นักธรรม
ห้องสมุด "นักธรรม" => หมวด : รวมเกร็ดธรรม, บทความธรรมะ => นิทานดีมีคติ => ข้อความที่เริ่มโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 18/03/2555, 21:19
-
" อะไร อะไร มันก็ไม่แน่ อย่าดีใจ อย่าเสียใจ"
มีนิทานเรื่องหนึ่งเล่าว่า....
สามีภรรยาคู่หนึ่ง อาศัยอยู่ใยชนบทกับท่านผู้เฒ่าท่านหนึ่ง และมีม้าฉลาดแสนรู้อยู่ตัวหนึ่ง
ทั้งสองสามีภรรยารักม้าตัวนี้มาก
... วันหนึ่งม้าหนีไป ทั้งสามีและภรรยาเสียใจมาก
ท่านผู้เฒ่าก็ได้ปลอบใจว่า "อย่าเสียใจเลย เพราะชีวิตนี้ไม่แน่"
เวลาผ่านไปหลายวัน...
ม้าตัวนั้นก็กลับมาที่บ้าน
แต่คราวนี้ได้พาแฟนมาด้วย เป็นม้าป่าอีกตัวหนึ่ง
สามีภรรยาต่างก็ดีใจมาก
แต่ท่านผู้เฒ่าก็บอกว่า "อย่าพึ่งดีใจไป เพราะชีวิตนี้ไม่แน่"
ต่อมาวันหนึ่ง..
สามีพาม้าตัวใหม่หัดขี่เล่นไปรอบๆบ้าน ม้ายังไม่ค่อยเชื่องดี จังยังไม่สามารถบังคับได้ดังใจ
ม้าพาวิ่งลอดเข้าไปใต้ถุนบ้าน
ตัวเขาชนกระแทกเข้ากับตัวบ้านอย่างแรง ตกลงมาพิการแขนขาหัก
ทั้งสามีภรรยาต่างก็เสัียใจกับเหตุการณ์นี้มาก
ท่านผู้เฒ่าก็ปลอบว่า "อย่าเสียใจเลย เพราะชีวิตนี้ไม่แน่"
ต่อมาเกิดสงครามขึ้น...
ชายฉกรรจ์ในหมู่บ้านถูกทางราชการเกณฑ์ไปเป้นทหารทุกคน
สามีได้รับการยกเว้น เนื่องจากเป้นคนพิการ
การสู้รบเป้นไปอย่างรุนแรง ทำให้ทหารตายเกิบหมด
สามีภรรยาก้ดีใจที่ไม่ต้องไปเสียชีวิตในการสงครามครั้งนี้
....
นิทานเรื่องนี้สอนเราว่า...
บางครั้งเราอาจเกิดความรู้สึกว่า เราได้สูญเสียมากมาย
เราเสียเปรียบ น่าเสียใจ
แต่เมื่อเวลาผ่านไปแล้ว เราอาจจะเห้นว่า
สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่น่าเสียใจอะไรมากมาย
อาจกลับกลายเป้นสิ่งที่ดีก็ได้
บางสิ่งบางอย่างที่เรารู้สึกว่าดี
แต่เมื่อเวลาผ่านไปแล้ว
สิ่งเหล่านี้อาจไม่ใช่สิ่งที่ดีก็ได้
มันกลับไปกลับมาอยู่อย่างนั้น
เป็น"อนิจจัง"ไม่แน่นอนจริงๆ
เราจึงควรทำความเข้าใจกับเรื่องของ "ความไม่แน่" และรู้จัก "ปล่อยวาง"
#จากหนังสือ ปีกระต่ายขอจงสวัสดี ของ พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโกดูเพิ่มเติม