[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

                    พ่อตาย ลูกตาย หลานตาย 

        ณ ประเทศญี่ปุ่น พระอาจารย์เซียนอ๋ายมีชื่อเสียงด้านเขียนอักษรพู่กันจีน วันหนึ่ง เศรษฐีผู้หนึ่งให้ขอให้ท่านเขียนอักษรมงคลให้ เพื่อจะได้ถือเป็นสมบัติสืบทอดอันล้ำค่าของตระกูลสืบไป ในใจวาดหวังว่าพระอาจารย์จะเขียนคำอวยพรให้ตระกูลของตนเจริญรุ่งเรือง พระอาจารย์เซียนอ๋ายกางกระดาษออกมา ลงพู่กันเขียนคำว่า "พ่อตาย  ลูกตาย  หลานตาย"  เศรษฐีผู้นั้นโกรธมาก กล่าวว่า "ข้าพเจ้าของให้ท่านอาจารย์เขียนคำอวยพรให้ตระกูลเจริญรุ่งเรือง แต่เหตุใดท่านจึงได้ล้อเล่นเช่นนี้ "นี่มิใช่การล้อเล่นอย่างไรเลย"  พระอาจารย์เซียนอ๋ายกล่าว "สมมุติว่าลูกของท่านเกิดเสียชีวิตไปก่อนท่านท่านก็จะเจ็บปวดทุกข์ทนอย่างแสนสาหัส หากหลานท่านตายต่อหน้าต่อตาลูกของท่าน ท่านและลูกของท่านคงจะโศกเศร้าทุกข์ใจหนักหนา แต่หากคนในตระกูลของท่าน ทุกรุ่นล้วนตายจากไปตามลำดับที่อาตมาเขียน เช่นนี้ก็เรียกว่า ใช้วาสนาจนหมดอายุขัย อาตมาคิดว่านี่คือ ความเจริญรุ่งเรืองอย่างแท้จริง" พวกเราเวลาอวยพร ก็มักจะพูดว่า ขอให้อายุยืน 120 ปี แต่ถ้าเกิดอายุยืนถึง 120 ปีจริง ๆ แล้วลูกหลานตายก่อนเขาไปหมดแล้ว คนผมขาวส่งศพคนผมดำ คงได้รับความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส จริง ๆ แล้ว  เกิดคือตาย  ตายคือเกิด  คนในโลกนี้อยากจะมีชีวิตอยู่อย่างมีความหมาย  มีคุณค่า  ไม่เกิดมาเสียเปล่าในชาตินี้  พระอาจารย์จี้กงเมตตา  :  ลองคิดดูกลัวตายหรือไม่ ไม่ตายก็ไม่หลุดพ้น แต่ตายมิใช่กายเนื้อนี้ตาย แต่จะต้องเป็นใจคน กิเลสที่ต้องตาย เรื่องราวของเมื่อวานต้องให้มันตายจากไป เรื่องราวทั้งหลายในวันนี้ต้องให้มันเกิด สิ่งที่ผ่านไปไม่อาจเรียกกลับคืน ต้องให้มันตายจากไป ตอนนี้ยังทัน ต้องให้มันเกิดขึ้นมาใหม่ จะต้องเกิดใหม่  จิตศรัทธา  จิตเมตตา  จิตฉุดช่วยเวไนย จิตสำเร็จพุทะะ อริยะเจ้า