เริ่มหัวข้อโดย: tik ที่ 18/11/2011, 15:57
 ISBN : | พระโอวาท อนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ . . ผู้เขียน ศุภนิมิต แปลและเรียบเรียง ขนาดรูปเล่ม 18.5 x 12.9 ซม. จำนวน 120 หน้า ชนิดกระดาษ กระดาษปอนด์ ขาว จัดทำโดย สำนักพิมพ์ส่งเสริมคุณภาพชีวิต และ ไท่ถงธรรมสถาน ออกแบบโดย พิมพ์ที่ อักษรสยามการพิมพ์ เดือน/ปีที่พิมพ์ * ราคา * บาท สนใจติดต่อ สำนักพิมพ์ส่งเสริมคุณภาพชีวิต 23 ถนนจรัญสนิทวงศ์ ซอย 44 แขวงบางยี่ขัน เขตบางพลัด กรุงเทพมหานคร 10700 โทรศัพท์ 02-8830620, 086-3962500 |
เริ่มหัวข้อโดย: tik ที่ 25/11/2011, 18:31
"พระโอวาท อนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ" ข้อความดั้งเดิมในภาคภาษาจีน พระอนุตตรธรรมมารดา ได้โปรดประทานเป็นพระอักษรให้ปรากฏขึ้นในกระบะทราย ด้วยกลอนสัมผัสอันไพเราะรื่นหู ทุกทบทุกตอน เป็นพระอักษรลึกล้ำคำคมด้วยความหมายที่แยบยลจนไม่อาจหยั่งได้ทั้งหมด
ข้าพเจ้าอาจเอื้อมกราบขอประทานถอดความเป็นภาษาไทยด้วยใจรักและเทิดทูนบูชา โดยมิคำนึงว่าปัญญาและการศึกษาของตนไม่อยู่ในฐานะที่จะทำได้ แต่ด้วยเจตนาต้องการให้เพื่อนผู้ศึกษาปฏิบัติธรรมด้วยกันที่ไม่รู้ภาษาจีน จะได้มีโอกาสสัมผัสซาบซึ้งต่อพระโอวาทของพระแม่องค์ธรรมบ้าง เท่าที่ความเข้าใจของข้าพเจ้าจะถ่ายทอดให้ได้
จึงหวังว่า เพื่อนผู้ปฏิบัติบำเพ็ญทั้งหลาย จะได้เห็นสาระในข้อความเป็นสำคัญ หมั่นอ่านทบทวนหลายๆครั้ง จนเกิดความเข้าใจพิจารณาได้ลึกซึ้งกว่าถ้อยคำที่ข้าพเจ้าถอดความไว้ เพื่อเจริญปัญญาสำหรับตัวท่านเอง อีกทั้งขอให้เป็นการไถ่โทษในความบกพร่องของข้าพเจ้าที่มีต่อหนังสือเล่มนี้ในทุกประการด้วย
กราบขอบพระคุณ
ศุภนิมิต
เริ่มหัวข้อโดย: tik ที่ 25/11/2011, 18:34
บทนำ
บทนำข้อหนึ่ง
บทนำข้อสอง
บทนำข้อสาม
บทนำข้อสี่
บทนำข้อห้า
บทนำข้อหก
บทนำข้อเจ็ด
บทนำข้อแปด
บทนำข้อเก้า
บทนำข้อสิบ
เริ่มหัวข้อโดย: tik ที่ 25/11/2011, 18:43
| เย็นพระพายชายพัด | มาตรงหน้า |
| มงคลเมฆาอ่อนละไม | ในอ้อมอก |
| เป็นก้อนกลุ่มหุ้มทอง | ส่องภพ |
| พระฯจากนภ- | ช้าช้า มาสู่ดิน |
| เราคือ | |
| พระพุทธะอริยะทั่วทุกสากลโลก | จากทิพย์สถานสู่พุทธตำหนัก พร้อมกันสนองพระบาท |
| พระแม่องค์ธรรม | คารวะพระแท่นที่ประทับ กำชับให้ทุกคนอยู่ในความสงบ รอคอยพระโอวาทด้วยจริงใจ เราจะพักไว้ เจ้าทั้งหลายอย่าได้เอ็ดอึง |
| ฮา ฮา พัก |
เริ่มหัวข้อโดย: tik ที่ 25/11/2011, 18:52
| จตุ มหารอบด้าน | ควันร้าย |
| โลก เกิดพิบัติภัย | ต่อเนื่อง |
| บาล ช่วยด้วยเบื้องบน | ทรงคุ้ม |
| โปรด ฟื้นฟูถ่ายทอด | รู้อนุตตร- ญาณตน |
| เราคือ | |
| ท้าวจตุมหาโลกบาลทั้งสี่ | พร้อมพระเทพฯ สถิตทั้งยี่สิบแปด นำฝ่ายพระอัสนีฯ พระวายุฯ พระพยัคฆา พระนาคา เป็นขบวนคุ้มพระบาท |
| พระแม่องค์ธรรม | จากเบื้องบนสู้พุทธสถาน กราบพระพักตร์ แล้วยืนเรียงรายอยู้สองข้าง |
| ฮวา ฮวา พัก |
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 3/03/2012, 03:01
| แปด โป๊ยก่วยเก้าปราสาท | เก็บหมด |
| มหา โลกร่วมขึ้น | เรื่อธรรม |
| วัชร ร่างวาหก | อมตะผล |
| ญาณ วัชรยืนยง | พ้นทุกข์ นิรันดร์ |
| เราคือ | |
| แปดมหาวัชรญาณเทพฯ (ปาต้าจินกัง) | คุ้มพระยุคลบาทฯ จากแดนนิพพานมา กราบคารวะ |
| พระผู้เป็นเจ้าแล้ว | มิต่อความใด |
| ฮวา ฮวา พัก |
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 3/03/2012, 03:10
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
งีบหลับอยู่ ณ ประตูสวรรค์ทักษิณ
ลืมสิ้นฤดูกาลวันผ่าน
พลันได้กลิ่นธูปกำยาน
ลืมตาเบิกกว้าง พลิกตัว
ถือไม้เท้าขึ้นขี่กวางทิพย์
กระเรียนขาวก้าวย่างตามติด
หลังข้างอโก่งเอวคด
ผมเผ้าโพลนขาว ดุจดั่งเข็มเงิน
เราคือ
หนันจี๋เหล่าเซียน - อง
พระมหาพฤฒาชันษาแห่งทักษิณาลัย
นำเหล่าโป๊ยเซียน
สนองรับพระยุคลบาทฯ สู่บูรพาเขต
กราบคารวะแล้วหยุดพู่กันหยกไว้
ฮา ฮา พัก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 3/03/2012, 03:24
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
หมื่น ศาสนาพากันเฟื่องฟู
นอกลู่เหล่ามิจฉาว้าวุ่น
ปาฏิหาริย์แปลกประหลาดดาษดื่น
เวทยันต์ยาวิเศษขลัง ต่างสำแดงกัน
พระ อริยะเทพพรหม "ซื่อกุ้ยอู่ผัน"
เสด็จลงพร้อมกันยังโลก
ยุคที่สามงานใหญ่ปลายกัปล์
เก็บงานขั้นสุดท้ายถ่ายทอดชี้ธรรม
โพธิ ญาณทางแจ้งปัญญา
สายทองหนึ่งมาช่วยชี้
ฉุดช่วยหญิงชายในโลก
คืนกลับกำเนิดต้น
พุทธจิตล่วงพ้น
ขึ้นเรือเมฆา
สัทธะ กว้างใหญ่ไพศาล
ปัญญาญาณแยบยลวิสุทธิ์
บุญกุศลสร้างจากในโลก
อย่าพักช้าไว้
ได้ร่วมอรหันต์ทั่วกัน
วั่นเซียนผูซ่า
หมื่นพระโพธิสัทธะ
มาสู่พุทธสถาน
นำเหล่าเซียนเฝ้าพระบาท
กราบคารวะแล้วยืนเรียงสองข้างทาง
ฮา ฮา พัก
ซื่อกุ้ย คือ พระอริยะโสดาสี่ระดับ
อู่ผัน คือ อาณาจักรของญาณเทพทั้งห้า ที่สถิตตามป่าเขา ลำน้ำ ฯลฯ
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 4/03/2012, 10:19
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
สอบเสร็จจาก ออก ตก ไปสอบเหนือใต้
สอบใครปัญญาหรือว่าโง่เขลา
สอบใครใจเบาหรือว่าเที่ยงแท้
แม้น หากรวนเร นิพพานไปยาก
ตำหนักพระ ฯ นี้ชุมนุมน้องพี่
อย่ามัวงมงายรีบตื่นเสียที
ผู้ใหญ่ผู้น้อย ให้รู้วินัย
ฟื้นฟูคุณสัมพันธ์
จรรโลงคุณธรรม ทั่วทุกสากล ฯ
เราคือ
ซันเทียนจู่เข่า
องค์ประธานสอบสามโลก
ผู้อำนวยการเม่าเถียน
เฝ้าอารัก ฯ พระยุคลบาทจากฟากฟ้า
กราบคารวะพระแม่ ฯ แล้วถามว่า
น้องพี่คงสบายดี
ขอให้ต่างสงบไว้ เราจะมิกล่าวต่อไป
ฮวา ฮวา พัก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 4/03/2012, 10:24
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
สัจธรรมล้ำลึกรู้ได้
ญาณในจิตญาณศักดิ์สิทธิ์
อาจารย์ชี้จุดแต่ต้น
พาน้องพี่หลุดพ้น โลกต่ำโลกีย์
เราคือ
อู้ฉัน พระพี่เจ้า
นำเหล่าเซียนหมวดอักษร "อู้"
พร้อมกันอารัก ฯ พระมารดา
จากสุขาวดีสู่พุทธสถาน
กราบคารวะแล้ว หยุดพู่กันหยกไว้
ฮา ฮา พัก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 4/03/2012, 10:29
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
เสริมสร้างกว้างใหญ่ทางธรรม
เร่งนำโลกีย์แปรเปลี่ยน
ใหญ่ยิ่งกุศลไว้ในโลก
นำทัพคนดีทั่ว คืนกลับเวียงวัง
เราคือ
จอมทัพ "เม่าเหมิ่ง"
นำเหล่าเซียนหมวดอักษร "เม่า"
เฝ้าพระบาท ฯ ลงมา
กราบคารวะพระแม่องค์ธรรมแล้วมิเขียนให้มากไป
ฮวา ฮวา พัก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 4/03/2012, 11:25
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
สอนย้ำนำเก้ามหามณฑล
กล่อมเกลาผู้คนทั่วหล้า
โพธิทางแจ้งปัญญา
สัทธะพาละล่อง ท่องทั่วจักรวาล
เราคือ
เจี้ยวฮว่าผูซ่า
พระโพธิสัตว์อนุศาสน์
นำเหล่าเซียนหมวดอักษร "เมฆ" (หวิน)
เฝ้าพระบาท ฯ ณ สถานอันเรืองรอง
กราบคารวะพระแม่ ฯ แล้วมิร้อยเรืองความ
ฮา ฮา พัก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 4/03/2012, 11:29
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
อัสนีบาตกราดก้องพื้นภพ
ครันครบเทพพิทักษ์รักษา
เฝ้ารับเสด็จพร้อมมนุษย์เทวา
จอมทัพ ฯ ขุนพลมาพร้อมใจกัน
เราคือ
เหลยปู้ต้าซ่วย
จอมทัพฟ้าฝ่ายอัสนี ฯ
นำเซียนอัสนี ฯ แปดฝ่ายร่วมกราบอารักขา
พระผู้เป็นเจ้าเสด็จสู่โลกโลกีย์
กราบคารวะแล้วมิกล่าวให้มากไป
ฮวา ฮวา พัก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 5/03/2012, 08:01
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ธรณีสงบฟ้าสว่างตะวันใส
ปุณฑริก ฯ อำไพปรมัตต์
พระทัยบรรพพุทธาเปลี่ยนโลก
พระ ฯ ต่าง ร่วมพายเรือ ด้วยเกื้อการุณย์
เราคือ
ตี้จั้งอ๋วงผูซ่า
พระพุทธธรณีกษิติครรภ์
เฝ้าพระยุคลลบาท ฯ สู่พุทธสถาน
กราบคารวะแล้ว มิกล่าวคำ
ฮา ฮา พัก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 5/03/2012, 08:08
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
สุดที่ร้อนรนกระวนกระวาย
ร้อนใจประกาศิตไม่ผ่อนผัน
หญิงชายไหลตามน้ำวน
รวดร้าวระงมร้องไห้
ดูดูเวลาสุดท้ายใกล้เข้ามา
พระบัญชาบัญชี
อาตมมิรู้ที่ ทูลผลงาน
เราคือ
พระพุทธจี้กง
พระสงฆ์วิปลาส อาจารย์ของเจ้า
เฝ้าพระมารดาลงมาสู่พุทธสถาน
กราบคารวะพระองค์ ฯ แล้ว
ถามว่า เมธาศิษย์ทั้งหลายสบายดี
พระมารดาประทานพระโอวาท
จะต้องศรัทธาจริงใจ
กาลนี้ยามคับขัน ต้องตั้งมั่นทำจริง
มรรคผลคุณวิเศษ สร้างสำเร็จให้โดยไว
อาจารย์และศิษย์จะพากันไป
กราบพักตร์พระมารดา
ความปรารถนาของอาจารย์ ก็คือการนี้
ฮา ฮา พัก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 5/03/2012, 08:15
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ด่านเปิดญาณได้ทางตรง
ศักดิ์สิทธิ์แดนสูงส่งมุ่งรุด
บริสุทธิ์ใสสะอาดงามพร้อม
เจิดจ้ากุศลฉายให้ผ่านโดยดี
เราคือ
(กวนเซิ่ง ฉุนหยัง)
ท้าวสักกะเทวราชพร้อมห - ลวี่ต้งปินต้าเซียน
สองจอมเทพ ฯ วินัยธร
เฝ้าพิทักษ์พระมารดาจากสุขาวดี
สู่ตำหนักพระ กราบคารวะพระแม่ ฯ แล้ว ยืนอยู่สองข้าง
ฮวา ฮวา ฮา ฮา พัก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 5/03/2012, 08:20
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
มือถือของ้าวงู วาแปด
เคร่งครัดวินัย ไม่ไ้ว้หน้า
ใครริยำทำชั่วช้า ละเมิด
เจอะข้าแล้วไซร์ ไม่รอดสักราย
เราคือ
จอมเทพ ฯ วินัยธร มหาราชหวนโหว
พร้อมด้วย จอมทัพเอวี้ยเฟย
เฝ้าอารักษ์ขาพระบาท ฯ สู่พุทธสถาน
กรบคารวะพระแม่องค์ธรรมแล้วยืนอยู่สองฟาก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 5/03/2012, 08:27
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
กระแสทะเลทุกข์กระแสทะเลบาป
ไหลวกไหลเวียนไม่เปลี่ยนกลับหัน
หย่อนเรือทอง พายเรืออทอง เอกธรรมนาวา
แล่นรับทั่วหล้า ผิดจากนี้ ไม่มีเรือ
เราคือ
เอวี้ยฮุ่ยผูซ่า
พระโพธิสัตว์จันทรปัญญา
เฝ้ารับเสด็จ ฯ พระแม่องค์ธรรมสู่พุทธสถาน
กราบคารวะแล้วไม่เขียนไข
ทุกคนสบายดี จะมิกล่าวให้มากไป
ฮา ฮา พัก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 6/03/2012, 00:28
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
อนิจจาเภทภัย เจ็บปวดร้องไห้
อุทกภัยไหลล้น ท่วมท้นโลกา
เพลิงผลาญท่วมฟ้า โลกหล้าเป็นเถ้าขาว
อีกลมร้ายหฤโหด เทวาโอดผีครวญคราง
เราคือ
หนันไฮ่ผูซ่า
ผู่เสียนผูซ่า
อุ๋นสูผูซ่า
พระโพธิสัตว์กวนอิม พระ ฯ สมันตภัทร และพระ ฯ มัญชุศรี
พร้อมกันลงมายังมนุษย์โลก
กราบคารวะแล้ว มิกล่าวให้มากไป
ฮา ฮา พัก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 6/03/2012, 00:34
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
อยู่สุเหร่าฝึกจิตว่างสว่างเปล่า
มิซึ้งเข้าจิตญาณสวยใส
สวดคัมภีร์ยังคงเวียนว่าย
ให้กราบวิสุทธิ์อาจารย์
เร่งกลับนิพพานบ้านเดิม
เราคือ
ศาสดาอิสลาม โมฮัมหมัด
เฝ้าพระยุคลบาทพระอัลลาห์
เสด็จสู่สถานอันศักดิ์สิทธิ์
กราบคารวะแล้ว หยุดไว้ไม่กล่าวต่อไป
ฮา ฮา พัก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 6/03/2012, 00:40
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
คืนชีพบนไม้กางเขน
ยิวเริ่มศาสนาแยบยลลึกล้ำ
ไบเบิลเผยจุดญาณนัยอยู่
คนไม่รู้ได้แต่ร้อง
แซ่ซร้องกลอนเพลง
เราคือ
เยซูคริสต์
เฝ้าพระผู้เป็นเจ้าสู่บูรพาแดน
คารวะภาวนาแล้ว หยุดไว้ไม่ว่าความ
ฮา ฮา พัก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 6/03/2012, 00:48
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
พระ ฯ แห่งหุบเขา ไม่ตาย
แฝงกายในโพลงวิเศษ
เรียกชื่อขานไข มิใช่เต๋า
แม้ห้าพันคำ คุณธรรมคัมภีร์ ยากที่จะแจกแจง
จงเร่งกราบพระกงฉัง
คืนต้นกำเนิด ก่อนเกิดตาย
เราคือ
ไท่ซั่งเหล่าจวิน
จอมปราชญ์อมตะ เหลาจื้อ
เฝ้ารับพระยุคคลบาทสู่พุทธสถาน
กราบคารวะแล้ว มิกล่าวต่อไป
ฮา ฮา พัก
เต๋า คือธรรมะ ในที่นี้หมายถึงภาวะของชีวิตจริงที่อยู่ในกายสังขาร
คุณธรรมคัมภีร์ คือ เต้าเต๋อจิง ของพระศาสดาเหลาจื้อ มีอักษรห้าพันคำ
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 6/03/2012, 00:54
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
โพธิสัทธะปัญญาสวาหะ
ปรมัตถญาณอมิตา
ความว่างแท้มิใช่ไม่มี ธรรมไร้ธรรม
ความเป็นอยู่อย่างนั้น มันเป็น เช่นนั้นเอง
เราคือ
ซีเทียนหยูไหล
พระยูไลสัมมาสัมพุทธเจ้า
เฝ้าอนุตตรธรรมเจ้าสู่พุทธสถาน
กราบคารวะแล้ว พักไว้
ฮา ฮา พัก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 6/03/2012, 01:00
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
เจนจบหลักธรรมวิเศษลึกล้ำ
ละกามกิเลสรู้สัจจะ
รู้เทพพรหมดินฟ้าเจนจบพอดี
รู้สติ สงบสมาธิ พิจารณ์ รู้ดั้งเดิมมา
เราคือ
ต้าเฉิงจื้อเซิ่ง
บรมครูจอมปราชญ์ขงจื้อ
เฝ้าพระยุคลบาท ฯ สู่พุทธสถาน
กราบคารวะพระผู้เป็นเจ้าแล้ว หยุดพู่กันหยกไว้
ฮา ฮา พัก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 6/03/2012, 01:09
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ธงทิวยุคขาวขึ้นสู่ท้องฟ้า
ไม้ดอกสีขาวโปรยปรายทั่วหล้า
ทางคืนกลับคือด่าน "หยาง" โอฬาร
ฟื้นฟูจริยวัฒนธรรมงามสง่า
อบรมชาวโลกจากภาคพื้นใจกลาง
สามโลกพระศรีอาริย์ทรงสิทธิ์
บัญชาวิถีธรรมถ่ายทอดโดยทั่ว
อาจารย์และศิษย์ร่วมเก็บงาน
ชั่วกาลสุดท้ายกลมกลืน
เราคือ
หยูถงจินกง
พระศาสดายุคขาว พระศรีอริยเมตไตรย
ติดตามพระยุคคลบาทมายังพุทธสถาน
กราบคารวะพระมารดาแล้ว หยุดพู่กันหยกไว้
ฮา ฮา พัก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 6/03/2012, 01:15
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
เมฆมงคลลอยตามอร่ามศรี
พระแท่นที่จากฟ้าลงมาลิ่ว
กุมารสองโบกพัดพอลมพริ้ว
พระเรื่อยลิ่วเสด็จตรงลงโลกา
เราคือ
หวิน เป่า
สองพระกุมาร
ตามเสด็จพระแม่องค์ธรรมลงมายังตำหนัก ฯ
กราบคารวะแล้ว นิ่งฟังพระ ฯ โปรดความ
ฮิ ฮิ พัก
ฮิ ฮิ คือเสียงสรวลของพระองค์น้อย ฯ น้อย ๆ
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 6/03/2012, 01:24
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
คิดถึงลูกแทบขาดใจ
สุดอาลัยพูนเทวษ
วิมานเขตอ้างว้าง
เทพเซียนต่างส่งมาสิ้น
ด้วยถวิลช่วยพระบุตร
อนิจจาลูกหลับหลง
เฝ้าระทมพระแม่เฒ่า
มาช่วยเจ้าเปลี่ยนโลกีย์
เขียนวจีด้วยสายเลือด
รำพันเกือบเป็นหมื่นแสน
ผลตอบแทน เจ้าไม่ฟัง
เราคือ
อนุตตรพระธรรมเจ้า พระผู้เป็นเจ้าแห่งญาณทั้งมวล
ได้นำพระพุทธาทั้งหลาย มาพบพระบุตรเจ้า
ลูกทั้งหลายจงยืนนิ่ง สดับให้สบายใจ
โอวาทของแม่ในวันนี้
เตือนสติลูกที่ยังหลง
ทั้งสามเจ้าร่างทรง
สงบสักครู่รอสั่งความ
จะเริ่มด้วยคำนำ
แล้วจึงตามด้วยโอวาท
พัก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 7/03/2012, 00:51
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
นำบท
พู่กันทอง จรดวาง สว่างพลัน
วนพู่กัน สั่นสะเทือน ทั้งดินฟ้า
ทุกคำเตือน จะชี้ทาง ต่างหลงมา
พระวาจา ช่วยให้ตื่น จากนี้ไป
อันว่าธรรมะนั้นเปรียบได้ดั่งหนทาง จำต้องมีลู่มีแนวให้เดินตาม แต่เส้นทางมีใกล้ ไกล สูง ต่ำ มีขรุขระมืดสว่างต่างกัน เดินทางถูก คือเดินให้ขึ้นสรวงสวรรค์ เดินทางผิด คือลงนรกมืดมิด แต่ทว่าหนทางธรรมนับพันหมื่น ล้วนมิใช่ทางตรงอันฉับพลัน บัดนี้ แม่จึงหย่อนสายทองสู่สวรรค์มาให้ หนึ่งก้าวให้บรรลุไป ล่วงพ้นโลกีย์รูปาวจรโลกต่ำ คืนสู่แดนนิพพาน กาลนี้ยุคขาวได้เข้าเกณฑ์กำหนด จึงบัญชาให้พระศรีอาริย์ปกครองธรรมกาล กงฉังรับงานแพร่ธรรม ร่วมกันเก็บงานในขั้นสุดท้าย กอบกู้สามโลก
ช่วยสัตว์โลกให้พ้นจากวายุ อัคคีภัย รวบรวมศาสน์ทั้งหลายให้คืนสู่หลักธรรมเดียวกัน ชุมนุมทุกลัทธินิกายศาสน์ บรรจบพบกันในยุคสาม บัดนี้ วิถีธรรมได้ถ่ายทอดไปทั่ว เริ่มจากต่างเผยแพร่เป็นต้นมา นักธรรมมีมากมายนับหมื่นแสน แต่ที่ปฏิบัติจริงโดยศรัทธา กลับหาได้ยากดังดาวรุ่งยามฟ้าสาง ยากจะหาบุคลากรเช่นเสาเอก หลักใหญ่ที่ยืนหยัดได้ช่วยค้ำฟ้า
แม่มองดูบุตรพุทธาทุก ๆ ที่ ส่วนมากมีแต่เกียจคร้าน จะมีก้าวหน้าบ้าง แต่หาแกร่งกล้ามุมานะโดยแท้ไม่ ระยะนี้ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายได้ให้โอวาทอยู่บ่อยครั้ง โดยหวังให้ลูก ๆ รู้จักตั้งปณิธานอันยิ่งใหญ่ เพราะลูกทั้งหลายไม่สำรวมกาย วาจา เคยตั้งปณิธานไว้แต่ไม่ทำตาม อนิจจา เช่นนี้ น้ำตาของแม่จึงไหลเป็นสายเลือด ยิ่งรวดร้าว
วันนี้จึงประทับ ณ พุทธสถาน "จงอี" เพื่อเขียนโอวาทไว้เตือนใจพุทธบุตรหญิงชายให้เร่งรุดทำจริง เสี้ยวหนึ่งของเวลามีค่ายิ่งกว่าทอง สูญเสียโอกาศดี ล่วงหมื่นปียังเสียใจ ขอจงได้ใคร่ครวญ แม่ให้โอวาทวันนี้ มีความนัยไกลกว้าง หวังให้พุทธบุตรได้ศึกษาสำนึก
หนังสือนี้อยู่ที่ใด สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายจะคุ้มครอง ใครข้ามกรายไม่นอบน้อมเภทภัยจะใกล้ตัว เขียนแล้วจงจัดพิมพ์เป็นหลักธรรมนิรันดร เพื่อเล่าขานเรื่องกาลข้างหน้าความเบื้องหลังอันวิเศษ อย่าเก็บไว้ไม่เอื้อเฟื้อ แผ่เื่ผื่อไปให้เกิดคุณ หวังว่าพุทธบุตรจะทำจริง ให้รู้แจ้งในญาณตน แล้วจงพากันคืนกลับ ยังดินแดนอันศักดิ์ศิทธิ์ ลูกคงทำจริงดังแม่หวังตั้งใจ ที่จบนี้คือคำนำ จะพักการเขียนไว้สักครู่จะเขียนใหม่ในข้อความ
พัก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 7/03/2012, 00:59
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
นำบทข้อหนึ่ง
ไว้โอวาท ยังโลกหล้า ให้รู้ที่มาสืบสาย
ลูกทั้งหลาย จะคืนกลับ จงน้อมกราบ "เทียนหยาน"*
กลางทางแยก สี่แพร่ง จุดญาณทวาร
เป็นคำขาน เตือนพุทธบุตร ให้รุดเดิน
เทียนหยาน คือ พระอริยะนามของพระพุทธบรรพจารย์เทียนหยาน เป็นพระภาคหนึ่งของพระพุทธจี้กง ด้วยพระโองการจากเบื้องบน พระองค์รับพระภาระโปรดสามโลก เฉพาะกาลในยุคนี้
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 7/03/2012, 01:15
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อหนึ่ง
เตือนพุทธบุตร หยุดฟังต้นกำเนิด ที่เกิดมา
พู่กันพา เผยความนัย ของเบื้องบน
ในครั้งนั้น ดินฟ้ายัง คละเคล้าสับสน
ไม่มีคน เป็นอากาศธาตุ ดวงกลมโต
ครั้งนั้น พุทธบุตรญาณเดิม เก้าพันหกร้อยล้าน
อยู่ร่วมกัน สุขสมาน ชั้นฟ้าใส
เซียนน้องพี่ กับแม่องค์ธรรม ตามชิดใกล้
ร่วมล่องไป ไม่ห่างองค์ พระมารดร
สุขาวดี ที่สุขสานต์ สำราญเล่น
มังกรหยก หงส์เป็นพา - ห - นะศรี
ไม่กลัวหนาว ไม่กลัวร้อน มีเสรี
วิสุทธี ไม่โต้กัน เช่น "หยาาง" "อิน"*
"หยาง - อิน" คือ สภาวะซึ่งโต้ตอบตรงกันข้าม เช่น
"หยาง" คือ ฟ้า บุรุษ ใส สว่าง ปลอดโปร่ง ดีงาม ฯลฯ
"อิน" คือ ดิน สตรี ขุ่น มืด อับทึบ เลวร้าย ฯลฯ
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 10/03/2012, 04:46
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อหนึ่ง
เมื่อมีเวลา ก็เที่ยวชม ภิรมย์ทัศน์
ยามข้องขัด เล่นหมากรุก ดีดเพลงขิม
ผลทิพย์ท้อ สุธารส เราได้กิน
เหยียบเมฆบิน ด้วยเกือกทิพย์ เสื้ออผ้าเซียน
อนุตตรฯ เป็นอมตะ แดนศักดิ์สิทธิ์
มีพลังฤทธิ์ เกิดสร้างสรรค์ แต่สงบ
เมื่อเข้าเกณฑ์ "หนึ่งชวด" เวลาครบ
แม่จึงกำหนด ให้เจ็ดพระพุทธา คุมฟ้าดิน
หมื่นแปดร้อยปีต่อมา จึงมีฟ้า อันสดใส
ถึง "สองฉลู" ตามกำหนด แผ่นดินจึงพร้อมได้
ธาตุเบาใส กลายเป็นท้องฟ้า ดาวกระจาย
ขุ่นข้นกลายเป็นแผ่นดิน ภูเขาธาร ทะเลบึง
เข้า "สามขาล" ดินคู่ฟ้า ตะวันเดือนสลับสว่าง
บวก "อิน" "หยาง" อากาศก่อ เกิดสิ่งสรรพ์
อนุตตรฯ คุณวิเศษ ของจักรวาล
แยกนิพพาน เทวโลก โลกีย์และหญิงชาย
อนุตตรฯ เป็นนิพพาน อันสงบ
ชั้นเทวภพ มีแปรเปลี่ยน เวียนเคลื่อนไหว
โลกโลกีย์ เป็นสมมุติเทพฯ เพศหญิงชาย
สิ่งทั้งหลาย ใต้ฟ้านี้ มี "หยาง" "อิน"
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 10/03/2012, 05:14
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อหนึ่ง
ธรรมคือหลัก หลักคือธรรม มีพลังสร้าง
เป็นความว่าง แต่ศักดิ์สิทธิ์ วิเศษล้ำ
เกิดจากหนึ่ง แล้วต่อเนื่อง กันตามตาม
เป็นสองสาม จนมากมาย หลายหมื่นพัน
ทุกสิ่งเกิดจากหนึ่ง แล้วจึงกลาย หลายหมื่นแสน
จนจบแดน จากไม่มี จนมีถ้วน
ความลี้ลับ วิเศษเหลือ เหนือกระบวน
ไม่อาจถ้วน อธิบาย แม้เทพไทผู้จบเจน
เมื่อพร้อมที่ มีดินฟ้า สารพัด
แต่ยังขาด มนุษย์หญิงชาย ในโลกหล้า
จำใจแม่ ซึ่งเป็นพระ ธรรมมารดา
ต้องสละ ให้ลูกลงมา เป็นหญิงชาย
ส่งพุทธบุตร รุดเกิดกาย หลายคราครั้ง
ลูกไม่ยั้ง อยู่พัฒนา โลกาถิ่น
แม่จำต้องเสก สุราโลหิต หลอกให้กิน
มอมเมาสิ้น บุตรพุทธา ณ "เชิงผาไตร"*
"เชิงผาไตร"* คือ เชิงเขาซันซันพอ ซึ่งเป็นจุดแบ่งแยกพุทธญาณเดิมจะจุติลงเกิดกายในโลกมนุษย์
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 11/03/2012, 21:58
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อหนึ่ง
แล้วเสกสร้าง สระเซียนใหญ่ ให้ลงสรง
ลักเครื่องทรง ที่ถอดวาง ห่างหายหนี
พอสร่างเมา ลูกเหลียวหาแม่ ไม่เห็นมี
ทั้งเกือกเสื้อ วางอยู่ดีดี ก็หายไป
แม่รวดร้าว เมื่อยินเสียงลูก ระงมหา
ลูกจงมุ่งหน้า ตะวันออก* เถิด อย่าตามหมาย
หากแม่คืน เสื้อเกือกทิพย์ แก่ลูกไป
จะมีใคร ยอมอยู่พัฒนา โลกากัน
ครั้งนั้นลูกจึงหา กิ่งใบไม้คลุมร่าง ป้องกันหนาว
หิวกระหายเข้า กินลูกสน ลำธารน้ำ
พุทธบุตร ใจจะขาด ต่างครวญคร่ำ
"เมื่อไรนำ ลูกกลับเบื้องบน แม่บอกที"
แม่ตอบว่า "ยุคสามกำหนด โปรดครั้งใหญ่"
แม่จะจดหมาย มาถึงพุทธบุตร ฉุดพวกเจ้า
ลูกต่างยัง คลางแคลงใจ เฝ้ารบเร้า
รับปากเจ้า แม่จึงเขียนประกัน ให้ลัญจกร
ตะวันออก คือ โลกมนุษย์
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 11/03/2012, 22:14
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อหนึ่ง
จากนั้นพุทธบุตร ก็ท่องไป ในแดนโลก
หญิงชายปก ครองโลกา เริ่มพันธุ์เผ่า
ลูกกับแม่ ต้องจากกัน ด้วยความเศร้า
จากนั้นเจ้า ก็เริ่มทุกข์ ถูกเคี่ยวกรำ
จนบัดนี้ นานนับได้ หกหมื่นปี
คิดถึงที่ ลูกทุกข์กรำ ช้ำใจแม่
ได้กำหนด แม่จึงให้ ธรรมปรกแผ่
ให้พุทธาแท้ สามพระองค์ ลงเก็บงาน
ที่บอกเล่า กล่าวขานถ้วน ล้วนความจริง
หวังอยา่งยิ่ง พุทธบุตร รุดขอวิถี ฯ
ยึดสายทองแม่ ตามกลับมา อย่ารอรี
ไม่ตื่นเสียที ตกทะเลทุกข์ จะเนิ่นนาน
กล่าวถึงตรงนี้ แม่แสนที่ จะอาดูร
จึงขอพักไว้ สักครู่ใหม่ จะไขความ
พัก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 11/03/2012, 22:20
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
นำบทข้อสอง
อนุตตรวิถี ทอดถ่าย สายศักดิ์สิทธิ์
บัญชากิจ พุทธาสาม เก็บงานหลัง
ใคร ไม่ขอ องค์ "เทียนหยาน" โปรดหนทาง
หากพลาดพลั้ง ไม่เกิดตาย หลายกัปกัลป์
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 12/03/2012, 06:26
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อสอง
จะขอเตือน บุตรพุทธา ตั้งหน้าฟัง
จงระวัง ในยุคนี้ มีภัยมหันต์
ถึงคราวสิ้น แผ่นดินฟ้า ชะตากาล
แม่สงสาร มิให้ลูก ถูกทำลาย
หย่อนสายทอง เปิดจุดสว่าง ทางปัญญา
ทั่วดินฟ้า อนุตตรธรรม นำแพร่หลาย
ศรีอาริย์ครอง ธรรมกาล รวมศาสตร์ไว้
"หลิงเมี่ยว"* ใน กายภาค " เทียนหยาน"* คุมงานธรรม
มอบหมายศรีอาริย์ ถือโองการ เทวัญช่วย
ต่างอำนวย แสดงบุญญา ฯ มาเสริมส่ง
แม่บัญชา เหล่าพุทธา ไม่เหลือหลง
แบ่งภาคลง ทุกโพธิสัตว์โสดา มาเกิดกาย
หลิงเมี่ยว คือ พระนามในพระภาคก่อนของพระพุทธะจี้กง
จากพระพุทธจี้กง จึงมาสู่พระบรรพจารย์เทียนหยาน หรือ กงฉัง
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 13/03/2012, 07:34
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อสอง
ดินฟ้าโอฬาร โองการแม่ อยู่เหนือกว่า
ไม่ฝืนฝ่า จะจำรัส คนขัดจะมอดม้วย
ก่อนไม่เคย ปรกโปรดใหญ่ ได้อำนวย
บุญจรวย จึงได้พบ วิเศษกาล
บนโปรดเทพฯ ล่างโปรดผี กลางโปรดคนบุญ
ร่วมสร้างคุณ ทุกลัทธิศาสตร์ คืนรากต้น
ถ่ายทอดครั้งสุดท้าย ไขความลับสวรรค์ อันแยบยล
กายทองตน เห็นฉับพลัน นิ้วนั้นเปิดกุญแจ
" ลัญจกร " หลักฐานโบราณ ครั้งหลิงซัน
กระชับมั่น ถ่ายทอดนำ ในไตรรัตน์
แล้วถ่ายทอด " ญาณทวาร " ตามลำดับ
หนทางกลับ คืนนิพพาน ของยุคขาวในครั้งนี้
แล้วถ่ายทอด " คัมภีร์คาถา " สู่นิพพาน
เฉพาะกาล ไม่บันทึก เป็นอักษร
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ จะประจักษ์ ที่เจ้าวอน
ร่วมคุ้มครอง ให้เจ้าได้ พ้นภัยกัน
ได้วิถีธรรม จารึกชื่อ ในบัญชีสวรรค์
พ้นพัวพัน บัญชีนรก ทุกข์เวียนว่าย
เช้าได้วิถีธรรม แม้เย็นตาย ไม่เสียดาย
พ้นโลกกาย ด้วยนิ้วหนึ่ง ถึงนิพพาน
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 13/03/2012, 07:52
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อสอง
ยานเหนือยาน ผ่านก้าวได้ ง่ายและใกล้
ทิ้งรูปกาย วิมุติล้ำ เป็นอมตะ
มีหลักฐาน มิใช่เป็น เพียงวาทะ
รูป, เสียงจะ ปรากฏให้ ได้ยืนยัน
ตายจะสวย หนาวไม่แข็ง ร้อนไม่เหม็น
ซากที่เห็น เป็นญาณทิพย์ ไปจากร่าง
ไม่เชื่อมา ตำหนักพระ จะกระจ่าง*
ทุกสิ่งอย่าง เป็นจริงแท้ ล้วนแน่นอน
สัจจะอนุตตรฯ พระโองการ สามโลกไม่มีสอง
ตามทำนอง พงศาธรรม จนบัดนี้
องค์ที่สิบแปด " กังฉัง " เก็บงาน รับหน้าที่
เป็นวิถี บวชอยู่บ้าน อย่างผู้บำเพ็ญ
บัดนี้สัจวิถี เผยแผ่ทั่วไป ในโลกหล้า
เทพเทวา แผ่บุญญาฯ ลงมาช่วย
ปรากฏองค์ ให้คนหลง หายงงงวย
หรือโปรดด้วย ประทับทรง ช่วยคนเดิม
จะกระจ่าง หมายถึง ในยุคนี้เบื้องบนได้โปรดเป็นวาระพิเศษ อนุญาตให้ทิพยญาณของผู้ได้รับวิถีธรรม ใช้ร่างทรงพรหมจารีเเข้าทรง มาแสดงธรรมและสื่อสัมพันธ์ร่วมบุญกับญาติพี่น้องได้
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 13/03/2012, 08:05
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อสอง
พายเรือธรรม ในทะเลทุกข์ ช่วยหญิงชาย
เบื้องบนอาศัย คนพูดทำ งานสามโลก
พึงวิริยะ อย่างจริงใจ ใฝ่ประโยชน์
ช่วยฟ้าโปรด ช่วยพระอาจารย์ งานแพร่ธรรม
วิถีธรรม อาศัยคน แผ่ไพศาล
คนต้องการ พระเบื้องบน บันดาลให้
เป็นสัมพันธ์ ฟ้ากับคน สร้างคุณไว้
ทุกอย่างให้ เหมาะกาละ เทศะควร
จวบบัดนี้ ทาง " ภาคเหนือ "* แพร่ธรรมมาช้านาน
แต่เสาคาน คนทำจริง นั้นหายาก
ขณะนี้ วิถีอนุตตรฯ ยังกึ่งแฝงกึ่งเห็นชัด
จึงอย่าพลาด โอกาสงาม ยามอำนวย
ด้วยเหตุนี้ แม่จึงให้ สิบบัญญัติ
เพื่อเร่งรัด ลูกชายหญิง พร้อมใจมั่น
บำเพ็ญอนุตตรฯ งานฉุดกล่อม เป็นพื้นฐาน
ไม่ย่อยั่น พร่ำตักเตือน เหมือนย่ายาย
ภาคเหนือ หมายถึง ภาคเหนือของประเทศจีนแผ่นดินใหญ่เมื่อกว่าห้าสิบปีก่อน
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 14/03/2012, 09:38
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อสอง
การทั้งนี้ ปณิธาน ต้องสูงส่ง
สูงด้วยตน มุ่งตรงจริง ช่วยเขาด้วย
หากมีแต่ชื่อ สุ่มร่วมวง องค์สำรวย
ทำฉาบฉาย ไม่อาจกลับ บ้านนิพพาน
บ้างเหลาะแหละ แปะหน้ากาก ไปวันวัน
ยิ่งนานวัน ยิ่งตกต่ำ ถลำหนัก
บ้างบำเพ็ญ เลิกกลางคัน พลันชะงัก
ต้องจมปลัก เป็นเศษวิญญาณ หมกโลกันตร์
หวังพุทธบุตรคนเดิม เริ่มรีบตื่น ขึ้นเร็วไว
มุ่งตลอดไป ไม่แปรเปลี่ยน จะเป็นผล
กุศลภายใน จะกลมกลืน ตื่นช่วยคน
อาสน์อุบล พันกลีบงาม สำเร็จได้ในโลกา
ต่อให้ลูก เป็นเทพเทวา พุทธามาเกิด
ไม่ชูเชิด ด้วยบุญกุศล ยากคืนสวรรค์
ฟังแม่เตือน ต้องวิริยะ โดยทั่วกัน
ช่วงสำคัญ ช้าอีกก้าว ยากที่เจ้าจะได้สร้างบุญ
เป็นผู้นำ ตำหนักพระ ภาระใหญ่
อาจโน้มให้ ใครตกต่ำ เพราะความหลง
หากใครดี มีปัญญา สักหนึ่งคน
จะเกิดผล นำคนหมื่นแสน บรรลุจริง
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 14/03/2012, 09:49
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อสอง
โอวาทฝาก ผู้นำตำหนักพระ พุทธบริกร*
อย่านิ่งนอน อ่อนกำลัง วิริยะ
ช่วยคนหลง ส่งขึ้นฝั่ง อุตสาหะ
ไม่ลดละ หาทางปลุกฟื้น ตื่นศรัทธา
ใจจะต้อง ละมุนนุ่ม เหมือนกลุ่มเมฆ
เจตนาเฉก เช่นสายน้ำ ไม่ขาดสาย
สมัครสมาน เคารพกัน ทั้งน้อยใหญ่
จะก้าวไป หรือยั้งไว้ ให้เห็นควร
ถ้าคล้อยตาม คนทำผิด โทษมหันต์
บรรทัดฐาน คือหลักธรรม นำเป้าหมาย
ความโลกโกรธ รักลุ่มหลง จงตัดไป
ธรรมกาย จะใสสด หมดจดกัน
บุญยิ่งล้ำ ตำแหน่งสูงยิ่งมีภัย ให้รอบคอบ
เหมือนอยู่ขอบ เหวหมื่นวา ตกมาหนัก
ปีนยิ่งสูง ตกยิ่งนัก ประจักษ์ชัด
เคยฉลาด ไม่ควรผิด คิดโง่งม
ผู้นำตำหนักพระ (ถันจู่) คือเจ้าของหรือผู้รับผิดชอบพุทธสถานนั้น ๆ
พุทธบริกร คือญาติธรรมที่ยินดีปฏิบัติหน้าที่ช่วยเหลือดูแลญาติธรรม ซึ่งเปรียบเสมือนพระพุทธะทั้งหลาย
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 14/03/2012, 10:22
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อสอง
บำเพ็ญตนให้ "เกรงสาม"* โบราณว่า
เกรงเบื้องบน อาญาฟ้า เกรงผู้เป็นใหญ่
สำรวมด้วย เกรงอริยะ โอวาทไว้
เกรงทั้งใจ วาจากาย ให้พร้อมกัน
"พิจารณ์เก้า"* เข้าใจคิด สะกิดตน
ที่เห็นผล พิจารณ์ดู ให้รู้แท้
ได้ยินแน่ พิจารณ์หู ให้รู้ชัด
รู้ระงับ สีหน้าตน ให้ดูดี
พิจารณ์สี่ ท่าทีตน ให้นบนอบ
วาจาชอบ เคารพงาน หมั่นถามไถ่
พิจารณ์แปด รู้โทสะ ระงับไว้
ไม่หลงใหล สิ่งที่ได้ ให้รู้ควร
"สำรวมตนสาม"* ใครก็ตาม เป็นอริยบัณฑิต
ความนึกคิด ในวันนี้ ซื่อดีไหม
กับเพื่อนพ้อง ผิดคำสัตย์ ต่อผู้ใด
ทบทวนใหม่ วันนี้เรียน พากเพียรมา
"สี่ละเว้น"* พูดระวัง อย่าพลั้งเผลอ
ไม่บำเรอ นัยน์ตามอง ของบัดสี
คุมให้อยู่ หูไม่ฟัง คำอัปรีย์
ไม่ข้อสี่ ไม่ล่วงกาย ไร้จรรยา
ทำตามโอวาท เสวยวิมุติ สุขนิรันดร์
คนดื้อรั้น เอาแต่ใจ ได้นรก
อีกท่อนหนึ่ง แด่พุทธบุตร แม่จะโปรด
เป็นสาธก สามคุณ* พักสักครู่ จึงต่อความ
พัก
เกรงสาม คือ ซันอุ้ย ๑ อุ้ยเทียนมิ่ง ๒ อุ้ยต้าเหยิน ๓ อุ้ยเซิ้งเหยินเอี๋ยน
พิจารณ์เก้า คือ จิ่วซื่อ
สำรวมตนสาม คือ ซันสิ่ง
สี่ละเว้น คือ ซื่ออู้
สามคุณ คือ เด็กหญิงพรหมจารีผู้บำเพ็ญดี สัญลักษณ์ ฟ้า ดิน และคน ซึ่งเบื้องบนอาศัยเป็นร่างประทับทรง
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 15/03/2012, 06:34
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
นำบทข้อสาม
เลิศล้ำคือ อนุตตรธรรม ธรรมคือแม่
ธรรมปรกแปร ทุกรูปลักษณ์ ทุกสถาน
ทั้งสามโลก ทั้งสิบทิศ แม่เกิดการ
แม่อภิบาล เทพคนทุกชั้น กำเนิดเดียวกัน
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 15/03/2012, 06:46
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อสาม
เตือนพุทธบุตร รุดรู้แจ้ง จิตตัวนำ
เป็นสัจธรรม อนุตตรฯ กลางดินฟ้า
เป็นความว่าง ไม่ว่างเปล่า ตลอดมา
เป็นสูญญตา ไม่สูญเปล่า จงเข้าใจ
มีคือไม่มี ไม่มีคือมี มีไม่มีเริ่มที่เดียวกัน
รูปคือว่าง ว่างคือรูป ไม่ใช่รูปไม่ใช่ว่าง
โลกครั้งนั้น แยกไม่ออก เป็นแบบอย่าง
เป็นกลุ่มพลัง ปราศกลิ่นเสียง รูปลักษณ์ใด
เมื่อภาวะ อนุตตรฯ เคลื่อนขยับ
รูปภพปรับ ปรากฏเห็น เป็น " อินหยาง"
เกิดฟ้าดิน เกิดมีคน อยู่ท่ามกลาง
อากาศต่าง ผลัดเปลี่ยนเป็น สี่ฤดู
อีกกำเนิด ดาวทั้งห้า* มาเป็นหลัก
สัญญลักษณ์ หนึ่งสัปดาห์ เป็นจุดหมาย
ดาวธาตุน้ำ ทอง ดิน ไม้ และธาตุไฟ
โคจรไป กับอาทิตย์จันทร์ ร่วมกันเป็นเจ็ดหลักดาว
ดาวทั้งห้า คือ ดาวธาตุต่าง ๆ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของสัปดาห์ คือดาวอังคาร พุธ พฤหัส ศุกร์ เสาร์
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 15/03/2012, 07:12
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อสาม
ชั้นรูปภพ* อากาศธาตุ เคลื่อนตัวไว
มีขุ่นใส อากาศเปลี่ยน ทุกห้าวัน
ในหนึ่งเดือน มีหกอากาศ* ไม่หยุดผัน
โป๊ยก้วยนั้น แปดเหลี่ยมหนึ่งปราสาท รวมเป็นเก้าเข้าตำรา
ชั้นรูปภพ อากาศธาตุ มี "อินหยาง"
โปร่งเป็น "หยาง" "อิน" อึดอัด ขัดและข้อง
"หยาง" เสริมช่วย ชีวิตงาม ตามทำนอง
"อิน" บกพร่อง ให้ซบเซา อับเฉาตาย
แยบยลอย่าง ความว่างเปล่า ใครเข้าถึง
อนุตตรฯ ลึกซึ้ง พลังแสง แห่งชีวิต
เป็นอจินไตย เป็นอสงไข อันศักดิ์สิทธิ์
ดังเนรมิต ด้วยองค์ธรรม กำเนิดการ
ชั้นอนุตตรฯ สภาวะ ไร้ "อินหยาง"
ภาวะกลาง ไม่มีเพิ่ม เติมหรือลด
ไม่มีรูป สมมุติร่าง ต่างกำหนด
ไม่ปรากฏ แต่มิใช่ ความไม่มี
ไม่มีสี ไม่หนาวร้อน คลอนหรือหยุด
วิเศษสุด เป็นกำเนิด กำหนดหมาย
แผ่ไพศาล เล็กซ่อนเร้น* แฝงรูปกาย
ไม่อาจไข วิเศษสุด อนุตตรธรรม
มองไม่เห็น ไม่ยินเสียง แต่ครอบคลุมซอนแทรก
จะแปรแปลก การใดใด เป็นไปตามธรรมชาติ
พระผู้ให้* ดุจแกนนำ ประสาธน์สรรพ
เป็นศักยภาพ พลังวิเศษ อันยิ่งยง
อนุตตรฯ เหนือโลกใด ในจักรวาล
นรกโลกันตร์ ก็ครอบคลุม ไปทั่วถึง
ทั้งฟ้าดิน ทั้งสามโลก อนุตตรฯ เป็นพื้น
เป็นจุดยืน ของสรรพสิ่ง คือ หลักธรรม
ชั้นรูปภพ คือ ชั้นที่มี อิน - หยาง มีทวิภาคความต่างกัน
หกอากาศ คือ ภาวะอากาศที่แปรปรวนไปเป็น อิน หยาง ลม ฝน คลื้ม และสว่าง
แผ่ไพศาล เล็กซ่อนเร้น คือ อนุตตรธรรมไม่มีขีดจำกัดของความกว้างใหญ่ไพศาลและความลึกซึ้ง แม้ในเม็ดทรายเล็กละเอียดก็มีธรรมะแฝงอยู่
พระผู้ให้ หมายถึง ศูนย์พลังธรรมชาติที่ทุกศาสนากำหนดหมายถวายพระนามต่าง ๆ กัน เช่น พระผู้เป็นเจ้า เหลาหมู่ พระอนุตตรธรรมเจ้า พระแม่องค์ธรรม ฯลฯ เป็นต้น
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 16/03/2012, 08:39
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อสาม
หลักธรรมนี้ แต่เดิมที ไม่มีชื่อ
ท่านเหลาจื้อ จำใจตั้ง ชื่อว่า "เต๋า"
หรือ "เจินอี = เอกวิสุทธิ์" ให้เรียกกล่าว
เพื่อโน้มน้าว ให้โลกเดิน สู่หลักธรรม
"เต๋า" หลักธรรม แต่เดิมคือ ต้นกำเนิด
แหล่งก่อเกิด ความดีงาม จุดสร้างสรรพ์
"เต๋า" อยู่กับฟ้า ฟ้าสดใส มีพลัง
ดาวเดือนต่าง โคจรกัน บรรยายกาศก็ไหวตัว
"เต๋า" อยู่กับ ผืนแผ่นดิน ก็อิ่มอาบ
มีที่ราบ ภูเขางาม ลำธารใส
สรรพชีวิต อาศัย "เต๋า" เจริญวัย
"เต๋า" อยู่ใน สรรพสิ่ง ทั่วฟ้าดิน
"เต๋า" อยู่กับ กายมนุษย์ จุดชีวิต
รู้นึกคิด พฤติกรรม ทำการได้
คนไม่รู้ ตนมี "เต๋า" เป็นอย่างไร
จึงเวียนว่าย ไม่หลุดพ้น วนก่อกรรม
สามศาสนา หลักฯ เดียวกัน แม่บัญชา
อุบัติมา ถ่ายทอดนำ เหนือสังขาร
ศาสนาเต๋า เหลาจื้อเรียก ว่า "จิตตัน"*
พุทธศาสน์นั้น เรียก "สริสัมภวะ" สัจธรรม
ศาสนาปราชญ์ ขงจื้อเรียก ว่า "เทียนซิ่ง"*
คือ "จิตแท้จริง" เป็นภาวะ จิตจากฟ้า
ทุกศาสนา มีชื่อเรียก กันนานา
แต่ที่มา คือแสงธรรมญาณ เช่นเดียวกัน
บรรพกาลมา สัทธรรม ไม่มีสอง
ไม่มีรอง เป็นสองเต๋า แยกออกได้
พระพุทธะ อริยเจ้า ถ่ายทอดไว้
ประทับใจ เป็นหนึ่งเดียว สืบพงศาธรรม
จินตัน ท่านจอมปราชญ์เหลาจื้อ ศาสดาแห่งศาสนาเต๋า ให้บำเพ็ญด้วยการทำสมาธิจนเห็นจิตของตนเองเป็นดวงธรรมญาณสีทอง เรียกว่า "จิตตัน"
เทียนซิ่ง คือ จิตเดิมแท้ซึ่งเป็นพลังธรรมชาติที่มาจากเบื้องบนโดยตรง
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 16/03/2012, 08:52
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อสาม
เมื่อเห็นใส ในอนุตตรธรรม ความเป็นหนึ่ง
อีกหมื่นหมื่น ธรรมขันธ์ พลันรู้ถ้วน
อีกหมื่นพัน คัมภีร์ศาสน์ จัดกระบวน
ทั้งหมดล้วน หลักเดียวเป็น เช่นแนวตรง
เมื่อสามศานา กลับนิพพาน หยุดการทอดถ่าย
จึงขาดสาย เหลือเพียงคำ "สำรวมมั่น"
จนบัดนี้ สามพันปี จึงไม่รู้กัน
ทุกศาสน์ทาง ไม่รู้หลัก อันแท้จริง
บัดนี้ฟ้า มาฉุดช่วย ด้วยกำหนด
จะปรกโปรด คัดเลือกคน ร่วม "หลงฮว๋า"*
สืบทอดหลัก ความลับอนุตตร ฯ ของสามศาสดา
เบิกปัญญา สาธุชน ร่วมขึ้นเรือธรรม
อนุตตร ฯ รหัสวิเศษ* ใครเลยรู้
จะมุ่งสู่ วิถีใหม่ ให้กราบ "กงฉัง"
เมื่อได้รับ อนุตตรวิถี เร็วรี่กัน
อาศัยร่าง ตัวสมมุติ บำเพ็ญเพียร
หลงฮว๋า คือ ชื่อของงานชุมนุมปราชญ์อริยะ ที่เบื้องบนจะโปรดประทานแด่ผู้บำเพ็ญดี
รหัสวิเศษ คือ พระคาถาห้าคำ อันเป็นรหัสวิเศษที่เบื้องบนได้โปรดถ่ายทอดแด่พุทธบุตรสาธุชนที่ขอรับวิถีธรรมโดยเฉพาะในครั้งนี้
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 16/03/2012, 09:07
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อสาม
" เต๋า " ไร้รูป แต่เป็นจริง อันยิ่งใหญ่
สิ่งทั้งหลาย ที่มีรูปลักษณ์ ไม่เที่ยงแท้
ชีวิตคน ดังข้าวเปลือก กลางทะเล
เที่ยวร่อนเร่ เหนือใต้ไป ในคลื่นเกลียว
สุรานารี ทั้งพาชี กีฬาบัตร
มันผูกมัด มอมเมาเจ้า เหล่าพุทธจิต
อารมณ์เจ็ด* กามคุณหก * เข้าใกล้ชิด
มันปกปิด อนุตตรญาณ อันดั้งเดิม
ทะเลอยาก กระชากคลื่น ไม่เคยหลับ
ความหลงรัก เหมือนขื่อคล้อง จองจำเเจ้า
ความฟุ้งเฟ้อ เหมือนขื่อกรัด ผูกมัดเอา
ลาภยศเล่า เหมือนแหอวน ล้อมกายใจ
ทุกอย่างเหมือน หินเหล็กไฟ สว่างวาบ
แล้วก้ดับ ไม่คงอยู่ นานนักได้
เหมือนดอกมะเดื่อ บานฉาบฉวย โรยราไป
สร้างกรรมไว้ ให้แมลง ไชผลพรุน
อารมณ์เจ็ด คือ ความยินดี โกรธ เศร้า สุข รัก แค้น และอยาก
กามคุณหก คือ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส อารมณ์
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 18/03/2012, 03:37
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อสาม
คนงมงาย หมายโลกีย์ ไม่มีรู้แจ้ง
เหมือนมดแมลง ชีวิตทุกข์ หลงสุขศรี
สามหมื่นหกพันวัน ใครจะอยู่ ถึงร้อยปี
ไม่คิดที หรือเมื่อไร ได้สุขจริง
เริ่มชีวิต เด็ก, เติบใหญ่ แก่แล้วตาย
ลิ้มรสหลาย ทั้งสุขสม ระทมทุกข์
เกิดแก่เจ็บตาย มีใครหรือ จะรอดหลุด
ไม่ยั้งหยุด ชั่วพริบตา ความชรามาถึงตัว
มามือเปล่า ไปมือเปล่า เอาอะไรก็ทั้งยาก
เหลือเพียงซาก เป็นวิญญาณ สุสานผี
จะร่ำรวย สูงศักดิ์ใด ไม่พ้นคดี
ต้องใช้หนี้ เป็นสัตว์ - คน เกิดวนเวียน
ตั้งแต่เกณฑ์ขาล หลายหมื่นปี จนบัดนี้
ทุกข์ทวี ไม่สิ้นสุด วีฏสงสาร
ออกจากร่างโน้น เข้าร่างนี้ เหมือนย้ายบ้าน
เป็นหนุ่มแซ่จาง สาวแซ่ลี้ ไม่มีอะไรเป็นของตัว
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 18/03/2012, 03:48
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อสาม
ยิ่งกลับชาติ ยิ่งลืมตัว กลั่วเกลือกลึก
จนลืมนึก ถึงพระแม่ฯ ญาณของเจ้า
จากนิพพาน จุติลง ณ เชิงเขา*
เป็นพันธุ์เผ่า สายเดียวกัน ญาณชีวี
ญาณชีวิต* แม้เป็นอริยะ ก็ไม่ขยาย
ไม่กลับกลาย หดเล็กกว่า แม้สามัญชน
กำเนิดเดียวกัน ผู้รู้จริง ได้มรรคผล
ใครหลง - วน เป็นปุถุชน หล่นโลกันตร์
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ สำเร็จได้ ไปจากคน
มิใช่เกิดคน พร้อมกับเป็น สิ่งศักดิ์สิทธิ์
ข้อเท็จจริง หวังว่าลูก จะได้คิด
ตื่นใจจิต กราบอาจารย์จริง กลับต้นกำเนิดเดิม
เขียนถึงตรงนี้ "สามคุณ" เหนื่อย หยุดพักพู่กัน
ให้รับประทาน พอหายหิว ค่อยต่อความ
พัก
เชิงเขา เป็นคำอุปมา ณ ที่นั้น เป็นญาณทวาร เป็นจุดสถิตของอนุตตรญาณแห่งตน
ญาณชีวิต คือ สริสัมภวะของทุกคนซึ่งเป็นอย่างเดียวกัน ไม่ยึดหดไปตามสถานะใด ๆ
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 18/03/2012, 03:54
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
นำบทข้อสี่
จริงหรือสมมุติ แยกให้ออก สมมุติหรือจริง
สมมุติหรือจริง หากสำนึกรู้ จะอยู่เหนือโลก
สร้างกุศล ประกาศธรรม เป็นพุทธโฆษก
เปลี่ยนแปรโลก หาชีวิตจริง ร่วมกลับกำเนิดเดิม
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 19/03/2012, 06:26
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อสี่
เตือนพุทธบุตร รุดบำเพ็ญ ให้แข็งขัน
คลื่นป่วนปั่น ในทะเลทุกข์ ของโลกกว้าง
ชีวิตสั้น เหมือนแมลง เพียงโมงยาม
มีใครบ้าง หลุดรอดพ้น พญายม
สู้ตรากตรำ ย้ำเท้าทน จนจรดค่ำ
แบกงานกรำ คร่ำเหมือนควาย วิ่งวนป่า
ไม่นานนัก สักกี่สิบปี เกิด เจ็บ มรณา
ที่ผ่านมา เหมือนน้ำค้าง จางหายไป
เพื่อชื่อเสียง ลาภฐานะ กระเสือกกระสน
ลูกเมียตน เคยหลงรัก จักเหมือนฝัน
โลกโลกีย์ น่าเวทนา เกินกว่ารำพัน
หลงพัวพัน ตัณหาหก เจ็ดอารมณ์ฉุดจมไป
ต่อให้ลูก มีธนสาร อันล้นเหลือ
ข้าวเหลือเฟือ นาพันไร่ กินได้แค่อิ่ม
ต่อให้ลูก มีตึกระฟ้า ครองแผ่นดิน
ที่นอนจริง เตียงแปดศอก เท่านั้นเอง
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 20/03/2012, 03:04
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อสี่
ต่อใ้ห้ลูก มีเงินทอง กองเท่าภูเขา
ไม่ได้เอา ไปสักบาท เมื่อตักษัย
ต่อให้ลูก สรวมแพรพรรณ งามเพียงไร
ร้อนหนาวได้ คุ้มแดดลม พอสมควร
ต่อให้เจ้า เสพอาหาร พิศดารเหลือ
อร่อยเนื้อ ชีวิตเขา เจ้ารับบาป
ต่อให้เจ้า เล่นสำราญ หวานกำซาบ
เหมือนฝันลับ ชั่วเวลา ไม่ช้านาน
ต่อให้ลูก มีลูกเมีย สวยเลิศเลอ
ต่างกระเจิด ไม่ร่วมไป ในเมืองผี
ต้องหลั่งน้ำตา ให้มลทิลห้า* ของโลกีย์
ตรองให้ดี อย่าหลงไหล นะลูกยา
โลกโลกีย์ เหมือนสถาน สำราญเล่น
ใครที่เป็น ปู่ลูกหลาน กันมาก่อน
หากสำนึก ร่วมบำเพ็ญ อย่านิ่งนอน
สร้างบุญพร้อม กลับบ้านเดิม แดนนิพพาน
มลทิลห้า คือ ความไม่ดีงามทั้งห้าของสภาวะโลกโลกีย์ คือ การเกิด การเห็น การวิตกทุกข์ร้อน ชะตากรรม และภัยพิบัติที่เป็นมลทิล
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 20/03/2012, 03:19
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อสี่
บำเพ็ญอนุตตรฯ จะเป็นมงคล ทั้งครอบครัว
ตายแต่ตัว ญาณร่วมอยู่ ณ แดนสวรรค์
แยบยลวิเศษ ไม่เคยพบ แต่โบราณ
เป็นวิเศษกาล ใครหลับหลง น่าเวทนา
คนบ้ายศ ยิ่งยศแล้ว ยังอยากทะยาน
บ้าเงินล้าน กี่สิบหมื่น ว่าไม่มาก
โลภหลงใหล ไม่คิดถึงวัน พลันต้องตายจาก
กรรมจำพราก ไม่เหลืออะไร ไปพบพญายม
ตื่นตัวได้ รีบเพียรกลับ บ้านนิพพาน
น่าสงสาร ลงนรก เพราะจิตหลง
ฟ้าดินแยก สองหนทาง ด้วยจิตส่ง
จิตพลาดหลง ชั่วขณะ จะเศร้าโศรกชั่วกาลนาน
ทุกข์ทรมาน ในนรกร้าย ไม่อาจบอกกล่าว
มีกระจกเงา ส่องกรรมเจ้า เอาออกเผย
หากทำดี ชาติหน้ามี สุขชมเชย
สุขเสวย หมดบุญแล้ว ยังไม่แคล้วกลับลงมา
กรรมชั่วมาก ยากที่เจ้า จะเถียงได้
ตนทำไว้ โทษอย่างไร ต้องได้รับ
ภูเขามีด กะทะน้ำมัน เครื่องบั่นสับ
โม่เลื่อยสลับ บดเนื้อเลือด เชือดให้หมากิน
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 20/03/2012, 03:42
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อสี่
ทั้งแก่เฒ่า ตกสะพาน แม่น้ำเวทนา*
ทุกข์หนักหนา ในนรกใหญ่ สิบแปดขุม
พูดถึงทุกข์นี้ สาหัสนัก น้ำตารุม
เสื้อเปียกชุ่ม มิอดใจ ยากที่จะแก้ไขความ
ก้าวพลาดพลั้ง ไม่ยกเว้น เป็นเช่นว่า
สิ้นกายา ยากกลับสรวง ต้องตกต่ำ
ฟังแม่เืตือน บำเพ็ญอนุตตร ฯ สุขเหลือล้ำ
มุ่งใจกรำ ตรงต่อนิพพาน จิตมั่นเกรียงไกร
ในวัฏสงสาร บรรพบุรุษเก้าชั้น ชะเง้อหา
เมื่อไรหนา เจ้าจะส่งบุญ หนุนช่วยฉุด
เจ้าผิดพลาด ตกลำพัง ยังพอพูด
แต่บรรพบุรุษ ตกอเวจีตาม น้ำตานอง
หมกอเวจี หกหมื่นปี ทุกข์เพียงไหน
รอโปรดใหม่* ธรรมกาลหน้า เวลาเหมาะ
ได้ขึ้นเรือธรรม จะมาทันหรือ กาลจำเพาะ
จะเกิดเหมาะ ได้รับธรรมใหม่ ใครกล้ารับรอง
เร่งคืนนิพพาน โอกาสนี้ จะดีกว่า
ตามแม่มา คืนวิสุทธา อย่าหลับใหล
ถึงเพียงนี้ จบโอวาท ให้พักไว้
หยุดเขียนไข ทบทวนซ้ำ ย้ำความนัย
แม่น้ำเวทนา เป็นเขตแดนระหว่างโลกมนุษย์กับนรก ซึ่งวิญญาณผีทุกตนจะต้องข้ามสะพานไปด้วยความลำบากแสนสาหัส
รอโปรดใหม่ ฯ คือ รอจนกว่าเบื้องบนจะโปรดประทานวิถีธรรมให้ใหม่อีกครั้งหนึ่ง
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 21/03/2012, 02:53
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
นำบทข้อห้า
ชะตาฟ้า ดำเนินมา ถึงปลายยุค
เภทภัยทุกข์ ลำบากทั่ว หัวระแหง
เก้าเก้าภัย ใครรอดพ้น ความรุนแรง
ธรรมนาวาแล่น ช่วยชาวโลก โดยทั่วกัน
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 21/03/2012, 03:11
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
ข้อห้า
ขอเตือนลูก พุทธบุตรเดิม น้อมบำเพ็ญ
รู้กำหนดเกณฑ์ เจตนาฟ้า เป็นปราชญ์ได้
กัปล์สุดท้าย เกิดคู่กัน ธรรมกับภัย*
เปลี่ยนหญิงชาย ทั้งฟ้าดิน สิ้นยุคกาล
อันที่จริง องค์มารดา เมตตาจิต
แต่ใยลิขิต มหันตภัย ลงกวาดล้าง
เจ้าคิดดู ไม่เคยมี แต่บรรพกาล
ร่มเมืองบ้าน "เหยา" "ซุ่น" "อวี่"* ปกครองโดยธรรม
ใจคนตรง ใจฟ้าเรียบ ภัยมีหรือ
ใจไม่ซื่อ คิดชั่วร้าย ภัยมหันต์
โลกโลกีย์ บัดนี้ทราม ต่ำสุดประมาณ
จารีตงาม อริยธรรม คนหมางเมิน
ธรรมกับภัย ครั้งนี้เบื้องนได้โปรดประทานถ่ายทอด วิถีอนุตตรธรรมหนทางกลับคืนนิพพานโดยง่าย เพราะเหตุที่มหันตภัยจะเกิดขึ้นเพื่อล้างโลกแล้ว จึงกล่าวว่า เป็นธรรม๕ุ่กับภัย
เหยา ซุ่น อวี่ คือพระนามกษัตรย์จีนโบราณผู้ทรงคุณธรรมยิ่งใหญ่ ปกครองบ้านเมืองร่มเย็นเป็นสุขสมัยสี่พันปีก่อนตามลำดับ บัดนี้พระองค์ทั้งสามได้รับพระอริยฐานะเป็น "ซันกวนต้าตี้" ตรีเทพพิทักษ์มหาราช
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 21/03/2012, 03:34
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อห้า
เรียนโลภเก่ง เล่ห์เหลี่ยมร้าย อุบายหลอก
จริยะกรอบ คุณสัมพันธ์ พูดกันลำบาก
ผู้ใหญ่ไร้ธรรม ผู้น้อยไม่ซื่อ ปรับปรุงยาก
พ่อลูกขัด ไม่เหมาะสมกัน นับวันต่ำลง
ผัวไม่สัตย์ซื่อ เมียไม่ดีสม คุณธรรมเสื่อม
ต่งเอาเรื่อง พี่น้องกัน ฟาดฟันอาฆาต
คบเพื่อนฝูง ไร้สัจจะ ไม่ถือคำสัตย์
อู่หลุน* ขาด "ปาเต๋อ" * สื้น ไม่ยินดีกัน
นักวิชาการ พูดทฤษฏีได้ แต่ไม่ทำ
ฝ่ายกสิกรรม ไม่ใฝ่ธรรม หวังแต่ผล
พวกกรรมกร ทำลวกหยาบ ขาดอดทน
ค้าฉ้อฉล เอาแต่ได้ ไม่สัตย์จริง
อู่หลุน คือ คุณสัมพันธ์อันดีงามต่อกันระหว่างผู้ใหญ่กับผู้น้อย พ่อกับลูก สามีกับภรรยา พี่กับน้อง และเพื่อนกับเพื่อน
ปาเต๋อ คือ คุณธรรมแปดประการ คือ กตัญญุตาฯ พี่น้องมีคุณสัมพันธ์ ซื่อสัตย์จงรักฯ สัตยธรรม จริยธรรม มโนธรรมสำนึก สุจริตธรรม และละอายต่อบาป
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 22/03/2012, 20:54
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อห้า
สาวกเต๋า เอาแต่กระพี้ พิธีหลากหลาย
สาวกปราชญ์* อวดวิชา หารู้จริงไม่
สงฆ์สาวก ตกศีลห้า รัตนตรัย
แม่เศร้าใจ อดไม่ไหว ได้แต่ตรอม
หากบัดนี้ ไม่มีภัย ลงเก็บกวาด
จะไม่เหลือปราชญ์ สักคนเห็น เป็นแก่นสาร
จึงให้เกิด น้ำลมไฟ มารอนราญ
แปดภัย* ผลาญ พร้อมทำลาย ภัยสงคราม
กำหนดเก้าเก้า แปดสิบเอ็ดภัย กระจายทั่วโลก
ส่งรากษส* พญามารห้า มาก่อเรื่อง
หมื่นพันวิธี เก็บคนชั่ว อยู่เนืองเนือง
ดินฟ้าเสื่อม ครบกำหนด หมดสิ้นชะตากาล
สาวกปราชญ์ คือ ผู้เรียนรู้คุณธรรมคำสอนของท่านจอมปราชญ์ขงจื้อ
แปดภัย คือ ภัยจากน้ำ ไฟ อาวุธ ทหาร แห้งแล้ง น้ำหลาก อดอยาก ขาดแคลน
ราษส คือ ยักษ์ร้าย ในที่นี้หมายถึงยักษ์ร้ายในคราบของคน
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 23/03/2012, 10:37
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อห้า
อีกเพระาเหตุ คนก่อกรรม คร่ำอาฆาต
ถึงโอกาส งบบัญชี หกหมื่นปีแล้ว
หยกกับหิน ชั่วกับดี ถึงทีแบ่งแนว
แม่เห็นแล้ว เลือดน้ำตา พาพรั่งพรู
เห็นบรรยายกาศชั่ว ดังควันหมอก พลุ่งรอบจักรวาล
ทุกสถาน พล่านลมร้าย ไม่สงบสุข
สงครามโจรภัย เก้าในสิบ ต้องทนทุกข์
โรคลุกลาม ขาดแคลนอดอยาก น้ำหลากกันดาร
พืชธัญญา ทั่วโลกตาย ไม่เหลือสักต้น
ทุกข์ภัยระคน เช่นดังว่า ยังไม่น่าตื่น
หวาดสยอง น้ำ ไฟ ลม จมโลกกลืน
วันเป็นคืน ไร้ตะวันเดือน มืดสนิทเจ็ดเจ็ดสี่สิบเก้าวัน
ประตูนรกเปิด ปลดปล่อยผี ทวงหนี้ชีวิต
มืดสนิท น่าสะท้าน วิญญาณวาบวูบ
ใช้หนี้เคยทำ เวรกรรมเงินทอง เคยจองพันผูก
โลกจะถูกสูบ ด้วยลมมหันต์ ถอนรากถอนโคลน
ชำระหนี้ ทั้งสามโลก เปลี่ยนแกนกลาง
แม้กายร่าง จะแกร่งเป็น เช่นเหล็กไหล
ไม่พ้นไฟ ประลัยกัลป์ รอดไปได้
กำหนดภัย แม่สั่งความ แต่น้ำตาเป็นเลือดนอง
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 23/03/2012, 10:48
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อห้า
มิอดใจ ทำลายหยก หมกกับหิน
จึงตัดสิน หย่อนสายทอง ล่องเรือกู้
ทุกหนทาง หมื่นพันสาย ไม่ชุบชู
ชีวิตอยู่ หนทางเดียว คือขอวิถีธรรมฯ
นึกถึงลูก ทุกข์ผกผัน นานนักหนา
ส่งสาส์นมา นับไม่ถ้วน ชวนลูกกลับ
ด้วยเกรงภัย จะทำร้าย พุทธบุตรที่รัก
สู้เหนื่อยยาก ส่งจดหมาย ให้รู้กัน
เรียกลูกรัก ปราชญ์เมธี ที่รู้คุณ
เร่งสร้างบุญ ขึ้นฝั่งเถิดหนา อย่ามัวแตร่
ได้วิถี อนุตตร ฯ มา อย่าลังเล
ลาภยศทั้งเพ จงตัดใจ ได้ด้วยปัญญา
หลงโลกีย์ ไม่รู้ที โลกสมมุติ
มองทุกจุด ในโลกนี้ สิเศร้าไหม
ต่อให้ลูก มีหมื่นพัน แผนการใด
พอเกิดภัย ต้องไปตามกรรม ด้วยความจำใจ
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 23/03/2012, 10:58
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อห้า
ตายเจ็ดส่วน อีกสามส่วน ทุกข์มหันต์
กระดูกถมกัน เลือดท่วมใหญ่ เป็นสายน้ำ
ลืมหลักอริยะ โลกีย์จิต คิดใฝ่ต่ำ
เก้าเก้า* จะนำ มหันต์ภัย นรกหมกเศษวิญญาณ
อยากจะรอด ภัยทุกข์เข็ญ เร่งสร้างบุญ
พระจะหนุน ให้ลูกสำราญ ตามบัญชาแม่
คนตื่นใจ ตามแม่กลับ นิพพานแท้
ไม่ตื่นแน่ เจอพิบัติภัย ขังในโลกันตร์
พุทธบุตรทั้งหลาย จงพร้อมใจ มากราบส่ง
ทุกพระองค์ แม่จะนำ เสด็จกลับ
ถึงเพียงนี้ ขอยุติ เป็นช่วงพัก
ต่อไปจัก ไว้โอวาท ดังหยกทอง*
พัก
เก้าเก้า เป็นกำหนดปริศนาวันเวลาที่จะเกิดมหันตภัยกวาดล้างโลก
ดังหยกทอง หมายถึงพระโอวาทของพระแม่องค์ธรรม ซึ่งมีค่ายิ่งกว่าหยก หรือ ทอง
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 24/03/2012, 05:34
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
นำบทพิเศษ
รัตนะ ดวงแก้ว แววใส
ประทานให้ ลูกเก็บ รักษา
ประทานทาง รู้แจ้ง ปัญญา
พระแม่ฯ พา ลูกรู้ หนทางจริง
เราคือ
สัทธะพระผู้สร้าง อนุตตรธรรมมารดา
นำขบวนพระอารักษ์ เสด็จสู่บูรพาแดน
พุทธบุตรทั้งหลาย ให้ยืนเรียงรายอยู่สองฟาก
ฟังโอวาทแม่เขียนไข
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 24/03/2012, 05:38
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
นำบทข้อหก
ธรรมจริง หลักจริง โองการจริง
บำเพ็ญจริง จริงใจ สู่จุดหมาย
หลงผิด นิดเดียว จะห่างไกล
ประคองไว้ ดั่งขอบเหว เหยียบแผ่นน้ำแข็งบาง
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 24/03/2012, 05:49
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อหก
เตือนพระบุตร เร่งรุดเคาะ ระฆังทอง
อนาทร คิดถึงลูก ดังไฟไหม้
ห่วงลูกหลง ไม่เชื่อคำ แม่นำโน้ม
ลูกจับโยน จดหมายแม่ ไม่ใส่ใจ
คนชาชิน คนดื้อด้าน ดัดได้ยาก
สู้พากเพียร จากสูงลิบ ทิพย์สถาน
สู้เหนื่อยยาก ในยุคสาม กรำเก็บงาน
บัญชาการ ทุกพระองค์ ลงโลกา
หมื่นพันวิธี ไม่มีสักครั้ง หวังเห็นผล
โลหิตปน* ป่วยการเขียน จดหมายให้
ทำให้แม่ สะอื้นกล่าว เศร้าเสียใจ
คิดคิดไป น้ำตาหลั่ง ดั่งฝนพรำ
เมื่อจนปัญญา เลิกฉุดช่วย จะดีไหม
แต่ทิ้งไม่ได้ นึกถึงลูก สุดรันทด
วันนี้จึงเขียน เรียงบัญญัติ อีกสิบบท
ด้วยเลือดหยด เตีอนพุทธบุตร หลุดพ้นโลกีย์ที่จองจำ
โลหิตปน อุปมาว่า น้ำหมึกที่ทรงพระอักษรด้วยความห่วงใยนั้นเจือปนด้วยโลหิตจากพระหทัยฯ
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 25/03/2012, 04:33
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อหก
การบำเพ็ญ นับร้อยทาง นำด้วยกตัญญู
แม้ไม่รู้ ไม่ใช่นักธรรม บำเพ็ญกล้า
หวังลูกแม่ จงอย่าผิด กตัญญุตา
แม่สั่งมา ทำตามเป็น เช่นเมธี
เป็นลูกกตัญญู ดูหรือให้แม่ย้ำ พูดซ้ำสาม
ร่วมช่วยงาน สำนึกใน พระทัยแม่
จากนี้ไป เป็นตัวอย่าง นักธรรมแท้
คิดถึงแม่ เผื่อแผ่พี่น้อง ร่วมท้ององค์ธรรม
สี่คาบสมุทร ฉุดช่วยเขา เหล่าพี่น้อง
ฝึกตนดี แล้วช่วยคน พ้นโลกผลาญ
ตนยืนได้ ให้ช่วยเขา เป็นหลักการ
ตนนิพพาน ช่วยทุกผู้ ให้รู้ตัวจริง
ใครตื่นก่อน ช่วยคนหลัง สู่สัมโพธิมรรค
ให้รู้จัก ช่วยอาวุโส ฉุดคนหลัง
ช่วยจนกว่า จะรู้แจ้ง เต็มกำลัง
จนกระทั่ง ตนบรรลุ ผู้ชัยชาญ
ช่วยหนึ่งได้ บรรลุหนึ่ง พึงใจแม่
อย่าได้แต่ ช่วยขึ้นฝั่ง แล้วช่างเขา
กาลบัดนี้ คับขันใกล้ ภัยเหมือนเงา
รีบเร่งเข้า ปลูกต้นธรรม สร้างบุญกัน
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 25/03/2012, 04:45
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อหก
เดินไปเร็ว ปลูกได้ไว ได้ผลใหญ่
ก้าวสายไป ปลูกได้ช้า กว่าจะตกผล
บำเพ็ญอนุตตรฯ ไม่แบ่งแยก ยากดีจน
ให้ทุกคน ทั้งหญิงชาย ได้หมั่นเพียร
จนช่วยแรง รวยช่วยเงิน แพร่งานธรรมได้
ทรัพย์ , วิทยาให้* วาสนาบุญ จะหนุนเนื่อง
เร่งบุกเบิก ธรรมอรรถา อย่าช้าเชือน
ผัดวันเลื่อน วันหนาวจัด* ไม่อาจสร้างบุญ
ใครรู้หนังสือ เร่งเขียนระบือ สื่อแทนเบื้องบน
ใครที่อดทน ช่วยวิ่งทอดถ่าย นำไปบอกกล่าว
อีกให้แรงงาน ให้ทรัพย์เป็นทาน "เจี้ยนเต้าเฉิงเต้า"*
พระแม่เป็นเจ้า เมตตาปกปัก โอบรักทั่วกัน
ทรัพย์ , วิทยาให้ คือ ให้ทรัพย์เป็นทาน ใช้จ่ายเสริมสร้างงานแพร่ธรรม ให้วิทยาธรรมเป็นทาน พูดจาอรรถาธรรม เสริมส่งให้คนบำเพ็ญธรรม
วันหนาวจัด คือ วันที่เกิดมหันตภัย โลกาวินาศ
เจี้ยนเต้าเฉิงเต้า เห็นงานธรรม เห็นคนคือธรรม ให้ส่งเสริมจะเป็นทางบรรลุเรา บรรลุเขา
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 25/03/2012, 05:00
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อหก
ทำงานธรรม ไม่หวังสิ้น สิ่งตอบแทน
ผู้นำแกน ไม่มีแผน แค่นมุสา
คนบำเพ็ญ ปณิธานเห็น เป็นสัจจา
หากบังหน้า หลอกพระฯ กิน ฟ้าดินตามทัน
เดินทางกัน สมบุกสมบัน เพื่อช่วยชาวโลก
พระฯ ก็โปรด* ช่วยแข็งขัน เหนื่อยกันทุกองค์
ช่วยหญิงชาย ตามบัญชา ที่แม่ประสงค์
ธรรมทางตรง ประจักษ์จริง ใช่สิ่งหลอกลวง
ถ้าแม้นว่า วิถีฯ ของแม่ ไม่มีจริง
ยอมแบกทุกสิ่ง* ที่ลูกปฏิญาณ มิใช่หว่านล้อม
คำพูดนี้ เป็นบาปแก่ลูก ใยแม่จึงยอม
ลูกเมามอม ถึงขั้นนี้ สิยังแคลงใจ
บุญครั้งนี้ มีผลถึง หมื่นแปดร้อยปี
เป็นสุขศรี ทั้งชาตินี้ และชาติหน้า
กระตุ้นใจ ก้าวหน้าไป ไม่เลิกรา
แม้ชีวา พลีบำเพ็ญ เป็นมั่นคง
พระฯ ก็โปรด คือ พระพุทธะ อริยะเจ้า เทพเทวาทั้งหลายก็โปรดช่วยเหลือ
ยอมแบกทุกสิ่ง หมายถึง พระแม่องค์ธรรมยินดีจะรับผิดในคำปฏิญาณของพุทธบุตรทุกคน คำนี้แม้จะเป็นบาปแก่ลูก แต่ก็จำใจต้องพูด
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 26/03/2012, 08:23
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อหก
บุญชั้นเอก คือก่อตั้ง พุทธสถาน
บุญโอฬาร คือเบิกบุก ปลูกต้นใหม่
ถ้าทำตาม บัญชาแม่ แผ้วถางไป
แม่จะให้ ทุกพระองค์ เสริมส่งลูกให้ยิ่งยง
ขณะนี้ วิถีอนุตตรฯ ปรากฏไม่ชัด
เป็นโอกาส อาจหาญสร้าง ทางบุญวิลาส
เมื่อวาระช่วย อำนวยส่ง จงระมัด
เพราะกำลังคิด อริยะเมธี ในวิถีธรรมฯ
เบื้องบนจัด คัดสอบอยู่ ใครรู้ได้
พระฐานะใด ใครมุ่งหวัง ต้องบั่นบาก
สามพันหก สี่หมื่นแปด* เราได้ไม่ยาก
ใครอืดอาด มาช้าไป เสียดายคร่ำครวญ
ตามแม่ไป เมื่อเข้าใจ ในวาระบุญ
ยังหมกมุ่น ไม่รู้กาละ จะเจอภัยใหญ่
หวังพุทธบุตร รู้แล้วเดิน เร่งแพร่ธรรมไป
สงบใจ พักสักครู่ จึงค่อยต่อความ
พัก
สามพันหกร้อย ตำแหน่งพระอริยะฐานะ
สี่หมื่นแปดพัน ตำแหน่งพระเมธีฐานะ ที่เบื้องบนกำลังเปิดการสอบคัดเลือกผู้บำเพ็ญอยู่ในขณะนี้
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 26/03/2012, 08:30
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
นำบทข้อเจ็ด
เจดีย์ปิด สนิทศูนย์ กุญแจทอง
จะเปิดลอง ช่องกุญแจ แลมิดชิด
วิสุทธิจารย์ พระคุณยิ่ง หนึ่งนิ้วประสิทธิ์
เห็นแสงวิจิตร จากดวงรัตนา* สูงค่ามิปาน
ดวงรัตนา หมายถึง เห็นจิตเดิมแท้อันงดงามแห่งตน
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 26/03/2012, 08:45
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อเจ็ด
ย้ำเตือนลูก พุทธบุตรเดิม น้ำตาร่วง
ด้วยเป็นห่วง ลูกหลงโลก นานนักหนา
ณ เบื้องบน ทุกวันคืน คอยลูกกลับมา
จนน้ำตา กัดกร่อนใจ ให้แหลกลาญ
ลูกไม่ตื่น เกี่ยวอะไร กับแม่ด้วย
เกรงลูกม้วย มอดไหม้ไป กับภัยพิบัติ
ฟังแม่เตือน เร่งบำเพ็ญ ตนเคร่งครัด
จะเป็นปราชญ์ รู้ใจแม่ และคุณอาจารย์*
พระอาจารย์นิ้วชี้ แม้ชีวี ทดแทนยาก
พระคุณหนัก ดั่งทะเล - เขา เจ้าจงจำไว้
พระฯ ไม่เปิดจุด จะพ้นทุกข์ สุขอย่างไร
จะพ้นเกิดตาย มหันตภัย ไม่ได้เลย
ฉุดบรรพบุรุษ ปรกลูกหลาน พระอาจารย์โปรด
พระฯ กำหนด จงทำตาม แทนคุณท่าน
ผู้บำเพ็ญ หากฝ่าฝืน ขัดโองการ
อัสนี, ฟ้งลงทัณฑ์ บรรพบุรุษเก้าชั้น ต่างคร่ำครวญ
คุณอาจารย์ คือ พระคุณพระวิสุทธิอาจารย์ที่สนองพระบัญชาเบื้องบน อุตส่าห์ฉุดช่วยเราด้วยความเหนื่อยยาก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 27/03/2012, 10:27
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อเจ็ด
เทิดทูนวิถีธรรม ตามพระบัญชาแม่ จึงเป็นปราชญ์
ต้องฝึกหัด แผ่อบอุ่น ดีงามให้
เคารพนอบ ประหยัดตน รู้อภัย
ยิ้มละมัย วาจาดี มีคุณธรรม
สร้างมนุษย์ธรรม ดีที่สุด ถึงอนุตตรฯ
มีจริยะ มโนธรรม และกังฉัง*
บำเพ็ญทั้ง กายและใจ ไปพร้อมกัน
สำรวมครัน มั่นศูนย์กลาง* อย่างสมบูรณ์
กังฉัง หมายถึง
กัง : การปกครองสามระดับอันเป็นคุณ คือระหว่างเจ้าเหนือหัวกับข้าแผ่นดิน ระหว่างพ่อกับลูก และสามีกับภรรยา
ฉัง : คุณธรรมสามัญห้าประการ คือ เมตตา มโนธรรม จริยา ปัญญา และสัตยา
มั่นศูนย์กลาง หมายถึง มั่นบำเพ็ญศูนย์กลางของจิตที่มีแต่ความดีงาม
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 27/03/2012, 10:40
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อเจ็ด
ช่วยรักษา ทั้งปาเต๋อ* และอู่หลุน*
หญิงสร้างคุณ ไม่ผิดจาก ซื่อเต๋อ ซันฉง*
เร่งสร้างคุณ เมตตามโนธรรม สัตย์ซื่อตรง
ต่อทุกคน ญาติธรรม ดังพี่น้องร่วมท้องพระแม่ฯ เดียว
อน่าตำหนิ นี่ฉลาด นั่นโง่เขลา
แบ่งเขาเรา รวยหรือจน คนละสี
เป็นผู้ใหญ่ ต้องใจกว้าง ดั่งนที
แนะนำชี้ ชนรุ่นหลัง สร้างงานธรรม
เป็นชายชาญ อั้นอดได้ ให้ผ่อนผัน
จะสูงต่ำ กรำลมฝน ไม่บ่นว่า
เกรงคำชม ชอบให้ติ แก้ที่ผิดมา
จึงนับว่า คนดีเด่น เป็นขื่อคาน
ปาเต๋อ หมายถึง คุณธรรมแปด คือ กตัญญูพ่อแม่ รักพี่น้อง ภักดีบ้านเมือง สัตย์จริงต่อเพื่อน มีจริยธรรม มีมโนธรรม สุจริต ละอายต่อบาป
อู่หลุน คือ คุณสัมพันธ์ระหว่างผู้ใหญ่กับผู้น้อย พ่อกับลูก สามีกับภรรยา พี่กับน้อง และเพื่อนกับเพื่อน
ซื่อเต๋อ หมายถึง คุณธรรมสี่ สำหรับกุลสตรีคือ รักษาความบริสุทธิ์ วาจา สีหน้า และการงาน
ซันฉง หมายถึง พึ่งพาสาม คือ เมื่อเป็นเด็กพึ่งพาพ่อแม่ เมื่อแต่งงานพึ่งพาสามี และสามีตายให้พึ่งพาลูก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 27/03/2012, 10:53
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อเจ็ด
เป็นผู้น้อย น้อมผู้ใหญ่ ร่วมใจกัน
อาวุโสนั้้น หมั่นโอบอ้อม พร้อมใจกว้าง
ขณะนี้ โลกคับขัน ต่างต้องพยายาม
อย่าผิดคำ แม่ย้ำเตือน เหมือนหยก, ทอง
มิใช่อริยชน ไม่พ้นผิด ผิดแล้วแก้
รู้ผิดแน่ ไม่แก้ผิด นิพพานยาก
สร้างบุญแล้ว ตามด้วยบาป บุญพรากจาก
เคยผิดพลาด สร้างบุญกลบ ลบบาปเวร
ผิดแล้วแก้ สร้างบุญเพิ่ม เสริมความดี
จดบัญชี บุญเป็นบุญ หนุนนำชัด
บุญมากกว่า บัญชีฟ้า ท่านเก็บจัด
ถูกภัยพิบัติ เพราะบุญน้อย บาปมากมาย
บัญชีฟ้า บันทึกถ้วน ล้วนมอบหมาย
แก้ผิดได้ ก่อนสร้างบุญ มีคุณสมบัติ
แต่โบราณ เพียรอนุตตรฯ นั้นแสนยาก
บัดนี้จัด เปลี่ยนแปลงใหม่ ไม่เหมือนเดิม
แม่นิรโทษ โปรดเมตตา นำพาหญิงชาย
ทั้งมารภัย กฏบัญญัติ ตัดทอนให้
บำเพ็ญอนุตตรฯ ขณะนี้ จึงง่ายดาย
ไม่มีภัย ความทุกข์ยาก เป็นมารผจญ
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 28/03/2012, 08:45
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อเจ็ด
เจ้าเหนื่อยยาก ต้องเดินทาง ทั้งเหนือใต้
ช่วยพุทธบุตรได้ แม่ก็ให้ อุบลอาสน์
แม้กรำลม กรำหนาวร้อน ต้องเหนื่อยยาก
เจ้าลำบาก เป็นส่วนบุญ ค้ำคูณตน
แม้ถูกเกลียด ถูกใส่ใคล้ ไม่พอใจ
วันต่อไป จะแบ่งแยก โง่หรือปราชญ์
ถูกปรักปรำ ก็กล้ำกลืน ไม่อาฆาต
เจ้าสะอาด เบื้องบนรู้ ดูพิจารณ์
ไม่ชิงใหญ่ ไม่ชิงเด่น เอาชนะ
จิตพุทธะ สำรวมเฝ้า เกลาจนใส
สยบมาร รู้เท่าทัน ความดีร้าย
ถึงอย่างไร ต้องถูกสอบ จึงสมบูรณ์
แม้คนชั่ว จะย่ามใหญ่ ใจซื่อจะอ่อนกว่า
ถึงเวลา สนองบาป กวาดชั่วร้าย
โบราณมา บำเพ็ญจิต ยิ่งมีมารภัย
สูงเท่าไหร่ ร้ายยิ่งพาล มารยิ่งตาม
ไม่ใช่เพราะ เวรกรรมมาก ถูกคุกคาม
หากขาดรากฐาน บัวพันกลีบ* จะรับไม่ไหว
คนวาสนาน้อย ด้อยผลบุญ จะคลอนแคลนใจ
ได้ธรรมไป จะถอยจาก ยากนิพพาน
ลูกอย่าว่า คนบำเพ็ญ เป็นโง่บ้า
เขาตั้งหน้า สร้างบุญใหญ่ คงไว้ชื่อ*
สามศาสดา แพร่ศาสนา สอนฝึกปรือ
เกียรติบันลือ พร้อมบุญบาร เพราะผ่านทุกข์กรำ
บัวพันกลีบ หมายถึง บุญบารมีใหญ่ที่สร้างสมไว้จนได้อริยะฐานะ มีบัลลังก์บัวพันกลีบรองรับ
คงไว้ชื่อ คือ คงชื่อไว้เป็นที่สักการะบูชาของคนในโลก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 28/03/2012, 08:57
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อเจ็ด
จวบบัดนี้สามพันปี ที่เบื้องบน คนทูนเทิด
พระ ฯ พราวเพริด เลิศมรรคผล คนกราบไหว้
ธรรมกาลนั้น เป็นเพียงสอบ เสริมสร้าง* ไว้
บัดนี้ไซร้ ปฏิรูป* หมด สามโลกรวมกัน
สามพันหกร้อย ได้ศาลบูชา สง่างาม
สี่หมื่นแปดพัน ได้วาสนา บารมีสูง
เพียรทำจริง ได้อริยะปราชญ์ เชิดชูสกุล
จะฉุดจูง บรรพบุรุษลูกหลาน มั่นกุศลบุญ
ใครเทิดทูนทำตาม จะก้าวไกล หาไม่จะตกต่ำ
"สามคุณ" สงบสักครู่ แม่จะให้โอวาทต่อไป
พัก
ครั้งธรรมกาลยุคแดง ผู้คนจิตใจใฝ่ธรรม พระผู้บรรลุอยู่ในฐานะพระผู้เสริมสร้าง บัดนี้เป็นธรรมกาลยุคขาวสุดท้าย เทวโลก มนุษย์ และ ยมโลกจะถูกเก็บกวาดปฏิรูปใหม่หมด เบื้องบนจึงเปิดโอกาสใหญ่ กำหนดคัดเลือกสามพันหกร้อยตำแหน่งพระอริยะ และ สี่หมื่นแปดพันพระจอมปราชญ์ให้ทุกคนรู้จิต บำเพ็ญจิตโดยตรง และบรรลุได้โดยตรงในครั้งนี้
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 28/03/2012, 09:01
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
นำบทข้อแปด
บุญวาระพิเศษ นับหมื่นปี เพิ่งมีมา
เริ่มเวลา สอบคัดเลือก กัปล์สุดท้าย
สามพระพุทธา ชุมนุม "หลงฮว๋า" เก็บงานใหญ่
สอนพุทธบุตรให้ ได้อรหันต์ บรรลุธรรม
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 29/03/2012, 01:22
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อแปด
เตือนพุทธบุตรคนเดิม ใจแม่รวดร้าว หน่ายเศร้าชินชา
ดูดูเถิดหนา ลูกไม่ยอมตื่น จากโลกีย์วิสัย
หลงสุขจอมปลอม ยอมกรำลำบาก ทุกทุกวันไป
นิพพานทางใหญ่ กลับขอไปที ว่า "ไม่มีเวลา"
ผู้คนส่วนใหญ่ หลงใหลทางโลก ผิดหลักอริยะ
บ้างกลัวปะทะ ถูกมารรุมใส่ ใจไม่มุ่งมั่น
วิถีธรรมแจ้ง ต้องถูกทดสอบ ตั้งแต่โบราณ
สอบวัชรญาณ แข็งแกร่งจีรัง เหมือนดังหยกงาม
หยกไม่เจียระไนย จะไม่ได้รูป พูดกันถูกต้อง
ธาตุแท้เป็นทอง ยิ่งเผาให้ร้อน จะยิ่งสุกปลั่ง
ลำต้นไม้ใหญ่ ถูกลิดกิ่งก้าน จึงเป็นหลักคาน
นำมาตอกฐาน สร้างอาคารใหญ่ จะได้มั่นคง
เปรียบทุกอย่าง ไม่ต่างอะไร กับเรื่องคนเรา
จิตปัญญาเชาว์ จะเงากระจ่าง เพราะต่างขัดฝน
ลูกกตัญญู จะปรากฏได้ ในบ้านยากจน
ชาติจะเกิดคน เก่งกล้าภักดี เมื่อมีภัยมา
ท่ามกลางลมแรง จะรู้หญ้าแกร่ง มิได้แสร้งว่า
ไม่เห็นกับตา จะปะปนไป ไม่รู้ประจักษ์
ตั้งแต่โบราณ ผู้บำเพ็ญเพียร เคยมีมากนัก
จะงอนิ้วนับ จับตัวอย่างเล่า เท่าที่จำมา
ยังจำได้ไหม ที่ "เจียงไท่กง"* เคยขายแป้งหมี่
ถูกมารลองดี ทดสอบจิตใจ ในเรื่องต่างต่าง
ส่วนอุ๋นอ๋องถูก โจ้วขังเมืองอิ่ว ถึงเจ็ดปีนาน
ต่างรู้พิจารณ์ ว่าเป็นกำหนด จึงสู้อดทน
เจียงไท่กง คือ ราชบุตรองค์ที่ 4 ของกษัตริย์โจวอุ๋นอ๋อง บำเพ็ญจนสำเร็จเป็นอริยะ เป็นผู้ปฏิบัติดี จนแม้แต่บรมครูขงจื้อก็ยึดถือพระจริยวัตรของพระองค์มาเป็นแนวทางปฏิบัติ
สมัยตกยาก พระองค์เคยหาบแป้งหมี่ไปขาย เข่งแป้งหมี่ถูกม้าลากล้มคว่ำ แต่พอจะเก็บโกยแป้ง ลมก็แกล้งพัดจนแป้งกระจายไปหมด
อุ๋นอ๋อง คือ กษัตริย์ต้นราชวงศ์โจว (ประมาณ 3.500 ปีก่อน) เป็นกษัตริย์ที่ทรงคุณธรรม มีความกตัญญูเป็นเลิศ
โจ้ว คือ ชื่อเจ้าเมืองในสมัยอุ๋นอ๋องผู้ทารุณโหดร้ายเสมอด้วยพระจักรพรรดิ์จิ๋นซีฮ่องเต้
อิ่ว คือ ชื่อเมืองหนึ่งในราชวงศ์โจว
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 29/03/2012, 01:35
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อแปด
แม้ขงจ้งหนี* ก็เคยมีภัย มารมา - รอนราญ
ครั้งหนึ่งเดินผ่าน เขตเมืองอุ้ย,ซ่ง ถูกจับคุมขัง
ถูกลบรอยเท้า โค่นต้นไม้ใหญ่ ที่ใช้กำบัง
ถูกอดอาหาร ที่เมืองไช่, เฉิน นานอีกเจ็ดวัน
ผู้คนครั้งนั้น มองดูจอมปราชญ์ เช่นคนโง่บ้า
เล่าความเป็นมา ก็ไม่อาจถ้วน กระบวนความได้
เช่น ชิวฉางชุน สู้บำเพ็ญหนัก ยากกว่าใครใคร
เกือบจะอดตาย ถึงเจ็ดแปดครั้ง ก็ยังสู้เพียร
ขงจ้งหนี : จอมปราชญ์ขงจื้อ
อุ้ย, ซ่ง : เมืองที่บรมครูขงจื้อเดินทางไปแพร่ธรรม มาถึงชายแดนเมืองไช่ จะเข้าเมืองเฉิน บังเอิญถูกล้อมกรอบอยู่ในเขตสงครามที่เมืองอู๋ยกทัพมาโจมตี
ชิวฉางชุน : ผู้ปฏิบัติดี บำเพ็ญด้วยความอดทนยิ่งจนสำเร็จมรรคผลเป็นพระอริยเจ้าในที่สุด
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 29/03/2012, 01:51
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อแปด
ธิดาน้อยเมี่ยวซัน ถูกบั่นตัดแขน เจ็บแสนทรมาน
ซุนปู้เอ๋อนาง ยอมลวกน้ำมัน ให้หน้าเป็นแผล
การบำเพ็ญเพียร ก่อนกับเดี๋ยวนี้ มีการเปลี่ยนแปร
จะไม่ย่ำแย่ เพราะมารลดลง อีกร้อยเท่าตัว
ผู้เป็นหลักคาน มีฐานของบุญ จึงถูกทดสอบ
มารมารุมรอบ กรำกรอบอารมณ์ บ่มพุทธจิตฉาย
ประตูพระอริยะ เริ่มจากจุดนี้ เป็นขั้นบันได
แม้รู้ความนัย เข้าใจถ่องแท้ ถึงแน่สุขาวดี
แม่ได้กำหนด แผนการวิเศษ ลึกซึ้งแยบยล
เอาพายุวน เป็นฉากบังไว้ ภายในจรัส
บำเพ็ญอนุตตรฯ แม้ไม่มีมาร ทดสอบเลือกคัด
พวกคนจรจัด ขี้เหล้าเมายา พาขึ้นเมืองแมน
แม้ไม่ทดสอบ ให้รู้โง่ , ปราชญ์ เท็จจริงแค่ไหน
อาสน์บัวของใคร จะยอมให้ใคร ได้ขึ้นนั่งก่อน
อย่าว่าแต่เรื่อง อริยะฐานะ จะสอบขั้นตอน
ถึงแม้ราษฏร สอบเป็นขุนนาง นานนับสิบปี
ธิดาน้อยเมี่ยวซัน : พระนามเดิมของพระโพธิสัตว์กวนอิม
ซุนปู้เอ้อ : ธิดาเศรษฐีในสมัยราชวงศ์ซ่ง ผู้มีรูปโฉมงดงามยิ่ง ความงามเป็นอุปสรรคต่อการบำเพ็ญ นางจึงทำลายโฉมตนเองและบำเพ็ญจนสำเร็จอริยมรรคในที่สุด
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 30/03/2012, 04:17
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อแปด
แม่หนักใจลูก ถดถอยหายห่าง เพราะต่างไม่รู้
แม่น้ำตาพรู จนเป็นเลือดหยด รันทดร่ำไห้
ซ้ำแล้วหลายครั้ง จดหมายถึงลูก แม่ได้ส่งไป
แต่ครั้งไหนไหน ก็ไม่เห็นว่า จะงอกเงยกัน
เฝ้ากำชับซ้ำ ย้ำเตือนร่ำไป ไยจึงไม่ตื่น
ผู้ใดขัดขืน โอวาทของแม่ จะตกนรก
ลูกเอ๋ยแม่เรียก จงเร่งรู้จิต รีบคิดให้ตก
แม้มารรุมรบ สอบหมื่นพันซ้ำ จิตไม่ทรามลง
มั่นบุญกุศล จงเสมอต้น จนตลอดปลาย
อย่าได้วุ่นวาย มีศรัทธามั่น แล้วมารจะหยุด
โบราณบำเพ็ญ ต้องมุ่งเข้าป่า ย่ำเท้าก้าวรุด
จำต้องทิ้งลูก ทิ้งเมีย, สมบัติ พรากพลัดออกเดิน
ท่องไปทั่วป่า หาธรรมสายตรง พบก็ทั้งยาก
สุดแสนลำบาก จนรองเท้าเหล็ก ผุพังสึกกร่อน
ต้องเจออุปสรรค ถูกเคี่ยวกรำหนัก ยากเข็ญซับซ้อน
ผู้วิเศษก่อน จงมาชี้นำ ด้วยซึ้งน้ำใจ
ธรรมสายตรง หมายถึง พระวิสุทธิอาจารย์ หรือ พระสังฆปรินายก ที่สืบทอดต่อมาตามพงศาธรรม และถ่ายทอดวิถีแห่งจิตให้โดยตรง
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 30/03/2012, 04:30
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อแปด
ท่านมาลองใจ ใครบำเพ็ญดี มีศรัทธามั่น
จึงพาเข้าถ้ำ ไปฝึกฝนญาณ ดังต้นอ่อนใหม่*
สามพันบุญดี สี่ร้อยเป็นผล จนสำเร็จไป
ก็เพียงแต่ได้ ในชั้นเทวโลก เสวยสุขชั่วคราว
บำเพ็ญอนุตตรฯ ดูช่างง่ายดาย ในยุคขาวนี้
ได้รู้จุดชี้ แล้วเพียรปฏิบัติ เร่งตัดตัณหา
คุณอันวิเศษ จะไม่เปิดเผย หากมิใช่เวลา
แม่ได้เมตตา ให้ลูกกึ่งบวช กึ่งยังครองเรือน
บัดนี้ภาวะคับขัน เน้นงานอริยะ ลดละทางโลก
อย่าได้เลี่ยงหลบ เกลื่อนกลบเกียจคร้าน ให้หมั่นเพียรจริง
จดหมายโลหิต สะกิดใจตื่น ฟื้นลูกชายหญิง
มิใช่อ้างอิง สุภาษิตพร่ำ พูดย้ำร่ำไร
เพื่อลูกโดยแท้ แม่จึงเหนื่อยหนัก แทบใจสลาย
จงจำมั่นไว้ เหล่าพุทธบุตร ช่วยพูดอรรถา
เขียนถึงตรงนี้ ให้ "สามคุณ" พัก สักครู่เวลา
แล้วแม่จะมา ประทับเขียนใหม่ ในกระบะทราย
พัก
ต้นอ่อนใหม่ หมายถึง จิตที่เพิ่งเริ่มจะรับการฝึกฝน
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 30/03/2012, 04:43
(หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย)
นำบทข้อเก้า
จิตมิใช่ เห็นรูปได้ เหมือนเดือนฉาย
ญาณมิใช่ ดอกเหมยบาน กลางหิมะ
ไร้มลทิน เป็นความว่าง เป็นสัจจะ
ญาณอนุตตรฯ บริสุทธิ์ ผุดผ่องแวววาว
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 31/03/2012, 09:20
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อเก้า
เตือนพุทธบุตร ด้วยสายเลือด น้ำตาตก
ด้วยตระหนก คิดถึงลูก พุทธบุตรแท้
ทางบำเพ็ญ นับพันสาย ไม่ตรงแน่
สายทองของแม่ เจ้าไม่ยึดจับ* ยากกลับนิพพาน
ขณะนี้ ศาสน์นอกทาง ต่างเฟื่องฟู
พุทธบุตรไม่รู้ จะพากัน เดินตามหลง
พันหมื่นศาสน์ แม่โปรดให้ ได้แพร่ลง
เหมือนศาสน์ส่ง เป็นพื้นฐาน ว่ายุคสามจะมา
ยังไม่ถึงเวลา แม่ไม่โปรดให้ วิถีทางตรง
แต่เห็นลูกหลง มากด้วยคนผิด ดวงจิตตกต่ำ
จึงให้ศาสนา หนทางอ้อมไว้ ได้กราบไหว้นำ
บุญทานให้ทำ เพื่อคุมจิตลิง จิตม้าวิ่งกัน
สายทองแม่ไม่ยึดจับ หมายความว่า ไม่คงสภาวะความเป็นหนึ่งเดียวกับต้นกำเนิดเดิม ก่อนทีจะแยกมาจากพระแม่องค์ธรรม
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 31/03/2012, 09:35
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อเก้า
เพื่อรอโอกาส อนุตตร ฯ จริง ลงมาโปรด
เพื่อลูกจะได้ กราบวิสุทธิอาจารย์ คืนฐานบ้านเกิด
หากแม้มิใช่ บุญวาระนี้ แม่ไม่ปรกเปิด*
แล้วหมื่นกำเนิด ศาสน์จะรวมกัน เป็นอันหนึ่งเดียว
ให้วิถีธรรม ชื่อว่า "อี๋ก้วน"* แปรสกลสัพพโลก
โปรดทั้งสามภพ ฉุดช่วยโลกพร้อม ขึ้นบันไดเมฆ
คำพูดของแม่ ล้วนเป็นความจริง มิใช่สรรเสก
มิได้กล่าวเท็จ มีหลักฐานไว้ ได้ยืนยันจริง
ศาสนาใหญ่ทั้งสาม มีหลักเป็นหนึ่ง หนึ่งจะไปไหน*
หนึ่งแยกกระจาย กลายพันพันหมื่น หนึ่งเริ่มจากอะไร
การจะบำเพ็ญ พึงรู้รากฐาน กำเนิดจากไหน
แม้ไม่เข้าใจ หนทางเป็นมา อย่าหวังกลับคืน
แม่ไม่ปรกเปิด คือ พระแม่องค์ธรรมไม่โปรดเปิดเผยถ่ายทอดวิถีธรรมที่บรรลุสู่นิพพานโดยตรงให้โดยง่าย และบัดนี้เป็นยุคที่พระองค์จะเก็บศาสนาทั้งหมดรวมไว้เป็นหนึ่งเดียวกัน
"อี๋ก้วน" แปลว่า ความเป็นหนึ่งที่เข้าถึงเป็นอยู่ในทุกสถานะฯ ทุกสภาวะของธรรมกาล ฯลฯ
ต้นกำเนิดของสรรพสิ่งเริ่มจากหนึ่ง หนึ่งของสรรพสิ่งและสรรพชีวิตคือศูนย์พลังใหญ่ของธรรมชาติ ซึ่งเราเทิดทูนว่า "พระแม่องค์ธรรม"
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 31/03/2012, 09:47
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อเก้า
ยุคสุดท้ายนี้ เก็บครั้งใหญ่ ให้รู้วิถีจิต
ที่สถิต มหายาน* อันลี้ลับ
วิเศษสุด แต่โบราณ ไม่เคยสดับ
ทรงทางลัด ในยุคสาม ครั้งนี้เอง
แม้ไม่เชื่อ แม่ยังมี อีกหลักฐาน
หลักสำคัญ ของสามศาสนา มาว่าขาน
ว่าความเป็นหนึ่ง เอกสัทธะ ฯ จากนิพพาน
เรียกต่างต่าง แต่หลักใหญ่ ไม่ต่างกัน
ศาสนาปราชญ์ เรียกวิถีนี้ ว่า "ก้วนอี๋"*
ส่วน "กุยอี" พุทธศาสนา ว่าอย่างนั้น
ศาสนาเต๋า เรียก "โส่วอี" ที่ต่างกัน
จุดสำคัญ "อี" คือหนึ่ง สัทธะ ฯ เดียวกัน
มหายาน หมายถึงพาหนะสำคัญ หรือหนทางวิธีการปฏิบัติเพื่อบรรลุมรรคผลขั้นสูง มหายานในที่นี้หมายถึงภาวะพุทธจิตอันยิ่งใหญ่ของตนที่เบื้องบนโปรดประทานถ่ายทอดให้รู้ได้
"ก้วนอี๋" คือความ เป็น อยู่ คือ ที่รู้ตลอด
"กุยอี" กลับสู่พุทธภาวะอันเป็นหนึ่งแต่เดิมมา
"โส่วอี" คือดำรงรักษาความเป็นหนึ่งของจิตไว้
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 1/04/2012, 05:35
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อเ้ก้า
เห็นจิตตน พุทธภาวะ ศาสนาพุทธว่า
สำรวมจริยา ผดุงจิต หลักศาสนาปราชญ์
ของเหลาจื้อ บำเพ็ญจิตญาณ ฝึกกายธาตุ*
ล้วนจิตวิรัช แฝงศักยภาพ จิตเดียวกัน
"บำเพ็ญตน" "สร้างคุณธรรม" "สงบใส"
ทั้งสามปัจจัย* รวมเป็นหนึ่ง ของศานาเต๋า
ศาสนาปราชญ์ ให้ "รู้ธาตุแท้" ในตัวเรา
รู้ตัวเขา รู้สรรพสิ่ง ทิ้งนิวรณ์
เมื่อรู้แท้ (จือ) ให้ยั้งจิต (จื่อ) มีสติมั่น (ติ้ง)
จิตนิพพาน (จิ้ง) ไม่มีดีชั่ว สงบเฉย
ศาสนาพุทธว่า รูปขันธ์ว่าง ไม่มีอะไรเลย
ล้วนแต่เฉลย ให้สงบจิต ใกล้ชิดกับนิพพาน
ศาสนาพุทธให้ ไตรสรณะ ถือศีลห้า
เต๋าให้รวมพลา สมาธิ ตรงกลางศูนย์
ปราชญ์เคร่งครัด จัดจริยะ ให้คนรู้คุณ
ปกครองหนุน สามระดับ* กับเบญจธรรม
กาลครั้งนี้ ถ่ายทอดรวม ทั้งสามศาสนา
พุทธฯ ปาณาฯ ไม่ฆ่าสัตว์ ตัดชีวิต
ปราชญ์ เมตตา ให้ปราณี ที่ดวงจิต
เต๋ารวมสถิต พลังธาตุไม้* ให้เป็นเมตตา
ฝึกกายธาตุ หมายถึงฝึกธาตุทั้งห้า คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ และธาตุทองในกาย
สามปัจจัย หลักในการบำเพ็ญของศานาเต๋า มี ซิวเต้า จีเต๋อ ชิงจิ้ง คือ สำรวมตน สร้างบุญทานบารมี และทำจิตให้สงบเป็นกุศล
ปกครองสามระดับ คือ ระหว่างผู้อยู่เหนือกับผู้น้อย บิดากับบุตร และสามีกับภรรยา
พลังธาตุไม้ : จอมปราชญ์เหลาจื้อ ได้โปรดถ่ายทอดให้บำเพ็ญธาตุทั้งห้าในกายตน จนรวมศูนย์เป็นหนึ่ง พุทธจิตบรรลุวิมุติ
ธาตุทั้งห้า คือ
1. ธาตุไฟ : อยู่ที่ใจ เป็นธาตุจริยธรรม
2. ธาตุน้ำ : อยู่ที่ไต เป็นธาตุปัญญาธรรม
3. ธาตุทอง : อยู่ที่ปอด เป็นธาตุมโนธรรม
4. ธาตุดิน : อยู่ที่ม้าม เป็นธาตุสัตยธรรม
5. ธาตุไม้ : อยู่ที่ตับ เป็นธาตุเมตตาธรรม
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 1/04/2012, 05:49
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อเ้ก้า
พุทธฯ อทินนา อย่าลักขโมย โกยกอบใคร
ปราชญ์ มีน้ำใจ เฝ้าจงรัก ซื่อสัตย์มั่น
เต๋า ฝึกบอด เสริมธาตุทอง ปองสำคัญ
เป็นหนทาง คนทำดี ที่น้ำใจ
พุทธ ฯ ละกาเม ไม่เสเพล ลูกเมียใคร
ปราชญ์ สำรวมใจ กายวาจา จรรยามั่น
เต๋า ฝึกหัวใจ คุมธาตุไฟ ไม่ลุกลาม
รวมทั้งสาม เป็นจริยธรรม กำหนดตน
พุทธ ฯ สุราเมฯ ไม่เกเร ดื่มเมามาย
ปราชญ์ คุมใจ ได้สติ ปัญญาใส
เต๋า คุมธาตุน้ำ คงระดับ อยู่ที่ไต
รวมความให้ มีสติ เสริมปัญญา
พุทธ ฯ ไม่มุสา ใจวาจา อย่าตระบัด
ปราชญ์ซื่อสัตย์ มั่นสัญญา วาจาชอบ
เต๋าคุมม้าม ธาตุดินในกาย ใหมีกรอบ
ล้วนรายรอบ กายวาจาใจ ให้สัตย์ซื่อจริง
ในศีลห้า สามศาสนา เหมือนกันหมด
เต๋ากำหนด ธาตุในกาย ให้รวมศูนย์
พุทธฯ ข้อห้าม กำหราบด้วย ศีลค้ำจุน
ปราชญ์ เนื่องหนุน คุณธรรมสามัญ ประจำใจ
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 1/04/2012, 06:04
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อเ้ก้า
สามศาสนา หลักไม่ต่าง เป็นทางสอง
แม้มีทางรอง ห่างทางตรง หาใช่ไม่
เริ่มมาจาก พระอริยฟูซี* เป็นต้นไป
พระ ฯ โปรดไข ด้วยหนึ่งขีด รู้เรื่องฟ้าดิน
หนึ่งขีดเผย สัจวิถี เป็นพื้นฐาน
ยุคเขียว*นั้น พระทีปังกร อุบัติรุด
โปรดคัดเลือก สองร้อยล้าน พุทธบุตร
ให้ล่วงหลุด พ้นเวียนว่าย ได้นิพพาน
ถึงยุคแดง ได้โปรดให้ ศากยะพุทธ
อุบัติรุด เปลี่ยนใจคน ชนทั้งหลาย
ได้ฉุดช่วย อีกสองร้อยล้าน กลับคืนไป
รวมช่วยได้ สี่ร้อยล้าน กลับนิพพาน
ฟู่ซี อริยกษัตริย์จีนครั้งห้าพันกว่าปีก่อน เริ่มเปิดศักราชการใช้อักษรของชาวโลกด้วยอักษรหนึ่งขีดเป็นสัญญลักษณ์ว่า ฟ้า เรื่อยมาจนเป็น"โป๊ยก้วยซึ่งเปรียบเสมือนข้อมูลคอมพิวเตอร์ และยังใช้เป็นหลักคำนวณต่าง ๆ เรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน
ยุคเขียว : เบื้องบนแบ่งกำหนดกาลของโลกออกเป็นสามยุค คือ ยุคเขียว ยุคแดง ยุคขาว
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 2/04/2012, 07:30
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อเ้ก้า
ยังคงเหลือ เก้าพันสองร้อยล้าน หลงทะเลทุกข์
ขณะนี้เป็นทุกข์ พระศรีอาริย์ ธรรมกาลยุคขาว
บัญชา "เทียนหยาน" แปรชาวโลก ปกครองเจ้า
เบื้องบนเรา ไม่หวงเทพฯ พุทธา ส่งมาช่วยงาน
ให้มาเกิดเพื่อ ช่วยงานอริยะ แปรเปลี่ยนโลก
จะปรกโปรด คนจนก่อน คนรวยทีหลัง
แล้วจึงช่วย คนมียศ ราชการ
ตอจากนั้น เจ้าเมืองกษัตริย์์ ทุกชาติต่อไป
ให้ทุกคน พร้อมกันขึ้น บันไดฟ้า
ด้วยเวลา เร่งกระชั้น คับขันยิ่ง
ต้องบุกบั่น เด็ดเดี่ยวไป ให้ตรงดิ่ง
แพร่คำจริง เปลี่ยนใจคน พ้นโลกีย์
ฟ้าดินใหญ่ แต่ธรรมะ ยิ่งใหญ่กว่า
โองการฟ้า แม่บัญชา ศักดิ์สิทธิ์ยิ่ง
แม้ปฏิบัติ เชื่อโอวาท ทำตามจริง
จะให้สิ่ง ศักดิ์สิทธิ์เฝ้า เจ้าอยู่เย็นฯ
ต่อจากนี้ไป เป็นเรื่องใหญ่ สำคัญนัก
จะประจักษ์ สัจการณ์ วันใกล้ใกล้
หมื่นพันศาสน์ ลัทธินิกาย สำแดงกันใหญ่
เรียกลมฝนได้ ด้วยมนต์คาถา ไสยศาสตร์ยันต์
ใช้อิทธิฤทธิ์ พลิกแผ่นดินฟ้า มหาสมุทร
ทั้งสิงขรขุด ถมทะเล แปรแร่ธาตุ
บ้างขี่เก้าอี้ ทะยานฟ้า มายาศาสตร์
บ้างแปรห้าธาตุ* แฝงอินหยาง* ดั้นเมฆมา
ไสยศาสตร์ มายากล นับไม่ถ้วน
หวังลูกล้วน จดจำไว้ ไม่หลงเขา
หากเดินตาม สิ้นแสงญาณ* ทุกข์ไม่เบา
เพราะย่างเข้า กำหนดยุคสาม ให้เห็นจริง
ในยุคนี้ แม่เจาะจง แผนแยบยล
บันดาลดล เป็นไปตาม อำนาจแม่
ที่สุดจะบัญชา ไสยศาสตร์ ให้หยุดแผ่
แล้วให้แห่ มาชมบุญ ขบวนเซียน
แปรห้าธาตุ แฝงอินหยาง คือ จะปรากฏอิทธิฤทธิ์มายาศาสตร์ที่สามารถแปลงร่าง แฝงกายมาล่อใจผู้บำเพ็ญให้หลง
สิ้นแสงญาณ หมายถึง ผู้ได้รับวิถีธรรมเปิดญาณทวารแล้ว และได้บำเพ็ญ ธรรมญาณจะสว่างงาม หากเดินผิดหนทางไป แสงของธรรมญาณก็จะอับเฉา
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 2/04/2012, 07:45
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อเ้ก้า
ถึงวันนั้น จะได้เห็น เจ้าลูกทึ่ม*
ฤทธิ์ลึกซึ้ง พร้อมลูกสงฆ์ วิปลาศ*
ถือธงเหลือง ปกาศิต ปลิวสะบัด
ร้องประกาศ ทุกเทพฯ ไท ให้กลับตำแหน่งตน
ในบัดดล เวทมนต์ศาสตร์ จะเป็นหมัน
เทพเทวัญ ไม่มีฤทธิ์ สถิตอยู่
เหลือมือเปล่า ไม่อาจเอา ชนะศัตรู
ใครจะอยู่ ใครจะไป ได้รู้กัน
หมื่นพันศาสตร์ กราบศรีอาริย์ ร่วมสัจธรรม
ยกย่องนำ พระจี้กง สงฆ์เก่าแก่
พุทธรังสี ส่องสามโลก สว่างแท้
เกิดเปลี่ยนแปร เศรษฐีกลับ กราบคนจน
คุณธรรม จะขยายไป ในสากล
ทุกชาติชน เป็นเอกภาพ ทั่วโลกหล้า
ไขความลับ บอกลูกแล้ว ก่อนเวลา
พุทธบุตรบัญชา จงเร่งมือ บำเพ็ญเพียร
อย่าเฉื่อยชา จนนาวา เป็นรูรั่ว
กว่าจะตื่นกลัว เรือก็ถึง กลางแม่น้ำ
ถึงตรงนี้ "สามคุณ" เหนื่อย หยุดเขียนคำ
ให้นั่งทำ สมาธิ สักครู่แม่จะต่อความ
พัก
เจ้าลูกทึ่ม : พระแม่องค์ธรรมหมายถึง พระศรีอาริย์
ลูกวิปลาศ : พระองค์หมายถึง พระพุทธจี้กง ซึ่งแสร้งทำเป็นวิปลาส
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 2/04/2012, 07:53
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
นำบทข้อสิบ
ถึงเวลา เมืองเมฆา เปิดทางใหญ่
สอบรัตนตรัย ใช่พุทธบุตร จึงให้ผ่าน
แปดพระวัชร ฯ* น่าเกรงขาม เฝ้ายืนยาม
จะสอบถาม ตอบรหัส* ผิด ส่งโลกันตร์
แปดวัชร คือ พระวัชรเทพเจ้าแปดพระองค์
รหัส คือ รหัสคาถาห้าคำที่เบื้องบนได้โปรดถ่ายทอดให้ผู้รับวิถีอนุตตรธรรม ใช้ผ่านทางไปสู่นิพพานเป็นการเฉพาะ
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 3/04/2012, 07:35
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อสิบ
เตือนลูกทั้งหมด จดหมายนี้ แจงถี่ถ้วน
อย่าเรรวน เรื่องเก็บธรรมญาณ เป็นงานใหญ่
ทั้งสามโลก เบื้องบนโปรด ถ่ายทอดให้
พุทธบุตรได้ รับสัจธรรม ขึ้นฝั่งกัน
ทั่วโลกหล้า จะปรากฏ บัวทองทอง
ยานที่งสาม อนุตตรฯ เป็นยานใหญ่
ยานชั้นกลาง ชั้นเทวโลก เสวยสุขไป
ที่เกิดกาย คือยานชั้นต่ำ รวมเป็นสามยาน
เหนือฟ้านี้ ยังมีฟ้า มิใช่ว่าเล่น
อนุตตรฯ เป็น แดนนิพพาน อันวิมุติ
เทวโลกเป็น ทิพย์สถาน สำราญสุข
ส่วนโลกมนุษย์ เป็นที่อยู่ ของหญิงชาย
บนนิพพานเป็น แดนวิสุทธิ์ ที่สุดวิเศษ
ส่วนเทวเขต ด่านเทวะ จะเวียนธรรมจักร
แดนโลกีย์ รูปลักษณ์สามัญ ชีวิตสารพัด
ต่างลำดับจัด จากผลเพียรธรรม สามระดับยาน
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 3/04/2012, 07:51
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อสิบ
แม้หากบำเพ็ญ ธาตุของชีวิต เป็นจิตเดิมแท้
ทางตรงแน่วแน่ ยานระดับสูง วิเศษไพศาล
แต่หากบำเพ็ญ เวียนธรรมจักร กำหนดลมปราน
เป็นยานชั้นกลาง ได้ฌาณสติ สมาธิปัญญา
ยานระดับสาม ยึดในรูปลักษณ์ ติดพิธีกรรม
สวดกันพึมพำ ตะเคาะประโคม ท่องบ่นอุบอิบ
แต่มาบัดนี้ วิถีสุดท้าย ใ้ห้พ้นชีวิต
ใครที่รู้จิต หลุดพ้นเวียนว่าย ได้ทางนิพพาน
มีหนึ่งสิบแปด* เด็กน้อยนั่งกลาง ระหว่างทวีป
มีอิทธิฤทธิ์ ดังฟ้าแลบแปลบ แผ่นดินไหวตื่น
ทั่วทั่งหญิงชาย ที่เคยหลับไหล พากันกลับฟื้น
บ้านเมืองนับหมื่น จะถูกกอบกู้ ชูช่วยทั่วกัน
แล้วหมื่นพันพระ พุทธะอริยะ จะมาชุมนุม
เข้าร่วมประชุม ณ ดินแดนกลาง ในระหว่างโลก
เมื่อหักล้างหนี้ ไม่มีกรรมแล้ว ทั่วทั้งสามภพ
จะเริ่มกำหนด ยุคขาวคงมั่น ตั้งแต่นั้นไป
หนึ่งสิบแปดเด็กน้อย เป็นปริศนาธรรมตามอักษรจีน ชี้ให้เห็นจุดสถิตจิตเดิมแท้ของคนเราที่มีความบริสุทธิ์ไร้เรียงสาเหมือนเด็กทารก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 3/04/2012, 08:08
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อสิบ
จะกวาดให้พ้น คนเลวชั่วร้าย เหลือไว้คนดี
แปรเปลี่ยนโลกนี้ จากทะเลทุกข์ ปลูกเป็นกุมุท*
ให้โลกโลกีย์ เป็นแดนพุทธะ สะอาดบริสุทธิ์
ให้ได้ชื่นสุข อย่างพระพุทธะ ระยะสี่พันปี
ในระยะนั้น ไม่มีฆ่าฟัน ดีงามไปหมด
เขาธารใสสด กิเลนหงษ์ฟ้า มีมาเกิดใหม่
ทะเลราบเรียบ บ้านเมืองสงบ อบอุ่นชื่นใจ
ต่างคนรักใคร่ ไม่แย่งยื้อยุด ฉุดช่วงชิงกัน
ห้าวันลมเย็น สิบวันฝนฉ่ำ นำสู่โลกเหยา*
พุทธะอริยเจ้า ฉุดช่วยหญิงชาย ได้สมใจหวัง
พระศรีอริยะ ประทับทิพย์อาสน์ ประกาศประทาน
ใครสร้างบุญบาร แต่งตั้งมอบหมาย เป็นไปตามบุญ
พุทธบุตรหลุดพ้น จากทะเลทุกข์ ร่วมขึ้นฝั่งกัน
ลูกรักเทียนหยาน นำพาคนเดิม มากราบบาทแม่
เมื่อถึงตรงนั้น แม่ค่อยโล่งใจ ไม่ชะเง้อแล
บุญกุศลแท้ ใครทำใครได้ ดีใจรู้เอง
กุมุท ดอกบัว หมายถึง บ้านเมืองที่สูงส่งดีงาม
โลกเหยา คือ โลกในครั้งฮ่องเต้เหยาของจีน ที่มีแต่ความสงร่มเย็น ลมฝนสม่ำเสมอ
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 4/04/2012, 02:58
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อสิบ
คนนั้นเริ่มต้น บุกเบิกแหร่ธรรม นำมาเป็นหนึ่ง
คนนั้นรู้ซึ้ง สร้างบุญวิเศษ กุศลนำหน้า
คนนั้นให้ทรัพย์ ธรรมะเป็นทาน มรรคผลเพิ่มพา
คนนั้นสง่า สูงส่งเพราะรู้ อุทิศเพื่อธรรม
คนสร้างตำหนัก พุทธสถาน ตำแหน่งจินเซียน*
ช่วยเบื้องบนเปลี่ยน แปรโลกโลกีย์ มีบัวเป็นฐาน
คนนั้นสู้เหนื่อย ได้อริยฐานะ ลำดับบัลลังก์
คนที่จริงจัง โอบอ้อมศรัทธา จะให้ปานใด
ถึงเวลานั้น แบ่งยานทั้งสาม ผลบุญเก้าชั้น
พุทธบุตรทั่วกัน ใครมีบุญมั่น สุขสันต์ทั่วหน้า
แม้ยังมีกาย ไม่ตายก็สุข ใจกายสง่า
เฟื่องฟูทั่วหน้า รื่นเริงสมบูรณ์ พูนสุขสำราญ
เมื่อไรทิ้งกาย จะได้กลับคืน ยังแดนนิพพาน
พ้นกายสามัญ บรรลุโสดา เป็นพระอรหันต์
เครื่องทรงเป็นทิพย์ อาภาพิไล ได้สวมใส่กัน
นั่งบัวบัลลังก์ มาลาประดับ บาทาเกือกเซียน
จินเซียน คือ เซียนที่มีกายเป็นทอง ซึ่งจะเป็นที่เคารพบูชาของสาธุชนทั่วไปในวันหน้า
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 4/04/2012, 03:12
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อสิบ
ได้เฝ้ากราบแม่ องค์ธรรมของเจ้า จะเข้าประคอง
ลูกเอ๋ยขวัญอ่อน กลับมาจนได้ จากไปไม่นาน
นับจากนี้ไป แม่จะไม่ให้ สู่โลกลำบาก
ไม่ต้องทุกข์ยาก เป็นปุถุชน ทนทุกข์เคี่ยวกรำ
แม่จะให้ลิ้ม ชิมผลท้อเซียน ดื่มน้ำอมฤต
สดชื่อรื่นจิต ชมชิดสำราญ ไม่ประมาณว่า
ให้เจ้าสำแดง บุญญาธิการ ไพศาลทั่วฟ้า
ลองใช้บุญญาฯ เปลี่ยนผันโลกหล้า ฟ้าดินหญิงชาย
กายธรรมจริงแท้ แม้ตะวันเดือน ส่องไม่เห็นเงา
ไฟไม่อาจเผา ตกน้ำไม่จม ยืนยงคงได้
บรรยากาศดินฟ้า ไม่มีอิทธิพล ควบคุมต่อไป
พ้นสรรพภัย ไม่กลัวบั่นทอน หนาวร้อนฝนลม
จะไปหนใด ไม่มีอุปสรรค ผ่านโลหะหินผา
อิสระไปมา ไม่มีร่องรอย ท่องทั่วสากล
บรรพบุรุษเก้าชั้น ลูกหลานเจ็ดทอด ปลอดภัยได้พ้น
สง่าทุกคน ต่างได้มรรคผล เทียบเท่าเหมือนกัน
เมื่อนั้นพุทธบุตร จะจัดงานเลี้ยง ณ สุทธาวาส
พุทธะอริยปราชญ์ ร่วมชุมนุมกัน ในงาน "หลงฮว๋า"*
ผู้ได้บรรลุ มาเฝ้ากราบแม่ ถ้วนทั่วพร้อมหน้า
แม่คงปรีดา ไม่อาจสรรหา คำพูดบรรยาย
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 4/04/2012, 03:27
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อสิบ
แม่จะรับขวัญ รินน้ำอมฤต โปรดให้ลูกดื่ม
พุทธบุตรปลื้ม ลิ้มอาหารทิพย์ ชื่นจิตสุขสันต์
ชุมนุมกลมกลืน ถ้วนทั่วธรรมญาณ ครั้งใหญ่สำคัญ
ปรมมือสรวนสันต์ ยินดีปรีดา สุทธาวาสครื้นเครง
เมื่อนั้นจะได้เห็น บำเพ็ญอนุตตรฯ มีคุณสูงส่ง
ที่เคยขื่นขม ยืนหยัดกันมา จะไม่เหนื่อยเปล่า
เขียนถึงตรงนี้ เก็บพู่กันทอง ครบถ้วนบอกเล่า
หวังพุทธบุตรเจ้า ประทับจำคำ แม่พร่ำฝากมา
หนังสือเล่มนี้ มีชื่อไว้ว่า "อนุตตรฯ มารดาสิบบัญญัติ"
จะให้ผ่อนพัก สักครู่แล้วแม่ เพิ่มเติมบางคำ
โอวาทไว้ ให้ปรกแดน "กลางวิจิตร"*
ทั่วทุกทิศ ประกาศธรรม นำสาธุชน
ปราชญ์คนดี ร่วมขึ้นฝั่ง สร้างกุศล
ได้มรรคผล เสวยอาสน์ บัลลังก์บัว
กลางวิจิตร คือ "จงฮว๋า" ดินแดนส่วนกลางของโลก มีทวีปเอเซียเป็นส่วนใหญ่ เป็นที่กำเนิดของผู้มีบุญญาธิการ จึงวิจิตรไปด้วยฉัพพรรณรังสี
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 5/04/2012, 01:23
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อสิบ
หยิบพู่กัน เตือนย้ำมั่น กำชับกำชา
ลูกพุทธา จงทำจริง นะลูกเอ๋ย
หวังลูกแม่ จริงใจจริง อย่าละเลย
พุทธบุตรเอ๋ย ช่วยหนวกบอด ให้ตื่นกัน
สุขาวดี บัดนี้ซบเซา เงียบเหงาแสน
เพื่อดินแดน เหล่าพุทธะ ลงมาโปรด
สี่ร้อยล้าน* พร้อมกันกลับ เกิดในโลก
ใครกำหนด รู้ว่าใคร บรรลุอะไรมา
เปิดวิสูตร* เห็นตัวจริง เจ้าชีวิต
แม้นพลาดผิด คงทุบอก กระทืบเท้า
อย่าปล่อยให้ บุญวาระ เสียไปเปล่า
พอถึงคราว ไก่ทองขัน* ทั่วโลกรับธรรม
สี่ร้อยล้าน คือ จำนวนเหล่าพุทธะที่ได้รับการปรกโปรดฉุดช่วยขึ้นไปในครั้งธรรมกาลยุคเขียวและยุคแดง
เปิดวิสูตร คือ ได้รับถ่ายทอดวิถีธรรมเปิดจุดญาณทวาร
เจ้าชีวิต คือ พุทธจิตธรรมญาณหรืออนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ อันเป็นชีวิตจริงของคน
ไก่ทองขัน หมายถึง พระศรีอาริย์ทรงโปรดชัดเจน
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 5/04/2012, 01:40
(หวงหมู่ซวิ่นจือสือเจี้ย)
ข้อสิบ
โอกาสนี้ ยังครึ่งมืด ครึ่งสว่าง
ตามแม่สั่ง ทุกย่างก้าว ให้มั่นคง
โอวาทนี้ คัดลอกเขียน มีผิดผัน
ถอนทรงพัน รีบแก้ไข ให้ได้ความ
คัดเขียนแล้ว รีบจัดพิมพ์ เป็นรูปเล่ม
แม่ปรีดิ์เปรม พิมพ์มากหลาย ได้เผยแพร่
สร้างกุศล เร่งตักเตือน ให้ปลี่ยนแปร
เวไนยแท้ พร้อมพ้นภัย น้ำไฟลาญ
แม่เขียนจบ เพียงเท่านี้ ไม่ต่อความ
แล้วจะนำ เหล่าพุทธะ คืนสุทธาวาส
ต้องย้อนกลับ เพราะอาลัย ตัดไม่ขาด
ลูกจะปฏิบัติ จริงใจไหม ถามอีกที
โอวาทนี้ เขียนด้วยหยด เลือดน้ำตา
ทุกวาจา ลูกอย่าทำ ลมผ่านหู
นรกสวรรค์ สองหนทาง ลูกก็รู้
แม้นหดหู่ เกียจคร้านตก นรกหมื่นวา
ไม่เขียนอีก ลาจากแล้ว ลูกทั้งหลาย
สุดอาลัย น้ำตาพราก จากลูกคืนกลับนิพพาน
กระแสทะเลทุกข์กระแสทะเลสาป
ไหลวกไหลเวียนไม่เปลี่ยนกลับหัน
หย่อนเรือทอง พายเรือทอง เอกธรรมนาวา
แล่นรับทั่วหล้า ผิดจากนี้ไม่มีเรือ
~ จบเล่ม ~