คุยกับท่านผู้อ่าน


     "ท่องพุทธาลัย" เป็นหนังสือที่ให้ข้อคิดปริศนาธรรมมากมาย ยิ่งอ่านยิ่งเข้าถึงความนัยอันแยบยล ทำให้สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณเบื้องบน สำนึกพระคุณเซียน พุทธะอมตะจี้กงพระอาจารย์เป็นที่สุด ที่ได้โปรดหาวิธีกอบกู้อุ้มชูผู้บำเพ็ญทุกวิถีทาง เพื่อให้ไปถุงจุดหมายปลายทางแห่งการบำเพ็ญเพียร

     "ท่องพุทธาลัย" เล่มหนึ่ง ได้แปล-เรียบเรียงออกมานานเกินกว่าสิบปีแล้ว

     เท่าที่ได้ฟังเสียงสะท้อนจากผู้อ่านไม่น้อย ประเมินผลได้ว่า หนังสือเล่มนี้ "ดีมาก" (แต่ยังอ่านไม่จบเล่ม) ในขณะเดียวกันก็มีผู้ทวงถาม "ท่องพุทธาลัย" เล่มสอง กันมากมายว่าเมื่อไรจะออกและในความเป็นจริงที่ทวงถามนั้น อีกหลายคนก็ยังคงอ่านเล่มหนึ่งไม่จบเหมือนเดิม

     ศึกษา ปฏิบัติ บำเพ็ญเป็นงานประณีต ละเอียดยิ่ง ทั้งความคิด วิจารณญาณ การกระทำ

     ความประณีตละเอียดจะลุ่มลึกนุ่มเนียนยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ตามกาลเวลาที่ตั้งใจศึกษาปฏิบัติบำเพ็ญอย่างสม่ำเสมอไม่ขาดสาย เพราะฉะนั้นการบรรยายธรรม การแปลหนังสือธรรมะก็เช่นกัน

     "ท่องพุทธาลัย" เล่มหนึ่ง เมื่อสิบปีก่อน ซึ่งทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า "ดีมาก" นั้นแท้จริงแล้วอาจเป็นเพียงผลงานหยาบๆ เหมือนขอไปทีชิ้นหนึ่งเท่านั้น

     การนี้ผู้บำเพ็ญจะรู้สึกเป็นอย่างเดียวกัน เมื่องานของเบื้องบนที่เรารับทำออกมา เป็นผลงานที่ยังห่างไกลความประณีตละเอียดลุ่มลึก เนียนนุ่มอีกมากนัก

     "ท่องพุทธาลัย" เล่มสอง ที่ห่างจากเล่มหนึ่งถึงสิบปี เล่มนี้ก็ตามข้าพเจ้าผู้แปลแม้จะตั้งใจเต็มที่ แต่ก็ยังรู้สึกผิดอยู่นั่นเอง จึงขออภัยต่อท่านผู้อ่านในความไม่สมบูรณ์ทุกประการ และจะพยายามแปลเล่มต่อไปให้สมบูรร์กว่านี้

ขอบพระคุณ
ศุภนิมิต

                                        ท่องพุทธาลัย (2)

                                             ตอนที่ 6

                           ตรีเทพพิทักษ์มหาราชจัดเวียนธรรมจักร
                            วิถีจิตประทับญาณทวารสืบสานสัจธรรม

                                     ซันกวนต้าตี้จ่วนฝ่าหลุน
                                  ซินฝ่าเจินฉวนอิ้นเสวียนกวน

ใจฟ้าเมตตา               เกินกว่าที่สุด               วิมุตติสุกใส
เวียนธรรมจักรไป         ในครรลองชอบ             กอปรด้วยเหตุผล
บรรพอริยะ                พระฯค้ำนำให้               เภทภัยได้พ้น
พุทธะสกล                ยลเห็นบัดนี้                 นลินีตน

เทียนซินจื้อฉือหยูหยูเจิน              หยานจ่วนฝ่าหลุนอินกั่วสวิน
กู่เต๋อฟู่เจิ้นม่อเจี๋ยฮว่า                  ฝอไจ้ตงถู่เซี่ยนเหลียนเซิน
                                                                                                                                        เราคือ
        บรรพพุทธาเทียนหยานกู่ฝอ   รับสนองพระบัญชา
องค์ธรรมมารดา มายังเกาะสกล (ไต้หวัน) ลงจากเมฆา น้อมองค์เข้ามา ยังตำหนักพระ กราบเคียมคัลองค์มารดาแล้ว จึงถามเมธีทั้งหลาย สบายดี วันนี้เพื่องาน ประพันธ์บททอง ผองศิษย์สงบนบนอบ สดับอริยะพจน์ เพื่อปฏิรูปงาน ธรรมจักรวาล สามโลกทั่วกัน เห็นความสำคัญ อันยิ่งครั้งนี้ ฟ้าโปรดบัญชา ใครศรัทธาช่วย ด้วยแพร่ ด้วยพิมพ์ และด้วยพูดสอน ตั้งปณิธาน ช่วยงานแทนฟ้า หากวอนขอมา จะสัมฤทธิ์ผล บนอริยสัมพันธ์ อันหายากนัก ศิษย์จงรู้จัก บุญวาระนี้
                                                                                                                                          ฮา  พัก
ผันแปรใหญ่             ปลายยุคกาล             ด้านกลจักร
วิทยาศาสตร์            อาจขันแข่ง               แรงศักดิ์สิทธิ์
ท่องอวกาศ             มห้ศจรรย์                 มันเลิศฤทธิ์
ทั้งฟิสิกส์                วิชชุไฟ                   ถ่ายทอดกัน

สือเฝิงม่ออวิ้นต้าเปี้ยนเชียน            จีเซี่ยเคอเสวียไซ่เสินเซียน
จ่วนอวิ้นเมี่ยวฉี่ไท่คงอวั่ง               เปี้ยนฮว่าอู๋ ฉ-ยงอู้หลี่ฉวน

ทุกเดือนวัน             ผันแปลกใหม่่               ไม่หยุดยั้ง
ชาวฝรั่ง                 ช่างคิดค้น                    พลโลกฆ่า
เขา-สมุทร              ขุดถมย่ำ                     ล้ำวิชา
แต่อนิจจา              ค่าคุณธรรม                  ย่ำแย่ลง

ยื่อซินเอวี้ยอี้เซียงจิ้งเซิ่ง                ซีหยางซั่งอู่ซาเหยินจวน
อี๋ซันเต๋าไห่ซู่เกาจี๋                        เต้าเต๋อลั่วอู่จุ้ยเข่อเหลียน

แผ่นดินเรา               เหล่าสุภาพ               รับสืบสาน
ฟ้าสีคราม                ตะวันขาว                  ยาวนานหลัก         (ฟ้าสีคราม :  ธงชาติจีน)
โลกโลกีย์               มีคลื่นป่วน                 รวนสาดซัด
เสาธรรมสัจจ์            หยัดต้านแรง              แกร่งมานาน

เฉิงปิ่งซือเอวิ่๋นอู๋วงถู่                      ชิงเทียนไป๋ยื่อโหย่วเต้าเอวี๋ยน
หงเฉินไป๋ลั่งเยิ่นกุ๋นกุ่น                   เจ่าโหย่วหลุนหลี่ตี่จู้เจียน

บัดนี้อัน               ไต้หวันเป็น               เช่นเกาะเซียน
ช่วยฟื้นเปลี่ยน       แผ่นดินใหญ่             ให้หลักล้ำ
งานอริยะ             ภาระใหญ่                ใต้ผู้นำ
พี่น้องตาม           ร่วมน้อมนบ               เคารพกัน
เผยแผ่ป้อง          พงศาธรรม                ดำรงวัฒน์
คุ้มตรัยราษฏร์       ชาติยั่งยืน                 หมื่นหมื่นปี

หยูจินเผิงไหลเชิงเซียนเต่า              กวงฟู่เสินโจวเจินหลี่เซวียน
ฉื่อเยิ่นจ้งต้ากวนเซิ่งเอี้ย                 ถงเปาก้งจุนหลิ่งซิ่วเสียน
ฮู่หยางเต้าถ่งเอว๋ยเอวิ๋นฮว่า             ซันหมินจู่อี้อวั้นอวั้นเหนียน                                   

                                         ท่องพุทธาลัย (2)

                                             ตอนที่ 6

                           ตรีเทพพิทักษ์มหาราชจัดเวียนธรรมจักร
                            วิถีจิตประทับญาณทวารสืบสานสัจธรรม

                                     ซันกวนต้าตี้จ่วนฝ่าหลุน
                                  ซินฝ่าเจินฉวนอิ้นเสวียนกวน

มหาราช  :  อันตำหนักเราทำหน้าที่ชมเชย ลงโทษอย่างไร ได้จารึกในหนังสือ "ท่องสวรรค์" แล้วจึงมิกล่าวซ้ำ บัดนี้จะกล่าวแต่ความหมายของ "หมื่นศาสน์ต้นรากเดียวกัน" ร่วมไว้ในหนังสือ  ภาระของศาสนาต่าง ๆ ล้วนประกาศสัจธรรมแทนฟ้า ฉุดช่วยสาธุชนคนดี ฉะนั้นผู้ใดได้บวชบำเพ็ญในอาราม ธรรมสถาน ศาลเจ้า ล้วนเรียกว่ามีรากฐานบุญ อดีตชาติเคยสร้างสมบุญวาสนา จึงมีพุทธสัมพันะ์ได้ในชาตินี้  ตำหนักนี้ พิจารณาชัดใสไม่เอนเอียง การชมเชย ลงโทษ วาสนาเคราะห์ภัยเกิดจากตัวของผู้นั้นเอง เรายังจะให้เทวมาตย์  ทิพยมาตย์  เทพรักษ์  บันทึกไว้ในสมุดบุญบาปแล้วส่งไปยัง "สถานตรวจสอบบาปบุญลงโทษชมเชย" ของแต่ละลัทธินิกาย เพื่อรอเวลาเมื่อผู้นั้นสิ้นอายุขัย จะได้เป็นหลักฐานจัดการไปตามบาปบุญนั้น สำหรับผู้บำเพ็ญในธรรมสถานต่าง ๆ หากไม่รักษาระเบียบวินัย หรือทุศีลล่วงกาม หยาบช้า สามานย์ ทำผิดบาป ให้บันทึกลงในสมุดดำส่งไปยังนรกจัดการให้รับโทษทรมานไปตามกระบวนความในที่สุด  หากโทษผิดไม่หนักหนาจะตัดสินลงโทษ ณ "ทัณฑสถานจิ่วหยางกวน" หรือ "ขมากรรมสถานจิ่วหยางกวน" (จิ่วหยางกวนเฉิงเจี้ยสั่ว หรือ จิ่วหยางกวนชั่นหุ่ยสั่ว) เพื่อขอขมากรรมสำนึกในความผิดที่ผ่านมา ให้ได้ฝึกฝนบำเพ็ญเสียใหม่  ส่วนผู้มีจิตญาณบริสุทธิ์ ก็จะยกระดับตามบุญกุศลที่ทำมา บ้างขึ้นสู่เบื้องบน บ้างกลับสู่โลกมนุษย์  พวกที่ไม่มีกุศลจิตเลยจะส่งลงนรกไปรับโทษทัณฑ์ ฉะนั้น ผู้บำเพ็ญพึงเห็นความสำคัญของชีวิตจิตใจในขณะมีชีวิตอยู่ บางคน ขณะมีชีวิต แม้จะศรัทธาบูชาพระ แต่กับเรื่องกุศลสงเคราะห์นั้นไม่ใส่ใจ ทรัพย์เป็นทาน วิทยาธรรมเป็นทาน  อภัยทาน (แรงกายเป็นทาน) ไม่มุ่งหมาย  หากกุศลสงเคราะห์ต่อคนทั้งหลายไม่สร้าง คุณธรรมความดีมิได้ก่อเกิด เหตุต้นผลกรรมสามชาติก็มิได้ลบล้างจบสิ้น  สิ้นอายุขัย  แม้ไม่มีบาปเวร  ก็ยังจะต้องเพิ่มเติมการบำเพ็ญคุณธรรมความดีที่ "สถานเพิ่มเติมคุณธรรมความดี " (กงเต๋อซิวปู่สั่ว) ในด่านจิ่วหยางกวน  เมื่อบำเพ็ญจนบุญกุศลพร้อมแล้ว ก็จะเลื่อนขั้นไปบำเพ็ญ ณ "ถ้ำฟ้าสถานฝึกฝนบำเพ็ญ" (ต้งทิวซิวเลี่ยนสั่ว) ต่อไป เพื่อสงบใจบำเพ็ญจิต  ฉะนั้น ผู้บำเพ็ญทั้งหลายในวันนี้ จะต้องใส่ใจให้ถ่องแท้ที่สุดในจิตภาวะตน จะต้องให้ทานทั้งสาม สร้างกุศลประโยชน์แก่คนทั้งหลายให้มาก เสริมส่งเมตตาธรรมฉุดช่วยความทุกข์ยากด้วยความกรุณาปราณี  เช่นนี้ เมื่อสิ้นอายุขัยไปสู่ "สถานตรวจสอบบาปบุญ" ที่ผู้นั้นสังกัดปฏิบัติบำเพ็ญมา แล้วเลื่อนขั้นไปยัง "ถ้ำฟ้าสถานฝึกฝนบำเพ็ญ" บำเพ็ญจิตญาณจริง รอเวลารับเชิญ  ผู้บำเพ็ญดีเยี่ยม มหาราชเราจะถวายรายงานต่อพระอนุตตรธรรมเจ้า โปรดประทานพระมาลาพู่ห้อยพลอยประดับได้ทิพยฐานะเสวยวาสนาสามโลก  ส่วนที่หมั่นฝึกฝนใน "ถ้ำฟ้าสถานฝึกฝนบำเพ็ญ" จนได้กุศลจิตสูงส่งแล้ว โดยเฉพาะที่มีลูกหลานสร้างกุศลคุณความดีอยู่ในโลก ผลบุญหนุนส่งมาให้บุพการี มหาราชเรายินดีด้วยยิ่งนัก ชมเชยด้วยการยกระดับขึ้นสู่ "โป๊ยก่วนวิเวกเทวาลัย ปากว้าจิ้งซิวเอวี๋ยน" ได้รับถ่ายทอดจุดเครื่องหมาย ฝึกฝนบำเพ็ญแสงญาณ  ภายในโป๊ยก่วนวิเวกเทวาลัย หมั่นฝึกฝนแสงญาณบริสุทธิ์แล้ว ผู้ปกครองเทวาลัยจะยกระดับให้ขึ้นไปสู่พุทธาลัย รับความสุขสงบอิสระ รอเวลาพระอนุตตรเบื้องบนทรงมีพระบัญชานำไปสู่งานชุมนุมอริยะหลงฮว๋า กราบเฝ้าพระพุทธะ สดับพระธรรมเพื่อจบสิ้นการเวียนว่ายตายเกิดต่อไป  เช่นนี้คือ "บำเพ็ญก่อนได้รับภายหลัง เซียนซิวโฮ่วเต๋อ" นั่นคือ "หมื่นศาสน์คืนสู่ต้นกำเนิดเดิม"  สำหรับผู้ที่ได้รับวิถีธรรมในโลกมาแล้ว หากเข้าใจไตรรัตน์ถ่องแท้ สนองรับบุญวาระกล่อมเกลาปรกแผ่แพร่ธรรมต่อไป บำเพ็ญตนช่วยให้ผู้อื่นบำเพ็ญได้  เมตตากรุณาเป็นชีวิตจิตใจ  เอากุศลเจตนาเป็นที่ตั้ง  อีกทั้งกลมใสในตน  กลมใสในผู้อื่นได้  ละกายสังขารเมื่อไร จะได้ขึ้นมารับการยกระดับธรรมฐานะที่ "พุทธาลัย" เทียนฝอเอวี้ยน"  เช่นนี้คือ "ได้รับก่อนบำเพ็ญภายหลัง เซียนโตวโฮ่วซิว"  แต่น่าเสียดาย ผู้บำเพ็ญในยุคนี้  น้อยนักจะเข้าใจความหมายของ "หมื่นศาสน์คืนสู่ต้นกำเนิดเดิม"  ไม่ว่า  จะบำเพ็ญก่อนได้รับภายหลัง  หรือได้รับก่อนบำเพ็ญภายหลัง  จุดมุ่งหมายล้วนอยู่ที่ฟื้นฟูกลับสู่โฉมหน้าเดิมที  แต่เนื่องด้วยเหตุปัจจัยของแต่ละคนต่างกัน ขั้นตอนการบำเพ็ญจึงต่างกันไป  เหตุที่ใจคนไม่อาจเข้าถึงนัยแห่งความเสมอภาคของหมื่นศาสน์แต่เดิมทีอย่างถ่องแท้ได้ ถึงกับแบ่งแยกลัทธินิกาย ยกตนข่มท่าน  บั่นทอนพลังธรรมซึ่งกัน ช่างน่าเวทนาสะท้อนใจนัก  มหาราชเราหวังเป็นที่ยิ่งว่า ชาวโลกจะเข้าใจความนัยสูงสุดของเบื้องบน ให้ความสำคัญ  เคารพซึ่งกัน  ให้กำลังใจช่วยเหลือกัน  หากทำตามโอวาทนี้ได้ ทุกคนเท่ากับเป็นปากเสียงแทนฟ้ากล่อมเกลาชาวโลก  ช่วยตนช่วยท่าน ร่วมช่วยธรรมญาณ  เพื่อจุดหมาย  อุดมการณ์  การคืนสู่ต้นกำเนิดร่วมกัน ทำได้ดังนี้แล้ว ยังจะต้องพิพาทกันทำไม

อู้เอวี๋ยน  :  กราบสำนึกพระคุณมหาราชเจ้าได้โปรดประทานพระโอวาทความหมายของ "หมื่นศาสน์คืนสู่ต้นกำเนิดเิดิม" เช่นนี้แล้ว ความหมายแท้จริงของไตรรัตน์ เป็นเรื่องใหญ่เกี่ยวกับการ "เก็บงานสมบูรณ์ผล" แต่ผู้บำเพ็ญในโลกน้อยนักที่จะถ่องแท้ในความแยบยล ศิษย์ผู้น้อยกราบขอมหาราชเจ้าได้โปรดเวียนอนุตตรธรรมจักรอันหาที่เปรียบมิได้ด้วยเถิด   

                                        ท่องพุทธาลัย (2)

                                             ตอนที่ 6

                           ตรีเทพพิทักษ์มหาราชจัดเวียนธรรมจักร
                            วิถีจิตประทับญาณทวารสืบสานสัจธรรม

                                     ซันกวนต้าตี้จ่วนฝ่าหลุน
                                  ซินฝ่าเจินฉวนอิ้นเสวียนกวน

        มหาราชเราจะสนองบุญวาระ  จะอรรถาธิบายไตรรัตน์  : 
- ยานระดับสุดยอด ซั่งซั่งเฉิงฝ่า  ธรรมกาลยุคสุดท้ายนี้ ผู้มีพื้นฐานบุญสูงส่งยิ่ง ระดับนี้มีน้อยมากดั่ง "ขนหงส์ฟ้า เขากิเลน เฟิ่งเหมาหลินเจี่ยว"  หากในขณะพิธีถ่ายทอดวิถีอนุตตรธรรม ผู้มีพื้นฐานสูงมาก ได้มองเห็นการเปิดจุดญาณทวาร  ได้ยินรหัสคาถา  ได้เห็นการอุ้มลัญจกร  (แต่ตนเองมิได้รับถ่ายทอดจากพระวิสุทธิอาจารย์โดยตรง) แล้วเกิดรู้แจ้งทันที รู้เห็นภาวะพระแม่องค์ธรรมในจิตตนทันใด เขาผู้นั้นมิพึง
ต้องขยับตัว ภาวะจิตก็แผ่ขยายขึ้นไปถึงเบื้องบนได้  จากนั้นเขาจะดำเนินชีวิตด้วยกรุณาธรรมและปัญญาธรรม จะกล่อมเกลาสาธุชนด้วยเมตตาจิตเป็นที่ยิ่งจะเจริญปณิธานฉุดช่วยชาวโลกทุกชาติไป ซึ่งจะเป็นผู้ร่วมเวียนธรรมจักร เท่านั้น

- วิถียานระดับสูง ซั่งเฉิงฝ่า  (วิถีธรรมที่เหมาะแก่การบำเพ็ญของผู้มีพื้นฐานระดับสูง)
        @ ญาณทวาร  (เห็นจันทร์เพ็ญจากชี้นิ้ว เจี้ยจื่อเจี้ยนเอวี้ย)  พระพุทธองค์ทรงแสดงธรรมสี่สิบเก้าปี  ล้วนเป็นมหาเมตตากรุณาที่ชอบด้วยอุบาย ดั่งให้โอสถที่ตรงต่อโรคทั้งสิ้น มิได้แสดงวิถีแห่งจิตอันเป็นยานระดับสูง จึงมีการชูดอกไม้ให้ปริศนาธรรมในงานชุมนุมสงฆ์ ณ เชิงเขาคิชกูฏ  พระมหากัสสปะยิ้มรับเป็นวิถีแห่งจิตของญาณระดับสูงที่มิให้กล่าวขานและจารึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษรที่เรียกว่า "มิให้ถ่ายทอดนอกเหนือไปจากนี้"  บัดนี้  วิถีธรรมอันวิเศษที่พระวิสุทธิอาจารย์ถ่ายทอดให้ @ ก็มิให้กล่าวขานและจารึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษรเช่นเดียวกัน  เป็นหนึ่งนิ้วชี้นำธรรมวิเศษ อี้จื่อเมี่ยวเต้า @ เช่น เดียวกับชูดอกไม้ ยิ้มรับในกาลก่อน  พระวิสุทธิอาจารย์สนองรับพระโองการฟ้าตามกาลกำหนด คือ นำเอาวิถีแห่งจิตเช่นชูดอกไม้ยิ้มรับมาปรกโปรดชาวโลกให้แผ่ไพศาลใหม่ในยุคนี้นั่นเอง ศิษย์ธรรมกาลยุคขาว ลองถามเจ้า รับธรรมะแล้วเป็นกายได้รับหรือ ?  กายนั้น แท้คือธาตุทั้งสี่ชุมนุมกัน หากธาตุทั้งสี่แยกกันไป ธรรมะจะอยู่ที่ใด  เป็นใจได้รับธรรมะหรือ ?  ใจนั้น เกิดดับเรื่อยไป  ใจอดีต  ปัจจุบัน  อนาคตล้วนเอาไว้ไม่อยู่ ถ้าเช่นนั้น ผู้ใดเล่าที่ได้รับธรรมะ  หากกล่าวว่า จิตญาณได้รับธรรมะ  แท้จริงแล้วจิตญาณคือต้นกำเนิดของชีวิต  ไม่รับ  ไม่แปดเปื้อนใด ๆได้ เป็นสูญตาจะรับได้หรือ ?  เอาพุทธะรับพุทธะ  เอาธรรมะรับธรรมะ  เช่นนั้นหรือ ?  ในคัมภีร์วิสุทธิวิมุิตติสูตร ชิงจิ้งจิง กล่าวไว้ว่า "แท้จริงมิได้รับสิ่งใดเลย ซึอู๋สั่วเต๋อ"  ฉะนั้น จึงพึงรู้ว่า  มิใช่กายได้รับธรรมะ  มิใช่ใจได้รับธรรมะ  มิใช่จิตญาณได้รับธรรมะกล่าวคือ มิได้รับสิ่งใดและมิอาจรับสิ่งใดได้  ผู้บำเพ็ญพึงเข้าใจให้ชัดเจนว่า หนึ่งจุดเบิกจากพระวิสุทธิอาจารย์นั้นก็เพื่อให้เจ้าทั้งหลายได้เห็น "จันทร์เพ็ญของจิตญาณตน  จื้อซิ่งหมิงเอวี้ย"  เห็นจันทร์เพ็ญจากหนึ่งนิ้วจุดเบิกจากพระวิสุทธิอาจารย์  ผู้บำเพ็ญอย่าคิดถึงแต่หนึ่งนิ้ว  อย่าได้หยุดอยู่ตรงหนึ่งนิ้วนั้น แล้วลืม "จิตภาวะวิสุทธิ์พุทธะแห่งตน  จื้อซิ่งเทียนเจินฝอ"  อย่าได้ยึดมั่นเพียงหนึ่งจุดตรงญาณทวารนี้ (พึงบังเกิดจิตอันมิได้ยึดหมาย อิ้งอู๋สั่วจู้เอ๋อเซิงฉีซิน) จากอนุตตรภาวะ  ศิษย์ธรรมกาลยุคขาว !  จงเข้าถึงรู้ซึ้งต่อความตั้งใตเหนื่อยยากแสนเข็ญของพระวิสุทธิอาจารย์ นั่นคือ จะให้เจ้าทั้งหลายอาศัยหนึ่งนิ้วจุดเบิกจากเตี่ยวฉวนซือ ได้รู้ว่าตนเองและทุก ๆ คนล้วนมี "ตนจริง" จากอนุตตรภาวะทั้งนั้น  ในพระสูตร ลิ่วจู่ถันจิง กล่าวไว้ว่า "มิรู้ชัดจิตเดิมแท้แห่งตน ศึกษาพระธรรมไปก็ไร้ประโบชน์   ปู้ซึจื้อเปิ่นซิน     เสวียฝ่าอู๋อี้"   เจ้าทั้งหลายพึงรู้ว่า จิตแห่งตนคือพุทธะ มิควรแสวงหาพุทธะภายนอก บั่นทอนจิตใจ  จนลืมพุทธะแท้แห่งจิตตน  พึงรู้ว่า  พุทธะแท้แห่งจิตตนนั้น ศักดิ์สิทธิ์สว่าง  ว่างสงบ  เป็นสิ่งจริงอันไร้รูป  มีอยู่อย่างวิเศษในสูญตา  มิต้องอิงอาศัยโวหารชาญฉลาดทางโลก   มิต้องอิงอาศัยธาตุทั้งสี่ขันธ์ทั้งห้่   มิต้องอิงอาศัยที่ได้ยินได้ยลได้สัมผัส   มิต้องอิงอาศัยฝึกกายธาตุนั่งฌาน   มิต้องอิงอาศัยวิเวกทำจิตว่าง   มิต้องอิงอาศัยอภิญญาญานทุกอย่าง   มิต้องอิงอาศัยให้ทานสร้างบุญ   มิต้องอิงอาศัยพูดธรรมนำพาใคร   มิต้องอิงอาศัยปฏิบัติบำเพ็ญสร้างคุณงามความดี   มิต้องอิงอาศัยพุทธภูมิสรวงสวรรค์   มิต้องอิงอาศัยพุทธธรรมหรือโลกธรรม   และมิต้องอิงอาศัยกำหนดจิตปล่อยว่างจากการยึดหมาย   การอิงอาศัยทั้งหมดคือ เมื่อดำริตริตรึกก็ผิดเมื่อถกถามก็มิใช่   พุทธะแท้แห่งจิตตนนั้นงามกลมสมบูรณ์ด้วยกุศลธรรมทั้งปวงอันเป็นอยู่อย่างนั้นเอง   สมบูรณ์ด้วยญาณภาวะวิเศษทุกประการ   สมบูรณ์ด้วยปัญญารอบรู้บริบูรณ์   พุทธะทั้งหลายได้โปรดแสดงธรรม  แต่กลับกล่าวว่า "เรามิได้แสดงธรรมอย่างใดเลย มิอาจกล่าวได้  มิอาจกล่าวได้" (ธรรมะมิใช่กล่าวขานได้ด้วยวาจา)  ร้อยพันหมื่นคุณวิเศษล้วนเกิดแต่รัตนะล้ำค่าที่มีอยู่แล้วในตนทั้งสิ้น จึงกล่าวได้ว่า "เหนือฟ้าใต้ฟ้า" ธรรมะหนึ่งเดียวเท่านั้น ล้ำเลิศประเสริฐสุด  เทียนซั่งเทียนเซี่ยเอว๋ยเต้าตู๋จุน"  ผู้บำเพ็ญหากไม่รู้ชัดต่อพุทธะแท้แห่งจิตตน  จื้อซิ่งเจินฝอ  การกระทำทุกข์กรำบำเพ็ญทุกอย่างไม่ต่างกับฝนอิฐให้เป็นกระจกเงา เหนื่อยตายก็ไร้ผล   แต่หากรู้ชัดต่อพุทธะแท้แห่งจิตตน การบำเพ็ญทุกอย่างเปรียบดั่งฝนหยกให้เป็นกระจกเงา ยิ่งขัดยิ่งสว่างใส  รัตนะที่หนึ่งคือจุดนี้ O วงนี้กับจุดนี้ อันที่จริงก็ไม่มี แต่เพื่อชี้นำความเข้าใจแก่ผู้คนจำต้องแสดงรูปลักษณ์ของพุทธะแท้แห่งจิตตน ผุ้บำเพ็ญจะได้ไม่หลงในนามสมมุติ หากหลงในนามสมมุติ ก็จะกลายเป็นเศษธุลีธรรม ฝ่าเฉิน  จะตรงเข้าสู่ภาวะพุทธะแท้ได้อย่างไร หากกล่าวด้วยหมายว่า O นี่คือ ทวารวิเศษ หุบเขาแห่งจิตญาณอมตะ วิสุทธิคาม  จักษุครรโภทร เหล่านี้ล้วนเป็นการชี้นำอันชอบด้วยกลอุบาย คนทั่วไปมักติดขัดอยู่กับอักษร ภาษา จึงยากที่จะประสานสอดคล้องเข้ากับจิตพุทธะแท้ได้ บัดนี้ พระวิสุทธิอาจารย์ได้โปรดแสดงสัญญักษณ์สุญตา O องค์ (ถี่)  ญาณ (ซิ่ง)  เพื่อโน้มนำให้เห็นความมีอยู่อันวิเศษ ความมีอยู่อันวิเศษคือ คุณ (อย้ง)  ชีวะ(มิ้ง) ภาวะสูญตาไม่พ้นความมีอยู่อย่างวิเศษ = ชีวะเป็นคุณ  ความมีอยู่อย่างวิเศษไม่พ้นภาวะสูญตา = สงบว่างล้ำเกิน  องค์กับคุณ สมานกัน   ญาณกับชีวะสมานกัน  ก็คือ พุทธะแท้แห่งจิตตน O เป็นตถตาชีวะที่เป็นคุณสงบว่างล้ำเกินอันเป็นอยู่อย่างนั้นเอง รัตนนี้มีจักษุอินทรีย์เป็นตัวประสานให้รู้จักจุดสถิต