ในสมัยราชวงศ์หมิง กษัตริย์ซีจง ช่วงปีเทียนฉี่ ได้เกิดภัยแล้งที่อำเภอจิ้งหลิง มณฑลเจียงซู เมื่อเกิดทุพภิกขภัยจากฟ้าขึ้น ประชาราษฏรต่างร้องครวญทุกข์ต่อฟ้า นายอำเภอจึงบวงสรวงเทวดาฟ้าดินเพื่อขอฝนขจัดภัยแล้ง แต่ฝนยังคงไม่ตก คืนนั้นนายอำเภอฝันเห็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์องค์หนึ่งบอกเขาว่า " พรุ่งนี้เช้าจะมีผู้เฒ่าท่านหนึ่งเดินทางเข้ามเมือง ขอเพียงเจ้าจริงใจไปเชิญเขามาขอฝน จะต้องเห็นผลแน่นอน การที่เขาสามารถขอฝนได้ เพราะความวิเศษอยู่ที่ร่มที่เขาติดตัวมาด้วย เจ้าน่าจะลองดู " วันรุ่งขึ้นนายอำเภอรอจนพบผู้เฒ่าที่พกร่ม จึงเชิญเขามาขอฝนเพื่อทุกคน จะว่าไปก็แปลก หลังจากผู้เฒ่าท่านนี้อธิษฐานวอนขอฝนต่อฟ้าเบื้องบน เม็ดฝนก็ตกลงมาจริง ๆ จึงคลี่คลายภัยแล้งในครั้งนี้ได้ นายอำเภอแปลกใจมากจึงเรียนถามผู้เฒ่าท่านนี้ว่า " ท่านผู้เฒ่า ท่านสั่งสมบุญกุศลอะไรไว้ถึงศักดิ์สิทธิ์ปานนี้ และร่มของท่านคันนี้มีความเป็นมาอย่างไร " ท่านผู้เฒ่าตอบว่า " ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอก ทุกวันขึ้นหนึ่งค่ำ และสิบห้าค่ำ เราจะต้องถือศีลกินเจ บำเพ็ญพรหมจรรย์ กราบไหว้บูชาฟ้าดิน และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เวลาปัสสาวะอุจจาระจะต้องใช่ร่มบังตัวเอาไว้ เพราะเกรงว่าตัวเองจะสร้างความแปดเปื้อนให้กับแสงสว่างทั้งสาม อันได้แก่ พระอาทิตย์ พระจันทร์ และดวงดาว " นายอำเภอได้ยินแล้วรู้สึกสรรเสริญในใจว่า ที่แท้ผู้เฒ่าท่านนี้ ปกติมีความเคารพเทิดทูนฟ้าดิน และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ถึงเพียงนี้ จึงสามารถสื่อถึงฟ้าเบื้องบนให้บันดาลได้ถึงเพียงนี้
