นักธรรม
ห้องสมุด "นักธรรม" => หมวด : รวมเกร็ดธรรม, บทความธรรมะ => นิทานดีมีคติ => ข้อความที่เริ่มโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 8/01/2013, 14:37
-
กิ่งไม้สอนใจ...
ชายหนุ่มคนหนึ่ง กำลังได้รับความทุกข์ระทมอย่างแสนสาหัสคิดจะฆ่าตัวตาย เมื่อได้เวลาพลบค่ำ ด้วยความทุกข์ระทมจิตใจเศร้าหมองสุดขีด จึงคว้าเชือกเส้นหนึ่ง เดินเข้าไปในสวนต้นไม้หลังบ้าน ปืนขึ้นต้นไม้จะแขวนคอตาย ขณะผูกเชือกไว้กับกิ่งไม้กิ่งหนึ่ง กิ่งไม้ก็พูดจากับเขา "พ่อหนุ่มที่แสนดีจ๊ะ ! ขออย่าแขวนคอตายบนลำตัวฉันเลย เพราะมีนกน้อยคู่หนึ่งกำลังจะทำรังบนตัวของฉัน ฉันรู้สึกดีใจมากที่ได้ทำหน้าที่ปกป้องพวกเขา หากว่าเธอแขวนคอที่ลำตัวฉัน ฉันคงต้องหักโค่นลงมา รังนกก็จะได้รับอันตราย ฉันขอร้องนะ โปรดเข้าใจฉันเถิด อีกทั้งโปรดสงสารนกน้อยคู่นั้นด้วย ! ชายหนุ่มได้ยินแล้ว เห็นใจในน้ำใจเสียสละของเขา จึงล้มเลิกที่จะใช้กิ่งไม้กิ่งนี้ แล้วปีนขึ้นไปกิ่งที่อยู่สูงกว่าอีกกิ่งหนึ่ง พอชายหนุ่มกำลังลงมือจะผูกเชือก กิ่งไม้กิ่งนี้ก้เริ่มพูดจาเช่นกัน"พ่อหนุ่มเอ๋ย ได้โปรดเข้าใจฉันด้วย ฤดูใบไม้ผลิกำลังมาถึงแล้ว อีกไม่นานฉันต้องผลิดอกออกสะพรั่งแล้ว ฝูงผึ้งมากมายจะบินมาเริงเล่นสนุกสนานมาเก็บน้ำหวานจากเกสร สิ่งนี้นำพาความสุขให้ฉันมากมาย หากเธอแขวนคอบนลำตัวฉัน ฉันก็ถูกน้ำหนักตัวเธอโน้มกิ่งงอลงจนติดพื้น ดอกไม้ก็จะเสียหายเฉาตายฝูงผึ้งทั้งหลายก็ต้องพลอยผิดหวังไปด้วย " ! ชายหนุ่มได้ฟังแล้ว ได้แต่ปีนขึ้นไปหากิ่งที่สามอย่างเงียบ ๆ "ได้โปรดให้อภัยฉันเถิด ! " ยังไม่ทันได้ผูกเชือก กิ่งไม้ก้เริ่มเปล่งวาจาแล้ว "เพื่อนหนุ่มเอ๋ย ฉันยึดตัวไกลออกไปจนริมถนน จุดประสงค์ก็ต้องการให้คนที่เหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง สามารถหลบร้อนพักเหนื่อยอยู่ใต้ร่มเงาจองฉัน สิ่งนี้นำพาความสุขให้ฉันมากมาย หากว่าเธอแขวนคออยู่บนตัวฉันก็จักทำให้ฉันหักโค่นลง แล้วฉันก็ไม่มีโอกาสรับความปิติสุขแบบนี้อีกต่อไป ! " ขณะนั้น ชายหนุ่มผู้เบื่อโลก กำลังกรุ่นคิดอยู่ถามตนเองว่า "ทำไมฉันต้องฆ่าตัวตาย เป็นเพราะฉันได้รับความทุกข์ปวดร้าวหรือ ทำไมฉันไม่ลองฝึกอย่างกิ่งไม้เหล่านั้น ใช้ชีวิตอยู่เพืื่อช่วยเหลือผู้อื่น บริการผู้อื่น" เพียงห้วงหนึ่งความคิดที่แวบขึ้นมา เขาเบนความสนใจจากตัวเองไปสู่คนที่คุ้นเคยมากมายที่ต้องการเขา แล้วเขาก็หักกิ่งไม้เล็ก ๆ จากกิ่งไม้ใหญ่ทั้งสามที่ให้คำพูดปลุกสติเขา แล้วปีนลงจากต้นไม้จากไปด้วยความยินดีเบิกบาน ชายหนุ่มได้เก็บรักษากิ่งไม้เล็ก ๆ ทั้งสามอันนี้ไว้ และดำเนินปฏิบัติเยี่ยงชีวิตจิตใจของกิ่งไม้ทั้งสามนี้ตลอดชีวิต ห้วงคิดที่อยากฆ่าตัวตายจึงไม่มีวันเกิดขึ้นอีกเลย แล้วคุณล่ะ ! ได้ข้อคิดสอนใจอะไรคุณบ้างจากนิทานอุปมัยนี้ สังคมที่เน้นแต่ผลประโยชน์ ชื่อเสียง เกียรติยศ และความทันด่วน มักทำให้คนเรามองเห็นแต่ตัวเอง ใส่ใจแต่ว่าตัวเองได้รับความเสียหายอะไร เจ็บซ้ำอย่างไร ต้องแบกภาระหนักอะไร ถูกกดดันหนักอย่างไร ผลสุดท้ายรังแต่ทำให้คนเราขาดพลังชีวิตอันสดใสลงเรื่อย ๆ จิตใจห่อเหี่ยวลงทุกวัน หารู้ไม่ว่า เพียงแต่เอาสายตาที่จดอยู่แต่ตัวเอง หันเหออกไป หันไปสู่เวไนยสัตว์มากมาย สังเกตถึงความต้องการของผู้อื่น ถือการบริการผู้อื่นเกิดประโยชน์สุขแก่ผู้อื่นมาเป็นหน้าที่ของตน เช่นนี้ วิสัยทัศน์ก็จะกว้างขึ้นทุกวัน การดำเนินชีวิตมีเนื้อหาสาระเพิ่มพูนขึ้น ชีวิตย่อมรุ่งโรจน์โชติช่วงขึ้นทุกวันเองมิใช่หรือ ฟ้าให้ความสามารถแก่เรา ย่อมต้องใช้ให้เกิดประโยชน์ เข้าใจจุดแข็งของตัวเอง และเพียรพยายามไปสำแดงออก จักทำให้ชีวิตเรามึความสุขมากขึ้น ขุดคุ้ยจุดอ่อนของตัวเอง ทดลองเปลี่ยนแปลงมัน มันก็จักทำให้เธอเติบโตก้าวหน้า ชีวิตจักดำเนินผ่านไปท่ามกลางความสุขและการเติบโตที่ไม่ขาดสายตลอดไป