[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                          ตอนที่ 13

                           อาภรณ์ม่วงฟ้า
                    แปรได้มาจากแปดคุณธรรม
                        พลังหยางสมบูรณ์งาม
                          เบ่งบานเป็นดอกบัว

@  หลิงญาณศักดิ์สิทธิ์ จิตบรรพต อยู่ไม่ไกล กลับใจได้ก้าวขึ้น
  อิ่น แฝงเร้น ปิดบังฝืน กวาดสิ้นไป สว่างใส ได้จากตน
  จี้ สงเคราะห์ช่วย ด้วยใจจริง ไม่มีสิ่ง ยึดหมายผล
  เตียน ล้มลุกกล่น คนทั่วไป ที่เหลือไว้ ศุกลพราว

(หลิงซันปู้เอวี่ยนหุยโส่วเติง   อิ่นปี้เส่าจิ้นจื้อหมิงหมิง
จี้เฉินจือซินอู๋จื๋อจู้             เตียนเต่าอวั้นเอวี๋ยนตู๋ชิงชิง)

                                                                         เราคือ
เทียนหยาน อาจารย์เจ้า              บรรพพุทธา
กระจ่างจิต อิสระไท                 ได้รับบัญชาจาก
ฟ้าเบื้องบ ลงสู่บูรพาแดน   แสดงความบททองอีกครั้ง
เมื่อย่างเข้าสู่พุทธตำหนัก            กราบคารวะ
อนุตตรพระบัลลังก์         ยกพู่กัน จำนรรจ์เขียน

        ธรรมอริยะ ขงจื่อ เมิ่งจื่อ ถ่ายทอดหลักไตรรัตน์วิถีจิตเดิมแท้ ยุคขาวประกาศเผยแพร่ มหากรุณาฯ บรรพจารย์ทั่วโลก ร่วมสนานเอกภาพครั้งใหญ่ วิถึธรรมยุคท้ายได้มาถึง ใจคนดื้อดึง บูชาหลงสิ่งงมงายไม่รู้ความ สัจธรรมขาดการถ่ายทอด เอาแต่สิ่งลวงหลอกล่อจูง ธรรมจักรวาลวุ่นวาย เจ้าถือ "เทียนมิ่ง" ไว้ ไม่เปิดไขกลับปิดประตู ผู้บำเพ็ญแม้ศรัทธา แต่นัยน์ตาปัญญายังไม่พร้อม ถูกสอบถูกเคี่ยวต้ม ทุกข์ระทมน่าสงสาร จึงหวังหนังสือเล่มนี้ เสร็จสมบูรณ์ที่เร็ววัน แพร่หลายกันทั่วหล้า เพื่อช่วยเปิดวิเศษทวารา ช่วยประคองรักษาธรรมจักรวาล
                                                                            ไฮ ไฮ
@วิถีอนุตตรธรรม แยบยลลึกล้ำ สืบสานเรื่อยมา
หลักจิตศรัทธา ไม่ห่างหายจาก ไปจากใจงาม
สามอริยกษัตริย์ ห้าอริยมหาราช แห่งจีนโบราณ
อาศัยความแยบยลดังว่า ปรกรักษ์ปวงประชา พาใจได้เที่ยงตรง

(เทียนเต้าเสวียนเอ้าไต้ไต้ฉวน   เจินหลี่ปู้หลีเหลียงซินเอวี๋ยน
ซันหวงอู่ตั้ปิ๋งฉือเมี่ยว             อันจื้อเหยินซื่อเต๋อเจิ้งตวน)

@  อริยกษัตริย์เหวิน - อู่ กับเจ้าปู่โจวกง
สูงส่งด้วยเอกะ       ธรรมปฏิเวธ
จอมปราชญ์ขงจื่อ - เมิ่งจื่อ สัมฤทธิ์คุมจิต เข้าถึงดวงธรรม
ตถาคตเจ้านำ เวียนธรรมจักร พรักพร้อมมหาปิฏก
ชูดอกไม้เป็นนัย ไม่กล่าววาจา หาเอ่ยได้ไม่

(เหวินอู่โจวกงเต้าอี๋ก้วน     ข่งเมิ่งจี๋เฉิงไซว่ซิ่งตัน
ซื่อจุนฝ่าหลุนต้าจั้งหมั่น     เหนี่ยนฮวาเอว๋ยเซี่ยวปู้เข่อเอี๋ยน)

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                         ตอนที่ 13

                           อาภรณ์ม่วงฟ้า
                    แปรได้มาจากแปดคุณธรรม
                        พลังหยางสมบูรณ์งาม
                          เบ่งบานเป็นดอกบัว

@ พงศาบรรพจารย์ สืบสานยี่สิบแปดสมัย ครบชุดชมภูประเทศฐาน พระโพธิธรรมปฐมธรรมาจารย์ ผันนำกลับมาแผ่นดินจีน ด้วยคัมภีร์ไร้อักษร ใครฤาแจ้งใจ "ฮุ่ยเข่อ" (เสินกวง) รับไว้ด้วยญาณวิปัสนา

(เอ้อปาจู่ซือซีฟังเฉวียน        ผูถีชูจู่ตงถู่หวน
อู่จื้อเจินจิงเสยเหยินเจวี๋ย       ฮุ่ยเข่ออิ้นซินไจ้อีอัน)

@ ฮุ่ยเหนิงว่า        จิตแท้จริง        ปราศจากสิ่งใด
หมั่นเช็ดถูไป                   เสินซิ่วท่าน      ว่าเช่นนั้น
ใจคือพุทธะ                    มหายาน         ท่านขานไข
จะบรรลุเฉพาะตน              เป็นอรหันต์      ได้อย่างไร 
(จะต้องบรรลุตนบรรลุท่าน ฉุดช่วยไปด้วยกัน)

(เปิ่นอู่อี๋อู้ฮุ่ยเหนิงเจวี๋ย        ฉินอี่ฝูซื่อเสินซิ่วเซวียน
จี๋ซินซื่อฝอเซิงต้าเฉิง          ฉีเข่อตู๋ซั่นจั้วหลัวฮั่น)

@ ญาณโปร่งใส        ในธรรมธาตุ        จักรวาล
อิสระ                             ไม่อาจประมาณ    ทุกแห่งหน
ไม่รู้จิตญาณตน                   ป่วยการค้น        พุทธธรรม
ใคร่รู้หนึ่งนำ                       พึงเร่งหา          ประตูญาณ

(ซิ่งจุนฝ่าเจี้ยไท่ชวีชวน          อู๋สั่วปู๋ไจ้ซุ่นถู่กวน
ปู๋ซื่อจื้อซินเสวียอวั้นฝ่า          อึ้ฝูซื่อซู่สวินเสวียนกวน)

@ วิเศษทวาร        บรรพจารย์           ท่านรู้แจ้ง
หนึ่งนิ้วชี้                       ทันที                 มิเคลือบแคลง
มิพึงแสวง                      พลันพ้นหาก         จากทางหลง
แต่โบราณ                     ทางธรรมใหญ่        ไม่เผยง่าย
ต้องอาศัย                     พุทธสัมพันธ์          ผันสี่ยาก*

(เสวียนกวนเปิ่นซื่อจู่เซี่ยวฉู่        อี้จื่อต้าเจวี๋ยชูเมี่ยวฝัน
จื้อกู่ต้าเต้าโหย่วเฟ่ยอิ่น            ซื่อหนันเอวี้ยนผ้อเค่าฝอเอวี๋ยน)

หมายเหตุ : สี่ยาก (ซื่อหนัน)  
ยากที่จะเกิดในใจกลางโลก (ดินแดนอริยธรรมเก่าแก่)
ยากนักจักได้เกิดกายเป็นคน
ยากนักจักประสบบุญวาระวิถีอนุตตรธรรมปรกโปรด
ยากนักจักประสบบุญวาระได้กราบพระวิสุทธิอาจารย์

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                        ตอนที่ 13

                           อาภรณ์ม่วงฟ้า
                    แปรได้มาจากแปดคุณธรรม
                        พลังหยางสมบูรณ์งาม
                          เบ่งบานเป็นดอกบัว

@ บัดนี้        เบิกดิถี        ฟ้าปรกให้
ในครัวเรือน         รับได้          ต่างยินดี
ธรรมวิถี             กาลสุดท้าย   ให้ปราชญ์สนองรับ
เก็บหมื่นศาสน์      ให้มุษยธรรม  งามครบครัน

(หยูจินต้าไคผู่ตู้เทียน            เต้าเจี้ยงหั่วไจ๋เหยินเหยินฮวน
ม่อฝ่าหยูจงไหลอิ้งอวิ้น          ผิงโซวอวั้นเจี้ยวเหยินเต้าเฉวียน)

@ วิสุทธิอาจารย์        ชี้หลักญาณ        แยบยลให้
คุมจิตเป็นธรรม                   รู้ตื่นนำ             เบิกบานใจ
สามฐานนำเบญจธรรม แปดเที่ยงตรง*               จงรักษา
สิบอกุศล*                      ละทิ้งสิ้น             เรียนถวิลอริยเมธา

(ซิ่งหลี่เสวียนเมี่ยวหมิงซือจื่อ          ไซว่ซิ่งเอว้ยเต้าเหลียงเจวี๋ยควน
ซันกังอู่ฉังปาเจิ้งโส่ว                    สือเอ้อเจียชี่เสวียเซิ่งเสียน)

@ ทุกศาสนา        หลักธรรมงาม        ด้วยหนึ่งกลม
อย่าเที่ยวข่ม                  แยกแบ่งแจง         แข่งกล่าวขาน
รับลัญจกร                    ร่วมยินดี              ที่พบพาน
ร่วมช่วยกัน                   ธรรมกาล             งานเบื้องบน

(เก้อเจี้ยวเจินหลี่เปิ่นอี้เอวี่ยน            ม่อเข่อเฟินเปี๋ยฮู่เจิงกัน
เอ๋อหว่อเหอถงซิ่งเซียงฮุ่ย               ก้งถงหนู่ลี่จู้เทียนผัน)

@ ธรรมกาลนี้        เบิกแพร่ธรรม        งามทุกที่
ฉุดช่วยคน                      ยืนอีกที             ที่ล้มหาย
อนุตตรพระโองการฯ           วิสุทธิอาจารย์        ดำรงได้   
ธำรงชูสัทธรรมไว้              ปฏิรูปใหม่            ธรรมกาล

(ชู่ชู่ไคหวงป๋าหลี่ฮว่า                   อ่วนจิ้วจี้เต่าเจิ้งเหยินหวน
สือปาหมิงซือเที้ยนมิ่งไจ้               เอว๋ยฮู่เจิ้งฝ่าเจิ่งเทียนผัน
                                                                               ฮา ฮา
บัดนี้ ได้เวลาบันทึกหนังสือ จะไม่กล่าวต่อไป

หมายเหตุ  :
แปดเที่ยงตรง  (ปาเจิ้ง)
เห็นชอบ  ดำริชอบ  วาจาชอบ  ทำการชอบ  เลี้ยงชีพชอบ  เพียรชอบ  ระลึกชอบ  ตั้งมั่นชอบ

สิบอกุศล หรือ อกุศลกรรมบถสิบ (สือเอ้อ)
กายกรรมสาม  ได้แก่ ฆ่าสัตว์  ลักขโมย  ประพฤติผิดในกาม
วจีกรรมสี่       ได้แก่ พูดเท็จ  พูดส่อเสียด  พูดหยาบคาย  พูดเพ้อเจ้อ
มโนกรรม       ได้แก่ โลภ โกรธ หลง

     อู้เอวี๋ยนสงบใจ รบกวนขุนพลพิทักษ์ธรรม พิทักษ์ตำหนักพระ เราจะออกเดินทาง จบคำ ฐานบัวก็ลอยขึ้นแหวกอากาศไป ชั่วพริบตา ล่วงข้ามด่านจื่อหยาง และด่านเหอหยาง ผ่านจิ่วหยางกวน ตำหนักเจิ้นหยาง มาถึงตำหนักหนึ่ง ฐานบัวจึงค่อย ๆ ลดระดับลง จากนั้น ศิษย์กับอาจารย์พากันมุ่งสู่ประตูตำหนักอันใหญ่โตโอฬาร สวยงามเลิศหรูด้วยลักษณะเดียวกันกับตำหนักเจิ้นหยาง มีป้ายใหญ่เหนือประตูอักษรว่า "ตำหนักจื่อหยาง" (จื่อหยางเตี้ยน) ลายเส้นอักษรแกร่งคม สะท้อนแสงทองระยับ มีกลอนคู่อยู่สองข้างประตู ความว่า
"อาภรณ์ม่วงฟ้า  แปรได้มาจากแปดคุณธรรม
พลังหยางสมบูรณ์งาม เบ่งบานเป็นดอกบัว"
(จื่ออีเอวี๋ยนไหลปาเต๋อฮว่า  หยางชี่เอวี๋ยนหมั่นเจี๋ยเหลียนฮวา)

     ขณะที่อู้เอวี๋ยนทัศนา ภายในตำหนักมีเทวมาตย์ห้าหกท่านออกมาต้อนรับ เสียงกลองระฆังดังขึ้นพร้อมกัน พระอาจารย์กับเหล่าเทวมาตย์ต่างทักทายอู้เอวี๋ยนคารวะ

เทวมาตย์  :  เจ้าตำหนักเรียนเชิญท่านทั้งสอง

พระอาจารย์  :  รบกวนนำหน้า ...ผ่านสวนดอกไม้ภายใน บุปผชาติหลากหลาย เสียงนกร้องกังวาลใส ทำให้ใจเบิกบาน  ...ข้างหน้าบรรพจารย์เทียนเหยิน กำลังลงบันไดหน้ามาต้อนรับ

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                        ตอนที่ 13

                           อาภรณ์ม่วงฟ้า
                    แปรได้มาจากแปดคุณธรรม
                        พลังหยางสมบูรณ์งาม
                          เบ่งบานเป็นดอกบัว

พระบรรพจารย์  : พุทธะท่านกับศิษย์พร้อมกันมาเยือน มิได้ต้อนรับแต่ไกล โปรดอภัยอย่างยิ่ง

พระอาจารย์  : ไฉนบรรพจารย์ท่านจึงกล่าวเช่นนี้ ท่านยุ่งอยู่กับงาน ไม่สบายใจที่มารบกวน ข้าพเจ้าอาจารย์กับศิษย์ สนองพระโองการมา ขอท่านให้ความสะดวก

พระบรรพจารย์  : มิกล้า ๆ ท่านเทิดทูนเทียนมิ่ง จาริกทุกเขตฟ้า มิห่วงว่าเหนื่อยยาก บันทึกหนังสือปรับแปรคนให้ใจตรงเพื่อระงับพิบัติภัย ปฏิรูปธรรมจักรวาล ทุกเขตฟ้าจะต้องยินดีด้วยอยู่แล้ว

อู้เอวี๋ยน  :  ศิษย์กราบคารวะพระบรรพจารย์ ขอจงทรงอริยสำราญ

พระบรรพจารย์  : มิต้องจริยา รีบลุกขึ้นมา เราเข้าสู่ภายในค่อยสนทนา เมื่อเข้าสู่ภายใน ประทับแล้วนั่งตามลำดับแล้ว เซียนผู้รับรอง ทูนน้ำชา ผลไม้ทิพย์ออกมา น้ำชาทิพย์มีสีเขียวหยก หอมติดจมูก ผลไม้ทิพย์ก็วิเศษนัก

พระบรรพจารย์  : ทั้งสองท่านเหนื่อยากกับทางไกล เชิญรับน้ำชาและผลไม้เถิด

พระอาจารย์  : ขอบพระทัยท่านห่วงใย คืนนี้มารบกวน ขอท่านได้โปรดแนะนำหน้าที่การงานของตำหนักนี้ เพื่อการบันทึกข้อมูลด้วย

พระบรรพจารย์  : เมื่อญาณเดิมผ่านการยืนยัน ผ่านการอบรมจนมาถึงด่านนี้ เรียกได้ว่า เคี่ยวเกือบได้ที่แล้ว การบำเพ็ญอนุตตรธรรมนั้น จะต้องเริ่มจากมนุษยธรรม มนุษญะรรมงามพร้อม อนุตตรธรรมย่อมสำเร็จได้ เป็นหลักธรรมเที่ยงแท้แน่นอน กตัญญู พี่น้องปรองดอง ซื่อตรงจงรักฯ ถือความสัตย์ จริยธรรม มโนธรรมสำนึก สุจริต ละอายต่อบาป คุณธรรมแปด คุณสัมพันธ์ของคนพึงมี เป็นรากฐานของการทำตัววางตนในโลก การสร้างกุศลคุณความดีของผู้บำเพ็ญทุกรูปแบบ ไม่พ้นจากคุณธรรมแปดนี้ ทำตามคุณธรรมแปด จึงจะเข้าถึงวิสุทธิธรรมเช่น ท่านอดีตจอมทัพงักฮุยเอวี้ยอู่มู่ เป็นยอดของจงรักภักดี อริยกษัตริย์ซุ่น ยอดกตัญญู  กวนอริยมหาราชเจ้า (กวนเซิ้งตี้จวิน) ยอดมโนธรรมแบบอย่างของคุณธรรม สำแดงคุณได้เพียบพร้อมสมบูรณ์ระบือนามเป็นที่เคารพชั่วกาลนาน ตำหนักนี้มีหน้าที่ตรวจสอบคุณธรรมแปด (ปาเต๋อ) เพื่อส่งไปยังตำหนักจิ่วหยาง (จิ่วหยางเตี้ยน) ลงทะเบียนเป็นเซียน จากนั้น ส่งต่อไปเสวยสถานภาพยังแดนวิสุทธิ์ที่เหมาะสมตามลำดับ

อู้เอวี๋ยน  : กราบเรียนถามพระบรรพจารย์ ชาวโลกมักพูดถึงคุณธรรมแปด แต่จะปฏิบัติได้สมบูรณ์นั้นมันไม่ง่าย มิทราบว่าจะบำเพ็ญเช่นไร

พระบรรพจารย์  : หากหนึ่งข้อของคุณธรรมบรรลุขั้นสูงสุดได้ คุณธรรมข้ออื่น ๆ ก็จะสูงส่งสมบูรณ์ตามไป เอาหนึ่งคุณธรรมเป็นหลัก คุณธรรมข้ออื่น ๆ จะเอื้อคุณหนุนนำร่วมกันสำเร็จ

อู้เอวี๋ยน  : ขอบพระทัยพระบรรพจารย์ท่าน ศิษย์เข้าใจแล้ว คุณธรรมแปดเอื้อคุณหนุนเนื่องกัน ดังนั้น ประมุขบ้านเมืองก่อนกาล จึงเลือกสรรค์ขุนนางจงรักฯ จากความเป็นลูกกตัญญู ขาดสัจจะ มโนธรรม สุจริต จะเป็นพวกไม่รู้ละอาย ศิษย์กราบเรียนถามอีกหน่อยขอรับ...

พระบรรพจารย์  : อู้เอวี๋ยน มิต้องเกรงใจ ว่ามา