[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

พบเหลาหมู่

        เมื่อเลยด่านเก้าเก้าจิ่วหยังกวนมาแล้ว คุณสวีมองเห็นอารามใหญ่หลังหนึ่ง มีเสาต้นใหญ่ อีกทั้งมีมังกรเป็น ๆ โอบรอบเสาไว้ เหนือประตูใหญ่มีอักษรคำว่า  "อู๋จี๋กง"  อู๋จี๋กงมีความใหญ่โตมาก คุณสวีตามพระโพธิสัตว์กวนอิมเข้าไป ภายในบริเวณนั้นมีคนมากมายกำลังานผลท้ออยู่ ผลท้อที่นี่เมื่อผ่านปากเข้าไปก็จะหายไป เหลือไว้แต่รสชาติที่หอมหวาน  กลางอารามใหญ่ที่โอ่อ่า มีสิ่งศักดิ์สิทธ์พระองค์หนึ่งประทับอยู่บนเก้าอี้มังกร  ในพระหัตถ์ของพระองค์มีคฑารูปหัวมังกร คุณสวีไม่สามารถมองเห็นได้เต็มตา เพราะพระวรกายของพระองค์มีแสงเจืดจ้ามาก แต่สิ่งหนึ่งที่คุณสวีสังเกตเห็นได้คือ พระองค์่ท่านทรงกรรแสงอยู่ตลอดเวลา  เวลาเดียวกันนั้น พระโพธิสัตว์กวนอิมแสดงความเคารพ คุณสวีจึงทำความเคารพตามพระโพธิสัตว์กวนอิม  พระโพธิสัตว์กวนอิมเมตตาอธิบายให้คุณสวีฟังว่า

พระโพธิสัตว์กวนอิม   :  สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เห็นอยู่ตรงหน้านี้คือ เหลาหมู่  พระอนุตตรธรรมมารดาผู้เมตตา พระเป็นผู้ให้กำเนิด ฟ้า ดิน  และสรรพสิ่งั้งหลาย รวมทั้งจิตญาณของทุก ๆ คนด้วย  เมื่อคุณสวีได้รับฟังเช่นนั้น จึงได้แสดงความเคารพ แล้วเอ่ยกับพระโพธิสัตว์กวนอิม

คุณสวี   :  ข้าน้อยเห็นคนอื่นเขาทานผลท้อกัน ข้าน้อยอยากทานบ้าง

พระโพธิสัตว์กวนอิม   :  อยากทานก็ต้องบอกกับเหลาหมู่  คุณสวีรีบคุกเข่าต่อหน้าเหลาหมู่ ทันใดนั้นก็มีน้ำทิพย์ได้รินมาถึงหน้าคุณสวี เมื่อคุณสวีดื่มเข้าไปก็เกิดความรู้สึกกระชุ่มกระชวย

คุณสวี   :  หอมหวานอร่อยอะไรเช่นนี้  ขออีกถ้วยหนึ่งจะได้ไหม

พระโพธิสัตว์กวนอิม   :  ำไมเจ้าถึงโลภอย่างนี้

คุณสวี   :  ขอข้าน้อยอีกถ้วยหนึ่งนะครับ  สิ้นเสียงขอร้องจากคุณสวี มีกุมารน้อยหลายองค์อุ้มไหมาหนึ่งใบ คุณสวีเห็นเช่นนั้นก็รีบเข้าไปตักน้ำในไหดื่มเข้าไปหนึ่งถ้วยด้วยความรีบร้อน แต่ต้องสำลักออกมา  ไม่เอาแล้ว !  ไม่ดื่มแล้ว !  ำไมรสชาติช่างขม เปรี้ยว ฝาด หวาน ดื่มยากเช่นนี้ ไม่รู้รสอะไรเป็นรสอะไร

พระโพธิสัตว์กวนอิม   :  เจ้าต้องดื่มเข้าไป  เสียงหัวเราะดังกังวาลขึ้น คุณสวีเห็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์พระองค์หนึ่งมีลักษณะท้องโต ๆ หน้าเหมือนเด็ก สวมชุดเหมือนออกรบ หัวเราะแสดงอาการร่าเริง  ทำให้คุณสวีหัวเราะตาม เมื่อได้ยินเสียงพระองค์ท่านหัวเราะ  สิ่งศักดิ์สิทธิ์พระองค์นี้ก็คือ หมีเล่อจู่ซือ หรือ พระศรีอริยเมตไตรย  ใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เสียงหัวเราะที่ร่าเริง ในมือมีถุงผ้าใบใหญ่ ท้องใหญ่ ๆ นี่เป็นเพราะลักษณะของหมีเล่อจู่ซือ ในพระภาคของพระสงฆ์ถุงย่าม  เหลาหมู่ทรงเมตตามีพระบัญชาอนุญาตให้คุณสวีไปเที่ยวชมบริเวณโดยรอบตามสถานที่ต่าง ๆ ก่อนแล้วค่อยกลับ พระโพธิสัตว์กวนอิมรับสนองพระเสาวณี นำพาคุณสวีไปเยี่ยมชมโดยรอบ จนมาถึงสถานที่แห่งหนึ่ง บริเวณนั้นเต็มไปด้วยหมอก มองไม่เห็นแม้แต่พระโพธิสัตว์กวนอิม

        เจ้าคงมองไม่เห็นล่ะสิ ตาเนื้อของมนุษย์นั้นไม่สามารถมองอะไรบนนี้ได้หรอก  พระโพธิสัตว์กวนอิมทรงเมตตาใช้น้ำในแจกันพรมไม่กี่หยด ตาของคุณสวีก็มองเห็นทุกอย่าง  มีทั้งการแสดงของมังกรเขียว  นกหงส์ฟ้า  กิเลน  และนางฟ้ากำลังโปรยดอกไม้ ดูอ่อนช้อยงดงาม เป็นภาพที่สวยงามจนคุณสวีหลุดปากออกมา 

คุณสวี   :  เราน่าจะมาตั้งแต่แรก ๆ ที่ถอดจิตได้แล้ว

พระโพธิสัตว์กวนอิม   :  เมื่อสิ้นงานโปรดสามภพยุคปลายเมื่อไร ผู้ที่บำเพ็ญทั้งหลายก็จะได้กลับมาเบื้องบน ร่วมงานชุมนุมอริยะ หลงฮว๋าฮุ่ย ร่วมทานผลท้อ และฉลองกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย นับหมื่อพระองค์
        สุดท้าย พระโพธิสัตว์กวนอิมเมตตาพาคุณสวีมายัง "กงเต๋อเตี้ยน"  เมื่อประตูใหญ่เปิดออก คุณสวีกำลังก้าวเข้าไป สิ่งที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าคือแผ่นป้ายแห่งบุญกุศล ของผู้บำเพ็ญ  บางป้ายก็ใหญ่  บางป้ายก็เล็ก  บ้างก็มีแสงสว่าง  บ้างก็เป็นจุด ๆ ดำ ๆ

คุณสวี   :  พระโพธิสัตว์กวนอิมโปรดเมตตาทำไมป้ายเหล่านี้ดูแปลก ๆ  ไม่เหมือนกัน บ้างสว่าง บ้างดำ บ้างเป็นจุดดำ ๆ

พระโพธิสัตว์กวนอิม   :  ป้ายที่ไม่มีแสง  คือผู้ได้รับวิถีธรรมแล้วไม่ศึกษาบำเพ็ญ
                            ป้ายที่มีจุดดำ ๆ คือผู้ที่รับวิถีธรรมมาแล้ว แต่ไม่บำเพ็ญจริง ทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าอีก
                            ป้ายทีมัวมัว      คือผู้ที่รับวิถีธรรมแล้วหลายปี แต่ยังไม่รู้จักถือศีลกินเจ ละเนื้อสัตว์  ไม่เปิดพุทธสถาน
                            ป้ายที่มีแสงสว่าง  คือผู้ที่รับวิถีธรรมแล้ว และตั้งใจศึกษาบำเพ็ญจริง  ถือศีลกินเจเว้นเนื้อสัตว์ เปิดพุทธสถานไว้กราบไว้ คนเหล่านี้เมื่อกลับคืนเบื้องบน  จะมีโอกาสสำเร็จมรรคผลพระโพธิสัตว์     

[หนึ่งเดียว หลุดพ้น]

ปลายกัปยุคสาม

        วันนี้ ผู้ที่ได้รับการถ่ายทอดวิถีอนุตตรธรรมแล้ว หากไม่ได้ศึกษาให้เข้าใจก็จะสูญเสียโอกาสที่ดี ไม่รู้คุณวิเศษของการได้รับชี้หนึ่งจุดพ้นการเกิด - ตายจากพระวิสุทธิอาจารย์ กลับเห็นชีวิตในสังคมที่มีร่างกายเพื่อมองผลประโยชน์ ยึดติดกับวัตถุเงินทอง ลาภยศทางสังคม ละเลยการศึกษาบำเพ็ญธรรม ทำให้ขาดความเข้าใจ หลงอยู่ในความทะยานอยากของตนเอง ไหลไปกับกระแสสังคม เห่อเหิมตามผู้อื่น สุดท้ายหนีไม่พ้นกฏแห่งกรรม ชีวิตจึงมีผิดหวัง
สูญเสีย  ความทุกข์  ทุกอยางล้วนผ่านหมุนเวียนเข้ามา ถึงเวลานั้นอยากจะหนีก็ไม่พ้น  ต้องทนทุกข์ทรมานใจเหมือนอยู่นรกอันร้อนรุ่ม จิตใจฟุ้งซ่านน่าเวทนายิ่งนัก

        วันนี้ มีเวลาไม่มากนัก ปลายกัปยุคสาม เมื่อมีโอกาสได้รับการถ่ายทอดวิถีธรรมแล้ว ควรอย่างยิ่งที่จะต้องศึกษาเพื่อให้เข้าใจ รู้จักพาตนเองให้พ้นภัยบำเพ็ญทั้งใจให้มีโอกาสกลับคืนสู่เบื้องบน ป้ายบุญกุศลจะได้สว่างเจิดจรัส บรรพชนเจ็ดชั้นเก้าชั่วคนได้อาศัยบุญกุศล บรรลุปณิธานกลับคืนสู่สภาวะเดิมร่วมฉลองในงานชุมนุมอริยะ หลงฮว๋าฮุ่ย เข้าเฝ้าพระอนุตตรธรรมมารดาโดยพร้อมเพรียงกัน

~~~ จบเล่ม ~~~