นักธรรม
ห้องสมุด "นักธรรม" => หมวด : รวมเกร็ดธรรม, บทความธรรมะ => นิทานดีมีคติ => ข้อความที่เริ่มโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 3/08/2013, 19:09
-
เลียงผา กับ สิงโต
"หากคนในวัยหนุ่มสาวไม่สนใจใยดีต่อพฤติกรรมและความเคยชินของตนเอง หาก
เขาอยู่อย่างไร้แผนการและจุดหมาย ปล่อยเวลาให้สูญเปล่าไปกับความเฉื่อยชา
และความสุขสบายเช่นนั้นแล้ว คนโง่สักคนหนึ่งยังมีความหวังมากกว่าเขา"
ผู้เชี่ยวชาญด้านการอนุรักษ์พบว่า บนทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ของแอฟริกานั้นมีเลียง
ผามีค่าพันธุ์หนึ่งใกล้จะสูญพันธุ์ ผู้เชี่ยวชาญคิดหาทุกวิธีทาง โดยหวังว่าจำนวน
ของเลียงผาจะสามารถกลับมาคงที่ได้ ในที่สุดจึงตัดสินใจย้ายสิงโต ซึ่งเป็นศัตรู
ตามธรรมชาติของเลียงผาไปไว้ที่อื่น แต่ว่าการย้ายฝูงสิงโตซึ่งได้ชื่อว่าเป็น "เจ้า
แห่งสิงสาราสัตว์"ออกไปถือเป็นงานใหญ่ทีเดียว อีกทั้งจำนวนของสิงโตก็มีไม่น้อย
ผู้เชี่ยวชาญใช้สมองคิดอย่างหนัก ใช้ทั้งกำลังคนและทรัพยากรมากมายมาไล่จับ
ฝูงสิงโตบนทุ่งหญ้าตลอดทั้งวัน จึงย้ายที่อยู่ให้ฝูงสิงโตได้สำเร็จ ผ่านไปได้สัก
ระยะหนึ่ง จำนวนของเลียงผาก็เพิ่มขึ้นจริง ๆ บรรดาผู้เชี่ยวชาญต่างดีอกดีใจเป็น
อันมาก คิดว่าแผนการประสบความสำเร็จแล้ว แต่หลังจากนั้นไม่นาน ผู้เชี่ยวชาญ
ก็พบว่ามีโรคติดต่อเริ่มระบาดในฝูงเลียงผา จนทำให้พวกมันตายไปตัวแล้วตัวเล่า
จำนวนเลียงผาจึงลดลงอีก
เมื่อผ่านการวิจัย ในที่สุดนักวิทยาศาสตร์จึงได้เข้าใจถึงความมหัศจรรย์ของธรรม
ชาติ เมื่อก่อนเลียงผาต้องเคลื่อนไหวไปทุกทิศทุกทางอย่างตื่นตัว เพื่อป้องกัน
การโจมตีของสิงโต พอขาดศัตรูตามธรรมชาติก็เลยสูญเสียสัญชาตญาณการระวัง
ภัย พอขาดการออกกำลังการที่เหมาะสม เลียงผาจึงเฉื่อยชาไร้กำลัง พอป่วยก็
เลยยากที่จะเยียวยารักษา
ผู้เชี่ยวชาญจึงนำสิงโตกลับมาที่ทุ่งหญ้าอีกครั้ง สิงโตไม่ทิ้งสัญชาตญาณเดิม ยัง
คงไล่ล่าเลียงผาทุกวัน เลียงผาต้องฟื้นคืนรูปแบบการเอาชีวิตรอดอย่างที่เคยเป็น
มาเพื่อรักษาชีวิตไว้ นับแต่นั้นมา จำนวนฝูงเลียงผาก็มีแนวโน้มคงที่ขึ้นทุกวัน
แง่คิดสะกิดใจ
เพื่อที่จะเผชิญหน้ากับศัตรูตามธรรมชาติ เลียงผากระตุ้นให้ตัวเองต้องปราดเปรียว
แข็งแกร่ง พอขาดศัตรูตามธรรมชาติเลียงผาก็ล้มป่วยเพราะความเฉื่อยชา นี่คือกฏ
ที่ว่า
"อยู่รอดเพราะความลำบาก ตายเพราะความสุขสบาย"
มนุษย์เราก็เป็นยิ่งกว่านี้ ผลของการขาดการแข่งขันทำให้เฉื่อยชาลงไปทุกวี่วัน สุด
ท้ายก็สูญเสียแรงแข่งขัน การแข่งขันในเชิงบวกกลับสามารถบังคับให้เราเติบโตได้
คราวหน้าหากพบคนที่คอยแข่งขันกับคุณ ก็ลองขอบคุณเขาที่ทำให้คุณได้เติบโต
คุณจะพบว่า ไม่เพียงแต่ตัวเองจะกระปรี้กระเปร่าพร้อมลุยทำงานอย่างเต็มที่เท่านั้น
แต่ยังคงรักษาจิตใจให้เบิกบานได้อีกด้วย...
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=mammoth&month=11-2011&date=23&group=5&gblog=47