นักธรรม
ห้องสมุด "นักธรรม" => หมวด : รวมเกร็ดธรรม, บทความธรรมะ => นิทานดีมีคติ => ข้อความที่เริ่มโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 7/06/2013, 10:43
-
เต้าหู้เปื้อนดินของคุณตา
หมู่บ้านของ บุน อี มีคุณตาแร่ขายเต้าหู้อยู่คนหนึ่ง แกถีบรถจักรยานขายเต้าหู้
ทุกวัน ไม่ว่าฝนตก แดดจะออก วันนั้นก็เหมือนกับทุกๆวัน คุณตาเอากระบะที่มี
เต้าหู้อยู่เต็ม ขึ้นท้ายจักรยาน แล้วค่อยๆ ถีบไปตามตรอกซอกซอย
“ซื้อเต้าหู้ไหมครับ เต้าหู้”
เสียงของคุณตาดังสั่นมาตั้งแต่ปากทางเข้าหมู่บ้าน จังหวะนั้นคุณตาเกิดเสีย
หลัก รถจักรยานตุปัดตุเป๋ แล้วล้มลงในที่สุด กระบะเต้าหู้ที่อยู่ด้านหลังก็คว่ำ
ตกลงมาด้วย
คุณป้าเข้าไปพยุงคุณตาให้ลุกขึ้นยืน แต่คุณตากลับนั่งนิ่ง มองเต้าหู้ที่เกลื่อน
ฟื้น น้ำตาเริ่มคลอหน่วย คิดว่าวันนี้ต้องขาดทุนแน่ๆ คุณป้าช่วยเก็บเต้าหู้ที่
เปื้อนดิน คุณป้าคนนี้ยังเป็นลูกค้าขาประจำ วันนี้ก็เช่นกัน แกออกมาเมื่อได้ยิน
เสียงของคุณตา เลยทันได้เห็นเหตุการณ์พอดี
คุณตาทำท่าเสียใจแล้วพูดกับคุณป้าว่า
“ขอโทษด้วย น่ะ ทำยังไงดีล่ะวันนี้เห็นที่ต้องไปซื้อเต้าหู้ที่อื่นแทนก่อนซ่ะแล้ว”
แต่คุณป้ากลับหัวเราะร่วน แล้วบอกว่า
“ตาเอาเต้าหู้ให้ฉัน 3 ก้อน แหม ฉันกินเต้าหู้ของตามาตลอด แล้ววันนี้จะให้ไป
ซื้อที่อื่นได้ยังไง แค่เปื้อนดินนิดหน่อยไม่เป็นไรหรอก”
คุณตายกมือห้ามว่าไม่ทำอย่างนั้นหรอก แต่คุณป้ากลับบอกว่าไม่มีปัญหา แค่
เอาตรงที่เปื้อนดินทิ้ง แล้วค่อยกินก็ได้ ที่สุดคุณป้าก็ขอซื้อเต้าหู้ไปจนได้ ชาว
บ้านคนอื่นๆที่ยืนดูอยู่ก็เข้ามาขอซื้อเต้าหู้กันถ้วนหน้า เย็นวันนั้นคุณตาไม่เหลือ
เต้าหู้ติดจักรยานสักก้อนเดียว
คุณตากลับบ้านด้วยความรู้สึกว่าตัวเบากว่าทุก ๆ วันวิตามินบำรุงหัวใจ คนเรา
มักคำนึงถึงสิ่งที่เรียกว่ากำไรขาดทุน เป็นสิ่งที่จะแสดงให้เราเห็นว่า อะไรที่
เป็นส่วนขาดทุน และอะไรที่เป็นส่วนกำไร
บริษัทหรือห้างร้านจะต้องทำให้บัญชีมีกำไรมากกว่าขาดทุน เพื่อที่จะผลิตของ
ออกมาขายได้ต่อไปได้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เราไม่จำเป็นต้องคำนึงคือบัญชีกำไรขาด
ทุนก็คือ ความสัมพันธ์ระหว่างคนกับคน หากเราคิดจะคบกับใคร ถ้าตัวเลขออก
มาเป็นกำไรเราจะคบ แต่หากตัวเลขออกมาเป็นขาดทุนเราก็จะไม่เข้าใกล้เขาละ
ก็ เราก็จะไม่เหลือใครเป็นเพื่อนแท้ อยู่ข้างกายเราเลย
ในโลกนี้เป็นที่ที่เราต้องแบ่งปันส่วนของเราให้แก่คนที่ลำบาก ร่วมกันแบ่งปัน
ความเจ็บปวดกับคนที่ตกทุกข์ได้ยาก น้ำใจเช่นนี้จะทำให้โลกของเราอบอุ่นน่า
อยู่ โลกที่เราอาศัยอยู่เป็นที่ ที่งดงาม สดสวยด้วยคนเหล่านั้น
ที่มา : หนังสือ Vitamin story เขียน พาก ซอง ซอล, แปลโดย อันตน ขอบคุณค่ะ