นักธรรม

ห้องสมุด "นักธรรม" => หนังสือ => คัมภีร์ => ข้อความที่เริ่มโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 12/09/2554, 14:14

หัวข้อ: 桃園明聖經 คัมภีร์อริยะตะวันเดือน ศุภนิมิตแปลและเรียบเรียง
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 12/09/2554, 14:14

คำนำ

คำนำก่อนเก่าจากท่านหันเหล่าเฉียนเหยิน

        ข้าพเจ้าเดินทางมาไต้หวันเมื่อปีหมินกั๋วที่สามสิบเอ็ด  ฤดูใบไม้ร่วงปีมหินกั๋วที่สามสิบแปด เนื่องด้วยจัดกิจการร้านค้าตรากตรำเกินกำลัง จึงล้มป่วยลงเพราะเยื่อหุ้มกระดูกซี่โครงอักเสบอย่างรุนแรง แพทย์ไม่อาจรักษา อันตรายมาก อาการเจ็บป่วยทรุดอยู่จนถึงฤดูใบไม้ผลิ ปีหมินกั๋วที่สี่สิบยังไม่ดีขึ้น ระหว่างนั้น ได้รื้อหนังสือที่นำมาจากมหานครเทียนจินออกมาดู ได้พบคัมภีร์ "เถาเอวี๋ยนหมิงเซิ่งจิง  คัมภีร์อริยะตะวันเดือน"  จึงได้จัดพิมพ์หนึ่งพันเล่ม แจกจ่ายเป็นวิทยาธรรมเป็นทานทันที  พร้อมกันนั้น ข้าพเจ้ายังได้ศรัทธาสวดท่องทุกวันอีกด้วย พอสวดได้สิบวัน อาการป่วยก็หายอย่างปิดทิ้ง เป็นเรื่องเหลือเชื่อจริง ๆ ขณะเขียนคำนำ ข้าพเจ้าอายุเจ็ดสิบเอ็ดปีแล้ว สุขภาพยังคงแข็งแรง คือผลได้รับจากการสวดท่อง "เถาเอวี๋ยนหมิงเซิ่งจิง คัมภีร์อริยะตะวันเดือน" ทีเดียว โอกาสที่จัดพิมพ์ใหม่ในครั้งนี้ จึงขอร่วมเอ่ยอ้างเล็กน้อย เพื่อตอบแทนพระคุณพระอริยเจ้า อีกทั้งหวังให้สาธุชนทั้งหลายต่างได้ไว้คนละหนึ่งเล่ม เพื่อร่วมกันสวดท่อง ละบาป บำเพ็ญบุญ ศรัทธาเชื่อมั่น เทิดทูนปฏิบัติอันจะเป็นผลช่วยให้ชีวิตจิตใจชาวโลกได้รับประโยชน์ไม่น้อย

ฤดูใบไม้ผลิปีหมินกั๋วที่หกสิบ
เจี๋ยชิง   หันอวี่หลิน
เรียนมาเพื่อทราบอีกครั้ง

หมายเหตุ  ปัจจุบันคือ ปีหมินกั๋วที่เก้าสิบสี่ (พ.ศ. 2548)
ท่านหันเหล่าเฉียนเหยินธรรมปรินายก สุขภาพแข็งแรงเรื่อยมา จนเจริญพระชนมายุได้เก้าสิบห้าธรรมชันยา จึงละสังขาร ด้วยสิ้นอายุขัยทางโลก เมื่อวันที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2538  บัดนี้ เบื้องบนโปรดประทานพระอริยฐานะว่า "องค์สมเด็จพระกตาธิการ บรมอริยธรรมราชเจ้า ผู้เฒ่าน้ำใส ไป่สุ่ยเซิ่งตี้)

หมายเหตุ
การอธิษฐานภาวนาขอคลี่คลายปัญหา เป็นเรื่องที่ทำได้ แต่สำคัญอยู่ที่ว่า เจ้าของปัญหามีคุณสมบัติเพียงไรที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์จะปรกโปรด เป็นคนดีมีคุณธรรมอย่างไร  จะอยู่เพื่อสร้างสรรค์หรือทำลาย  อยู่เพื่อเวไนยฯหรือตนเอง  สิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่ว่าจะฝ่ายบุญฤทธิ์หรืออิทธิฤทธิ์ ล้วนมีพร้อมด้วยมหาเมตตากรุณาต่อเวไนยฯ ผู้ขอจะต้องตั้งใจ "ขอนบนอบมุ่งใจถวายชีวิตเพื่อคุณความดี" ซึ่งพระองค์ต่างได้ปฏิบัติมาแล้วเป็นตัวอย่าง และเราอาจเจริญรอยตามได้ไม่มากก็น้อย แต่จะต้องด้วยความศรัทธาจริงใจเป็นที่ตั้ง ทุกอย่างจึงอาจจะสัมฤทธิ์ผล         

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : หมายเหตุวิธีสวดท่องคัมภีร์อริยะตะวันเดือน
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 12/09/2554, 14:28

                             คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                  หมายเหตุวิธีสวดท่องคัมภีร์อริยะตะวันเดือน

ในบทพระคัมภีร์                                   ท่องเป็น

อู๋  (ตี้)                                              ตี้
หว่อ (ตี้)                                            ตี้
หว่อ (เซี่ยง)                                        เซี่ยง
(ตี้จื่อโหม่ว)                                        บอกชื่อนามสกุงตนเอง
อวั๋งเซิน  (เชาเซิง)                                เชาเซิง
ข่งหมิง (อู่โหว)                                    อู่โหว
จูเก่อเลี่ยง (เซี่ยง)                                เซี่ยง
เส่า (โฮ่ว)                                          โฮ่ว
อวิ๋นฉัง (เซิ่งตี้)                                     เซิ่งตี้
ต้าเกอ (เซียนจู่)                                   เซียนจู่
จางเฟย (หวนโหว)                                หวนโหว
ซันตี้ (หวนโหว)                                    หวนโหว
เอวี้ยเฟย (อู่มู่)                                     อู่มู่
ปู้ไชหยู่ (เซิ่ง)                                      ปู้ไซเซิ่ง
หวังซั่น (เทียนจวิน)                               เทียนจวิน
โจวชัง (เจียงจวิน)                                 เจียงจวิน         

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : เกริ่นนำ
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 12/09/2554, 15:31

                             คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                      เกริ่นนำ

        "เถาเอวี๋ยนหมิงเซิ่งจิง  คัมภีร์อริยะตะวันเดือน"  เป็นพระโอวาทวจนะที่ "กวน ฯ" อริยมหาราชเจ้าโปรดประทานเฉพาะ จุดประสงค์เพื่อระบือเผยแผ่คุณธรรมความจงรัก กตัญญู สุจริต  จิตสูงส่งแกร่งตรงแก่มวลชน ในภาวะวิกฤตให้ได้ชำระจิตใจ นับเป็นแนวทางบรรทัดฐานแห่งคุณความดีที่ทุกคนพึง "ศึกษาให้เข้าถึง" พิจารณา "รู้ซึ้งให้เกิดเป็น" มีคำกล่าวว่า :  "บ้านเมืองมีขุนนางจงรักฯ โลกจักอยู่ยั้งยืนยง"  "ครอบครัว มีลูกกตัญญู ย่อมอยู่ดีเป็นศรีสุข"  "เลือกใช้ข้าราชฯ สามารถซื่อสัตย์ หลวงราษฏร์ปราศจากโจรภัย"   จิตสำนึกแกร่งตรงคงสู้ไม่หน่าย ศรัตรูหมู่ร้ายจนหนทาง"   "อาณาจักรธรรมมีพลัง ย่อมสร้างสรรค์วิเศษคุณ"   "บุคคลดีมีพลัง ไม่หลงทางบรรลุธรรม"  ตั้งแต่รัชสมัย ซ่ง  เอวี๋ยน  หมิง  ชิง  เรื่อยมา ปรากฏปราชญ์เมธี ปัญญาชนคนดีที่จิตใจแกร่งตรงคงมั่น  ท่านเหล่านั้น เข้าถึง  รู้ซึ้ง  ได้มีพลังชีวิตจากคัมภีร์อริยะตะวันเดือน  ท่านเหล่านั้น ต่างได้ทำหน้าที่สำคัญในจุดยืนของคุณสมบัตินั้น ๆ จนทำให้คิดว่าท่านน่าจะมีบุญสัมพันธ์กับกวนอริยมหาราชเจ้าก่อนเก่ามา  ข้าพเจ้าเป็นอีกผู้หนึ่ง ที่คิดว่าตนเองน่าจะมีบุญสัมพันธ์กับ "กวนอริยมหาราชเจ้า" ด้วย ทุกครั้ง เมื่ออ่านโอวาทพระวจนะ อ่านประวัติ ความเที่ยงธรรม รับรู้จิตใจแกร่งตรงสูงส่งคงมั่นของพระองค์ จิตก็จะบังเกิดพลานุภาพ สำนึกคุณค่าของความเป็นคน พลังในกายกับพลังจากเบื้องบน ประจบกันจากศีรษะลงมาทั่วตัว เกิดกำลังกายกำลังใจ  แม้ในขณะเจ็บป่วยหมดแรง ก็หายได้เป็นปลิดทิ้ง  ข้าพเจ้าคิดว่าโอสถวิเศษที่ได้รับ อาจได้มา
จากมหาพลานุภาพและคุณธรรมของพระองค์ "กวนอริยมหราชเจ้า" ที่ปรกแผ่อยู่ในโลกก็เป็นได้  คำกล่าวที่ว่า :  "กรรมดีในใลกนี้ไม่มีวันสูญสลาย"  ความเป็นจริง ก็คงจะอยู่ในข่ายที่ข้าพเจ้าสัมผัสรับรู้ได้นี้ด้วย การปฏิบัติบำเพ็ญธรรมในยุคขาวสุดท้ายนี้ เบื้องบนได้โปรด "ชี้ชัดทางตรง บำเพ็ญทางตรง บรรลุทางตรง" จึงเป็นโอกาสวิเศษสุดที่จะต้องบรรลุให้ได้ในชาตินี้  จอมปราชญ์ขงจื่อ ศาสดาแห่งศาสนาปราชญ์ โปรดมอบหลักของการเจริญธรรมไว้สามประการคือ "ปัญญา การุณย์  หาญกล้า"  ผู้ปฏิบัติบำเพ็ญที่หายไปหา "อารมณ์อิสระทางโลก" จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ล้วนเป็นเพราะ "ปัญญา  การุณย์  หาญกล้า"  อ่อนกำลัง ขาดพลานุภาพ  สมเด็จฯพุฒาจารย์โต พรหมรังสี กล่าวไว้ว่า "อ่อนนอกแข็งในวิสัยปราชญ์"  ความนัยไม่ต่างกัน ยุคปรกโปรดฉุดช่วยสามโลกขณะนี้  จิตใจไม่หาญกล้า ไม่แข็งแกร่ง  จะช่วยใครได้ "หาญกล้าแข็งแกร่ง" จะเปี่ยมพลังก็ต่อเมื่อผู้นั้นมีคุณธรรม  ความจงรัก  กตัญญู  สุจริต  มีจิตสูงส่งแกร่งตรง จะต้องสมบูรณ์ด้วยคุณธรรมห้า คุณธรรมแปด  ในโลกนี้ ตั้งแต่โบราณกาลมา ผู้เพียบพร้อมด้วยคุณสมบัติทุกประการดั่งนี้ได้ มีไม่มาก มักมีแต่พูดได้ ทำไม่ได้  ทำได้ แต่ไม่ได้ทำ ได้ทำ แต่ทำได้ไม่สมบูรณ์ผล ไม่ประจักษ์หลักฐานชัดเจนแก่คนข้างหลัง  "เถาเอวี๋ยนหมิงเซิ่งจิง" คัมภีร์อริยะตะวันเดือน"  จึงเปรียบเสมือนหม้อประจุไฟ สามารถถ่ายทอดพลังสร้างสรรค์ให้แก่เราได้เป้นอย่างดีที่สุด  มีคนหมิ่น "กวน" อริยมหาราชเจ้า ไม่ได้กินเจทุกมื้อทุกวันตลอดชีวิต สู้เราไม่ได้  เรากินเจตลอดชีวิต  แต่ยังขาดพร่องความจงรัก กตัญญู สุจริต  จิตสูงส่งแกร่งตรงคงมั่น  ยังขาดคุณธธมห้า คุณธรรมแปด อีกหลายส่วน  เราบอกว่าเรามีสิ่งเหล่านี้ แต่ลองพิจารณาดูผลงานอะไรของเราหรือ ที่ได้รับการเชิดชู จารึกไว้ในประวัติศาสตร์  กินเจคือเมตตากรุณาต่อสัตว์โลก  แต่กับพ่อแม่ของเรา... ซึ่งท่านก็เป็นหนึ่งชีวิตของสัตว์โลก อีกทั้งเป็นสัตว์โลกที่เคยป้อนข้าวอาบน้ำอุ้มชูเรา เราจะต้องเมตตากรุณาตอบไหม เราทำได้หรือไม่ อยางไร เพียงไร  กวนอริยมหาราชเจ้าไม่ได้กินเจตลอดชีวิต แต่บรรลุธรรมระดับสูงอยู่คู่ฟ้า ด้วยผลบุญคุณธรรมเหล่านั้น  อาจจะแย้งว่า ถ้าเช่นนั้น เราไม่ต้องกินเจได้ไหม คำตอบเป็นคำถามว่า "ถ้าไม่กินเจ เรามีคุณบารมีอื่น ๆ อย่างกวนอริยมหราราชเจ้าหรือเปล่าล่ะ"  แท้จริงแล้วกินเจนั่นเองเป็นการสั่งสมคุณธรรมบารมี ทีละเล็กทีละน้อยทุกข้อ ในคุณธรรมห้า คุณธรรมแปด  กินเจเป็นธรรมปฏิบัติที่ทำได้ง่ายที่สุด สำหรับเราที่มิได้อุทิศชีวิตทำการใหญ่เช่น "กวนอริยมหาราชเจ้า" หวังว่าสาธุชนจะได้พิจารณากัน สุดท้ายนี้ ด้วยจิตสำนึก
                                                                                 ข้าพเจ้า...
ขอน้อมนบ        ประจบพื้น        อภิวาท
แทบเบื้องบาท   มหาราช          "กวน"เซิ่งตี้
ความผิดใด       ในการแปล       แน่นอนมี
องค์ฤทธี          โปรดอภัย        ให้ปัญญา
                                                                                ร้อยกราบ

                                                                                 ศุภนิมิต
                   
                                                                          ตุลาคม   2547
                                                                   ศุภนิมิต แปล และเรียบเรียง       

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ศึกษาพิจารณา - ท่าทีในการศึกษาพิจารณา
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 14/09/2554, 15:15

                                      คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                          ศึกษาพิจารณา

                                   ท่าทีในการศึกษาพิจารณา
                                     "เถาเอวี๋ยนหมิงเซิ่งจิง"

        มองดูโดยรวมแล้ว  "เถาเอวี๋ยนหมิงเซิ่งจิง  คัมภีร์อริยะตะวันเดือน"  เป็นบทประพันธ์จาก "กวนอริยมหาราชเจ้า" แจกแจงโดย "พระโพธิสัตว์กวนอิม" "จอมอริยะพรหมราชเจ้าเหลาจื้อ"   "พรหมราชเจ้าดาวทอง  ไท่ไป๋จินซิง"  อีกทั้งปราชญ์จูซีสนองรับเจตนาจากกวนอริยมหาราชเจ้าตรวจทานชี้ชัด เรียกได้ว่า รวมเอาปัญญายอดยิ่งของพระอริยะทั้งสามศาสนาไว้ในคัมภีร์เดียวกัน ฉะนั้น การศึกษาพิจารณา "เถาเอี๋ยนหมิงเซิ่งจิง   คัมภีร์อริยะตะวันเดือน" จึงพร้อมด้วยจิตใจเคารพเคร่งครัด ค่อย ๆ คลืบคลานไปตามพระโอวาท ลำดับจากภายนอกสู่ภายใน จากตื้นสู่ความลึกซึ้ง สำคัญยิ่งคือ ปฏิบัติตยตามนั้น ดังเช่นกวนอริยมหาราชเจ้าโปรดไว้ว่า "จากสวดท่องจนเข้าถึง...เพื่อความคล่องในที่สุด   จากกล่าวขานจนเข้าใจ...เพื่อรู้เป็นสำคัญ   ปฏิบัติหวังจริงจัง จิตใจขอจงใสสว่าง"อักษรในคัมภีร์แฝงความนัยลุ่มลึกทุกถ้อยคำ กำซาบซึ้งจึงจะรู้ได้ในความแยบยลนั้น  บทเบื้องต้นของปราชญ์จูซี ที่ถวายรายงาน ก็จะต้องทำความเข้าใจจึงจะรู้ความเป็นมาเป็นไปของคัมภีร์อริยะตะวันเดือน คำนำของมหาราชเจ้าเอง ยิ่งจะต้องทำความเข้าใจให้ลึกซึ้ง จึงจะเข้าใจความเหนื่อยยากทุ่มเท "เพื่อให้" ของพระองค์ ยิ่งกว่านั้น ยังอาจประสานใจกับพระองค์อีกขั้นหนึ่ง  เช่นนี้ จึงจะจับทิศทางอันถูกต้องของคัมภีร์อริยะตะวันเดือนได้  ในเมื่อคัมภีร์อริยะตะวันเดือน สำเร็จได้จากการรวมเอาปัญญายอดยิ่งของพระอริยเจ้าทั้งสามศาสนาไว้  การอรรถาธิบายก็จะต้องอาศัยคัมภีร์ทั้งสามศาสนาเป็นหลัก เช่น "สี่ปรัชญาคัมภีร์  ซื่อซู"ของศาสนาปราชญ์  "ห้าคัมภีร์ธรรม อู่จิง" ของศาสนาปราชญ์   "วัชรปรัชญาปารมิตาสูตร  จินกังจิง" ของศาสนาพุทธ  "คัมภีร์คุณธรรม เต้าเต๋อจิง" ของศาสนาเต๋า (ธรรมศาสนา)  ในการถวายรายงานของปราชญ์จูซีก็ได้กล่าวว่า "ขอชาวโลกจงใส่ใจ จะต้องเห็นความเป็นอมตะของคัมภีร์อริยะตะวันเดือนเช่นคัมภีร์อื่น ๆ ดังกล่าวไว้ข้างต้น  หากแม้แต่การส่งเสริมใครให้มุ่งมั่นพยายามให้ร่วมศึกษาพร้อมกับคัมภีร์ทั้งสามศาสนา  ฉะนั้น  จึงอย่าได้อ่านคัมภีร์โดยเข้าใจเหมือนอย่างอ่านนิยาย ยิ่งจะต้องระวังการล่วงเกินสิ่งศักดิ์สิทธิ์ หรือพูดจาทำลายพุทธธรรม"                                     

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : คำนำ : คำนำจาก "อริยราชเจ้ายุทธนา อู่เซิ่ง"
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 14/09/2554, 15:58

                                   คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                           คำนำ

                             คำนำจาก "อริยราชเจ้ายุทธนา  อู่เซิ่ง"

        ...ส่วนใหญ่คัมภีร์ธรรมที่แพร่หลายถ่ายทอดถึงคนรุ่นหลัง ล้วนเป็นไปเพื่อเตือนใจชาวโลก จึงไม่ถือสากับคนที่สงสัยไม่เชื่อ ไม่ยอมรับ แต่คนเหล่านั้นก็มักจะคิดเล็กคิดน้อยต่อเราไม่หยุดหย่อน จะทำอย่างไรได้ หากคนรู้บำเพ็ญกตัญญูุตาธรรม พี่น้องปรองดอง จงรักภักดี ซื่อสัตย์จริงใจเป็นรากฐาน  เอาจริยธรม มโนธรรมสำนึก สุจริตธรรม ละอายต่อบาป เป็นบรรทัดฐานในการดำเนินชีวิต เช่นนี้ แม้จะไม่อ่าน "เถาเอวี๋ยนหมิงเซิ่งจิง  คัมภีร์อริยะตะวันเดือน"  ก็ไม่เสียหายอะไร แต่ถ้าหากไม่อาจถึงที่สุดในระดับความเป็นคน ไม่อาจเข้าถึงรากฐานความเป็นคนได้สำเร็จ แม้จะสวดท่องทุกวัน ๆ "เถาเอวี๋ยนหมิงเซิ่งจิง  คัมภีร์อริยะตะวันเดือน"  ก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขาด้วย นี่เพราะอะไร  เพราะ "เถาเอวี๋ยนหมิงเซิ่งจิง"  แท้จริงแล้วมิใช่จะให้คนแสวงหาความเป็นคนได้จากความหมายของตัวอักษรเท่านั้น  ความเป็นคนมิใช่จะประจุอยู่ในบท ในประโยค ในวิจารณ์เท่านั้น แต่ความปรารถนาอันยิ่งยวด ในอักษรหนึ่งตัว หรือคำพูดหนึ่งคำ ล้วนสนองรับ สนองตอบต่อฟ้าดิน มหาพลานุภาพแห่งจิตปรารถนาดีนั้น สะเทือนถึงเทพยดาและเหล่าวิญญาณได้ทั้งหมด  พระคัมภีร์นี้ ที่เรียกได้ว่า พระคัมภีร์ "อริยะตะวันเดือน" นั้น ก็ได้แสดงให้เห็นความสำคัญแล้วอย่างชัดเจน  เหตุที่ไม่ถือสากับคนเหล่านั้น มิใช่ว่าจะดูถูกเขา แต่ด้วยเหตุที่จิตใจความมุ่งหมายของพวกเขาชอบที่จะวิพากษ์วิจารณ์ โอ้อวดแสดงความสามารถ  ฉะนั้น จึงไม่อาจพูดคุยให้เข้าถึงความลึกซึ้งตรงกันได้  การถวายคำขอ ก็เป็นด้วยเหตุดังนี้  เบื้องบนโปรดให้แก้ไข ก็ด้วยเหตุอันนี้้ ผู้มีความเข้าใจ เมื่ออ่านถึงตรงนี้ก็จะต้องเห็นด้วยกับเรา อีกทั้งคัมภีร์นี้อาศัยปราชญ์จูจื่อเป็นผู้แก้ไข มิได้เกิดจากความเห็นของเรา บางคนเข้าใจว่าเราไม่ได้กินเจตลอดชีวิต อีกทั้งทำลายชีวิตไปไม่น้อย บางคนเข้าใจว่าเราไม่เชื่อพุทธธรรม จึงวิจารย์เป็นการให้ร้ายพุทธธรรมไป  ยิ่งกว่านั้น ยังมีผู้เข้าใจว่าเรากระหยิ่มใจในบุคลิกสง่างามของตนเอง โอ้อวดเกียรติคุณโดดเด่นของตน จึงดูแคลนละทิ้งคัมภีร์เล่มนี้ด้วยเหตุนี้  บ้างเห็นว่าสู้ "สี่ปรัชญาคัมภีร์  ซื่อซู"และ "ห้าคัมภีร์ธรรม  อู่จิง"  ไม่ได้  ที่อรรถรสบทตอนงดงามกว่า  อีกทั้งไม่อาจเทียบเท่าคัมภีร์ "วัชรปรัชญาปารมิตาสูตร  จินกังจิง"  หรือ  "คัมภีร์ชาดก  เปิ่นสิงจิง" ที่หลักธรรมวิเศษสูงส่งกว่า นี่ก็เป็นความคิดผิดของพวกเขา "จิง คัมภีร์" ก็คือหนทางของชีวิต  หนทางมีใกล้ มีไกล  อีกทั้งความแตกต่างกันที่เดินง่าย เดินยาก  ผู้มีกำลังความสามารถไปถึงหนทางใหญ่ แม้เส้นทางจะยาวไกล ก็ไม่หวั่งวิตก จะลำบากยากเย็น ก็มีกำลังใจ พยายามเดินไปจนถึงที่สุดได้ นั่นคือ  ผู้มีกำลังความสามารถไปถึงหนทางใหญ่แล้ว แต่สำหรับคนที่ไม่มีกำลังความสามารถจะมุ่งเดินต่อไปได้ จงชี้แนะนำพาให้เขาเดินทางใกล้ ๆ ง่าย ๆ ให้เขาเดินสู่หนทางราบเรียบ และไปถึงหนทางใหญ่ได้ต่อไปในภายหน้า  ความหนักใจของ "เถาเอวี๋ยนหมิงเซิ่งจิง  คัมภีร์อริยะตะวันเดือน"  อยู่ที่ต้องทุ่มเทใจให้อย่างนี้ ปราชญ์จูจื่อได้ตรวจสอบพระคัมภีร์ "ซันเทียนจู้จิงลู่"  ค้นคว้าหลักฐานที่มา คำอธิบายในบทตอนก็เช่นกัน ปราชญ์จูจื่อได้ทำหน้าที่แก้ไข เราได้ให้คำนำ ท่านทั้งหลายได้อันเชิญมา คนรุ่นหลัได้สวดท่องปฏิบัติตาม ซึ้งแม้จะไม่ขอบุญวาสนาให้ประจักษ์ แต่บุญวาสนาก็จะเป็นเช่นที่คัมภีร์นี้กล่าวไว้คือ...มิได้สัมฤทธิ์ผลเพียงอย่างเดียว...
...ไม่เข้าถึงรากฐานความเป็นคน   "แม้จะสวดท่องทุกวัน   คัมภีร์อริยะตะวันเดือนนี้    ก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย" 

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : สาส์นกราบทูล จูจื่อถวายสาส์น
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 19/09/2554, 12:21

                                    คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                               สาส์นกราบทูล  จูจื่อถวายสาส์น

        ตลอดชีวิตของกวนอริยราชเจ้า เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังของมโนธรรมสำนึกเที่ยงตรง หลายครั้งที่เหตุปัจจัยแห่งบุญส่งผล ต้องอุบัติมาในโลก สำหรับชาตินี้มาเพื่อช่วยรักษาแผ่นดินฮั่น มาเพื่อจัดการให้หมายเหตุหลักฐานของมโนธรรมล้ำเลิศที่ได้จารึกไว้ในคัมภีร์ชุนชิว  คัมภีร์เด่นดังแห่งสวนท้อเถาเอวี๋ยนได้ก่อเกิดขึ้น ก็ด้วยจุดเริ่มต้นจากที่ชายชาตรีทั้งสาม หลิว กวน จาง มาบรรจบพบกัน ณ สวนท้อ รมณียสถานศักดิ์สิทธิ์อันสดสวยนั่น ต่อมา จึงเกิดการโปรดแสดงนิมิตถ่ายทอดบอกกล่าวข้อความของพระคัมภีร์นี้แก่พระสงฆ์ที่วัดธารหยก (อวี้เฉวียนซื่อ) ลำดับเหตุการณ์อันเป็นผลให้ก่อเกิด "เถาเวี๋ยนหมิงเซิ่งจิง คัมภีร์อริยะตะวันเดือน" ซึ่งแสดงหลักธรรมด้วย "พลังพุ่งฟ้าฝ่าตะวัน" ตั้งแต่ก่อนกาลจนถึงปัจจุบัน  พระวจนะของมหาราชเจ้า ล้วนลึกซึ้งดั่งหยกงาม ดั่งทองคำอร่ามล้ำค่า บังเกิดเสียงเกร่งกร่างมีพลังเหมือนได้เห็นพระองค์ชัดเจนอยู่ข้างหน้า  พระคัมภีร์นี้สืบต่อยุคสมัยถ่ายทอดเรื่อยมาให้แบบอย่างแก่คนข้างหลังไว้ เป็นความวิเศษศักดิ์สิทธิ์โดยแท้ มหาพลานุภาพจากพระคัมภีร์ น่าคร้ามงามสง่าดั่งโลดแล่นได้ในสายตา นักศึกษาผู้ปรีชาสามารถทั้งหลาย  ใครเลยจะกล้าละเลยดูแคลนว่า พระคัมภีร์นี้มาจากนักรบผู้คนทั้งหลาย ผู้ไม่รู้ ใครเลยจะกล้าลบหลู่ดูถูกหรือล้อเล่นว่าเป็นคัมภีร์ภาษาพูดธรรมดา ๆ  พึงรู้ว่า ภาษาง่าย ๆ ธรรมดา ๆ แต่ตีแผ่หลักธรรมประณีตลึกล้ำเจนจบ คนที่ตั้งอกตั้งใจจริง ปฏิบัติตามคำสอนในพระคัมภีร์มีอยู่ทั่วไปไม่น้อย จากอดีตจนถึงปัจจุบัน ขุนนางนักรบที่ความคิดจิตใจละเอียดรอบคอบ เป็นผู้รู้เห็นกว้างขวางมากมายมา แต่มีใครหรือที่เจริญรอยตามแบบอย่าง "กวนอริยราชเจ้า" ดั่งนี้ได้  จึงหวังว่าชาวโลกจะได้เพิ่มความตั้งใจเพื่อให้เข้าถึงคัมภีร์นี้เสมอด้วยหกมหาคัมภีร์หลักที่รู้จักกันดี หากแม้นต้องการส่งเสริมใครให้มุ่งมั่นพยายาม คัมภีร์นี้พิมพ์ร่วมกับตำนานสามศาสนาพร้อมกันไป ขอแสดงความคิดเห็นเล็กน้อยด้วยใจจริงของมหาราชเจ้าดปรดสดับ ทอดสายพระเนตรลง มหาบารมีคุณของพระองค์ปรกแผ่ไพศาล  พระมหากรุณาธิคุณปรกโลกหล้า ได้โปรดอนุญาตประทานงานนี้ เพื่อแสดงความสำนึกขอบพระคุณ อีกทั้งขอพระองค์ทรงโปรด นิรโทษความผิดจากการสร้างบุญนี้ได้หรือไม่ ดั่งน้ไซร์ ชีวิตชาวโลกจะมีที่พึ่งพิงได้จริงแท้ อีกทั้งเทวโลก พรหมโลกจะแซ่ซ้องสาธุการ
                                                                                ข้าพระบาทจูซี
                                                                                สุดที่จะเทิดทูน
พระมหากรุณาธิคุณ   
สำนึกลึกล้ำนี้ มิอาจถวายด้วยวาจาใด

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : สาส์นกราบทูล รูปแบบสาส์นกราบทูล (เก้าเอวิ๋นซื่อ)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 19/09/2554, 13:02

                                              คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                                 สาส์นกราบทูล

                                            รูปแบบสาส์นกราบทูล

                                                (เก้าเอวิ๋นซื่อ)

กงเอว๋ย                                                         (เริ่มสวดท่อง)  น้อมสรรเสริญ 

เซิ่งตี้                                                            อริยราชเจ้า 

เฮ่าชี่หลิงเชียว                                                 มหาพลานุภาพเลิศหล้า 

ตันซินก้วนยื่อ                                                   จิตสูงพุ่งฟ้าฝ่าตะวัน

ฝูเจิ้งถ่งอี่จังซิ้นอี้                                               อุ้มชูราชวงศ์ฮั่น  เพื่อสัตยมโนธรรม กำจาย

เอวยเจิ้นจิ่วโจว                                                พระเดชานุภาพสะเทือนทั่วปฐพี 

อวี๋นต้าเจี๋ยเอ๋อตู่จงเจิน                                        ถึงพร้อมด้วยจิตบริสุทธิ์แกร่งตรงจงรัก

หลิงเจาเซียนกู่                                                 ทิพย์ญาณศักดิ์สิทธิ์ สถิตสว่างนิรันดร์กาล

ฝูหมอตั้งโค่ว                                                    สยบมารกวาดล้างโจรภัย

หลวี่ไต้เจิงฉีฉีชวิน                                             หลายยุคสมัย  ประจักษ์ในวิเศษคุณ

เจวี๋ยซื่อโหย่วหมิน                                             ปลุกสำนึกชาวโลก  ชี้นำชาวประชา  จักรวาลปรกหล้า

หวนอวี่พีฉีหมิงชวิ่น                                            โอวาทสว่างแห่งพระองค์ 

อวิ้นเสียหวงถู                                                   หนุนนำพิทักษ์รักษาแผ่นดินธรรม 

เต๋อฟู่หลี่ซู่                                                       บารมีเลิศล้ำ  คุ้มเกล้าเหล่านิกร   

(ตี้จื่อโหม่ว)อวี๋โหม่วเหนียนเอวี้ยยื่อ                         ณ  ปี..... เดือน ..... วัน .....     

จิ้งเอว้ยโหม่วซื่อ                                                ข้าพเจ้า  น้อมขอด้วยเรื่อง...........

โค่วสวี่                                                            กราบขอประทานอนุญาต 

                                                                    ข้าพเจ้าจะศรัทธาสวดท่อง  รัตนะพระโอวาท

 หมิงเซิ่งจิงเป่าซวิ่น                                             "เถาเอวี๋ยนหมิงเซิ่งจิง คัมภีร์อริยะตะวันเดือน"

(จี่ยื่อเฉียนซ่ง จงเซิงฟ่งสิง)                                     จำนวน.........ครั้ง หรือ..........ตลอดชีวิต

  อิ๋ว ซ่ง เอ๋อ ยู่                                                    จากสวดท่องจนเข้าถึง

 อี่โสวเอว๋ยกุย                                                      เพื่อคล่องในที่สุด 

อิ๋วเจี่ยงเอ๋อหมิง                                                    จากกล่าวขานจนเข้าใจ

อี่จือเอว๋ยเอี้ยว                                                      เพื่อรู้เป็นสำคัญ

เจี้ยนหลวี่ฉีอวี๋ตู่สือ                                                  ปฏิบัติหวังจัง 

ซินตี้อู้ฉิวกวงหมิง                                                   จิตใจปรารถนาสว่างใส 

ฝูจี้                                                                    หมอบราบกราบวอน

เจี้ยวอิ้ว                                                              โปรดพิจารณาคุ้มครอง

อู๋เยิ่นจันเอินจือจื้อ                                                  เป็นพระมหากรุณาธิคุณที่สุดหามิได้

จิ่นเก้า                                                                หมอบราบ   กราบทูลทรงทราบ                                   

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : คติธรรม "วิชญรุจน์ จางเซียนรับสนอง"
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 20/09/2554, 19:36

                                      คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                           คติธรรม

                              "วิชญรุจน์  จางเซียนรับสนอง" 

                               (เหวินชังอิ้งฮว๋าจางเซียนเป่าเก้า)

             (ก่อนอธิษฐานภาวนาให้ท่องสรรเสริญพระนามข้างบน สามครั้ง นบนอบสามกราบ)

จื้อซินกุยมิ่งหลี่                                                ขอนบนอบมุ่งใจถวายชีวิต เพื่อคุณความดี

กุ้ยเซียงซั่งเตี้ยน                                              ต่อเบื้องพระแท่นไม้หอมกุ้ยเซียง         สูงสง่า   

เอวิ๋นชังจั่วกง                                                 เบื้องซ้ายขององค์วิชญรุจน์   

ชีสือเอ้อฮว่าจือฝ่าเซิน                                       คือจางเซียนพระผู้มีเจ็ดสิบสองพระภาคกาย 

ไป่เซียนอวั้นเจี๋ยจืออวิ้นซู่                                   ร้อยพันหมื่นกัปเกิดดับมา

อวี้ซื่อเทียนเซี่ย                                               เพื่ออุ้มชูฟูมฟักสรรพสิ่งในโลก

เอี่ยนเจียวเหยินเจียน                                         แสดงธรรมพร่ำสอนผู้คน

จินตั้นจู๋กงสุยเซินไต้                                          ธนูทองศรไผ่ไม่ห่างกาย

กูเฉินกว่าซิ่วเมี่ยสิงจง                                        สิ่งอับเฉาแอบแฝงสาบสูญหาย

ฝูเสี่ยวจื่อเอ๋อเอว้ยทงกวน                                   ช่วยผู้อ่อนวัยผ่านด่านอันตราย   

อิ้นกุยฝังเอ๋อฮู่หนันฉั่น                                        ปกปักมารดา คุ้มครองผู้คลอดวิบาก   

ชงหมิงยื่ออี้                                                    ผู้ใดศรัทธา นับวันปัญญาจะแจ่มใส 

โต้วเจิ่นเจี่ยนเซียว                                            ฝีหนองลดหายไม่พุพอง   

หนันอวี้เจ่อฉีจือเปี้ยนอวี้                                      มีบุตรยากจักวอนขอก็มีได้ 

หนันเฉวียนเจ่อเต่าจือปี้เฉวียน                               โรคหายยาก อธิษฐานพลันหายขาด
       
                                                                  (ท่อง  3  จบ )

ต้าเปยต้าเอวี้ยน                                               ขอเดชะ  มหากรุณา   มหาปณิธาน

ต้าเซิ่งต้าฉือ                                                    มหาเมตตา   มหาอริยราชเจ้า

จิ่วเทียนฝู่เอวี๋ยนไคฮว่า                                       พระองค์เทิดธรรมเบิกอารยะชั้นฟ้าระดับเก้า

หลิงอิ้งจางเซียนต้าตี้                                          มหาราชเจ้าจางเซียนผู้สนองงาน

ชีฉวี่อวี้เซิ่งเทียนจุน                                           มหาราชฟ้าก่ออริยะ ณ  ชีฉวี่
                                         
                                                                                     ขอพระองค์ทรงทราบ
 

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : คติธรรม "ญาณรักษ์จอมฟ้ากัลยาณเจ้าหวังเทียนจวิน"
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 12/10/2554, 00:19

คัมภีร์อริยะตะวันเดือน

 

靈官王天君寶誥
(หลิงกวนหวังเทียนจวินเป่าเก้า)
คติธรรม "ญาณรักษ์จอมฟ้ากัลยาณเจ้าหวังเทียนจวิน"

志心皈命禮	จื้อซินกุยมิ่งหลี่	ขอนบนอบมุ่งใจถวายชีวิต   เพื่อคุณความดี
先天主將	เซียนเทียนจู่เจี้ยง	ต่อขุนพลใหญ่แห่งจักรวาล
一旡神君	อี๋ชี่เสินจวิน	กัลยาณเจ้าแห่งโลกธาตุ
都天糾察大靈官	ตูเทียนจิวฉาต้าหลิงกวน	มหามนตรีญาณตรวจการเบื้องฟ้า
三界無私猛烈將	ซันเจี้ยอู๋ซือเหมิ่งเลี่ยเจี้ยง	ขุนนางหาญกล้าเกรียงไกรเที่ยงธรรมนำสามโลก
金睛赤髮	จินจิงซื่อฝ่า	พระองค์เนตรทอง  พระเกศาแดง
號三五火車雷公	เฮ่าซันอู่หั่วจีเหลยกง	ฉายาสามห้ารถเพลิง เจ้าปู่อัสนีบาต (สาม คือ ตะวัน เดือน ดาว  -  ห้า คือ ธาตุทอง ไม้ น้ำ ไฟ ดิน)
鳳嘴銀牙	เฟิ่งจุ่ยอิ๋นหยา	พระโอษฐ์หงส์  พระทนต์เงิน
統百萬貔貅神將	ถ่งไป่อวั้นผีซัวเสินเจี้ยง	ปกครองหมื่นฉกาจแม่ทัพเทวา
飛騰雲霧	เฟยเถิงอวิ๋นอู้	ทะยานเหนือนภาเมฆหมอก
號令雷霆	เฮ่าลิ่งเหลยถิง	บัญชาฟ้าคะนอง
降雨開睛	เจี้ยงอวี่ไคฉิง	ฝนตกฟ้าใส
驅邪治病	ชวีเสียจื้อปิ้ง	ขับไล่อัปมงคล  รักษาโรคภัย
觀過錯於一十二年	กวนกั้วชั่วอวี๋อีสือเอ้อเหนียน	พิจารณาความผิดอยู่สิบสองปี (ดูประวัติความเป็นมาใน "หวังเทียนจวิน" ท้ายเล่ม)
受命	โซ่วมิ่ง	รับพระโองการฟ้า
玉帝	อวี้ตี้	มหาเทวราชเจ้า
積功勳於百千萬種	จีกงซวินอวี๋ไป่เชียนอวั้นจ่ง	สร้างสมกุศลร้อยพันหมื่นประการ
誓佐祖師	ซื่อจั่วจู่ซือ	ปฏิญาณอารักขาพระบรรพจารย์
至剛至勇	จื้อก้งจื้ออย่ง	แกร่งกล้า  อาจหาญถึงที่สุด
濟死濟生	จี้สื่อจี้เซิง	สงเคราะห์คนตาย   สงเคราะห์คนเป็น
方方闡教	ฟังฟังฉั่นเจี้ยว	เผยแผ่แนะนำพร่ำสอนทั่วทิศ
處處開壇	ชู่ชู่ไคถัน	เปิดศาลาอรรถาธรรมทั่วทุกแห่งหน
豁落猛帥	ฮั่วลั่วเหมิ่งไซว่	ขอเดชะ
三五火車	ซันอู่หั่วจวี	จอมทัพหาญกล้าผึ่งผาย   รถเพลิงโชติช่วงสามห้า
大靈官，王天君	ต้าหลิงกวน หวังเทียนจวิน	มหามนตรีญาณจอมฟ้ากัลยาณเจ้าหวังเทียนจวิน
雷聲普化天尊	เหลยเซิงผู่ฮว่าเทียนจุน	มหาราชอัสนีปรกพา ขอพระองค์ทรงทราบ

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : คติธรรม "ขุนพลโจวเจียงจวิน"
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 12/10/2554, 17:44

คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

周將軍寶誥
(โจวเจียงจวินเป่าเก้า)                   
คติธรรม "ขุนพลโจวเจียงจวิน"   

志心皈命禮	จื้อซินกุยมิ่งหลี่	ขอนบนอบมุ่งใจถวายชีวิต เพื่อคุณความดี
扶天勇將	ฝูเทียนอย่งเจี้ยง	ต่อขุนพลหาญกล้าอุ้มชูฟ้า
察地猛神	ฉาตี้เหมิ่งเสิน	เทพเจ้าห้าวหาญตรวจตราแผ่นดิน
鐵鬚銀齒	เถี่ยซวีอิ๋นฉื่อ	พีะมัสสุ(เครา) เหล็กพระทนต์เงิน
黑面朱唇	เฮยเมี่ยนจูฉุน	พระพักตร์ดำ พระโอษฐ์แดง
精忠特立	จิงจงเท่อลี่	จงรักภักดียิ่งยวด
勁節驚人	จิ้นเจี๋ยจิงเหยิน	ข้อแกร่งแรงมุ่งน่าคร้าม
稽查善惡	จีฉาชั่นเอ้อ	ตรวจสอบบุญบาป
糾察凡塵	จิวฉาฝันเฉิน	แก้ไขสอดส่องมองชาวโลก
冥冥顯赫	หมิงหมิงเสี่ยนเฮ่อ	ลุ่มลึกจริงจังสำแดงฤทธิ์
處處遊巡	ชู่ชู่อิ๋วสวิน	ทุกแห่งทิศตระเวนตรวจ
鋤奸鋤惡	ฉูเจียนฉูเอ้อ	กำจัดชั่วร้ายภัยพาล
救世憂民	จิ้วซื่ออิวหมิน	กู้โลกห่วงหาชาวประชา
忠臣義士	จงเเฉินอี้ซื่อ	หนุนนำขุนนางจงรักฯ นักรบมโนธรรม
扶彼超伸	ฝูปี่เชาเซิน	ช่วยคานค้ำก้าวข้ามล้ำหน้า
乖兒逆子	ไกวเอ๋อนี่จื่อ	ลูกอกตัญญูดื้อด้าน
不勝怒瞋	ปู๋เซิ่งนู่เชิน	ให้บันดาลโทสะชิงชัง
維持世教	เอว๋ยฉือซื่อเจี้ยว	ธำรงรักษาสุภาษิตสอนโลก
匡正人倫	ควงเจิ้งเหยินหลุน	อุ้มชูมนุษย์สัมพันธ์
斬妖護法	จั่นเอียวฮู่ฝ่า	ตัดหัวปีศาจด้วยจะพิทักษ์ธรรม
大道常存	ต้าเต้าฉังฉุน	เพื่อทางธรรมยิ่งใหญ่คงไว้ตลอดกาล
最靈真宰	จุ้ยหลิงเจินไจ่	องค์มนตรีที่สุดแห่งความศักดิสิทธิ์
最顯神君	จุ้นเสี่ยนเสินจวิน	ที่สุดแห่งทิพยบุญญาธิการ
護朝護國	ฮู่เฉาฮู่กั๋ว	โอบอุ้มราชวงศ์บ้านเมือง
剛直忠勇大天尊	กังจื๋อจงอย่งต้าเทียนจุน	มหาราชฟ้าแกร่งตรงจงรักภักดีหาญกล้า

                  ขอพระองค์ทรงทราบ                       
(ท่อง 3 จบ)

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : คติธรรม : "ราชบุตร "กวน" อริยะ"
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 13/10/2554, 02:25

                         คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 
 
                               คติธรรม

                          "ราชบุตร  "กวน" อริยะ"

                          (กวนเซิ่งไท่จื่อเป่าเก้า)

                                    (สรรเสริญพระนาม ท่อง 3 จบ  นบนอบ  3 กราบ )

จื้อซินกุยมิ่งหลี่                                      ขอนบนอบมุ่งใจถวายชีวิต เพื่อคุณความดี

หลิงโหวไท่จื่อ                                      ต่อราชบุตร  "หลิงโหวกวนอริยะ"                             

เอวิ๋นจิงอู่เอว่ย                                       บุ๋นบู๊วิทยารอบด้าน

ควงอ๋วงฮู่กั๋ว                                         อุ้มชูราชวงศ์ฮั่นปกปป้องบ้านเมือง

เต๋ออี้เอว๋ยเอว๋ย                                     คุณธรรมสำนึกสูงสง่า

จงเชี่ยวเจี๋ยอี้                                       จงรักกตัญญุตา  แกร่งกล้าเที่ยงตรงมโนธรรม

เฉวียนโซ่วเฉวียนกุย                               ปณิธานว่า "กายได้มาครบ  จบให้ครบถ้วน*

ฉีชวินเจ่าเจี้ยนอวี๋ซีสู่                              วิเศษคุณหนุนราชวงศ์ซีสู่              นานมา

ต้าจงต้าเซี่ยว                                       จงรักภักดียิ่ง  กตัญญูยิ่ง

จื้อเหยินจื้ออย่ง                                     ที่สุดแห่งการุณย์  ที่สุดแห่งความหาญกล้า

ปู่เจ้าฮว่าจือปู้จู๋                                     เสริมส่วนขาดพร่องของฟ้าดิน

จั่ว                                                    เคียงข้าง

เซิ่งตี้อี่ลี่กง                                          "กวน" อริยมหาราชเจ้า เพื่อสร้างคุณ

ฮู่เฉาฮู่กั๋ว                                             ปกป้องราชวงศ์  ปกป้องบ้านเมือง

จิ้นเซี่ยวจิ้นจง                                        ทุ่มสุดกตัญญู  ทุ่มสุดจงรักภักดี
                                                         
                                                        (ท่อง  3 จบ)   

                                                        ขอเดชะ

จิ่วเทียนเอวยหลิง                                   มหาราชฟ้าชั้นเก้า

เสี่ยนฮว่าต้าเทียนจุน                               เดชาเกริกก้อง  บุญญาปรากฏ

                                                                          ขอพระองค์ทรงทราบ   

(กายได้มาครบ จบให้ครบถ้วน : กายได้จากพ่อแม่มาครบ จบชีวิตให้ครบถ้วนสมบูรณ์ด้วยคุณความดีกลับคืนไป)                                                                                   

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : คติธรรม " อริยราชเจ้า "
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 14/10/2554, 10:19

                           คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                         คติธรรม  " อริยราชเจ้า "

                            (เซิ่งตี้เป่าเก้า)

        (                                     )       (สรรเสริญพระนาม ท่อง 3 จบ นบนอบ 3 กราบ)

จื้อซินกุยมิ่งหลี่                                           ขอนบนอบมุ่งใจถวายชีวิต เพื่อคุณความดี

ไท่ซั่งเสินเอวย                                           ต่อองค์บุญฤทธีเหนือฟ้า

อิงเอวิ๋นสยงอู่                                            ปรีชาปัญญายุทธายิ่ง

จิงจงต้าอี้                                                 จงรักฯ เลิศล้ำมโนธรรมงามโอภาส

เกาเจี๋ยชิงเหลียน                                         ใจสะอาดสุจริต

อวิ้นเสียหวงถู                                              หนุนนำปกปักรักษ์แผ่าดิน

เต่อฉงเอี่ยนเจิ้ง                                            ทูนเทิดคุณธรรมเนื่องนำสัจวิถี

จั่งหยูซึเต้าเจี้ยวจือเฉวียน                                พิทักษ์การงานสามศาสนา

ก่วนเทียนตี้เหยินไฉจือปิ่ง                                ควบคุมตรวจตราบุคลากรของฟ้าดิน

ชั่งซือซันสือลิ่วเทียน                                     ณ  เบื้องบน รับงานบงการสามสิบหกชั้นฟ้า

ซิงเฉินอวิ๋นฮั่น                                             ดวงดาวชาวเมฆา

เซี่ยเสียซีสือเอ้อตี้                                        ณ  เบื้องล่าง  ดูแลบุญบรรพตเจ็ดสิบสองฐาน*

หมิงเหล่ยอิวเฟิง                                          อีกนรกานต์อันมืดมิด

ปิ่งจู้เซิงกงเต๋อ                                            ถือประกาศิตกำหนดชีวิตตามบุญกุศล

เอี๋ยนโซ่วตันซู                                             ออกสาส์นบัญชายืดอายุ

จื๋อติ้งสื่อจุ้ยกั้ว                                             กำหนดโทษตายร้ายบาป

ตั๋วมิ่งเฮยจี๋                                                 ออกสาส์นบัญชามรณาสีดำนำวิญญาณ

เข่าฉาจูฝอจูเสิน                                           ตรวจสอบเหล่าผู้บรรลุธรรม

เจียนจื้อฉวินเซียนฉวินจื๋อ                                ควบคุมดูแลตำแหน่งหน้าที่หมู่เซียน

เกาเจิ้งเมี่ยวกว่อ                                          พระผู้ประจักษ์มรรคผลวิเศษ

อู๋เลี่ยงตู้เหยิน                                              ฉุดช่วยคนไม่ประมาณ

อวั้นหลิงอวั้นเสิน                                          หมื่นล้านญาณศักดิ์สิทธิ์

                                                              (ท่อง  3  จบ)
                                                                 
                                                              ขอเดชะ

จื้อชั่งจื้อจุน                                                ที่สุดแห่งความสูงส่ง

ฝูหมอต้าตี้                                                 มหาราชสยบมาร  (                     ฝูหมอต้าตี้)

กวงเซิ่งตี้จวิน                                             กวนอริยมหาราชเจ้า (                      กวงเซิ่งตี้จวิน)

ต้าเปยต้าเอวี้ยน                                          มหากรุณา  มหาปณิธาน

ต้าเซิ่งต้าฉือ                                              มหาอริยา  มหาเมตตา

เจินเอวี๋ยนเสี่ยนอิ้ง                                      ธาตุแท้ทิพย์ญาณบุญฤทธิ์

                                                           (                        เจินเอวี๋ยนเสี่ยนอิ้ง)

จงเซี่ยวจู่ซือ                                             บรรพจารย์จงรักกตัญญู

                                                            (                       จงเซี่ยวจู่ซือ)

เจาหมิงอี้ฮั่นต้าเทียนจุน                                มหาราชฟ้าพิทักษ์ราชวงศ์ฮั่น  สว่างตะวันเดือน

                                                            (เจาหมิงอี้ฮั่นต้าเทียนจุน)

หมินหวงเกาซั่งตี้                                        จอมฟ้ามหาบดินทร์

                                                            (หมินหวงเกาซั่งตี้)   

                                                                      ขอพระองค์ทรงทราบ

* บุญบรรพตเจ็ดสิบสองฐาน ภูเขาบุญ สถานศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นที่ตั้งวัดสำคัญ หรือสถานธรรมที่อารธนา สิ่งศักดิ์สิทธิ์สถิตฐานเสมออยู่เป็นประจำ   

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : คติธรรม " อริยราชเจ้า " บทใหม่
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 14/10/2554, 17:29

                          คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                   คติธรรม  " อริยราชเจ้า " บทใหม่

                           (เซิ่งตี้ซินเป่าเก้า)

        (                  )   (สรรเสริญพระนาม ท่อง 3 จบ  นบนอบ 3 กราบ)

จื้อซินกุยมิ่งหลี่                                           ขอนบนอบมุ่งใจถวายชีวิต เพื่อคุณความดี

จิงจงต้าอี้                                                 ต่อพระองค์อันยอดยิ่งด้วยจงรักภักดีมโนธรรม

สยงอู่อิงเอวิ๋น                                            พระองค์ยุทธาหาญกล้าปรีชาปัญญาเลิศ

ไจ้ซันเฟินกั๋วจั้วจือสือ                                   ขณะชะตาบ้านเมืองแบ่งสามก๊ก

ฮั่นเจ๋ยฉี่หยงเหลี่ยงลี่                                   โจรชิงฮั่นหรือจะยอมมีสองฝ่าย

เจี้ยนอวั้นซื่อเหยินเฉินจือจี๋                             จึงสร้างเกียรติประวัติแผ่นดินไว้

ซินเซียงจื้อจู๋เซียนชิว                                    ขจรไกลนับพันปี

จิงหลิงชงเซ่ออว๋กู่จิน                                     ญาณศักดิ์สิทธิ์สถิตคู่กาลเวลา

จิ้อกังจื้อเต้า                                                ยิ่งใหญ่แกร่งกล้าหาใดปาน

ซื่อเอวี้ยนอ่วนหุยฟูเจี๋ยซู๋                                  ปฏิญาณจะหยุดยั้งพิบัติภัย

ฉุนเต้าฉุนเหยิน                                             ดำรงธรรมดำรงคน

อวี้อวี่ชังฉยง                                                จึงอยู่เหนือจักรวาลโลกหล้า

เยิ่นสือปาเทียนหวงเอ๋อจี้ถ่ง                               สืบต่อจักรพรรดิฟ้าสมัยที่สิบแปด

จื๋อฝูจินเชวี่ย                                                 ถือสาส์นตราปราสาททอง

หุนซันเซียนซื่อเจี้ยอวี๋กัวหนัง                              รวมมหาสัพพโลกไว้ในปกครอง

สูจู่ไจ่                                                          ผู้ใดเป็นหลักใหญ่

สูกังเอว๋ย                                                      ผู้ใดโอบล้อมรักษา

เฮ่อเฮ่อต้าเอวี๋ยนไจ้ซั่ง                                       แผ่นฟ้าครอบหล้าน่าคร้ามเกรง

จื้อตงซี                                                          จากตะวันออกถึงตะวันตก

จื้อหนันเป่ย                                                     จากทิศใต้ถึงทิศเหนือ

หลงหลงจู่ชี่เฉาเอวี๋ยน                                          กึกก้องด้วยพลังอริยะทะยานฟ้า

จั้วเซิ่งเสียนเซียนฝอจือจวินซือ                                 เป็นจอมอาจารย์ของเซียนพุทธะอริยะเมธา

ซ่าลิ่วเทียนตั้นเติงต้าเป่า                                         สามสิบหกชั้นฟ้าเสวยมหารัตนะบัลลังก์

จู่เซิงเจี้ยงหลงอูจืออวิ้นฮุ่ย                                       ปกครองปรับเปลี่ยนฐานะชาวสวรรค์

สืออวั้นเจี๋ยผู่ตู้ฉือหัง                                               แสนกัปเรื่อยมาล่องเรือเมตตาฉุดช่วย

ฝอเจิ้งไก้เทียน                                                      บรรลุอริยมรรคปรกหล้า

เอินถันค่วงเจี๋ย                                                       พระมหากรุณา ฯ หาใดได้       

(                  )                                                    (ท่อง 3  จบ  กราบ 9)

                                                                          ขอเดชะ

ต้าเปยต้าเอวี้ยน                                                       มหากรุณา  มหาปณิธาน

ต้าเซิ่งต้าฉือ                                                            มหาอริยา  มหาเมตตา

ไท่ผิงไคเทียน                                                         เปิดศักราชใหม่ฟ้าใสสงบ

ผู่ต้าหวงหลิง                                                           ปรกโปรดฉุดช่วยญาณเดิม

จงเทียนจื้อเซิ่ง                                                         ที่สุดแห่งอริยะ  ณ  กลางฟ้า

เหยินอี้กู่ฝอ                                                             บรรพพุทธากรุณามโนธรรม

อวี้หวงต้าเทียนจุน                                                     ท้าวสักกะมหาเทวราชเจ้า

เสวียนหลิงเกาซั่งตี้                                                    พระผู้เป็นเจ้าวิเศษศักดิ์สิทธิ์

                                                                           "เสวียนหลิงเกาชั่งตี้                     " *

                                                                                            ขอพระองค์ทรงทราบ

* กวนอริยมหาราช ได้ยกระดับอริยดำรงฐานะ "พระผู้เป็นเจ้าวิเศษศักดิ์สิทธิ์เสวียนหลิงเกา                "
ท้าวสักกะมหาเทวราชเจ้า  ลำดับที่ 18  ปกครองมวลญาณและทุกชั้นฟ้า  โดยการเสนอจากพระศาสดาทั้งห้า
เมื่อปีชวด  รัชสมัยถงจื้อ  วันที่ 1  มกราคม  ค.ศ. 1864             

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : สัจจคัมภีร์ "กวนอริยมหาราชเจ้า" ทรงพู่กัน
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 18/10/2554, 16:27

                           คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                สัจจคัมภีร์

                  "กวนอริยมหาราชเจ้า" ทรงพู่กัน

                               (กวนเซิ้งตี้จวินเจี้ยงปี่เจินจิง)

                          ท้าวสักกะมหาราช

                                (เสวียนหลิงเกาซั่งตี้)

             (สรรเสริญพระนาม ท่อง 3 จบ  นบนอบ 9 กราบ)       

อู๋  (ตี้)  ซื่อฮั่นกวนเซิ่งตี้                                           มหาราชเราคือ  กวนอริราชเจ้าราชวงศ์ฮั่น

ซื่ออวี้ต้าจ้งทิงเอวิ๋น                                               (ฮั่นกวนเซิ่งตี้) บัญชามหาชน จงสดับฟัง

ซื่อซั่งปู้ฉีเติ่งซื่อ                                                    ความไม่เหมาะกันทั้งหลายในโลก

เฉวียนผิงอี้เตี่ยนเจินซิน                                            ล้วนอาศัยใจจริงเท่านั้น  (จะแก้ไขได้)

เจิ้งจื๋อกวงหมิงปู้ชวี                                                เที่ยงตรงโปร่งใสไม่คดงอ 

สื่อเซิงซุ่นนี่ตังเฟิน                                                  พึงวิเคราะห์ตาย - เกิด  ราบรื่น - ฝืดขัด

อู๋  (ตี้)  ซังเซี่ยอิ๋วฮั่นจี้                                            เราได้ลงไปเที่ยวโลกมนุษย์ในยุคฮั่น

เจี๋ยหมิงหวงสูซันเหยิน                                            ร่วมสาบานกันสามพี่น้อง

เถาเอวี๋ยนหมิงจ้งเซียนกู่                                          ประวัติ  "สวนท้อ"  เลี่องชื่อนิรันดร

ตันเตาปิ่งจู๋อวี๋จิน                                                  "ดาบเดี่ยวเฝ้าเทียน"  เล่าขานจนถึงวันนี้

จี้เฉาหมิงไหลหมิงชวี่                                             เราพักพิง  "เฉาเชา"  มา - ไปใสกระจ่าง

ทุนอู๋เอว้ยฮั่นอวั๋งเซิน  (เชาเซิง)                                ได้พิชิตเมืองอู๋  สู้ตายเพื่อฮั่น

ซั่งตี้เหลียนหว่อ  (ตี้)  จงเกิ่ง                                    เบื้องบนจึงสงสารว่าเรานั้นจงรักจริงจัง

ู๋ชื่อเซวียนฮว่าอิวหมิง                                              เจาะจงส่งเรากล่อมเกลาชาวมืด - สว่าง

ลิ่งหว่อ  (ตี้)  ยื่ออิ๋วเทียนเซี่ย                                    ให้เราท่องเที่ยวพิจารณาโลกทุกทาง       

เจี้ยนเปี๋ยจงนิ่งเฟินเฟิน                                            จำแนกอย่างผู้คนที่จงรักภักดีมีปัญญา

อี๋เซี่ยทันฉันเจียนเฉี่ยว                                             พวกโลภมาก  อำมหิต  คดโกง  เล่ห์ร้าย

หวนฉังกั่วเป้าจินจิน                                                รับกรรมไปตามสนองไม่พร่องได้

จุ้ยเจี้ยตู๋ซูเอวิ๋นซื่อ                                                  ห้ามที่สุดไซร์คือปัญญาชนคนร่ำเรียน

ปิ้งจี๋กวนฮ่วนจวินหมิน                                              อีกทั้งข้าราชการทหารชาวบ้านทั่วไป

ตี้อีซิวชีฟู่หมู่                                                         ข้อหนึ่ง  อย่าได้รังแกทั้งพ่อแม่

เซี่ยม่อเซวียนเท่าเซียงหลิน                                       อย่าได้ลวงล่อเพื่อนพ้องหมู่เราเหล่าบ้าน

ผินฟู่เซียนเจียวเผิงโหย่ว                                           จะจนรวยคบเห็นเป็นสหายกันไว้ก่อน

เผิงโหย่วไหน่ซื่ออู่หลุน                                             เพราะเพื่อนพ้องคือหนึ่งในคุณสัมพันธ์ห้า

ซิ่นซินเน่ยไอว้ผิงเติ่ง                                                สัตย์ซื่อจริงใจในนอกเสมอภาค

เหอฝังเจี่ยนนั่นไจจุน                                                ไม่ระย่อต่อทุกข์ยากวิบากภัย

เฉาเชาอู๋ตี่เซินเสี่ยน                                                  เฉาเชา  (โจโฉ)  ลุ่มลึกอันตรายใจคด

เซี่ยนจินโซ่วจุ้ยอิวหมิง                                              บัดนี้อยู่ในนรกต้องรับกรรม

ข่งหมิง  (อู่โหว)  จื่อเอวี๋ยนจงอี้                                   ข่งหมิง  (ขงเบ้ง)  ด้วยมโนธรรมจงรักภักดี

อิวหมิงฉวินเฟิ่งเอว๋ยเสิน                                             ชาวนรกเทิดทูนเสมอที่เทพเจ้า

จื๋อซินจื๋อโซ่วเจินฝู                                                   คนใจตรงรับวาสนาจริงได้ตรงเป้า   

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : สัจจคัมภีร์ "กวนอริยมหาราชเจ้า" ทรงพู่กัน
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 18/10/2554, 17:01

                            คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                สัจจคัมภีร์

                  "กวนอริยมหาราชเจ้า" ทรงพู่กัน

                               (กวนเซิ้งตี้จวินเจี้ยงปี่เจินจิง)

                          ท้าวสักกะมหาราช

                                (เสวียนหลิงเกาซั่งตี้)

เฉี่ยวจี้เฉี่ยวไหลฮว่ออิน                                           เล่ห์กลลวงเอานำเจ้าให้เคราะห์ร้าย

โหย่วกั้วเจาหยูยื่อเอวี้ย                                           มีความผิดเห็นชัดสว่างดั่งตะวันเดือน

อู๋ซื่อเทียนตี้ถงฉวิน                                                ใครไม่เห็นแก่ตัวฟ้าดินจะเป็นเพื่อน

กั่วหยันเอ๋อหนวี่ปู้ขวง                                             ผลคือลูกหญิงชายไม่หลอกลวงเหลวไหล

เต้าชู่กุ่ยพ่าเสินชิน                                                 อยู่ที่ใดทุกสถานผีหวาดหวั่นเทพวันทา

เซ่อจี้โทวชวี่หนวี่เซ่อ                                             ผู้ที่วางแผนออกแบบหรือแอบดูนาง

จื้อจี่เอว๋ยป๋อเซวียนอิ๋น                                            ลูกเมียตนจะไม่พ้นกามทำเสียหาย

น่งโส่วควงเพี่ยนไฉอู้                                               ยักยอกลวงหลอกทรัพย์สิ่งผู้อื่นไป

เป้ยเป้ยเผียวตู่หลุนชิน                                             ทุกชาติจะเสียหายแก่หญิงคณิกาการพนัน

ปี้ปี้เจิงเหนิงเจิงเซิ่ง                                                ผู้ที่ชอบเปรียบเทียบแก่งแย่งชิงดีกัน

อวั๋งอวั๋งเอวี้ยเจี้ยนเอวี้ยผิน                                        นานวันยิ่งตกต่ำยิ่งข้นแค้น

ไคว่ไคว่โซวซินเหมิงสิ่ง                                            เร่งรีบเก็บใจสำนึกได้ตื่นตัว

ชิวชิวอวี้ตั้วอวี้เซิน                                                  อย่าได้เมามัวยิ่งตกต่ำถลำลึก

ซันเซิงหลุนหุยเอ้อชวี่                                              สามชั่วคนเวียนวนในอบายภูมินรกานต์

เซียนไจ่ทั่วม่าหนันจิ้น                                             พันปีผ่านผู้คนยังด่าตามห้ามมิได้

ปี่เจียนเทียนเจี่ยนฉิงจุ้ย                                           ผู้ที่ใช้ปลายพู่กันต่อเติมเพิ่มหรือลดโทษ

เสอเจี้ยนฝั่นจูหมั่นเหมิน                                           ใช้ลิ้นคมจรดกลับเปลี่ยนรูปคดีเรื่องราว

อิ๋วเฮิ่นตู้ซินหลังฟู่                                                   อีกทั้งชิงชังที่สุดคือหญิงร้ายใจพ่นพิษ

ฮวาเอี๋ยนชั่วห่งเซียงชิน                                           ทำจริตยุแหย่หว่านล้อมกล่อมชาวบ้าน

ซัวฟูม่ากงม่าผอ                                                    เป่าหูสามีให้ลูกชายนั้นด่าว่าพ่อแม่     

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : สัจจคัมภีร์ "กวนอริยมหาราชเจ้า" ทรงพู่กัน
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 18/10/2554, 17:57

                          คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                สัจจคัมภีร์

                  "กวนอริยมหาราชเจ้า" ทรงพู่กัน

                               (กวนเซิ้งตี้จวินเจี้ยงปี่เจินจิง)

                          ท้าวสักกะมหาราช

                                (เสวียนหลิงเกาซั่งตี้)

ลิ่งอู๋  (ตี้)  อี๋เจี้ยนเซิงเชิน                                       เราโกรธาแท้เมื่อได้มาพบเห็น

หนีเซี่ยงฮุยเตาโผ่วฟู่                                             แม้รูปปั้นยังแกว่งดาบตัดกลางท้อง *

เฟินจั่นหมู่จื่อผิงจวิน                                             แบ่งสองท่อนแม่ลูกขาดเท่ากัน

เข่อสี่ผิงเหยินเซี่ยวที่                                            ที่น่ายินดีคือชาวบ้านกตัญญูรู้รักษ์

เจาซี่ไหม่ปั้นเหลียงซิน                                         เช้าเย็นซื้อขายฟืนไม้พืชผัก

ซ่าสือเฟิงสิงหนีหม่า                                             ม้าดินปั้นทะยานลมพริบตาไป

ถัวหุยอวั้นหลี่ฉยงจวิน                                           แบกทหารพันลี้หนีภัยกลับบ้านมา *

อวี้ฉิวฉังเชิงอวี้จื่อ                                                จะวอนขออายุยืนหรือขอบุตร

จี๋อี๋เจี้ยซาฟั่งเซิง                                                  ควรรีบหยุกฆ่าทั้งหมดปลดปล่อยให้

ปู็สือหนิวเฉวี่ยนเติ่งโย่ว                                         ไม่กินทุกเลือดเนื้อหมาวัวควาย

เข่อเหมี่ยนเหลาอวี้ฉิวสิง                                        จะพ้นได้จากจำจองลงโทษทัณฑ์

หนันหนวี่จุนเฟิ่งอู๋  (ตี้)  อวี่                                     ชายหญิงจึงเคารพทำตามคำเราให้

อวี้นั่นอู๋  (ตี้)  จื้อเจี้ยงหลิน                                     ประสบภัยเราจะมาช่วยคลายคลี่

จั้นฉังชวีจู๋กุ่ยเม่ย                                                 ในสนามรบขับไล่ปีศาจร้ายไพรีทรชน   

เตากวงเหลยอวี่เสี่ยหลิน                                        แสงดาบดั่งสายฟ้าเลือดสาดดั่งสายฝน

ฮู่กั้วไป่เจ๋อปู้ไก่                                                  ผู้ใดปกป้องบ้านเมืองบั่นทอนไม่ถอนตัว

จู้เอ่อเจียเจวี๋ยเช่อซวิน                                          จะช่วยเจ้าเลื่อนยศปรากฏได้

ฟู่กุ้ยอย่งชังอี้ซื่อ                                                  ให้ร่ำรวยวาสนาเจริญไกลไปทุกชาติ

เหมยโซ่วอย่งอู๋ไจชิน                                            อายุวัฒนาปราศปวงภัยไม่แผ้วพาน

หยูโหย่วหุ่ยฝ่าอวั่งเสี่ยง                                         ผิดกฏหมายทำลายธรรมย่ามใจอยาก

โต่วเชิ่งชีห่งอวี๋เหมิง                                             โลภมาก  ตบตา  โกงชั่งตวง  ลวงชาวบ้าน

ปู้สวี่เซิงเซินเหยินซื่อ                                             จะมิให้ได้เกิดกายเป็นคนบนโลกกัน

เออปี๋ตี้อวี้เซินอิ๋น                                                   ให้ต้องครวญครางในขุมนรกอเวจี

น่าสือหุ่ยกั้วอี๋อวั้น                                                   ถึงเมื่อนั้นสำนึกผิดสายเสียแล้ว

จี๋เจ่าเพ่ยฝูฝ่าเอวิ๋น                                                  รีบเร่งเร็วเคารพกฏหมาย แนวธรรมตามตัวบท

หุยโถวจูเอ้อม่อจั้ว                                                  กลับหลังหันบาปทั้งนั้นไม่ทำทบ

เหมี่ยนลี่จ้งซั่งเฟิ่งสิง                                               เพียรกำหนดทำกุศลทุกผลบุญ

                                                                     (สวดท่องพระคัมภีร์จบถึงตรงนี้  กราบ  3  ครั้ง
                                                                     
                                                                      ยืดตัวขึ้นแล้วพักผ่อนสักครู่  เพื่อหล่อเลี้ยงพลังปราณ

                                                                      จากนั้นจุดธูปกราบพระอีกครั้ง นบนอบสวดท่องพระคัมภีร์อริยตะวันเดือนในช่วงถัดไป)

หมายเหตุ

*  สะใภ้ใจทรามนางหนึ่ง มาวอนขอต่อรูปบูชามหาราชเจ้า อยากให้พ่อแม่สามีตายไวไว ทันใดนั้นรูปบูชาของขุนพลโจวชังที่ประทับยืนอยู่ข้างมหาราชเจ้า ยกดาบฟันฉับลงกลางตัวนาง นางกลับลูกในท้องต้องตายไปด้วยกัน  สิ่งศักดิ์สิทธิ์ฝ่ายอิทธิเดชา ย่อมต้องธำรงรักษาความถูกต้องเป็นธรรมของฟ้าดินไว้ เช่นเดียวกับผู้รักษากฏหมายของบ้านเมือง ลูกในท้องที่ต้องตายตามแม่ เพราะเกี่ยวกรรมกันมา อีกทั้งเมื่อพ่อแม่ทำกรรมดีกรรมชั่วอย่างไร ลูกก็ย่อมได้รับผลกรรมตามนั้น ผู้เป็นพ่อแม่จึงพึงสังวร

*  ในรัชสมัยพระเจ้าหมิงเสินจงฮ่องเต้ ชายคนหนึ่งชื่ออวี้เป่า เป็นลูกกตัญญู รักพี่น้อง ถูกคนร้ายใส่ความ ทางการจับตัวไปเป็นทหารเลวในถิ่นทุรกันดารห่างไกล ภรรยาของอวี้เป่า คุกเข้าวอนขอต่อรูปบูชามหาราชเจ้าด้วยความเคารพศรัทธายิ่ง จนมหาราชเจ้าต้องส่งม้าดินปั้น ทะยานลมไปโดยเร็ว ชั่วพริบตาก็พาสามีของหญิงนางนั้นกลับมาคืนให้ที่บ้าน             

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน เถาเอวี๋ยนหมิงเซิ่งจิง : บทที่ ๑ คัมภีร์ บทนำ
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 19/10/2554, 11:04

                        คัมภีร์อริยะตะวันเดือน  เถาเอวี๋ยนหมิงเซิ่งจิง

                                            บทที่  ๑

                                         คัมภีร์ บทนำ

                                          (จิงซวี่ตี้อี)   

ฮั่น ฮั่นโซ่วถิงโหว                                       ราชวงศ์ฮั่น...... เจ้าเมืองฮั่นโซ่ว ...........

เลวี่ยเจี๋ยเถาเอวี๋ยนจิง                                  (กวนอริยมหาราชเจ้า) เกริ่นกล่าว " เถาเอวี๋ยนจิงคัมภีร์" ว่า

ซูอวี๋๋อวี้เฉวียนซื่อ                                       เขียนที่วัดธารหยก ( ......................... อวี้เฉวียนซื่อ )   

เยี่ยเมิ่งอวี่ฝันเหยิน                                     โดยนิมิตให้แก่คน

อวั้นจิงเชียนเตี่ยนโหย่ว                                หมื่่นคัมภีร์พระสูตรมากมายมี

อู่  ( ตี้ )  จิงเอว้ยจวี่สิง                                แต่คัมภีร์แห่งเรานี้ยังมิได้ถ่ายทอด

จั๋วเอ่อฉวนเฉินซื่อ                                       จึงกำชับเจ้า บอกกล่าวแก่ชาวโลก

ปู้เข่อซื่อเอว๋ยชิง                                         อย่าดูแคลนด้วยเห็นเป็นธรรมดา

ไท่ซั่งเหล่าจวินซันเจี้ยหลิง                            จอมอริยพรหมราชเจ้าเหลาจื่อ  ( ไท่ซั่งเหล่าจวิน )

                                                            ทิพย์ญาณสูงส่งบนไตรภูมิ

จ้งเซิ่งอู่เอวี้ยเหลยเตี้ยนเสิน                           สิ่งศักดิ์สิทธิ์ชั้นฟ้าในโลกหล้าทุกแห่งหน

อู่หูปิ้งซื่อไห่                                             ห้าทะเลสาบอีกทั้งสี่คาบสมุทร

ยื่อเอวี้ยโต่วซิงเฉิน                                     ตะวันเดือนเหล่าดวงดาวนักษัตร

เทียนเซี่ยเฉิงหวงทิงเฮ่าลิ่ง                           ขุนหลักเมืองพระกาฬ ทั้งหมดโปรดฟังบัญชา

อวั้นฟังถู่ตี้เก้อจุนสิง                                    เจ้าที่ทุกทิศาจงต่างรับสนอง  บัดนี้

อวั้นเซิ่งเฉาเจินจวินโจ้วอี้                             หมื่นเซียนพุทธะอริยะทูลเสนอ

ผู่เทียนจือเซี่ยจิ้นปันสิง                               ให้ทั่วโลกดำเนินการฉุดช่วยอุ้มชูมวลจิตญาณ

อวี๋ซื่อ   จิ้วขู่ต้าเซียน                                 ดังนั้น  มหาโพธิสัตว์ผู้เปลื้องทุกข์ ( จิ้วขู่ต้าเซียน คือ พระโพธิสัตว์กวนอิน )

ไท่ซั่งเจินจวิน                                        จอมอริยะพรหมราชเจ้าเหลาจื่อ  ( ไท่ซั่งเจินจวิน )

ไท่ไป๋จินซิง                                           พรหมราชเจ้าดาวทอง  ( ไท่ไป๋จินซิง )

กงถงจู้เจี่ย                                            ร่วมกันแจกแจงศัพท์คำด้วยธรรมเที่ยง

ฟู่โจ้วหมิงจัง                                          จากนั้นถวายสาส์นสมบูรณ์มายังเรา

สิงอวี๋ซื่อไห่                                            ให้ดำเนินตามไปทุกคาบสมุทร

หวงถูก่งกู้                                              เพื่อทุก ๆ บ้านเมืองเรืองรุ่งมั่นคง

อวั้นหมิงอย่งล่าย                                     ประชาราษฏร์ทั่วหล้าได้อิงอาศัยไปชั่วกาลนาน

                                              ~  จบบทที่ ๑ ~           

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๒ คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 20/10/2554, 13:59

                        คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                บทที่ ๒

                         คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที 

                        ( เอวี๋ยนสื่อตี้เอ้อ )

อู๋  (ตี้) ไหน่จื่อเอว๋ยกงหลี่                        เดิมทีมหาราชเราคือ ทิพยเจ้าฉลองพระองค์สีแดง

จูอีเสิน                                               แห่งทิพยปราสาท " จื่อเอว๋ยกง " 
                                                       
เสียก่วน                                               ดูแลเทพเจ้าดวงดาววิชญรุจน์เหวินชังจางเซิ่ง กับ

เอวิ๋นชัง  อู่ฉวี่ซิง                                    จางเซียนอู่ฉวี่ 

จื่ออินจางเซียนอู๋จู่เสีย                               ด้วยเหตุจางเซียนไร้องค์ที่เป็นหลักสังกัดร่วม   

ซื่อลิ่งสุยอู๋  (ตี้)  เอว๋ยจ้งเสิน                      จึงบัญชาให้เป็นเทพเจ้าติดตามเรา

เจี๋ยนเตี่ยนเส้าหนันอวี่เส้าหนวี่                      ให้ทำหน้าที่ตรวจสอบคนหนุ่มสาว

                                                         หรือมีใครผิดทำนองครองธรรม

ฮั่วสุ่นอินจื้อเจวี๋ยจื่อซุน                               ให้ดำเนินการตัดทอนลูกหลาน   

                                                          การเร่งเกิด  การคลอดวิบาก

ซ่ง่ซิงซุยเซิงจี๋หนันฉั่น                                หรือถูกรบกวนจากภูตผีปีศาจ

เม่ยเยาซังฉันปันโต้วเจิ่น                             หรือบาดเจ็บพิการ  ออกหัดพุพอง

หยูโหย่วเฝินเซียงเฟิ่งซ่งเจ่อ                        หากจุดธูปสวดท่องอธิษฐาน

จ่วนฮั่วเอว๋ยเสีงเสี่ยนเซิ่งหลิง                       ที่ลูกหลานเลวร้ายกลายมงคลด้วยบุญฤทธิ์

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๒ คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 20/10/2554, 18:17

                          คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                บทที่ ๒

                         คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที 

                        ( เอวี๋ยนสื่อตี้เอ้อ )

จินโหย่วซุ่ฮว่าอู๋  (ตี้)   เซี่ยงเจ่อ                             ปัจจุบันมีการสร้างรูปสถิตบูชาเรา

เซ่อลี่จางเซียนฉือตั้นกง                                        ได้สร้าง " จางเซียน " มือถือลูกดอกคันศรไม่ใฝ่

                                                                     ประทับยืนอารักขาไว้  ณ  ด้านขวา

เจี้ยนจือจั้วกั๋วซินหลิงล่วน                                      ด้วยเบื้องบนทรงเห็นบ้านเมืองรบพุ่งยุ่งเหยิง

มิ่งหว่อ  (ตี้)  หลินฝันจิ้วอวั้นหมิน                            จึงบัญชาเราสู่โลกช่วยทวยราษฏร์

อวี้หวงซื่อหว่อ  (ตี้)  หมิงเหอซิ่ง                             ท้าวสักกะ  (พระองค์ก่อน)  โปรดประทานชื่อซื่อให้แก่เรา

จื่อซวีอู่จ่วนจั้วจงเฉิน                                           จากชื่อ อู่จื่อซวี           ที่เป็นขุนนางตงฉิน

                                                                    ชาติที่ห้ากลับมาเกิดใหม่เป็นกายเราในชาตินี้

หลินถงเจี่ยซื่อจูโหวนั่น                                         อู่ซื่อซวีครั้งนั้นที่หลินถง

                                                                     เราอาจจองขจัดภัยให้แก่เหล่าเจ้าเมือง

เจวี๋ยเซวี่ยเจียนฉินปิ้งกั๋วซิน                                     ปฏิเสธเมืองฉิน        ให้สินบนร่วมกับหุบรวบแผ่นดินไว้

ฉุ๋อู๋เต้า  จิ่วฮวงอิ๋น                                                เจ้าเมืองฉู่         (เหนือหัว)  ไร้ธรรม ร่ำสุราบ้ากาม

เจากวนกั้วฉื่อนั่น                                                 เราอู่จื่อซวีหนีข้ามด่านเจากวน           (แต่บิดาถูกฆ่าตาย)

อู๋เอว้ยต้งเตาปิง                                                 จากนั้นเจ้าเมืองอู่-เอวี้ย            เริ่มก่อกรรมทำสงครามกัน

เต้าอู๋  (ตี้)  อี้เซิงเอว๋ยเซี่ยวจื่อ                                ด้วยว่าเราเป็นลูกกตัญญูชั่วชีวาตม์

ซู่ซื่อจั้วจงเฉิน                                                   หลายชาติเรื่อยมาเป็นตงฉิน                                                                             

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๒ คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 24/10/2554, 12:18

                       คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                บทที่ ๒

                         คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที 

                        ( เอวี๋ยนสื่อตี้เอ้อ )

ซื่อลิ่งหว่อ  (ตี้)  ก่วนเฉียนถังซื่อ                               เบื้องบนจักโปรดบัญชาให้เราบริหารแม่น้ำเฉียนถัง

โ๗้วเอี้ยหลิ่งเฉาสิง                                               ทำหน้าที่คุมเทพเจ้านำน้ำขึ้น-ลง ทั้งคืนวัน

ฮั่นซื่อตัวเจียนตั่ง                                                 ราชวงศ์ฮั่นมากด้วยกังฉิน

ไก่ซิ่งเซี่ยฝันเฉิน                                                  เราเกิดใหม่เปลี่ยนแซ่ใหม่

ซุนซิวจั้งฟูจื้อ                                                      ในสมัยชุนซิวใจแกร่งกล้า

เซิงจั่งเซี่ยเหลียงเฉิง                                             อุบัติมา  ณ  เมืองเซี่ยเหลียงเฉิง

จื่อกวนเอว๋ยหว่อ (ตี้) ซิ่ง                                        เบื้องบนโปรดให้ใช้แซ่กวน

เซี่ยเจี้ยอิ้วเชิงเฉิน                                                เป็นขุนนางอีกต่อไปในชาตินี้

อิ้วเอ๋อหลีเซียง                                                   เมื่อเยาว์วัยเราไปจากบ้าน

จ้วงเอ๋อซุซื่อ                                                      วัยฉกรรจ์เป็นนักรบ

ต้าจั้งฟูอี่ซื่อไห่เอว๋ยเจีย                                          ชายชาตรีมีนิวาสทั่วไปในโลกกว้าง

เหอฮ่วนฮูอู๋ (ตี้) อู๋ชยงตี้                                         เป็นไรไปด้วยเราไม่มีทั้งพี่น้อง (ให้ต้องพะวักพะวง)

ยู่เถาเอวี๋ยนตู่เหลี่ยงเหยินฉีอี้                                  (วันหนึ่ง) เข้าสวนท้อเห็นสองท่านแปลกตา

ฉิ่งเอวื้นอิงสยงเหอชู่                                             จึงขอถามว่า "ท่านผู้กล้ามาจากไหน"

                                                                      คนสูงใหญ่สง่าว่า

สยงจิ๋วจิ่วหลั่งเอวียจางเฟย (หวนโหว)                        เราจางเฟย         (เตียวหุย  หวนโหว       )

                                                                      คนภูมิฐานอ่อนโยนว่า

เม่าถังถังเอวินเอี๋ยนหลิวเป้ย (หลิ่วจู่)                          เราหลิวเป้ย         (เล่าปี่  หลิวจู่              )                 

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๒ คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 24/10/2554, 12:57

                       คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                บทที่ ๒

                         คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที 

                        ( เอวี๋ยนสื่อตี้เอ้อ )

ชูเซินโถวตี้จินเฝิงจู่                                    ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งค้นพบเจ้าชีวิต (เจ้าเหนือหัว)

ซวีไต้อวั่นเทียนเหอสุ่ยไหลตั้งตี๋                     พึงรอวันน้ำจากฟ้ามาชำระ (รอวันแสดงความจงรักภักดี)

เฉิงไจหลงหู่เฟิงอวิ๋นฮุ่ย                              ถึงวาระมังกรเสือเช่นวายุเมฆา (ผู้กล้า) มาบรรจบ

ไจ่หนิวหม่า                                            จึงทำพิธีฆ่าวัว (ฆ่าใจพยศ)

เจาเก้าเทียนตี้                                         บวงสรวงกราบทูลต่อฟ้าดิน

เจี๋ยอี้ควงฝูฮั่นซื่อ                                      ขอร่วมเป็นพี่น้องพ้องพุ่มเพื่ออุ้มชูแผ่นดินฮั่น   

ผ้อหวงจิน                                              จากนั้นได้ทะลายกองโจรโพกผ้าเหลือง

จูต่งจั๋ว                                                  ล่มต่งจั๋ว           (ตั๋งโต๊ะผู้ก่อการ)

หลวี่ปู้ปี้                                                 หล-วี่ปู้สิน         (อีกทั้งพิชิตลิโป้คนใจคด)

เจี๋ยไจ้เจี่ยวเฉาเจียน                                  บุกยึดค่ายเฉาเชา (โจโฉ)  ทรราช

จ้วนยู่คงอิ๋งเน่ย                                        แต่เกิดผิดพลาดหลงเข้าค่ายกลลวงของเฉาเชา

เอี้ยนหลวี่ชั่นสวีโจว                                  พี่น้องสามคนจึงเกิดพลัดพรากที่เมืองสวีโจว

ชีเส่า (โฮ่ว) อู๋ฉุนตี้                                  เรานั้นหอบหิ้วพี่สะใภ้ไม่มีที่ไป

                                                        (ถูกจับจึงต้องกลับอาศัยค่ายศัตรู)

เจี่ยนจู๋จางเหลียวโหมว                             ลดเทียนไฟอุบายของจางเหลียว

                                                        (ใช้ความมืดล่อใจให้ล่วงเกินพี่สะใภ้)

ผ้อปี้ออวิ๋นฉัง (เซิ่งตี้)  อี้                            เรารู้ทัน จึงทะลายกำแพงกั้นให้มันโจ่งแจ้งใจ

                                                         อัน  อวิ๋นฉัง (กวน) อริยราชเรานั้น

เสียงฮั่นปู้เสียงเฉา                                    สวามิภักดิ์ต่อฮั่นมิต่อเฉา

จงเฉินปู๋ซื่อเอ้อ                                        ด้วยขุนนางภักดีจะไม่มีสองเจ้าเหนือหัว (สองฝักสองฝ่าย)

                                                          เฉาเชาเอาใจเราให้ฮ่องเต้แต่งตั้งปูนบำเหน็จ

เฟิงฮั่นโซ่วถิงโหว                                    เป็นเจ้าเมืองสำเร็จ "ฮั่นโซ่วถิงโหว"

อิ้นอู๋ฮั่นฉงจู้                                           (ขาดอีกหนึ่ง "ฮั่น" ไม่แสดงความเป็นคนของแผ่นดิน

                                                          "ฮั่น"  จึงไม่ขอรับตราตั้งนั้น)

ซันยื่อฮว๋าเอี๋ยน                                         ทุกสามวันจัดอาหารเลี้ยงใหญ่เอาใจเรา

เฉาหมันเหม่ยอี้                                         เฉาเชาแสร้งเจตนาว่าหวังดี       

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๒ คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 26/10/2554, 10:41

                         คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                บทที่ ๒

                         คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที 

                        ( เอวี๋ยนสื่อตี้เอ้อ )

เอี๋ยนเหลียง  เอวิ๋นโฉ่ว                               ระหว่างนั้น เอี๋ยนเหลียง  กับ เอวิ๋นโฉ่ว

ถ่งปิงเอว๋ย                                             บุกล้อมเฉาเชา

กั่นตุ้ยลี่กง                                              เราหาญกล้าช่วยสู้รบเพื่อกลบหนี้ (ที่เป็นเฉลยศึกอยู่)

เข่อโฉวเฉากุยจี้                                       จึงเป็นไทไถ่ตัวได้กลับคืน

เฟิงจินเซวี่ยอิ้นซันฉือเซา                             ก่อนจากไปห่อทองตราตั้งไม่รับไว้

                                                           มอบคืนให้เฉาเชาถึงสามครั้ง

เชื่อเจวี้ยนสวินซยงอี้เตี่ยนจง                        จากนั้นจึงพาครอบครัวพี่ (พี่สะใภ้) ไปส่งคืนพี่ภักดีจริง

เซียนหลี่สวินซยงเทียนอี้ชี่                           พันลี้ตามหาพี่ เพิ่มศักดิ์ศรีมโนธรรม

อู่กวนจั่นเจี้ยงโหย่วเอวยเฟิง                         ฟาดฟันแม่ทัพทั้งห้าที่ขัดขวางข้ามห้าด่านน่าคร้ามนัก

หลีเหออิงสยงเฉียนคุนเน่ย                           ใต้หล้าฟ้านี้ชายชาตรียังต้องมีจากพราก

เซียงเฝิงซยงตี้กู่เฉิงจง                                สุดท้ายได้พบพี่ชายในกู่เฉิง

จื้อซั่งซุยเกาอู๋เจวี๋ยเซิ่ง                                แม้ปัญญายิ่งแต่มิอาจชนะศึก

อวิ้นโฉวกู้ซื่อเส่าจิงหลุน                               แม้วางแผนตรองตรึกแต่ขาดความรู้แท้

ซันเยี่ยเหมาหลู                                        จึงสามครั้งย่างเยือนกระท่อมหญ้าคาหาอาจารย์

อั้วหลงเอี้ยนฉี่                                           ท่านข่งหมิง      แสร้งตื่นสาย เปรยให้ปริศนาว่า

ต้าเมิ่งเสยเซียนเจวี๋ย                                   "ฝันครั้งใหญ่ใครตื่นก่อน (ตื่นใจไม่หลับหลง)

ผิงเซิงหว่อ (เซี่ยง)  จื้อจือ                             เรารู้ดีในชีวิต  (แจ้งในสัจธรรม ชะตากรรม )

เฉ่าถังชุนซุ่ยจู๋                                            หลับสนิทในบ้านหญ้าคา (ไม่อนาทรร้อนใจ)

ชวงไอว้ยื่อฉือฉือ                                        ตะวันยังขึ้นช้า ๆ นอกหน้าต่าง ( เป็นไปตามครรลอง )

เอว้ยชูเหมาหลู                                          ยังมิทันออกจากกระท่อม ( รู้โดยมิพึงเห็น )

ซันเฟินอี่ติ้ง                                               สามฝ่ายสามก๊กกำหนดไว้ในใจแล้ว"

                                                            ( รู้สภานการณ์ต่อไปล่วงหน้า )       

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๒ คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 26/10/2554, 11:09

                          คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                บทที่ ๒

                         คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที 

                        ( เอวี๋ยนสื่อตี้เอ้อ )

ข่งหมิง  (อู่โหว)  เอวี๋ยนซื่อ                            ข่งหมิง  ( ขงเบ้ง )   เดิมที

ก่วงฮุ่ยชิง                                                 "เทพเจ้าดวงดาวกว้างปัญญา     ก่วงฮุ่ยซิง"

จี๋ซื่อเฉียนเฉาเอี๋ยนจื่อหลิง                               ต่อมาคือ "เอี๋ยนจื่อหลิง"    ราชวงศ์ก่อน

ฉื่อเซิงจูเก่อเลี่ยง ( เซี่ยง )                              ชาตินี้เป็น  " จูเก่อเลี่ยง  "

ไจ้ซ่งจูเอวิ๋นกง                                            ต่อไปเป็น "จูเหวินกง    " ราชวงศ์ซ่ง

หลุนหุยซันซื่อเซี่ยง                                       เวียนเกิดเป็นมุขมนตรีสามชาติ ( ฝ่ายบุญฤทธิ์วิชญรุจน์ )

อย่งปู๋เซี่ยฝันเฉิน                                          จะไม่อุบัติใหม่ในโลกอีกต่อไป

                                                             ( ประจำการทิพยปราสาทวิชญรุจน์ )

ติ่งจู๋ซันเฟินเสียนตี้ไจ่                                      ผู้มักใหญ่ได้แผ่นดินหนึ่งส่วนสามยังติว่าไม่กว้างใหญ่

เจียงซันจินฮ่วนสวีตัวเหยิน                               บ้านเมืองจึงต้องเปลี่ยนมือไปหลายคนมา

ต้าเกอ ( เซียนจู่ )                                        พี่ใหญ่  ( เล่าปี่  เซียนจู่   หลิวเป้ย )

อี่ไจ้ชิงซวีฝู่                                               บัดนี้เสวยสวรรค์อยู่ทิพย์ตำหนักชิงซวี

กวนโหม่ว  ( เซิ่งตี้ )  จินจั่งซันเทียนเหมิน          บัดนี้เราแซ่กวนคุมสามทวารฟ้า  ( สามโลก )

ซันตี้  ( หวนโหว )                                      น้องสาม ( เตียนหุย  หวนโหว )

ซื่อชวนเอว๋ยถู่กู่                                          เป็นเจ้าที่ใหญ่ ณ เมืองซื่อชวน     เสฉวน

เหมยฉี่จงเหลียงฮุ่กั๋วซิน                                เรามักบังเกิดจิตจงรักอยากช่วยชาติ

ไจ้ซ่ง                                                      สมัยราชวงศ์ซ่ง จึงเกิดอีก

อี้ซิ่งเอวี้ยเฟย  ( อู่มู่ )  เจี้ยง                           เป็นจอมทัพงักฮุย เอวี้ยเฟยอู่มู่

ไจ้ถังไก่ฮุ่ยเอวียจางสวิน  (กง )                       สมัยราชวงศ์ถัง เกิดเป็นจางสวิน     

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๒ คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 27/10/2554, 16:06

                         คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                บทที่ ๒

                         คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที 

                        ( เอวี๋ยนสื่อตี้เอ้อ )

หลุนหุยซันจ่วนเจียจงเลี่ย                               เวียนเกิดสามชาติล้วนจงรักแกล้วกล้า

ซั่งตี้เฟิงเอว๋ยฮู่กั๋วเสิน                                   เบื้องบนโปรดบัญชาให้รับหน้าที่เจ้าหลักเมือง

เสียวเข่อปิงเกอปู้ไซหยู่  ( เซิ่ง )                      หากการศึกเล็กน้อย

                                                             เบื้องบนจะไม่มอบหมายงานแก่อริยะ

ต้านั่นเอว๋ยปังไจ้เซี่ยเฉิน                                ภัยใหญ่ทำร้ายบ้านเมืองจึงโปรดบัญชามา

เทียนเซี่ยเฉิงหวงเจียเจี้ยงเซี่ยง                       เจ้าหลักเมืองในโลกล้วนมาจากอดีตยอดขุนพล ฯ 

เจิ้งจื๋อเอว๋ยเสินกู่จื้อจิน                                  เที่ยงตรงเป็นเทพพรหมมิเปลี่ยนผัน

เอว๋ยเหยินจงเซี่ยวกั่นเทียนตี้                           เมื่อครั้งเป็นคนจงรักกตัญญูรู้ถึงดินฟ้า

ฉี่ไจ้ฉือไจฝอเสี่ยนหลิง                                  หาใช่สักแต่กินเจพุทธะภาวะจะศักดิ์สิทธิ์

อิ่นสืออีฝูซิวฮว๋าเหม่ย                                    สุจริตชน จับจ่ายเสื้อผ้าอาหารอย่าเลิศหรู

สุยจั๋วสุยชันม่อเอี้ยนเจิง                                 กินอยู่เรียบง่ายไม่รังเกียจ

ฉินโซ่วอีเซี่ยเจียซิ่งมิ่ง                                  สัตว์ทั้งหลายเป็นชีวิตมีจิตญาณ

อู๋กู้จื้อสือไจ่เซิงหลิง                                     ไม่มีเหตุอันต้องฆ่าอย่าทำร้าย

อี๋เซี่ยฮว่าเซิงเจียหัวมิ่ง                                  มดแมลงล้วนหมาย รอดตายอยู่

เหอขู่จางกงปู่อวั่งสวิน                                  เหตุใดจึงยิงธนูเหวี่ยงแหจับ

เฉ่ามู่ฮวากั่วซิวเจ๋อไฉ่                                   ต้นไม้ใบหญ้าดอกผลอย่าหาญหัก

เอี๋ยนตงหลิงลั่วฟาหยางซุน                             หน้าหนาวหนักผลัดใบผลิใหม่อีก   

อวั้นอู้ซีหันเทียนตี้ฮว่า                                   สรรพสิ่งฟ้าดินอุ้มชูอยู่เป็นนัย

อีสือเซิงจั่งอวี่เหยินหลิง                                 เกิดโตตามควรได้เช่นคนเรา 

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๒ คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 27/10/2554, 16:32

                        คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                บทที่ ๒

                         คัมภีร์เบื้องต้นเดิมที 

                        ( เอวี๋ยนสื่อตี้เอ้อ )

เอ่อเหนิงจุนโส่วสีอวั้นอู้                                 เจ้าเชื่อคำดำรงรักษ์สรรพสิ่ง

ฝูโหย่วอิวกุยฮั่วปู๋ซิน                                    วาสนาสนองยิ่งปราศเภทภัย

อู้เอว้ยซั่นเสี่ยวเอ๋อปู๋จั้ว                                 อย่าหมายว่าบุญน้อยไปไม่อยากทำ       

อู้เอว้ยเอ้อเสี่ยวเอ๋อเข่อสิง                             อย่าคิดว่าบาปนิดเดียวเที่ยวทำไป

เทียนอวั่งฮุยฮุยเฟินซวีจื๋อ                             ร่างแหฟ้ากว้างใหญ่รับรู้ได้คดหรือตรง

เสินหลิงเฮ่อเฮ่อติ้งคุยอิ๋ง                              สิ่งศักดิ์สิทธิ์น่าคร้า้มกำหนดเจ้า   

เซี่ยวที่จงซิ่นเหยินจือเปิ่น                            กตัญญู ปรองดอง จงรัก สัตย์จริงฐานของคน

หลี่อี้เหลียนฉื่อเหยินจือเกิน                          จริยา มโนธรรม สุจริต ละอาย เป็นต้นราก

เอ่อเหนิงทิงอู๋ ( ตี้ ) สิงซั่นซื่อ                       เจ้าเชื่อเราสร้างกุศลผลบุญเข้า

ติ้งโหย่วเสียงอวิ๋นจู๋เซี่ยเถิง                           ใต้ฝ่าเท้าเจ้าต้องมีเมฆมงคล

อู๋ ( ตี้ ) โซ่วซันเทียนเหมินจั่งอั้ว                     เรารับงานควบคุมด่านสามโลก 

อวั้นเสินฉี่โจ้วหว่อ ( ตี้ ) เซียนเอวิ๋น                  สิ่งศักดิ์สิทธิ์รายงานเข้าเรารู้ก่อน

ซั่นเจ่อจี้ลู่เจียกวนเจวี๋ย                                 ดีงามบันทึกไว้ให้ลาภยศ

เอ้อเจ่อเจาเอียงเจวี๋ยจื่อซุน                           คนบาปปรับโทษเสียหายไร้ทายาท

เป้าอิ้งฉือซู่สือเอว้ยเต้า                                ตอบสนองตามโอกาส เร็วหรือช้าเพราะเวลายังไม่ถึง

เจาจังเจ๋าอวั่นฮั่วฝูหลิน                               เคราะห์วาสนากระจ่างส่องต้องถึงแน่

ซิวเต้าเทียนเกาอู๋เอ่อมู่                               อย่าว่าฟ้าสูงแท้ไม่มีนัยน์ตาหูหารู้ไม่

คุยซินอั้นซื่อโหย่วอิ๋วเสิน                             เรื่องละอายในห้องมืดมิดเทพทิพย์ติดตาม

จิ้งเสินหยูไจ้ซวีเฉิงจิ้ง                                เคารพจริงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ดั่งชิดอยู่

ปู้เข่อขวงเอี๋ยนเซี่ยเซิ่งหมิง                          อย่าลบหลู่เหยียดหยามตำหนิอริยะ     

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๓ เพียรศึกษา (ลี่เสวียตี้ซัน)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 28/10/2554, 03:48

                          คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                  บทที่ ๓

                              เพียรศึกษา

                             (ลี่เสวียตี้ซัน)

อู๋ ( ตี้ ) ซู่หลั่นชุนชิว                                    เราอ่านคัมภีร์ " ชุนชิว "  เป็นเนืองนิจนานมา

อิ้วกวนข่งเมิ่ง                                             เยาว์วัยตั้งใจศึกษา  " ปรัชญาเมธาขงจื่อ  เมิ่งจื่อ "

เอว๋ยอี่เซี่ยวที่เอว๋ยเซียน                                รู้ว่ากตัญญูปรองดองต้องนำหน้า

ซิวเซินจื้อกั๋วเอว๋ยเปิ่น                                   สำรวมกายช่วยงานบ้านเมืองเป็นหลักใหญ่

อี้ตวนเฟิงฉี่                                                ยุคนั้น  ทรราชมิจฉากรูกันออกมาดั่งผึ้งแตกรัง

ปิ่งเกอซังฉันหมินมิ่ง                                     รบราฆ่าฟัน ชาวบ้านบาดเจ็บล้มตาย

สืออวี๋เหนียนเจี่ยปู้หลีเซิน                               สิบกว่าปีมาเกราะกำบังไม่เคยห่างกายเรา

เตาอู๋เจี๋ยจิ้ง                                               ดาบมิเคยสะอาดใสได้หมดจด

เอี้ยอู๋เอวิ่นซุ่ยซันจิง                                     กลางคืนไม่เคยหลับลึกถึงดึกได้

ยื่อปู้เป่าซันอี๋ตุ้น                                         กลางวันหาเคยไม่  ได้สักมื้อที่กินอิ่ม

ตงจั้นซีเจิง                                               เหนือใต้ออกตกยกทัพสู้รบปราบปราม

ไป่จั้นเอ๋อเจียงซันไฉติ้ง                                ร้อยครั้งทำศึกจึงผนึกแผ่นดินได้

ไป่เหลี่ยวซวีปิ้นซิงซิง                                  จนผมขาวจอนเคราดูแก่โทรม

ลี่เจวี้ยนหม่าเหลยเตาตุ้น                               กำลังถอถอย  ดาบทื่อ  อาชาผอมผ่าย         

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๓ เพียรศึกษา (ลี่เสวียตี้ซัน)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 29/10/2554, 00:58

                           คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                  บทที่ ๓

                              เพียรศึกษา

                             (ลี่เสวียตี้ซัน)

เฟ่ยจิ้นซื่อตั่นจงซิน                                       ทุ่มเทหัวใจจริงแท้ จงรักภักดี

ฮ่วนเต๋อเก้อเฟิงโหวจินอิ้น                               ทุกอย่างนี้แลกกับตำแหน่งเจ้าเมือง ( ซึ่งมิพึงปรารถนา )

                                                             พร้อมตราประทับทองคำ

เต้าหยูจิน                                                 จวบบัดนี้

ล่วนเฉินเจ๋ยจื่อ                                            ทรราชโจรปล้นบ้านเมือง

ปู่เฟิงจัวอิ่ง                                                 ตะครุบลมจับเงาเข้าตำรา ( ไม่อาจสำแดงอำนาจ )

เจียนทันฉันนิ่ง                                             แต่ยังคงหักหลังทุจริตคิดคดสอพลอ

เจี๋ยตั่งซีเหลียง                                            รวมหัวกันรังแกคนดี

เอี๋ยนอู่อี๋ติ้ง                                                 พูดจาสับปลับกลับกลอกหลอกล่อ

ปู้ซือหลี่อี้เหลียนจฉื่อ                                      ไม่คำนึงจริยะ  ไม่สำนึก  ขาดสุจริต  ละอายใจ

เซี่ยวที่จงซิ่น                                                ไม่กตัญญู ปรองดอง ไม่จงรัก ไม่สัตย์จริง

ซื่อเหม่ยหูสิง                                                ทำการใดคะนองใจระรานเสียหาย

หลวี่ถูเจี่ยวซิ่ง                                               มักหวังว่าจะบังเอิญเคราะห์ดีได้

ช่วนจวินเอว้ย                                               ยังหวังชิงตำแหน่งชิงบัลลังก์ใหญ่

ลู่จงเฉิน                                                      ฆ่าทำร้ายตงฉินขุนนางดี

เฮ่าฮั่วไฉ อิ๋นเหม่ยเซ่อ                                     ล่วงเกินอิสตรี ฆ่าผู้คน ฮึกเหิมคึกคะนอง

ชาเหยินจ้งซิ่ง                                               ปล่อยใจระเริงไปตามอารมณ์

จื่อกู้ส่วงซินเล่อซื่อ                                         เอาแต่เรื่องสนุกสนานบานใจ

ฉี่เสี่ยวเต๋อโฮ่วไหลเป้าอิ้ง                                 หารู้ไม่ภายหน้าตามมาจะตอบกลับ   

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๓ เพียรศึกษา (ลี่เสวียตี้ซัน)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 29/10/2554, 01:16

                          คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                  บทที่ ๓

                              เพียรศึกษา

                             (ลี่เสวียตี้ซัน)

กู่จินห่าวซื่อตัวหมอ                                       แต่โบราณการดีต้องบากบั่น

อู๋เหมี่ยนเฉียง  โก่วฉิวเจี๋ยจิ้ง                            อย่าคิดฝันฝืนความจริงหาทางลัด

หยูไฉ่อวิ๋นหลิวหลี                                         ลาภยศทุกอย่างดั่งเมฆสวยกระจกใส

เวียนฮว่หมิงเอวี้ย                                         ดั่งดอกไม้ในกระจกเงา ดั่งจันทร์เจ้าบนผืนน้ำ

เหยินปู้จือจี                                                คนไม่รู้สัจจะอนิจจัง

หยูกังเตาไคว่เชวีย                                       ดั่งมีดกล้าใกล้บิ่น

อวั้งต้งเฮิ่งสิง                                              ลำพองตนไม่ยั้ง

เจ้าเซี่ยเลอเซียเอวียนเนี่ย                               เที่ยวได้สร้างบาปเวรไว้

เอวี่ยนเจ๋อจี่เหนียน                                       บาปเวรตามทัน  นานหน่อยก็เป็นปี

จิ้นเจ๋อซุ่เอวี้ย                                             ใกล้ ๆ นี่ก็เป็นเดือน

เป้าอิ้งอู๋ชา                                                ตอบสนองทั้งหมดไม่ลดหย่อน

หยูเหยินเอว้ยเจาเฝิง                                    ผู้ยังไม่ประสบ

เก้อโหย่วสือเจี๋ย                                         เพราะต่างมีกำหนดตอบสนอง

ตังซือโส่วมิ่งอิ๋วเทียน                                   พึงสำเหนียกว่าฟ้ามีลิขิตหมาย
         
อันผินเล่อเยี่ย                                            สงบใจในความจน  สำราญในงานตน

หยูไป่อี้ชังชู่เฉิงกง                                      เช่นฝีมือศิลป์หากผลีผลามทำเสร็จ

ฉีอู้เอียนเหนิงจิงเจี๋ย                                    สิ่งนั้นจะปราณีตงามได้ไฉน

เฉ่ามู่ปู้เหนิงเผยจื๋อ                                      ต้นไม้ใบหญ้าไม่บำรุงเลี้ยงดู

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๓ เพียรศึกษา (ลี่เสวียตี้ซัน)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 29/10/2554, 01:32

                           คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                  บทที่ ๓

                              เพียรศึกษา

                             (ลี่เสวียตี้ซัน)

หนันจั่งสวี่ตัวจือเยี่ย                                           ยากจะแตกชูกิ่งก้านสาขา

อู๋กู่เส่าย่งเกิงฉู                                                 ธัญพืชฝีดการฟันดินคราดไถตาม

เหมียวซุยซิ่วเอ๋อปู้สือ                                         ต้นอ่อนดูงามแต่ไม่ตกผล

เอวิ๋นเฉินสือไจ่หันชวง                                        นักศึกษาก้มหน้าเรียนหนักสิบปี ( จอหงวน )

ฟังเฉาจินเชวี่ย                                                 จึงได้เข้าเฝ้าปราสาทราชวัง ( กราบรับตำแหน่ง )

อู่เจี้ยงไป่จั้นหลินเอว๋ย                                        นักรบร้อยรบเสี่ยงภัย

สื่อเต๋อกงโหวปิ้งเลี่ย                                          จึงจะได้ขุนนางเคียงข้างกัน ( เป็นแม่ทัพจอมพล )

อู๋ ( ตี้ )  ไหน่ยื่อเอวี้ยจิงจง                                  เรานั้นจงรักภักดีดั่งตะวันเดือน ( มั่นคงไม่เปลี่ยน )

เฉียนคุนต้าเจี๋ย                                                เป็นผู้เที่ยงตรงสูงส่งคงมั่นของดินฟ้า

                                                                 ด้วยจิตมุ่งมั่นว่า

เทียนเปิง                                                     ฟ้าพังพินาศ ( เจ้าเหนือหัว ราชวงศ์ล่มสลาย )

หว่อ ( ตี้ ) เปิง                                              เราพร้อมพังพินาศ

ตี้เลี่ย                                                          แผ่นดินถล่มทะลาย ( บ้านเมืองแตกแยก )

หว่อ ( ตี้ ) เลี่ย                                              เราพร้อมร่วมถล่มทะลาย ( ย่อยยับไปกับแผ่นดิน )       

                                     ~ จบ บทที่ ๓ ~                               

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๔ ธรรมะลักษณะ (เต้าเม่าตี้ซื่อ)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 30/10/2554, 01:16

                          คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                บทที่ ๔

                            ธรรมะลักษณะ

                            (เต้าเม่าตี้ซื่อ)

อิ้วเฟิ่ง                                                    อีกเทิดทูนรับสนอง

ซั่งตี้เจียอวี้ซื่อ                                       สักกะเทวราชเจ้า  ( พระองค์ก่อน ) ทรงบัญชา

จั่งอั้วฝันเจียนซั่นเอ้อเหยิน                            ให้ควบคุมคนดีร้ายในโลก

อวั้นกั๋วจิ่วโจวเจียจิ้งฝู                                 การนี้  ใต้ฟ้าทั่วหล้าล้วนต้องเคารพทำตาม   

เต้าอู๋  ( ตี้ )  จงอี้ตู๋เชิงจุน                            เบื้องบนว่าเรานั้นจงรักภักดีมีมโนธรรมล้ำเลิศ

ซู่สิงฮว่าเซี่ยงเฉียนคุนเน่ย                             จึงให้หล่อรูปภาพวาดบูชาไว้ในโลกหล้า

หยูหว่อ  (ตี้ )  อิงสยงโหยวจี๋เหยิน                  ซึ่งปฏิบัติเช่นเรานี้จะมีสักกี่คน

                                                           ( ด้วยจิตสำนึกป้องกันบ้านเมืองทุกขณะ )

หั่วหลงเซาชื่อทู่                                         มังกรไฟเผาไหม้มัาชื่อทู่        ( ผจญศึก )

สุ่ยโซ่วเลี่ยนชิงเฟิง                                     เลือดม้าวัวควายเซ่นให้ดาบคม

                                                           ลักษณะของเรา

อั้วฉันเหมยปาจื้้อ                                       คิ้วเหมือนตัวไหมนอนทาบเป็นรูปอักษรแปด

ตันเฟิ่งมู่ซวงจิง                                         ดวงตากว้างดังนกหงส์ตันเฟิ่ง

อู่หลงซวีไป๋เอว่ย                                      หนวดเครายาวระย้าดุจห้ามังกรร่าย     

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๔ ธรรมะลักษณะ (เต้าเม่าตี้ซื่อ)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 30/10/2554, 01:35

                         คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                บทที่ ๔

                            ธรรมะลักษณะ

                            (เต้าเม่าตี้ซื่อ)

อี้หู่เอ๋อเหยาเซิน                                         หน้าผากกว้างใหญ่น่าคร้ามดั่งพยัคฆ์

จิงจงชงยื่อเอวี้ย                                        ยอดยิ่งจงรักภักดี  พลังจิตนี้พุ่งสู่ตะวันเดือน

อี้ชี่ก้วนเฉียนคุน                                         พลังมโนธรรมท่วมท้นฟ้าดิน

เทาเลวี่ยฉีซุนปิ้น                                       พิชัยสงครามเราเสมอด้วยซุนปิ้น

จีโหมวเซิ่งฟั่นเจิง                                      เชาวน์ปัญญาปรีชาชาญเราเหนือกว่าฟั่นเจิง

ซวีฉังอี้เกิ้งฉัง                                           เครายาว มโนธรรมของเรายิ่งยาวกว่า

เมี่ยนซื่อซินอิ๋วซื่อ                                      ใบหน้าแดง แต่หัวใจแดงกว่านั้น

อิงสยงชี่ไก้ซื่อ                                         วีรชาติปรกหล้าด้วยกล้าหาญ

จู๋ฉันเตาผ้อปี้                                           ครั้งนั้นแสงเทียนอับ เราใช้ดาบทะลายกำแพงกั้น

เฟิงคู่อิ้นเสวียนเหลียง                                ทิ้งตราตั้งแขวนขื่อคลังปิดไปไม่ใยดี ( ไม่รับลาภสักการ )

เจวี๋ยลู่ฉือปู๋โซ่ว                                       บำเหน็จยศศักดิ์ให้ไม่ขอน้อม

เอี๋ยนเอวี้ยเตา  หมอเหยิงไคว่                      ดาบจันทร์เสี้ยวอาวุธคู่มือพร้อมลับใหม่ยังไวคม

                                                       ( ไม่ยอมจำนน )

ทั่นชยงตี้ปู๋ไจ้                                         สะท้อนใจที่พี่น้องต้องพรากกัน ( กับเล่าปี่  เตียหุย )

อั้วฉันเหมย  สั่วเอว้ยไค                             คิ้วดุจตัวไหมทาบขนวดมัดไม่ผ่อนคลาย

เฮิ่นเจียงซันจี๋ไก่                                     เจ็บแค้นแผ่นดินนอนต้องซ้อนซ้ำเปลี่ยนมือ     

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๔ ธรรมะลักษณะ ( เต้าเม่าตี้ซื่อ )
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 30/10/2554, 01:58

                          คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                บทที่ ๔

                            ธรรมะลักษณะ

                            (เต้าเม่าตี้ซื่อ)

                                                               ( เบื้องบนทรงเห็นว่า )

เกิ้นกู่กงหมิงหนันปี่ปิ้ง                                     แต่โบราณกาลมา  คุณงามนี้ยากจะมีใครเทียบได้

ซันเทียนเหมินเซี่ยเฟิงเอวี๋ยนไซว่                        จึงโปรดเกล้า ฯ  ให้น้อมรับอริยฐานะจอมพลของสามโลก

ฉี่โส่ว  ตุ้นโส่ว                                                                                                น้อมกราบ

                                                                บัดนี้เรา

ซั่งตี้                                                       สักกะเทวราชเจ้า  ( สมัยปัจจุบัน )

ซื่อลิ้งเก้อปู้เจี้ยงไซ่ว                                       ขอบัญชาเหล่าแม่ทัพฟ้าขุนพลทุกฝ่าย

จิงฉวนเซี่ยเจี้ย                                              คัมภีร์นี้จงทอดถ่ายไปสู่ชาวโลก

เชาลู่เฟิงซ่งหยูไจ้                                          คัดลอกจารึกสวดท่องดั่งอยู่ชิดใกล้

เหยินเหนิงจุนสิง                                           ผู้ใดเคารพทำตาม

ชี่อวี้เอียวจิน                                               มีวาสนาได้คล้องหยกคาดทอง

กวนจวีเซียนไจ่                                           ยศศักดิ์พันปี

เหนิงเฉวียนอี๋ซื่อ                                         ปฏิบัติสมบูรณ์หนึ่งอย่างได้

เจิงหยงซันไต้                                           เกริกเกียรติยาวไกลงดงามสามชั่วคน

ชินเฉิง ฝาจื่อ                                            จงน้อมรับธรรมบัญชา

ฮุ่ยจี๋จูเสินซือสิง                                          ชุมนุมเทพพรหมพร้อมพรักดำเนินการ

                       ~ จบบทที่ ๔ ~ 

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๕ ศุจิธรรมโอวาท (เจวี๋ยซวิ่นตี้อู่)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 31/10/2554, 14:31

                           คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                 บทที่ ๕

                            ศุจิธรรมโอวาท

                             (เจวี๋ยซวิ่นตี้อู่)

จู้จงเหลียง                                                เกิดเป็นคน เน้นจงรักดีงาม

เจี๋ยลี่ควงเิหิง                                             เต็มกำลังอุ้มชูให้เที่ยงตรง

เซี่ยวซุ่นอู๋ไก่                                             กตัญญูกตเวทีไม่มีผัน

เหลียวเจี๋ยปู๋ล่วนซินเถียน                               สุดจริตขาวสะอ้านด้วยมิให้ใจสับสน

เจี๋ยอี้หลินเอว๋ยปู๋ไป้                                     ข้อแกร่งมโนธรรมเจอวิบากภัยไม่พ่ายแปร

จงเซี่ยวเหลียนเจี๋ยจือจัง                               บทนี้  "จงรัก กตัญญู สุจริต แกร่งตรง"

ทิงเจี่ย                                                   จงฟังแจกแจง

จวินสื่อเฉินอี่หลี่                                         เป็นผู้ใหญ่จริยะงามนำขุนนาง

เฉินซื่อจวินอี่จง                                         ขุนนางน้อมจงรักภักดีไม่มีสอง

ยื่อย่งเฉาถิงลู่                                            เงินหลวงจับจ่ายได้กินอยู่

ตังซือปู่เป้ากง                                           พึงพิจารณ์รู้การณ์แทนคุณ

เป้ากั้วเฉินจือเปิ่น                                       ทำเพื่อบ้านเมืองเป็นเรื่องของข้าราชฯ

สีจู๋เจี้ยงจือหง                                           ถนอมรักษ์พลไพร่เป็นคุณใหญ่ของแม่ทัพ

ปู๋ซื่อเอวิ๋นเฉินกั้ว                                       อย่าอำพลางความชอบของขุนนางบุ๋น         

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๕ ศุจิธรรมโอวาท (เจวี๋ยซวิ่นตี้อู่)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 31/10/2554, 14:53

                           คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                 บทที่ ๕

                            ศุจิธรรมโอวาท

                             (เจวี๋ยซวิ่นตี้อู่)

ปู๋เมี่ยอู่เจี้ยงกง                                           อย่าเพ็ดทูลลบล้างคุณเหนื่อยหนักขุนทัพที่รับศึก

จี้ลู้เอวิ๋นฮว๋าเตี้ยน                                        ให้จารึกเกียรติประวัติ ณ ตำหนักเอวิ๋นฮว๋า

จวี่เหอเจี้ยนจังกง                                        เทิดดำรงคงไว้ในปราสาทเจี้ยนจังกง

ตันซินหยูซื่อยื่อ                                           ผู้ใดมีแก้วใจแกร่งสว่างดั่งตะวัน

เอว้ยปี้จื้อซันกง                                           ยศศักดิ์สูงเด่นเป็นมหามนตรี

ฉินไคว่ซื่อเอว๋ยเฉวี่ยน                                    ฉินไคว่        เล่ห์ร้าย ทุกชาติไปเกิดเป็นหมา

เอวี้ยเฟย ( อู่มู่ ) ซื่อไซว่จง                             เอวี้ยเฟย         นั้น หนึ่งในสี่อภิจอมพลฟ้า

เอว๋ยเหยินจื่อ เซี่ยวเอว๋ยเซียน                         ความเป็นลูกนั้น กตัญญูนำหน้า

เซี่ยวซุ่นเหลี่ยงจื้อจิ่นเซียงเหลียน                     กตัญญูกตเวทิตาสองคำเชื่อมกันมา

อู้สื่อเหน่านู่ฉังสื่่อฮวน                                   อย่าให้ท่านโกรธากลุ้มใจให้ยินดี

หน่วนอีเป่าสืออู๋จีหัน                                    ให้เสื้ออุ่นอาหารอิ่มอย่าหิวหนาว

ปิ้งอีเอี้ยว  ปี้จื้อเจียน                                    ท่านป่วยไข้ให้รักษา หยูกยาดูแลให้

จี๋ซวีฉังกั้วเซี่ยนซินเฉียน                                 ชิมดูก่อนร้อนอุ่นทูนให้ท่าน

เอี้ยปู้เจี่ยอีเจาปู้สือ                                       กลางคืนมิกล้าผลัดผ้า ข้าวเช้าไม่ทันกิน

                                                            ( เกรงมีเหตุฉุกเฉินให้ต้องช่วย )

สือสือเค่อเค่อไจ้เซินเปียน                                ทุกขณะถวิลชิดใกล้ได้ปรนนิบัติ

เอ่อเหนิงเซี่ยวซุ่นเอ่อจื่อเซี่ยว                           เจ้ากตัญญูกตเวทีลูกเจ้าก็จะดีกตัญญู

เตี่ยนเตี่ยนตีตีคั่นเอี๋ยนเฉียน                              ทุกหยดน้อยคอยตามเหมือนน้ำจากชายคา

ต้าซุ่นเซี่ยว                                                 อริยกษัตริย์ซุ่นกตัญญู           

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๕ ศุจิธรรมโอวาท (เจี๋ยซวิ่นตี้อู่)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 1/11/2554, 01:19

                           คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                 บทที่ ๕

                            ศุจิธรรมโอวาท

                             (เจี๋ยซวิ่นตี้อู่)

ตี้เอว้ยฉวน                                                อยู่คู่บัลลังก์ไปหลายชั่วคน

เอ๋อสือซื่อเซี่ยวจี๋โจวเฉวียน                            ยี่สิบสี่กตัญญูมีอยู่พร้อมพรัก

ไจ้เซิงปู๋ก้งเฟิ่ง                                           พ่อแม่มีชีวิตอยู่ไม่ดูแลปรนนิบัติ

สื่อโฮ่วจี้หลิงเฉียน                                       ภายหลังจึงเซ่นไหว้ให้อาหาร

ปู๋เซี่ยวจื่อ  เหย่อไจเซียน                              ลูกอกตัญญูนำเภทภัยให้แก่ตน

หู่ฮันเสอเหย่าปิ้งเซียงฉัน                               ถูกเสืองูกัดตาย  ป่วยไม่หายโรคเรื้อรัง

กวนสิงเหลาอวี้เจาชงเพ่ย                              คดีความ  โทษผิด  ติดคุก  เนรเทศ

สุยหั่วจือไจสือเข่อเหลียน                             ภัยจากน้ำไฟเคราะห์ร้ายน่าสงสาร

ฮั่วซื่อเสวียนเหลียงเตาตู๋สื่อ                           หรือบ้างถูกแขวนคอ  หอกดาบ  ยาพิษ

ปู๋เซี่ยวจือเหยินขู่อวั้นเซียน                           ลูกอกตัญญูรับทุกข์ยากมากหลาย

ซุ่ซุ่ไก่  ม่อฉือเอี๋ยน                                    เร่งรีบแก้ไข  อย่าได้เนิ่นช้า

ซื่อเหยินสูอู๋กั้ว                                         ชาวโลกใครเลยไม่เคยผิด

ไก่จือเอว๋ยเซิ่งเสียน                                   แก้ตัวจงดีเป็นเมธีอริยา

เหยินอู๋กั้ว                                              คนหากแก้ไขไม่ผิดซ้ำ

ตู่สิงเฉวียน                                            คุณธรรมความสูงส่งย่อมสมบูรณ์

เหลียนเซิงเอว้ย  เจี๋ยเซิงเอี๋ยน                     สุจริต  เกรงผิดพลาด

ซี่เจี๋ยนเตี่ยน                                          กายใจใสสะอาด  จะเคร่งครัดต่อตนเอง

ปี้อี๋เสียน                                              ถี่ถ้วนสำรวจตนจะหลีกพ้นคนนินทา

ซีเสียนซีเซิ่งอิ๋วเทียนมิ่ง                            ปรารถนาเมธีอริยา  ฟ้าแต่งตั้ง       

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๕ ศุจิธรรมโอวาท (เจี๋ยซวิ่นตี้อู่)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 1/11/2554, 01:38

                        คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                 บทที่ ๕

                            ศุจิธรรมโอวาท

                             (เจี๋ยซวิ่นตี้อู่)

เสวียหลี่เสวียซือทิงจื้อหยัน                              เรียนจริยาโคลงกลอนจงผ่อนใจ ( ประณีตสุขุม )

เซวี่ยโจวซู่  อิ่นซันชวน                                  แฝงป่าไพรไม่ขอรับเสบียง "โจว" * ( รักศักดิ์ศรี )           

เอว๋ยเหยินซื่ออวี้อู๋เสียเตี้ยน                             สำรวจตนดั่งหยกงามไร้ตำหนิ

ลี่จื้อหยูถงเถี่ยสือเจียน                                  ตั้งจิตมุ่งมั่นดั่งหินผาดุจเหล็กกล้า

โส่วจี่ลู่                                                    รักษาบำนาญงานหลวงในส่วนรับผิดชอบของตน

ม่อซวิ่นเพียน                                             ไม่ดิ้นรนผิดทางหาเศษหาเลย

สุ่นเหยินลี่จี่จื่อซุนเอวียน                                ทำลายเขาเพื่อเราได้ประโยชน์  จะมีโทษถึงลูกหลาน

เหลียนเจ่อปู๋โซ่วเจียไหลสือ                           สุจริตชนทำกินไม่ขอเขากิน

จื้อซื่อปู้อิ่นเต้าจือเฉวียน                               ชายชาตรีไม่ดื่มน้ำลำธารโจร*

ฉือเฟิ่งเอวี๋ยนเซี่ยนเจี๋ย                                จื่อซือ *  มือสะอาดปัดบำเหน็จส่วนเกินคืน

เอว้ยจินหยางเจิ้นเหลียน                             หยางเจิ้น *   ว่าฟ้าดินมอง  ไม่รับทองติดสินบน

จั้วไฮว๋ปู๋ล่วนหลิ่วเซี่ยฮุ่ย                             หลิ่วเซี่ยฮุ่ย *  เอื้อนาง ค่อมตัวกางร่มให้ใจไม่วุ่น             

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๕ ศุจิธรรมโอวาท (เจวี๋ยซวิ่นตี้อู่)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 2/11/2554, 09:51

                         คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                 บทที่ ๕

                            ศุจิธรรมโอวาท

                             (เจี๋ยซวิ่นตี้อู่)

ปี้ฮู่อู๋หยงหลู่จ้งเหลียน                                 ปิดประตูไม่รับสมนาคุณคือหลู่จ้งเหลียน

อี้สือเจิ่นหยูเฉาหลี่เหม่ย                               เนื้อห่านไหนจะหวานเท่าผลลี้ที่หนอนไช (มังสวิรัติ)

กวาจี้เหอเซิ่งไซ่เกิงเถียน                             แตงเซ่นไหว้ลูกใหญ่ฤาจะหวานปานน้ำแกงผัก (สมถะ)

เฟิ่งลู่จื่อคันกงหลี่อี๋                                     เงินจากหลวงพอใช้ในจริยการ

จวี่เจียสือเฟ่ยจิ่นผันหวน                               ค่าใช้จ่ายในบ้านจึงประมาณการสมควร

ไป่กั้นไถหุยซือเจี๋ยอู้                                   ของทุจริตร้อยหาบนำกลับบ้าน (หลงดีใจในทุกขลาภ)

หมั่นเซียงจวงกว่อเม่ยซินเฉียน                       เงินทองน่าละอายใจเก็บไว้เต็มลัง (คดโกงเขามา)

ซือจั้งถูหลิวเสยปู๋พ่า                                   สุดท้ายต้องโทษหวดโบยขัง  เป็นทาส  เนรเทศ

                                                           เช่นนี้ไหน  ใครไม่กลัว

เชวี่ยนเอ่อไถโถวคั่นซั่งเทียน                         เตือนเจ้าเงยหัวแหงนหน้ามองดูฟ้า (ฟ้าดินเห็น)

จ้งหยงหนันผูหยูหลังหู่                                ให้ท้ายข้าทาสชายใช้เป็นจิ้งจอกเสือหมา (ออกหน้าข่มเหง)

โหมวจั้นจวินหมินตี้อวี่เถียน                           เบียดบังยึดที่นาชาวบ้านทางทหาร

ซื่อไป้อวิ้นไซวซันเจี๋ยเก้า                             พอดวงตกหมดอำนาจศาลจัดการ

ป๋าจ่งผิงฝังเอวียนเป้าเอวียน                         ถูกรื้อหลุมศพทะลายบ้านกรรมตามสนอง

ฟู่หนันฉยงจี๋เอว๋ยชังเต้า                               สิ้นไร้ทุกสิ่ง หญิงไปขายตัว ชายต้องเป็นโจร

เฮิ่นซ่าตังชูเอ้อเอี้ยนเฉียน                            สุดท้าย  แค้นใจตนเองไม่ควรเห็นแก่ได้ในครั้งนั้น

เหยินจือเจี๋ย                                            ความแกร่งตันสูงส่งบริสุทธิ์ของคน

หยูจู๋อิ้วหยูเอวี้ย                                        ดั่งไผ่อีกดั่งจันทรา

ก่วงต้าอวี่เกาหมิง                                      กว้างใหญ่เบื้องฟ้างามสง่าสูงใส     

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๕ ศุจิธรรมโอวาท (เจวี๋ยซวิ่นตี้อู่)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 2/11/2554, 10:22

                         คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                 บทที่ ๕

                            ศุจิธรรมโอวาท

                             (เจี๋ยซวิ่นตี้อู่)

เอวี๋ยนหยงเกิ้งชิงเจี๋ย                                  กลมเต็มยิ่งสะอาด

อี้เซิงจื๋อปู้อวัน                                          ชั่วชีวาตม์ดุจปล้องไผ่ไม่คดข้อ

ถิงถิ่งชีซวงเสวี่ย                                       แทงยอดชูคอเหนือหิมะ (ยืนหยัดอยู่สุดหนาว)

อี๋จิ้งซันเทียนซิ่ว                                       หนึ่งพลังพุ่งเสียดฟ้าใส

อู่เฟิงน่งหมิงเอวี้ย                                     ร่ายลมล้อจันทร์แจ่มกระจ่าง

เอ๋ออิงชี่จู๋หลิน                                        สองพระนาง คือ  เอ๋อหวง กับ  หนวี่อิง

เตี๋ยนเตี่ยนปันเจียเสี่ย                                ร่ำไห้กลางดงไผ่  น้ำตาโลหิตไหลติดไผ่ลาย *

จี๋หยูซุอู่จั้ง                                             อีกเช่นไม้ไผ่คู่กายของซูอู่        นับดูสิบสองข้อ*

ซู่โหย่วสือเอ้อเจี๋ย                                  ( สิบสองข้อปฏิญาณจงรักภักดีถึงที่สุด )

หลี่หลิงอูฉีเจียน                                       ส่วนหลี่หลิงนั้น      ยอมจำนน

                                                          จึงเหมือนแต้มตนด้วยจุดดำ ( จุดด่างแก่ประวัติชีวิต )

ซููอู่จิ้งฉีเลี่ย                                             ซุอู่จึงเป็นวีรบุรุษผู้น่าคร้าม  ใจหาญแม้จุดจบ     

จ้งเซิงสื่อซีอวี้                                          ท่านจ้งเซิง         ไปเจริญการทูตที่ซีอวี้        ชายแดน

ซันสือลิ่วกั๋วเชวี่ย                                      ทั่วทั้งสามสิบหกแคว้นยอมพ่าย

เจี๋ยอี้เฉวียน                                            ข้อแกร่งแรงใจไม่ผิดผัน

เสินเซิ่งเอวี้ย                                           สิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านสรรเสริญยินดี

ฮว่อจั่งเทียนเฉาซื่อ                                   อาจให้รับหน้าที่งานเบื้องฟ้า

ฮว่อปู่เฉิงหวงเชวีย                                   อาจเสริมรักษาหลักเมืองตำแหน่งว่าง

ฮว่อเซิงกงอวี่โหว                                    อาจเกิดเป็นขุนนางเจ้าเมืองใหญ่       

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๕ ศุจิธรรมโอวาท (เจวี๋ยซวิ่นตี้อู่)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 2/11/2554, 11:22

                         คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                 บทที่ ๕

                            ศุจิธรรมโอวาท

                             (เจี๋ยซวิ่นตี้อู่)

ฟู่กุ้ยเชียนเหนียนเยี่ย                                    นับพันปีร่ำรวยสูงส่งสืบต่อไป

ล้วนเฉินปิ้งเจ๋ยจื่อ                                       ขุนนางฉ้อโกงทุจริต

เหม่ยป่าจงเหลียงเมี่ย                                   มักคิดทำลายขุนนางศรี

อี๋เจี้ยนซวีฮวนสี่                                          เห็นหน้าแสร้งว่ายินดี

ซินโข่วเก้อเซียงเปี๋ย                                    วจีใจไม่ตรงกัน

ซินฉังจั้งปาเหมา                                        ส่วนลึกซ่อนดาบคมยาววาววับไว้

อี้ฉุนซันฉื่อเถี่ย                                           ซ่อนใจของ้าวยาวฟุตแปด

เสอเซี่ยโหย่วหลงเฉวียน                               ลิ้นตวัดตัดชีพดุจธารมังกร *

ซาเหยินปู๋เจี้ยนเสี่ย                                     ฆ่าคนไม่เห็นเลือด  ( โดยมิต้องใช้ของมีคม )

ทันคู่เข่อเจียนฉัน                                        โลภ  โหด  ขูดรีด  ฉ้อฉล  ใส่ร้าย  ทำลาย

จื้ออวิ่นเอ่อซุนเจวี๋ย                                     ฆ่าผู้อื่นเท่ากับฆ่าตัวตายทำลายลูกหลานตน

อู๋ ( ตี้ ) เอว้ยซือฉังไจ                                 แม้เราจะไม่อาจกินเจตลอดได้ ( สภาพแวดล้อมเป็นไป )

อู๋ ( ตี้ ) ปู๋ซิ่นอี้ซัว                                      แต่เราหาเชื่อไม่ในมิจฉาวาจา ( คำพูดที่ผิดต่อสัจธรรม )

ตี้อวี๋จี๋เฉิงหวง                                          เราจึงไม่ผิดต่อนรกเบื้องล่างและหลักเมืองโลกเบื้องหน้า

ซันเป่ากวงยื่อเอวี้ย                                   ไตรรัตน์จิตญาณแห่งเราสว่างดั่งตะวันเดือน

จิ้วจี้จี๋นั่นเหยิน                                         ช่วยเหลือสงเคราะห์คนทุกขฺฉุกเฉิน

จิ้วซื่อเจี่ยเอวียนเจี๋ย                                  ก็คือแก้บ่วงกรรม  ( ที่มิอาจกินเจโดยตลอดได้ )

ฉื่อซื่อเจี๋ย                                              ดังที่จะกล่าวสี่ข้อต่อไปนี้คือ

จงเซี่ยวเหลียนเจี๋ย                                   จงรักภักดี  กตัญญู  สุจริต  สูงส่งแกร่งตน  ดำรงตน

เสียงหมิงเซิ่นเซี่ย                                     เข้าใจให้ชัดเจนเป็นสำคัญ   

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๕ ศุจิธรรมโอวาท (เจวี๋ยซวิ่นตี้อู่) : หมายเหตุ
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 2/11/2554, 11:57

                         คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                 บทที่ ๕

                            ศุจิธรรมโอวาท

                             (เจี๋ยซวิ่นตี้อู่)

หมายเหตุ  : 

*แฝงป่าไพรไม่ขอรับเสบียงโจว  คือ ราชบุตรป๋ออี๋ กับ สูฉี ละอายใจที่คาดการณ์บ้านเมืองผิดพลาด ไม่อาจช่วยราชวงศ์โจว จึงมิกล้ารับความช่วยเหลือ

*ชายชาตรีไม่ดื่มน้ำลำธารโจร    คือ มหาโจรชื่อว่า จื๋อ ปล้นฆ่าผ่านมาถึงลำธารนี้ พักดื่มน้ำลำธารแล้วประกาศตั้งชื่อว่า "ลำธารโจร" ผู้รักศักดิ์ศรีต่างรังเกียรติ ไม่ดื่มน้ำลำธารนี้

*จื่อซือมือสะอาด  จื่อซือ หรือ เอวี๋ยนเซี่ยน  ศิษย์ท่านขงจื่อ เป็นมุขมนตรีเมืองหลู่ ปฏิเสธเงินบำเหน็จที่จื่อซือเห็นว่าเกินค่า

*หยางเจิ้นว่าฟ้าดินมอง  หยางเจิ้นเป็นผู้ว่าราชการเมืองสมัยตงฮั่น นายอำเภอชังอี้ทำผิดมาติดสินบนกลางดึกบอกว่า ไม่มีผู้รู้เห็น  หยางเจิ้นว่า "ฟ้ารู้ ดินรู้ ท่านรู้  ข้าพเจ้ารู้  มีหรือไม่รู้

*ตำนานใบไผ่ลาย  รับรู้คุณธรรม - พระชายาจงรักของกษัตริย์ซุ่น ทราบพระสวามีทิวงคต ร่ำไห้กลางดงไผ่

*คุณสมบัติของไผ่ คือ ลำไผ่เผาไหม้ได้ แต่มิอาจทำลายข้อแข็งแกร่งตัน  ดุจเดียวกับผู้กล้าหาญ ตัวตายไม่เสียขวัญ

*มีดธารมังกร   หลงเฉวียน

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๕ ศุจิธรรมโอวาท (เจวี๋ยซวิ่นตี้อู่) ข้างท้ายลำดับยี่สิบสี่พิบัติภัย
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 2/11/2554, 12:47

                         คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                 บทที่ ๕

                            ศุจิธรรมโอวาท

                             (เจี๋ยซวิ่นตี้อู่)

                    ข้างท้ายลำดับยี่สิบสี่พิบัติภัย     

                         (โฮ่วเลี่ยเอ้อสือซื่อเจี๋ย ) 

ฉิงเทียนติ่งตี้เหมิงอย่งเสิน                               เหมิ่งอย่ง  องค์เทพฯ ชูค้ำดินฟ้า

เผิ่งยื่อจวี่เอวี้ยผู่เจ้าเสิน                                  ทูนตะวันชูจันทรา  องค์ผู่เจ้า

เลี่ยซิ่วจางซิงหมิงหลั่งเสิน                              ลำดับกระจายดาว  เทพเจ้าหมิงหลั่ง

อี๋ซิงฮ่วนโต่วปอเหลียงเสิน                              ย้ายดาวเปลี่ยนทาง  เทพเจ้าปอเหลียง

เถิงอวิ๋นเจี้ยอู้เฟยตู้เสิน                                   ทะยานเมฆหมอก  เทพเจ้าเฟยตู้

ชวีเหลยเช่อเตี้ยนเอวยเลี่ยเสิน                         ขับคุมสายฟ้า  เทพเจ้าเอวยเลี่ย

ฮูเฟิงฮ่วนอวี่เหยาหยั่งเสิน                               เรียกลมเรียกฝน  เพทเจ้าเหยาหยั่ง

จุ้ยลู่อวิ่นววงผู่เฟ่ยซิง                                     พร่างหยดเกล็ดน้ำค้าง  ดวงดาวผู่เฟ่ย

เฟยซาโจ่วสือเจี๋ยลู่เสิน                                  พายุหินทราย  เพทเจ้าเจวี๋ยลู่

ฟันเจียงเต๋าไห่อู่หูเสิน                                   ป่วนสมุทรแม่น้ำ  เทพเจ้าอู่หู

เปิงซันถุยหลิ่งเถียเจี่ยเสิน                              พลิกทะลายภูเขา  เทพเจ้าเถียเจี่ย

ต้งสุ่ยไคปิงเจี๋ยฮว่าซิง                                  ผลึก - ละลายน้ำแข็ง  ดวงดาวเจี๋ยฮว่า

เฝินเอี๋ยนจู๋หั่วหลิวกวงซิง                              เปลวไฟเผาไหม้  ดวงดาวหลิวกวง

ไคฮวาเจี๋ยกั่วเจียวเม่ยซิง                             ออกดอกตกผล  ดวงดาวเจียวเม่ย

จั่งเหอซิ่วกู่อี้ฮุ่ยซิง                                     เร่งกล้าเร่งรวงข้าว  ดวงดาวอี้ฮุ่ย

โชวเหยาจั้นเยี่ยฟาอวี้ซิง                              ผลิยอดแตกใบ  ดวงดาวฟาอวี้

คูมู่เหอเจ๋อชุยเจี๋ยเสิน                                 ต้นเหี่ยวแห้ง  หนองน้ำลด  เทพเจ้าชุยเจี๋ย

โจ่วโช่วเฟยฉินปู่จัวซิง                                กวดจับจัตุบาท  สัตว์ปีก  ดวงดาวปู่จัว

อวี๋เซียเซี่ยเปียอย่งเอวี้ยซิง                          คุมกุ้งหอยเต่าปลาตะพาบ  ดวงดาวอย่งเอวี้ย

เฟยเที่ยวจูฉงฉันเหย่าซิง                            แมลงโลดกระโดบิน  ดวงดาวฉันเหย่า

จั้วเอวิ๋นจื้อจื้อเอวิ๋นชังซิง                            กวีอักษรศาสตร์  ดวงดาวเอวิ๋นชัง

ซิงปิงปู้เจิ้นอู๋ฉวี่ซิง                                   พิชัยสงคราม  ดวงดาวอู่ฉวี่

เข่าเจิ้งซุ่ยสือเช่ออวิ้นซิง                            ตรวจทานปี - เวลา  ดวงดาวเช่ออวิ้น

เจ้าจั้วกงอี้เฉี่ยวจั้วเสิน                              งานศิลป์งานฝีมือ  เทพเจ้าเฉี่ยวจั้ว

จ้งซิงทิงลิ่ง                                           ทุกเทพเจ้า  ทุกสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำดวงดาวฟังบัญชา

เก้อหุยเปิ่นปู้                                          ให้ต่างกลับเข้าหาฝ่ายปกครองตน

เปี้ยนฮว่าฟาเซิง                                      ก่อเกิดปรับเปลี่ยน

ฉีโส่วเสินหมิง  อู๋จี๋จ้งเซิ่ง                           น้อมกราบอวิวาททุกบาทองค์  อนุตตรพระ ฯเบื้องบน     

ปู้เข่อซืออี้กงเต๋อ                                    กุศลผลบุญมิอาจประมาณการ                                             

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๖ ประสบการณ์ (จิงเอี้ยนตี้ลิ่ว)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 3/11/2554, 11:02

                           คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                  บทที่  ๖ 

                               ประสบการณ์

                               (จิงเอี้ยนตี้ลิ่ว)

จื๋อเหนียนจื๋อเอวี้ยเจี้ยง                                   บัญชาการขุนพลเวรยามประจำเดือนปี

จื๋อยื่อจื๋อสือเสิน                                           เทพเจ้าเวรยามประจำวันต่างเวลา

เอี้ยไชเฮยซ่าไซว่                                         ทูตราตรีจอมอสูรดำ

ยื่อลิ่งเจี่ยวเจี๋ยปิง                                         พลพิทักษ์สว่างประจำวัน

อวั่งไหล่ซี่เจี้ยนฉา                                        ผ่านไปมาให้พิจารณาสอดส่องโดยละเอียด

ปู้เต๋อโล่วเหาเฟิน                                         มิให้ละเลยรั่วไหลได้แม้แต่น้อย

ฮุ่ยถงเจียไจ๋เสิน                                          จงร่วมกับเจ้าผู้คุ้มบ้านคุ้มเมือง

จั๋วลิ่งซือมิ่งจวิน                                           อีกทั้งบัญชาเทพเจ้าเตาครัว

หยูโหย่วเฉียนซ่งหนันเหอหนวี่                          หากมีหญิงชายศรัทธาสวดท่อง ( คัมภีร์นี้ )

ซุ่ซู่เป้าจือเอวิ๋น                                            เร่งรายงานให้ได้รู้

เจียไจ๋ก้งฉื่อจิง                                             บ้านอยู่อาศัยทูนท่องคัมภีร์นี้

เอียวเม่ยฮว่าเอว๋ยเฉิน                                     ปีศาจภูติผีแปรเป็นธุลีผง

ฉวนโจวเฟิ่งฉื่อจิง                                          เรือแพทูนท่องคัมภีร์นี้

เฟิงพอจี๋เคอผิง                                             ทันทีคลื่นลมสงบลง     

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๖ ประสบการณ์ (จิงเอี้ยนตี้ลิ่ว)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 3/11/2554, 11:19

                         คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                  บทที่  ๖ 

                               ประสบการณ์

                               (จิงเอี้ยนตี้ลิ่ว)

สิงเหยินเพ่ยฉื่อจิง                                         คนเดินทางพกพาคัมภีร์นี้

ลู่ถูเป่าอันหนิง                                             ปลอดภัยดีคุ้มครองตลอดเส้นทาง

ซุเซิงคั่นฉื่อจิง                                             นักศึกษาอ่านดูคัมภีร์นี้

ปู้จิ่วปู้ฉิงอวิ๋น                                              ไม่นานก้าวหน้าดีเจริญไกล

ฟู้เหยินซ่งฉื่อจิง                                           แม่บ้านสวดท่องคัมภีร์นี้

เอ้อหนวี่อู่หนันเฉิง                                        ลูกหญิงสองชายห้ามี  ได้สมปอง

ยั่วเอว้ยอวั่งฮว่าเนี่ยน                                    หากสวดท่องเพื่อผู้ตาย

อวั๋งฮว่าเจ่าเชาเซิง                                      ผู้ตายล่วงพ้นไปได้โดยเร็ว

ยั่วเอว้ยฟู่หมู่เนี่ยน                                       หากสวดท่องเพื่อพ่อแม่

ฟู่หมู่เสี่ยงเสียหลิง                                       พ่อแม่อายุยืน

เฝินเซียงเกาซ่งเนี่ยน                                   จุดธูปท่องซ้องออกเสียง

ฉีฝูจี๋ไหลหลิน                                            วาสนามาทันที

ยื่อเนี่ยนซันอู่เปี้ยน                                       ท่องวันละสามถึงห้าจบ

ฮั่วซ่งไป่เซียนเซิง                                       หรือท่องร้อยพันคำ

เหยินเหนิงเชาอิ้นซ่ง                                    ใครลัดลอกพิมพ์แจกได้

จูจี๋ปู้เชียงซิน                                             โรคต่าง ๆ ไม่กล่ำกราย

จูเสินเจียฮวนสี่                                            สิ่งศักดิ์สิทธิ์พอพระทัย

ไจ๋เซ่อปิ้งกวงหมิง                                        บ้านอยู่อาศัยใสสว่าง

ฮั่วซื่อฝูอวี่โซ่ว                                            หรือโปรดประทานวาสนาอายุ         

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๖ ประสบการณ์ (จิงเอี้ยนตี้ลิ่ว)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 3/11/2554, 11:40

                        คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                  บทที่  ๖ 

                               ประสบการณ์

                               (จิงเอี้ยนตี้ลิ่ว)

ฮั่วอิ้นเอ๋ออวี่ซุน                                        หรือโปรดปกปักอุ้มชูลูกหลาน

ชยงซื่อฮว่าเอว๋ยจี๋                                     เรื่องร้ายกลายเป็นมงคล

ฝูลู่โซ่วฉงเจิง                                           วาสนา  ยศฐา  อายุเพิ่มพูน

โต่วโข่วหวังซั่น (เทียนจวิน) ซินเฟิ่ง                 กัลยาณราชฟ้า  โต่วโข่วหวังซั่น  ทูลเกล้าฯ  รับสนอง

ฮั่นซื่อฮั่นโซ่วถิงโหว                                   เจ้าเมืองโซ่วถิงแห่งราชวงศ์ฮั่น

กวนเซิ่งต้าตี้ซื่อลิ่ง                                     กวนอริยมหาราชเจ้าโปรดบัญชา  :

อู๋ ( ตี้ ) เฉิงเอี๋ยน                                   " เราเคยกล่าวไว้

ยื่อไจ้เทียนซั่งซินไจ้เหยินจง                      " ตะวันอยู่บนฟ้า  ในอยู่ในตัวตน "

ซินเจ่ออวั้นซื่อจือเกินเปิ่น                         " ใจเป็นรากฐานของสรรพสิ่ง "

หยูเจียอู่ฉัง                                            ศาสนาปราชญ์ว่า " เบญจธรรม  คุณสัมพันธ์ห้า "

เต้าซื่อซันเป่า                                        ศาสนาพุทธ  เต๋า  ว่า " ไตรรัตน์ "

เจียฉงซินซั่งเซิงไหล                               ล้วนเกิดมาแต่ใจ

เหยินม่อต้าอวี๋จงเซี่ยว                              แก่นแท้กรุณาธรรมหาใดเกินกว่า  จงรัก  กตัญญู

อี้ม่อต้าอวี๋เหลียนเจี๋ย                               มโนธรรมสำนึกใดเกินกว่าสุจริต สูงส่ง แกร่งตน

เอ้อเจ่ออู่ฉังจือโส่ว                                 สองประการนี้เป็นเบื้องต้นของเบญจธรรม

เซิ่งเหยินซันจั้นฮว่าอวี้เจ่อ                        อริยเจ้าทุกพระองค์  ทรงเข้าถึงการก่อเกิดปรับ

ฉื่อเอ๋ออี่                                     แปรสรรพสิ่งในธรรมชาติด้วยสิ่งนี้เท่านั้น             

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๖ ประสบการณ์ (จิงเอี้ยนตี้ลิ่ว)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 3/11/2554, 14:42

                         คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                  บทที่  ๖ 

                               ประสบการณ์

                               (จิงเอี้ยนตี้ลิ่ว)

เซียนฝอเชาเสินยู่ฮว่าเจ่อ                                เซียนพุทธะล่วงเหนือเทพเทวาสู่ภาวะวิเศษก็ด้วยสิ่ง

ฉื่อเอ๋ออี่                                               นี้เท่านั้น 

จื้อโหย่วเทียนตี้อี่ไหล                                    ตั้งแต่มีฟ้าดินมา

เจ้อเก้ออู๋จี๋ไท่จี๋จือหลี่                                    หลักสัจธรรมของอนุตตรภาวะกับเทวภาวะ  คลุม

หุนยันเปาหลัว กู่จินฉังเสวียน                      ครอบรอบราย  สูงส่งยั่งยืนตั้งแต่บุรพกาลมา

อวั้นจิงเซียนเตี่ยน                                         หมื่นพันพระคัมภีร์

จื่อซื่อหมิงฉื่อหลี่                                          ล้วนเพียงอรรถาสิ่งนี้ให้แจ้งใจ

เฉิงฉื่อซื่อเอ๋ออี่                                            เพื่อให้ได้สำเร็จในการนี้เท่านั้น

อู๋ ( ตี้ ) ซี่จื่อเอว๋ยเอวี๋ยนจง                             เราคือพลังธาตุไฟเที่ยงตรง  ณ  ปราสาทจื่อเอว๋ย

หั่วจือเจิ่งชี่

หั่ว  หลี่หมิงเซี่ยงเอี่ย                                    ไฟ คือ สัญลักษณ์แสงสว่าง  ( สายฟ้า ตะวัน )

กู้จู่เอวิ๋นชัง                                                 จึงเป็นหลักนำดวงดาวเอวิ๋นชังวิชญรุจน์ ( สว่างปัญญา )

หั่ว  อิ้วเลี่ยซิ่งเอี่ย                                         อีกทั้งไฟ  เป็นพลังธาตุร้อนแรง

กู้จู่อู่ฉวี่                                                      จึงเป็นหลักนำของดวงดาวอู่ฉวี่เจ้ายุทธา

เอวิ๋นจู่เหยิน                                                 เอวิ๋น ( บุ๋น )    วิชญา  เป็นหลักของกรุณาธรรม

เหยินโส่วจงเชี่ยว                                          กรุณาธรรม  นำด้วยจงรักภักดีกตัญญู

อู่จู่อี้                                                         อู่ (บู๊ )  ยุทธา  เป็นหลักของมโนธรรม

อี้โส่วเหลียนเจี๋ย                                           มโนธรรม  นำด้วยสุจริตสูงส่งแกร่งตน

เอว๋ยซื่อจวี่เทียนเซี่ยอวั่นซื่อ                             หากเป็นเช่นนี้ได้ คนทั้งโลกทุกภพชาติ

เจียเอว๋ยเซิ่งเสียนเซียนฝอ                               ล้วนเป็นอริยเมธาเซียนพุทธะ

ฉื่อโหย่วโจ้วอู๋เยี่ย                                         ดังนั้เหมือนมีกลางวันไม่มีกลางคืน

โหย่วหยางอู๋อิน                                           มีหยางไม่มีอิน

เจวี๋ยอู๋จือหลี่เอี่ย                                          มิใช่หลักธรรมที่เป็นได้โดยแน่แท้

                                                           ( จึงยังคงมีคนดี  คนชั่ว  ตามแรงกรรมที่ทำไว้

จื้อจั้นกั๋วอี่ไหล                                             ตั้งแต่สมัยจั้นกว๋อ  ยุคขุนศึกเป็นต้นมา

อู๋ ( ตี้ ) ชูซื่อควงจวินจิ้วหมิน                            เราเกิดมาอุ้มชูองค์ประมุข  ฉุดช่วยประชา

ปู้เต๋ออี่อี่กงซั่นจือซินอวั้งซื่อ                              จำต้องโปรดชาวโลกด้วยกุศลเจตนาเที่ยงธรรม

ฉื่อเถาเอวี๋ยนจิงจือสัวอี่เซี่ยนเซินซัวฝ่าเอี่ย              นี่คือเหตุที่  " เถาเอวี๋ยนหมิงเซิ่งจิง  คัมภีร์อริยตะวันเดือน " ปรากฏแพร่ธรรมคำสอน

ไน่เหอซื่อจือเหยิน                                          แต่จนใจ  จะทำอย่างไรได้กับชาวโลก

เจินซิ่งปู๋มี่                                                    จิตเดิมแท้ไม่ประณีต

เสียพี่ย่งซิน                                                   จิตใจวิปริตผิดบาป

เจี้ยนอู๋ ( ตี้ ) ผิงฉังจือเอี๋ยน                                 เห็นคำพูดธรรมดาของเรา

                                                                 ถ้าไม่ปรามาสว่า " อริยะจะไม่กล่าวคำถือดีเช่นนี้ "

ปู้เอวียเซิ่งเหยินปู้ชูฉื่อเจียวจินอวี่                                                       เซิ่งเหยินปู็ชูฉื่อเจียวจินอวี่

                                                                 ก็จะปรามาสว่า " อริยะจะไม่กล่าวคำตื้นง่ายเช่นนี้ "           

เจ๋อเอวียเซิ่งเหยินปู้ชูฉื่อเฉี่ยนจิ้นอวี่                                                      เซิ่งเหยินปู้ชูฉื่อเฉี่ยนจิ้นอวี่                                                                   

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๖ ประสบการณ์ (จิงเอี้ยนตี้ลิ่ว)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 3/11/2554, 20:42

                        คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                  บทที่  ๖ 

                               ประสบการณ์

                               (จิงเอี้ยนตี้ลิ่ว)

อูฮู                                                         อนิจจา!

ซื่อปี้อวี้อู๋ ( ตี้ ) ฉงจั้วอู่จิง                              จะต้องให้เราสร้างมหาคัมภีร์ทั้งห้าขึ้นใหม่
   
ไต้ซื่อจือจื้ออวี๋เสียนปู๋เซี่ยว                             เพื่อให้ปัญญาชนคนโง่  ให้เหล่าเมธา  ให้ลูก

เจียจิ้นตู๋จือฮู                                      อกตัญญู  ได้อ่านกันทั้งนั้นหรือมิใช่

ปู้ตู๋ฉื่อเอี่ย                                                  มิเพียงเท่านี้

เซี่ยนไจ้เซินเลี่ยเอวิ๋นหยู                                 ปัจจุบันระดับปัญญาชน

อี้อวั้งสิงจื่อป๋อ                                             ก็ระเริงวิจารณ์

อู๋ ( ตี้ ) อินโจวจื่อ                                        เรานั้นเห็นด้วยว่าครูปราชญ์โจวตุนอี๋

หลินหลิ่นฉือซ่งตัวเหนียน                                ศรัทธายำเกรงสวดท่องหลายปีมา

จื่อเต๋อจู้เจี่ยหมิงไป๋                                      จึงจำต้องหมายเหตุแจกแจงให้ชัดเจน

หยูไจ้โหย่วซั่นสิงตี่หุ่ยเจ่อ                               หากมีใครย่ามใจทำลายอีก  ( หมิ่นประมาท  ปรามาส )

ชิงเจ๋อลิ่งเอวินหั่วเมี่ยจือ                                 เบาหน่อยให้โรคระบาดอัคคีภัยกำจัดเสีย

จ้งเจ๋อมิ่งโจวชัง ( เจียงจวิน ) จั่นจือ                  หนักกว่านั้นให้โจวชัง   บั่นเสีย

อู๋หุ่ย                                                        อย่าต้องคิดได้เมื่อสายเกินการณ์

หมิงเซิ่งจิง                                              " คัมภีร์อริยะตะวันเดือน "

เปิ่นซี่เมิ่งอวี่อวี้เฉวียนซื่อเซิง                            เดิมทีนิมิตแก่พระสงฆ์วัดธารหยก

เซิงสิ่งเอ๋อฉวนซู่                                          พระสงฆ์ตื่นเช้าเล่าขาน

โสว่จวี้ฮั่นฮั่น                                               ฮั่น

ซั่งอี๋ฮั่นจื้อไหน่ไต้หมิง                                    คำต้น  หมายถึง  รัชสมัยฮั่น         

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๖ ประสบการณ์ (จิงเอี้ยนตี้ลิ่ว)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 4/11/2554, 13:59

                           คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                  บทที่  ๖ 

                               ประสบการณ์

                               (จิงเอี้ยนตี้ลิ่ว)

จี๋ต้าฮั่นเอี่ย                                                 ก็คือ  มหาอาณาจักรฮั่นนั่นเอง

ฮั่นโซ่วถิง  ซี่ตี้หมิงเอี่ย                                   ฮั่นโซ่วถิง             คือชื่อสถานที่

                                                               ที่กำชับให้ทุกคนสวดท่องคัมภีร์นี้นั้น

ฉีเซียนจู่ฟู่เหยินเหยินซ่งฉื่อจิงเจ่อ

                                                              ก็เพื่อให้ประจักษ์ใจประจักษ์จริง

ซื่ออี่เซี่ยวเอี้ยนซินต้งเหยินซินเอี่ย

จงเอี๋ยนจิงจงชงยื่อเอวี้ย                                 ที่กล่าวว่า  "ยอดยิ่งจงรักภักดีพุ่งสู่ตะวันเดือน   

อี้ชี่ก้วนเฉียนคุน                                           พลานุภาพมโนธรรมท่วมท้าฟ้าดิน" นั้น

จี๋เมิ่งจื่อสั่วเอว้ย                                           เช่นเดียวกับที่ปราชญ์เมิ่งจื่อกล่าวว่า

เซ่อฮูเทียนตี้เอี่ย                                          "ประจุเต็มฟ้าดิน"  (มหาพลานุภาพเที่ยงธรรม)

เอวียเมี่ยนชื่อซวีฉังเจ่อ                                  ที่กล่าวว่า  "หน้าแดงหนวดเครายาว"  นั้น

จี๋ต้าเสวียสั่วเอว้ย                                         ดังที่คัมภีร์มหาบุรุษกล่าวว่า

ซินก่วงถี่ผัน                                               "ใจกว้างร่างสมบูรณ์"

เมิ่งจื่อสั่วเอว้ย                                             ปราชญ์เมิ่งจื่อกล่าวว่า

ซุ่ยเมี่ยนอั้งเป้ยเอี่ย                                       "หน้าใสไหล่อิ่มเต็ม"

จื้อโถวไทจ่วนเจี๋ยจือซัว                                  ที่ว่ากลับชาติมาเกิดใหม่

หยูเจ่อปู้เอี๋ยน                                              แม้ศาสนาปราชญ์จะมิขานไข

ปู้จือซื่อเต้าเหลี่ยงเหมิน                                  แต่ศาสนาพุทธ  ศาสนาเต๋า

ปิ้งเฟยอู๋จวี้                                                 มิใช่ไม่แสดงหลักฐานของการนี้ว่ามีจริง

ซื่อลี่ฉากู่จิน                                                ลองตรวจสอบประวัติกาลถึงปัจจุบัน

เจี้ยซือหวนหุน                                            ขอยืมใช้ร่างเข้าร่าง

หลิงเชี่ยวจ่วนจี้                                           วิญญาณอาศัย

อี้อู้ยู่ไท                                                     สิ่งแปลกแฝงครรภ์

ฉี่เส่าเอี่ยไจ                                                มันน้อยอยู่หรือ

อู๋ ( ตี้ ) เอี๋ยนไจ้เลี่ยกั๋ว                                  เรากล่าวถึงยุค  "เลี่ยกั๋ว"

ไจ้ฮั่นอวี่ไจ้ถังซ่งจือเอี๋ยน                               ครั้งราชวงศ์ฮั่น  ราชวงศ์ถัง  ราชวงศ์ซ่ง

สือเฟยขวงเอี่ย                                           บุคคล  สถานที่  เหตุการณ์นั้นชัดจริง

จูจวินซื่อตุ้ยเหอจือ                                      ท่านทั้งหลายลองตรวจสอบยืนยันดู

ไจ้ซื่อจังเอี๋ยนจง                                        อีกในบทที่สี่ที่กล่าวถึงจงรักภักดี

เอวิ๋นอู่เฉินเหลียว                                        ขุนนางบุ๋นบู๊

เจียตังจิ้งถี่                                                ล้วนต้องเคารพเข้าให้ถึงซึ้งซาบ

เจ๋อซื่อซันไต้อี่ซั่งจือเฉินเอี่ย                            อาทิ  ขุนนางก่อนเก่าสามสมัย คือ

ขุยหลงอีเกาฉีเหยินเอี่ย                                 ขุย  หลง  อี  เกา                  นั่นเอง

เอี๋ยนเซี่ยว                                                ที่กล่าวถึงกตัญญู

เจ๋อเอียปู้เจี่ยอีปู้สือ                                      ไม่ผลัดผ้า  ไม่กินอาหาร  ดูแลการกินอยู่ของพ่อแม่

เจ๋อซื่อซั่นฉิ่นเหมิน                                       ใกล้ชิดหน้าประตูห้องนอนทั้งกลางวันและกลางคืน

เอวิ๋นอ๋วงฉีเหยินเอี่ย                                      นั่นหมายถึง  อริยกษัตริย์โจวเอวิ๋นอ๋วง                                         

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : บทที่ ๖ ประสบการณ์ (จิงเอี้ยนตี้ลิ่ว)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 4/11/2554, 14:57

                         คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                  บทที่  ๖ 

                               ประสบการณ์

                               (จิงเอี้ยนตี้ลิ่ว)

ตีสุ่ยหวนเอวี๋ยน                                          " หยดน้ำย้ำรอย "

ซุนอิ้วเซี่ยวจื่อ                                              หลานเอาอย่างลูก

เจ๋อจื่อซุนเป่าจือ                                           ลูกหลานรักษาตามกัน   

ต้าซุ่นฉีเหยินเอี่ย                                           นั่นหมายถึงอริยกษัตริย์ซุ่น

ซัวเต้าเอ้อสือซื่อเซี่ยว                                     พูดถึงยี่สิบสี่กตัญญู

กู่จินเจาหยูยื่อเอวี้ย                                        พลังสว่างดั่งตะวันเดือนทุกยุคสมัย

เก๋อเทียนตี้  ต้งกุ่ยเสิน                                    สะเทียนดินฟ้า  สะเทือนผีสางเทพยดา

ฉี่เฟยเชวี่ยหยันเข่อจวี้เจ่อไจ                             มิใช่ประจักษ์หลักฐานเป็นจริงหรือ

เหลียนไจ้โจวหลี่                                          ความสุจริตและจริยาอยู่ในสมัยราชวงศ์โจว

อี่ลิ่วจี้เอว๋ยติ้ง                                              รัชสมัยนั้นได้บัณฑิตหกสุจริตธรรม

สือฉงอี้จื้อจงเซิง                                          แท้จริงเหล่านี้ล้วนเกิดจากมโนธรรม

กู้เอว๋ยอวี๋เม่ยเจ่อท่งซื่อ                                  ดังนั้น  จึงต้องตำหนิหนักหนาเพื่อบรรดาคนโง่หลง

                                                     ( ที่หมิ่นประมาทจริยธรรม  คุณธรรมความดีดังกล่าว )   

เอ๋อเหลียนเฉวียนเต้าสุ่ย                                 สำหรับคำว่า  "ลำธารสุจริต  ลำธารโจร"

จวี่อีเอ้อเอ๋ออี่กวาจือเอี่ย                                 ยกตัวอย่างเพียงหนึ่ง - สองก็ครอบคลุม

เจี๋ยหยูจู๋                                                   สูงส่งแกร่งตรงเหมือนไผ่

จู๋โหย่วอวิ๋นเอี่ย                                           ไผ่มีเปลือกเขียวเหนียวหนา

หยูเอวี้ย                                                    อีกทั้งดุจเดือน

เอวี้ยโหย่วตู้เอี่ย                                           เดือนมีองศาโคจร

เฟยอวื๋นเจ๋อฮุ่น                                            ปราศจากเปลือกเหนียวหนาจะไม่ตรง (อดทน มั่นคง)

เฟยู้เจ๋อฮุน                                                 ปราศจากองศาโคจร (ระบบระเบียบ)

                                                              จันทรคติจะผิดพลาดคลาดเคลื่อน

กู่จินต้าเจี๋ยปู้อวี๋เจ่อ                                        แต่โบราณมา  ผู้สูงส่งตรงแกร่งไม่ล่วงผิด

อวี๋อี้ไต้จิ้น                                                   คือถึงที่สุดด้วยมโนธรรมสำนึก

โฮ่วเฉี่ยนจูเสินเจี้ยนฉา                                    สุดท้ายที่บัญชาให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายตรวจตรา

อี๋สื่อซู่อิ้ง                                                    เพื่อผลตอบสนองโดยเร็ว

อู๋ ( ตี้ ) อี้ต้าเฟ่ยผอซิน                                   เราเองก็ทุ่มเทใจให้ถึงที่สุดแล้ว

                                                             ผู้ใดจะเข้าใจว่าเราอหังการ

อี่หว่อ ( ตี้ ) เอว๋ยเจียว  หว๋อ (ตี้) กู้ปู้ฉือ             เราก็ไม่ว่า

ตั้นเอวี้ยนเหยินเหยินฉงฉื่อ                              หวังว่าทุกคนจากนี้

เจียวเอี๋ยนเฉี่ยนเอี๋ยนจั้วชวี่                             จงทำตามคำอหังการหรือตื้นง่ายนี้ไป

อีอีกั่วจื้อซิ่นอวี๋ซินจง                                     ทุกอย่างมั่นใจในตนเอง

หยันโฮ่วทั่นเอวี๋ยนเมี่ยวจือหลี่                          จากนั้นเจาะหาหลักสัจธรรม ต้นเดิมอันวิเศษ

ยู่ซั่งเซิ่งจือปัน                                            เข้าลำดับอริยเจ้า  (บรรลุธรรม)

อู๋ ( ตี้ ) อี้ปู๋ไกว้                                          เราก็ไม่ว่ากัน

เอ๋อเฉี่ยไคว่หยันเอี่ย                                    อีกทั้งปลาบปลื้มยินดี

เจียงฉื่ออวี่จั๋วหลิงกวน (เทียนจวิน)                  ข้อความนี้มอบองค์ญาณรักษ์         หลิงกวน

ฉวนซื่อจือจือ                                           สื่อถึงชาวโลกเพื่อการนี้

เอว้ยฉื่อซู่เก้าโจวไจ่เหยินเติ่ง                        พร้อมกับบอกกล่าวชาวฟ้าผู้มีหน้าที่

อี้ซินถี่ฉื่อ                                                หนึ่งจิตใจเข้าให้ถึงซึ่งกล่าวมา

อี่ซินอิ้นซิน                                              เอาใจประทับใจ

ซินไจ้เหยินจง                                         "ใจคนอยู่  ณ  ตัวตน"

ยื่อไจ้เทียนซั่ง                                         "ตะวันอยู่  ณ  เบื้องฟ้า"

ซินไจอู้ฮู                                                 จงเคารพศรัทธา  อย่าได้ดูแคลน

หมิงเซิ่งจิง                                              "คัมภีร์อริยะตะวันเดือน                เถาเอวี๋ยน

ซ่งจื้อฉื่อเอว๋ยจื่อ                              หมิงเซิ่งจิง"  สวดท่องจบเพียงเท่านี้     

                                     ~ จบบทสวดท่อง  บทที่ ๖ ~         

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ภาคผนวก : แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่ ที่กล่าวอ้างในคัมภีร์โดยสังเขป
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 6/11/2554, 04:55

                              คัมภีร์อริยะตะวันเดือน   

                                    ภาคผนวก

                         แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่

                         ที่กล่าวอ้างในคัมภีร์โดยสังเขป

                                      ๑

                          กวนอริยมหาราชเจ้า

                            ( กวนเซิ่งตี้จวิน )

         " กวน "  อริยมหาราช

        อริยมหาราชแซ่กวน  นามอวี่  นามรองอวิ๋นฉาง    นามแรกฉางเซิง   เป็นชาวเมืองเซี่ยเหลียง  โดยกำเนิด เป็นเชื้อสายของมหามนตรีกวนหลงเฝิงปู่ของมหาราชเจ้านามว่าเสิ่น  นามรองเอวิ้นจือ  ฉายาซึผัน  อุบัติมาในรัชสมัยฮั่นเหอตี้    ปีอย่งเอวี๋ยนที่สอง
         ปู่ของมหาราชเจ้าเชาวน์ปัญญาดีตั้งแต่เยาว์วัย นิสัยรักทางธรรม ศึกษาคัมภีร์อี้จิง   ชุนชิว  อย่างลุ่มลึก  เมื่อเห็นการปกครองบ้านเมืองยุ่งเหยิง จึงปฏิเสธหนทางราชการ ออกไปหาสันโดษในป่าเขา ท่านอบรมบุตรด้วยคัมภีร์อี้จิง ชุนชิว สิ้นอายุขัยในรัชสมัยหวนตี้ ปีอย่งโซ่วที่สาม ( ค.ศ. 157 ) ด้วยอายุหกสิบแปดปี  ศพของท่านฝังไว้ที่เทือกเขาเถียวซัน  อันเป็นทำเลมงคลด้วยลักษณะภูมิประเทศที่เรียกว่า " หมื่นม้าอาชาทะยานควบ         "  จากบนเขามองลงมา จะเห็นหนองน้ำใหญ่เซี่อฉือเป็นสายยาวเหยียด โอบอ้อมเทือกเขาไว้ ให้ความรู้สึกมีชีวิตชีวาอันเป็นมงคลยิ่ง ทำเลวิเศษเช่นนี้ จึงเป็นสถานที่เจาะจงให้กำเนิดองค์มหาราชเจ้าอย่างแน่แท้ โดยมิใช่เหตุบังเอิญ
         บิดาของมหาราชเจ้านามอี้   นามรองต้าเอวี่ยน ใฝ่ธรรมตามแบบอย่างบิดา สัตย์ซื่อถือคุณธรรม มีความกตัญญูยิ่ง ท่านเฝ้าหลุมศพบิดาใกล้ชิดตลอดเวลาสองปี เช่นเดียวกับที่ปรนนิบัติรับใช้เมื่อบิดาท่านยังมีชีวิตอยู่ จนปีค.ศ. 159  จึงอำลาเพิงพักที่หลุมฝังศพกลับมาอยู่บ้าน
         รัชสมัยตงฮั่น หวนตี้ เอี๋ยนซี   ปีที่สาม ตรงกับปีชวด เดือนหก ยี่สิบสี่ค่ำ ปั ค.ศ. 160  ปรากฏมังกรเหินฟ้า เวียนรอบบนหลังคาบ้านท่านเต้าเอวี่ยน  บิดาของมหาราชเจ้า  มหราชเจ้าถือกำเนิดในวันนั้น
         กวนมหาราชเจ้าเจริญวัยอย่างเข้มแข็ง พละกำลังมหาศาล ต้านทานกำลังคนนับหมื่นได้ ความสูงสองร้อยเจ็ดเซนติเมตร ( เก้าฟุตโบราณ ) จิตใจหาญกล้า รอบรู้ปรีชาสามารถ กตัญญูซื่อสัตย์ ใฝ่ศึกษาคัมภีร์ชุนชิว อี้จิง  หนวดเครางดงามยาวจรดท้อง นัยน์ตากว้างยาวดั่งนัยน์ตาหงส์ คิ้วเข้มคล้ายตัวไหมนอนทาบ  ริมฝีปากและใบหน้าแดงสดใส มีไฝบนใบหน้าเจ็ดเม็ด เด่นชัดดั่งดวงดาว  ลักษณะสูงส่งงามสง่าน่าเกรงขามเป็นที่สุด 
         

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ภาคผนวก : แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่ ที่กล่าวอ้างในคั
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 6/11/2554, 05:43

                             คัมภีร์อริยะตะวันเดือน   

                                    ภาคผนวก

                         แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่

                         ที่กล่าวอ้างในคัมภีร์โดยสังเขป

                                      ๑

                          กวนอริยมหาราชเจ้า

                            ( กวนเซิ่งตี้จวิน )

         " กวน "  อริยมหาราช

        ท่านซือหม่าเต๋อเชา    บุรุษคนดังในสมัยนั้น ชื่นชมมหาราชเจ้าว่า ใบหน้ามหาราชเจ้านั้น  ใส  แปลก  โบราณประหลาด ( ชิง  ฉี  กู่ ไกว้ )  อันเป็นสี่พลังเที่ยงธรรมที่น่าคร้ามเกรง และกล่าวอีกว่า "รัศมีชีวิตฉายใบหน้า  ประกายนัยน์ตาจริงจัง เป็นลักษณะใสอันเที่ยงธรรม  คิ้วสูงยาวเข้าหาจอนหู เครายาวถึงท้อง เป็นลักษณะแปลกอันเที่ยงธรรม  โหนกทั้งห้านูนสูง* (หมายถึง โหนกคิ้ว  แก้ม  คาง ) ร่องน้ำทั้งสี่คืนต้น* (หมายถึง  ร่องแก้ม  ร่องปาก )  เป็นลักษณะโบราณอันเที่ยงธรรม  สีหน้าแดงใส  แฝงพลังศักดิ์สิทธิ์ไว้  และยิ่งใหญ่มีอำนาจ  เป็นลักษณะประหลาดอันเที่ยงธรรม"   มหราชเจ้าเกิดมาในภาวะบ้านเมืองยุงเหยิง ทำให้ท่านห่วงใยชีวิตน้อยใหญ่และบ้านเมือง ด้วยเห็นเป็นหน้าที่อันพึงช่วยบำบัดทุกข์บำรุงสุขให้   รัชสมัยหลิงตี้  ซีผิงปีที่หก ( ค.ศ. 177 )  ตกแต่งภรรยาสกุลหู    รัชสมัยหลิงตี้ กวงเหอ      ปีที่หนึ่ง ( ค.ศ. 178 ) ปีมะเมีย  เดือนห้า  สิบสามค่ำ  ได้บุตรชายคือกวนผิง  ผู้ร่วมเป็นร่วมตายกับบิดา  ปีมะแม ( ค.ศ. 179 )  อำลาบิดามารดาว่า "ข้าพจ้าได้ให้บุตรชายไว้สืบสกุล และเป็นตัวแทนดูแลท่านยามแก่เฒ่าแล้ว ขณะนั้น  ราชวงศ์ฮั่นกำลังลำบาก ขุนนางทุจริตมากมาย โจรผู้ร้ายฮึกเหิม ลูกใคร่จะสละตนกู้ชาติ"  จากนั้น จึงเข้าพบผู้ว่าราชการเมือง เสนอเรื่องแก้ไขสถานการณ์ แต่ผู้ว่า ฯ ไม่รับเรื่อง  เมื่อกลับมาที่พักแรม ได้ยินเสียงร้องไห้น่าเวทนา จึงไปเคาะประตูถามไถ่ ได้ความว่า ผู้ร่ำไห้ชื่อหันโส่วอี้  ถูกเศรษฐีอิทธิพลหล-วี่สยง  ข่มเหง  เศรษฐีรวมสมัครพรรคพวกเจ็ดแซ่ ร่วมหัวกับเส้นสายในวัง อีกทั้งเจ้าถิ่นรุมกดขี่รังแก  มหาราชเจ้าได้ฟังความเลวร้ายใช้อิทธิพลข่มเหงผู้บริสุทธิ์เช่นนี้ จึงให้หันโส่วอี้ นำไปยังตัวการทั้งเจ็ดแห่ง จัดการสังหาร กำจัดเสี้ยนหนามของบ้านเมืองและของประชาชนให้สิ้นไป   ต่อมามหาราชได้พบกับหลิวเป้ย  ( เล่าปี่      )  และจางเฟย  ( เตียวหุย      )  มีอุดมการณ์พ้องกัน  ทั้งสามจึง ร่วมสาบานต่อฟ้าดินขอเป็นพี่น้องกันตลอดไปนั่นคือปีค.ศ. 188  สวนพฤกษชาติต้นท้อ  (          เถาเอวี๋ยน )  ทั้งสามลั่นวาจาปณิธานว่า "เราเล่าปี่  กวนอู  และเตียวหุย  ร่วมสาบาน แม้จะเป็นพี่น้องต่างแซ่ แต่จะร่วมแรงร่วมใจ กู้ภัยบ้านเมือง ตอบแทนพระคุณบ้านเมือง ช่วยชาวประชาให้ร่มเย็นเป็นสุข "  " เราไม่เรียกร้องเกิดวันเดือนปีเดียวกัน แต่ขอร่วมตายวันเดือนปีเดียวกัน"  "ขอพระผู้เป็นใหญ่ในชั้นฟ้าและบนแผ่นดิน โปรดรับทราบความจริงใจนี้"  "หากผิดต่อมโนธรรมสำนึก ขอให้ฟ้าและผู้คนจงทำลาย"  ทั้งสาม มีเล่าปีเป็นพี่ใหญ่  กวนอูที่สอง  เตียวหุยที่สาม  อยู่ร่วมกันสนิทแน่นแฟ้น

                             เล่าปี่   กวนอู   เตียวหุย

                          ร่วมสัตย์สาบานเป็นพี่น้อง 

                    ณ   สวนพฤกษชาติต้นท้อเถาเอวี๋ยน

        "เราไม่เรียกร้องเกิดวันเดือนปีเดียวกัน

             แต่ขอร่วมตายวันเดือนปีเดียวกัน...

              ...หากผิดต่อมโนธรรมสำนึก   

                ขอให้ฟ้าและผู้คนจงทำลาย"     

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ภาคผนวก : แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่ ที่กล่าวอ้าง ฯ
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 8/11/2554, 06:12

                              คัมภีร์อริยะตะวันเดือน   

                                    ภาคผนวก

                         แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่

                         ที่กล่าวอ้างในคัมภีร์โดยสังเขป

                                      ๑

                          กวนอริยมหาราชเจ้า

                            ( กวนเซิ่งตี้จวิน )

         " กวน "  อริยมหาราช

        จากนั้นได้พากันไปพบเจ้าเมือง พอดีเป็นเวลาที่โจรโพกผ้าเหลืองก่อการวุ่ยวาย ทั้งสามจึงรับหน้าที่ปราบโจร ได้รับชัยชนะทุกครั้ง พี่น้องทั้งสาม จึงได้รับพระราชทานแต่งตั้งในหน้าที่สำคัญของบ้านเมือง  "กวน"  มหาราชเจ้า  ได้สร้างเกียรติประวัติกอบกู้ราชวงศ์ฮั่น บำบัดทุกข์บำรุงสุขแก่บ้านเมืองและประชาชนไว้มากมายเกินกว่าคณานับ โดยคุณสมบัติส่วนพระองค์นั้น เพียบพร้อมด้วยคุณธรรมทุกประการ ตั้งแต่ความเที่ยงธรรม สัตย์จริง จงรักภักดี ปรีช่ญาณหาญกล้าเด็ดเดี่ยว พรั่งพร้อมด้วยคุณธรรมทั้งแปด... นับเป็นยอดอัจฉริยะ ยึดคุณธรรมโดยแท้ ...สุดท้ายในการสร้างวีรกรรมเพื่อบ้านเมือง "กวน"  มหาราชเจ้า  ถูกข้าศึกล้อมไว้ในเมืองไม่เฉิง ข้าศึกพยายามเกลี้ยกล่อมขอให้ยอมแพ้เข้ากับฝ่ายตน กวนมหาราชตอบว่า "ลำไผ่เผาไหม้ได้ แต่มิอาจทำลายข้อแข็งแกร่งตัน"  จุ๊เข่อเฝินอ๋อปู้เข่อหุ่ยฉีเจี๋ย  แสดงถึงมโนธรรม มั่นคงจงรัก เด็ดเดี่ยว หาญกล้า ซึ่งแม้ตัวตายก็มิยอมให้ทำลายคุณธรรมได้เลย  เกียรติคุณล้ำเลิศของ "กวน"  มหาราชเจ้าจึงคงอยู่คู่ฟ้าดินมาเกือบสองพันปี  และทวีความสูงส่งยิ่งขึ้นตามกาลเวลา เบื้องบนทรงประจักษ์ชัดในความจงรักภักดี ความสมบูรณ์สูงส่งด้วยมโนธรรม ความพรั่งพร้อมด้วยคุณธรรมบารมี และปรีชาญาณของ "กวน"  อริยมหาราช  จึงได้โปรดประทานอริยะฐานะตามไปว่า "อี้ฮั่นต้าเทียนจุน  มหาราชฟ้าพิทักษ์ราชวงศ์ฮั่น"   "เอวิ๋นเหิงเซิ่งตี้   บรรทัดฐานอริยราชเจ้า"   "ทงหมิงโส่วเซี่ยง   มหามนตรีศักดิ์ศรีโปร่งใส ปกครองเบื้องฟ้าทักษิณาลัย"  ทางส่วนพุทธเกษตรด้านอัสตะประจิมทิศ ได้โปรดประทานอริยฐานะให้ว่า "เหยินอี้กู่ฝอ  บรรพพุทธากรุณามโนธรรม"   ไก้เทียนกู่ฝอ  บรรพพุทธาปรกหล้า"   ปี ค.ศ.  1864  ตรงกับวันขึ้นศักราชใหม่ปีชวด พระองค์ยังได้รับสนองพระโองการฟ้า ด้วยพระภาระท้าวสักกะเทวราช พระนามว่า "อวี้หวงต้าเทียนจุน ท้าวสักกะเทวราชเจ้า"  และอีกพระนามว่า "เสวียนหลิงเกาซั่งตี้  พระผู้เป็นเจ้าสูงล้ำญาณวิเศษ"   หลังจากที่กวนมหาราชเจ้าบรรลุอริยะแล้ว  พระบุญญาภินิหารปรากฏเกริกก้อง  เป็นที่แซ่ซ้องเคารพยำเกรง ผู้คนต่างเทิดทูนบูชาทั่วหน้าทั้งแผ่นดิน ผู้จะเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลฝ่าคลื่นลมอันตรายเช่นชาวจีนก่อนเก่า ที่พากันมาขึ้นฝั่งไทยทางภาคใต้ทุกจังหวัด บรรพบุรุษรุ่นนั้นล้วนอันเชิญรูปวาดรูปปั้น หรือป้ายพระนามของพระองค์คุ้มภัยมา ไม่เพียงผู้คนทั่วไปเท่านั้นที่เคารพยำเกรง ฮ่องเต้แต่ละราชวงศ์ แต่ละรัชสมัยก็ล้วนทรงทราบพระเกียรติคุณ และสัมผัสได้ในพระบุญญาธิการ จึงต่างถวายพระนามเทิดทูนเพิ่มเติมกันต่อไป

        เบื้องบนโปรดประทานอริยะฐานะ  :

อี้ฮั่นต้าเทียนจุน             มหาราชฟ้าพิทักษ์ราชวงศ์ฮั่น

เอวิ๋นเหิงเซิ่งตี้               บรรทัดฐานอริยราชเจ้า

ทงหมิงโส่วเซี่ยง            มหามนตรีศักดิ์ศรีโปร่งใส  ปกครองเบื้องฟ้าทักษิณาลัย 

        พุทธเกษตรด้านอัสตะประจิมทิศ โปรดประทานพระอริยะฐานะ  : 

เหยินอี้กู่ฝอ                  บรรพพุทธากรุณามโนธรรม

ไก้เทียนกู่ฝอ                บรรพพุทธาปรกหล้า

        รับสนองพระโองการฟ้า   :

อวี้หวงต้าเทียนจุน             ท้าวสักกะเทวราชเจ้า

เสวียนหลิงเกาซั่งตี้            พระผู้เป็นเจ้าสูงล้ำญาณวิเศษ   

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ภาคผนวก : แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่ ที่กล่าวอ้าง ฯ
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 8/11/2554, 10:26

                            คัมภีร์อริยะตะวันเดือน   

                                    ภาคผนวก

                         แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่

                         ที่กล่าวอ้างในคัมภีร์โดยสังเขป

                                      ๑

                          กวนอริยมหาราชเจ้า

                            ( กวนเซิ่งตี้จวิน )

         " กวน "  อริยมหาราช

         มีอยู่พระนามหนึ่งที่ยาวถึงยี่สิบหกตัวอักษร  คือ  "จงอี้ เสินอู่ หลิงอิ้ว เหยินอย่ง เอวยเสี่ยน ฮู่กั๋ว เป่าหมิน จิงเฉิง ซุยจิ้ง อี้จั้น เซวียนเต๋อ กวนเซิ่งต้าตี้"  แปลตามความหมายของตัวอักษร พอจะได้ความดังนี้ว่า "พระผู้จงรักภักดีมโนธรรม บุญฤทธิ์ หาญยุทธ ศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง การุณย์แกล้วกล้า เดชาเกริกก้อง ปกป้องบ้านเมือง คุ้มครองประชา วิเศษศรัทธา สุขุม มั่นคง ดำรงกอบกู้รักษา ระบือบารมีฮั่น "กวน" อริยมหาราชเจ้า"  พระนามของมหา
ราชเจ้า ยังมีอีกมากมาย ประชาชน ผู้ที่ได้รับความคุ้มครองรักษาจากพระองค์ ได้ถวายสักการะนามด้วยสำนึกในพระมหากรุณา ฯ ฮ่องเต้ในรัชสมัยต่าง ๆ
ก็ได้ถวายสักการะนามเทิดทูนตามไปอีกมากมาย ซึ่งจะแสดงไว้บางส่วนดังนี้...

        ฮ่องเต้แต่ละรัชสมัย ถวายราชสักการะนามเทิดทูนตามไปอีกดังนี้

1.   เจ้าเมืองโซ่วถิงราชวงศ์ฮั่น

2.   เจ้าเมืองโซ่วถิงแม่ทัพหน้าราชวงศ์ฮั่น

3.   เจ้าเมืองสุขุมเกรียงไกร

4.   เทพเจ้ากาลามะ

5.   ป้ายหน้าศาลบูชาธารหยก  " เกริกก้องวีรชน "

6.   เจ้าปู่ปกปักจงรักภักดี

7.   กัลยาณราชเจ้าเทิดสันติสุข

8.   เจ้าเมืองยุทธาสงบ

9.   เจ้าเมืองมโนธรรมหาญกล้าสงบ

10.   เจ้าเมืองหาญกล้าสุขุมยุทธาสงบ

11.   เจ้าเมืองหาญกล้าสุขุมมโนธรรม

12.   เจ้าเมืองหาญกล้าสุขุมมโนธรรมยุทธาสงบปรีชา

13.   เจ้าเมืองศักดิ์สิทธิ์มโนธรรมยุทธาสงบปรีชากอบกู้

14.   เจ้าเมืองโซ่วถิงราชวงศ์ฮั่น

15.   เจ้าเมืองหาญกล้าสุขุม มโนธรรมยุทธา สงบ ศักดิ์สิทธิ์ ปรีชากอบกู้

16.   พระเจ้ากวนราชวงศ์ฮั่นเมืองโซ่วถิง

17.   ป้ายหน้าศาลบูชา  " พระเกริกก้องป้องภัย "

18.   เหนือป้ายประตูวีรชนสถาน  " มโนธรรมวีรชน "  และ  " ปรีชาวีรชน "

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ภาคผนวก : แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่ ที่กล่าวอ้าง ฯ
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 8/11/2554, 10:58

                              คัมภีร์อริยะตะวันเดือน   

                                    ภาคผนวก

                         แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่

                         ที่กล่าวอ้างในคัมภีร์โดยสังเขป

                                      ๑

                          กวนอริยมหาราชเจ้า

                            ( กวนเซิ่งตี้จวิน )

         " กวน "  อริยมหาราช

19.   มหาราชเจ้า  จอมฟ้าสยบมารสามโลก  เดชานุภาพสะเทือนไกล  กวนอริยราชเจ้า

20.   จอมฟ้ามหาราชเจ้า  ทิพยธาตุศักดิ์สิทธิ์เจิดจรัสพิทักษ์ฮั่น

21.   ฮ่องเต้ทรงบัญญัติวันสักการะบูชาให้ในฤดูชุน - ชิว

22.   จงรักภักดีมโนธรรมบุญฤทธิ์ กวนอริยมหาราชเจ้า

23.   มหาราชเจ้าสมานฟ้าสยบมาร

24.   ฮ่องเต้ทรงสถาปนาบรรพบุรุษย้อนต้น

        ทวด   :   เจ้าปู่เจิดจรัสชัชวาล

        ปู่      :   เจ้าปู่โรจนอุดม

        บิดา   :   เจ้าปู่เสริมส่งจงรักภักดี

25.   ฮ่องเต้สถาปนาบุตรหลานตามมา  เป็นบัณฑิตทั่วถ้วน

26.   ภราดรเจ้าแห่งซันซี

27.   จงรักภักดีมโนธรรม  บุญฤทธิ์หาญยุทธ  ศักดิ์สิทธิ์ปกป้อง  กวนอริยมหาราชเจ้า

28.   จงรักภักดีมโนธรรม  บุญฤทธิ์หาญยุทธ  ศักดิ์สิทธิ์ปกป้อง  การุณย์หาญกล้า  กวนอริยมหาราชเจ้า

29.   จงรักภักดีมโนธรรม  บุญฤทธิ์าญยุทธ  ศักดิ์สิทธิ์ปกป้อง การุณย์หาญกล้า เกริกก้องเดชา กวนอริยมหาราชเจ้า

30.   จงรักภักดีมโนธรรม บุญฤทธิ์หาญยุทธ ศักดิ์สิทธิ์ปกป้อง การุณย์หาญกล้า เกริกก้องเดชา ป้องเมืองคุ้มราษฏร์ กวนอริยมหาราชเจ้า

31.   จงรักภักดีมโนธรรม บุญฤทธิ์หาญยุทธ ศักดิ์สิทธิ์ปกป้อง การุณย์หาญกล้า เกริกก้องเดชา ป้องเมืองคุ้มราษฏร์ วิเศษศรัทธา สุขุมมั่นคง  กวนอริย

         มหาราชเจ้า   

32.   จงรักภักดีมโนธรรม บุญฤทธิ์หาญยุทธ ศักดิ์สิทธิ์ปกป้อง การุณย์หาญกล้า เกริกก้องเดชา ป้องเมืองคุ้มราษฏร์ วิเศษศรัทธา สุขุมมั่นคง  ดำรงกอบ

         กู้รักษา  กวนอริยมหาราชเจ้า   

33.   จงรักภักดีมโนธรรม บุญฤทธิ์หาญยุทธ ศักดิ์สิทธิ์ปกป้อง การุณย์หาญกล้า เกริกก้องเดชา ป้องเมืองคุ้มราษฏร์ วิเศษศรัทธา  สุขุมมั่นคง  ดำรงกอบ

        กู้รักษา  ระบือบารมีฮั่น  กวนอริยมหาราชเจ้า

        และพระนามอื่น ๆ อีกมากมาย ทั้งที่เป็นทางการ และที่ถวายเรียกขานจากชาวบ้าน ด้วยจิตสำนึกในพระมหากรุณาบารมีปรกแผ่  ดาบจันทร์เสี้ยว อาวุธประจำพระองค์กวนอริยมหาราชเจ้า

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ภาคผนวก : ๒ จางอริยะ พระวิชญรุจน์กัลยาณราชเจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 8/11/2554, 11:58

                            คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                   ภาคผนวก

                  ๒  จางอริยะ  พระวิชญรุจน์กัลยาณราชเจ้า

                            (จางเซิ่ง  เอวิ๋นซังตี้จวิน)

        ตำนานโบราณกล่าวว่า จางอริยะพระวิชญรุจน์กัลยาณราชเจ้า เป็นเทพพิทักษ์เกี่ยวกับด้านอักษรศาสตร์ และ วรรณกรรม  คุ้มครองดูแลบัณฑิตหลวง เป็นที่เคารพบูชาในพระฐานะสูงส่งมาก โดยเฉพาะในศาสนาเต๋า ในตำนานทิพยประวัติเซียน จารึกไว้ว่า " จางอริยะพระวิชญรุจน์กัลยาณราชเจ้า ทรงอำนวยการปกครองเซียนทั้งมวลในสัพพโลกเบื้องบน ท่ามกลางโลกมนุษย์ ทรงอำนวยการวาสนา เคราะห์ภัย อายุขัยของมนุษย์ ในเบื้องล่าง ทรงอำนวยการนรกภูมิสิบแปดขุม สมัยราชวงศ์ถังและราชวงศ์ซ่ง  ฮ่องเต้ทรงถวายราชสักการะเทิดทูนนามตามไปว่า "พระเจ้าปรีชาญาณเกริกก้อง   อิงเสี่ยนอ๋วง" ราชวงศ์เอวี๋ยน ถวายราชสักการะนามเทิดทูนเพิ่มเติมเป็น "กัลยาณราชเจ้าปรีชาญาณเกริกก้อง"  วันเฉลิมทิพยชันษาคือ สามค่ำเดือนสองข้างจีน ในพงศาวดาร "นิรมานบันทึก  ฮว่าซู"  จารึกพระประวัติที่พระองค์ทรงประทับทิพย์ญาณ โปรดมากล่าวขานเองว่า " ...เราอุบัติสู่โลกนี้อีกครั้งเมื่อต้นราชวงศ์โจว เป็นชาติที่เจ็ดสิบสาม  สิบเจ็ดชาติเป็นมหามนตรี  ชาติที่ผ่านมา ถืออุบัติทางทิศตะวันตกของเมืองเอวี้ย  ทางใต้ของเมืองสุย  ในสกุลแซ่จาง  นามเอี้ย  นามรอง พังฟู  อีกนามว่า จางซั่นซวิน  เราเป็นลูกกตัญญู ภายหลังได้ย้ายไปอยู่เมืองจื่อถง เคยรับราชการเป็นนายทหารราชวงศ์จิ้น พลีชีพในสงคราม ชาวเมืองสู่ สร้างศาลบูชาสักการะให้"  ในสมัยราชวงศ์ถัง จางอริยะได้แสดงบุญญาธิการใหญ่หลายครั้ง พระเจ้าถังเสวียนจงฮ่องเต้  ได้ถวายราชสักการะนามเทิดทูนตามไปว่า "มุขมนตรีเบื้องซ้าย จั่วเฉิงเซี่ยง"  พระเจ้าถังซีจง ได้ถวายราชสักการะนามเทิดทูนตามไปอีกว่า "เจ้าเมืองกอบกู้อยู่สุข  จี้ซุ่นอ๋วง"  มาถึงราชสมัยราชวงศ์ซ่ง บ้านเมืองให้ความสำคัญต่อการเชิดชูบัณฑิต นักศึกษาหลวง ดังนั้น ทุกแห่งหน จึงจัดพิธีสักการะบูชาเทพเจ้าผู้ปกปักรักษากันอย่างเอิกเกริกคึกคัก  โดยเฉพาะที่ศาลบูชา "จางเอี่ยจื่อ"   เอวิ๋นชัง  วิชญรุจน์"  ที่เมืองสู่ ซึ่งจางเอี่ยจื่อ ก็ได้แสดงบุญญาธิการใหญ่ให้ประจักษ์อีกมากมาย  ต่อมา  ท้าวสักกะเทวราชเจ้า  อวี้หวงต้าตี้ โปรดให้พระองค์รับพระภาระปกครองทิพย์ตำหนัก ดวงดาววิชญรุจน์  เอวิ๋นชังซิงเสิน อำนวยการยศสักดิ์ของชาวโลก  รัชสมัยเอวี๋ยนเหยินจง  ฮ่องเต้ถวายราชสักการะนามเทิดทูนเพิ่มเติมตามไปอีกว่า "กัลยาณราชเจ้า เทิดศักราชเบิกทางปัญญาวิชญรุจน์ ลิขิตยศศักดิ์จรรโลงกรุณาธรรม"  ฝู่เอวี๋ยนไคฮว่าเอวิ๋นชังซือลู่หงเหยินตี้จวิน  ในแผ่นดินจีนตามถิ่นที่ต่าง ๆ ได้สร้างศาลบูชากัลยาณราชเจ้าวิชญรุจน์ไว้มากมาย ตั้งแต่ก่อนเก่านานมา เป็นปูชนียสถานที่ระลึกสำคัญและเป็นสถานที่สักการะบูชาพระองค์วิชญรุจน์  พระพักตร์ของวิชญรุจน์เจ้าที่ทุกแห่งสร้างไว้  จะเป็นเช่นเดียวกันคือ เอิบอิ่มเต็มกว้างอย่างผู้ทรงปัญญา ทรงพาหนะลาสีขาว  มีทิพย์กุมารขนาบสองข้าง ข้างหนึ่งนามว่า "ทิพย์กุมารฟ้าหนวก  เทียนหลง"   อีกข้างหนึ่งนามว่า "ทิพย์กุมารแผ่นดินใบ้   ตี้อย่า"  เป็นปริศนาธรรมล้ำลึกให้ได้คบคิดกัน  หลังจากผ่านการเวลามาเนิ่นนาน ผ่านการผันผวนทางการปกครองบ้านเมือง มามากมายแล้ว  ปัจจุบันที่มณฑลซื่อชวน     อำเภอจื่อถง   ภูเขาชีฉวี่  ยังมีศาลบูชาพระองค์วิชญรุจน์เก่าแก่คงเหลืออยู่หนึ่งหลัง ภายในศาลบูชาเก็บรักษาคัมภีร์ธรรม และตำนานดั้งเดิมล้ำค่าไว้หลายชุด

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ภาคผนวก : ๓ มหาราชเจ้าจางเซียน
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 8/11/2554, 13:53

                            คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                 ภาคผนวก

                        ๓  มหาราชเจ้าจางเซียน

                               ( จางเซียนต้าตี้ )

            มหาราช  " จางเซียน "

        เป็นผู้ติดตามอารักขา "กวนอริยมหาราชเจ้า พระองค์หนึ่ง สังกัดปราสาทฝ่ายซ้ายของพระองค์วิชญรุจน์ สำแดงรูปกายเจ็ดสิบสองพระภาคตามความเหมาะสมต่อการฉุดช่วยปราบปราม เบื้องบนโปรดประทานแต่งตั้งให้เป็น "จางเซียนเจ้าฟ้าอริยะระดับเก้าเทิดศักราชเบิกทาง ปัญญาญาณศักดิ์สิทธิ์ มหาราชแห่งซีฉวี่ "   จิ่วเที่ยนฝู่เอวี๋ยนไคฮว่าหลิงอิ้งจางเซียนต้าตี้ ซีฉวี่ อวี้เซิ่งเทียนจุน   ทำหน้าที่จัดการประทานบุตร และปกป้องรักษามารดาที่คลอดบุตรวิบาก  วันเฉลิมอริยชันษาของพระองค์คือ ยี่สิบสามค่ำเดือนสิบเอ็ด ในปทานุกรมจีนฉบับหลวงจารึกว่า "จางเซียน  ตำนานกล่าวว่าเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่โปรดประทานบุตร ฉลองพระองค์อย่างผู้สูงศักดิ์สง่างาม สะพายคันธนู  จางเซียน  แซ่จาง  นามเอวี่ยนเซียว  เป็นชาวเมืองเหมยซัน  ในสมัยอู่ไต้  พระองค์ท่องเที่ยวภูเขาชิงเฉิงซัน   ได้รับวิถีธรรมจากผู้วิเศษ ได้รับธนูวิเศษจากผู้เฒ่าสี่นัยน์ตา เป็นเครื่องป้องกันโรคระบาด อีกทั้งใช้ขับไล่เภทภัยต่าง ๆ ได้ จึงมีฤทธานุภาพปราบชั่วร้าย ขจัดอัปมงคล กำราบคนเลวทราม       

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ภาคผนวก : ๔ จอมฟ้ากัลยาณราชเจ้าสกุลหวัง
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 8/11/2554, 14:11

                           คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                ภาคผนวก

                    ๔  จอมฟ้ากัลยาณราชเจ้าสกุลหวัง

                            (หวังเทียนจวิน)

        จอมฟ้ากัลยาณราชเจ้า หวังเทียนจวิน  แซ่หวัง  นาม ซั่น  หรือท้าวอัสนีบาตเหลยกง   ทำหน้าที่ตรวจสอบความผิดบาปทั่วไป ปกปักรักษาระเบียบวินัย พิฆาตมารภัย จอมฟ้ากัลยาณราชเจ้า มีพระพักตร์สีแดง มีสามพระเนตร  พระวรกายหุ้มเกราะ ถือแส้  สาธุชนนิยมสร้างรูปของพระองค์อันเป็นลักษณะน่าเกรงขามไว้ที่ประตูเชิงเขา แสดงถึงฤทธานุภาพน่าคร้าม รัชสมัยอย่งเล่อ  (ค.ศ. 1403)  ฮ่องเต้ทรงถวายสักการะนามเทิดทูนว่า "ทิพยกัลยาณราชเจ้ามหาคุณาคุณ"  หลงเอิาเจินจวิน  อีกทั้งสร้างศาลบูชา ชื่อศาล "แม่ทัพฟ้า  เทียนเจี่ยงเมี่ยว"  ไว้ให้สาธุชนได้เคารพบูชา  รัชสมัยเซวียนจง  ปีเซวียนเต๋อ  (ค.ศ. 1426)  เปลี่ยนชื่อจากศาลบูชาเป็น  "วัดทัศนาบารมีเพลิง   หั่วเต๋อกวน"  มีพิธีสักการะบูชาใหญ่ทุกวันสิ้นปี  เรื่อยไปจนถึงวันต้นปี

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ภาคผนวก : ๕ ขุนพลโจว (โจวเจียงจวิน)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 8/11/2554, 14:39

                             คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                  ภาคผนวก

                                     ๕ 

                                 ขุนพลโจว

                               (โจวเจียงจวิน)

        โจวซัง  ขุนพลเอกในสมัยสามก๊ก เป็นทหารเอกของ " กวน "  อริยมหาราชเจ้า  รูปปั้นที่แสดงพระลักษณ์ไว้คือ หนวดแข็งปานเหล็ก  ฟันขาวดั่งเงิน  หน้าดำปากแดง  ทำหน้าที่ตรวจสอบบาปบุญ  สอดส่องชาวโลก  เบื้องบนประทานพระทิพยฐานะเป็น "มหาราชฟ้าแกร่งตรงจงรักหาญกล้า   กังจื๋อ
จงอย่งต้าเทียนจุน"  ประวัติศาสตร์จารึกไว้ว่า ขุนพลโจวซัง เป็นชาวเมืองผิงหลู่ เดิมทีคือแม่ทัพนามว่า  "จางเป่าเจี้ยง"  ภายหลังได้พบกับกวนกง ที่ภูเขาอั้วหนิวซัน  จึงติดตามอารักขาเรื่อยมา  ครั้งหนึ่ง ในการสู้รบที่เมืองฝันเฉิง  ได้สร้างเกียรติประวัติจับตัวแม่ทัพได้โดยละม่อม ต่อมากวนกงมอบหมายให้รักษาการอยู่ที่เมืองไม่เฉิง  กวนกงเองออกทัพปราบศึก แต่ต้องประสบภัย ขุนพลเอกโจวซัง ได้สดับข่าวร้ายของเจ้านาย ด้วยความจงรักภักดี  จึงพลีชีพตายตาม ค.ศ. 1102  พระเจ้าซ่งฉงหนิงฮ่องเต้ ถวายราชสักการะนามเทิดทูนตามไปว่า  "แม่ทัพเดชาสงบศึก"   เอวยหนิงเจียงจวิน   ค.ศ. 1356  ถวายเพิ่มชึ้นเป็น "เจ้าปู่เดชาระบือจงรักภักดีหาญกล้า"  เอวยเซวียนจงอย่งกง                 

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ภาคผนวก : ๖ ราชบุตรกวนอริยราชเจ้า (กวนเซิ่งไท่จื่อ)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 10/11/2554, 12:57

                            คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                  ภาคผนวก

                                     ๖

                   ราชบุตรกวนอริยราชเจ้า

                       (กวนเซิ่งไท่จื่อ)

        ราชบุตรกวนอริยเจ้า คือ บุตรชายคนโตของพระองค์กวนอริยมหาราชเจ้า นามเดิม เผิง  นามรองถั่นจือ  ถือกำเนิดในวันสิบสามค่ำเดือนห้่  ค.ศ. 178 ราชบุตรกวน ติดตามบิดาบำบัดทุกข์บำรุงสุขแก่บ้านเมืองตลอดมา ตั้งแต่เริ่มรุ่นจนถึงอายุสี่สิบสองปี จึงพลีชีพในการสู้รบปราบอริราชศัตรู กอบกู้บ้านเมืองพร้อมกับบิดา  ราชบุตรเป็นลูกกตัญญู เคียงคู่บิดาอยู่ซ้ายขวา เอาชีวิตเข้าแลก ปกป้องบิดามานับครั้งไม่ถ้วน ในปีค.ศ. 1102 รัชสมัยซ่งฉงหนิง ปีที่หนึ่ง ได้รับการสถาปนาถวายสักการะนามพร้อมกับขุนพลโจวซัง  ว่า "เจ้าเมืองยทธาศักดิ์สิทธิ์  อู่หลิงโหว"  ในปีค.ศ. 1123  เพิ่มเติมคำว่า "เดชาเกริกก้อง เอวยเสี่ยน"  เป็น  "เดชาเกริกก้องยุทธาศักดิ์สิทธิ์"  ปีค.ศ. 1569 ได้รับสถาปนาถวายราชสักการะนามเทิดทูนตามไปอีกว่า "เจ้าเมืองสุดกำลังจงรักภักดี เจี๋ยจงอ๋วง"  ฝ่ายเทวสถานเทิดทูนบูชาว่า "มหาราชฟ้าระดับเก้าเดชาเกริกก้องบุญญาปรากฏ  จิ่วเทียนเอวยหลิงเสี่ยนฮว่าต้าเทียนจุน" อีกทั้งเนื่องด้วย "กวนอริยมหาราชเจ้า " ผู้บิดา  ทรงดำรงพระอริยฐานะ เป็น ท้าวสักกะเทวราชเจ้า (เง็กเซียนฮ่องเต้ หรือ พระอินทร์ตามที่เรียกกันคุ้นเคยมา)  ดังนั้น บุตรในพระองค์จึงได้รับการเทิดทูนตามไปด้วยว่า "ราชบุตร ไท่จื่อ" ปัจจุบัน  "ราชบุตรกวนอริยเจ้า" ทรงรับผิดชอบช่วยงานเบื้องทักษิณาลัย หนันเทียน ในพระอริยฐานะ "อริยเจ้าวิชญะพิจารณา  เอวิ๋นเหิงเซิ่งตี้" 

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ภาคผนวก : ๗ เฉาเชา ( โจโฉ )
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 10/11/2554, 13:10

                             คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                  ภาคผนวก

                                     ๗ 

                                 เฉาเชา

                                 ( โจโฉ ) 

        เฉาเชา  หรือโจโฉ   เกิด  ปีค.ศ. 155  ถึงแก่กรรม  ปี ค.ศ. 220  รวมอายุหกสิบห้าปี  เฉาเชานามเมิ่งเต๋อ  แซ่สกุลจริง  เซี่ยโหว แต่กลับใช้แซ่สกุลของขุนนางเฉาเถิง  ที่เป็นบิดาบุญธรรมของบิดาตน เฉาเชามีนิสัยหวาดผวาระแวงภัย ระวังตัวกลัวศัตรูอยู่ทุกขณะ ตั้งแต่เยาว์วัย เป็นผู้มีเชาวน์ปัญญารู้จักหาโอกาสสร้างอำนาจแก่ตน จนได้ชื่อว่าเป็น "ขุนนางปกครองยอดประสิทธิภาพ กังฉินทรราชผู้ก่อการวุ่นวายไปทุกแห่ง"  จื้อซื่อจือเหนิงเฉิน  ล่วนซื่อจือเจียนสยง   เฉาเชา เป็นดาบสองคมของแผ่นดิน   ความฮึกเหิมลืมตัว ใคร่เป็นใหญ่ จึงก่อทุกข์แก่ภัยบ้านเมืองและผู้คนไว้ใหญ่หลวง ภายหลังต่อมาบุตรของเฉาเชาชิงบัลลังก์ฮั่นขึ้นครองราชย์ ได้ยกย่องบิดาขึ้นเป็น "ยุทธราช  อู่ตี้"  สร้างศาลบูชาชื่อว่า "ศาลปิตุลา  ไท่จู่เมี่ยว"   

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ภาคผนวก : ๘ ข่งหมิงจูเก่ออู่โหว (ขงเบ้ง)
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 11/11/2554, 08:48

                             คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                   ภาคผนวก

                                       ๘ 

                               ข่งหมิงจูเก่ออู่โหว

                                   (ขงเบ้ง)

        เจ้าเมืองยุทธาจูเก่อ      จูเก่ออู่โหว   นาม  เลี่ยง   นามรอง  ข่งหมิง    คนทั่วไป มักรู้จักท่านในนามขงเบ้ง  หรือ  ทหารนักปกครองยอดยิ่งในประวัติศาสตร์  บทประพันธ์  "หัวใจในสนามรบ    ชูซือเปี่ยว"   ที่ท่านเขียนไว้ เป็นคำพูดที่เรียบง่ายจริงใจ เที่ยงแท้  แสดงออกถึงความจงรักภักดีสุดชีวิติจิตใจ  ด้วยพลานุภาพที่ตรงต่อฟ้าดิน ทุกถ้อยคำทำให้ผู้อ่านชะงักงัน ตื้นตันร่วมอยู่กับความรู้สึกของจิตสำนึกอันสูงส่งของท่าน  ความตอนหนึ่งที่ท่านกล่าวแก่เจ้านายองค์น้อย (ราชบุตรของเล่าปี่)  อันแสดงถึงความซื่อสัตย์จงรักภักดีตลอดมาและตลอดไปว่า "...วันที่ข้าพเจ้าตาย ภายในบ้านจะไม่ให้ทรัพย์สิ่งใดเกินมี  ภายนอกบ้านก็จะมิให้มีสินทรัพย์นับได้เลย ข้าพเจ้าจะมิผิดต่อเจ้าเหนือหัวแม้แต่น้อย..."  ข่งหมิงสิ้นอายุขัยในค่ายทหาร เนื่องจากตรากตรำสังขารจนเกินกำลังด้วยอายุเพียงห้าสิบสี่ปี  ท่านไม่ได้เอาอะไรของแผ่นดินไว้ให้แก่ลูกหลานและตัวของท่านเองเลย   บุตรและหลานของท่านนามว่า  จัน  กับ  ซั่ง   ก็พลีชีพเพื่อชาติบ้านเมืองเช่นเดียวกัน  รูปและศาลบูชาของท่าน มีผู้สร้างไว้มากมายหลายแห่งและทุกสมัย สำหรับผู้ซาบซึ้งเทิดทูนคุณธรรม สักการะนามที่ท่านได้รับแต่ละรัชสมัย  อาทิ  "เจ้าเมืองยุทธาจูเก่อ      จูเก่ออู่โหว"   "เจ้าเมืองยุทธาศักดิ์สิทธิ์       อู่หลิงอ๋วง"   "เจ้าเมืองเดชาเกรียงไกรจงรักภักดียุทธาปรากฏศักดิ์สิทธิ์การุณย์กอบกู้       เอวยเลี่ยจงอู่เสี่ยนหลิงเหยินจี้อ๋วง"    "พระบูรพาจารย์เจ้าเมืองยุทธา    อู่โหวเซียนซือ"   ภายหลัง    ท้าวสักกะเทวราชโปรดประทานพระอริยฐานะให้ว่า  "มุขมนตรีหลักชั้นฟ้า "จูเก่อ" ทิพยกัลยาณเจ้า     เทียนซูซั่งเซี่ยงจูเก่อเจินจวิน "

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ภาคผนวก : ๙ วัดธารหยก
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 11/11/2554, 09:08

                              คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                    ภาคผนวก

                                       ๙ 

                                  วัดธารหยก

                                (อวี้เฉวียนซื่อ) 

        วัดธารหยก ตั้งอยู่บนเทือกเขาธารหยก มณฑลหูเป่ย    ลักษณะภูเขาเหมือนเรือคว่ำ จึงเรียกอีกว่า  "ภูเขาเรือคว่ำ    ฟู่ฉวนซัน"  วัดธารหยกสร้างตั้งแต่ราชวงศ์สุย  พระมหาเถระยิ่งใหญ่มากมาย มีทั้งแต่งตั้งราชวงศ์สุย  ถัง  ซ่ง  ราชวงศ์เอวียน  หมิง   ชิง    หกรัชสมัย   ต่างจาริกมาเจริญธรรม แสดงธรรม บรรลุธรรมกันที่วัดนี้ไม่ขาดสาย  ภูเขาธารหยก มีสายธารน้ำรินไหลออกจากถ้ำชั่วนาตาปี น้ำใสเหมือนแก้ว รสหวานชุ่มคอ จึงได้ชื่อว่า "ธารหยก"  รัชสมัยเทียนซี  ราชวงศ์ซ่ง  พระแม่เจ้า "เซียวฮองเฮา   โปรดพระราชทานบูรณะ เพิ่มเติมการก่อสร้างและเปลี่ยนชื่อวัดเสียใหม่ว่า "พระอารามทัศนภาพบารมี       จิ่งเต๋อฉันซื่อ"  บริเวณวัดโดยรอบ มีอาณาเขตกว้างใหญ่ถึงหนึ่งร้อยลี้ มีอาคารปฏิบัติธรรมเก้าชั้น  มีมหาวิหารแปดสิบหลัง มีกุฏิสงฆ์สามพันเจ็ดร้อยหลัง  ในรัชสมัยชิงกวางสู   ปีที่ห้า  และปีที่เก้า  ล้วนมีการบูรณะก่อสร้างเพิ่มเติมอีก  ภายในวัดมีปฏิมากรรมเก่าแก่มีค่ายิ่งประดับและประดิษฐานอยู่ทั่ว  รูปพระโพธิสัตว์กวนอิมเนื้อหินสลักด้วยฝีมือปราณ๊ตวิจิตรงดงามมีชีวิตชีวา เป็นที่น่าอัศจรรย์ รูปบูชาพระองค์กวนอริยเจ้า สง่างามอยู่ในพระวิหาร ในพระนาม "กาลามะโพธิสัตว์           เฉียหลันผูซ่า"  ในรัชสมัยซ่งฉงหนิง      เนื่องจากฮ่องเต้ได้โปรดถวายสักการะนาม "กวนอริยเจ้า" เพิ่มเติมอีกว่า "ทิพยกัลยาณราชเจ้าปกป้องอุ้มชูบ้านเมือง   ฮู่กั๋วเจินจวิน"  จึงได้เปลี่ยนชื่อวัดตามไปว่า  "วัดปกป้องบ้านเมือง    ฮู่กั๋วซื่อ"   คนภายหลังต่อมาพากันเรียกว่า  "วัดธารหยกปกป้องบ้านเมือง       อวี้เฉวียนฮู่กั๋วซื่อ"               

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ภาคผนวก ๑๐ พรหมราชเจ้าดาวทอง ๑๑ จื่อเอว๋ยกง ๑๒ อู่ซื่อซวี
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 11/11/2554, 09:44

                             คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                    ภาคผนวก

                                      ๑๐

                            พรหมราชเจ้าดาวทอง

                                ( ไท่ไป๋จินซิง)     

        ดาวไท่แป๊ะกิมแช  ดาวกาลพรึก  หรือดาวประกายพรึก  มีชื่อเรียกมากมายทั้งไทย - จีน  ทั่วไปมักเรียกว่า ดาวพระศุกร์  ดาวประจำเมือง  ดาวทอง  ดาวทองไท่แป๊ะ รุ่งเช้าจะปรากฏทางทิศตะวันออก  จึงเรียกว่ากาลพรึก ตอนค่ำปรากฏทางทิศตะวันตก จึงเรียกว่าดาวประจำเมือง  (รุ่งเช้าไทยเรียกว่า ดาวประจำเมือง )  ในคัมภีร์เต้าเต๋อจิง     จารึกว่า สิบเจ็ดค่ำเดือนแปด (หลังคืนวันไหว้พระจันทร์สองคืน) เป็นคืนวันอุบัติมาของเทพเจ้าประจำดวงดาวกาลพรึก ในตำนาน "เทวราชฟ้าพยากรณ์  เทียนกวนจั้น"  จารึกว่า  "ทองเป็นธาตุแท้ เป็นฐานหลักของทิศตะวันตก  ไท่แป๊ะ คือ บุตรของพระผู้เป็นเจ้าแห่งธาตุแท้ฐานหลักประจำทิศตะวันตก"  การกล่าวอ้าง  จึงหมายถึง  พระผู้ซึ่งมีความสูงส่งเที่ยงตรง ยั้งยืนสว่างใส

                                      ๑๑

                                   จื่อเอว๋ยกง 

        "ปราสาทวิจิตรฉัพพรรณรังสี      จื่อเอว๋ยกง"  ของพระผู้เป็นใหญ่ในชั้นฟ้า  ที่ประทับของท้าวสักกะเทวราช

                                      ๑๒

                                    อู่จื่อซวี   

        อู่จื่อซวี    (พระภาคก่อนของกวนอริยมหาราชเจ้า)  นามเดิม  เอวี๋ยน  เป็นขุนนางผู้ซื่อสัตย์ เป็นนักรบผู้แกร่งกล้า เป็นเสนาธิการทหารที่ฉลาดปราดเปรื่องเห็นการณ์ไกล  เป็นผู้มีจิตสำนึกคุณสูงยิ่ง   แม้แต่กับการช่วยเหลือเพียงเล็กน้อยที่ได้รับ มีความเที่ยงตรงยุติธรรมที่ไม่หวั่นเกรงต่ออิทธิพลใด  อู่จื่อซวี มีความรอบรู้ เฉียบขาดในการตัดสินใจ รู้เหตุการณ๋ล่วงหน้า  แต่ต้องบั่นคอตัวเองตาย เพราะทนเห็นความหายนะจากความอยุติธรรมของบ้านเมืองไม่ได้  เนื่องจากฮ่องเต้หลงเชื่อคำสอพลอล่อลวงของขุนนางกังฉิน ผู้มีแผนจะล่มบ้านจมเมือง  อู่จื่อซวี พยายามทักท้วงจนถึงที่สุดอยู่ทุกครั้ง แต่ฮ่องเต้ไม่เคยฟัง  ก่อนบั่นคอต่อหน้าพระที่นั่ง อู่จื่อซวี สั่งแก่บริวารว่า "เมื่อข้าพเจ้าตายลง จงปลูกต้นจื่อ  (ไม้เนื้อแข็ง)  ไว้เหนือบริเวณหลุมฝังศพ จะได้เอาไม้ไปใช้ประโยชน์  อีกทั้งจงควักลูกตาของข้าพเจ้าไปห้อยไว้บนประตูเมืองด้านตะวันออก เพื่อสอดส่องโจรเมืองเอวี้ย  ที่จะบุกเข้าทำลายเมืองอู๋  ของเรา"  อู่จื่อซวี ห่วงใยบ้านเมืองถึงที่สุดเช่นนี้  ในที่สุดภายหลังต่อมา ฮ่องเต้ต้องพ่ายแพ้ยับเยินแก่โจรเมืองเอวี้ย จริง ๆ  และสุดท้าย ฮ่องเต้ก็จบชีวิตของพระองค์ด้วยความอัปยศอดสูอย่างสุดละอาย สุดเสียใจ  ก่อนฆ่าตัวตาย  พระองค์ได้กล่าวคำสะท้อนใจว่า "ข้าละอายแก่ใจนัก  ที่จักต้องไปพบกับอู่จื่อซวี (ที่ตายไป)  ขันทีท่าน จงใช้ผ้าแพรสามผืนซ้อนทับกันปิดหน้าของข้าหลังจากที่ตายให้ข้าด้วย" 

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ภาคผนวก : แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่ ที่กล่าวอ้าง ฯ13 จางเฟย
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 13/11/2554, 22:38

                           คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                  ภาคผนวก

                    แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่

                   ที่กล่าวอ้างในคัมภีร์โดยสังเขป

                                    13

                                 จางเฟย

                               (เตียวหุย)

        จางเฟย      นามรอง อี้เต๋อ    ร่วมสาบานเป็นพี่น้องกับหลิวเป้ย  (เล่าปี่)  กวนอวี่  (กวนอู) สามพี่น้องรักห่วงใยกันดั่งพี่น้องคลานตามกันมา  จางเฟยเป็นนักรบกล้าหาญชาญชัย จนมีคำกล่าวว่า "จางเฟยตัดหัวแม่ทัพข้าศึก ง่ายดายเหมือนล้วงมือหยิบของออกจากย่าม"  เมื่อเล่าปี่ครอบครองดินแดนทางใต้ของลุ่มแม่น้ำแยงซีเกียงแล้ว ได้แต่งตั้งจางเฟยให้เป็นผู้ว่าการเมืองอวี๋จวิ้น เป็นแม่ทัพใหญ่เจ้าเมืองชินถิง เจ้าเมืองซีเซียง  จางเฟยลักษณะรูปร่างสูงใหญ่ ห้าญหาญ  เกรียงไกร  น่าคร้ามเช่นเดียวกับกวนกง  (กวนอริยมหาราชเจ้า) แต่กวนกงนั้นกรุณาปราณีต่อผู้น้อย ไว้ตัวต่อผู้ใหญ่  ตรงกันข้ามกับจางเฟยที่ให้เกียรติผุ้ใหญ่  แต่ไม่เห็นใจผู้น้อย มีพระเดชแต่ไม่มีพระคุณ สุดท้ายต้องถูกทำร้ายด้วยบริวาร  จางเฟยได้รับการยกย่องในภายหลังอีกว่า "เจ้าเมืองหวน  หวนโหว"  เมื่อกวนกงได้รับราชสักการะนามว่า "มหาราชสยบมารสามโลก  ซันเจี้ยฝูหมอต้าตี้"   จางเฟย เจ้าเมืองหวน  ก็ได้รับการยกย่องตามไปด้วยว่า "รองแม่ทัพสยบมาร  ฝูหมอฟู่เจี้ยง" เทวสถานเทิดทูนพระองค์ว่า "เจ้าเมืองหวนมหาราช หวนโหวต้าตี้"           

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ภาคผนวก : แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่ ที่กล่าวอ้าง ฯ๑๔ ต่งจั๋ว ๑๕ หล-วี่ปู
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 13/11/2554, 22:55

                             คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                  ภาคผนวก

                    แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่

                   ที่กล่าวอ้างในคัมภีร์โดยสังเขป

                                   ๑๔

                                 ต่งจั๋ว

                               (ตั้งโต๊ะ)

        ต่งจั๋ว   นามรอง จ้งอิ่ง  จิตใจหยาบช้าสามานย์ พละกำลังดังช้างสาร มือแม่นฉมังธนู เป็นแม่ทับหน้าของพระเจ้าหลิงตี้  ทรยศต่อบ้านเมือง ตั้งตัวเป็นใหญ่ ทำร้ายราชวงศ์ สุดท้ายถูกฆ่าล้างโคตร 

                                   ๑๕

                               หล - วี่ปู้

                              (ลิโป้)

        หล-วี่ปู้   หรือลิโป้  นามรอง เฟิ่งเซียน      เดิมเป็นขุนนางดูแลเมืองปิ้งโจว  เหี้ยมหาญทยานศึก ฝีมือขี่ม้ายิงธนู และพละกำลังยากจะหาใครเสมอได้ ลิโป้ นิสัยจิตใจโลเล  ไม่มีสัจจะ  คิดดค  เนรคุณ  มักใหญ่ใฝ่สูง ฆ่าติงเอวี๋ยน  พ่อบุญธรรมที่อุ้มชูมา เพื่อเข้าหาต่งจั๋ว ยกต่งจั๋วเป็นพ่อบุญธรรมคนใหม่ภายหลังเพื่อผลประโยชน์ ก้จะฆ่าพ่อบุญธรรมคนที่สองอีก เมื่อถูกโจโฉจับกุมตัวได้ เขากล่าวแก่โจโฉว่า "ศตรูตัวสำคัญของท่านคือข้าพเจ้า แต่บัดนี้ ข้าพเจ้าก็สยบต่อท่านแล้ว เรามาร่วมมือทำการใหญ่กันเถิด"  โจโฉเกือบจะหลงเชื่อรับไว้ แต่มีคนเตือนว่า "ไม่เห็นตัวอย่างพ่อบุญธรรมเขาหรือ"  ลิโป้จึงจบชีวิตลงด้วยมือโจโฉ 

                                        ยุคสมัยผ่านไปไม่หยุดยั้ง

                                      คนเก่งกล้าเด่นดังต่างชิงชัย
 
                                     กาลเวลาพาทุกอย่างผ่านหาย 

                                      เหลืออะไรหากมิใช่คุณธรรม
 

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ภาคผนวก : แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่ ที่กล่าวอ้าง ฯ ๑๖ เอี๋ยนจื่อหลิง
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 13/11/2554, 23:25

                              คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                  ภาคผนวก

                    แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่

                   ที่กล่าวอ้างในคัมภีร์โดยสังเขป

                                ๑๖

                            เอี๋ยนจื่อหลิง

        เอี๋ยนจื่อหลิง  หรือเอี๋ยนกง  เดิมทีแซ่จวง  เป็นเพื่อนนักศึกษากับราชบุตรกวงอู่  เมื่อกวงอู่ขึ้นครองราชย์ เอี๋ยนจื่อหลิงซึ่งเป็นพระสหายคนสนิดอีกทั้งปราดเปรื่องเรืองปัญญา กลับพาตัวหลบหายไปหาสันโดษ  เพราะไม่มีจิตใจมักใหญ่ใฝ่สูง ฮ่องเต้คิดถึงเอี๋ยนจื่อหลิงมาก ชื่นชมในความสามารถ ส่งขุนนางออกตามหาเกลี้ยกล่อมให้เข้าวัง แต่ไม่เป็นผล  สุดท้าย เอี๋ยนจื่อหลิงยิ่งห่างไกล  ไปถือสันโดษในป่าเขาฟู่ชุนซัน  ทำไร่ไถนา ตกปลาหาความสุขเงียบ ๆ จนหมดอายุขัย  แก่งหินที่เอี๋ยนจื่อหลิงเคยนั่งตกปลาปล่อยอารมณ์ภายหลังจึงได้ชื่อว่า  "แก่งเอี๋ยนหลิง   เอี๋ยนหลิงล่าย)  ปรัชญาเมธา "ฟั้นจ้งเอียน  "  จารึกคำสดุดีไว้ที่ศาลบูชาเอี๋ยนจื่อหลิงว่า

จิตใจของท่าน ( เอี๋ยน ) เหนือกว่าตะวันเดือน
น้ำใจของพระเจ้ากวงอู่โอบล้อมฟ้าดิน
แต่ท่านมิอาจเอื้อความยิ่งใหญ่แก่กวงอู่
แล้วไฉนกวงอู่จะสูงส่งเยี่ยงท่านได้

เซียนเซินจือซิน             เชาฮูยื่อเอวี้ยจือชั่ง
กวงอู่จือ้ลี่ยง                 เปาฮูเทียนตี้จือไอว้
เอว๋ยเซียนเซิงปู้เหนิงเฉิงกวงอู่จือต้า

        พระเจ้ากวงอู่ใจกว้าง  มิอาจถืออาญาสิทธิ์บังคับเอี๋ยนจื่อหลิงออกมารับใช้  เหมือนเจ้าเหนือหัวองค์อื่น ๆ  จึงได้รับการสรรเสริญว่า "น้ำใจโอบล้อมฟ้าดิน"  เอี๋ยนจื่อหลิงจิตใจสุจริตสูงส่ง ไม่คิดฉวยโอกาสที่เป็นพระสหาย

เมธีฟั่นจ้งเอียน                 จึงเขียนคำสดุดีไว้อีกว่า
เมฆฟ้าภูผาชอุ่ม                 ชื่นชุ่มเวิ้งใหญ่สายน้ำ
งดงามความเป็นท่านนา        ดั่งว่าเขาสูงสายชล

อวิ๋นซันชังชัง                    เจียงสุ่ยเอียงเอียง
เซียนเซิงจือเฟิง                 ซันเกาสุ่ยฉัง

            อักษร                        อักษร

" จง "  เที่ยงตรงจงรัก     " อี้ "   สูงส่งมโนธรรม       
           บันทึกภาพจากวัดเก่าแก่โบราณ   
           เมืองฮานอย   ประเทศเวียนนาม   

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ภาคผนวก : แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่ ที่กล่าวอ้างฯ ๑๗ เอวี้ยเฟย
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 14/11/2554, 01:35

                           คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                  ภาคผนวก

                    แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่

                   ที่กล่าวอ้างในคัมภีร์โดยสังเขป

                                  ๑๗

                              เอวี้ยเฟย

                              (งักฮุย)

         เอวี้ยเฟย   ถือกำเนิดที่เมืองเซี่ยงโจว  รัชสมัยพระเจ้าซ่งฮุยจง   (ค.ศ. 1103)  สิบห้าค่ำเดือนสอง เวลามะเส็ง ขณะนั้นเองนกเผิงใหญ่มากมายพากันมาบินวนเวียนบนหลังคาบ้าน ส่งเสียงร้องเหมือนแสดงความยินดีต้อนรับการอุบัติมาของเอวี้ยเฟย ท่านจึงได้ชื่อว่าเฟย แปลว่าบิน  นามรองว่า เผิงจวี่แปลว่า นกเผิงเชิดชู  วันหนึ่งเขื่อนแม่น้ำฮวงโหพังทะลาย มารดาต้องอุ้มท่านที่ยังไม่ครบเดือนลงไปนั่งในตุ่มใบใหญ่  ตุ่มไหลไปตามกระแสน้ำ จึงได้พ้นอันตราย  เอวี้ยเฟยมีจิตใจใฝ่ดี หาญกล้ามาตั้งแต่เยาว์วัย ศึกษาทั้งบุ๋นและบู๊กับอาจารย์โจวถง  ทางบ้านยากจน ไม่มีเงินซื้อกระดาษ ท่านก็ใช้กิ่งหลิวขีดเขียนบนพื้นทราย อดทนพากเพียร เอวี้ยเฟยมีพละกำลังเหมือนกายสิทธิ์โดยกำเนิด เพิ่งเริ่มรุ่นเท่านั้น ฝีมือยิงธนูก็เหนือชั้นกว่าอาจารย์ ตำราพิชัยสงครามของท่านชุนอู๋ เอวี้ยเฟยก็ศึกษาพิจารณาได้แตกฉาน มารดาของท่านมีจิตใจเยื่องวีรสตรี ได้สักอักษรสี่ตัวลงบนแผ่นหลังของลูกชาย เตือนใจให้จงรักภักดีตอบแทนพระคุณของบ้านเมืองว่า  "ตอบแทนบ้านเมือง จงรักภักดีถึงที่สุด  จิงจงเป้ากั๋ว"  เป็นคำขวัญจากแม่ที่แพร่สะพัดอยู่เหนือเชื้อชาติ เหนือกาลเวลาและภาษา  เอวี้ยเฟยรับใช้ชาติอย่างสุดชีวิต ทั้งออกศึกป้องกันและปราบปราม ได้รับการเลื่อนตำแหน่งครั้งแล้วครั้งอีก ได้รับธงชัยเชิดชูเกียรติคุณจารึกอักษรว่า "เอวี้ยเฟยยอดยิ่งจงรักภักดี   จิงจงเอวี้ยเฟย"  ด้วยลายพระหัตถ์ของ "พระเจ้าซ่งเกาจงฮ่องเต้ "เอง  ด้วยอายุที่ยังไม่ถึงสามสิบปี เอวี้ยเฟยสร้างเกียรติประวัติจนเป็นที่แซ่ซ้องทั่วแผ่นดิน บทประพันธ์ร้อยกรองที่ชื่อว่า "ผืนน้ำแดงฉาน    หมั่นเจียงหง"  ของเอวี้ยเฟย  พรรรณนาถึงความมุ่งมั่นทะยานสู้เพื่อบ้านเมือง เป็นขวัญกำลังใจแก่ผู้มีอุดมการณ์ สูงส่งมาจนทุกวันนี้ ตั้งแต่โบราณมา คนดีมักมีผู้อิจฉากลั่นแกล้ง ทรราชฉินไคว่  คบคิดกับอริราชศัตรู ร่วมกับผู้หวังผลประโยชน์ส่วนตน อีกบางคนเพ็ดทูลฮ่องเต้จับเอวี้ยเฟยขังคุกจนสิ้นชีวิต ขณะนั้น ท่านเพิ่งอายุได้สามสิบเก้าปี  ไม่มีขุนนางสักคนกล้าร้องเรียน ความเป็นธรรม  อีกทั้งไม่มีใครกล้าจัดงานศพให้  เพราะอิทธิพลของทรราชค้ำฟ้า มีแต่เอว่ยซุ่น  ผู้คุมคุกที่ยอมเอาชีวิตเข้าแลกกับคุณธรรม เอว่ยซุ่น แบกศพของท่านจอมทัพเอวี้ยเฟย ปืนกำแพงเมืองออกไปฝังไว้ที่เชิงเขา ค.ศ. 1162  พระเจ้าเซี่ยวจวง ขึ้นครองราชย์รื้อฟื้นเรื่องเก่า สืบหาศพของเอวี้ยเฟย จัดพระราชพิธียิ่งใหญ่แก่ศพของอดีตจอมทัพเอวี้ยเฟย  แล้วอันเชิญไปฝังไว้ที่เมืองหลินอันฝู่   เทือกเขาชีเสียหลิ่ง ใกล้ทะเลสาบซีหู  จอมทัพเอวี้ยเฟย ได้รับการเทิดทูนสถานภาพตามไปทุกรัชสมัยเป็น  "เจ้าเมืองยุทธาเกริกเกียยรติธำรง อู่โม่โหว"  พระเจ้าหลวงเมืองเอ้อ  เอ้ออ๋วง"  พระเจ้าหลวงจงรักภักดียุทธา  จงอู่อ๋วง"   พระเจ้าหลวงรักษามโนธรรม  เป่าอี้อ๋วง"   ได้รับการยกย่องอัญเชิญเข้ามหาวิหารหลวง  ของพระปิตุลาเจ้าซ่งไท่จู่  จอมราชวงศ์" ต่อมาคนยังได้รับการเทิดทูนเป็น "มหาราชกำราบมารสามโลก พระเจ้าหลวงเอวี้ยยุทธาคุ้มครองป้องภัยรุ่งเรืองเฟื่องฟู  ซันเจี้ยจิ่งหมอต้าตี้เป่าเจี๋ยซังเอวี้ยอู่อ๋วง "  ความกตัญญูจงรักภักดีของท่าน เป็นที่เคารพเมิดทูนแก่คนข้างหลังเป็นอย่างยิ่ง จึงมีการสร้างศาลบูชาท่านไว้มากมายหมิ๋นกั๋วปีที่สาม  ทหารบก ทหารเรือ ร่วมกันยื่นคำร้องต่อทางการ ขอจัดพิธีใหญ่สักการะบูชา "กวนอริยมหาราชเจ้า"  กับ  "เอวี้ยพระเจ้าหลวง"  ร่วมกันเป็นทางการตลอดไปทุกปีนับแต่นั้น ศาสนาเต๋าให้ความเคารพเทิดทูนว่า "พระจอมพลจงรักภักดีมโนธรรมหาญกล้าแห่งราชวงศ์ซ่ง    ซ่งจงอี้อย่งเอวี้ยเอวี๋ยนไซว่"   จอมเทพจงรักภักดีหาญกล้ายุทธาเกริเกียรติธำรง    จงอย่งอู่มู่เสินอ๋วง"  ชาวบ้านมากมายได้รวมเอา "กวนอริยมหาราช   จอมเซียนหล - วี่ต้งปิน  เทพเจ้าเตาครัว  พระจอมฟ้าสกุลหวัง  หวังเทียนจวิน  ร่วมบูชาไว้พระนามเดียวกันว่า " พระเจ้าครูเบญจคุณากร อู้เจินจู่ "       

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ภาคผนวก : แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่ ที่กล่าวอ้างฯ ๑๘ จางสวิน
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 14/11/2554, 10:14

                             คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                  ภาคผนวก

                    แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่

                   ที่กล่าวอ้างในคัมภีร์โดยสังเขป

                                  ๑๘

                               จางสวิน

        จางสวิน เป็นชาวเมืองเติ้งโจว ในสมัยราชวงศ์ถัง เป็นผู้คงแก่เรียน รอบรู้พิชัยสงคราม จิตใจห้าวหาญ ครั้งหนึ่ง ในการสู้รบกับโจรปล้นบ้านเมืองอิ่นจื่อฉี  ซึ่งมีพลรบถึงหนึ่งแสนคน  จางสวินให้กำลังใจทหารรักษาเมือง รบพุ่งกันวันละยี่สิบครั้ง แต่กำลังไม่ถอย  รักษาเมืองอยู่หลายเดือน รบกันไปแล้วหนึ่งพันแปดร้อยกว่าครั้ง ทหารกองหนุนยังมาไม่ถึง เสบียงอาหารหมด ต้องขุดรูหาหนู ขึงตาข่ายดักนกมาเป็นอาหาร  สุดท้ายต้องสละอนุภรรยาที่รักเอาเนื้อของนางมาเป็นอาหารช่วยชีวิตอดโซของทหารรักษาเมือง จางสวิน  กับ สวี่เอวี๋ยน  เอาชีวิตเข้าแลกปักหลักรักษาเมืองซุยหยาง ไว้อย่างเหนียวแน่น  ด้วยเหตุที่ซุยหยางเป็นชัยภูมิสำคัญ  เป็นอู่ข้าวอู่น้ำ เป็นปราการกั้นแม่น้ำแยงซีเกียง กับแม่น้ำฮั่นสุ่ยไว้ให้เป็นชีพจรใช้ลำเลียงอาหารแก่ชาวบ้านชาวเมืองได้อย่างราบรื่นต่อไป  ในที่สุดก็รักษาเสถียรภาพของบ้านเมืองไว้ได้ ในครั้งนั้น  บ้านเมืองรอดพ้นจากความหายนะได้ ก็ด้วยพระคุณของจางสวิน กับ สวี่เอวี่ยน นั่นเอง

                         ปัญญา        การุณย์        หาญกล้า
                         ศึกษาให้เข้าถึง               รู้ซึ้งให้เกิดเป็น
                        บุคคลดีมีพลัง               ไม่หลงทางบรรลุธรรม   

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : ภาคผนวก : แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่ ที่กล่าวอ้างฯ ๑๙ โจวตุนอี๋
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 14/11/2554, 10:25

                            คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                  ภาคผนวก

                    แนะนำพระองค์ บุคคล สถานที่

                   ที่กล่าวอ้างในคัมภีร์โดยสังเขป

                                   ๑๙

                              โจวตุนอี๋

        โจวตุนอี๋   นามรอง เม่าสู  เป็นชาวเมืองเต้าโจว  ในสมัยราชวงศ์ซ่ง  รับราชการเมืองหลายตำแหน่งในสมัยนั้น เป็นผู้มีความรู้ ความสามารถปราดเปรื่อง  ลึกซึ้ง  ตัดสินใจได้เฉียบขาด  ใจกว้างเป็นอิสระ  รูปลักษณ์สง่าผึ่งผาย  มีรสนิยมสูง  มีนิวาสสถานอยู่ตอนเหนือแม่น้ำหลียนซี  จึงได้สมญานามว่า"อาจารย์เหลียนซี"  บทประพันธ์ของท่านมีหลายเล่ม เป็นอาจารย์อรรถาธิบายหลักจิตภาวะอันแยบยลได้อย่างลึกซึ้ง  ถือเป็นปรมาจารย์ทางด้านจิตภาวะแห่งราชวงศ์ซ่ง  ท่านมีศิษย์เป็นปราชญ์เมธี ที่ประวัติศาสตร์ต้องยกย่องกล่าวถึงหลายคน อาทิ  เฉิงเฮ่า  เฉิงอี๋  และ เหิงฉวี  ปราชญ์รุ่นหลังที่เกิดตาม ๆ กันมาอีกไม่น้อย ปัญญาชนในสมัยซ่งจึงเฟื่องฟูยิ่งนัก

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : คัมภีร์สัจจคาถาตื่นใจชาวโลกจากกวนอริยมหาราชเจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 14/11/2554, 11:21

                                     คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                        คัมภีร์สัจจคาถา

                               คัมภีร์สัจจคาถาตื่นใจชาวโลก

                                 จากกวนอริยมหาราชเจ้า

                               (กวนเซิ่งตี้จวินเจวี๋ยซื่อเจินจิง)     

ตี้จวินเอวีย                                                   มหาราชเจ้าโปรดว่า

เหยินเซิงไจ้ซื่อ                                             คนเกิดอยู่ในโลก สูงส่งยิ่งด้วยจงรัก สัตย์ซื่อ

กุ้ยจิ้นจงเซี่ยวเจี๋ยอี้เติ่งซื่อ                                กตัญญู รักษาศุจิธรรมงามสง่า มีมโนธรรมสำนึก

ฟังอวี๋เหยินเต้าอู๋คุ่ย                                        จึงจะมิต้องได้อายแก่มนุษยธรรม

เข่อลี่อวี๋เทียนตี้จือเจียน                                   หยัดยืนอยู่ท่ามกลางฟ้าดินได้

ยั่วปู้จิ้นจงเซี่ยว                                            หากไม่ทำให้ถึงที่สุดต่อจงรัก สัตย์ซื่อ กตัญญู

เจี๋ยอี้เติ่งซื่อ                                                ศุจิธรรมงามสง่า มโนธรรมสำนึก

เซินซุยไจ้ซื่อ                                              แม้กายจะอยู่ในโลก

ฉีซินอี่สื่อ                                                  แม้ใจนั้นตายเสียแล้ว

ซื่อเอว้ยโทวเซิง                                         เรียกว่าแอบมีชีวิตอยู่

ฝันเหยินซินจี๋เสิน                                        ด้วยความเป็นคนนั้น ใจคือขวัญวิญญาณอันศักดิ์ -

เสินจี๋ซิน                                                  สิทธิ์  ขวัญวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ก็คือใจ

อู๋คุ่ยซิน                                                   ไม่ต้องให้ละอายแก่ใจ

อู๋คุ่ยเสิน                                                   คือไม่ต้องละอายต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ยั่วซื่อซีซิน                                                แต่หากหลอกลวงใจ

เปี้ยนซื่อซีเสิน                                            ก็คือหลอกลวงสิ่งศักดิ์สิทธิ์

กู้จวินจื่อ                                                  ฉะนั้น   กัลยาณชน

ซันเอว้ยซื่อจือ                                           จึงพึงรักษาสามเกรง* ตระหนักในสี่รู้* 

อี่เซิ่นฉีตู๋                                                  เพื่อการสำรวมระวังยามอยู่ลำพัง

อู้เอว้ยอั้นซื่อเข่อชี                                      อย่ากล่าว (คิด) ว่า หลอกลวงเขาได้ในห้องมืด

อูโล่วเข่อคุ่ย                                             ทำสิ่งน่าละอายได้ในบ้านร้าง

อี๋ต้งอี๋จิ้ง                                                 ทุกอิริยาบถ เคลื่อนไหว หยุดนิ่ง

เสินหมิงเจี้ยนฉา                                        สิ่งศักดิ์สิทธิ์พิจารณา

สือมู่สือโส่ว                                              สิบนันย์ตา  สิบมือ

หลี่สั่วปี้จื้อ                                               จะต้องถึงตัว

ค่วงเป้าอิ้งเจาเจา                                       โดยเฉพาะการตอบสนองชัดเจน

ปู้ส่วงเหาฝ่า                                              ไม่พลาดแม้แต่น้อย

อิ๋นเอว๋ยอวั้นเอ้อโส่ว                                     ราคะกามนำหน้าทุกบาปร้าย

เซี่ยวเอว๋ยไป่สิงเอวี๋ยน                                  กตัญญูคือผลบำเพ็ญอันดับแรก

ตั้นโหย่วนี่หลี่                                            หากฝืนขัดสัจธรรม

อวี๋ซินโหย่วคุ่ยเจ่อ                                      มีสิ่งที่ละอายแก่ใจ

อู้เอว้ยโหย่วลี่เอ๋อสิงจือ                                อย่ากล่าว (คิด) ว่าได้ประโยชน์และทำไป

ฝันโหย่วเหอหลี่                                        ทุกสิ่งที่ถูกต้องตามทำนองคลองธรรม

อวี๋ซินอู๋คุ่ยเจ่อ                                          มิให้ได้ละอายแก่ใจ

อู้เอว้ยอู๋ลี่เอ๋อปู้สิง                                      อย่ากล่าว (คิด) ว่า ไม่เกิดประโยชน์ (แก่ตน) แล้วไม่ทำ

ยั่วฟู่อู๋  ( ตี้ ) เจียว                                     หากผผิดต่อคำสอนของเรา ( มหาราชเจ้า )

ฉิ่งซื่ออู๋ ( ตี้ )  เตา                                    ลองชิมคมดาบของเรา ( มหาราชเจ้า ) ดู

จิ้งเทียนตี้   หลี่เสินหมิง                              พึงเคารพฟ้าดิน  มีจริยะบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์

เฟิ้งจู่เซียน   เซี่ยวซวงซิน                            เทิดทูนเคารพบรรพบุรุษ  กตัญญูต่อบิดามารดา

โส่วอ๋วงฝ่า   จ้งซือจุน                                รักษากฏหมาย  เคารพครูอาจารย์

ไอ้โหย่วตี้   ซิ่นเผิงโหย่ว                            สมานสมัครรักพี่น้อง    สัตย์จริงต่อเพื่อน

มู่จงจู๋   เหอเซียงหลิง                               ปรองดองวงศ์วาร    สมานฉันท์เพื่อนบ้าน

เปี๋ยฟูฟู่   เจียวจื่อซุน                                รู้สถานภาพสามีภรรยา  สั่งสอนลูกหลาน

สือสิงฟังเปี้ยน                                        ช่วยเหลือเกื้อกูลทุกโอกาส

ก่วงจีอินกง                                           สร้างสมบุญกุศล

จิ้วนั่นจี้จี๋                                             ช่วยเหลือเกื้อกูลผู้ทุกข์ยาก  เขาเข้าตาจน

ซวี่กูเหลียนผิน                                      สงสารสงเคราะห์กำพร้าโดดเดี่ยวคับแค้น

ช่วงซิวเมี่ยวอวี่                                     ซ่อมสร้างวัดวาอาราม

อิ้นเจ้าจิงเอวิ๋น                                      พิมพ์ - สร้างพระคัมภีร์

เส่อเอี้ยวซือฉา                                     ให้ยารักษาโรค  ให้น้ำดื่ม

เจี้ยซาฟั่งเซิง                                       ละเว้นการฆ่า  ปลดปล่อยชีวิต

เจ้าเฉียวซิวลู่                                       สร้างสะพานซ่อมทาง

จินกว่าป๋าคุ่น                                      สงสารหญิงหม้ายช่วยให้พ้นทุกข์

จ้งซู่สีฝู                                            รักวาสนาเห็นค่าข้าวเปลือก

หมายเหตุ  : 

สามเกรง   ได้แก่ ๑. เกรงพระโอการฟ้า    ๒. เกรงผู้เป็นใหญ่     ๓. เกรงอริยพจน์

สี่รู้     ได้แก่  ๑. ฟ้ารู้     ๒. ดินรู้      ๓. เธอรู้      ๔. ฉันรู้             

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : คัมภีร์สัจจคาถาตื่นใจชาวโลกจากกวนอริยมหาราชเจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 14/11/2554, 11:53

                                     คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                        คัมภีร์สัจจคาถา

                               คัมภีร์สัจจคาถาตื่นใจชาวโลก

                                 จากกวนอริยมหาราชเจ้า

                               (กวนเซิ่งตี้จวินเจวี๋ยซื่อเจินจิง) 

ไผนั่นเจี่ยเฟิน                                                   คลี่คลายเรื่องพิพาทบาดหมาง

สุ่นจือเฉิงเหม่ย                                                บริจาคร่วมบุญ

ฉุยซวิ่นเจียวเหยิน                                            ให้โอวาทคำสอนผู้คน

เอวียนโฉวเจี่ยซื่อ                                            สลายอาฆาตศัตรู

โต่วเซิ่งกงผิง                                                 ชั่งตวงวัดได้มาตรฐาน

ชินจิ้นโหย่วเต๋อ                                              ชิดใกล้ผู้มีคุณธรรม

เอวี่ยนปี้ซยงเหยิน                                           ห่างไกลคนชั่ว

อิ่นเอ้อหยางซั่น                                              หยุดแพร่ความร้าย  กระจายความดี

ลี่อู้จิ้วหมิน                                                    ให้คุณต่อสรรพสิ่ง  ฉุดช่วยประชา

หุยซินเซี่ยงเต้า                                              กลับใจสู่ทางธรรม

ไก่กั้วจื้อซิน                                                  กลับตัวเป็นคนใหม่

หมั่นเซียงเหยินฉือ                                         เต็มเปี่ยมทรวงใจเมตตาการุณย์

เอ้อเนี่ยนปู้ฉุน                                              ความคิดชั่วร้ายไม่หลงเหลือ

อี๋เซี่ยซั่นซื่อ                                                ความดีทุกอย่าง

ซิ่นซินเฟิ่งสิง                                               ตั้งใจทูนเทิดปฏิบัติ

ซุยปู๋เจี้ยน เสินอี่เจ่่าเอวิ๋น                                แม้คนไม่เห็น สิ่งศักดิ์สิทธิ์สดับรู้อยู่ก่อนแล้ว

เจียฝูเจิงโซ่ว                                              เพิ่มวาสนาอายุ

เทียนจื่ออี้ซุน                                             เพิ่มพูนลูกหลานดีมีคุณให้

ไจเซียวปิ้งอวี้                                            ขจัดภัยหายป่วย

ฮว่อฮ่วนปู้ชิน                                            เคราะห์ภัยไม่กล้ำกราย

เหยินอู้เสียนหนิง                                        ทุกสรรพสิ่งชีวิตวัยได้สุขสงบ

จี๋ซิงเจ้าหลิน                                             ดาวมงคลสาดส่องให้

ยั่วฉุนเอ้อซิน                                            แต่หากใจคิดร้ายใฝ่ชั่ว

ปู้สิงซั่นซื่อ                                              ไม่ทำการบุญสุนทาน

อิ๋นเหยินชีหนวี่                                          ล่วงกามลูกเมียเขา

ผ้อเหยินฮุนอิน                                          ทำลายกามสมรส

ไฮว่เหยินหมิงเจี๋ย                                      ทำลายชื่อเสียงคุณความดี

ตู้เหยินจี้เหนิง                                          อิจฉาความสามารถเขา

โหมวเหยินไฉฉั่น                                      มุ่งหมายได้ทรัพย์สินเขา

ซัวเหยินเจิงซ่ง                                        ยุแหย่ให้พิพาทบาดหมาง  สร้างคดีความ

สุ่นเหยินลี่จี่                                            เสียหายแก่เขาเอาประโยชน์ตน

เฝยเจียยุ่นเซิน                                        บำรุงกายตนกับคนในบ้าน

เฮิ่นเทียนเอวี้ยนตี้                                    โกรธแค้นกล่าวว่าฟ้าดิน

ม่าอวี่เฮอเฟิง                                          ตะคอกด่าลมฝน

ปั้งเซิ่งหุ่ยเสียน                                       ว่าร้ายเมธีอริยาให้เสียหาย

เมี่ยเซี่ยงซีเสิน                                        เหยียดหยามทำลายรูปบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ไจ่ซาหนิวเฉวี่ยน                                     ฆ่าหมาฆ่าวัวควาย

ฮุ่ยนี่จื้อจื่อ                                             เหยียบย่ำทำสกปรกแก่กระดาษอักษร

ซื่อซื่ออยู่ซั่น                                          อาศัยสิทธิอิทธิพลรังแกคนดี

อี่ฟู่อยาผิน                                             อิงความร่ำรวยกดขี่คนยากจน   

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : คัมภีร์สัจจคาถาตื่นใจชาวโลกจากกวนอริยมหาราชเจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 14/11/2554, 12:27

                                    คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                        คัมภีร์สัจจคาถา

                               คัมภีร์สัจจคาถาตื่นใจชาวโลก

                                 จากกวนอริยมหาราชเจ้า

                               (กวนเซิ่งตี้จวินเจวี๋ยซื่อเจินจิง) 

หลีเหยินกู่โย่ว                                                  พรากเลือดเนื้อเชื้อไขใครเขา

เจี้ยนเหยินชยงตี้                                               แทรกแซงพี่น้องต้องบาดหมางใจ

ปู๋ซิ่นเจิ้งเต้า                                                    ไม่เชื่อวิถีธรรมทางตรง

เจียนเต้าเสียอิ๋น                                                ปล้น  คร่า  บ้ากาม

เห่าซั่งเซอจ้า                                                   โป้ปดมดเท็จ

ปู๋จ้งฉินเจี่ยน                                                    ไม่เน้นขยันประหยัด

ชิงชี่อู่กู่                                                          ทิ้งขว้างธัญญาหาร

ปู๋เป้าโหย่วเอิน                                                 ไม่ตอบแทนผู้มีคุณ

หมันซินเม่ยจี่                                                   อำพรางใจตนเป็นคนมืดมัว

ต้าโต่วเสี่ยวเซิ่ง                                                โกงชั่งตวงวัด

เจี่ยลี่เสียเจี้ยว                                                  ก่อตั้งมิจฉาศาสตร์

อิ่นอิ้วอวี๋เหยิน                                                  ล่อลวงคนเขลา

กุ่ยซัวเซิงเทียน                                                กล่าวเท็จว่าได้ไปสวรรค์

เลี่ยนอู้สิงอิ๋น                                                   ล่วงเกินทรัพย์ล่วงเกินร่างกาย

หมิงหมันอั้นเพี่ยน                                             หลอกลวงอำพรางทั้งที่ลับที่แจ้ง

เหิงเอี๋ยนชวีอวี่                                                พูดปดคดเลี้ยว

ไป๋ยื่อโจ้วจู่                                                    สบถสาบานทั้งกลางวันแสก ๆ

เป้ยตี้โหมวไฮ่                                                 ลับหลังประทุษร้าย

ปู้ฉุนเทียนหลี่                                                 ไม่มีหลักธรรมความเป็นใจฟ้า

ปู๋ซุ่นเหยินซิน                                                 ขัดฝืนไม่รื่รราบกับใจคน

ปู๋ซิ่นเป้าอิ้ง                                                   ไม่เชื่อกรรมตามสนอง

อิ่นเหยินจั้วเอ้อ                                               ชักนำเขาทำผิดบาป

ปู๋ซิวเพี่ยนซั่น                                                 ไม่บำเพ็ญดีแม้แต่น้อย

สิงจูเอ้อซื่อ                                                   ทำความชั่วร้ายทุกอย่าง

กวนฉือโข่วเสอ                                              จะถูกตอบโต้เป็นความ

สุ่ยหั่วเต้าเจ๋ย                                                ถูกโจรผู้ร้าย  เสียหายทั้งน้ำไฟ

เอ้อตู๋เอวินอี้                                                  โรคระบาดโรคร้าย

เซิงไป้ฉั่นฉุ่น                                                 ชีวิตเสียหายได้ลูกโง่

ซาเซินอวั๋งเจีย                                              ต้องฆ่าตัวตายล่มสลายครอบครัว

หนันเต้าหนวี่อิ๋น                                            ชายไปเป็นโจร  หญิงบำเรอกาม

จิ้นเป้าไจ้เซิน                                               ตอบกลับเมื่อใกล้ได้แก่ตัว

เอวี่ยนเป้าจื่อซุน                                           นานไปได้แก่ลูกหลาน

เสินหมิงเจี้ยนฉา                                           สิ่งศักดิ์สิทธิ์เห็นชัด

เหาฝ่าปู๋เอวิ้น                                              ไม่ผิดพลาดสับสนแม้แต่น้อย

ซั่นเอ้อเหลี่ยงถู                                            ทางบุญทางบาป

ฮั่วฝูอิวเฟิน                                                 เคราะห์ภัยวาสนาแยกกัน

สิงซั่นฝูเป้า                                                ทำบุญได้วาสนา

จั้วเอ้อฮั่วหลิน                                            ทำบาปเคราะห์ภัยมา

หว่อ  ( ตี้ ) จั้วซืออวี่                                   คำพูดนี้เราว่าไว้

เอวี้ยนเหยินเฟิ่งสิง                                     หวังให้เทิดทูนปฏิบัติ             

หัวข้อ: คัมภีร์อริยะตะวันเดือน : คัมภีร์สัจจคาถาตื่นใจชาวโลกจากกวนอริยมหาราชเจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: หนึ่งเดียว หลุดพ้น ที่ 14/11/2554, 12:55

                                    คัมภีร์อริยะตะวันเดือน 

                                        คัมภีร์สัจจคาถา

                               คัมภีร์สัจจคาถาตื่นใจชาวโลก

                                 จากกวนอริยมหาราชเจ้า

                               (กวนเซิ่งตี้จวินเจวี๋ยซื่อเจินจิง) 

เอี๋ยนซุยเฉี่ยนจิ้น                                                แม้คำพูดจะตื้นง่าย

ต้าอี้เซินซิน                                                      มีประโยชน์ใหญ่แก่กายใจ

ซี่อู่อู๋ ( ตี้ ) เอี๋ยน                                               ผู้ใดลบหลู่คำพูดนี้

จั่นโส่วเฟินสิง                                                   จะถูกบั่นแยกกาย

โหย่วเหนิงฉือซ่ง                                               ผู้ใดสวดท่องทำตาม

เซียวซยงจวี้ซิ่ง                                                 ลบล้างเหตุร้ายได้เฉลิมชัย

ฉิวจื่อเต๋อจื่อ                                                    ขอลูกจักได้ลูก

ฉิวโซ่วเต๋อโซ่ว                                                 ขออายุได้อายุขัย

ฟู่กุ้ยกงหมิง                                                     ร่ำรวยสูงส่งได้ศักดิ์สง่า

เจียเหนิงโหย่วเฉิง                                             ล้วนอาจสำเร็จการ

ฝันโหย่วสั่วฉี                                                    ทุกอย่างอันได้ภาวนา

หยู๋อี้เอ๋อฮว่อ                                                    สมปรารถนาทุกประการ

อวั้นฮั่วเสวี่ยเซียว                                              เคราะห์ภัยละลายสิ้น

เซียนเสียงอวิ๋นจี๋                                               เมฆมงคลมาบรรจบ

จูหยูฉื่อฝู                                                       บุญวาสนาดังนี้

เอว๋ยซั่นเข่อจื้อ                                                มีแต่บุญจะบันดาลให้

อู๋ ( ตี้ ) เปิ่นอู๋ซือ                                             เรานั้นหาลำเอียงไม่

เอว๋ยอิ้วซั่นเหยิน                                              ได้แต่ปกปักรักษ์คนดี

จ้งซั่นเฟิ่งสิง                                                   จงสร้างกุศลบุญเทิดทูนปฏิบัติ

อู๋ไต้เจวี๋ยจื้อ                                                   อย่าได้คร้าน  จงมุ่งมั่นใจ

                                    ใจคนอยู่   ณ   ตัวตน
                                     ตะวันอยู่   ณ   เบื้องฟ้า
                                              จงเคารพศรัทธา
                                        คัมภีร์อริยะตะวันเดือน
                                      จากสวดท่องจนเข้าถึง
                                      เพื่อความคล่องในที่สุด
                                     จากกล่าวขานจนเข้าใจ
                                              เพื่อรู้เป็นสำคัญ
                                            ปฏิบัติหวังจริงจัง
                                         จิตใจขอจงใสสว่าง
                                                                       ~ จบเล่ม ~