[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                  คัมภีร์ละกาม    :  คัมภีร์ปลุกชาวโลก โดยเทพเจ้าแห่งความซื่อสัตย์ พระเจ้ากวนอู  (เง็ก เซียน ฮ่อง เต้ )

         โดยเทพเจ้าแห่งความซื่อสัตย์  พระเจ้ากวนอู  หรือ  พระเจ้าเง็กเซียนฮ่องเต้  องค์ที่ 18

ภาคผนวก : 22.  ระงับใจไม่ทำชั่ว  ผลบุญปกป้องลูกหลาน

                         ฝึกจิต  เจริญใจ 
                                                ลื่อโจ้ว

        การคิดตัดคำ             หาคำดีดี
ค่อยฝึกค่อยทำ                  ถ้าฟุ่มฟุ่มเฟือย
ก็อย่าได้เอา                      ขณะคิดคำ
        ขอจงระวัง                ใจของตนเอง
อย่าคิดฟุ้งไป                    ถึงแต่ไม่ดี
แม้ว่ารู้รู้                           ถึงความไม่ดี
ขอจงกำหนด                   ตัดจิตตัดใจ
        อย่าได้คิดวน           กับความไม่ดี
สร้างสรรค์จิตใจ              ให้มีเจริญ
อย่าให้ต่ำลง                   กับความวนเวียน
ในสิ่งไม่ดี                       สิ่งที่ดีดี
คิดดีทำดี                       นำจิตนำใจ
ให้สูงให้สูง                    ของจงหมั่นเพียร
ตัดตัดละละ                   ความคิดวนเวียน
สรรค์สร้างจิตใจ             ด้วยการคิดดี
ให้จิตเจริญ                    เจริญเจริญ

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                    คัมภีร์ละกาม    :  คัมภีร์ปลุกชาวโลก โดยเทพเจ้าแห่งความซื่อสัตย์ พระเจ้ากวนอู  (เง็ก เซียน ฮ่อง เต้ )

         โดยเทพเจ้าแห่งความซื่อสัตย์  พระเจ้ากวนอู  หรือ  พระเจ้าเง็กเซียนฮ่องเต้  องค์ที่ 18

โทษของกาม

         ปัญหา  -  พระพุทธเจ้าทรงอธิบายเปรียบเทียบความสุข อันเกิดแต่กามไว้อย่างไรบ้าง ?  พุทธดำรัสตอบ  -  ".....ดูก่อนคฤหบดี เปรียบเหมือนสุนัขอันความเพลียเพราะความหิวเบียดเบียนแล้ว พึงเข้าไปยืนอยู่ใกล้เคียงของนายโคฆาต นายโคฆาตหรืือลูกมือของนายโคฆาตผู้ฉลาด พึงโยนร่างกระดูกที่เชีอดชำแหละออกจนหมดเนื้อแล้วเปี้ือนแต่เลือดไปยังสุนัข   ฉันใด.....ดูก่อนคฤหบดี อริยสาวกก็ฉันนั้นแล ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่ากามทั้งหลายพระผู้มีพระภาคตรัสว่าเปรียบด้วยร่างกระดูก มีทุกข์มาก ความความคับแค้นมาก ในกามนี้มีโทษอย่างยิ่ง .....ดูก่อนคฤหบดี เปรียบเหมือนแร้งก็ดี   นกตระกรุมก็ดีุ  เหยี่ยวก็ดี พาชิ้นเนื้อบินไป แร้งทั้งหลาย หรือนกตระกรุมทั้งหลาย หรือเยี่ยวทั้งหลาย จะพึงโผเข้ารุมจิกแย่งชิ้นเนื้อนั้น  ฉันใด..... ดูก่อนคฤหบดี อริยสาวกก็ฉันนั้นแล ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า กามทั้งหลายพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า เปรียบด้วยชิ้นเนื้อ มีทุกข์มาก มีความคับแค้นมาก ในกามนี้มีโทษอย่างยิ่ง .....ดูก่อนคฤหบดี อริยสาวกก็ฉันนั้นแล ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า กามทั้งหลายพระผู้มีพระภาคตรัสว่าเปรีบยด้วยคบเพลิงหญ้า มีทุกข์มาก มีความคับแค้นมาก ในกามนี้มีโทษอย่างยิ่ง
        ดูก่อนคฤหบดี เปรียบเหมือนหลุมถ่านเพลิงลึก กว่าชั่วบุรุษหนึ่ง เต็มด้วยถ่านเพลิงอันปราศจากเปลว ปราศจากควัน บุรุษผู้รักชีวิตไม่อยากตาย รักสุข เกลียดทุกข์ืพึงมา บุรุษผู้มีกำลังช่วยกันจับแขนบุรุษนั้นข้างละคน ฉุดเข้าไปยังหลุมถ่านเพลิง ฉันใด.....ดูก่อนคฤหบดี อริยสาวกก็ฉันนั้นแล ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่ากามทั้งหลาย พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า เปรียบด้วยหลุมถ่านเพลิง มีความทุกข์มาก มีความคับแค้นมาก ในกามนี้มีโทษอย่างยิ่ง  ดูก่อนคฤหบดี เปรียบเหมือนบุรุษพึงฝันเห็นสวนอันน่ารื่นรมย์ ภาคพื้นอันน่ารื่นรมย์ สระโบกขรณีอันน่ารื่นรมย์ บุรุษนั้นตื่นขึ้นแล้ว ไม่พึงเห็นอะไรฉันใด.....ดูก่อนคฤหบดี อริยสาวกก็ฉันนั้นแลย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า กามทั้งหลายพระผู้มีพระภาาคตรัสว่า เปรียบด้วยความฝัน มีทุกข์มาก มีความคับแค้นมาก ในกามนี้มีโทษอย่างยิ่ง   ดูก่อนคฤหบดี เปรียบเหมือนบุรุษพุงยืมโภคสมบัติ มีแก้วมณีและกุณฑลอย่างดีบรรทุกยานไป เขาแวดล้อมด้วยทรัพย์สมบัติที่ตนยืมมาพึงเดินไปภายในตลาด คนเห็นเขาเข้าแล้ว พึงกล่าวอย่างนี้ว่า ดูก่อนท่านผู้เจริญ บุรุษผู้นี้มีโภคสมบัติหนอ ได้ยินว่าชนทั้งหลายมีโภคสมบัติ ย่อมใช้สอยโภคสมบัติอย่างนี้ดังนี้  พวกเจ้าขอพึงพบบุรุษนั้น  ณ ที่ใด ๆ ฉันใด....ดูก่อนคฤหบดี อริยสาวกก็ฉันนั้นแล ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า กามทั้งหลาย พระผู้มีพระภาคตรัสว่าเปรียบด้วยของยืม มีทุกข์มาก มีความคับแค้นมาก ในกามนี้มีโทษอย่างยิ่ง
         ดูก่อนคฤหบดี  เปรียบเหมือนราวป่าใหญ่ที่ไม่ไกลบ้าน หรือนิคมต้นไม้ในราวป่านั้น  พึงมีผลรสอร่อย ทั้งมีผลดก แต่ไม่มีผลหล่นลง ณ ภาคพื้นสักผลเดียว บุรุษผู้ต้องการผลไม้ พึงมาเที่ยวเสาะแสวงหาผลไม้ เขาแวะยังราวป่านั้น เห็นต้นไม้อันมีผลรสอร่อย มีผลดก แต่ไม่มีผลหล่นลง ณ ภาคพื้นสักผลเดียว  แต่เรารู้เพื่อขึ้นต้นไม้ไฉนหนอ เราพึงขึ้นต้นไม้นี้แล้วกินพออิ่ม และห่อพกไปบ้าง เราขึ้นต้นไม้นั้นแล้วกินจนอิ่ม และห่อพกไว้ลำดับนั้น บุรุษคนที่สองต้องการผลไม้ ถือขวานอันคมเพื่อมาเสาะแสวงหาผลไม้ เขาแวะยังราวป่านั้นแล้ว เห็นผลไม้มีรสอร่อย มีผลดกนั้น เขาพึงคิดอย่างนี้ว่า ต้นไม้นี้มีผลรสอร่อย.....แต่ไม่มีผลหล่นลง ณ ภาคพื้นสักผลเดียว และเราก็ไม่รู้เพื่อขึ้นต้นไม้ไฉนหนอ เราพึงตัดต้นไม้นี้แค่โคนต้นแล้วกินพออิ่ม และห่อพกไปบ้าง เขาพึงตัดต้นไม้นั้นแค่โคนต้นฉันใด.....ดก่อนคฤหบดี  อริยสาวกก็ฉันนั้นแล ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า กามทั้งหลายพระผู้มีพระภาคตรัสว่า เปรียบด้วยผลไม้ มีทุกข์มาก มีความคับแค้นมาก ในกามนี้มีโทษอย่างยิ่ง.....

                                      จบเล่ม 1