(http://pics.manager.co.th/Images/553000005678601.JPEG)
ภาพจาก http://www.yiyuanyi.org/
纸 (zhǐ) อ่านว่า จื่อ แปลว่า กระดาษ
上 (shàng) อ่านว่า ซั่ง แปลว่า บน
谈 ( tán) อ่านว่า ถาน แปลว่า ถก กล่าวถึง
兵 (bīng) อ่านว่า ปิง แปลว่า ทหาร
ในยุคสมัยสงครามระหว่างรัฐ(จั้นกั๋ว) รัฐเจ้ามีแม่ทัพผู้หนึ่ง นามว่า เจ้าเซอ เป็นผู้มีนามกระเดื่องเลื่องลือเนื่องจากเป็นผู้มีความสามารถในการศึกสงครามยิ่ง
เจ้าเซอ มีบุตรชายผู้หนึ่งนามว่า เจ้าคว่อ ซึ่งคนผู้นี้นิยมชมชอบในการศึกษาตำราพิชัยยุทธ์ กลยุทธ์ในการสงครามต่างๆ เขาล้วนอ่านผ่านตามาแล้วแทบทั้งสิ้น ยิ่งกว่านั้นถ้อยคำต่างๆ ที่ระบุไว้ในตำราเขาล้วนท่องจำอย่างขึ้นใจ เมื่อใดที่มีการถกเกี่ยวกับการรบ เจ้าคว่อล้วนวิเคราะห์ได้อย่างแจ่มแจ้ง ชัดเจน ความจัดเจนในกลวิธีการรบของเขานั้นกระทั่งแม่ทัพเจ้าเซอ ผู้เป็นบิดาก็ดูเหมือนว่ามิอาจเทียบเทียม
ครั้งหนึ่งรัฐฉินนำกำลังบุกโจมตีรัฐเจ้า เจ้าอ๋องจึงรับสั่งให้เจ้าคว่อนำกำลังทหาร 4 แสนนายออกไปต่อต้าน แต่แม้ว่าเจ้าคว่อจะท่องจำตำราพิชัยยุทธ์ กลยุทธ์ในการสงครามได้ขึ้นใจ แต่ก็เป็นเพียงการศึกษาการรบบนกระดาษเท่านั้น เมื่อออกไปสู่สนามรบที่แท้จริงซึ่งมีความเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา กลับไร้ประสบการณ์โดยสิ้นเชิง สุดท้ายจึงนำทัพไปพบกับความพ่ายแพ้ กองทหารกำลังพล 4แสนนายล้วนตกตายในสมรภูมิทั้งสิ้น ส่วนเจ้าคว่อเองถูกยิงด้วยคันศร พลีชีพกลางสนามรบเช่นเดียวกัน
ผู้คนจึงยึดตามเหตุการณ์นี้ ใช้สำนวน "จื่อซั่งถานปิง" หรือ "วางแผนรบในกระดาษ" เปรียบเปรยถึงผู้ที่คงแก่เรียนแต่ขาดประสบการณ์ย่อมไร้ประโยชน์ ต่อมาสำนวนดังกล่าวใช้เปรียบเทียบในทางลบถึงการเอาแต่ใช้วาจาแก้ปัญหา ย่อมไม่สามารถที่จะแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นจริงได้ นอกจากนี้ยังหมายความถึง คำพูดเพ้อเจ้อที่ไม่อาจเป็นจริง
สำนวนนี้ใช้ในตำแหน่งภาคแสดง(谓语) กรรม(宾语) หรือส่วนขยายคำนาม(定语)
ที่มา http://baike.baidu.com/
Credit : โดย ผู้จัดการออนไลน์ 21 เมษายน 2553 08:47 น.