นักธรรม
ห้องสมุด "นักธรรม" => เทิดพระเกียรติ => ข้อความที่เริ่มโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 5/04/2012, 20:33
-
เมื่อวันที่ 6 ตุลาคม ปี พ.ศ. 2547
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
มีพระราชหัตถเลขาถึงสมเด็จพระเทพฯ
มีใจความว่า
... ลูกพ่อ
ในพื้นแผ่นดินนี้
ทุกสิ่งเป็นของคู่กันมาโดยตลอด
มีความมืด และ ความสว่าง
ความดี และ ความชั่ว
ถ้าให้เลือกในสิ่งที่ตนชอบแล้ว
ทุกคนปรารถนาความสว่าง ปรารถนาความดี ด้วยกันทุกคน
แต่ ความปรารถนานั้น จักสำเร็จลงได้
จักต้องมีวิธี ที่จักดำเนินให้ไปถึงความสว่าง
หรือ ความดีนั้น
ทางที่จักต้องไปให้ถึงความดี
ก็คือ " รักผู้อื่น "
เพราะ ความรักผู้อื่น
สามารถแก้ปัญหาได้ทุกปัญหา
ถ้าให้โลกมีแต่ความสุข และ เกิดสันติภาพ
ความรักผู้อื่น จักเกิดขึ้นได้
พ่อขอบอกลูก ดังนี้
1. ขอให้ลูกมองผู้อื่นว่า
เป็นเพื่อนเกิด เพื่อนแก่ เพื่อนเจ็บ เพื่อนตายด้วยกัน
ทั้งหมดทั้งสิ้น ไม่ว่าอดีต ... ปัจจุบัน ... อนาคต
2. มองโลกในแง่ดี และ จะให้ดียิ่งขึ้น
ควรมองโลกจากความเป็นจริง
อันจักเป็นทางแก้ปัญหา อย่างถูกต้อง และเหมาะสม
3. มีความสันโดษ คือ
- มีความพอใจเป็นพื้นฐานของจิตใจ
พอใจตามมี ตามได้ คือ ได้อย่างไร ก็เอาอย่างนั้น
ไม่ยึดติด ขอให้คิดว่ามี ก็ดี ไม่มี ก็ได้
พอใจตามกำลัง คือ มีน้อย ก็ พอใจตามที่ได้น้อย
- ไม่เป็นอึ่งอ่าง พองลม
จะเกิดความเดือดร้อนในภายหลัง
- พอใจตามสมควร คือ
ทำงานให้มีความพอใจ เหมาะสม แก่งาน
4.มีความมั่นคงแห่งจิต คือ
ให้มองเห็นโทษของความเกียจคร้าน
และ มองเห็นคุณประโยชน์ของความเพียร
และ เมื่อเกิดสิ่งที่ไม่พึงปรารถนา
ให้ภาวนาว่า มีลาภ มียศ สุขทุกข์ ปรากฏ
สรรเสริญ นินทา เสื่อมลาภ เสื่อมยศ เป็นกฏธรรรมดา
อย่ามัวโศกา นึกว่า " ชั่งมัน "
นี่คือ คำสอนที่กลั่นออกมาจากหัวใจของผู้เป็นพ่อ สู่ลูก
ได้อย่างลึกซึ่ง และเป็นโชคดีที่สุดของคนไทย
ที่ต่อมาสมเด็จพระเทพฯ พระราชทานพระราชานุญาตให้นำเผยแพร่
เพื่อเป็นการแบ่งปันข้อคิดดี ๆ แก่ประชาชนของพระองค์ต่อไป
โดยสมเด็จพระเทพฯ มีพระราชปรารภทิ้งทายจดหมายนั้น
เอาไว้ว่า
" ฉันหวังว่า คำสอนพ่อที่ฉันได้ประมวลมานี้
จะเกิดประโยชน์แก่ท่านผู้อ่านที่ได้พบเห็น
และ ลูกอันเป็นที่รักของพ่อทุกคน "
ที่มา : Secret