[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                    นิทานบำเพ็ญธรรม   :  หน้ากาก

        มีช่างทำหน้ากากคนหนึ่งกำลังนั่งจดจ่ออยู่กับการทำหน้ากากกองโต พอดีว่าวันนั้นเพื่อนของเขามาเยี่ยม ช่วงขณะที่เดินเข้าปนะตูมา เขาสังเกตเห็นแววตาของช่างทำหน้ากากผู้นี้ส่อแววไม่เป็นมิตร จึงได้ถามเขาขึ้นมาว่า "ช่วงนี้มีเรื่องขัดข้องใจอะไรหรือเปล่า ทำไมสีหน้าถึงขมึงตึงเช่นนี้"  ช่างทำหน้กากตอบว่า "ไม่มีอะไรนี่"  สามเดือนผ่านไป เพื่อนคนนี้ก็มาเยี่ยมเขาอีก พอพบหน้าก็ถามว่า "ที่บ้านมีเรื่องน่ายินดีอะไรหรือ สีหน้าถึงดูแจ่มใสเบิกบานนัก"  ช่างทำหน้ากากก็ตอบกลับไปว่า "ก็ไม่มีอะไรนี่"  เขาจึงรู้สึกแปลกใจ ทำไมเพื่อนคนนี้จึงได้ทักเขาแบบนี้ เมื่อสามเดือนก่อนหน้ากับในตอนนี้จึงได้แตกต่างกันมากนัก ภายหลังจู่ ๆ ช่างทำหน้ากากก็นึกขึ้นมาได้ว่า เมื่อสามเดือนก่อน เขานั่งทำ "หน้ากากปีศาจ" กองใหญ่ แต่ตอนนี้เขาทำหน้ากากพระโพธิสัตว์ ในใจก็นึกถึงแต่พระพักตร์อันเปี่ยมเมตตาและปิติสุขของพระโพธิสัตว์

        สรุป รูปลักษณ์เกิดจากใจ เราคิดอะไร ก็จะหล่อหลอมให้เราเป็นแบบนั้น ความคิดในเวลานั้น ก็จะเป็นผลในอนาคต มีคำกล่าวว่า หลังจากอายุ 40 ปี คนทุกคนต้องรับผิดชอบกับใบหน้าของตัวเอง เราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมได้ แต่สามารถเปลี่ยนอารมณ์จิตใจของตัวเองได้ หากว่าในใจมีจิตโพธิสัตว์อยู่เสมอ ใบหน้าก็จะเปี่ยมด้วยรอยยิ้ม โลกนี้ก็จะกลายเป็นสวรรค์บนแดนดิน