คัมภีร์อริยะตะวันเดือน
ภาคผนวก
แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่
ที่กล่าวอ้างในคัมภีร์โดยสังเขป
๑
กวนอริยมหาราชเจ้า
( กวนเซิ่งตี้จวิน )
" กวน " อริยมหาราช
อริยมหาราชแซ่กวน นามอวี่ นามรองอวิ๋นฉาง นามแรกฉางเซิง เป็นชาวเมืองเซี่ยเหลียง โดยกำเนิด เป็นเชื้อสายของมหามนตรีกวนหลงเฝิงปู่ของมหาราชเจ้านามว่าเสิ่น นามรองเอวิ้นจือ ฉายาซึผัน อุบัติมาในรัชสมัยฮั่นเหอตี้ ปีอย่งเอวี๋ยนที่สอง
ปู่ของมหาราชเจ้าเชาวน์ปัญญาดีตั้งแต่เยาว์วัย นิสัยรักทางธรรม ศึกษาคัมภีร์อี้จิง ชุนชิว อย่างลุ่มลึก เมื่อเห็นการปกครองบ้านเมืองยุ่งเหยิง จึงปฏิเสธหนทางราชการ ออกไปหาสันโดษในป่าเขา ท่านอบรมบุตรด้วยคัมภีร์อี้จิง ชุนชิว สิ้นอายุขัยในรัชสมัยหวนตี้ ปีอย่งโซ่วที่สาม ( ค.ศ. 157 ) ด้วยอายุหกสิบแปดปี ศพของท่านฝังไว้ที่เทือกเขาเถียวซัน อันเป็นทำเลมงคลด้วยลักษณะภูมิประเทศที่เรียกว่า " หมื่นม้าอาชาทะยานควบ " จากบนเขามองลงมา จะเห็นหนองน้ำใหญ่เซี่อฉือเป็นสายยาวเหยียด โอบอ้อมเทือกเขาไว้ ให้ความรู้สึกมีชีวิตชีวาอันเป็นมงคลยิ่ง ทำเลวิเศษเช่นนี้ จึงเป็นสถานที่เจาะจงให้กำเนิดองค์มหาราชเจ้าอย่างแน่แท้ โดยมิใช่เหตุบังเอิญ
บิดาของมหาราชเจ้านามอี้ นามรองต้าเอวี่ยน ใฝ่ธรรมตามแบบอย่างบิดา สัตย์ซื่อถือคุณธรรม มีความกตัญญูยิ่ง ท่านเฝ้าหลุมศพบิดาใกล้ชิดตลอดเวลาสองปี เช่นเดียวกับที่ปรนนิบัติรับใช้เมื่อบิดาท่านยังมีชีวิตอยู่ จนปีค.ศ. 159 จึงอำลาเพิงพักที่หลุมฝังศพกลับมาอยู่บ้าน
รัชสมัยตงฮั่น หวนตี้ เอี๋ยนซี ปีที่สาม ตรงกับปีชวด เดือนหก ยี่สิบสี่ค่ำ ปั ค.ศ. 160 ปรากฏมังกรเหินฟ้า เวียนรอบบนหลังคาบ้านท่านเต้าเอวี่ยน บิดาของมหาราชเจ้า มหราชเจ้าถือกำเนิดในวันนั้น
กวนมหาราชเจ้าเจริญวัยอย่างเข้มแข็ง พละกำลังมหาศาล ต้านทานกำลังคนนับหมื่นได้ ความสูงสองร้อยเจ็ดเซนติเมตร ( เก้าฟุตโบราณ ) จิตใจหาญกล้า รอบรู้ปรีชาสามารถ กตัญญูซื่อสัตย์ ใฝ่ศึกษาคัมภีร์ชุนชิว อี้จิง หนวดเครางดงามยาวจรดท้อง นัยน์ตากว้างยาวดั่งนัยน์ตาหงส์ คิ้วเข้มคล้ายตัวไหมนอนทาบ ริมฝีปากและใบหน้าแดงสดใส มีไฝบนใบหน้าเจ็ดเม็ด เด่นชัดดั่งดวงดาว ลักษณะสูงส่งงามสง่าน่าเกรงขามเป็นที่สุด
