นักธรรม
ห้องสมุด "นักธรรม" => หนังสือ => ข้อความที่เริ่มโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 14/11/2011, 17:28
-
สำนักพิมพ์เอกอนันต์บุ๊ค
9/6 หมู่ 1 ต. คลองโยง อ.พุทธมณฑล จ.นครปฐม 73170
ชื่อหนังสือ : ธรรมะกับภัยพิบัติ
พิมพ์ครั้งที่ ๑ : มีนาคม ๒๕๕๔
วัตถุประสงค์ : พิมพ์เพื่อเผยแพร่เป็นวิทยาทาน
ประธานบริหาร : นิตยา สามารถ
กรรมการบริหาร : อุดมรัก เอี่ยมสะอาด
บริหารการตลาด : ดัชนี อิงคุทานนท์
จัดจำหน่ายโดย : สำนักพิมพ์เอกอนันนต์
โทร 081 - 234 - 9096 , 081 - 234 - 0960
แฟกซ์ 034 - 246644
ติดต่อได้ที่ : คุณดัชนี อิงคุทานนท์ โทร 081 - 234 - 9096
สารบัญ
สานส์จากมาตุภูมิ 8
ภัยพิบัติหมายถึงอะไร 11
ปรากฏการณ์ของภัยพิบัติ 12
2010 ธรรมชาติพิโรธ 20
เปิดปูมแผ่นดินไหว - สินามิครั้งใหญ่ทั่วโลก 26
สาเหตุของการเกิดภัยพิบัติ 39
ธรรมะฉุดช่วยโลกให้พ้นภัยพิบัติ 105
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
คำนำ...ผู้เรียบเรียง
หากคราวนี้ไม่มีภัยพิบัติ
ลงมากวดล้างโลกนี้แล้ว
โลกนี้จะหมดสิ้นคนดี
หาคนเป็นปราชญ์เป็นอริยะ
เป็นหลักนำไม่ได้เลย
พระโอวาทหนึ่งในแปดเซียนมหาเทพหลันไฉ่เหอ
ชีวิตเราใครจะกำหนดได้ว่าจะยาวเท่าไร
วันนี้ฟ้าอาจจะตัดชีวิตท่านไปก็ได้
วันนี้ฟ้าอาจจะดึงชีวิตท่านไปแล้วก็ได้
ฉะนั้น อยากให้ยาว อยากให้ดี
จงทำชีวิตให้มีคุณค่า แล้วฟ้าก็จะยืดอายุให้กับเรา
ในปีศตวรรษที่ 21 นี้ เป็นศตวรรษที่ผู้คนจะได้หลุดพ้น และก็เป็น ยุคแห่งภัยพิบัติ ด้วยเช่นกัน ผู้คนทั้งหลายต้องเข้าใจ ภัยพิบัติที่ก่อเกิดขึ้น ต้นเหตุมาจาก "แรงกรรมแห่งการฆ่า" ทั้งสิ้น พลังแห่งความแค้น จึงสนองกลับมาในรูปของภัยพิบัติต่าง ๆ ภัยธรรมชาติ ภัยโรคระบาดต่าง ๆ และภัยสงครามที่เข่นฆ่ากันอย่างไม่จบสิ้น โลกกำลังเผชิญกับปัญหาวิกฤติ และความหายนะอย่างใหญ่หลวงนั่นก็คือ "ภัยพิบัติ" ทั้งภัยธรรมชาติ และภัยจากเหตุการณ์เลวร้ายที่คุกคามการดำรงชีวิตของมนุษย์ทั่วโลก ไม่ว่าน้ำท่วม ไฟไหม้ แผ่นดินไหว พายุ สงคราม ลอบวางระเบิด อุบัติเหตุ ฆ่าตัวตาย ฯลฯ รวมไปถึงปัญหาปากท้อง เศรษฐกิจฝืดเคือง ล้มละลาย ปิดกิจการ ล้วนเป็นภัยพิบัติทั้งสิ้น... พูดได้ว่านาทีนี้ คนที่โชคดีที่สุดคือผู้ที่มีชีวิตดำเนินอยู่อย่างปลอดภัยจากภัยพิบัติ นับว่าเฮงที่สุดแล้วในขณะนี้ ถือว่าทำบุญมาดี !... ที่ไหนเกิดภัยพิบัติที่นั่นต้องมีน้ำตา พรัดพรากไร้ที่อยู่ อดอยาก บาดเจ็บ พิการ และเสียชีวิต ฯลฯ เพราะฉะนั้น ชีวิตที่สงบจากภัยพิบัติจึงถือว่าโชคดียิ่งกว่าถูกล็อตเตอรี่รางวัลใหญ่เสียอีก ได้รับโชคลาภไม่สู้ได้รับความปลอดภัย สูญเสียทรัพย์สินไม่เท่าสูญเสียชีวิต... แล้วอะไรเป็นสาเหตุของภัยพิบัติ ?... ทำอย่างไรชีวิตเราจึงจะปลอดภัย ?... นี่คือประเด็นที่ผู้จัดทำได้หาคำตอบไว้ในหนังสือเล่มนี้ ซึ่งเรียบเรียงขึ้นจากแหล่งข้อมูลที่อ้างอิงจากหลักสัจธรรม ล้วนแล้วแต่เป็นเหตุและผล ที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงได้เมตตากล่าวไว้ทั้งสิ้น เมื่อใดที่คนเราเอาใจออกห่างจากธรรมะอันได้แก่ ความกตัญญู เมตตาธรรม จริยธรรม มโนธรรม ฯลฯ อันเป็นคุณธรรมประจำใจมนุษย์ผู้ประเสริฐ แต่กลับกลายเป็นใจสกปรก ใจขยะ ใจดำอำมหิต ฯลฯ เมื่อนั้น ธรรมชาติก็จะมากวาดล้างโดยอาศัยภัยพิบัติ นี่เป็นสัญญาณเตือนให้มนุษย์หันหน้าเข้าหาธรรมะ และเป็นภาระกิจเร่งด่วน ที่จะปลูกฝังผู้คนให้ปฏิบัติธรรม เพราะธรรมะเท่านั้นที่จะกอบกู้โลกให้พ้นจากภัยพิบัติครั้งนี้ ดั่งพระวจนะของพระพุทธจี้กงที่เมตตาประทานไว้ว่า...
บัดนี้ผู้บำเพ็ญธรรมสมควรทุ่มเท
ออกแรงรีบเร่งปฏิบัติบำเพ็ญธรรม
ศิษย์ทั้งหลายต้องเร่งฝีเท้าอย่าได้เฉื่อยชาอีกต่อไป
สามารถทำได้เท่าไหร่รีบทำ !
สำนักพิมพ์เอกอนันต์
พิมพ์ครั้งที่ ๑
มีนาคม ๒๕๕๔
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
พระโอวาทพระอนุตตรธรรมมารดาเจ้า
ชะตาฟ้าดำเนินถึงปลายยุค เภทภัยทุกข์ลำบากทั่วหัวระแหง
เก้าเก้าภัยใครรอดพ้นความรุนแรง ธรรมนาวาเล่นช่วยชาวโลกโดยทั่วกัน
ขอเตือนลูกพุทธบุตรเดิมน้อมบำเพ็ญ รู้กำหนดเกณฑ์เจตนาฟ้าเป็นปราชญ์ได้
กัปสุดท้ายเกิดคู่กันธรรมกับภัย เปลี่ยนหญิงชายทั้งฟ้าดินสิ้นยุคกาล
หากบัดนี้ไม่มีภัยลงเก็บกวาด จะไม่เหลือปราชญ์สักคนเห็นเป็นแก่นสาร
จึงให้เกิดน้ำไฟมารอนราญ แปดภัยผลาญพร้อมทำลายภัยสงคราม
กำหนดเก้าเก้าแปดสิบเอ็ดภัยกระจายทั่วโลก ส่งรากษส*พญามารห้ามาก่อเรื่อง
หมื่นพันวิธีเก็บคนชั่วอยู่เนืองเนือง ดินฟ้าเสื่อมครบกำหนดหมดสิ้นชะตากาล
อีกเพราะเหตุคนก่อกรรมคร่ำอาฆาต ถึงโอกาสสงบบัญชีหกหมื่นปีแล้ว
หยกกับหินชั่วกับดีถึงทีแบ่งแนว แม่เห็นแล้วเลือดน้ำตาพาพรั่งพรู
ประตูนรกเปิดปลดปล่อยผีทวงหนี้ชีวิต มืดสนิทน่าสะท้านวิญญาณวาบวูบ
ใช้หนี้กรรมหนี้เงินทองเคยพันผูก โลกจะถูกลมมหันต์สูบถอนรากถอนโคน
ชำระหนี้ทั้งสามเปลี่ยนแกนกลาง แม้ร่างกายจะเกร่งเป็นเช่นเหล็กไหล
ไม่พ้นไฟประลัยกัลป์รอดไปได้ กำหนดภัยแม่สั่งความแต่น้ำตาเป็นเลือดนอง
ตายเจ็ดส่วนอีกสามส่วนทุกข์มหันต์ กระดูกถมกันเลือดท่วมใหญ่เป็นสายน้ำ
ลืมหลักอริยะโลกีย์จิตคิดใฝ่ต่ำ เก้าเก้านำมหันต์ภัยนรกหมกเศษวิญญาณ
อยากจะรอดภัยพิบัติเร่งสร้างบุญ พระจะหนุนให้ลูกสำราญตามบัญชาแม่
คนตื่นใจตามแม่กลับนิพพานแท้ ไม่ตื่นแน่เจอพิบัติภัยขังในโลกันตร์
มิอดใจทำลายหยกหมกกับหิน จึงตัดสินหย่อนสายทองล่องเรือกู้
ทุกหนทางหมื่นพันสายไม่ชุบชู ชีวิตอยู่หนทางเดียวคือ "ขอรับธรรม"
หวังว่าพุทธบุตรจะทำจริง
ให้รู้แจ้งในญาณตน
แล้วจงพากันคืนกลับยังดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์
ตื่นตัวได้รีบเพียรกลับบ้านนิพพาน
หมายเหตุ : คัดจาก... พระโอวาทอนุตตรธรรมมารดาสิบบัญญัติ ( หวงหมู่ซวิ่นจื่อสือเจี้ย ) ข้อห้า
รากษส* คือยักษ์ร้าย ในที่นี้หมายถึงยักษ์ร้ายในคราบของคน
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
ภัยพิบัติ...หมายถึงอะไร ?.
ภัยพิบัติ หมายถึง ภัยที่รุนแรง หรือเหตุการณ์ร้ายที่เกิดขึ้น ส่งผลกระทบต่อบุคคลเดียว หรือต่อผู้คนเป็นจำนวนมาก... ไม่ว่าที่ใดที่เกิดภัยพิบัติย่อมนำมาซึ่งความสูญเสียทั้งทรัพย์สินสิ่งของและผู้คนอย่างแสนสาหัส สร้างความลำบากในการดำเนินชีวิต เช่น บาดเจ็บ ไร้ที่อยู่ ขาดที่ทำกิน พิการ ฯ... ภัยพิบัติอาศัยธรรมชาติเกิดขึ้น เช่น แผ่นดินไหว คลื่นสินามิ พายุ ภัยแล้ง ภัยหนาว หรือเกิดจากการกระทำของมนุษย์ เช่น การก่อการร้าย ก่อสงคราม การข่มขืน ปล้น ฆ่า ฯลฯ... ไม่มีใครอยากให้เกิดภัยพิบัติ แต่ภัยพิบัติก็เกิดขึ้น และมีแนวโน้มทวีความรุนแรงเพิ่มสูงขึ้นทุกวัน...
ปรากฏการณ์ของภัยพิบัติ
ภัยที่มีรูปลักษณ์ กับ ภัยที่ไร้รูปลักษณ์
พระโอวาทพระพุทธจี้กง
เภทภัยเกิดจากความประมาท
โรคภัยเกิดจากความไม่ระวัง
ที่สุดแห่งมหันตภัยคือความตาย
ที่สุดแห่งบุญวาสนาก็คือการมีชีวิตอยู่
ทำผิดต่อหลักธรรมฟ้าจะประสบภัย
คล้อยตามเจตนาฟ้าจักสำเร็จผล
บำเพ็ญบุญผลบุญตอบสนอง
เลวทรามต่ำช้าหนีไม่พ้นภัยพิบัติ !...
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
ภัยพิบัติที่มีรูปลักษณ์
หากกล่าวถึงภัยพิบัติที่มีรูปลักษณ์ นั่นก็คือสิ่งที่พวกเจ้ามองเห็น ได้ยิน ได้ฟัง ในโลกมนุษย์ที่อาศัยอยู่นี้... ปัจจุบันโลกกำลังขาดแคลนทรัพยากรธรรมชาติ เป็นเพราะธรรมชาติถูกทำลายลงอย่างมาก สภาพของโลกตอนนี้ก็เหมือนกับคนชรา ยิ่งนับวันก็ยิ่งจะเสื่อมถอยลงทุกที ... มาดูกันว่าภัยพิบัติมาอะไรกันบ้าง ?. ภัยจากดินฟ้ายิ่งมาก็ยิ่งมาก เช่น แผ่นดินไหว พายุ น้ำท่วม ไฟไหม้และโรคระบาดต่าง ๆ ที่ไม่เคยมีมาก่อน มหันตภัยเกิดขึ้นแล้วทั่วโลกทุกหัวระแหง... ถึงแม้ปัจจุบันเทคโนโลยีจะเจริญก้าวหน้า วงการแพทย์ก็มีเครื่องมือที่ทันสมัย แต่ภัยพิบัติและโรคภัยต่าง ๆ กลับเพิ่มขึ้น ไม่มีทางบรรเทาเบาบางได้เลย... นักวิทยาศาสตร์ และ นักอนุรักษ์ธรรมชาติบอกว่าโลกของเราตอนนี้ เข้าขั้นวิกฤติแล้ว...
1. ทั่วโลกกำลังประสบมหันตภัยใกล้ตัว เมื่อมนุษย์มีการทดลองอาวุธนิวเคลียร์ ทำให้เกิดความปรวนแปรของธรรมชาติ โลกร้อน และ อากาศเป็นพิษมากขึ้น...
2. ธรรมชาติถูกทำลายอย่างนัก อากาศและน้ำเป็นพิษ ทำให้สิ่งบริโภคและพืชผลการเกษตร มีสารพิษตกค้าง ป่าไม้ แม่น้ำ ลำธาร ห้วยหนอง คลองบึง ทะเลสาบต่าง ๆ ที่เป็นต้นน้ำถูกคุกคามด้วยมลภาวะทางอากาศ ( ฝนกรด ) แผ่นดินถูกขุดเจาะ ใต้พื้นโลกเป็นโพลงทำให้ดินพังทลาย...
3. ชั้นบรรยากาศถูกทำลาย ทำให้สารกัมมันตรังสีจากแสงแดด รังสีอินฟาเรด รังสีอัลตราไวโอเลต ส่องลงมายังพื้นผิวโลกโดยตรง เป็นเหตุให้มนุษย์นับวันเป็น มะเร็งผิวหนัง มากขึ้น... ปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ทำให้อุณหภูมิโลกเพิ่มขึ้น เป็นเหตุให้น้ำแข็งขั้วโลกเหนือและใต้กำลังละลาย โลกจะเข้าสู่ยุคน้ำแข็งในวันข้างหน้า และเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ของผิวโลก...
4. จำนวนประชากรโลกเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้ทรัพยากรธรรมชาติของโลกร่อยหรอลงทุกวัน นี่คือสาเหตุที่ทำให้โลกเข้าสู่ยุคแร้นแค้น...
5. ตราบใดที่มนุษย์ยังไม่หยุดทำลายธรรมชาติ อากาศ น้ำ พื้นดิน แร่ธาตุ ป่าไม้ และเหมืองแร่ ทรัพยากรเหล่านี้ นับวันจะหมดไปจากโลก...
ดังนั้น บรรดานักวิทยาศาสตร์ ได้เรียกร้องให้คนทั่วโลกช่วยกันอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม เจ้าทั้งหลายพึงรู้ไว้ หากกล่าวถึงทางรอดของโลกโดยรวมแล้วสภาวะภายในจิตใจของคนกับสภาวะสิ่งแวดล้อมของโลก ล้วนสัมพันธ์กันล้วนสัมพันธ์กัน และไม่อาจแยกจากกันได้... ฉะนั้นแล้ว ขอให้เจ้าทั้งหลาย "อนุรักษ์จิตญาณ" ให้ดีเสียก่อน สภาพสังคมและสิ่งแวดล้อม โลกจึงจะไปได้สวย... "อนุรักษ์จิตญาณ" ก็คือ การบำเพ็ญจิตหล่อเลี้ยงญาณของตน อีกทั้งขจัดโลภ โกรธ หลง... สิ่งที่กล่าวมาทั้งหมดล้วนเป็นข้อมูลที่นักวิทยาศาสตร์ได้ค้นคว้ามาทั้งสิ้น ไม่ใช่อาจารย์พูดเรื่อยเปื่อย เท่านี้ก็พอจะพิสูจน์แล้วว่าโลกเราขณะนี้ได้เข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงแล้ว... ( ยุคสุดท้าย )... ยุคนี้เรียกว่า ภัยพิบัติยุคสุดท้าย !... และยังเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายที่จะฉุดช่วยดวงวิญญาณทั้งหลายกลับคืนสู่เบื้องบน...
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
ภัยพิบัติที่ไร้รูปลักษณ์
ภัยพิบัติทั้งหลายมีมูลเหตุมาจากความไม่รู้ (อวิชชา) หรือรู้ไม่เท่าทัน (ขาดปัญญา) อันเป็นผลกรรมที่สั่งสมมาจากอดีตชาติ บาปเวรทั้งหลายที่เคยก่อร่วมกันบัดนี้ได้มาบรรจบกันจนกระทั่งกลายเป็นภัยพิบัติ !... ภัยพิบัติปลายยุคนี้มีความหมายอีกอย่างคือ ยุคแห่งการกวาดล้าง คิดบัญชีทวงหนี้กรรม สรรพสัตว์ทั้งหลายที่เคยสร้างกรรมไว้แต่อดีตชาติ บัดนี้บัญชีกรรมทั้งหลายจะถูกสะสางตามทวงหนี้กันครั้งใหญ่ในยุคนี้... ด้วยเหตุนี้ เมื่อนาทีแห่งการทวงหนี้กรรมมาถึง เวไนยทั้งหลายจะตั้งตัวไม่ติด มันรวดเร็วปานสายฟ้า ดังคำโบราณว่า "กรรมตามทันในชาตินี้ !... ดังนั้น เจ้าทั้งหลายไม่เพียงแต่ทำกรรมร่วม ยังมีเจ้ากรรมนายเวรติดตามมาด้วย นี่แหละคือภัยพิบัติไร้รูปลักาณ์...
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
ยุคนี้คนดีจะถูกเหยียบย่ำ คนชั่วจะได้รีบยกย่อง
เป็นลางบอกเหตุว่าโลกนี้จะเกิดภัยพิบัติใหย๋มากวาดล้าง
คำว่า "มนุษย์" แปลว่า จิตใจสูง ต้องอยู่เหนือปัญหา ทั้งหลายและความทุกข์ทั้งหลาย คือ ต้องอยู่เหนือกิเลส... แต่โลกทุกวันนี้มันตรงกันข้าม มันลงมาอยู่ข้างใต้กิเลส... เป็นสัตว์ป่ามากขึ้นทุกที ... นึกแล้วก็น่าหัว... ที่จะต้องพูดว่า มนุษยธรรมที่เป็นสัตว์ป่ายิ่งขึ้นทุกทีของคนพวกนี้ที่เจริญด้วยเนื้อหนัง... แต่แล้วก็เป็นไปด้วยความวินาศของมนุษย์หรือของโลกนี้เอง...
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
2010 ธรรมชาติพิโรธ คำพูดจากโลกถึงมนุษย์ผู้ทำลาย
ปี 2010 ( พ.ศ. 2553 ) เป็นปีที่ทีการสูญเสียจากภัยธรรมชาติมากที่สุด หลังมีการเสียชีวิตกว่า 295,000 คน เกิดภัยธรรมชาติทั้งหมด 950 ครั้ง ในจำนวนทั้งหมด... แผ่นดินไหวเฮติ เดือน มกราคม ปี 2553 ถือเป็นภัยพิบัติที่ร้ายแรงที่สุดในแง่ของความสูญเสียชีวิต เพราะมีผู้คนล้มตายมากถึง 300,000 คน ผู้บาดเจ็บอีกกว่า 300,000 คนและอีกกว่า 1 ล้านคนยังไม่มีที่อยู่อาศัย... แผ่นดินไหวซิลี ถือเป็นภัยธรรมชาติที่สร้างความสูญเสียของเศรษฐกิจอย่างมหาศาลประมาณ 900.000 ล้านบาท... ระทึก ! เพลิงมรณะเผาอพาร์ตเมนต์ 28 ชั้นในเซี่ยงไฮ้ วอดทั้งตึก ประชากรหนีตายอลหม่านยอดผู้เสียชีวิต 53 คน ผู้บาดเจ็บกว่า 90 คน... เหตุระเบิดรถไฟใต้ดินกลางกรุงมอสโค วินาศกรรมซ๊อคโลกและฝันร้ายของชาวรัสเซีย ได้คร่าชีวิตผู้บริสุทธิ์ไปถึง 39 คน นับเป็นเหตุก่อการร้ายที่รุนแรงที่สุด... เครื่องบินแอฟริกาใต้ ตกในลิเบีย ขณะลงจอดที่สนามบิน ทำให้ผู้โดยสารและลูกเรือเสียชีวิต 103 คนมีเพียงเด็ก 8 ขวบ ที่รอดชีวิตมาได้อย่างปาฏิหาริย์... ยอดเซ่นสังเวยโคลนถล่มบราซิลทะลุ 1,300 คน กังวลโรคระบาดหลังศพเริ่มเน่า เป็นภัยพิบัติโคลนถล่มรุนแรงที่สุดในรอบกว่า 100 ปี... จีนเกิดอุบัติเหตุครั้งรุนแรงจากสภาพอากาศ ทำให้รถชนกันบนทางหลวงกว่า 100 คัน การจราจรติดขัดกว่า 20 ก.ม. ผู้เสียชีวิต 7 ราย โลกสะท้าน !... อเมริกา ยุโรป หิมะถล่ม จีน ติดลบ 45 องศา... โศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ งานลอยกระทงในกัมพูชา ผู้คนนับหมื่นเบียดเสียดกัน จนเหยียบกันตาย 400 ศพ !... ช๊อค ! ธรณีสูบ เกิดหลุมยักษ์เท่ากับตึก 10 ชั้น กว้าง 20 เมตร ใจกลางสี่แยกกัวเดมาลา หลังพายุถล่ม หลุมยักษ์นี้ ได้พาโรงงานเสื้อผ้าแห่งหนึ่งยุบลงไปในหลุมด้วย ชาวบ้านอีก 3 คน ถูกกลืนเสียชีวิต... ภูเขาไฟในอินโดนีเซียระเบิดกลุ่มควันปกคลุมทั่วพื้นที่หลายกิโลเมตร มีผู้เสียชีวิต 300 กว่าคน บาดเจ็บ 467 คน ส่วนใหญ่เป็นผลจากถูกไอร้อนและควันพิษภูเขาไฟเผาไหม้เกรียม... จีนวิกฤตหนัก สังเวยน้ำท่วม ดินถล่มฉับพลัน พื้นที่ 74 เมือง มีผู้เสียชีวิตกว่า 400 ประมาณการว่าประชาชนกว้า 2 ล้านคนได้ัรับผลกระทบจากภัยพิบัติครั้งนี้... ทุกวันนี้โลกเราผิดปกติไปมากขึ้นทุกที แกนโลกเริ่มขยับตัวเคลื่อนที่อย่างมาก รอวันที่มันจะพลิกคว่ำ เมื่อคนไม่ดีมีเยอะมากขึ้น ศีลธรรมเสื่อมทรามลง แกนโลกจะคว่ำ เมื่อมันคว่ำแล้ว อะไรทุกอย่างจะเปลี่ยนไปหมด บางจุดน้ำจะเป็นดิน ดินจะเป็นน้ำ หนาวจะร้อน ร้อนจะหนาว สภาวะขาดอาหารและน้ำจะเกิดขึ้นไปทุกหย่อมหญ้า เงินจะไม่มีความหมาย อาหาร ยา เท่านั้นที่มีความหมาย คนไม่ดีจะเหลือน้อย คนดีจะเป็นใหญ่
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
เปิดปูม...แผ่นดินไหว - สินามิ
ครั้งใหญ่ทั่วโลกในศตวรรษที่ 21
26/ 01 /2001 (พ.ศ. 2544 ) เกิดแผ่นดินไหวที่รัฐกุจราช อินเดีย มีผู้เสียชีวิต 25,000 คน บาดเจ็บ 166,000 คน...
26/ 12 /2003 ( พ.ศ.2546 ) เกิดแผ่นดินไหวที่เมืองปาม อิหร่าน มีผู้เสียชีวิต 31,884 คน บาดเจ็บ 18,000 คน...
26 /12/2004 ( พ.ศ. 2547 ) เกิดแผ่นดินไหวใต้ท้องทะเลเกาะสุมาตรา เกิดสินามิใหญ่ขึ้นหลายประเทศ รวมทั้งประเทศไทย คร่าชีวิตผู้คนไปถึง 220.000 คน เฉพาะอินโดนีเซียมีผู้เสียชีวิต 168,000 คน...
26 /03 /2005 ( พ.ศ. 2548 ) เกิดแผ่นดินไหวที่เกาะเนียส อินโดนีเซีย มีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 900 คน...
8 /10/2005 ( พ.ศ. 2548 ) เกิดแผ่นดินไหวรัฐแคชเมียร์ ปากีสถาน คร่าชีวิตผู้คน 75,000 คน 3,500,000 คนไร้ที่อยู่อาศัย...
27/05/2006 (พ.ศ. 2549 ) เกิดแผ่นดินไหวที่จาการ์ต้า อินโดนีเซีย มีผู้เสียชีวิต 6,000 คน 1,500,000 คน ไร้ที่อยู่อาศัย...
17/07/2006 ( พ.ศ. 2549 ) เกิดแผ่นดินไหวที่เกาะชวา อินโดนีเซีย เกิดคลื่นยักษ์สินามิคร่าชีวิตผู้คน 596 คน บาดเจ็บมากกว่า 9,500 คน และ 74,000 คนไร้ที่อยู่อาศัย...
26/04/2007 (พ.ศ. 2550 ) เกิดแผ่นดินไหวที่เกาะโซโลมอน เกิดคลื่นสินามิ คร่าชีวิตผู้คนไปกว่า 50 คน และอีกหลายพันต้องกลายเป็นคนไร้บ้าน...
3/02/2008 ( พ.ศ. 2551 ) แผ่นดินไหวที่ประเทศคองโก และตะวันตกของประเทศรวันดา ทวีปแอฟริกา มีผู้เสียชีวิต 45 คน และอีกหลายพันรายที่ ต้องไร้ที่อยู่อาศัย...
12/05/2008 ( พ.ศ. 2551 ) เกิดแผ่นดินไหวที่ประเทศเสฉวน จีน มีผู้เสียชีวิตกว่า 87,000 ราย...
29/10/2008 ( พ.ศ. 2551 ) เกิดแผ่นดินไหวทางตะวันตกเฉียงใต้ของปากีสถาน ผู้คนมากกว่า 300 ราย เสียชีวิต และอีกนับหมื่นคนไร้บ้าน...
6/04/2009 ( พ.ศ. 2552 ) เกิดแผ่นดินไหวที่เมืองลากวิล่า อิตาลี มีผู้เสียชีวิต 300 คน...
2/09/2009 ( พ.ศ. 2552 ) เกิดแผ่นดินไหวที่เกาะชวา อินโดนีเซีย แผ่นดินถล่มทำใหเผู้เสียชีวิต 123 ราย...
29/09/2009 ( พ.ศ. 2552 ) เกิดแผ่นดินไหวที่เกาะชามัว ตองกา เกิดคลื่นยักษ์ชัดทำลายทั้งหมู่บ้าน มีผู้เสียชีวิต 186 คน...
30/09/2009 ( พ.ศ. 2552 ) เกิดแผ่นดินไหวที่เกาะสุมาตรา อินโดนีเซีย มีผู้เสียชีวิตกว่า 1,100 คน...
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
เผาบ้าน...ทำลายเมือง
พระโอวาทพระอาจารย์จี้กง เมตตา
ในเมืองไทย...
ตอนนี้มีภัยพิบัติเกิดข้นมากมาย...
เจ้ากรรมนายเวรมาทวงถึงตัว...
บัญชีนรกได้เปิดขึ้น
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งที่อยู่เบื้องบนและที่คุมอยู่ในนรก...
ต่างให้ทุกคนมีการใช้คีนหนี้กรรม...
ใครคืนได้เร็วก็กลับคืนเบื้องบนได้เร็ว...
ใครคืนได้ช้า หรือไม่มีใจจะส่งคืนเลย...
ก็คงจะจมปลักอยู่ในโลกมนุษย์ต่อไป...
เผาบ้าน...ทำลายเมือง
เมื่อการประท้วงเปลี่ยนเป็นก่อการร้าย ฆ่า วางเพลิง เผาทรัพย์ ปล้นสะดม วอดกรุงเทพ 36 อาคาร ทุบทำลายสาธารณะสมบัติ 300 จุด บาดเจ็บกว่า 975 ราย เสียชีวิต 53 ราย คลังประเมิณความเสียหายคิดเป็นมูลค่าสูงถึง 60,000 ล้าน... เหตุการณ์ความไม่สงบในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ 6 ปี เกิดเหตุกว่าหมื่นครั้ง ตาย 4,453 เจ็บ 7,239 สูญเสียงบประมาณตรวจค้นผู้ต้องสงสัย 109,000 ล้าน แนวโน้มยังคงรุนแรงต่อไป... เปิดฉากรบ เขมร - ไทย ถล่มปืนใหญ่ปะทะเดือด หนีตายโกลาหล ต้องอพยพชาวบ้านแนวชายแดนไทย - กัมพูชา 1,300 คน ไทยประสบวิกฤติภัยแล้งรุนแรงสุดในรอบ 5 ปี ครอบคลุมกว่า 55 จังหวัด แม่น้ำสายสำคัญแห้งขอด ภาคเกษตรได้รับความเสียหายหนัก... น้ำท่วมครั้งใหญ่ 39 จังหวัด อิสาน - กลาง - เหนือ มีผลกระทบต่อประชากรประมาณ 7 ล้านคน ผู้เสียชีวิตเกือบ 200 คน พื้นที่การเกษตรเสียหายกว่า 6 ล้านไร่... ใต้วิกฤติ พายุขึ้นถล่มทับหาดใหญ่ จมบาดาล อัมพาตทั้งเมือง เสียชีวิต105 ราย ผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษา 300,000 ราย เสียหายหมื่นล้าน... สถานการณ์ภัยหนาว อุณหภูมิ 10 องศา พื้นที่ประสบภัยหนาว 20 จังหวัด 262 อำเภอ 1,966 ตำบล 22.913 หมู่บ้าน...
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
ภัยพิบัติรายวัน
ทัวร์มรณะ รถบัสมาเลเซียคว่ำ คร่าชาวไทยตาย 26 ศพ : อุบัติเหตุแห่งการสูญเสียครั้งใหญ่ เมื่อนักท่องเที่ยวชาวไทย กำลังเดินทางกลับ แต่รถบัสของพวกเขาได้ชนเข้ากับขอบกั้นถนนเป็นเหตุทำให้รถเกิดพลิกคว่ำหงายท้องตกลงไปในคูระบายน้ำข้างทาง ส่งผลทำให้มีผู้เสียชีวิต 28 คน โดยเป็นคนไทยถึง 26 คน...
เก๋งซิ่งชนรถตู้ คนร่วงโทลล์เวย์ ดับสยอง 9 ศพ : อุบัติเหตุสุดสยองที่ไม่มีใครเคยคาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น เมื่อสองสาว 17 ปี ซิ่งรถเก๋งด้วยความเร็วสูงพุ่งชนท้ายรถตู้โดยสารอย่างจังบนทางด่วน เป็นเหตุให้รถตู้พลิกคว่ำ ผู้โดยสารกระเด็นออกจากรถร่วงตกลงมาจากทางด่วนเสียชีวิต 8 ศพและมีผู้บาดเจ็บ 7 ราย...
สุดเศร้า แม่นอนทับลูกคอหัก ก่อนลั่นไกตายตาม : เหตุการณ์สุดเศร้าในครั้งนี้เกิดขึ้นเมื่อแม่ลูกอ่อนวัย 18 ปี ซึ่งเป็นคนนอนดิ้นตั้งแต่เด็ก ได้นอนทับลูกน้อยวัยเพียง 1 ขวบ จนคอหักเสียชีวิตคาที่นอน ซึ่งต่อมาแม่รายนี้ทำใจไม่ได้ซึ่งตนเป็นต้นเหตุให้ลูกต้องเสียชีวิต จึงตัดสินใจคว้าปืน .38 ลั่นไกยิงตัวตายตามลูกน้อยไปในที่สุด...
น้องโตมี่ เหยื่อกระสุนจากความบ้าระห่ำ : จากเหตุการณ์ที่คนทั้งประเทศเฝ้าติดตาม เมื่อน้องโตมี่อายุ 12 ขวบ ผู้บริสุทธิ์ไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อน แต่ต้องมาสังเวยชีวิตอย่างน่าเศร้า หลังจากเดนสังคมจิ๊บไผ่เขียวพ่อค้ายาบัารายใหญ่ ยิงระบายความแค้นเมื่อถูกขับแซงหน้า ซึ่งถูกควบคุมตัวได้ในเวลาต่อมา...
รถตู้โรงเรียนตกทางด่วนดับ ย่างสดสยอง 8 ศพ : อุบัติเหตุสุดสยอง รถตู้ขับมาด้วยความเร็วสูงก่อนเสียหลักพลิกตกลงมาจากทางด่วน สภาพเพลิงลุกไหม้ทั้งคัน มีผู้เสียชีวิตติดคาอยู่ในรถ 8 ราย บาดเจ็บสาหัส 8 คน ในจำนวนนั้นมีเด็กรวมอยู่ด้วย 2 คน ซึ่งสภาพศพทั้งหมดถูกไฟคลอกทั่วตัวจนดำเป็นตอตะโก...
แม่คลั่ง น้ำมันราดจุดไฟเผาลูกตัวเอง : แม่เฒ่าวัย 70 เครียดใช้น้ำมันเบนซินราดตัวลูกชาย แล้วจุดไฟเผาทั้งลูกและตัวเองหวังฆ่าตัวตาย เพื่อนบ้านได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือ จากลูกชายจึงปืนรั้วเข้ามาดู ก่อนเจอสภาพอันสยดสยอง เมื่อพบลูกชายถูกไฟคลอกทั้งตัว ส่วนผู้เป็นแม่จุดไฟเผาตัวเองอยู่บนเก้าอี้กลางบ้าน...
ผัวสุดชั่ว เมาซ้อมเมียไม่หนำใจจุดไฟเผาทั้งเป็น : ผัวเดนนรกเมาเหล้าหัวราน้ำ โมโหเมียกลับบ้านช้า ได้ลงมือทุบตีทำร้ายเมียอย่างทารุณ ก่อนจับราดน้ำมันจุดไฟเผาราดทั้งเป็น ไม่สาใจลากตัวมาจับหัวกดน้ำอีก จนได้รับบาดเจ็บสาหัส ก่อนอ้างหน้าด้าน ๆ เมียจุดไฟเผาตัวเอง...
โจ๋โหด ฆ่าโบกปูนกิ๊กสาวใหญ่วัย 44 ปี : หนุ่มวัย 19 ปี ก่อเหตุฆาตกรรมสุดโหด ลงมือฆ่าแฟนสาวรุ่นราวคราวแม่อายุ 44 ปี โดยใช้ยานอนหลับผสมเครื่องดื่มให้ผู้ตายกินจนหมดสติ ก่อนลากตัวเข้าไปในสวนป่า ขุดหลุมฝังร่างของผู้ตาย แล้วนำเศษอิฐ หิน ปูน มาโบกปิดทับไว้อีกชั้นเพื่ออำพรางศพ...
โชว์สยอง ผูกคอตายผ่านทางอินเตอร์เน็ต แคมฟร็อก : สาวอายุ 24 ปี เกิดอาการอกหักใจสลาย เมื่อถูกแฟนหนุ่มบอกเลิก ทำใจไม่ได้ตัดสินใจลงมือก่อเหตุสุดสยอง โชว์การผูกคอตายผ่านทางอินเตอร์เน็ต เพื่อให้แฟนหนุ่มได้ดูภาพการตายสด ๆ โดยใช้ผ้าปูที่นอนผูกคอตัวเองกับพัดลมเพดานในห้องพัก...
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
สาเหตุของการเกิดภัยพิบัติ
พระโอวาทพระพุทธจี้กง เมตตา
กรรมเวร ตามทันแล้ว !...
อาจารย์ก็ไม่สามารถช่วยศิษย์ได้อีก...
นั่นเป็นเพราะว่า...
อาจารย์ก็ต้องให้ความยุติธรรมกับเขาเช่นกัน...
อาจารย์เพียงใช้พัดนี้กั้นกรรมให้ศิษย์ได้ในระยะหนึ่งเท่านั้น
จะกั้นให้ส่วนหนึ่ง... ส่วนที่เหลือ...
ศิษย์ต้องบำเพ็ญเพื่อเอากุศลชดใช้ให้กับเขา !...
ถ้าไม่บำเพ็ญ... ถึงตอนที่อาจารย์กั้นให้ศิษย์ไม่ได้อีกแล้ว ศิษย์จะร้องขอให้อาจารย์ช่วยได้อย่างไร แม้ว่าอาจารย์จะสงสารศิษย์ จนหลั่งน่ำตาเป็นสายเลือดก็ตาม... อาจารย์ก็ไม่สามารถจะช่วยศิษย์ได้อีกต่อไป...
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
เหตุแห่ง...ภัยพิบัติ
พระโอวาทเง็กเซียนฮ่องเต้
กล่าวโทษฟ้าดิน นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ผิดทำนองคลองธรรม นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ไม่กตัญญูต่อพ่อแม่ นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ปล้นยิงชิงทรัพย์ นำมาซึ่งภัยพิบัติ
พูดโกหกหลอกลวง นำมาซึ่งภัยพิบัติ
มักมากในกาม นำมาซึ่งภัยพิบัติ
เสพสุรา ยาเสพติด นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ผิดศีล ไม่เกรงกลัวบาป นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ทำลายศาสนาลบหลู่คำสอน นำมาซึ่งภัยพิบัติ
เหยียบย่ำหนังสือธรรมคัมภีร์ นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ใจดำอำมหิต นำมาซึ่งภัยพิบัติ
เห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้ นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ใช้เล่ห์กลอุบายคดโกง นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ปลอมแปลงสินค้า นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ค้าขายเอาเปรียบผู้ซื้อ นำมาซึ่งภัยพิบัติ
หลอกลวงต้มตุ๋น นำมาซึ่งภัยพิบัติ
พูดหยาบคายด่าพ่อล่อแม่ นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ทำร้ายผู้มีพระคุณ นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ใส่ร้ายป้ายสี นำมาซึ่งภัยพิบัติ
อารมณ์ร้อนโมโหร้าย นำมาซึ่งภัยพิบัติ
วิพากวิจารณ์ติฉินนินทา นำมาซึ่งภัยพิบัติ
นอกใจภรรยา คบชู้ นำมาซึ่งภัยพิบัติ
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
เหตุแห่ง...ภัยพิบัติ
พระโอวาทเง็กเซียนฮ่องเต้
ยุแยงให้เกิดความแตกแยก นำมาซึ่งภัยพิบัติ
พี่น้องไม่ปรองดอง นำมาซึ่งภัยพิบัติ
แตกความสามัคคี นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ยุยงส่งเสริมให้มีการฟ้องคดี นำมาซึ่งภัยพิบัติ
หน้าไหว้หลังหลอก นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ทรยศหักหลัง นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ใช้อำนาจหน้าที่ในทางที่ผิด นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ทุจริตคอรับชั่น นำมาซึ่งภัยพิบัติ
โกงกินรับสินบน นำมาซึ่งภัยพิบัติ
แย่งชิงอำนาจกันเป็นใหญ่ นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ประจบสอพลอ นำมาซึ่งภัยพิบัติ
คอยกลั่นแกล้ง จับผิด นำมาซึ่งภัยพิบัติ
นักเลงอันธพาล นำมาซึ่่งภัยพิบัติ
รีดไถซ้ำเติมผู้ตกยาก นำมาซึ่งภัยพิบัติ
เชิดชูคนรวย รังเกียจคนจน นำมาซึ่งภัยพิบัติ
เห็นคนทุกข์ยากไม่ช่วยเหลือ นำมาซึ่งภัยพิบัติ
แล้งนำใจไร้ความปรานี นำมาซึ่งภัยพิบัติ
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
เหตุแห่ง...ภัยพิบัติ
พระโอวาทเง็กเซียนฮ่องเต้
อิจฉาริษยา นำมาซึ่งภัยพิบัติ
เห็นคนอื่นได้ดีคิดทำลาย นำมาซึ่งภัยพิบัติ
เกลียดชัง อาฆาตแค้น นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ทำคุณไสยมนต์ดำ นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ใช้วิชาอาคมทำลาย นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ตัดไม้ทำลายป่า นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ทำลายศาสนสถานโบราณวัตถุ นำมาซึ่งภัยพิบัติ
กินทิ้งกินขว้าง นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ข่มเหงรังแกผู้อ่อนแอ นำมาซึ่งภัยพิบัติ
เนรคุณ ไม่สำนึกบุญคุณ นำมาซึ่งภัยพิบัติ
เสี้ยมสอนให้คนทำผิด นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ทำผิดไม่แก้ไข นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ไม่มีสัมมาคารวะ นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ไม่ย้อนมองส่องตน นำมาซึ่งภัยพิบัติ
เย่อหยิ่งทะนงตน นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ประกอบมิจฉาชีพ นำมาซึ่งภัยพิบัติ
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
โลกมนุษย์...ไยจึงตกต่ำ
พระโอวาทหนึ่งในแปดเซียนมหาเทพหันเซียงจื่อ
ทำไมโลกมนุษย์ถึงตกต่ำ...
ถึงเลวทรามและเสื่อมทรามลง เพราะใครเป็นคนทำล่ะ?...
เพราะ คน มันยุ่งเหยิง มันไม่มีจิตใจใฝ่ธรรม...
มันไม่มีจิตใจแห่งธรรมะ ทำอะไรออกมาก็เป็นอธรรม
ไปเสียหมด มันจึงมีข่าวร้าย ๆ ออกมาในปัจจุบันนี้ ใช่ไม่ใช่ ?...
ถ้าหากทุกคนศึกษาธรรม ปฏิบัติธรรม เข้าใจธรรม...
ทุกคนก็จะมีจิตแห่งธรรม สุขสันต์แล้วก็สบายใจ เพราะเรา
สามารถนำธรรมะที่เราได้ศึกษานั้นมาเป็นอาหารของจิตได้...
ในยามทุกข์กังวลเราก็จะไม่กล้าทำสิ่งที่เลว สิ่งที่ไม่ดี...
เคยคิดในแง่นี้หรือไม่ ?...
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
ผิดศีลธรรมจรรยา...นำมาซึ่งภัยพิบัติ พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์
ชายหญิงสมัยนี้ล้วนตกเป็นทาสกามมารมณ์ กามนั้นทุกคนต่างชอบเข้าใกล้ ทว่ากามราคะร้ายกาจยิ่งกว่าคมดาบ กามราคะสามารถทำลายผู้คน เหมือนกองฟางกับไฟ พอเข้าใกล้ก็ติด ชายโลภหญิงลักลอบสมสู่ ชาติหน้าเกิดมาในร่างสัตว์เป็นหมูหมาก็จะสายเกินแก้... การประพฤติผิดในกามเป็นยอดแห่งความชั่วทั้งปวง ผู้ที่ทำผิดศีลข้อนี้ เช่น ข่มขืน ล่วงเกิน ผิดลูกเมียผู้อื่น หากไม่ขอขมากรรมสำนึดผิด จะต้องตกสู่เดรัจฉานภูมิชดใช้กรรม เวียนเกิดเวียนตายไม่มีที่สิ้นสุด... ผู้ชายที่ชอบสำส่อนกับผู้หญิงอื่น ไม่สนใจภรรยาและครอบครัว จะได้รับกรรมสนองมีลูกหลานอกตัญญู หลังจากตายแล้วต้องไปเสวยทุกข์ตามกรรมของตน เกิดเป็นคนอ่อนแอ ขี้โรค... ผู้หญิงที่ทิ้งครอบครัวหนีตามผู้ชาย กรรมจะสนองไม่ต่างกับการหนีหนี้ ติดแล้วไม่จ่าย ทิ้งครอบครัวก็คือหนี้กรรม กรรมนั้นจะหนีพ้นได้อย่างไร หากสามีเป็นคนไม่ดี ถ้ามีลูกก็ควรอดทนเพื่อลูก ผู้หญิงคบชู้เท่ากับหาภัยใส่ตัว เป็นบาปอันมหันต์...แม่เล้า คนประเภทนี้มีหัวแถวแห่งความชั่วช้า ลูกค้ายิ่งมากการค้ายิ่งดี ยิ่งบาปหนัก ในนรกอเวจีมีคนชนิดนี้อยู่มาก... คนที่คิดว่าอาบ อบ นวด สถานเริงรมย์ เป็นธุรกิจอย่างหนึ่ง จะมีความผิดได้อย่างไร ?... ปากก็พูดไปไม่มีเหตุผล ลองคิดดูว่าหากถือเป็นธุรกิจไม่มีความผิด ถ้าเช่นนั้น ลักลอบค้ายาบ้า ยาเสพติด ขายของเถื่อน จ้างวานฆ่า ก็ไม่มีความผิดอย่างนั้นหรือ... ฉะนั้น ชายหญิงที่หมกมุ่นในกามจะสูญเสียคุณสมบัติแห่งความเป็นมนุษย์ กลายเป็นมารตัณหาราคะ ทำให้ครอบครัวไม่สงบสุข สามีภรรยาแตกร้าว หากไม่สำนึกผิดกลับตัวใหม่ ตายไปแล้วจักต้องไปเกิดเป็นไก่ หมู สัตว์พวกแมลง หรือไปเกิดเป็นโสเภณี...
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
ทำแท้งสยอง !
ตลึงพบศพทารก 2,002 ศพ
ข่าวใหญ่ในรอบปีกับการพบศพทารก 2,002 ศพที่ถูกซุกไว้ในโกดังเก็บศพ ภายในวัดไผ่เงิน ย่านบางคอแหลม กรุงเทพฯ ฯ... เหตุการณ์ครั้งนี้สะท้องถึง ปัญหาอันฟอนแฟะของสังคมไทย ได้เป็นอย่างดี ทั้งสลดใจและสยดสยอง !... จุดเริ่มของคดีเกิดขึ้นเมื่อชาวบ้านผ่านไปพบถุงพลาสติกทิ้งไว้หน้าโกดังเก็บศพวัดไผ่เงิน ฯ หลังจากมีสุนัขคาบออกมา เมื่อเปิดถุงดูก็ถึงกับผงะเมื่อพบว่าในนั้นเป็นศพทารกแรกเกิดซุกอยู่... เจ้าหน้าที่ตรงเข้าค้นในโกดังเก็บศพช่องที่ 17 ซึ่งมีกลิ่นเน่าเหม็นโชยออกมา ประตูเปิดอ้าออก มีคราบเลือด คราบน้ำเหลืองไหลเยิ้ม ทุกคนถึงกับผงะ เมื่อพบว่าในช่องเก็บศพมีถุงพลาสติกกองพะเนินเทินทึกนับได้ 250 ถุง ในนั้นมีทั้งซากทารกที่สมบูรณ์ ชิ้นเนื้อ ก้อนเนื้อ ก้อนเลือด ไปยันกระโหลกอ่อนทารก ซากที่สมบูรณ์อายุประมาณ 6-7 เดือน... สัปเหร่อฯ ยอมรับว่าเป็นคนเอาศพเด็กเหล่านี้มาซุกไว้จริง ก่อนหน้านี้ทยอยเผาไปแล้วบางส่วน หาจังหวะตอนปลอดคนบ้าง กลางดึกบ้าง แต่ปรากฏว่า ช่วงหลังเมรุที่วัดเสียเลยไม่ได้เผา จึงซุกศพเอาไว้จนเน่าคาโกดัง โดยศพทารกเหล่านี้รับมาจากคลีนิกทำแท้งหลายแห่ง ได้ค่าจ้างศพละประมาณ 200 - 300 สุดแล้วแต่ว่าทางคลีนิกจะเอามาส่งหรือให้ไปรับก็พร้อมบริการ... หลังจากนั้น สัปเหร่อยอมเปิดปากเล่าอะไรมากขึ้น ระบุว่านอกจาก 348 ศพที่พบแล้ว ยังมีศพเด็กอีกนับพันที่ซุกซ่อนไว้ในโกดังเดียวกัน ทำแบบนี้มานานกว่า 6 ปีแล้ว เก็บจนไม่มีที่จะเก็บ เพราะไม่มีใครคอยสังเกตุและเข้าไปดู เพราะโกดังเก็บศพก็เหม็นกลิ่นศพพอตัวอยู่แล้ว ไหนจะมีเรื่องเล่าผี ๆ สาง ๆ ยิ่งไม่มีใครกล้าเข้าไปวุ่นวาย... แต่แล้วความก็มาแตกจนได้ !...ตำรวจยกโขยงไปพิสูจน์ความจริงในทันที เมื่อไปถึงพบว่าที่ช่องเก็บศพมีสนิมเกาะเกรอะกรัง เมื่อประตูเปิดออกทุกคนถึงกับเบนหน้าหนี เมื่อพบถุงพลาสติกหลากสีซุกซ่อนอยู่นับพันถุงเบียดเสียดยัดเยียดกันอยู่ในนั้น แกะมานับรวมกันแล้วพบศพทารกถึง 1,656 ศพ รวมของเก่า 348 ศพ ยอดพุ่งทะลุเกิน 2,000 ...
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
เห็นแก่ตัว...นำมาซึ่งภัยพิิบัติ
พระโอวาทองค์สัมมาสัมพุทธเจ้า
บนโลกนี้ ถ้ามีแต่สัตว์และธรรมชาติ...
ทุกอย่างบนโลกนี้ก็สมดุลอยู่แล้ว จริงมั้ย ?...
ธรรมชาติเขาจะอยู่อย่างสมดุลอยู่แล้ว แต่ถ้ามีมนุษย์ไปอยู่ตรงไหน ตรงนั้นนั่นแหละก็มักจะไม่สมดุล...
ยิ่งมีมนุษย์ตรงไหนมาก ยิ่งมีการทำลายมาก...
ทำลายแล้วไม่สร้าง ไม่ปรับความสมดุล...
ความสมดุลของธรรมชาติจะคงอยู่ได้อย่างไร...
เพราะมนุษย์ส่วนใหญ่โลภ อยากได้อะไรมาก ๆ ก็จะเกิดการทำลาย และเบียดเบียนกันมาก...
เคยคิดกันบ้างหรือไม่ว่า ฟ้าได้ส่งสัญญาณเตือนมนุษย์มาครั้งแล้วครั้งเล่า ! มนุษย์จะรู้สึกกันบ้างหรือเปล่าว่า... ภัยพิบัติที่เกิดขึ้นบนโลกนี้ ไม่ว่าจะเป็นพายุ น้ำท่วม ภัยพิบัติต่าง ๆ คลื่นสินามิ แป่นดินไหว เชื้อโรคต่าง ๆ ไข้หวัดนก โรคซาร์ไข้หวัดสายพันธุ์ใหม่ และอื่น ๆ สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?. มนุษย์รู้ว่าเชื้อโรคเป็นไวรัส รูปร่างเป็นเช่นนั้น เช่นนี้... แต่มนุษย์รู้ไหมว่า ทำไมต้องมีโนคนั้น โรคนี้ ?... โรคนี้มีมาเพื่ออะไร ใครส่งมา ส่งมาทำไม ?... มนุษย์เคยสังเกตุเรื่องนี้บ้างไหม ?... เป็นเพราะมนุษย์โลภเกินไป เห็นแก่ตัวเกินไป ทำลายธรรมชาติมากเกินไป... ซึ่งมนุษย์ก็เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติอยู่แล้ว... ฟ้าส่งมนุษย์มาเพื่อให้มนุษย์ลงมาฝึกความเป็นผู้ให้ แต่มนุษย์กำลังแย่งชิงการเป็นผู้เอา !... หาประโยชน์ให้แก่ตัวเองเพียงอย่างเดียว... เห็นแก่ตัวกันมากขึ้น มากขึ้น !... โดยไม่คำนึงถึงเพื่อนมนุษย์ด้วยกันและธรรมชาติ... มนุษย์บนโลกปัจจุบันจึงเป็นทุกข์กันมากขึ้น มากขึ้นเรื่อย ๆ
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
อกตัญญู...นำมาซึ่งภัยพิบัติ
พระโอวาทองค์อมตะพฤฒาชันษาแห่งทักษิณาลัย
ปัจจุบันี้เราจะเห็นได้ว่าคนเรานั้นมักจะออกไปแสวงหาพระพุทธรูปที่ศักดิ์สิทธิ์... พระยิ่งเก่าเท่าไหร่ยิ่งมีความศักดิ์สิทธิ์ !... เพราะเชื่อว่า พระพุทธรูปเหล่านั้น จะสามารถปกป้องคุ้มครองตนให้พ้นภัยพิบัติได้... แสวงหาแลกมาด้วยเงินเป็นแสนเป็นล้าน... ยิ่งแสวงก็ยิ่งไกลออกไป... ยิ่งแสวงยิ่งห่างจากพระพุทธะ... คิดหรือว่ายิ่งเราแสวงวัตถุภายนอกที่ทำด้วยอิฐ หิน ปูน ทรายนั้น จะช่วยให้เรานั้นพ้นจากเคราะห์ภัยได้... หลายคนแสวงแล้วต้องพบกับภัยพิบัติ ใช่หรือไม่... ภัยพิบัติต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับตัวเรา ชีวิตที่ไม่ราบรื่น เรารู้หรือเปล่าเกิดจากอะไร ?... ภัยพิบัติใกล้ตัวหรือไกลตัว ส่วนใหญ่แล้วมาจากความที่เรานั้นไม่มีความกตัญญู !... ไม่เชื่อในวาจาอันศักดิ์สิทธิ์ของบิดามารดา บิดามารดาตักเตือนแม้คำพูดไม่หวานหู แต่ด้วยความรัก บุตรทั้งหลายกลับไม่สนใจ ภัยพิบัตินั้นจึงเกิดกับตัวเรา !... ย้อนคิดให้ดี ไม่ต้องหาไกลตัวเลย คุณงามความดี บุญกุศลนั้นอยู่ใกล้ในตัวแต่กลับหลงลืมไป ยามพ่อแม่ยังอยู่นั้นขอให้ปฏิบัติความกตัญญูอย่างสุดกำลังใจ... การดูแลเพียงกายสังขาร อาหารสามมื้อ ปัจจัยสี่นั้นยังไม่เพียงพอ จะต้องปฏิบัติธรรมบำเพ็ญธรรม นำธรรมะนี้ไปใช้ในครัวเรือน มีความนอบน้อม กตัญญูต่อบิดามารดาด้วยความจริงใจ... กายสังขารนี้ได้มา บิดามารดานั้นเป็นผู้ให้ จะต้องถนุถนอมกายสังขารนี้นำมาปฏิบัติในสิ่งที่ดีงาม ละเว้นสิ่งที่เป็นอบาย ความชั่วต่าง ๆ ... รู้ว่าทำผิดแล้วแต่ก็ยังชอบทำ สิ่งใดไม่ดีเรานั้นรู้ตัวเอง หลีกห่างจากสิ่งไม่ดี หันมาทำความดีเถิด !... พ่อแม่ยังอยู่ควรให้ความเคารพถนุถนอมท่าน อย่ารอ !... ส่วนใหญ่แล้ว คนนั้นจะรอจนบุพการีลาลับแล้วจึงมาสำนึก มีประโยชน์หรือเปล่า สำนึกเสียใจร้องไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือด บุพการีจะฟื้นขึ้นมาหรือเปล่า ?... ทำอาหารอย่างดีวางไว้ข้างโลงศพของบิดามารดา ท่านได้รับหรือเปล่า ?... ยามอยู่ต้องดูแลท่านให้ดี ปรนนิบัติต่อท่านดังพระพุทธะองค์หนึ่ง เราทุกคน ตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่ล้วนมีความผิดบาปติดตัวกับบุพการี ล้วนเป็นหนี้บุญคุณของบุพการีมากมาย... หนี้บุญคุณยังไม่ได้ชดใช้ หากเราผิด ทำให้บุพการนั้นต้องเสียใจ ทำให้พ่อแม่ต้องหลั่งน้ำตา ความผิดบาปนี้ใครรับ... วิญญาณมากมายในนรกภูมิร้อนรุ่มทุกข์ทรมาน ส่วนหนึ่งนั้นก็คือ เป็นบุตรอกตัญญูต่อบิดามารดา...
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
อกตัญญู...นำมาซึ่งภัยพิบัติ
ลูกทรพีคลั่งยาบ้า
คว้าท่อนไม้ฟาดพ่อ - แม่บังเกิดเกล้าดิับ
ลูกทรพีคลั่งน้ำกระท่อมใช้ไม้ไล่ทุบตีพ่อแม่ ดับสยองคาบ้าน กระดูกหักทั้งตัว ศรีษะและกระโหลกเปิด ภายในบ้านมีรอยเลือดกระจัดกระจาย น้องชายของผู้ตายเล่าเหตุการณ์ให้ฟังว่า "พี่เขยและพี่สาวผมมาขออยู่ด้วยเพราะเกรงว่าจะถูกลูกทำร้าย และเป็นไปอย่างที่คิด หลังจากที่เมากระท่อม ได้เข้ามาด่าพ่อแม่ก่อนที่จะใช้ไม้ท่อนเขื่องปรี่เข้ามาทุบตีอย่างไม่ยั้ง ตอนนั้น ผมวิ่งไปขอความช่วยเหลือจากชาวบ้าน แต่พอกลับมาหลานชายผมได้ฆ่าพ่อแม่ของเขาไปแล้ว"
รุมสาปแช่งลูกทรพี
ทุบหัวพ่อกับแม่คาบ้าน - แค้นถูกสั่งสอน
ตำรวจรวบหนุ่มใหญ่วัย 30 ใช้ก้อนอิฐและครกทุบหัวพ่อบังเกิดเกล้าเสียชีวิตคาบ้าน ขณะนั่งก๊งเหล้าขาว สารภาพเป็นคนลงมือจริง เหตุแค้นพ่อสั่งสอนให้ทำงานหาเงินมาซื้อข้าวสาร จึงโมโห คว้าครกทุบหัวพ่อดับ จากนั้นได้ใช้ก้อนอิฐบล็อกที่อยู่ใกล้มือทุบบริเวณศรีษะและใบหน้าไม่ยั้งมือ จนพ่อนอนแน่นิ่งและเสียชีวิต จากนั้นตนก็เดินไปหน้าบ้านนั่งดื่มสุราต่อ ขณะแม่เดินทางไปเยี่ยมลูกใจบาปยังขู่ฆ่าแม่ซ้ำ ชาวบ้านรุมสาปแช่ง ขณะทำแผนประกอบการรับสารภาพ
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
แรงกรรม...อกตัญญู
นับแต่อดีตมา คนทำความดีแน่นอนย่อมจากโลกนี้ไปสู่ภพภูมิที่ดี แต่สำหรับคนที่กระทำความชั่วไว้ ในขณะยังมีชีวิต เจตนาหรือไม่เจตนา ก็ไม่อาจหนีกฏแห่งกรรมของฟ้าไปได้พ้น โดยเฉพาะบาปกรรมที่กระทำกับผุ้มีพระคุณคือบุพการี ผลกรรมนั้นไม่ต้องรอถึงชาติหน้า จะขอนำเรื่องจริงเรื่องนี้มาเล่า เพื่อเป็นอุทาหรณ์คนสมัยนี้ แก่วิชาทางโลก แต่อ่อนวิชาศีลธรรมขึ้นทุกวัน... เด็กสาวผู้อยู่ในวัยเรียน ได้คบหากับเพื่อนชาย โดยไม่ฟังคำทัดทานของแม่ แต่กลับทำร้ายแม่ให้ต้องเสียใจ ในที่สุดถูกหลอกไปขายตัวและตายด้วยโรค.. สิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้นำพาวิญญาณ "ลูกอกตัญญู" เข้าสู่สถานธรรมเพื่อสารภาพบาปที่ตนได้กระทำไว้ ขณะนั้นที่วิญญาณอาศัยร่างสามคุณคลานเข้าไปหาญาติธรรมท่านหนึ่งเป็นหญิงวัย 54 ปี และร้องร่ำไห้ด้วยความเสียใจ...
วิญญาณบาป :
ฮือ ๆ ๆ ... ลูกมาหาแม่ในวันนี้ เป็นบุญสัมพันธ์ในอดีต... ทรมานเหลือเกิน... แม่อภัยให้ลูกด้วย หนูจะหาแม่... ฮือ ๆ ๆ ลูกอยากรับธรรมะ ! ชาติที่แล้วไม่ได้กตัญญู ไม่เชื่อฟังแม่... แม่บอกว่าอย่าแต่งกับผู้ชายเลว ๆ คนนั้น... ลูกก็ไม่เชื่อ !... ฮือ ๆ ๆ แม่ช่วยหนูด้วย มันทำร้ายหนู ช่วยหนูด้วย !... หนูอยากรับธรรมะ หนูเห็นชื่อแม่อยู่ในนรกด้้วย แล้วอยู่ ๆ ชื่อแม่ก็หายไป... หนูไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร... วันนี้เทพจี้กงเมตตา ให้หนูมาบอกแม่สร้างกุศล หนูจะได้พ้นจากนรกขุมนี้ !...
พระพุทธจี้กง : :
อาจารย์นำพาดวงวิญญาณดวงนี้มาเพื่อให้ศิษย์เข้าใจ เวลามีจำกัด พบกันครั้งนี้เป็นบุญสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน ขอให้เจ้ายึดโอกาสอันดีงามในครั้งนี้ เร่งสร้างบุญกุศลให้กับลูกในอดีตชาติ เพราะความหลงผิดชั่วขณะต้องตกไปในนรก เพราะความไม่กตัญญู ไม่รู้จักตอบแทนบุญคุณท่านให้ตลอดชีวิตนั้นไม่ได้พบเจอแสงสว่าง...
วิญญาณบาป :
หนูอยากอยู่กับแม่ !... ฮือ ๆ ๆ เมื่อก่อนอยู่เกาะคา บ้านเราก็ยากจนมาก มีกินบ้าง ไม่มีกินบ้าง แต่ก็มีความสุข !... ตอนหลังมีผู้ชายเข้ามา ผู้ชายเลว ๆ คนนั้น หลอกหนูไป หนูไม่เชื่อแม่ตอนนั้น หนูยังว่าแม่ด้วย... หลงผิดไป !...ฮือ ๆ ๆ หนูอยากมีเงิน อยากมีรถ อยากมีบ้านสวย ๆ อยู่หนูก็เลยถีบหัวแม่ !... ยังด่าว่าแม่อีก แม่พูดเท่าไหร่ หนูก็ยังไม่เชื่อ... ลูกอกตัญญูเหลือเกิน !... ฮือ ๆ ๆ แล้วหนูก็ยอมไปกับผู้ชายคนนั้น ...ไปใหม่ ๆ มันก็ให้ข้าว ให้ของใช้ ตอนหลังก็เอาหนูไปขายซ่อง จะหนีก็หนีออกมาไม่ได้... หนูอยากกลับไปหาแม่ หนูก็ไม่ได้กลับ พอหนีออกไปถูกจับได้มันก็ตบตีบังคับให้ขายตัว... มันเลวมาก มันไม่ใช่คน !... ไม่ยอมทำตามมันก็เอามีดมากรีด... ผลสุดท้าย หนูก็เป็นโรคหัวใจ... มันไม่ยอมปล่อยให้หนูไปหาหมอมันให้หนูรับแขก... สุดท้ายหนูก็ตายอยู่ในซ่องนั้น... วันนี้มา... อยากให้แม่อภัยให้หนูด้วย... จนเดี๋ยวนี้พวกมันก็ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด !...ฮือ ๆ ๆ หนูต้องไปรับทุกข์ในนรกฐานอกตัญญูต่อบุพการี หนูสำนึกผิดแล้ว ขออาจารย์จี้กงเมตตาพาหนูมาหาแม่ มาขอบุญกุศล... หนูต้องไปแล้ว !...ฮือ ๆ ๆ หนูชื่อ ทองดีอยู่เรือง... แม่ช่วยหนูนะ !... แม่โชคดีจังเลย... แม่จ๋า แม่ช่วยหนูด้วยนะ... แม่สร้างบุญกุศลเยอะ ๆ นะ แม่อย่าไปกินมันอีกนะเนื้อสัตว์ มันน่าสงสาร ตอนนี้หนูก็ไม่ต่างอะไรกับมัน ตอนที่มันโดนเฉือน !...
พระพุทธจี้กง : :
เราอย่าคิดว่าเป็นเรื่อล้อเล่น บรรพบุรุษของเราทั้งหลายนั้นกำลังรอรับบุญกุศลอยู่... ตอนนี้ เราบำเพ็ญหนี้เวรกรรมตามทวงเร็วขึ้น 12 เท่า ...เจ้ายังจะเฉยอยู่ทำไม ?... แผ่จิตเมตตาไปให้กับบรรพบุรุษของเราที่ล่วงลับไปแล้ว แผ่จิตเมตตาให้กับหนี้เวรกรรมต่าง ๆ จะได้ไหม ?...
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
โลภโกรธหลง...นำมาซึ่งภัยพิบัติ
พระโอวาทหนึ่งในแปดเซียนมหาเทพเหอเซียนกู
ความโลภ ความโกรธ ความหลง !... เป็นสิ่งที่ติดอยู่ในตัวมนุษย์ทุกคนไม่มีใครที่ตัดมันขาดเลย ความโลภ ความโกรธ ความหลง ถ้ามีมากเกินก็เรียกว่า ไม่เจียม เจ็บไม่จำ ! แล้วเรารู้สึกไหมว่าคนประเภทนี้เหมือนคนที่หน้ามืด ตาบอด เหมือนคนที่ทำร้ายตัวเอง เราจะเปรียบเทียบให้ง่าย ๆ คนที่โลภโกรธหลงเหมือนอะไร ?... ถ้าเทียบกับธรรมชาติ ความโกรธเหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยง ! เสียงมาก่อนตัวทุกที เวลาโมโหเสียงมาก่อนตัวไหม ?. บางทีได้ยินเสียงก็รู้ว่าตอนนี้แม่โกรธอยู่ ตัวยังไม่มาแต่รู้เลยว่าโกรธมาแต่ไกล แล้วแม่ค่อยปรากฏตัว ดังนั้น เขาจึงบอกว่าความโกรธเหมือนฟ้าผ่า หรือบางคนอาจจะเปรียบ ความโกรธเหมือนไป ไหม้ไปหมด แต่ในความโกรธนั้น สามารถฝึกตัวเราได้อย่างหนึ่ง ถ้าเขาโกรธแล้วเราไม่โกรธตอบ เราจะเป็นผู้ชนะที่ชนะเหนือสงครามใด ๆ ในโลก เพราะเราชนะตัวเอง ! ช่วงที่เขาโกรธอยู่นั้น เราพยายามข่มใจไม่โกรธตอบ เราจะสามารถส้างคุณให้เขาอีกด้วย แต่ช่วงที่เขาโกรธแล้วเราโกรธตอบ เราชั่วยิ่งกว่าเขา ฉะนั้น ช่วงนั้นจะเป็นช่วงที่วัดตัวเราว่าเราจะดีหรือไม่ดี ขึ้นอยู่กับว่าจะขุดตัวเองฝังลงไป หรือว่าจะฉุดตัวเองให้ตื่นขึ้น นี่คือโทษของความโกรธ และในโทษของความโกรธนั้นยังก่อให้เกิดอะไรอีกมาก โทษของความโกรธจะก่อให้เกิดการเวียนว่ายตายเกิดไม่รู้จักกี่กัปกี่กัลป์ ถ้าเราไม่รู้จักเลิกโกรธเขาได้ เพราะว่าฆ่ามาแล้วฆ่าตอบ โกรธมาแล้วโกรธตอบ ร้ายมาแล้วร้ายตอบ ท่านจะอยู่ในวังวนแห่งวัฏฏะไม่จบสิ้น ท่านจะต้องติดอยู่แต่ในความโกรธนั้น แต่ความโกรธก็สามารถฝึกตัวเราได้อย่างหนึ่ง ถ้าเขาโกรธแล้วเราไม่โกรธตอบ ร้ายมาเราดีตอบ อยากตัดภพตัดชาติไม่ต้องกลับมาเวียนว่ายตายเกิด ก็ต้องอย่าโกรธตอบ อย่าร้ายตอบ แม้เขาจะร้ายมาโกรธมา จำไว้นะ !
ความโลภ ! เหมือนอะไรในธรรมชาติ เหมือนฝนมั้ย ฝนตกน้อย ๆ เรารู้สึกยินดี ความโลภเวลาโลภน้อย ๆ โลภแต่เพียงรู้สึกเย็นสบายใจ ทำให้เราอยู่ได้ แต่ถ้าอยากมากเกินไป อยาก จนเบียดเบียนคนอื่น มักจะเกิดภัยพิบัติ สังเกตสิว่าคนที่อยากมาก ๆ ก็มักจะทำร้ายคนให้เจ็บปวดเพราะความอยากจริงไหม ก็เหมือนกับฝนตกพรำ ๆ ตกเล็ก ๆ น้อย ๆ มักจะทำให้โลกชุ่นชื่น ใคร ๆ ก็สดชื่นไปด้วย แต่ถ้าตกหนัก ๆ ไม่มีวันหยุด อยากแบบไม่รู้จักพอ ตกทั้งคืนทั้งวัน เกิดภัยไหม ! เรียกว่าภัยพิบัติ
ความหลง ! เหมือนอะไรในธรรมชาติ เหมือนหิมะ เหมือนมั้ย ?. หิมะชอบตกมืด ๆ ตกตอนเย็น ๆ ตกแล้วทำให้มองอะไรเห็นไม่ชัด แต่ดูเหมือนชัด ๆ ขาว ๆ ไปหมด แล้วยิ่งถ้าเขาไม่เล่นด้วย อาจทำให้เราตายทั้งเป็นได้ สังเกตดูว่าคนที่ตายในหิมะ ยังดูสวยอยู่เลยจริงไหม ?. คนที่ตายเพราะความหลงก็ยังดูสวย แต่ตายแล้วตายทั้งเป็น คิดให้ดี ๆ นะ เพราะว่ามนุษย์ตายเพราะความโลภ โกรธ หลง มานักต่อนักแล้ว อาจจะไม่ถึงตาย แต่ก้เจ็บบางตายใช่หรือไม่ ?. เราก็รู้วิธีหยุดความโกรธแล้ว ความโลถเล่าจะหยุดอย่างไร?. ง่าย ๆ แค่สองประโยคคือ พอใจในสิ่งที่มี ยินดีกับสิ่งที่ได้รับ ถ้าทำสองอย่างนี้ได้ เราจะลดความโกรธได้ หรือให้รู้จักสมถะ! เมื่อเรารู้จักสมถะ ความโลภก็จะไม่ครอบงำตัวเราได้ แต่ความหลงนี่จัดการยาก เพราะว่ามนุษย์เกิดขึ้นมาด้วยความรัก แล้วถูกหล่อเลี้ยงมาจากความรัก เราเติบโตเป็นตัวเป็นตนได้ เพราะความรักของพ่อแม่
มนุษย์ตั้งแต่ตอนเป็นเด็กแรกเกิด ก็อยากได้ความรัก ถึงแม้พ่อจะกอดแล้ว แม่จะกอดแล้ว ลูกก็ยังร้องไห้อยากให้กอดอีกนาน ๆ ยิ่งแม่กอดด้วยให้นมลูกไปด้วย ลูกก็ยิ่งนอนหลับยิ่งสบายใช่ไหม?. แม้แต่ตอนนี้แก่แล้ว ถามจริง ๆ อยากได้ความรักไหม?. (อยากได้) ถูกหล่อเลี้ยงมาด้วยความรัก แล้วก้อยากให้มีความรักฟูมฟักอยู่ แต่ผลสุดท้ายก็ต้องตายเพราะรัก เพราะอะไรถึงตายเพราะรัก?. เพราะท้ายที่สุดชีวิตของมนุษย์ก็ต้องพรักพรากจากสิ่งที่รักถูกหรือไม่ เพราะรักเป็นจึงหลงได้ ถ้ารักไม่เป็นก็หลงไม่ได้ ฉะนั้น จึงแยกให้ออกระหว่าง รัก กัย หลง เมื่อรักแล้วเหมือนพ่อแม่รักลูก แต่ก็ยังรู้ว่าลูกมีอะไรดี อะไรไม่ดี?. แต่หลงนั้นแยกไม่ออกว่าอะไรดีอะไรไม่ดี รู้แต่เพียงว่า เขาดี เขาสวยอย่างเดียว
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
เชื้อโรค...นำมาซึ่งภัยพิบัติ
พระโอวาทพระพุทธจี้กง
เมื่อสัตว์ถูกฆ่าตาย เชื้อโรคต่าง ๆ ก็สามารถแทรกตัวเข้าไปแพร่เชื้อในเนื้อสัตว์ โดยที่ตาเรามองไม่เห็น สัตว์ทุกตัวนั้นมีวิญญาณที่ฝังตราบาปติดตัวมนุษย์ยังปเพิ่มกรรมแห่งการฆ่าซ้ำอีก กฏแห่งกรรมจึงเกิดขึ้น บาปกรรมท่วมท้น เวไนยสัตว์ที่เวียนว่ายในวัฏฏะสงสาร ล้วนแบกหนี้กรรมติดตัวมาเกิดทั้งสิ้น อันที่จริง ร่างกายของสัตว์ก็คือแหล่งเพาะเชื้อและพยาธิต่าง ๆ หลายชนิด โรคทั้งหลายล้วนเกิดจากพยาธิที่อาศัยอยู่ในร่างของสัตว์ สัตว์ที่ตายด้วยโรค ซากของมันก็จะเต็มไปด้วยเชื้อโรคต่าง ๆ ถ้าหากไม่รีบกำจัด เชื้อโรคที่อยู่ในตัวสัตว์ ก็จะขยายกลายเป็นเชื้อร้ายในที่สุด (คนส่วนใหญ่ไม่เคยรู้เลยว่า เนื้อสัตว์ที่กลืนเข้าไปนั้นป่วยตาย มีทั้งเชื้อมะเร็งและเนื้องอก จากสัตว์ติดมาด้วย ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าสัตว์ป่วยตาย คนขายก็ยังเอามาขายปนกันเพราะไม่ยอมขาดทุน) เชื้อร้ายอย่งมากก็เป็นแค่เชื้อโรคธรรมดา ๆ แต่ หนี้กรรม และ วิบากกรรม ที่ติดตามมากับชิ้นเนื้อนั้น ยังไปเพิ่มฤทธิ์ให้เชื้อโรคแรงขึ้นหลายเท่าตัว อันเป็นผลจากการทวงหนี้เวรกรรม ดังนั้น เชื้อโรคก็สามารถเป็นสื่อให้เจ้ากรรมนายเวรใช้เครื่องมือทวงหนี้เวรกรรมได้เช่นกัน
เชื้อโรคไม่อาจเห็นด้วยตาเปล่า หนี้กรรมไร้รูปลักษณ์ก็เช่นกัน เป็นเหมือนลม มันสามารถยืมโมเลกุนเล็ก ๆ ของละอองฝุ่นในอากาศแล้วแทรกตัวซึมเข้าไปใต้ผิวหนัง หรือเกาะตามเส้นผม รูขุมขน ตามซอกเล็บ จนในที่สุดก็ทำให้ติดเชื้อโรคได้ ( สัตว์คือพาหะำนำโรค ควันบุหรี่ เชื้อไวรัส ไข้หวัด ไวรัส มลพิษ ไรฝุ่น แบททีเรีย )
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
เบียดเบียนสัตว์..นำมาซึ่งภัยพิบัติ
พระโอวาทหนึ่งในแปดเซียนมหาเทพหันเซียงจื่อ
ท่านได้เหยียบย่ำทำร้ายสิ่งใดบ้าง เคยนึกบ้างไหม?. ความเมตตา... อย่าคิดแค่ใจสงสารเมตตา แต่ต้องออกมาจากทุกส่วนของการกระทำส่วนลึกในใจ ไม่ใช่แค่คำพูด หรือแค่แผ่เมตตาปล่อยสัตว์ ถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์บังคับได้ ท่านก็อาจจะบอกว่า "อย่าทานเนื้อสัตว์เลย" แต่ทำไมท่านไม่กล้าที่จะออกกฏบังคับนั่นเป็นเพราะว่าความเมตตานั้นไม่ได้เกิดจากการบังคับการกดขี่ข่มเหง แต่เมตตาที่แท้จริงหรือเมตตาที่บริสุทธิ์ ต้องออกมาจากส่วนลึกของจิตใจ จากมโนธรรมสำนึกที่เรามีอยู่ นั่นถึงจะเรียกว่าเป็นเมตตาที่แท้ เป็นเมตตาที่สว่างไสว ! ฉะนั้น ตอนนี้เรารู้แล้วว่า การเบียดเบียนสัตว์เป็นสิ่งที่ไม่ไดี มีแต่ทำร้ายเขา ทำให้เขาเจ็บปวดน้ำตาไหล เราอาจจะมองไม่เห็น แต่ใจส่วนลึกของสรพสัตว์ต่างก็ต้องมีความเจ็บปวดด้วยกันทั้งนั้น สิ่งศักดิืสิทธิ์ไม่ได้ต้องการบังคับให้เลิกทานเนื้อ แต่ต้องการเรียกร้องความเมตตา เรียกร้องมโนธรรมสำนึกที่อยู่ในจิตใจให้ย้อนมองดูว่า ความเจ็บปวดที่เราโดนนั้นเป็นอย่างไร แล้วที่สรรพสัตว์เจ็บปวดกับที่เราโดนนั้นแตกต่างกันอย่างไร ?.. แค่เราโดนมีดบาดนิดหน่อย เราก็เป็นเดือดเป็นแค้น แต่ถ้าโดนพรากชีวิตทั้งชีวิต พรากจากพ่อแม่ลูกหลาน เราจะรู้สึกอย่างไร ?. การสูญเสียนั้นมีแต่ความเสียใจ ความหดหู่ !.. ฉะนั้น เราลองมาถามตนเองว่าถ้าเราไม่อยากสูญเสีย ไม่อยากพลัดพราก แล้วเราได้เป็นต้นเหตุให้คนอื่น หรือสรรพสัตว์ต้องสูญเสีย หรือ พลัดพรากบ้างหรือเปล่า ?.
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
เกี่ยวกรรมกับชีวิตสัตว์ผลสนองคือภัยพิบัติ 1
พระโอวาทพระโพธิสัตว์กษิติครรภ์
เวไนยทั้งหลายเคยชินกับการกินเนื้อสัตว์เป็นเวลาพันหมื่นปีมาแล้ว เวียนว่ายไม่จบสิ้น ตราบใดหนี้กรรมยังชดใช้ไม่หมด ก็จะต้องตกอยู่วัฏฏะสงสารไปตลอดชั่วกาลนาน เมธีทุกท่านคงไม่มีใครรู้ว่าตนเองเมื่อชาติที่แล้วเคยเกิดเป็นเดรัจฉานมาหรือเปล่า เคยถูกกินมาแล้วใช่หรือเปล่า?.. มนุษย์โลก ขณะที่ปากกำลังเคี้ยวเนื้อสัตว์อย่างเอร็ดอร่อย ไม่คิดว่า ชิ้นเนื้อในปากแลกมาด้วยความตายของหนึ่งชีวิต คนทั่วไปมักคิดไม่ถึง สัตว์ต้องตายอย่างน่าอนาถ ทำไมสัตว์เหล่านั้นถึงต้องมารับโทษทัณฑ์อย่างทารุณโหดร้ายที่มนุษย์มนุษย์เป็นผู้หยิบยื่น ถึงแม้ชะตากรรมในชาตินี้ ต้องเกิดกายได้ร่างเป็นสัตว์ แต่มนุษย์ยังไปเพิ่มความเจ็บปวดให้กับสัตว์เหล่านั้น จนกระทั่งกรรมตามสนอง ! พันหมื่นปี เวไนย์เคยชินกับการกินเนื้อสัตว์ ยากตัดได้ ในโลกนี้ มีคนจำนวนมากยึดติดการกินเนื้อสัตว์เป็นสิ่งจำเป็น ไม่เชื่อว่าเป็นการประพฤติผิด แม้รู้ว่ากินเจนั้นดี แต่กลับคิดว่าความอยากปากท้องสำคัญกว่า บางคนคิดว่าสัตว์เกิดมาเพื่อให้มนุษย์ใช้สอย สัตว์กินเนื้อสัตว์ได้ ทำไมคนจะกินเนื้อสัตว์ไม่ได้ เป็นความคิดที่เบาปัญญาของมนุษย์ มนุษย์จะกินเนื้อสัตว์ หรือสัตว์กินสัตว์ ล้วนเป็นกฏแห่งกรรมทั้งสิ้น "จะหยุดการเวียนว่าย ต้องหยุดสร้างกรรม" การกินเจเป็นการตัดกรรม หากในปากยังกินเลือดเนื้อสัตว์ ยิ่งเพิ่มความเกลียดชังเคียดแค้นแก่สัตว์ร่ำไป ภัยพิบัติและไอแห่งความแค้นไม่หยุดที่จะเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง แล้วโลกนี้จะเกิดสันติได้อย่างไร?.. ธรรมจะเก็บงานสมบูรณ์ได้อย่างไร?.. ธรรมญาณจะกลับคืนเบื้องบนได้อย่างไร?... คนที่กายใจสะอาดบริสุทธิ์อย่างแท้จริง จะต้องไม่บริโภคเนื้อสัตว์ และไม่พูดมักง่ายตามใจปากไม่พูดนินทาว่าร้าย ไม่พูดคำโกหกหลอกลวง โลกกำลังประสบภาวะคับขัน " ความเคียดแค้นของสัตว์ ทำให้เกิดภัยพิบัติทั่วโลก" ยิ่งมาก็ยิ่งมาก โรคภัยไข้เจ็บในตัว โรคแปลก ๆ นับวันก็ยิ่งมาก เพราะว่าไอแห่งความแค้นไม่อาจลบล้างได้ คนทั่วไปไม่เกรงกลัวบาปกรรม สร้างกันไม่หยุดหย่อน ฆ่ากันทำร้ายกัน ถึงแม้การกินเนื้อสัตว์มิใช่การฆ่าโดยตรง แต่บาปกรรมที่ก่อขึ้นนั้น รับผลกรรมสนองด้วยกัน นี่คือ "กรรมร่วมของการทวงหนี้" พันหมื่นปีที่เวไนย์กินเนื้อสัตว์ ทำให้เกิดหนี้กรรมทับถมดั่งทะเล แต่ึวามอาฆาตแค้นของสัตว์นั้นสูงเทียมฟ้า จึงเป็นเหตุให้เกิดกฏแห่งกรรมไม่จบสิ้น
สาเหตุของการเสัยชีวิตของคนไทย
สาเหตุของการเสียชีวิตสูงสุด 10 อันดับแรก เกิดจากโรคร้ายต่าง ๆ รวมถึงการเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ
1. มะเร็ง และเนื้องอกทุกชนิด
2. อุบัติเหตุ
3. โรคหลอดเลือดในสมอง และ ความดันเลือดสูง
4. โรคหัวใจ
5. ปอดอักเสบ และ โรคอื่น ๆ ของปอด
6. โรคเกี่ยวกับไต
7. โรคเกี่ยวกับตับ และ ตับอ่อน
8. โรคภูมิคุ้มกันบกพร่องเนื่องจากไวรัส
9. การบาดเจ็บจากการฆ่าตัวตาย ถูกฆ่าตาย
10. วัณโรคทุกชนิด
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
เกี่ยวกรรมกับชีวิตสัตว์ผลสนองคือภัยพิบัติ 2
พระโอวาทพระโพธิสัตว์กษิติครรภ์
ความแค้นของสัตว์เดรัจฉานยากจะสงบ ผลปรากฏให้เห็นในโลกนี้คือ น้ำท่วม พายุ แผ่นดินไหว ภัยแล้ง อดอยาก โรคระบาด อุบัติเหตุยานพาหนะโรคที่รักษาไม่หาย ปัจจุบัน มนุษย์มีวิธีการกินเนื้อสัตว์พิสดารมากขึ้น ดังนั้น โรคภัยไข้เจ็บยิ่งปรากฏก็ยิ่งแปลกประหลาด โรคแปลก ๆ ที่เกิดขึ้น แม้แต่แพทย์ก็ไม่สามารถรักษาให้หายขาด ผู้ป่วยต้องรับทุกข์แสนทรมานสาหัส เหตุเพราะมนุษย์ก่อกรรมทำเข็บขึ้นมาเองทั้งสิ้น คนสมัยนี้ไม่สนใจเรื่องกฏแห่งกรรม ปล่อยชีวิตตามกระแส ให้เวียนเกิดเวียนตายไม่มีสิ้นสุด โดยไม่คิดที่จะแสวงหาทางหลุดพ้นการเวียนว่าย ไม่เพียงแต่มนุษย์เท่านั้น สัตว์เดรัจฉานก็เช่นกัน ทำอย่างไรจึงจะหลุดพ้นจากกายเดรัจฉาน ช่างน่าเวทนาเสียจริง นอกจากตัวเราไม่รับประทานเนื้อสัตว์แล้ว ต้องตักเตือน ขอร้องอย่าให้คนอื่นรับประทานเนื้อสัตว์ ในโลกนี้ยังมีคนอีกมาก ที่มีอาชีพเกี่ยวข้องกับการฆ่าสัตว์ ?...
1. อาชีพเลี้ยงสัตว์เพื่อส่งไปฆ่า
2. อาชีพฆ่าสัตว์
3. อาชีพขายปลา ขายเนื้อสัตว์
4. อาชีพค้าส่งค้าปลีกเนื้อสัตว์ในตลาด และ หุ้นส่วน
5. อาชีพเปิดร้านอาหารและภัตตาคาร ล้วนใช้เนื้อสัตว์ปรุงอาหาร ทั้งเจ้าของร้าน หุ้นส่วน พ่อครัว แม่ครัว คนเสิร์ฟอาหาร คนล้างจาน คนงาน
6. อาชีพขนส่ง รับจัดการขนย้ายสัตว์ไปโรงฆ่า หรือ ส่งเนื้อสัตว์ที่ฆ่าแล้วไปตลาด
อาชีพดังกล่าว เกี่ยวกรรมกับการฆ่าทั้งสิ้น เพราะเป็นเหตุให้สัตว์เหล่านั้นต้องตาย บางคนยังไม่เคยประสบกับเคราะห์ร้าย จึงไม่เชื่อเรื่องกรรมตามสนอง กรรมตามสนองหากไม่ปรากฏแก่ตัวเรา ต้องป่วยเป็นโรค ก็จะต้องตกเป็นภัยแก่ลูกหลาน ตายไปยิ่งน่าสงสาร เพราะโทษกรรม ที่ได้รับยิ่งร้ายแรงกว่า ตายไปแล้วเป็นวิญญาณ เมื่อนั้น คิดที่จะให้ใครช่วย หรือ ขอความช่วยเหลือจากลูกหลานยิ่งยาก เพราะว่า ตอนนั้นอยู่ในโลกแห่งวิญญาณ เสียงร้องขอความช่วยเหลือใครบ้างจะได้ยิน ลูกหลานไม่ได้ยิน "จะเข้าฝันต้องมีบุญกุศล จึงเข้าฝันได้" โอกาสเช่นนี้มิใช่จะได้ง่าย ๆ ดังนั้น เมื่อตายแล้ววิญญาณต้องไปรับทุกข์เวทนาอย่างน่าสงสาร โลกวิญญาณ ตลอดเวลาต่างรอคอย...
รอคอยว่า... เมื่อไหร่จะได้กลับตัวอีกครั้ง ?..
รอคอยว่า... วันไหนจะได้แก้ไขอีกครั้ง ?...
รอคอยว่า... เมื่อไหร่ลูกหลานจะแผ่ส่วนบุญไปให้ ?...
เพราะว่าโลกวิญญาณ ยากที่จะช่วยจิตวิญญาณของตนเอง ได้ คิดที่จะสร้างบุญกุศลจะต้องอาศัยบุญสัมพันธ์ บางวิญญาณหรือเทวดา ที่โชคดีสร้างบุญกุศล โดยดลจิตดลใจให้คนทำความดี ช่วยคนให้รอดพ้นจากเคราะห์ร้าย แต่ นรก เปรต อสูร เดรัจฉาน เหล่านี้คิดจะขอส่วนบุญยังยากยิ่ง มนุษย์ในโลกยากที่จะเข้าใจพวกเขาเหล่านั้น ยาหที่จะเข้าใจทุกข์เวทนาของพวกเขา?...
เมธีทั้งหลาย เคยอุทิศบุญกุศลให้แก่สรรพสัตว์บ้างหรือไม่ เกิดมาชาตินี้เคยกินเนื้อเขา ถ้าเรากินเจมาตั้งแต่อยู่ในท้อง อย่างนั้นก็ไม่ต้องอุทิศ เพราะไม่ได้ก่อกรรมในชาตินี้ แต่ในอดีตชาติล่ะ ไม่เคยกินเนื้อสัตว์เลยหรือ ?... หนี้กรรมที่ติดตามเรามา ในชาตินี้ก็จะต้องอุทิศบุญกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวรในอดีตชาติที่เรากินเนื้อเขา เป็นการลบล้างหนี้กรรม และป้องกันเจ้ากรรมนายเวร ตามราวีอันเป็นสาเหตุของอุปสรรคในชีวิต หากเจ้ากรรมนายเวรตามทวง สถานเบาก็เจ็บป่วย ถ้าหนักก็เสียชีวิต ชาตินี้หากไม่เร่งชดใช้กรรม แล้วอีกเมื่อไหร่จึงจะหมดสิ้น ต้องอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลชดใช้กรรม นี่คือเบื้องบนให้โอกาสครั้งยิ่งใหญ่ ผู้บำเพ็ญธรรมจะต้องมีความมุ่งมั่น
เรากษิติครรภ์โพธิสัตว์ อยู่ในยมโลกได้รับฏีกาอุทิศเพื่อขอลบล้างหนี้กรรมก็มาก ขอให้เมธีทุกท่านพึงระวังและจดจำไว้ว่า ยังมีหนี้กรรมเก่ายังไม่ได้ชดใช้ จะต้องอุทิศแผ่ส่วนบุญอยู่เสมอ เพราะในอดีตชาติเราได้ก่อกรรมทำเข็ญไว้เมื่อไหร่ไม่รู้ นอกจากกินเนื้อสัตว์แล้ว ยังทำร้ายชีวิตเขาอีกจะชดใช้อย่างไร?... ดังนั้น จะต้องบังเกิดจิตสำนึกอยู่ทุกขณะ สำนึกขอขมาต่อความผิดที่กระทำไว้ในอดีต และสำนึกขอขมาต่อความผิดที่กระทำไว้ในชาตินี้ ?...
ท่อง "สัพเพสัตตา" มาแต่ไหน ยังเข้าใจเนื้อแท้แค่ผิวเผิน
ยังฆ่าบ้างกินบ้างอย่างเพลิดเพลิน ยังใช้เงินซื้อชีวิตอนิจจา
สัตว์เกิดกายมาใช้กรรมที่ทำไว้ เป็นเป็ดไก่กุ้งปลาและหมูหมา
ตามเหตุต้นผลกรรมที่ทำมา มิใช่ฟ้าประทานมาให้คนกิน
มีปัญญาแต่ไฉนจึงไม่คิด มองชีวิตกับเห็นเป็นทรัพย์สิน
เสียงกรีดร้องก่อนตายใครได้ยิน น้ำตารินเมื่อถูกเชือดเลือดกระเซ็น
พูดว่าเขาเกิดมาเป็นอาหาร เขาลนลานหนีตายใครมองเห็น
เขาจนใจพูดไม่ได้เถียงไม่เป็น ช่างเลือดเย็นเข่นฆ่าไม่ปราณี
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
ไฟแค้นยังคงลุกโชน ! ตราบใดที่ยังไม่หยุดฆ่าสัตว์ เพื่อสังเวยปากท้องมนุษย์ที่เห็นแก่กิน ภัยพิบัติก็ยังไม่หยุดเพียงเท่านี้
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้เผยความลับสวรรค์ให้โลกประจักษ์ ถึงสาเหตุที่แท้จริงของการเกิด "ภัยพิบัติ"
วิญญาณสัตว์ :
พวกมันต้องพินาศให้หมด ! ตายให้หมด ! ฮือๆๆ... ต้องพินาศให้หมด ฉิบหายให้หมดทุกคน รู้บ้างไหม ! รู้ไว้ด้วยไม่ใช่แต่ข้าตัวเดียวที่มา ใครที่ทำพวกข้ามันต้องพินาศวอดวาย ไม่ปล่อยให้เหลือ ! อย่านึกว่ามีกายเป็นคนแล้วทำอะไรก็ได้ ! ไม่ใช่เฉพาะที่นี่เท่านั้น ทั้งประเทศ ! บุญกุศลใกล้จะหมดกันอยู่แล้ว วาสนาพูนสุขใกล้จะหมดแล้ว รู้หรือเปล่า ! อีกหน่อยพวกข้ามีพรรคพวกจะแบ่งไปทางน้ำ ทางบก ทางอากาศ เดินทางระวังให้ดี ไม่แปลกใจเลยหรือว่าแค้นเรื่องอะไร?.. ลองถามตัวเองดูก่อนสิ ชั่วชีวิตนี้อย่านึกว่าไม่ได้ฆ่าคน แล้วเป็นคนดี ฮึ่ม ! เห็นแก่ตัวที่สุด ! ไม่มีมนุษยธรรมแม้แต่น้อย ทำไมในโลกนี้ไม่มีใครเป็นคนดี ! ถึงแม้ว่าโอกาสของข้าจะได้เป็นคนเพียงน้อยนิด แต่ว่าถ้ามันจะตกนรก ก็ให้มันตกด้วยกัน ! มันจะพินาศก็ให้มันพินาศด้วยกัน ข้ามีโองการของข้าเหมือนกันที่มาทวงหนี้ พวกแกมีโองการเผยแพร่ธรรมะ ข้าก็มีโองการมาทวงหนี้เหมือนกัน ! ไม่มีใครเห็นใจเลย มีแต่คนเห็นแก่ตัวที่สุด !
พระอาจารย์ ฯ : :
มีความแค้นอะไร ให้กล่าวออกมา อย่าดุร้ายเกินไป...
วิญญาณสัตว์ :
อย่างนี้หาว่าข้าดุร้าย ที่เวลาพวกเจ้า แต่ละคำ แต่ละคำ กินลงไปไม่เคยคิดถึงความดุร้ายเลยหรือยังไง มีดแต่ละเล่มลับแล้วลับอีก ฮือๆๆ มันแทงลงไป เชือดลงไป ถึงแม้ว่าเราทำความผิด เราต้องเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน แต่เราก็มีจิตสำนึก "เราก็อยากบำเพ็ญธรรม" เราอยู่ของเราดี ๆ ทำไมต้องมาทำกันด้วย ฮือ ๆ ๆ สัตว์ก็บำเพ็ญธรรมได้รู้หรือเปล่า เราเคยเป็นทั้งไก่ เป็นทั้งวัว ปลา หมู รู้กันหรือเปล่าเวลาทำ เอามีดมาแทง มันเจ็บปวด มันทรมาน ไม่รู้จะบอกยังไง ฮือ ๆ ๆ เวลาถอดเกล็ดปลามันเจ็บรู้มั้ย ! เคยคิดกันหรือเปล่า หากเป็นผิวหนังของตัวเอง เป็นเลือดของตัวเอง เป็นเนื้อของตัวเอง มันจะเจ็บปวดแค่ไหน ในที่นี้ใครเคยคิดบ้างห่ะ ! หรือว่าเอาแต่กิน กิน กิน เพื่อความสำราญ กินเพื่อปากเพื่อท้องของตัวเอง ไม่เคยคิดถึงสัตว์เพื่อนร่วมโลก ฮือ ๆ ๆ ความเคียดแค้นได้ลอยตัวขึ้น มันลอยตัวขึ้น คอยดู มันลอยตัวมากขึน ประเทศชาติต้องวินาศ ภาคใต้ต้องน้ำท่วม มีกิน มีใช้ฟุ่มเฟือยดีนัก นึกว่ามีเงินแล้วจะใช้ได้ตามใจชอบ "เผาผลาญบุญกุศลตัวเองไม่รู้อีก" ไม่ต้องรู้หรอกว่าชาติก่อนทำอะไรไว้ ที่มานี่ก็เพื่อจะมาเตือนให้รู้ว่า "ประเทศชาติใกล้ถึงกาลวิบัติ" ถ้าหากไม่รีบทำความดีแล้วละก็ ! ถ้าไม่รีบทำความดี ไม่มีทางชนะไออาฆาตของข้าได้ ฝนที่ตกลงมา เป็นหยดน้ำตาของพวกพี่น้อง ฮือ ๆ ๆ
อาจารย์ ฯ : :
ที่เข้ามานี่ คือสัตว์ประเภทไหน ?...
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
ไฟแค้นยังคงลุกโชน ! 2 ตราบใดที่ยังไม่หยุดฆ่าสัตว์ เพื่อสังเวยปากท้องมนุษย์ที่เห็นแก่กิน ภัยพิบัติก็ยังไม่หยุดเพียงเท่านี้
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้เผยความลับสวรรค์ให้โลกประจักษ์ ถึงสาเหตุที่แท้จริงของการเกิด "ภัยพิบัติ
วิญญาณสัตว์ :
จะรู้ไปทำไหม ?... ก็บอกแล้วไงว่าเป็นมาหลายชนิดแล้ว ไม่ว่าจะเกิดเป็นสัตว์อะไรก็หนีไม่พ้นมนุษย์นั่นแหละ ฮือ ๆ ๆ รู้หรือเปล่าว่าสัตว์ก็บำเพ็ญได้ แล้วทำไมต้องมาทำกันด้วย
อาจารย์ ฯ : :
ลดความอาฆาตลงก่อนเถอะ
วิญญาณสัตว์ :
นึกว่าข้าลดแล้วตนอื่นเขาจะลดหรือ นึกว่าความแค้นนี้มีข้าตนเดียวรึ ฮึ่ม ! อย่านึกว่ามันจะง่ายแค่นี้ ถึงแม้ว่าพวกข้าเป็นวิญญาณ ก็ยังมีความรักพี่รักน้องยิ่งกว่ามนุษย์ ถ้าให้บุญกับข้าตนเดียวไม่ยุติธรรม แล้วสิ่งที่ตั้งใจทำ ที่เป็นการก่อกรรมมันเยอะ จะชดใช้กันหมดได้ยังไง ชีวิตแกตายไปสิบครั้งก็ใช้ไม่หมด ไหนลองพูดมาดูซิว่า จะทำอะไรให้พวกเรา อย่าบอกนะว่าพิมพ์หนังสือธรรมะ อย่าบอกนะว่าชวนคนมารับธรรมะ ฮึ ! ชวนคนมารับธรรมะ แล้วมีประโยชน์อะไร ชวนคนมาไม่ส่งเสริม นึกว่าข้าไม่รู้หรือไง
(วิญญาณสัตว์ต้องการให้ทุกคนที่กินเนื้อเขาตั้งปณิธานเพื่อสร้างบุญชดใช้ให้กับวิญญาณสัตว์ทั้งหลาย ตามข้อต่อรองทั้งหมดนี้)
วิญญาณสัตว์ :
ข้อที่ 1. เปิดสถานธรรม 3 แห่งในเขตพัทลุง
ข้อที่ 2. ญาติธรรมเก่าจะต้องส่งเสริมให้เป็นนักบรรยาย 8 คน ต้องบรรยายได้จริงๆ มิใช่แค่ไตรรัตน์
ข้อที่ 3. ญาติธรรมใหม่ต้องส่งเสริมให้เป็นนักบรรยายไตรรัตน์ อย่างน้อย 10 คน
ข้อที่ 4. ส่งเสริมคนอุทิศตนเพื่อธรรม อย่างน้อย 3 คน
ข้อที่ 5. ทุกคนในที่นี้ จะต้องงดจากการกินเนื้อสัตว์
แต่ละข้อใช้เวลาครึ่งปี ในเขตพัทลุงทั้งหมด เวลาจะกินเนื้อเขา ให้นึกถึงว่าเนื้อที่อยู่ในช้อนเป็นเนื้อของตัวเอง เป็นเนื้อของพี่น้อง เป็นเนื้อของลูก ของสามี ของปู่ย่าตายาย ฮือ ๆ ๆ จะกินลงหรือเปล่า ?...
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
ไฟแค้นยังคงลุกโชน ! 3 ตราบใดที่ยังไม่หยุดฆ่าสัตว์ เพื่อสังเวยปากท้องมนุษย์ที่เห็นแก่กิน ภัยพิบัติก็ยังไม่หยุดเพียงเท่านี้
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้เผยความลับสวรรค์ให้โลกประจักษ์ ถึงสาเหตุที่แท้จริงของการเกิด "ภัยพิบัติ
อาจารย์ฯ : :
ญาติธรรมทุกท่าน พวกเราตั้งแต่เล็กจนถึงขณะนี้ เราทุกคนเคยไปก่อหนี้สร้างกรรมกับสัตว์น้อยใหญ่เหล่านั้น ทั้งในอดีตและชาตินี้ หนี้กรรมมากมายชดใช้ชาตินี้ชาติเดียวก็ไม่หมด เรามาดูกันว่า ประเทศไทยที่เกิดวิกฤติการณ์ร้ายแรงและภัยพิบัติเกิดมาจากอะไร ?. เกิดมาจากเราไปก่อหนี้กรรมกับสัตว์ต่าง ๆทำให้ภัยพิบัติต่าง ๆ เกิดขึ้นมากมายเช่น น้ำท่วม แผ่นดินถล่ม เครื่องบินตก อุบัตเหตุรถชนกันมากมายเหลือเกิน สิ่งเหล่านี้ก็เกิดจากอำนาจหนี้เวรกรรมของคนเรานั่นเอง ดังนั้น วิญญาณเจ้ากรรมนายเวรเหล่านั้น เข้ามาเพื่อขอส่วนบุญส่วนกุศล ไปเผื่อแผ่ให้เพื่อนพี่น้อง แม้แต่สัตว์ด้วยกันยังรู้จักแบ่งปัน ไม่เหมือนมนุษย์ที่รักแต่ตัวเอง ไม่ยอมแผ่ส่วนบุญให้กับผู้อื่นบ้าง วันนี้ ขอความร่วมมือกับทุกคน เพื่อเอาบุญกุศลอันนี้ อุทิศให้กับสัตว์ทั้งหลายเหล่านั้นได้หรือไม่ ทางหนึ่งก็เอาบุญกุศลชดใช้ให้กับสัตว์ที่เรากินลงไป ทางหนึ่งก็ลดหนี้กรรมให้กับตัวเอง อีกทางหนึ่งก็พูดให้คนได้เข้าใจ ถ้าหากวันนี้เราไม่ชดใช้ วันหน้าเราก็ต้องชดใช้อยู่ดี พวกเราจะยินยอมชดใช้หรือไม่ ?... (เงียบไม่มีเสียงตอบ)
วิญญาณสัตว์ :
รู้สึกว่าทำคนอื่นนะมันง่าย แต่พอจะให้ช่วยผู้อื่นล่ะ มันยาก ! ใช้ปากกินเนื้อสัตว์ล่ะกินได้ ทีใช้ปากพูดหลักธรรมล่ะ ทำไมมันพูดยากอย่างนี้ ระวังไว้เถอะ ชาตินี้ไม่ทำความดี ชาติหน้าปากจะไม่มี หรือมีก็อาจจะพูดไม่ได้ พวกเรานั้น เป็นวิญญาณที่เคียดแค้น ไม่ต้องรู้หรอกว่าเป็นสัตว์ประเภทไหนหากจะอุทิศต้องเขียนว่า "วิญญาณที่อาฆาตแค้น" เพราะว่าเราเป็นแค่ตัวแทน จะให้บอกว่าชื่อะไร ชาติก่อนเกิดที่ประเทศอะไร แล้วทำอะไรมาบ้าง รู้แล้วได้อะไร ?... จำเอาไว้นะ ! สัญญาต้องเป็นสัญญา รับปากต้องเป็นรับปาก ตอนนี้ศรัทธารับปากว่าได้ รับปากว่าทำ ออกนอกสถานธรรมหากไม่ทำตามที่รับปาก ถึงแม้ว่าข้ายอมปล่อย แต่ก็บอกให้ว่าไม่ใช่มีแต่ข้าเพียงตนเดียว ถึงแม้ว่าข้ายอมอโหสิ วิญญาณตั้งมากมาย ไม่ใช่ว่าเขาจะอโหสิให้ง่าย ๆ ตอนนี้ทั่วโลกกำลังพบกับภัยพิบัติ รู้ไว้ซะด้วย ฮึ่ม ! จริงอยู่มันเกิดจากธรรมชาติ แต่พลังความแค้นนี่เหนือกว่าพลังธรรมชาติ ความเคียดแค้นที่สะสมไว้ในจิตใจมานาน ไม่ใช่เพียงแค่ 5 นาที 10 นาที จะมาลบความแค้น ทุกครั้งที่เปิดประชุมมีวิญญาณปรากฏ พูดได้แต่ให้อโหสิกรรม อย่าเคียดแค้น อย่าเคียดแค้น เมตตาเถิด แล้วมีใครคิดถึงบ้าง มีใครเคยสำนึกบ้างว่าสิ่งที่ตนทำลงไปนั้นมันให้โทษกับผู้อื่นยังไง มีใครเคยคิดบ้าง !
วันหนึ่ง 3 มื้อ หรืออาจมากกว่านั้น ล้วนแล้วแต่คิดถึงปากท้องของตัวเอง คิดถึงแต่ว่าตนเองอยากกินอะไร คิดแต่ว่าสัตว์นี้มันน่ากิน เคยคิดบ้างไหมว่าตัวเองกินลงไป สัตว์พวกนั้นก็มีชีวิตเหมือนกัน เขาก็รักสงบ เขาก็ชอบสบายเหมือนกับคนนั่นแหละ ไม่ชอบให้ใครมาเบียดเบียน ไม่ชอบให้ใครมาทารุณ รู้รึเปล่า รู้มั้ย ! บอกให้อีกครั้งหนึ่งก็ได้ ตอนเวลาฆ่าสัตว์นั้นมันทรมานแค่ไหน แต่ละมีดที่เชือดเฉียนลงไปบนเนื้อของสัตว์ ฮือ ๆ ๆ มันร้องออกมาให้ได้ยินหรือเปล่า เขาร้องแล้วเรารู้สึกยังไง เราอาจจะคิดว่ามันสนุกกับการทรมานสัตว์ เราอาจจะคิดว่าเราเป็นนักฆ่าที่เยี่ยม ไก่ถูกถอนขน ไก่ถูกเชือดคอแล้วถูกไปทอดในน้ำมัน แค่ผิวหนังของตัวเองโดนน้ำมันกระเด็นนิดหน่อย ก็ร้องด้วยความเจ็บปวด รีบหายามาใส่ รู้จักรักษาผิวหนัง รู้จักถนอมร่างกายนี้ ฮึ มิได้คิดถึงชีวิตสัตว์เลยแม้แต่น้อย ในวันนี้ ข้าอุตสา่ห์ได้มาต่อรอง ข้าฯเป็นแค่ตัวแทนเพื่อน ๆ ของข้าทุกตัว อย่าลืม ! เวลาทำอะไรให้นึกถึงพวกพ้องสัตว์ทั้งหลาย อย่าไปเบียดเบียนกับเขาอีกเลยนะ ขอร้องเถอะ ขอร้องเถอะ ฮือ ๆ ๆ วันนี้ทุกคนรับปาก ขอให้ใช้ปากนี้เป็นบุญกุศล ช่วยนำข่าวไปบอกกับคนอื่น เขาจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม ให้เราบอกกับเขาว่า "สัตว์ทุกตัวก็มีชีวิต" เพื่อที่จะเป็นบุญกุศลให้กับตัวเราเอง พวกวิญญาณเขาก็อยากบำเพ็ญเหมือนกัน แต่เขาไม่มีโอกาส เพราะเขาไม่มีกายสังขาร เวลาของเรามาถึงแล้ว เราขอดื่มน้ำได้ไหม พ้นทุกข์แค่ชั่วขณะ แต่ก็ต้องกลับไปรับทุกข์ ขอให้ทุกคนบำเพ็ญธรรมให้ดี เวลามาถึงแล้ว อย่าลืมคำที่รับปาก เราจะกลับไปบอกกับเพื่อนให้พวกเขาลดแรงอาฆาต แต่จำไว้ หากว่าไม่ทำตาม อะไรเกิดขึ้นไม่รับประกัน !
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
คิดบัญชีทวงหนี้กรรม พัทลุงจม ทะเลหนุน ดินยุบตัว หนีตายวุ่น
สงขลา ประสบกับน้ำท่วมฉับพลัน ขณะนี้สงขลาประกาศภัยพิบัติน้ำท่วมทั้งจังหวัดแล้ว จากประเมินเบื้องต้นได้รับความเสียหายไม่ต่ำกว่า10,000ล้านบาท
พัทลุง ต้านไม่อยู่ พายุฝนถล่มพัทลุง น้ำท่วมขัง 11 อำเภอ ซึ่งทางจังหวัดได้ประกาศเป็นเขตภัยพิบัติฉุกเฉิน ถนนหลายสายทั้งสายหลักสายรองจมอยู่ใต้น้ำ
สตูล น้ำได้ท่วมทั้งจังหวัด 7 อำเภอ 21 ตำบล 163 หมู่บ้าน ประชาชนได้รับความเดือดร้อน 23,313 ครัวเรือน 92,116 คน ถนนสายหลักถูกตัดขาด สถานการณ์น้ำท่วมในครั้งนี้ถือว่าหนักสุดในรอบ 20 ปี
นราธิวาส น้ำท่วม 11 อำเภอยังอ่วม ส่งผลทำให้ประชาชนที่อาศัยอยู่ได้รับความเดือดร้อนจำนวน 10,014 ครัวเรือน รวม 38,446 คน พื้นที่ทางการเกษตร ถูกน้ำท่วมขังกว่า 9,000 ไร่
นครศรีธรรมราช ขณะนี้มี 12 อำเภอที่ได้รับผลจากอุทกภัย จำนวน 30 ครัวเรือน กว่า 2,000 คนได้รับความเดือดร้อน ประกาศเป็นเขตภัยพิบัติ ภูเขาที่พังถล่มลงมา กวาดสวนยางชาวบ้านหายไปกับธารโคลนจำนวนราว 100 ไร่ ประชาชนได้รับความเดือดร้อนประมาณ 300 ครัวเรือน หรือประมาณ 1,000 คน
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
ธรรมะฉุดช่วยโลกให้พ้นภัยพิบัติ
โลกกำลังไม่มีสันติสุข ไม่มีสันติภาพ
เพราะว่าไม่มีธรรมะครองโลก
เราจะต้องจัดการทุกอย่าง ให้ธรรมะครองโลก
ธรรมะ...จะช่วยอะไรเราได้ ?.
หลวงปู่อดุลย์ อตุโล
เมื่อสมัยไฟไหม้จังหวัดครั้งใหญ่ได้ผ่านไปแล้ว ผลคือความทุกข์ยากสูญเสีย เสียสติไปก้หลายราย วนเวียนมาลำเลิกให้หลวงปู่ฟังว่า อุตส่าห์ทำบุญกุศล ปฏิบัติธรรมตั้งแต่ปู่ย่าตายาย ทำไมบุญกุศลจึงไม่ช่วย ทำไมธรรมะจึงไม่ช่วยคุ้มครอง ไไฟไหม้บ้านวอดวายหมด แล้วเขาเหล่านั้นเลิกทำบุญเข้าวัดไปหลายรายเพราะธรรมะไม่ช่วยให้เขาพ้นจากไฟไหม้บ้าน?... หลวงปู่ว่า "ไฟมันทำตามหน้าที่ของมัน ธรรมะไม่ได้ช่วยใครในลักษณะนั้น หมายความว่า ความอันตรธาน ความวิบัติ ความเสื่อมสลาย ความพลัดพรากจากกันนั้น สิ่งเหล่านี้มีประจำโลกอยู่แล้ว ทีนี้ ผู้ที่มีธรรมะ เมื่อประสบกับภาวะเช่นนั้นแล้ว "จะวางใจอย่างไรจึงไม่เป็นทุกข์อย่างนี้ต่างหาก" ไม่ใช่ธรรมะช่วยไม่ให้แก่ ไม่ให้ตาย ไม่ให้หิว ไม่ให้ไฟไหม้ ไม่ใช่อย่างนั้น
เสียวเสี่ยวฝอถง
พระพุทธองค์ท่านทรงสอนคน ๆ หนึ่งว่า ลองไปถามทุก ๆ บ้าน มีบ้านไหนบ้างที่ไม่มีคนเจ็บ นี่เป็นเรื่องที่ไม่แน่นอน เป็นความจริงของตัวมนุษย์ทุกคนต้องมีเรื่องเกิด - ดับ เกิดขึ้นกับชีวิต เราต้องปลงได้ เขาจะสามารถรักษาคุณค่าแห่งชีวิต และดำเนินชีวิตอย่างเป็นสุข แม้จะเจอเรื่องเกดิ แก่ เจ็บ ตาย ก็ปลงได้และเข้าใจอย่างแท้จริง
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
คุณค่า...ที่แท้จริงของชีวิต
พระโอวาทพระพุทธจี้กง
ชีวิตคนเรามีค่าแค่ไหน ! ตายไปแล้วก็หมดสิ้นกันไปเป็นอย่างนี้หรือ?... หลายคนคิดว่าตายแล้วก็หมดสิ้นเวรสิ้นกรรม ชีวิตตายแล้วจะต้องเวียนไปตามบุญบาปที่ตนเองสร้างไว้ เพราะฉะนั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ จะต้องสร้างคุณค่าให้กับตัวเอง วันนี้หลายคนตายอย่างไร้ค่า เหมือนผักเหมือนปลา อย่างนี้น่าเสียดาย เกิดมาทั้งทีเรียกได้ว่าเสียชาติเกิด วันี้ได้กายสังขารเป็นมนุษย์แล้ว จะต้องอิงอาศัยกายสังขารของมนุษย์ "บำเพ็ญปฏิบัติธรรม" เพื่อสร้างบุญสร้างกุศล ชดใช้เจ้ากรรมนายเวร และอิงอาศัยบุญกุศลนี้ ได้มีมรรคผล ณ เบื้องบนต่อไป
พระโอวาทพระโพธิสัตว์กวนอิม
โลกใบนี้จะสงบสุขได้ก็อยู่ที่มนุษย์กระทำกัน
เราร่ำร้องอยากจะอยู่กันอย่างมีความสุข
อยากจะปลอดภัยไไม่เกิดภัยพิบัติ
ก็ต้องดูที่การกระทำของพวกท่านแต่ละคนดูว่า
จิตใจของพวกท่านจะใสสะอาด
จะทำเพื่อส่วนรวมกันมากแค่ไหน
หวังว่าความเห็นแก่ตัวจะไม่มีเกิดขึ้น
คิดเพื่อส่วนรวมทำเพื่อส่วนรวมสิ่งที่ได้จึงจะประเสริฐที่สุด
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
บำเพ็ญธรรม...ดีอย่างไร ?.
พระโอวาทพระพุทธจี้กง
ทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเจ้ากำลังประสบอยู่นั้น ไม่ว่าเรื่องที่น่ายินดีหรือเสียใจ สมหวังหรือผิดหวัง ฯลฯ "ทั้งหมดล้วนมีเหตุมาจากกรรมในอดีตทั้งสิ้น" หากในขณะนี้ เจ้าได้รับผลของกรรมดี การงานนั้นจะราบรื่น ไม่มีอุปสรรค ทำอะไรก็เทพไปหมด ถ้าเป็นเช่นนี้ เจ้าจะต้องสำนึกถึงพระคุณฟ้า ยิ่งต้องถนอมโอกาสสร้างบุญสร้างกุศล แต่ในขณะที่เจ้ากำลังประสบปัญหา เผชิญขวากหนามที่พวกเจ้ามักจะกล่าวว่าชะตาไม่ดี มีเรื่องปวดหัวมากมาย ถ้าเช่นนั้นก็อย่ากล่าวโทษฟ้าดิน "เมื่อมีอุปสรรคสวนทางเข้ามาเราก็ต้องยอมรับและอย่าสร้างกรรมกับสรรพสัตว์หรือผู้คนรอบข้าง" เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่จะมากระทบชีวิตและขัดขวางการปฏิบัติธรรมของเราในอนาคต
ฉะนั้น อย่าสร้างเหตุใด ๆ ที่เกิดจากความโกรธ ความเกลียด ความอาฆาตแค้น ความเป็นศัตรูต่อกัน บำเพ็ญธรรมก็คือ การสลายกรรมเก่า ไม่สร้างกรรมใหม่ หลุดพ้นสิ้นเวรสิ้นกรรม บาปทั้งหมดที่ทำผ่านมาจะต้องขอขมาสำนึก และรำลึกถึงบุญคุณสวรรค์
และในขณะที่อะไร ๆ มันไม่สามารถแก้ไขหรือดึงกลับมาได้ แต่ว่าเจ้ายังมีโอกาสในวันข้างหน้า ฟ้าต้องการให้เจ้าเป็นคนใหม่ เปลี่ยนโฉมหน้าและจิตใจใหม่ ก็เพื่อที่จะแก้ไขชีวิตและดวงชะตาเจ้าให้ดีขึ้น
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
บำเพ็ญธรรม...รอดพ้นภัยพิบัติ
พระโอวาทพระพุทธจี้กง
ภัยที่ใหญ่ที่สุดคือ การเวียนว่ายตายเกิด ! เวไนยทั้งหลาย ทุกภพทุกชาติต้องผจญกับภัยพิบัติ มีใครบ้างที่เกิดมาในโลกนี้ ไม่เคยได้รับเคราะห์กรรมใด ๆ เลย เรามักได้ยินข่าวร้ายบ่อย ๆ คนนั้นถูกรถชนตาย คนนี้เป็นโรคนั้น คนนั้นเป็นโรคนี้ หรือเพื่อนของเราประสบอุบัติเหตุ ที่กล่าวมานี้ล้วนเป็นภัยพิบัติทั้งสิ้นอันว่าภัยพิบัติใช่เพียงแต่การได้รับความทุกข์เข็ญลำบากใจ ความเจ็บไข้ได้ป่วยทางกายสังขารเท่านั้น ภัยพิบัติที่แท้จริงคือ การที่วิญญาณต้องออกไปเวียนว่ายตายเกิดในวัฏฏะสงสาร นี่เป็นสิ่งที่พวกเจ้าน่าจะกลัวที่สุด เพราะเป็นภัยพิบัติที่ใหญ่ที่สุด ฉะนั้น การหยุดวัฏจักรแห่งการเกิดตาย ถึงจะเป็นการหลุดพ้นจากภัยพิบัติที่แท้จริง
ภัยพิบัติในสงสารวัฏ
มนุษย์ เทพ เทวดา เดรัจฉาน อสูรกาย เปรต นรก (สรรพสัตว์ทั้งหลายย่อมเวียนว่ายอยู่ในบ้านทั้งหกหลัง) ด้วยเหตุนี้ ฟ้าเบื้องบนและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย จึงคอยเตือนให้รีบเร่งสร้างบุญกุศล ชดใช้หนี้กรรม เจริญปณิธาน เป็นการผ่อนผันหนี้กรรมเก่า เร่งฉุดช่วยเวไนยขึ้นธรรมนาวา ให้พวกเขามาปฏิบัติธรรม ซึงเป็นหนทางแห่งการหลุดพ้น จากวัฏฏะสงสาร ไม่ต้องกลับมารับทุกข์ทรมานจากภัยพิบัติอีกต่อไป
เหตุเพราะเวไนยยังมีหนี้กรรมเก่าที่ยังไม่ได้ชำระ ตราบใดที่ยังคงเวียนว่ายในวัฏฏะสงสาร ภัยพิบัติก็ยังไม่หมดสิ้น เพราะเหตุใดเล่า ?...เพราะกฏแห่งกรรม ! สาเหตุของภัยพิบัติทั้งหลายล้วนมาจาก "กรรม" ฉะนั้น พวกเจ้าอยากจะรอดพ้นจากภัยพิบัติไหม อยากจะหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดไหม ?...(อยาก) ถ้าอย่างนั้นก็ต้อง "บำเพ็ญธรรม" ไม่ต้องพูดมาก พูดมากก็รังแต่จะหาความทุกข์มาใส่ตัว พระวิสุทธิอาจารย์ได้ชี้หนทางให้แล้ว แต่การปฏิบัตินั้นอยู่ที่ตัวของเจ้าเอง
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
เงินทองกาเมไม่บริสุทธิ์ไซร้ พูดไปก็ไร้ประโยชน์
คำติฉินนินทา เป็นข้ออ้างที่จะเอาชนะ
คำโกหก เป็นรากเหง้าแห่งภัยบพิบัติ
คำใส่ร้ายป้ายสี เป็นการทดสอบจริง - เท็จในการบำเพ็ญ
คำส่อเสียดเหยียดหยาม เป็นแรงเสริมสร้างขันติในจิตใจ
คำด่าว่าหยาบคาย เปรียบมีดดาบแหลมคมทิ่มแทงจิตใจ
คำสุภาพอ่อนโยน ชโลมจิตใจให้บานสะพรั่งดั่งลมฝนในฤดูใบไม้ผลิ
คำชี้แนะในพระวจนะ เป็นแสงแห่งปัญญาแก่เวไนย์ทั้งหลาย
คำที่ประเสริฐล้ำค่า ควรแก่การจดจำจารึกไว้ในใจตลอดกาล
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
ปฏิบัติธรรมะ...ชนะโรคร้ายได้
พระโอวาทพระพุทธจี้กง
หากวันนี้เจ้าไม่อยากมีโรคภัยไข้เจ็บ จะป้องกันอย่างไร ?. โรคร้ายต่าง ๆ มันวิ่งขนานไปกับความพัฒนาของมนุษย์ ร่างกายของมนุษย์ยิ่งมีความต้านทานโรคมากเท่าไร เชื้อโรคมันก้พัฒนาตัวเองเก่งยิ่งกว่าเดิม มนุษย์ยิ่งก้าวหน้า เชื้อโรคยิ่งพัฒนา ดังนั้น หากว่าเจ้าจะป้องกันไม่ให้มีโรคภัยต่าง ๆ มารังควานจะต้องทำอย่างไร ?. อาจารย์เคยบอกกับพวกเจ้าแล้ว มีทางเดียวคือ ขจัดสามอสรพิษร้ายโลภโกรธหลงออกจากใจให้หมด ทำไมจึงต้องกำจัดสามอสรพิษร้ายด้วยเล่า ?. ทั้งนี้กฌพื่อป้องกันไม่ให้มันไปประสานงานกับเชื้อโรคข้างนอกนั่นเอง นอกจากนั้นแล้วยังต้องสร้างบุญสร้างกุศล เจริญปณิทานกินเจ อุทิศบุญกุศล หมั่นออกกำลังกายดูแลสุขภาพ กราบไหว้พระกลับมาสถานธรรมเพื่อขอขมา ยังมีอะไรอีก ?.
จะต้องมีจิตสำนึกคุณ ต้องพยายามทำให้ได้ทุกอย่างจึงจะมีภูมิต้านทานเป็นวัคซีนป้องกันกายและใจ จิตวิญญาณจึงจะแข็งแรง หากจะป้องกันการเกิดโรคจะต้องทำควบคู่กันระหว่างมีรูปลักษณ์และไร้รูปลักษณ์ เพราะว่าเชื้อโรคบางอย่างมีโครงสร้างที่เหนียวแน่นและแรงต้านทานสูง ดังนั้น หากเจ้าต้องการข้ามพ้นวิกฤติการณ์ครั้งนี้ไปอย่างราบรื่นและปลอดภัย เจ้าจะต้องปฏิบัติตามขั้นตอนคือ บำเพ็ญธรรม ขัดเกลากิเลสในจิตใจ กินเจ ไหว้พระ สำคัญที่สุดคือ "สามทาน" (ทรัพย์เป็นทาน - วิทยาทาน - แรงกายเป็นทาน) อุทิศให้กับเจ้ากรรมนายเวร
โรคร้ายที่เกิดขึ้น ล้วนมีต้นเหตุมาจากวิบากกรรมและกรรมร่วมที่เคยก่อไว้ ดังนั้น จะต้องลดแรงกรรมแห่งความอาฆาตแค้นของเจ้ากรรมนายเวรเพื่อให้ไอแห่งความแค้นของเหล่าวิญญาณยอมสลายไป
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
เมตตาธรรม กับ ความอยาก
พระโอวาทหนึ่งในแปดเซียนมหาเทพหลันไฉ่เหอ
เมตตาธรรมจะค้ำจุนโลกนี้ให้สงบได้ เป็นเพราะความอยาก เมตตาธรรมจึงถูกลบเลือน เป็นเพราะความอยากถึงกับฆ่าเขาได้ลง ถึงกับกินเขาได้ลงคอ !หากเราถามทุก ๆ ท่านว่า ในที่นี้คนทุกคนล้วนทนไม่ได้ที่เห็นคนตกทุกข์ได้ยาก เมื่อเห็นเขาตกทุกข์ได้ยากเดือดร้อน ท่านทนได้ไหมที่จะนิ่งเฉย ไม่สนใจไยดี ?. (ทนไม่ได้) แปลว่าทุกคนล้วนมีจิตเมตตา มีจิตโอบอ้อมอารี เห็นใครตกทุกข์ได้ยาก ไม่อยากให้เขาเดือดร้อน ไม่อยากให้เขาต้องตายไปต่อหน้าต่อตา แต่ว่าความเมตตาของเรานั้นกลับเป็นเมตตาแค่ความคิดหรือ ?. ต้องเป็นได้ทั้ง คิด พูด และการกระทำ ตอนนี้เวลาเราเห็นสัตว์ร้อง ในใจเรารู้สึกเป็นอย่างไร?. (สงสาร) เมื่อตอนเห็นสัตว์มีชีวิตแล้วต้องตายไปต่อหน้า ท่านรู้สึกอย่างไร?. นึกถึงหม้อแกงหรือกระทะร้อน ๆ
มนุษย์เรานั้นเวลาเห็นคนอยู่ด้วยกัน เราก็อยากให้เขามีชีวิตอยู่ เวลาเราเห็นสัตว์ที่อยู่ร่วมกับเรา ตาย ! เราก็ยังอดสงสารไม่ได้ใช่หรือไม่ ?. หรือ
แม้สัตว์ตัวนั้นจะไม่ได้เป็นเราเลี้ยงก็ตาม แต่ทำไมกลายเป็นเรารู้สึก "อยากกินเขา" ทำไมเราไม่เกิดความสงสารให้ต่อเนื่องจนถึงที่สุด แสดงว่าความสงสารของเราเป็นแค่เพียงชั่วครู่ชั่วขณะหนึ่ง ไม่ใช่ของจริงแท้หรือ ?. เป็นเพราะความอยากของเราถึงกับฆ่าเขาได้ลง ถึงกับกินเขาได้ลงคอ ! ความโลภของเราถึงกับประหัตประหารเขาได้ต่อหน้า่อตาอย่างนั้นหรือ?. แปลว่าในใจของเราทุกคนก็ไม่อยากจะมีสิ่งนี้ แต่เพราะว่ากินมาจนติดแล้ว เบียดเบียนจนเคยชินแล้ว อำนาจของความชั่ว ย่อมเป็นอำนาจอันศักดิ์สิทธิ์
เมื่อใดที่มนุษย์กับมนุษย์ลงโทษกันไม่ได้ เมื่อนั้นฟ้าดินจะช่วยจัดการ เมื่อใดที่คนกับคนไม่สามารถตัดสินให้เที่ยงธรรมได้ เมื่อนั้นฟ้าดินจะเที่ยงธรรมอย่าเห็นว่าการฆ่ากันเป็นเรื่องที่ไม่มีผลตอบสนอง ย่อมมีผลตอบสนอง ทำไมเราอยู่กับบางคน เรารักเขา แต่ทำไมบางคนเราถึงเกลียดเขา นั่นเป็นอำนาจที่เรามองไม่เห็น ใช่หรือไม่ ?. ทำไมคนปัจจุบันจึงใช้การฆ่าสัตว์มาฆ่าคนได้ลงคอ นั่นเป็นเพราะว่าเกิดจากความชั่วที่ก่อตัวเล็ก ๆ ความชั่วที่ทำไว้ เมื่อเห็นสัตว์ตัวเล็ก ๆ ตาย แล้วนับประสาอะไรกับสัตว์ตัวใหญ่ ๆ ที่จะพอกพูน แล้วทำให้ลงมือฆ่าเขาได้ จริงหรือไม่?. ฉะนั้น เวลาเราเกิดเคราะห์ร้ายเคราะห์กรรมที่เราไม่รู้สาเหตุที่เกิดขึ้นกับเรา เราต้้องถามตัวเองว่า ได้สร้างกรรมดีมาแค่ไหน เราได้เคยเบียดเบียนคนอื่นมาบ้างหรือเปล่า?. หากตลอดมาเราได้ทำดี จะไปกลัวอะไรกับกรรม เราย่อมสามารถหลีกหนีได้ แต่ถ้าคนทำชั่ว ทำอย่างไรก็หนีไม่พ้น
พระโอวาทพระโพธิสัตว์อนุศาสน์
การทำให้ร่างกายไม่มีโรคนั้น ง่านนิดเดียว
คือโรคเข้าทางปาก
ถ้าสิ่งที่ท่านทานเข้าไปทุกวันมีแต่เชื้อโรค
ก็ย่อมเกิดโรคขึ้นได้
มนุษย์ยังเจ็บป่วยด้วยโรคต่าง ๆ มากมาย
คิดว่าสัตว์จะป่วยเป็นโรคต่าง ๆ บ้างไหม เราทานโรคเข้าไปหรือเปล่า พิจารณาให้ดี ๆ
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
ยอมรับชะตา ก้มหน้ารับกรรม
พระโอวาทหนึ่งในแปดเซียนมหาเทพฮั่นจงหลี่
อยากเป็นคนโชคดีมีสุข แต่ทุกวันเอาแต่เบียดเบียนทำร้ายคน จะมีความสุขได้อย่างไร?. อยากมีความสุขหรือเปล่า เบียดเบียนทำร้ายใครได้หรือ?. ไม่ทำร้ายเขา แต่พรากชีวิตเขา พรากอย่างไรบ้าง?. (กินเนื้อเลือดเขา) ทำร้ายเขา เบียดเบียนเนื้อเขา หรือบอกว่าสัตวเล็กเกิดมาให้สัตว์ใหญ่กิน เป็นเช่นนั้นหรือเปล่า ช้างเปลี่ยนจากกินอ้อยมากินท่านก็โกรธไม่ได้ ถ้าเสือออกมากินคน ท่านก็โทษเสือไม่ได้ เพราะเล็กกว่าให้คนที่เข้มแข็งกว่าข่มเหงคนที่อ่อนแอกว่าให้คนที่ไม่มีทางสู้ ถูกรังแก ถูกพรากชีวิต ท่านเองก้ไม่ต้องการให้ใครมาทำกับท่านอย่างนี้ใช่หรือเปล่า ทำไมจึงทำ เขาไม่มีแรงต่อสู้ ไม่มีเสียงให้ท่านได้ยินก็เลยพรากเขาไป โดยพื้นฐานของจิตใจ เมื่อเห็นเขามีชีวิตเป็นอย่างไรก็ทนไม่ได้ที่ต้องเห็นเขาตายต่อหน้าต่อตา เมื่อเห็นเขาตายไม่อาจกินเนื้อเลือดเขา แต่ทำไมคนบางคนแม้เขาตายต่อหน้าก็สามารถทนเห็นได้ แม้เขาโอดครวญต่อหน้าต่อตาก็ทนเห็นได้ เพราะอะไร?. เพียงเพราะเสียงท้องร้อง ท้องจึงใหญ่กว่าความมีเมตตา
บางครั้งก็ติดรสเพียงแค่ลิ้นที่สั้น ๆ นี้ จึงยอมแม้กระทั่งทำร้ายและเบียดเบียนคนอื่น เวลาคนอื่นทำร้ายเรา การที่จะให้เรายอมอภัยให้ง่าย ๆ จะยอมไหม?. กำปั้นมา กำปั้นตอบ ขามา ก็ขาตอบ เมื่อตัวเองเคราะห์ร้ายบ้าง เราอย่าได้โทษเขาเลย ต้องรู้จักให้อภัยและยอมรับชะตากรรมกับสิ่งที่ตนเองเคยกระทำมา ต้องยอมรับความจริง ผู้ที่ยอมก้มรับ ความเป็นริง ผู้นั้น จะมาสามารถยืนอยู่บนโลกนี้ได้อย่างแท้จริง
หากคนที่อยู่บนโลกนี้ไม่ยอมรับอะไรได้ง่าย ๆ ยึดมั่นแต่ความเป็นตัวของตัวเองและความสามารถของตัวเองก็ยากที่จะมีชีวิตอย่างปกติสุข หรืออยู่บนโลกนี้ร่วมกับผู้อื่นได้อย่างสันติสุข
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
ผนึกกำลัง ทำดีต้านภัยพิบัติ
พระโอวาทพระพุทธจี้กง
ชะตาของคนมาจากไหน?. ชะตาของคนมาจากชะตากรรม ใช่หรือไม่ ?. หากชะตาคนไม่ดี คนในประเทศมีกี่ล้านคน ?. แต่ละคนในที่นี้หากชะตาไม่ดีในจังหวัดจะเป็นอย่างไร ?. หาก 70 กว่าจังหวัดชะตาไม่ดีแล้ว ชะตาของประเทศจะเป็นอย่างไร ?. ในโลกนี้มีประเทศตั้งมากมาย แต่ละประเทศก็ล้วนแต่ชะตาไม่ดี แล้วชะตาของโลกจะเป็นอย่างไร ?. ในโลกใบนี้เราอาศัยอยู่ด้วยหรือเปล่า หากเราเป็นส่วนหนึ่งของโลก นั่นแสดงว่าเราเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ชะตาของโลกขึ้นหรือลงใช่หรือไม่ ?. แล้วเราจะทำอย่างไรกันดี ?.
สิ่งศักดิ์สิทธิ์กับคนนั้นแม้กายแยกกัน แต่จิตนั้นไม่เคยแยก คนเราหากไม่มีร่างกาย ยังจะมีโอกาศสร้างบุญกุศลอีกหรือเปล่า ?. อย่าลืมว่ากรรมนั้นแบ่งออกเป็นสองชนิดทั้ง "กรรมดี" "กรรมชั่ว" พวกเราสร้างบาปเวรกรรม ไม่ว่าจะโดยทางกาย วาจา ใจ จะต้องระวังให้ดี หากวันนี้คนมาด่าเราทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด เราจะโกรธไหม ?.
วิญญาณอาฆาต ล่ะ ! พลังอาฆาตร้ายแรงมาก อาจจะไปสิงอยู่ที่ตัวใครก็ได้ หรืออาจมาสิงอยู่ที่ตัวเรา เพราะฉะนั้น พลังสว่างต้องชนะพลังมืด เข้าใจไหม ?. ชะตาประเทศญี่ปุ่นสำคัญยิ่ง เพราะเราเป็นส่วนหนึ่งในประเทศ หลายคนมักคิดถึงปัญหาของโลกใบนี้อยู่เสมอ แต่เวลาไม่แน่นอนเสมอไป บางครั้งในสิ่งที่เราคิดว่ามันใกล้เข้ามา มันอาจจะยังไม่ถึงเวลา หากเราคิดว่ามันไกล มันอาจจะใกล้ก็ได้ เพราะฉะนั้น ขึ้นอยู่กับการรวมพลังกันทำความดี การที่ "มาเช้า" "มาทัน" "มาช้า" ความหมายต่างกันมาก
"มาช้า" เราอาจทำอะไรได้เยอะแยะ
"มาทัน" เราอาจได้มาเพียงคนเดียว
"มาช้า" เราอาจไม่ได้มาเลย !
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
แปรวิกฤติ เป็นโอกาส
พระโอวาทพระพุทธจี้กง
ทุก ๆ คนมีเคราะห์ภัยซึ่งเกิดจาก "กรรม" กรรมคือการกระทำ ถ้าทำดีก็เป็นคนที่มีเคราะห์ดี ทำไม่ดีก็เป็นคนที่เคราะห์ร้าย ศิษย์อยากเคราะห์ร้ายหรือเคราะห์ดี ?. (เคราะห์ดี) แล้วเราส่งเคราะห์ดีให้ผู้อื่นหรือยัง ?. เราต้้องขยันส่งเคราะห์ดีไปให้ผู้อื่นถึงจะได้รับผลดีตอบ ถ้าเราเปิดไฟให้คนอื่น เราก็สว่างถ้าเราไม่เปิดไฟให้คนอื่น เพราะเราตระหนี่ถี่เหนียว ก็ไม่มีใครได้รับความสว่าง เมื่อเราช่วยเหลือผู้อื่น ผู้อื่นก็จะช่วยเราป็นการไม่เอาเปรียบกัน เวลาช่วยผู้อื่นแล้ว จำเป็นต้องได้รับผลดีตอบมาไหม ?. (ไม่จำเป็น) ถ้าเราช่วยเขา แต่เขาให้ร้ายเรา เราต้องรู้จักวางเฉย เพราะว่าที่เราให้ไป เราไม่ต้องการผลตอบแทนหากเราไม่ได้ผลตอบแทนแล้วเสียใจ แสดงว่าเราหวัง ! ฉะนั้น จึงไม่ควรที่จะหวังอะไรเลย ความหวังมีไว้สำหรับหวังกับตัวเองเท่านั้น ไม่สามารถหวังกับผู้อื่นได้ บางคนวาดหวังไว้สวยงาม แต่ไปวาดให้กับคนอื่น พอเขาไม่ทำเราก็รู้สึกเสียใจ แล้วก็ต่อว่า และเปลี่ยนความวาดหวังอันนี้ ให้กลายเป็น ความแค้น แค้นต้องชำระ ! ถ้ามัวแต่ชำระก็จะแค้นกันไม่จบไม่สิ้น ใช่หรือไม่ ?.
การที่เจ้าได้รับเคราะห์ภัย อย่าหนี ! เพราะยิ่งวิ่งหนีเคราะห์ก็ยิ่งวิ่งตาม หันหน้าไปสู้กับความจริง ยอมรับเคราะห์กรรมนั้นเข้ามาสู่ตน หมดแล้วจะได้หมดกัน ดีหรือไม่ ?. เจ้าไปตีเขาไว้ ไม่ให้เขามาตีคืนได้หรือ ?. ร่างกายเราแก่เฒ่าชราแล้ว จะห้ามไม่ให้ป่วยไข้ได้หรือ ?. มีแต่สิ่งเดียวที่มีค่าที่สุดคือ ก่อนที่เราจะเสียชีวิตทำทุกเวลานาทีให้มีคุณค่า หนึ่งวันที่เราสั่งสมความดีทำสิ่งที่มีประโยชน์ ก็คือหนึ่งวันที่มีค่า สองวันที่เราสร้างความดีทำสิ่งที่มีประโยชน์ ชีวิตเราก็มีค่า ! หากว่าทุกวันไม่สร้างคุณงามความดีใด ๆ เลย ปล่อยชีวิตผ่านไปวัน ๆ ถึงแม้มีอายุอยู่ร้อยปี ก็เป็นร้อยปีที่ไม่มีค่า ใช่หรือไม่ ?.
เคราะห์ภัย ความทุกข์ยากต่าง ๆ ได้ทวีสูงขึ้น การทดสอบต่าง ๆ นา ๆ วิ่งเข้าสู่ผู้บำเพ็ญแล้ว แต่อย่าเข้าใจผิด บางสิ่งเป็นเคราะห์กรรมส่วนตัว อย่าเหมาว่าเป็นการทดสอบเสียหมด ! หากว่าเจ้าเป็น คนจริง ศิษย์จะได้มีโอกาสเป็นพุทธะวันข้างหน้า อย่าขอให้เคราะห์ร้ายเบา ๆ ยิ่งหนัก ยิ่งทวี ยิ่งทดสอบคนเท่าไร ศิษย์จะเหลือกิเลสน้อยลง ผู้เคราะห์ร้ายที่เข้ามาจะทำให้เรากลายเป็นพุทธะได้เร็วขึ้น ถ้าศิษย์ทำได้ เป็นพุทธะเดินดินเหมือนอาจารย์ก็ดี มีชีวิตอยู่ แต่อยู่อย่างพุทธะ หากว่ายังใช้ตา หู ปากมาก ก็ไปพยายามบำเพ็ญหน่อยนะ
บาปกรรม
ไม่มีอะไรเกินไปกว่าการทำตามกิเลสในใจ
เคราะห์กรรม
ไม่มีอะไรเกินไปกว่าการพูดนินทาว่าร้าย
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
สิ่งผิดพลาด แก้ไขเสียใหม่
พระโอวาทพระโพธิสัตว์กวนอิม
เราอาจจะรู้สึกว่าเรายังมีบางอย่างที่ยังไม่ได้ทำ เรายังมีบางอย่างที่ยังทำได้ไม่สมบูรณ์ จะให้เราตัดใจในตอนนี้คงไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ แต่ท่านอย่าลืมว่าอนิจจังเกิดชึ้นกับทุก ๆ คน สิ่งที่เราไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับตน นั่นเป็นเรื่องที่แน่นอนที่สุด ท่านอาจจะวาดอนาคตกันไว้สักสิบปียี่สิบปี เราถึงจะมีใจบำเพ็ญธรรม เมื่อโอกาสนั้นมาเราจะตั้งใจบำเพ็ญธรรม แต่ขอถามว่า สิบปียี่สิบปีจะมีแน่นอนหรือเปล่า ?. โอกาสที่ท่านจะได้บำเพ็ญยังมีอยู่หรือเปล่า ?. การจะทำความดีสร้างบุญกุศล ชำระในหนี้บาปเวรกรรม ยังมีอยู่หรือเปล่า ?. อาจจะตั้งใจอยากจะทำบุญ อยากจะบำเพ็ญธรรมเพื่อพ่อ แม่ เพื่อพี่น้อง ความตั้งใจดี ๆ ถ้าหากท่านไม่รีบลุกขึ้นมาทำ รอแต่ให้ทุกอย่างพร้อมก่อนถึงยอมสละออกมาได้ เราคิดว่าโอกาสอย่างนั้นจะมาถึงหรือเปล่า ?. กายสังขารจะสมบูรณ์อย่างนี้หรือเปล่า ?.
เราอย่าลืมว่า ทุกคนที่เกิดมาล้วนมีเจ้ากรรมนายเวร การที่เขาจะมาทวงหนี้เอากับพวกท่าน เขาบอกเราล่วงหน้าหรือเปล่า ?. แล้วเรายังจะใจเย็น
อยู่อย่างนี้ได้หรือเปล่า ?. แล้วอะไรที่เราควรจะเริ่มต้นทำขึ้นมาก่อน อะไรที่อยู่ใกล้ตัวเราที่สุด อะไรที่เราทำได้ง่าย แล้วอะไรที่เราขาดไม่ได้ ?. เราพอตอบได้หรือเปล่า?. เรากระทำกันอยู่ทุกวันหยุดไม่ได้แม้สักมื้อเดียว (กินเนื้อสัตว์) เราไม่ได้ชดใช้ในกรรมเก่า เราก็อย่าได้สร้างในกรรมใหม่
ในการกินของพวกท่าน ลดละได้ในหนี้ชีวิตของคนอื่นก็เป็นการไม่สร้างกรรมใหม่ แต่หากวัน ๆ เอาแต่กินชีวิตคนอื่น หนี้เก่าไม่ชดใช้ หนี้ใหม่ก็สร้างขึ้นมา แล้วเมื่อไหร่ท่านจะหลุดพ้นได้จริง ๆ แล้วเมื่อไหร่ท่านจะมีบุญกุศล เราหวังแต่บุญไม่อยากได้บาป แต่สิ่งที่เราทำสอดคล้องกันหรือเปล่า เรื่องที่อยู่ใกล้ตัว เรื่องที่ทำอยู่ทุกวัน ปรับเปลี่ยนได้หรือเปล่า ?.
เมธีทุกท่าน สิ่งที่เราเตือน สิ่งที่เราแนะนำไม่ใช่เรื่องยาก หากอยากตัดกรรมเก่า ไม่สร้างกรรมใหม่ก็ขอให้ตั้งใจทำ การทำร้ายชีวิตเขา ทุบหัวเขา ตัดขาเขา ควักใส้เขา ทรมานหรือเปล่า?. ถ้าเป็นเรา เราจะยอมหรือเปล่า?. หากเมธียังไม่ยอม แล้วพวกเขาจะยอมหรือเปล่า ความแค้นฝังลึก หากเราทำเขาย่อมจดจำได้ตลอด ทวงหนี้ไม่มีผิดเพี้ยน มีแต่เพิ่มไม่มีลด หวังว่าเราจะไม่เพิ่มหนี้กรรมให้กับตนเอง หากเราอยากจะบำเพ็ญ จุดเริ่มต้นคือ "การกินเจ" หากทำได้เขาจะไม่ขัดขวางท่าน เขากลับจะส่งเสริมท่าน เราอยากให้เจ้ากรรมนายเวรส่งเสริมเราบำเพ็ญธรรมหรือ ขัดขวางไม่ให้เราบำเพ็ญธรรม ทุกอย่างอยู่ที่ท่านเลือกเอง ให้เขาส่งเสริม เขาก็จะรอเอาบุญกุศลจากพวกท่าน แต่ถ้าท่านจะให้เขาขัดขวาง เขาก็คงจะเอาชีวิตของพวกท่านไป
โอกาสอย่างนี้ มันอยู่ใกล้ ๆ ตัวท่านเอง เราอยากจะมีลมหายใจเพื่อสร้างบุญสร้างกุศล หรืออยากจะมีลมหายใจเพื่อให้เขามาทวงหนี้ ไม่รู้ว่าวันใด มาแบบไม่รู้ตัว สิ่งที่เรายึดติด สิ่งที่เรารัก เราก็ไม่ทันได้เอาไป ยังไม่ทันได้ส่งเสียเขาก็พรากเอาของเราไปแล้ว สิ่งที่สะสมมาทั้งชีวิตไม่เหลืออะไรแล้ว ?.หวังว่าเราอย่ารอให้เป็นอย่างนั้น เรามีสติในการดำรงชีวิต ค่อย ๆ ละ ค่อย ๆ เลิก เพราะความตั้งใจของเราดีกว่าโดนฉุดดึงไปโดยไม่รู้ตัว หวังว่าเราจะยอมเปลี่ยนแปลง สิ่งที่พลาดที่ผิดไปแล้ว เราขอขมาสำนึกแก้ไขเสียใหม่ อย่าปล่อยเลยตามเลย
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
เริ่มต้นใหม่ ยังมีโอกาสเสมอ
พระโอวาทพระพุทธจี้กง
เราลองมองดู มีภัยพิบัติเกิดขึ้นมากมาย เรากลัวไหม (กลัว) กลัวอะไร?. กลัวว่าวันหนึ่งภัยพิบัติมาถึงตัวเรา เราต้องตายก่อน ถามว่า มีคนพูดว่าเดี๋ยวภัยพิบัติจะเกิด เดี๋ยวโลกจะแตก เดี๋ยวประเทศนั้น้ำท่วม เดี๋ยวประเทศนี้ไฟไหม้ แผ่นดินไหว เราเคยได้ยินข่าว เวลาเราดูข่าว เวลาเราได้ยินคนอื่นพูดถึง เรารู้สึกหวาดกลัว ที่เรากลัว กลัวอะไร?. (เมื่อเวลานั้นมาถึง ยังไม่ได้ปฏิบัติธรรม) เพราะว่าเรายังตั้งตัวไม่ทัน ใช่ไหม ที่เรากลัวเพราะเรากลัวว่าเวลาที่เหลือไม่สามารถเปลี่ยนแปลงชีวิต ยังไม่รู้เลยว่าเราเกิดมาเพื่ออะไร ยังไม่ได้รับคำตอบให้กับชีวิตตัวเราเอง กลัวว่าสิ่งนั้นมาถึง ชีวิตเราก็จบสิ้นก่อน ใช่ไหม ถึงตอนนั้นจะแก้ไขอะไรก็ไม่ทันแล้ว ภัยพิบัติข้างนอกใช่ว่าจะจบลง แต่กำลังเกิดขึ้นทุกวินาที และตอนนี้ พระอาจารย์มาเตือนเราว่า เรากำลังทำอะไรอยู่ เรากลัวว่าเราจะไม่สามารถปฏิบัติบำเพ็ญธรรมได้ทันสิ่งที่เกิดขึ้น จะเกิดขึ้นก่อน สิ่งที่เรากลัวอาจเป็นจริงก็ได้
เพาะเราชะล่าใจกับชีวิตตัวเองมากเกินไป
เราประมาทกับชีวิตตัวเองมากเกินไป
เราผลัดวันกับชีวิตตัวเองมากเกินไป
ไม่แน่สิ่งที่เรากลัวอาจจะเป็นจริงก็ได้ เพราะภัยพิบัติไม่ได้เกิดขึ้นจากอะไรเลย นอกจากกรรมร่วมของมนุษย์ ใต้พิภพนี้มีมนุษย์เท่าไร เรารู้ไหม?. และหนึ่งคนก็มีกรรมมีชะตาเป็นของตัวเอง จากหนึ่งคน สองคน สามคนอยู่ร่วมกัน กรรมนั้นจะยิ่งใหญาขนาดไหน น่ากลัวไหม?. ถ้าเอากรรมของมนุษย์มารวมกันล่ะ และสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นก็ไม่ต่างจากกรรมร่วมของมนุษย์ที่เป็นผู้สร้างขึ้น ใครตอบได้ 100 % ไหมว่าเราไม่มีกรรมร่วมเลย ตอบได้ไหม ?. (ไม่ได้) นับดูจำนวนคนแค่ไม่กี่คนนี้ ก่อขึ้นมาก็ยิ่งใหญ่ เพราะฉะนั้น วันนี้จึงอยากจะบอกเราว่า สิ่งที่เราอยากจะทำ สิ่งที่เราอยากจะเริ่มต้นใหม่ เราอย่ามัวแต่ผลัดวันประกันพรุ่งอยู่เรื่อยไป ไม่มีใครช่วยเราได้ มัวแต่บอกว่าทำงานก่อน มีลูกมีครอบคัวก่อนค่อยมาบำเพ็ญ ใครจะรู้ว่าเราจะมีชีวิตอยู่ถึงเมื่อไหร่ ใครจะตอบได้เราจะมีชีวิตอยู่ถึง 100 ปี 70 ปี เพราะฉะนั้น ตอนนี้เวลาที่เรามีอยู่จึงสำคัญมาก ขอให้เราคิดและพิจารณาให้ดีว่าเราจะเลือกเส้นทางไหนต่อจากนี้ไป
เราจะมัวแต่บอกว่าเดี๋ยวค่อยทำ เดี๋ยวค่อยบำเพ็ญ ไม่รู้เมื่อไหร่ธรรมะนี้จะมีโอกาสให้เราได้บำเพ็ญอีก แล้วจะมาเสียใจภายหลังคงไม่มีใครช่วยเราได้ถ้าหากพระอาจารย์ปล่อยวางแทนพวกเราได้ พระอาจารย์จะรีบทำทันที แต่พระอาจารย์ไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ เราต้องทำเอง เราต้องบำเพ็ญเอง เราต้องปล่อยวางใช่หรือไม่ ?. ทุกสิ่งทุกอย่างเราเลือกเอง เราก็ต้องพร้อมที่จะเผชิญเอง เพราะฉะนั้น เวลานี้ภัยพิบัติต่าง ๆ เกิดขึ้นมากมาย เราจะอยู่ถึงเมื่อไรก็ไม่รู้ พระอาจารย์จึงอยากเตือนย้ำให้เรากระตือรือร้นกับใจของเราเองสักนิดหนึ่งว่ายุคนี้ยุคสุดท้าย จะมีเวลาให้เราบำเ็พ็ญถึงอีกเมื่อไรก็ไม่รู้
ลมหายใจนี้จะสามารถถ่ายทอดออกไปแล้วก้กลับมาดำรงชีวิตของเราได้ถึงพรุ่งนี้ เราก็ยังไม่แน่ใจ และสิ่งที่เราสามารถทำได้ในขณะนี้ก็คือ สามารถขัดเกลาใจตัวเรา เป็นสิ่งที่ใกล้ตัวที่สุด ชีวิตของเรายังเหลืออะไรที่เราต้องทำอีก สิ่งต่าง ๆ ภายนอกนั้นเป็นเพียงแค่ปัจจัยเสริม นั้นไม่ใช่จุดประสงค์ที่เราเกิดมาบนโลกมนุษย์ นั้นเป็นเพียงแค่ปัจจัยเสริมให้เราดำรงชีวิตอยู่ในโลกใบนี้ได้เท่านั้นเอง แต่มนุษย์กลับทุ่มเทให้กับสิ่งเหล่านั้นมากเกิน จนไม่สามารถที่จะจดจำโลกภายในของตัวเราเองได้ด้วยซ้ำ ลืมไปว่า แท้จริงแล้วจิตเดิมแท้ของเราอยู่ที่ไหน ?. จิตเดิมแท้ของเราเป็นใครมากจากไหน ?. เราไม่เคยถามตัวเองจริง ๆ เราไม่เคยรู้เลยด้วยซ้ำ ใช่หรือไม่ แต่ตอนนี้เรารู้หรือยัง ?.
ขอให้เราย้ำเตือนกับตัวเองว่า ยุคนี้เป็นยุคสุดท้าย อยากจะทำอะไรก็ขอให้รีบทำ และที่สำคัญอย่าประมาทกับชีวิตของตัวเราเอง เริ่มต้นใหม่ยังมีโอกาสเสมอ แต่ว่าถ้าหากสายเกินไป กลับมาก็คงไม่ทันแล้ว
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
วันลาโลก ของอเล็กซานเดอร์มหาราชผู้ยิ่งใหญ่
แม้บัญชาสวรรค์จะให้พระองค์มีชีวิตอยู่ได้เพียง 33 ปี พระองค์ไม่เสียใจเลยแม้แต่น้อย สิ่งที่พระองค์เสียใจที่สุดก็คือ พระองค์ได้เห็นสัจธรรมแท้จริงของโลก แค่เพียงนาทีสุดท้ายก่อนสิ้นลม
อเล็กซานเดอร์มหาราช กษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ ภายหลังจากที่ได้เข้าครอบครองอาณาจักรน้อยใหญ่มากมาย ในระหว่างเดินทางกลับ พระองค์ทรงล้มป่วยลง และต้องนอนอยู่บนเตียงเป็นเวลานับเดือน เมื่อความตายกำลังใกล้เข้ามา อเล็กซานเดอร์ทรงรำพึงกับตนเองว่า "ไม่ว่าชัยชนะที่ได้มามากมายเท่าไหร่ หรือกองทัพอันเกรียงไกรแค่ไหน แม้แต่ดาบอันคมกริชหรือสมบัติมากมายที่มีอยู่ หาได้มีประโยชน์อันใดไม่" พระองค์เรียกแม่ทัพทั้งหลายเข้ามาเพื่อรับสั่ง "ข้าคงต้องจากโลกนี้ไปในไม่ช้า แต่ข้ามีความประสงค์อยู่สามประการ ที่ต้องดำเนินการให้สำเร็จ อย่าขาดแม้แต่สิ่งเดียว" ด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของพระองค์ แม่ทัพทุกคนเห็นพ้องกันที่จะยึดถือและทำให้สำเร็จตามพระประสงค์นั้น
"ความประสงค์ข้อแรกของข้าก็คือ ... ให้แพทย์ที่เป็นผู้รักษาข้า เป็นผู้แบกหีบศพข้า
ประการที่สอง ... ระหว่างทางที่นำหีบศพของข้าไปฝัง ให้โปรยเงินทองและเพชรนิลจินดาที่ข้าสะสมไว้ในท้องพระคลัง
ประการสุดท้าย ... ปล่อยมือทั้งสองข้างของข้ายื่นออกมาจากหีบศพ
บรรดาข้าราชบริพารทั้งหลายที่ได้รับฟังพระบัญชาต่างสงสัยกับพระประสงค์สามประการของพระองค์ แต่ไม่มีใครกล้าถาม แม่ทัพคนโปรดของพระองค์ทรงจุมพิตมือของพระองค์แล้ว นำไปประทับที่หน้าอก กล่าวว่า "มหาราชของข้า พระประสงค์ของพระองค์จะได้รับการตอบสนองอย่างแน่นอน แต่บอกข้าหน่อยได้ไหมว่า ทำไมพระองค์จึงมีพระประสงค์เช่นนั้น" ถึงตอนนี้อเล็กซานเดอร์ได้ถอนหายใจลึก ๆ และกล่าวว่า "ข้าอยากให้โลกได้รับรู้บทเรียนของข้าสามประการ...
ข้าให้แพทย์ผู้รักษาข้าเป็นผู้แบกหีบศพ เพื่อให้ผู้คนรู้ว่า ไม่มีแพทย์คนไหนที่จะรักษาโรคให้หายขาดไปได้ แพทย์เหล่านั้นเขาไม่มีอิทธิฤทธิ์ที่จะหยุดยั้งความตาย หรือยื้อชีวิตจากความตายได้ ฉะนั้น ขออย่ายื้อชีวิตใครให้คงอยู่ตลอดไปเลย
ข้าอยากให้โปรยเพชรนิลจินดาในระหว่างทางที่ไปยังสุสานของข้า เพื่อบอกผู้คนทั้งหลายให้รู้ว่า แม้นเพียงเสี้ยวของสิ่งมีค่าเหล่านี้ ข้ายังนำไปด้วยไม่ได้ ประชาชนจะได้ตระหนักว่ามันเป็นการเสียเวลาเปล่าที่จะสะสมความมั่งคั่ง
และความประสงค์ข้อสุดท้าย ที่ขอให้นำมือทั้งสองข้างของข้ายื่นออกมาจากหีบศพ เพื่อให้ผู้คนรู้ไว้ว่า ข้ามามือเปล่าและข้าก็จากโลกนี้ไปด้วยมือเปล่า สุดท้ายในคำกล่าวของอเล็กซานเดอร์ "ขอให้ฝังศพข้า ไม่ต้องสร้างอนุสาวรีย์ใด ๆ ปล่อยให้มือของข้ายื่นออกมาจากหีบศพ เพื่อที่โลกจะได้รู้ว่าบุคคลผู้ซึ่งเอาชนะมาแล้วทั้งโลก สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรไปแม้แต่น้อย
-
ธรรมะกับภัยพิบัติ
คิดบำเพ็ญ ยังไม่สาย
พระโอวาทองค์อมตะพฤฒาชันษาเจ้าแห่งทักษิณาลัย
ยุคนี้เป็นยุคสุดท้าย ขอจงฝึกหัดปล่อยวางความยึดติดกับวัตถุภายนอก ยึดติดกับเรื่องราวต่าง ๆ ยึดติดกับเงินทอง เพราะหากเรายังยึดติดกับสิ่งเหล่านี้ยุคปลายท้ายแล้วค้นหาญาณเดิมแท้ ปล่อยวาง ปล่อยวาง หากเราไม่เร่งบำเพ็ญในชาตินี้ เมื่อละกายสังขารไปจะนั่งเสียใจภายหลังก็สายเกิน คิดบำเพ็ญตั้งแต่วินาทีนี้ เวลาเหลือเพียงอีกน้อยนิด ช่วงเวลาเพียงแค่ 40 - 50 ปีนั้น เราลองคิดดูว่าเราได้สร้างบาปกรรมมาเท่าไหร่แล้ว วันนี้ วินาทีนี้ นับจากนี้ไปเร่งสร้างบุญสร้างกุศลให้กับตนเอง
หากเราไม่เร่งสร้างบุญสร้างกุศล เมื่อจากไปจิตญาณของเราก็จะลำบาก เพราะว่าเมื่อเราจากไปแล้วเราไม่สามารถเอาอะไรกลับไปได้นอกจาก กรรมที่เรามี บุญกุศลที่เราสร้าง
เจ้าทั้งหลายต่างกลัวนรก
แต่เจ้ารู้ไหมว่า
หนทางแห่งชีวิตที่ผ่านมา
ได้ปูทางของนรกไปแล้วครึ่งชีวิต
พระพุทธจี้กง
ท้ายเล่ม.....
พระโอวาทพระโพธิสัตว์กวนอิม
โลกใบนี้จะสงบสุขได้ก็อยู่ที่มนุษย์กระทำกัน
เราร่ำร้องอยากจะอยู่กินอย่า่งมีความสุข
อยากจะปลอดภัยไม่เกิดภัยพิบัต
ก็ต้องดูการกระทำของพวกท่านแต่ละคน
ดูว่าจิตใจของพวกท่านจะใสสะอาด
จะทำเพื่อส่วนรวมกันมากแค่ไหน
~ จบเล่ม ~