าสู่ร่างดังเดิม

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                         เที่ยวเมืองนรก

               ครั้งที่ 39  วันที่  4  พฤศจิกายน  พ.ศ. 2520

                 ตอน  ท่องแดนแหวกปากเอาเข็มทิ่มนรกน้อย

        ท่านอรหันต์จี้กงเสด็จปรากฏกาย ตรัสเป็นกลอนมีความว่า  :

             แดนศักดิ์สิทธิ์        มักซบเซา        ขาดนักธรรม
ต้องรับกรรม                      หากละเมิด        ผิดศีลธรรม
มุ่งสงบ                           หากหมั่นเพียร     มีผลนำ
คงจะกรรม                       หากตอแหล       ทุกข์ร่ำไป

อรหันต์จี้กง   :  ธรณีศักดิ์สิทธิ์เงียบเหงา ผู้บำเพ็ญธรรมมีอยู่ประปราย บ้างก็เสแสร้งแกล้งทำโดยไม่มีความจริงใจ หน้าไหว้หลังหลอก  บ้างก็ไม่เข้าใจหลักธรรมที่ถ่องแท้ นึกคิดอย่างลม ๆ แล้ง ๆ ตามใจตัว ทำเป็นหูทวนลมต่อคำสั่งสอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ไม่รักษาตามกฏวินัย  เป็นเหตุให้ศีลธรรมเสื่อมโทรมลง แม้ว่าพวกที่สามารถพูดอย่างน้ำไหลไฟดับ พูดเป็นต่อยหอย แต่คำพูดนั้นก็ไม่ตงกับใจดังเหมือนกลุ่มควันที่ปราศจากรากเหง้าพื้นฐานไม่มั่นคง ลอยละล่องไปตามกระแสลมที่พัดต้อง ยากที่จะเติบโตเป็นต้นกล้าหรือไม้ยืนต้นที่ใหญ่โต ดังนั้นจะมุมานะในการหว่านไถ จะได้รับผลสมบูรณ์ทุก ๆ ปี เหนือกว่าที่พูดคุยส่งเดช อันไม่มีผู้ใดจะเห็นชอบกับมันด้วย การบำเพ็ญธรรมนั้นต้องยืนอยู่บนพื้นฐานแห่งความเป็นจริง ปราชญ์โบราณท่านว่า "ผู้ที่สร้างบุญกุศล ต้องได้รับโชคลาภเหลือล้น พวกที่ก่อกรรมทำเข็ญต้องพบแต่ภัยพิบัติ" กฏแห่งสวรรค์ถึงจะหละหลวม แต่ก็ไม่รอดพ้นไ้ด้ง่ายนัก ถ้าสามารถสำนึกตัว หันหลังกลับยังมีหนทางให้เดิน มิเช่นนั้นแล้วจะเสมือนลมเย็นกวาดใบไม้ร่วงเป็นแถบ ๆ ที่จะมาเยือนในโลกมนุษย์ แล้วจะรู้สึกหนาวสะท้านหาที่พึ่งมิได้ ธรณีบ้านจะซบเซาเปล่าเปลี่ยว ความทุกข์โศกนั้นจะหาที่สิ้นสุดมิได้ วันนี้ได้เวลาไปท่องนรกแล้ว เจ้าหยางเซิงเตรียมขึ้นดอกบัว

หยางเซิง   :  ขอรับคำบัญชา ขอเรียนถามท่านอาจารย์ไฉนวันนี้จึงดื่มจนเมาแป้?. คำพูดคำจาก็แสดงออกถึงความไม่สบอารมณ์หมาย

อรหันต์จี้กง   :  ก็เพราะมองทะลุปรุโปร่งของจิตใจชาวโลก ที่ล้วนแล้วแต่เสาะแสวงหาทางเสพสุขในด้านวัตถุ ละเลยในขนบธรรมเนียมประเพณีสะเทือนต่อจิตใจของฉัน ดังนั้นจึงดื่มเหล้าขมไป 2 - 3 ขวดวันนี้มีเหล้าก็ขอให้เมาในวันนี้ มวลมนุษย์จะไปตกนรกหมกไหม้ก็ช่างมัน แม้ฟ้าดินจะเกิดปรวนแปรถล่มทลายอีกครั้งก็ไม่แคร์

หยางเซิง   :  ท่านอาจารย์มีทั้งเมตตากรุณาทั้งทุกข์โศก

อรหันต์จี้กง   :  ขึ้นบนดอกบัวเร็ว เหล้าไม่เมาคน คนไปเมามันเอง ผู้หญิงมิได้ทำให้คนหลงใหล แต่คนไปหลงใหลเอง เงินทองไม่เคยไปสนใจใคร แต่มนุษย์นั้นไปสนใจมันเอง ลมเย็นโบกมาวูบหนึ่ง ทำให้ฉันสดชื่นขึ้นหน่อย เราศิษย์อาจารย์ไปแดนนรกกันเถอะ.....ถึงแล้ว หยางเซิงลงจากดอกบัวได้

หยางเซิง   :  พัศดีได้มาต้อนรับเราอยู่เบื้องหน้าแล้ว ขอแแสดงคารวะท่านพัศดีและนายทหารทั้งหลาย วันนี้ข้าพเจ้าพร้อมกับท่านอาจารย์มาเยี่ยมชมคุกท่าน ขอได้ให้คำแนะนำชี้แจงด้วย

พัศดี   :  มิต้อง เชิญลุกขึ้นเถิด คุกนี้คือ "แดนแหวกปากเอาเข็มทิ่มนรกน้อย"  เป็นเขตปกครองของขุมที่ 6 เราได้รับคำสั่งแล้วทราบว่าท่านอาจารย์กับท่านหยางเซิงแห่งสำนักเซี้ยเฮี้ยงตึ้งเมืองมนุษย์จะมาเยี่ยมแต่งหนังสือ "เที่ยวเมืองนรก" ขอต้อนรับ ๆ

อรหันต์จี้กง   :  ขอท่านพัศดีอย่าได้เกรงใจเลย เราศิษย์อาจารย์รับเทวโองการให้ท่องนรก ที่มาถึงที่นี่ในวันนี้ ขอให้เปิดประตูแห่งความสะดวกให้ด้วย

พัศดี   :  ท่านทั้งสองเชิญตามข้าพเจ้าเข้าไปข้างใน เพื่อสะดวกในการตรวจชม

หยางเซิง   :  เห็นแต่วิญญาณโทษเต็มพืดไปหมด ที่ถูกขังอยู่ในกรงขัง พวกยมทูตใช้ง่ามเหล็กเจาะแหวกปากให้อ้าออก และแล้วเอาลูกเหล็กที่มีหนามแหลมเต็มไปทั้งลูก บังคับยัดเยียดเข้าไปในทางปากวิญญาณโทษ แต่ละตนแหวกร้องอย่างเจ็บปวด ปานฟ้าดินจะถล่ม ชั่วประเดี๋ยวเดียวเลือดสด ๆ ไหลทะลักออกจากปาก แต่ละตนก็ตกเข้าในลักษณะสงบหมดสติไป

อรหันต์จี้กง   :  ลูกเหล็กมีหนามแหลม เหมือนลูกหนามเหล็ก พวกวิญญาณโทษมันปากแข็ง จึงต้องใช้ง่ามเหล็กแหวกออก ยัดลูกเหล็กเข้าไป ทำให้มันมีปากพูดไม่ได้ และไม่มีเสียงให้ร้องเจ็บด้วย

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                         เที่ยวเมืองนรก

               ครั้งที่ 39  วันที่  4  พฤศจิกายน  พ.ศ. 2520

                 ตอน  ท่องแดนแหวกปากเอาเข็มทิ่มนรกน้อย

        ท่านอรหันต์จี้กงเสด็จปรากฏกาย ตรัสเป็นกลอนมีความว่า  :

             แดนศักดิ์สิทธิ์        มักซบเซา        ขาดนักธรรม
ต้องรับกรรม                      หากละเมิด        ผิดศีลธรรม
มุ่งสงบ                           หากหมั่นเพียร     มีผลนำ
คงจะกรรม                       หากตอแหล       ทุกข์ร่ำไป

หยางเซิง   :  การทำโทษแบบนี้ทารุณมาก หาที่เสมอเหมือนมิได้ มนุษย์เราหากมีก้างปลาติดอยู่ในลำคอก็จะทุกข์ทรมานไปร้อยแปด ทุรนทุรายไปทั้งเนื้อทั้งตัว ตอนนี้ใช้ลูกหนามบังคับยัดใส่เข้าไป จึงเป็นคนใบ้กินยาขมไม่สามารถบรรยายความขมได้ (คือทุกข์นั้นพูดไม่ออก) ขอถามพัศดีว่า พวกวิญญาณโทษนี้ทำความผิดอะไรหนักหนาในแดนมนุษย์ จึงต้องมารับโทษทัณฑ์ในแดนนรกเช่นนี้?.

พัศดี    :  ชาวโลกที่ชอบพูดจาสามหาวโดยปราศจากเหตุผล ถือใจตัวเป็นใหญ่ หรือใช้วาจาที่อ่อนนุ่มหยดย้อยหลอกลวงผู้หญิง หรือที่โกหกมดเท็จเอาเงินทองของผู้อื่นเข้ากระเป๋าตัวเอง หรือที่ชอบสูบยาเสพติดให้โทษ หรือชอบพูดจาอย่งมีเลศนัยให้ร้ายผู้อื่นเสมอ ๆ พวกนี้เมื่อตายลงแล้วยากที่จะรอดจากการลงโทษของ นรกแหวกปากเอาเข็มทิ่ม"  ข้าพเจ้าจะให้วิญญาณโทษ 2 - 3 ตนออกจากกรงขัง เพื่อมาเล่าอธิบายสารภาพการทำผิดอย่างไรบ้าง

อรหันต์จี้กง   :  พวกมันสลบไสลไปแล้ว อาตมาใช้พัดนี้โบกทีเดียวให้มันตื่นขึ้น นายทหารรีบถอดเอาลูกเหล็กในปากมันออก มิเช่นนั้นแม้มีปากก็พูดไม่ได้

นายทหาร   :  ได้ถอดเอาลูกเหล็กออกแล้ว เชิญท่านอาจารย์จัดการได้

อรหันต์จี้กง   :  วิญญาณโทษทุกตนฟังคำสั่งนี้  :: วันนี้อาตมาพานายหยางเซิงแห่งเมืองมนุษย์มารวบรวมมาหาสภาพการณ์ที่พวกแกถูกทำโทษณที่นี้ ให้ทุก ๆ ตนเปิดเผยความจริงที่ทำอะไรไว้เสียบ้างจากปากของตนตอนที่อยู่ในเมืองมนุษย์ เมื่อตายลงแล้วจึงมีมารับโทษที่นี้?.

วิญญาณโทษ   :  ฉันตอนมีชีวิตอยู่นั้นมีคารมคมคายดีมาก เวลาพูดเวลาจาไม่เพียงแต่นุ่มนิ่มเสนาะโสต ยังสามารถโน้มหน้าวเหนี่ยวรั้งจิตใจคนทำให้ผู้อื่นหลงใหลได้ เนื่องจากฉันมีรูปโฉมโนมพรรณสวยงาม หลังจากแต่งงานแล้ว ยังมีผู้ชายไม่น้อยมาติดพันฉันอยู่ มีอยู่ครั้งหนึ่ง มีผู้ชายคนหนึ่งมาขอความรักอย่างร้อนแรงจากฉัน ฉันเห็นว่าเขาผู้นั้นร่ำรวยมีเงินมากจึงใช้ความตลบตะแลงต่อเขา โดยพูดหลอกว่า "สามีฉันปฏิบัติต่อฉันไม่ดี ขอให้คุณจงช่วยเหลือฉันให้มากหน่อย"  ต่อจากนั้นก็เกิดเป็นชู้กันขึ้น เพราะเหตุว่าฉันประจบประแจงออเซาะเก่ง โดยเอาลิ้น 2 นิ้วนี้เป็นเครื่องมือตะล่อมหลอกล่อเอาทรัพย์สินเงินทองจากเขาจนหมดเกลี้ยง เสร็จแล้วก็ใช้วาจาอันสามหาวใส่เขา แต่ละคำล้วนแฝงด้วยเลศนัยฝังคม กระแทกกระทั่นเพื่อชายผู้นั้น เขาโดนการเหยียดหยามดูหมิ่นเข้าแบบนี้ เกิดความปลงไม่ตกก็เลยฆ่าตัวตาย เมื่อตายลงแล้วใจนั้นจึงผูกความพยาบาทไปฟ้องร้องยังท่านยมบาล ท่านยมบาลเห็นว่าเขาพลาดพลั้งไปโดยความนึกคิดชั่วูบเดียว แต่เห็นว่าตัวฉันเป็นผู้หญิงที่มีจิตใจโหดร้ายเกินควร จึงรับฟ้องไว้ให้มีการสนองตอบรับกรรมเวร ต่อมาวิญญาณชายผู้นั้นก็เข้ามาสิงอยู่กับตัวฉันเสมอ ๆ ทำให้ตัวฉันอยู่ไม่เป็นสุข โดยผ่านมาได้ 7 ปีเศษ ถึงคราวอับโชคและตายลงด้วยจิตใจร่างกายที่อ่อนเปลี้ย เราทั้งสองได้ไปโต้เถียงที่เมืองผีตายโหง เขาถูกลงโทษด้วยฐานที่มักมากในกามไปมั่วลูกเมียชาวบ้าน ฉันก็โดนขุมต่าง ๆ ลงโทษอย่างหนัก วันนี้ถูกส่งตัวมายังขุมนี้ เปียงเซี้ยอ๊วงด่าว่าฉันมีปากไว้ให้ผู้อื่นหลงใหล ทำร้ายคนเสียดแทงคน ควรรับสนองตอบจาก นรกแหวกปากเอาเข็มทิ่ม" ทุกวี่ทุกวันโดนยัดด้วยลูกหนามเหล็ก รับทุกข์ทรมานร้อยแปดพันประการ

อรหันต์จี้กง   :  เธอแกล้งทำเป็นมีความรักความใคร่คบชู้สู่ชาย ฆ่าคนด้วยปากด้วยลิ้น เมื่อตายลงแล้วมารับโทษยังที่นี้ เป็นการสมควรแล้ว ไม่ต้องพร่ำบ่นแค้นเคืองใคร วิญญาณโทษตนที่ 2 เล่าเรื่องของแกที่ผ่านมาเป็นอย่างไรบ้าง

วิญญาณโทษ   :  ภพกก่อนผมเป็นอันธพาลคนหนึ่ง ชอบเสพแต่พวกยาเสพติด และฉีดทั้งมอร์ฟีน จนติดงอมแงม จึงต้องเที่ยวออกหาลักขโมยข้าวของชาวบ้านไปทั่วทุกแห่ง เพื่อจะซื้อยาเสพติด เมื่อตายลง ถูกตัดสินให้ตกมาอยู่คุกนี้ รับทุกข์ทรมานอย่างไม่สามารถพูดได้ ไม่มีความสุขสบายดังเช่นเสพยาเสพติดครั้งที่อยู่ในโลกมนุษย์ ทุก ๆ วันกลืนกินแต่ลูกเหล็ก รับทุกข์จากการแทงทิ่มปาก จึงโทษตัวเองไม่ทำดีในตอนที่มีชีวิตอยู่

พัสดี   :  การสูบยาเสพติดให้โทษ คุกนี้ให้ลงโทษยาวนานมาก เนื่องจากพิษยายังไม่เสื่อมสลายตัว วิญญาณโทษนั้นจึงไม่สามารถถูกปลดปล่อยให้ไปผุดเกิดและในแดนมนุษย์ยังมีผู้คนไม่น้อยที่ชอบพวกยาเสพติดให้โทษ ยาต้องห้ามกฏหมายบ้านเมืองก็ลงโทษอย่างหนัก เมื่อตายลงแล้วกฏในยมโลกยิ่งหนักขึ้นไปอีก บางตนยังย้ายขังไว้ "นรกโลกันตร์" ขอเตือนผู้ประพฤติผิดในทางนี้ รีบสำนึกกลับตัวโดยเร็ว อย่ามอมเมาชีวิตและวิญญาณต่อไป

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                         เที่ยวเมืองนรก

               ครั้งที่ 39  วันที่  4  พฤศจิกายน  พ.ศ. 2520

                 ตอน  ท่องแดนแหวกปากเอาเข็มทิ่มนรกน้อย

        ท่านอรหันต์จี้กงเสด็จปรากฏกาย ตรัสเป็นกลอนมีความว่า  :

             แดนศักดิ์สิทธิ์        มักซบเซา        ขาดนักธรรม
ต้องรับกรรม                      หากละเมิด        ผิดศีลธรรม
มุ่งสงบ                           หากหมั่นเพียร     มีผลนำ
คงจะกรรม                       หากตอแหล       ทุกข์ร่ำไป

อรหันต์จี้กง   :  ตนที่ 3  รีบสารภาพได้ก่อกรรมทำชั่วอะไรไว้ตอนเป็นมนุษย์ ?.

วิญญาณโทษ   :  ผมได้รับการศึกษาอยู่บ้าง ท่องจำคำพังเพยสุภาษิตอยู่ไม่น้อย จึงมักจะถกเถียงกับญาติมิตรด้วยเหตุผลที่ไม่ถูกต้องตามหลักธรรมเสมอ ๆ ที่พูดไปนั้นเป็นเพียงหลักธรรมผิด ๆ เพี้ยน ๆ และชอบนำเอาคำพูดของนักปราชญ์อัจฉริยะบุคคลมากล่าวร้ายป้ายสีผู้อื่น เมื่อตายลงแล้วท่านยมบาลพูดว่า แกไม่ยกเอาคำพูดของนักปราชญ์อัจฉริยะบุคคลไปปฏิบัติในทางสร้างบุญสร้างกุศล แต่กลับนำไปใช้ในทางไร้ประโยชน์เถียงอย่างข้าง ๆ คู ๆ ควรที่จะนับได้ว่าพูดเพ้อเจ้อ เมื่อปากแข็งนักจึงควรตัดสินให้กลืนกินลูกหนาม ให้ทดลองลิ้มรสชาติแห่งปากเหล็กฟันแข็งเสียบ้าง เวลานี้จึงมีปากเหมือนมีก้น (พูดไ่ออก) เสียจริง ๆ

อรหันต์จี้กง   :  คนมีเหตุมีผลท่องเดินไปได้ทั่วโลก คนไร้เหตุไร้ผลก้าวเดียวก็ขยับไปไหนไม่รอด ชาวโลกเมื่อจะพูดจะจาควรพูดตรงตามหลักธรรม เช่นพูดว่า การฆ่าเขาตายเพราะว่าเขาผู้นั้นชีวิตมันถึงฆาตแล้ว โดยไม่ใช่ตายเพราะฉันไปฆ่ามันพูดแบบนี้ก็คือพูดอย่างข้าง ๆ คู ๆ ปราศจากเหตุผล ผู้ที่ชอบพูดแบบน้ำขุ่นไม่ตรงต่อเหตุผล เมื่อตายลงแล้วต้องถูกลงโทษแน่นอน ถามวิญญาณโทษตนที่ 4 อีกที แกมาตกนรกนี้ด้วยเหตุใด?. 

วิญญาณโทษ   :  ผมตอนมีชีวิตอยู่สะสมเงินทองไว้ได้ไม่น้อย เนื่องจากโลภอยากได้ดอกผลเพิ่มพูน ประดาผู้ที่เดือนร้อนจะใช้เงินหรือคนยากจนจะมายืมเงินจากผม ล้วนเรียกดอกเบี้ยอย่างสูงมาก ฉะนั้นทั้งเงินต้นทั้งดอกเบี้ย กระเป๋าก็ตูมขึ้นทุกวัน ถ้าฝ่ายกู้ยืมถึงกำหนดเวลาแล้วไม่สามารถชำระเงินคืนก็จะเสี้ยมสอนอันธพาลไปข่มขู่ พอตายลง ท่านยมบาลจึงกล่าวหาว่าผมปล่อยกู้ขูดรีด ดูดกินเลือดคน กอบโกยอย่างโหดเหี้ยมเกินควร ต้องลงโทษด้วยการกลืนกินหนามเหล็ก มันทรมานเหลืือที่จะรับไว้จริง ๆ

พัศดี   :  คนรวยบางคนมีจิตใจแข็งกระด้างดุจเหล็กดุจทอง ยึดอาชีพปล่อยเงินกู้ ด้วยการเก็บดอกเบี้ยสูงลิ่ว แม้ว่าฝ่ายกู้จะสมยอมด้วย แต่ใจคอโหดเหี้ยมเกินไป เสมือนหนึ่ง "กินทองเหลือง กินเหล็กได้" เมื่อตายลงแล้วให้มันได้ชิมรสชาติแห่ง "รวยแล้วไม่มีความเมตาสงสารผู้อื่น จึงขอเตือนบรรดาผู้ที่ร่ำรวยในแดนมนุษย์ ตัวเองมีเงินทองเหลือใช้ให้ผู้อื่นหยิบยืม อย่าได้เรียกเก็บดอกเบี้ยสูงนักไปรีดไถเขา ควรปล่อยกู้ด้วยดอกเบี้ยต่ำ ๆ การช่วยเหลือผู้อื่นเปนรากเหง้าแห่งความสุข ไฉนจึงไม่ปฏิบัติเล่า

อรหันต์จี้กง   :  เวลาดึกมากแล้วสำหรับวันนี้ เจ้าหยางเซิงเตรียมกลับสำนัก ขอบคุณท่านพัศดีและนายทหารทั้งหลายที่ให้การต้อนรับอย่างดียิ่ง ขอลาก่อนละ

พัศดี   :  ให้นายทหารตั้งแถวนมัสการส่งท่านอาจารย์

หยางเซิง   :  กระผมนั่งลงเรียบร้อยแล้วเชิญท่านอาจารย์กลับสำนัก.....

อรหันต์จี้กง   :  ถึงสำนักเซี้ยเฮี้ยงตึ้งแล้ว  หยางเซิงลงจากดอกบัว  วิญญาณกลับเข้าสู่ร่างดังเดิม

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                       เที่ยวเมืองนรก

               ครั้งที่ 40  วันที่  19  พฤศจิกายน  พ.ศ. 2520

                 ตอน  ท่องแดนตาข่ายหนามตั๊กแตนเจาะนรกน้อย

        ท่านอรหันต์จี้กงเสด็จปรากฏกาย ตรัสเป็นกลอนมีความว่า  :

               อิงแอบกาย        ที่เมื่อยเปลี้ย        ในราตรี
ประสาทศรี                        ศักดิ์สิทธิ์            ใหม่ผ่องแผ้ว
กวาดล้างเสีย                     ฝุ่นละออง            ชะบาปแล้ว
คนไม่แคล้ว                       ต้องลำบาก          ทำไมหนอ

อรหันต์จี้กง   :  ทั้งภายในและภายนอกของสำนักเซี้ยเฮี้ยงตึ้ง ได้รับการบูรณะปฏิสังขรณ์ตกแต่งลงเรียบร้อยแล้ว รู้สึกว่าหน้าตาสดใสผ่องแผ้วสง่างามขึ้นเทพเทวาท่านชอบสถานที่ที่สะอาดหมดจด มวลชนที่ต้องการจะพบเห็นเทพเทวานั้น ต้องชำระล้างร่างกายจิตใจให้สะอาดเรียบร้อย มิเช่นนั้นตาทิพย์จะถูกปกปิดด้วยฝุ่นละอองยากที่จะมองทะลุทิวทัศน์บนสวรรค์ วันนี้เตรียมไปท่องแดนนรก เจ้าหยางเซิงขึ้นบนดอกบัวเสีย

หยางเซิง   :  ขอรับคำบัญชา !วันนี้เห็นท่านอาจารย์สดชื่นเบิกบานมาก มิทราบว่าท่านมีความสุขด้วยสิ่งใด?.

อรหันต์จี้กง   :  เมื่อมาถึงสถานที่ผผ่องแผ้วแห่งธรณีศักดิ์สิทธิ์ เห็นปราสาทอันทรงธรรมศักดิ์สิทธิ์ปราศจากฝุ่นละอองแม้แต่ผงธุลี  ความกลัดกลุ้มที่เกาะจับอยู่ในหัวใจจึงคลายออกจนหมดสิ้น ก็เลยเป็นสุขหายกังวล

หยางเซิง   :  ชาวโลกมักพูดว่า "เมื่อไม่เห็นก็นับว่าสะอาดหมดจด" ท่านอาจารย์มีความเห็นประการใด?.

อรหันต์จี้กง   :  พุทธเทพท่านสามารถทรงอำนาจแห่งความมั่นคงชนิดนี้ได้ แต่ปุถุชนจะไม่มีทางเสมอเหมือนได้ "มุมตาย" (มุมมืด) ที่ไม่สามารถมองเห็นนั้นมักจะสกปรกเหลือหลาย ประพฤติความชั่วร้ายในมุมมืด จะเรียกว่าเมื่อมองไม่เห็นให้ถือเป็นสะอาดหมดจดได้อย่างไรเล่า

หยางเซิง   :  ท่านอาจารย์พูดสมเหตุสมผลมาก กระผมนั่งบนดอกบัวเรียบร้อยแล้ว เชิญท่านอาจารย์ออกเดินทางได้แล้ว.....

อรหันต์จี้กง   :  ถึงแล้วละ รีบลงจากดอกบัวเร็ว

หยางเซิง    :  วันนี้เรามาถึงที่นี่ เห็นแต่ยมทูตคุมตัววิญญาณโทษรุดไปข้างหน้า ยังไม่ได้ยินเสียงร้องจากการถูกทำโทษเลย

อรหันต์จี้กง   :  วันนี้เรามาเยี่ยมชม "ตาข่ายหนามตั๊กแตนเจาะนรกน้อย" ก็เพราะว่าวิญญาณโทษเหล่านั้นที่รับการลงโทษให้ความทรมานอย่างเชื่องช้า จึงมีแต่เสียงครวญครางเจ้าจะได้เห็นโดยละเอียดหลังจากนี้สักครู่  นี่ก็ได้ใกล้กับประตูคุกอยู่แล้ว พัศดีกับนายทหารก็ได้มาคอยต้อนรับเราแล้ว

หยางเซิง   :  ขอแสดงความเคารพต่อท่านพัศดีและนายทหารทั้งหลาย ข้าพเจ้าพร้อมท่านอาจารย์มาเยี่ยมชมคุกของท่านในวันนี้ขอให้ความสะดวกด้วย

พัศดี   :  หามิได้ ! คุกนี้คือ "ตาข่ายหนามตั๊กแตนเจาะนรกน้อย" ซึ่งขึ้นกับท่านเปียงเซี้ยอ๊วงแห่งขุมที่ 6 สำนักเซี้ยเฮี้ยงตึ้งแห่งเมืองไถ่ตง รับประทับทรงบรรยายธรรม มีบุญกุศลกว้างใหญ่ล้ำลึกยิ่งนัก คราวนี้ได้รับเทวโองการให้แต่งหนังสือ "เที่ยวเมืองนรก" เปิดเผยเหตุการณ์ของยมโลกปลอบเตือนกอบกู้ชาวโลก ความบากบั่นอุตสาหะน่าสรรเสริญยิ่งนัก คุกเรานี้สามารถตีพิมพ์ลงในหนังสืออันมีค่าเปรียบเสมือนทองคำเล่มนี้ รู้สึกเป็นเกียรติอย่างสูง เชิญท่านทั้งสองเข้าไปชมดูภายใน

หยางเซิง   :  ขอบคุณมากที่ท่านพัศดีให้การแนะนำ โอย !ภายในคุกล้วนปูด้วยตาข่ายหนามแหลม เสมือนหนึ่งลวดหนามสิ่งกีดขวางในแดนมนุษย์ บนพื้นดินก็บุอีกชั้นหนึ่ง และมีน้ำขังเปียกชุ่มอยู่ ด้านบนก็มีอีกชั้นคุมไว้ด้วย ตัวตนยืนตรงไม่ได้ เวลาเดินต้องใช้คลานเอา พอเงยหัวขึ้นศีรษะและแผ่นหลังจะโดนหนามเหล็กทิ่มแทงบาดเจ็บ วิญญาณโทษแต่ละตนครวญเสียงอย่างหมดอาลัย เสื้อผ้าขาดวิ่นไม่มีชิ้นดี บนตัวยังมีสิ่งของ 2 สิ่งติดอยู่ เนื่องจากอยู่ในระยะห่างไกลพอสมควร ข้าพเจ้ามองเห็นไม่ถนัดนัก ขอท่านพัศดีบอกให้ทราบด้วย จะได้หรือไม่ประการใด?.

พัศดี   :  อ้าย 2 สิ่งนั้น สิ่งหนึ่งคือตัวตั๊กแตน อีกสิ่งหนึ่งคือตัวปลิง ซึ่งดูดกินมันสมองและโลหิตโดยเฉพาะ

อรหันต์จี้กง   :  เราขึ้นหน้าไปอีกหน่อย เจ้าจะได้มองเห็นชัดเจนขึ้น

หยา่างเซิง   :  ดีซิครับ โอ้โฮ้ ! ที่แท้บนตัววิญญาณโทษโดนพวกปลิงเกาะติดทั้งตัวเลย มองดูแล้วรู้สึกหวาดเสียวมากจริง ๆ แล้วบนศีรษะยังมีตัวตั๊กแตนเกาะเต็มไปด้วย ที่จริงแล้วมันกำลังดูดกินอะไรนะ ?.