[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

  ลูก ๆ ทุกคนก็ได้รู้แล้วว่า ความหวังของแม่ ที่มีต่อลูก 3 หวังคือ

  ยามแก่เฒ่า              หวังเจ้า              เฝ้ารับใช้
  ยามป่วยไข้              หวังเจ้า              เฝ้ารักษา
  เมื่อถึงยาม              ต้องตาย              วายชีวา
  หวังลูกช่วย              ปิดตา                 เมื่อสิ้นใจ

  ทีนี้...มาดูตัวอย่างบ้าง...บุคคลที่เป็นยอดกตัญญู ที่ประทับใจอาจารย์มากที่สุดคือใคร ทราบไหม คือในหลวงของเรา
  ในหลวง...นอกจากจะเป็นยอดพระมหากบัตริย์ของโลก...เป็น  THE  KING  OF  KINGS  แล้วในหลวงของเรายังเป็น
  กษัตริย์ยอดกตัญญูอีกด้วย  ความหวังของแม่...ทั้ง 3 หวัง ในหลวงปฏิบัติได้ครบถ้วน สมบูรณ์ เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด
  ให้แก่พวกเรา ในหลวงทำกับแม่ยังไง ? ตามอาจารย์มา...อาจารย์จะฉายภาพให้เห็น...
  หวังที่ 1.  ยามแก่เฒ่า หวังเจ้า เฝ้ารับใช้   ใครเคยเห็นภาพที่ สมเด็จย่า เสด็จไปในที่ต่าง ๆ แล้วมีในหลวง...ประคอง
  เดินไปตลอดทาง เคยเห็นไหม...ตอนสมเด็จย่าเสด็จไปใหนเนี่ย...มีคนเยอะแยะ มีทหาร มีองครักษ์ มีพยาบาล ที่คอย
  ประคองสมเด็จย่าอยู่แล้ว แต่ในหลวงบอกว่า "ไม่ต้อง...คนนี้...เป็นแม่เรา...เราประคองเอง" ตอนเล็ก ๆ แม่ประคองเรา
  สอนเราเดิน หัดให้เราเดิน เพราะฉะนั้นตอนนี้แม่แก่แล้ว...เราต้องประคองแม่เดิน เพื่อเทิดพระคุณท่านไม่ต้องอายใคร
  เป็นภาพที่ประทับใจมาก เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินท่านกตัญญูต่อแม่ ประคองแม่เดิน ประชาชนที่มาเฝ้ารับเสด็จสองข้างทาง
  ฝั่งนี้ 5000 คน  ฝั่นนู้น 8000 คน ยกมือขึ้นสาธุ... แซ่ซ้อง...สรรเสริญ "กษัตริย์ยอดกตัญญู" ในหลวง..เดินประคองแม่
  คนเห็นแล้ว...เขาประทับใจ ถ่ายรูป...เอามาทำปฏิทินเอาไปติดไว้ที่บ้านเพื่อแสดงความเคารพ...กราบไหว้...
  ลองหันมาดูพวกเรา...ส่วนใหญ่ เวลาออกไปใหน แต่งตัวโก้...ลูกชายแต่งตัวโก้  ลูกสาวแต่งตัวสวย แต่เวลาเดิน
  ไม่มีใครประคองแม่...กลัวไม่โก้...กลัวไม่สวย  ข้าราชการแต่งเครื่องแบบเต็มยศ...ติดเหรียญตรา...เหรียญกล้าหาญ
  เต็มหน้าอก...แต่เวลาเดินไม่กล้าประคองแม่...กลัวไม่สง่า...กลัวเสียศักดิ์ศรี...ประคองแม่เป็นเรื่องของ...คนใช้
  หลายคนให้ประคองแม่...ไม่กล้าทำ...อาย  เวลาทำดีไม่กล้าทำ...อาย  เวลาทำชั่ว..กล้า..ไม่อาย 
    

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

  หลังงานพระบรมศพสมเด็จย่า...เสร็จสิ้นลงราชเลขาของสมเด็จย่า มาแถลงในที่ประชุมต่อหน้าสื่อมวลชนว่า
  ก่อนสมเด็จย่าจะสิ้นพระชนม์ปีเศษ ตอนนั้นอายุ 93 ในหลวงเสด็จจากวังสวนจิตร..ไปวังสระปทุมตอนเย็นทุกวัน
  ไปกินข้าวกับแม่...ไปคุยกับแม่...ไปทำให้แม่ชุ่มชื้นหัวใจ...พอเขาแถลงถึงตรงนี้ อาจารย์ตกตะลึง โอ้โห...
  ขนาดนี้เชียวหรือในหลวงของเรา  เสด็จไปกินข้าวมื้อเย็นกับแม่...สัปดาห์ละกี่วันทราบมั้ยครับ...5 วัน....
  มีใครบ้างครับที่อยู่คนละบ้านกับแม่ แล้วไปกินข้าวกับแม่สัปดาห์ละ 5 วัน หายาก...ในหลวงมีโครงการเป็นร้อย
  เป็นพันโครงการ มีเวลาไปกินข้าวกับแม่...สัปดาห์ละ 5 วัน พวกเรา ซี 7 ซี8 ซี9 ร้อยเอก  พันตรี  อธิบดี
  ปลัดกระทรวง ไม่เคยไปกินข้าวกับแม่...บอกว่า...งานยุ่ง  แม่บอกว่าให้พาไปกินข้าวหน่อย...บอกว่าไม่มีเวลา
  จะไปตีก๊อล์ฟ ไม่มีเวลาพาแม่ไปกินข้าว...แต่มีเวลาไปตีก๊อล์ฟ...เห็นตัวเองหรือยัง
  พ่อแม่พอแก่แล้วก็เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง...ฝนตก...น้ำเซาะ...อีกไม่นานโค่น...พอถึงวันนั้นเราก็ไม่มีแม่ให้กราบแล้ว
  ในหลวงจึงตัดสินพระทัยไปกินข้าวกับแม่สัปดาห์ละ 5 วัน เมื่อตอนที่สมเด็จย่าอายุ 93 สัปดาห์หนึ่งมี 7 วัน ในหลวง
  ไปกินข้าวกับแม่ 5 วัน อีก 2 วันไปใหนครับ...ดร.เชาว์ ณ ศีลวันต์..องคมนตรี บอกว่า...ในหลวงถือศีล 8 วันพระ
  ต้องงดข้าวเย็น...เลยไม่ได้ไปหาแม่...วันนี้เพราะถือศีล อีกวันหนึ่งที่เหลือ...อาจจะกินข้าวกับพระราชินี...กับคนใกล้ชิด
  แต่ 5 วันให้แม่ เห็นภาพชัดแล้วใช่มั้ย...?  ทุกครั้งที่ในหลวงไปหาสมเด็จย่า...ในหลวงต้องเข้าไปกราบที่ตัก...
  แล้วสมเด็จย่า...ก็จะดึงตัวในหลวงเข้ามากอด...กอดเสร็จก็หอมแก้ม  ใครเคยเห็นภาพสมเด็จย่าหอมแก้มในหลวงบ้าง
  ภาพนี้ถ้าใครมีต้องเอาไปใส่กรอบ เป็นภาพความรักของแม่ที่มีต่อลูกอย่างยอดเยี่ยม ตอนสมเด็จย่าหอมแก้มในหลวง
  อาจารย์คิดว่าแก้มในหลวงคงไม่หอมเท่าไรเพราะไม่ได้ใส่น้ำหอม แต่ทำไมสมเด็จย่าหอมแล้วชื่นใจ เพราะท่านได้
  กลิ่นหอมจากหัวใจในหลวง หอมกลิ่นกตัญญู ไม่นึกเลยว่าลูกคนนี้จะกตัญญูขนาดนี้ จะรักแม่มากขนาดนี้ ตัวแม่เอง
  คือสมเด็จย่าไม่ได้เป็นเชื้อพระวงศ์ เป็นคนธรรมดาสามัญชน เป็นเด็กหญิงสังวาลย์ เกิดหลังวัดอนงค์ เหมือน
  เด็กหญิง ทั่วไป เหมือนพวกเราทุกคนในที่นี้ ในหลวงหน่ะ...เกิดมาเป็นพระองค์เจ้าเป็นลูกเจ้าฟ้า ปัจจุบันเป็นกษัตริย์
  เป็นพระเจ้าแผ่นดินอยู่เหนือหัว แต่ในหลวงที่เป็นพระเจ้าแผ่นดิน...ก้มลงกราบคนธรรมดาที่เป็นแม่ หัวใจลูก
  ที่เคารพแม่ กตัญญูกับแม่อย่างนี้ หาไม่ได้อีกแล้ว คนบางคนพอเป็นใหญ่เป็นโต ไม่กล้าไหว้แม่เพราะแม่มาจาก
  เบื่องต่ำ เป็นชาวนา เป็นลูกจ้าง ไม่เคารพแม่ดูถูกแม่...แต่นี่ในหลวงเทิดแม่ไว้เหนือหัว...นี่แหละครับความหอม
  นี่คือเหตุที่สมเด็จย่าหอมแก้มในหลวงทุกครั้ง ท่านหอมความดี หอมคุณธรรม หอมกตัญญู ของในหลวง หอมแก้ม
  เสร็จแล้วก็ร่วมโต๊ะเสวยตอนกินข้าวนี่ปกติแค่เห็นลูกมาเยี่ยมก็ชื่นใจแล้ว นี่ลูกมากินข้าวด้วย..โอย..ยิ่งปลื้มใจ
  แม่ทั้งหลายลองคิดดูซิ..อะไรอร่อย ๆ ในหลวงจะตักใส่ช้อนแม่ อันนี้อร่อยแม่ลองทาน รู้ว่าแม่ชอบทานผัก...
  หยิบผักมาม้วนๆ ใส่ช้อนแม่ เอ้าแม่...แม่ทานซะของที่แม่ชอบ  แทนที่จะกินแค่ 3 คำ 4 คำ ก็เจริญอาหารกินได้เยอะ
  เพราะมีความสุข ที่ได้กินข้าวกับลูก มีความสุขที่ลูกดูแลเอาใจใส่ กินข้าวเสร็จแล้ว...ก็มานั่งคุยกับแม่...ในหลวง
  ดำรัสกับแม่ว่าไงทราบไหม...?ตอนในหลวงเล็ก ๆ แม่เคยสอนอะไรที่สำคัญอยากฟังแม่สอนอีก เป็นยังไงบ้าง...?
  เป็นกษัตริย์ปกครองประเทศอยากฟังแม่สอนอีก...
  พวกเราเป็นยังไง เราคิดว่าเรารู้มากเราเรียนสูงเรามีปริญญา...แม่จบ ป.4  เวลาแม่สอน...ตะคอกแม่ตวาดแม่
  กระทืบเท้าใส่แม่ เบื่ออยากตายอยู่แล้วรำคาญ...พูดจาซ้ำซาก...เมื่อไหร่จะหยุดพูดซะที...เราเหยีบย่ำหัวใจแม่
  พอสมเด็จย่าสอน...ในหลวงจะเอากระดาษมาจด  มีอยู่เรื่องหนึ่งที่จำได้แม่น...สมเด็จย่าเล่าว่า ตอนเรียนหนังสือ
  ที่ Swiss ในหลวงยังเล็กอยู่เข้ามาบอกแม่ว่า...อยากได้รถจักรยาน เพื่อน ๆ เขามีจักรยานกัน แม่บอกว่า...
  ลูกอยากได้จักรยาน ลูกก็เก็บสตางค์ที่แม่ให้ไปกินที่โรงเรียนซิ...เก็บมาหยอดกระปุกวันละเหรียญสองเหรียญ
  พอได้มากพอ ฏ็เอาไปซื้อจักรยาน นี่คือสิ่งที่แม่สอน...แม่สอนอะไรทราบมั้ยครับ..?ถ้าเป็นพ่อแม่บางคนพอลูกขอ
  รีบกดปุ่ม ATM ให้เลย ประเคนให้เลย...ลูกก็ฟุ้งเฟ้อ...ฟุ่มเฟีอย...เหลิงและหลงตัวเองพ่อตนใหญ่...เห็นไหม..?
  ตามใจ เทิดทูน จนเสียคน  แต่สมเด็จย่านี่...เป็นยอดคุณแม่ สร้างคุณธรรมให้แก่ลูก..ลูกอยากได้ลูกต้องเก็บสตางค์
  ที่แม่ให้ไปหย่อนกระปุก แม่สอน 2 เรื่อง ให้ประหยัด ให้ยืนอยู่บนขาของตัวเอง
  ความประหยัดเป็นสมบัติของเศรษฐี  ใครสอนลูกให้ประหยัดได้คนนั้นกำลังมอบความเป็นเศรษฐีให้กับลูก

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

  พอถึงวันปีใหม่สมเด็จย่าก็บอกว่า...ปีใหม่แล้วเราไปซื้อจักรยานกัน เอ้า...แคะกระปุกดูสิว่ามีเงินเท่าไร...?
  เสร็จแล้วสมเด็จย่าก็แถมให้ มากกว่าเงินที่มีในกระปุกอีก มีเมตตาให้เงินลูก ให้ไม่ได้ให้เปล่าสอนลูกด้วย
  สอนให้ประหยัดอยากได้อะไรต้องเริ่มจากตัวเรา คำสอนนั้น...ติดตัวในหลวงมาจนทุกวันนี้...เขาบอกว่า
  ในสวนจิตรเนี่ย...คนที่ประหยัดที่สุดคือในหลวง  ประหยัดที่สุด...ทั้งน้ำ ทั้งไฟ เรื่องฟุ้งเฟ้อ ฟุ่มเฟีอยไม่มี
  หวังที่ 2. ยามป่วยไข้ หวังเจ้า เฝ้ารักษา  ดูว่าในหลวงทำกับแม่ยังไง?สมเด็จย่าประชวรอยู่ที่โรงพยาบาล
  ศิริราช...ในหลวงไปเยี่ยมตอนใหนครับ...ไปเยี่ยมตอน ตี 1 ตี 2 ตี 4 เศษ ๆ จึงเสด็จกลับไปเฝ้าแม่วันละ
  หลายชั่วโมง แม่พอเห็นลูกมาเยี่ยม...ก็หายป่วยไปครึ่งหนึ่งแล้ว ทีมแพทย์ที่รักษาสมเด็จย่า...เห็นในหลวง
  มาเยี่ยม มาประทับ ก็ต้องฟิตตามไปด้วย ต้องปรึกษาหารือกันตลอดว่า...จะให้ยายังไง...จะเปลี่ยนยาไหม...
  จะปรับปรุงการรักษายังไง...ให้ดีขึ้น ทำให้สมเด็จย่าได้รับการดูแลที่ดีขึ้น กลางคืนในหลวงไปอยู่กับสมเด็จย่า
  คืนละหลายชั่วโมง ไปให้ความอบอุ่นทุกคืน ลองหันมาดูตัวเราเองสิ...ตอนพ่อแม่ป่วย...โผล่หน้าเข้าไปดูหน่อยนึง...
  ถามว่าตอนนี้อาการเป็นยังไง...?พ่อแม่ยังไม่ทันตอบเลย ฉันมีธุระ งานยุ่ง ต้องไปแล้ว...โผล่หน้าไปให้เห็น
  พอแค่เป็นมารยาทแล้วก็กลับ เราไม่ได้ไปเพราะความกตัญญู...เราไม่ได้ไปเพื่อทดแทนพระคุณท่าน น่าอายไหม...?
  ในหลวงเสด็จไปประทับกับแม่ ตอนแม่ป่วยไปทุกวัน ไปให้ความอบอุ่น ประทับอยู่วันละหลายชั่วโมง...นี่คือ...
  สิ่งที่ในหลวงทำ  คราวหนึ่ง...ในหลวงป่วย..สมเด็จย่าก็ป่วย...ไปอยู่ที่ศิริราชด้วยกัน อยู่คนละมุมตึก...ตอนเช้า
  ในหลวงเปิดประตู...แอ็ด...ออกมา  พยาบาลกำลังเข็นรถสมเด็จย่าออกมารับลมผ่านหน้าห้องพอดี  ในหลวง...
  พอเห็นแม่ รีบออกจากห้องมาแย่งพยาบาลเข็นรถ  มหาดเล็กกราบทูลว่า ไม่เป็นไรไม่ต้องเข็น มีพยาบาลเข็น
  ให้อยู่แล้ว ในหลวงมีรับสั่งว่า...แม่ของเรา ทำไมต้องให้คนอื่นเข็น...เราเข็นเองได้  นี่ขนาดเป็นพระเจ้าแผ่นดิน
  เป็นกษัตริย์ ยังมาเดินเข็นรถให้แม่ ยังมาป้อนข้าวแม่ ป้อนน้ำให้แม่ ป้อนยาให้แม่ ให้ความอบอุ่นแก่แม่...
  เลี้ยงหัวใจแม่ ยอดเยี่ยมจริง ๆ
  หวังที่ 3 . เมื่อถึงยาม ต้องตาย  วายชีวา  หวังลูกช่วย  ปิดตา  เมื่อสิ้นใจ  วันนั้นในหลวงเฝ้าสมเด็จย่า อยู่จนถึง
  ตี 4 ตี 5 เฝ้าแม่อยู่ทั้งคืน...จับมือแม่..กอดแม่..ปรนนิบัติแม่..จนกระทั่ง"แม่หลับ" จึงเสด็จกลับ พอไปถึงวัง เขา
  โทรศัพท์มาแจ้งว่า..สมเด็จย่าสิ้นพระชนม์..ในหลวงรีบเสด็จกลับไปศิริราช..เห็นสมเด็จย่านอนหลับตาอยู่บนเตียง
  ในหลวงตรงเข้าไปคุกเข่า..กราบลงที่หน้าอกแม่..พระพักตร์ในหลวงตรงกับห้วใจแม่..ขอหอมหัวใจแม่เป็นครั้งสุดท้าย
  ซบหน้านิ่งอยู่นาน..แล้วค่อย ๆ เงยพระพักตร์ขึ้น..น้ำพระเนตรไหลนอง..ต่อไปนี้จะไม่มีแม่ให้หอมอีกแล้ว..เอามือ...
  กุมมือแม่ไว้..มือนิ่ม ๆ ที่ไกวเปลนี่เหละที่ปั้นลูกจนได้เป็นกษัตริย์..เป็นที่รักของคนทั้งบ้านทั้งเมือง..ชีวิตลูกแม่ปั้น..
  มองเห็นหวี..ปักอยู่ที่ผมแม่...ในหลวงจับหวีค่อย ๆ หวีผมให้แม่ หวี..หวี..หวี..หวีให้แม่สวยที่สุด..แต่งตัวให้แม่..
  ให้แม่สวยที่สุด..ในวันสุดท้ายของแม่.....
  เป็นภาพที่ประทับใจอาจารย์มากที่สุด..เป็นสุดยอดของลูกกตัญญู..หาที่เปรียบไม่ได้อีกแล้ว
                                                                                กษัตริย์.....ยอดกตัญญู
                                                                                ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ
  คัดลอกมาจากหนังสือเรื่อง..หยุดความเลว..ที่..ไล่ล่าคุณ  โดย พ.อ.(พิเศษ)ทองคำ  ศรีโยธิน